Síðasta detoxið

Þær eru margar enskumælandi kvikmyndirnar sem sýna jarðarfarir. Þegar presturinn kastar rekunum segir hann gjarnan "Ashes from to ashes, dust from, to dust".

Þar er lagt út frá þessu í GT; "Í sveita andlits þíns skalt þú neyta brauðs þíns, þangað til þú hverfur aftur til jarðarinnar, því að af henni ert þú tekinn. Því að mold ert þú og til moldar skalt þú aftur hverfa!"

Íslenskir prestar vitna reyndar orðrétt í  tilvitnunar.

Fréttin hér að neðan greinir frá uppfinningu sem gerir fólki kleift að verða að dufti svo til strax en skilur eftir málma og eyturefni. Sýnist þetta vera einskonar detox aðferð eftir dauðann.

Umhverfisvænna að þurrfrysta lík

Heiðarlegur alkóhólisti

Hér í borg (Bath), eins og í svo mörgum borgum Bretlands er talvert um útigangsfólk. Oft víkur það sér að vegfarendum og biður þá um peninga.

Algengasta betllínan er einhvern veginn á þennan veg; "Ég er heimilislaus og á ekki fyrir gistingu í athvarfinu í nótt. Geturðu séð af einhverri smámynnt handa mér."

Svarið er venjulega "því miður er ég ekki með neina smámynt á mér"

Í gærkveldi brá dálítið öðru við. Að mér vék sér maður og spurði kurteislega; "Má ég eiga við þig orð?"

Þegar ég jánkaði því kom þessi rulla sem ég hafði aldrei heyrt áður;

 "Ég er heimilislaus og ég er alkóhólisti. Mig vantar 30 pens svo ég eigi fyrir næstu flösku. Viltu gefa mér þau?"

Ég gaf honum 50 pens, 30 svo hann gæti keypt sér flöskuna og 20 fyrir hreinskilnina ;=)

 

Þegar Zinedine Zidane skallaði Marco Materazzi

Eftirminnilegasta atvikið úr heimsmeistarakeppninni í Knattspyrnu er í margra hugum þegar Zinedine Zidane skallaði Marco Materazzi í úrslitaleik HM 2006.

Því hefur aldrei verið uppljóstað hvað Marco sagði nákvæmlega við Zinedine þótt mikið væri um málið fjallað.

Marco hefur látið hafa eftirfarandi eftir sér um atvikið.

“Þetta var sú tegund móðgana sem þú heyrir oft og virðast renna úr jörðinni"

“Ég kallaði Zidane ekki hryðjuverkamann og nefndi alls ekki móðir hans"

“Zidane leit á mig með miklu yfirlæti...og það er satt að ég skaut á hann til baka með móðgun"

“Ég er ófróður, ég veit ekki einu sinni hvað íslamskur hryðjuverkamaður er, eini hryðjuverkamaðurinn sem ég þekki er hún (bendir á 10 mánaða gamla dóttur sína)

"Móðir Zidane bar ekki á góma; mæður eru mér heilagar",

“Ég togað í peisu hans í nokkrar sekúndur."

“Hann snéri sér að mér með fyrirlitningu og renndi augunum upp og niður með miklu yfirlæti".

“Hann sagði; ef þig langar í peisuna getur þú fengið hana seinna."

“Það er satt að ég skaut til baka með móðgun."

BBC Radio Five Live fékk varalesarann Jessicu Rees til að lesa af vörum Marcos.

Hún túlkaði móðgunarorðin á þessa lund; "Þú ert sonur hryðjuverkahóru"

Tíuféttir BBC fengu einnig sérfræðing til að lesa af vörum Materazzi. Hann sagði að fyrstu orð Materazzi hafi verið "Nei" og síðan "slappaðu af".  

Síðan ásakar hann Zidane um að vera "lygari" og segir síðan  "ég vona að fjölskylda  þín fái slæman dauðdaga". Þess ber að geta að móðir Zidane hafði þennan sama dag verið flutt mjög veik á sjúkrahús. Þessu fylgdi Marco eftir með "Go fuck yourself."

Mikið var spáð og spekúlerað í fjölmiðlum hvað hefði farið þeim köppum á milli áður en Zidane skallar Materazzi. Fjölmargar tilgátur voru settar fram, m.a. þessi.

Eftir að  Materazzi togaði í peisu Zidane býðst Zidane háðslega til að gefa honum peisuna sem minjagrip eftir leikinn.  Ítalinn svarar að Zidane sé best að geyma hana handa systur sinni sem væri hryðjuverkahóra.

Sumir segja að fyrr í leiknum hafi Materazzi snúið upp á geirvörtur Zidane þegar hann hélt honum aftan frá. Ef það er satt fá móðgunarorðin um systur Zidane mun klúrari merkingu.

Vissu ekki allir að Zidane væri geðbilaður

Obama segir ástandið....

"The situation in Gaza is unsustainable" . Í flestum fréttamiðlum heims þóttu þessi orð Obama um ástandið á Gaza merkilegust og best til þess fallin að vera fyrirsögn fréttarinnar af viðræðum hans við  Mahmoud Abbas, forseta Palestínu, í Hvíta húsinu í gærdag. Obama segir ástandið á Gaza vera "unsustainable" sem nútíma orðabækur þýða "ósjálfbært".

Obama endurómar þannig orð margra þeirra þjóðþinga og þjóðarleiðtoga sem fordæmt hafa herkví  Ísraelsmanna um Gazaströnd þegar hann segir að ástandið geti ekki haldið áfram, sé óviðunandi og geti ekki leitt til neinna lausna. En það er einmitt merking orðsins "unsustainable" í þessu samhengi.

Á þau er ekki einu sinni minnst í þessari frétt á mbl.is.

Obama heitir Palestínu aðstoð

An interview with Tolkien´s Icelandic au-pair

The interview appeared in Morgunbladid 1999 and the lady in question, named Arndis
but known as 'Adda', was a doctor's daughter from the West Fjords, who
went to work with the Tolkiens when she was twenty, in 1930. She got
the job because the Tolkiens had two mothers' helps from Iceland
previously, Aslaug and Runa, and Aslaug had been a classmate of
Adda's.

Tolkien collected her from Oxford station and greeted her in Icelandic.
She then talks about her working conditions – she was meant to be one
of the family, but she never had a holiday. The youngest of the
children (presumably Priscilla) was in her second year.
She says that the Professor was a really lovely man, very easy and
comfortable to be around, he loved nature, trees and everything that
grew. The house they had just bought had an asphalt tennis court and
the first thing they did was rip it up and put down grass. This is an
example of how JRR and Edith hated modern things – another thing they
both hated was central heating and boilers.

Edith loved flowers, and not only had splendid flower beds in her new
home but kept going back to the old one to get plants.
Adda puts this down to English upper class eccentricity – the Tolkiens
she says, loved flowers and writing letters. She has lots of letters
from them, including decorated Christmas cards from the Tolkien
children.

The oldest son, Johnny, was now 14 and in the new house he had his own
room. The rest (including Adda) kept themselves to the nursery. The
lady of the house (Edith) had a difficult nature, she wasn't sociable
and disliked most people.

Then Adda talks about how she was meant to come there to learn English
and help Tolkien practice Icelandic but Edith got jealous if they
talked in a language she didn't understand. "She was never unkind to
me, but she was never a friend either. And she was very
over-protective."

Adda says Oxford was at that time completely class-ridden – professors
were a class unto themselves. Edith was also a snob – when the char
(cleaning lady) went awol for a fortnight, Edith was furious when Adda
decided to wash the doorstep. "You're one of us, you must never be
seen doing work suitable for servants."

The Tolkiens rarely if ever entertained, and Adda was not impressed
with their hospitality..."once a couple who were old friends, just
back from many years in India, called round and they hadn't seen them
for years, but just gave them tea in the morning room, with only one
cake!"

Adda thinks that Tolkien was much more sociable by nature than Edith.
She got to know Edith's lovely old nanny, a Miss Gro (? not sure they
got this name right) who joked that Edith would always have a migraine
whenever there was a university 'do'. Miss Gro also explained why
Edith was so difficult – she blamed their traumatic courtship years.
They faced opposition for years and ended up having to practically
elope. They had stood firm together against all the odds, even though
they may not have had much in common.

Adda said Edith spent a lot of time upstairs during the day but didn't
know what she actually did. She was a very promising pianist at the
time when she married, had become an organist in a church. There was a
parlour in the house which no-one ever went into, there was a piano
there but Edith never touched it. None of the children learnt an
instrument.

Whenever Tolkien had had a drink or two he was not allowed to sleep in
the bedroom, he had to go into the guest room. She couldn't stand the
smell of drink on him. Tolkien was a lovely, comfortable man, didn't
talk much. He always came home to lunch every day, and went into his
study after the meal. He would have a bottle of beer and a dry
biscuit.

Adda was very fond of the children. She took them fishing in a nearby
canal, put them in the bath every night and put them to bed, they
loved to hear Icelandic folk tales about trolls and such, and often
Tolkien would come and listen too. "He took lots of ideas from
Icelandic folk stories...and he really believed that all of nature was
alive. He lived in a kind of adventure/fantasy world."
Adda still loves reading the Hobbit (which he started writing at the
time she was working for him).

Tolkien always wore a tweed jacket and pale grey trousers, but loved
to wear colourful waistcoats. And he always wore white tie (tails) at
the Oxford dinners. He always wanted to go to Iceland but thought he
couldn't afford it.

Adda eventually left because of the restrictive life she was forced to lead.
She got friendly with a girl called Betty, one of Tolkien's students,
who invited her to go punting but Edith never found it convenient to
let her go, even on a Sunday.

Edith once showed Adda her wardrobe upstairs, it ran along an entire
wall and was completely full of clothes. But she never went anywhere
at all, except perhaps to the library.

She sometimes did go with me and the older boys to a matinee
(afternoon theatre performance). The Tolkiens thought the theatre an
acceptable leisure activity but hated the cinema, and they really
hated the Morris car factory that had been recently opened south of
Oxford.

John, at 14, was most like his father. Edith stopped Adda from bathing
him. (editor's note – I should hope so too!) Michael, the next son,
was such a beautiful child, that people would stop his mother in the
street to admire him. His mother wanted him to be a priest.
Christopher was often squabbled over by his parents. He was a rather
whiny child, fussy with food. But his father adored him and realised
that he needed different handling than the others. Tolkien had started
writing the Hobbit while I was there but was really writing it for
Christopher, reading him out chapters.

She then says that she had close contact through letters with the
family until the war disrupted the correspondence.

The interview in Icelandic can be found here.

Viðtalið á íslensku hér.

Cleggeronband

Það er talið langlíklegast að næsti formaður Verkamannaflokksins í Bretlandi verði David Milliband fyrrverandi utanríkisráðherra. 

David hefur fengið flestar stuðningsyfirlýsingar úr þingmannhópi flokksins og hann er þekktastur meðal bresks almennings af þeim fimm sem sækjast eftir embættinu.

David hefur einnig það með sér að hann er lang- líkastur hinum flokksforingjunum þeim David Cameron og Nick Clegg í útliti.

Reyndar er Ed yngri bróðir hans ekki langt frá ímyndarstaðlinum eins og hann gerist þessa dagana. - Ed Balls er of gamall og of þungur og Diane Abbott afar langt frá þeim öllum hvað útlitskröfurnar snertir.

Fimm í formannskjöri

Albínóar United

Heimsmeistaramótið í Knattspyrnu hefur orðið til að vekja athygli á lífi fólks víða um Afríku, ekki aðeins í tengslum við fótboltann heldur einnig almenna menningu Afríkulandanna. Ein athyglisverðasta sagan sem ég hef heyrt er samt tengd fótbolta og galdratrú.

Í Tansaníu og reyndar víðar í Afríku ríkir sú hjátrú að líkamshlutar albínóa búi yfir miklu töframætti. Talvert hefur verið um að Albínóum sé rænt, þeir drepnir og galdramönnum seldir líkamar þeirra til að nota i seyði sína eins og lesa má um hér. 

Síðasta haust fékk kaupsýslumaðurinn Oscacr Haule þá hugmynd að hægt væri að berjast gegn fáfræði og hjátrú í tengslum við Albínóa ef þeir yrðu gerðir sýnilegri í samfélaginu við iðju sem allir könnuðust við.

Oscacr tók sig til og stofnaði knattspyrnulið eingöngu skipað albínóum.

Liðið var fyrst kallað Töfralið Albínóa. En sú nafngift virkaði andstætt tilgangi liðsins og var fljótt breytt í Albino United. 

Liðið ferðast nú um Tansaníu og spilar fótbolta við hin ýmsu lið við góðar undirtektir.

 

Hver vill stjórnarskrá sem samin er af atvinnupólitíkusum?

Það verður algjör hneisa og mikil bjögun á réttmætum kröfum fólks um breytingar á stjórnarháttum, ef frumvarp um stjórnlagaþing verður samþykkt sem ekki gerir ráð fyrir að almenningur fái að kjósa fulltrúa sína til þess.

Þing getur, ef það vill,  tryggt með útnefningum (ekki úr sínum röðum samt) að sérþekking á hinum ýmsu málaflokkum sem ný stjórnarskrá mun taka til, verði  til staðar. En kjörnir fulltrúar alþýðunnar eiga að vera í meirihluta þeirra sem skrifa nýja stjórnarskrá.

Stjórnarskrá sem samin er af fólki sem ekki hefur annað á stjórnlagaþing að gera en að gæta hagsmuna hins úrelta fjórflokks, er ekki líkleg til að breyta nokkru af því sem mikilvægt er að leiðrétta. Eins og Þór Saari bendir á er ekki nokkur munur á kóngi og stjórnmálaflokkum þegar um ásókn í völd er að ræða, því í hverjum flokki er lítill kóngur sem öllu ræður.

Það er samt næsta víst að sú tilhögun að þing eða stjórnmálaflokkar útnefni fulltrúa á stjórnlagaþing verður samþykkt af öllum flokkum. Þannig er um sameiginleg hagmunamál flokkanna.

„Samið af kónginum fyrir kónginn"

Goðgá Helenar Thomas

Næstum níræð Helen Thomas hafði svo sem verið óvarkár í tali áður en hún sagði að Ísraelsmen ættu að drulla sér í burtu frá Palestínu. Hvernig hún orðaði spurningar sínar til forseta Bandaríkjanna þótti oft jaðra við ókurteisi, sérstaklega í seinni tíð. Vegna þeirrar virðingar sem hún naut í starfi sínu, var litið fram hjá óvarkárni hennar, enda alvitað að með árunum losnar um málhömlur fólks.

En hingað og ekki lengra. Í þetta sinn voru ummælin hranaleg umorðun á því að Ísraelsþjóð var mynduð úr innflytjendum m.a. frá Póllandi og Þýskalandi.

Í umræðunni um ástandið í Ísrael og Palestínu gilda ákveðnar reglur og ákveðin sjónarmið sem varða hana eru algjör goðgá.  

Þeir sem gagnrýna Ísrael mega t.d. aldrei ýja að því að Ísraelsmenn hafi ekki fullan rétt til að gera það sem þeim sýnist, hvar og hvenær sem er í heiminum, "til að verja sig."Alla gagnrýni á verk ríkisstjórnar Ísraels er litið á sem Gyðingahatur.

En alvarlegasta gagnrýnin er að draga í efa tilkall Ísraelsmanna til þess landsvæðis sem þeir búa á eða minna á að þeir hafi þegið það úr hendi alþjóðasamfélagsins á þeim tíma er þeir sem þjóð voru landlausir.

Helena gamla baðst afsökunar á heimasíðu sinni með þessum orðum.  

"I deeply regret my comments I made last week regarding the Israelis and the Palestinians. They do not reflect my heart-felt belief that peace will come to the Middle East only when all parties recognize the need for mutual respect and tolerance. May that day come soon."^.

En orrahríðinni út af umælum hennar linnti samt ekki. Ræðum sem hún átti að flytja var aflýst og bókaforlög sögðust ekki lengur vinna með henni.

Afsögn hennar sem fréttaritari við Hvíta húsið fylgdi því í kjölfarið.

89 ára fréttaritari hættir vegna ummæla um Ísrael

Pólitískt hatur

Pólitík er skrýtin tík og þeir sem kjósa að eiga samræði við hana smitast oft af einhveri óáran. Ein alvarlegasta sýkin sem pólitík-gusar eiga á hættu að smitast af er viðvarandi óbeit (oftast á öðru fólki) blönduð hræðslu og vanmáttarkennd. Í daglegu tali er þessi pest kölluð hatur.

Pólitískt hatur lýsir sér á seinni stigum ekki ósvipað og kynsjúkdómurinn sáraveiki. (Sýfilis). Sóttin leggst á heilan og getur framkallað ofstækisbrjálæði og ofskynjanir. 

Þegar einhver hatar má líka greina áhirf þeirra geðhrifa í ákveðnum stöðvum í heilanum og áhrifin eru svipuð, þeir sjá óvini í hverju horni, samkeppnisaðila meðal flokksfélaga og erkióvini meðal þeirra sem ekki tilheyra flokkinum.

Pólitík-gusar sem hata þykir sjálfsagt að ráðast að fólki beint og brigsla þeim um lygar og hvers kyns óheiðarleika eins og það sé ekkert tiltökumál. Þetta eru varnaviðbrögð sem heilinn kallar á þegar hann heldur að sér sé ógnað og veit jafnframt að hann er í veikri stöðu.

Hatrið er svo sterkt að ef viðkomandi er leitt fyrir sjónir með góðum rökum að þeir hafa rangt fyrir sér, eiga þeir til að herða enn róðurinn og fabúlera áfram þangað til þeir hafa málað sig algjörlega út í horn. Þegar þeim verður það ljóst, skella þeir venjulega skuldinni á pólitíkina sjálfa og segja sem svo; ja allt er leyfilegt í ástum og stríði og svona er pólitíkin.

Af hverju er hann svona óhamingjusamur?

Þegar að börn fá ekki það sem þau vilja reyna þau oft foreldra sína með því að grenja og láta illa. Sum jafnvel reyna að skálda upp einhverjar sögur til að réttlæta hegðun sína. Góðir foreldrar eru fljótir að átta sig "heimtufrekjunni" og ef þeir bregðast rétt við eru börnin einnig fljót að venja sig af þessu. Í uppeldinu er þetta nauðsynlegt stig til að  börn læri sjálfsaga og tillitssemi.

Það er frekar sjaldgæft að þessi bernskubrek fylgi fólki óheft yfir á fullorðinsárin, en kemur þó fyrir. Þegar það gerist einkennist framkoma fólks af frekju og yfirgangssemi. Ef að viðkomandi nær að koma sér fyrir flokkspólitík þar sem fólki ber skylda til að sýna hollustu við flokkinn,  túlka margir þennan ágalla sem festu og röggsemi. -

Fullorðið fólk sem ekki fær það sem það vill og er haldið þeim persónugalla að geta ekki látið neitt á móti sér, er yfirleitt líka óhamingjusamt. Ekki bara vegna mótlætisins sem það verður að þola heldur einnig vegna þess að jafnvel þótt það fái vilja sínum framgengt, finnur það fyrir sama tómleikanum inni í sér og áður.

Þegar að pólitíkusar í pontu alþingis reyna að ná sér niðri á andstæðingi sínum með fölskum áburði sem síðan er rækilega hrakinn en þeir þráast samt við með barnslegri heimtufrekju er það merki um slíkt tómarúm í sálinni.

Vænd um spillingu og lygar

Sjálfsmorðaalda vegna mikillar vinnu

Sjálfsmorðaaldan sem gekk yfir fyrirtækið Foxconn á meðan verið var að koma Ipad á markaðinn var með eindæmum. Fólk kastaði sér út um glugga verksmiðjunnar á fjórðu og fimmtu hæð til að binda endi á langvarandi vinnuþreytu sem tilkomin var vegna bágra kjara.  Foxconn er svo stórtækt í framleiðslu rafmagnstækja að líklegt er að heima hjá þér sé að finna eitt eða tvö tæki úr verksmiðjum þeirra.

Efnahagsleg velgengni Kína byggir á gífurlegri framleiðslugetu þeirra og framleiðslan er ódýr.  Sumstaðar eru daglaunin svo lág að fólk nær ekki að framfleyta sér eða fjölskyldu sinni á þeim. Yfirvinna er svarið. Dæmi eru um að verkamenn hjá Foxconn hafi unnið að meðaltali 80 stundir á viku í marga mánuði.

Vona að launahækkun komi í veg fyrir sjálfsvíg

Maldað í móinn

Skýrar yfirlýsingar Jóhönnu Sigurðardóttur og Más Guðmundssonar í dag hafa væntanlega komist til skila til þeirra bloggara sem vændu hana um að hafa logið að þjóð og þingi.

Að auki hafa Lára V. Júlíusdóttir, formaður bankaráðs Seðlabanka Íslands,og  Ragnhildur Arnljótsdóttir, ráðuneytisstjóri í forsætisráðuneytinu komið fyrir efnahags- og skattanefnd Alþingis og staðfest að forsætisráðherra hafi engin vilyrði eða loforð gefið varðandi laun seðlabankastjóra.

Einhverjir reyna samt að malda í móinn og segja ekki öll kurl enn komin til grafar í þessu máli því að ljóst sé að Jóhanna hafi brotið stjórnsýslulög með ráðningu Más. -  Þær ásakanir eiga eftir að magnast, sjáiði  bara til.

Þær ásakanir eru í raun alvarlegri en þær fyrri. Spekin bak við þær er sú trú að sókn sé besta vörnin, aldrei að játa að hafa haft rangt fyrir sér og best sé að breiða yfir gamalt bull með nýju.

„Ræddi ekki launamálin“

Ruslpóstur Más

Það var ákveðin reisn í því hjá Þór Saari að henda afritum af tölvupósti Más Seðlabankastjóra til Jóhönnu Sig. í ruslið, ólesnum.

Þór hefur greinilega ekki áhuga á að blanda sér í þessa hreppapólitík eða taka undir getgátur og samsæriskenningarnar.

Hitt er annað að þarna er greinilega komin skýring á hvernig mbl.is náði í tölvupóstinn. Einhver hefur veitt  hann upp úr ruslinu.

Heimatilbúinn vandi Jóhönnu

Illskeytt en misheppnuð tilraun til að koma höggi á Jóhönnu

Fimmtudaginn 6. Maí varpaði Sigurður Kári Kristjánsson eftirfarandi spurningum til Forsætisráðherra  í þinginu; 

„Samkvæmt heimildum sem fjölmiðlar hafa aflað sér mun loforðið um launahækkunina til seðlabankastjórans hafa verið gefið í forsætisráðuneytinu. Hæstv. forsætisráðherra hefur reyndar verið á harðahlaupum undan þessu máli og virðist ætla að reyna að koma því yfir á einhverja aðra. En engum dylst að tilraunir hennar eigin fulltrúa í bankaráðinu til að hækka laun seðlabankastjóra eru lagðar fram á ábyrgð forsætisráðherra.

Nú vil ég spyrja hæstv. forsætisráðherra eftirfarandi spurninga og fer fram á skýr svör við þeim:

1. Hvenær var þetta loforð gefið? Hver gaf loforðið og hver hafði frumkvæði að því að það var gefið? Í umboði hvers var loforðið gefið og hverjir höfðu vitneskju um það?

2. Ég bið hæstv. forsætisráðherra að upplýsa líka um eftirfarandi: Hafði formaður bankaráðs Seðlabankans samráð við hæstv. forsætisráðherra og hæstv. fjármálaráðherra áður en þessi tillaga var lögð fram í bankaráðinu?“

Jóhanna svaraði:

„Svarið við síðustu spurningunni er nei, það var ekki haft samráð við forsætisráðherra eða fjármálaráðherra um þetta mál. Ég hef gefið alveg skýr svör í þessu máli. Það hafa engin loforð eða fyrirheit verið gefin enda ekki á mínu færi að gefa slík loforð. Laun seðlabankastjóra fara eftir lögum og ákvæðum um Seðlabankann og ekki síst niðurstöðu kjararáðs. Ég sé ekki eftir niðurstöðu kjararáðs að það sé eitthvert svigrúm til þess að beita ákvæðum sem eru í seðlabankalögunum í þessu efni til að hækka launin.

Það er tvennt sem liggur fyrir: Að seðlabankastjóri sjálfur hefur sagt að hann mundi ekki taka við slíkri launahækkun þó að hún væri í boði og að formaður bankaráðs hefur sagt að líklega verði niðurstaðan sú að þessi hugmynd og tillagan sem liggur fyrir bankaráðinu verði dregin til baka. Það hafa engar ákvarðanir verið teknar í forsætisráðuneytinu enda ekki á færi þess né ráðherra um að gefa slík loforð. Það fer eftir lögum um Seðlabanka og niðurstöðu kjararáðs. Niðurstaða kjararáðs liggur fyrir og ég sé ekki annað en að í það stefni að eftir henni verði farið vegna þess að auðvitað á að fara eftir niðurstöðu kjararáðs í þessu efni.“

Nú hefur úrdráttur úr tölvupósti frá Seðlabankastjóra til Forsætisráðherra verið birtur þar sem hann vitnar í samtöl sem hann átti við Forsætisráðherra um starfið.

Athyglisvert er að engar vísbendingar eru um að Forsætisráðherra hafi svarað þessum tölvupósti heldur hafi hún vísað þessu máli í formlega réttan farveg, þ.e. til bankaráðs.

Nú fullyrða sumir eða láta að því liggja að Jóhanna hafi sagt þingheimi ósatt þegar hún svaraði fyrirspurnum Sigurðar Kára. Þeir leiða að því líkur að Jóhanna hafi möndlað til um launin við Má og síðan gefið grænt ljós á að hækka launin við formann bankaráðs seðlabankans.

Af því sem nú liggur fyrir er samt ekkert sem bendir beint eða óbeint til þess að Jóhanna hafi sagt ósatt.

Jafnvel þótt hún hafi rætt við Má um starfið er hvergi staf að finna um einhver loforð eða fyrirheit að hennar hálfu um hækkun launa. 

Aðdróttanir pólitískra andstæðinga hennar um hið gagnstæða geta því í besta falli verið vafasamar vangaveltur en í versta falli fremur illskeytt en um leið misheppnuð tilraun til að koma höggi á Jóhönnu.

Már og Jóhanna ræddu launin

Þú þarft ekki að vera hestur þótt þú fæðist í hesthúsi

Þegar ljóst var að íslenskum auðjöfrum hafði tekist að skuldsetja landið og þjóðina þannig að bankakerfið hrundi, var leitað að bjargvætt sem gæti leitt okkur út úr vandanum. Hún fannst í harðduglegum og strangheiðarlegum verkstjóra Samfylkingar; Jóhönnu Sigurðardóttur. Það var hún sem sem leiða skyldi okkur inn í fyrirheitna landið, hið Nýja Ísland.

Eftir nokkra mánaða setu í ráðherrastóli þótti mörgum, sem treyst höfðu Jóhönnu til verka, ljóst að henni mundi ekki takast flórmoksturinn sem skyldi. Traustið sem hún naut í upphafi kjörtímabils þvarr og með því trú margra á að hefðbundin pólitík gæti yfirleitt hjálpað.

Sú trú endurspeglaðist einkum í úrslitum nýafstaðinna sveitarstjórnarkosninga í tveimur stærstu bæjarfélögum landsins. Á Akureyri hafnaði almenningur hinni hefðbundnu flokkspólitík og kaus þess í stað framboð sem stóð fyrir utan fjórflokkinn svokallaða.

Grínframboð Besta flokksins var kærkomið tækifæri fyrri Reykjavíkurbúa og vonsvikin börn búsáhaldabyltingarinnar til að lýsa frati á pólitíska kerfið. Ný bjargvætt var fundin í gervi Jóns Gnarr.

Jón Gnarr tekur nú við einu valdamesta embætti þjóðarinnar. Hans fyrsta verk var að mynda meirihlutastjórn með hefðbundnum stjórnmálflokk á mjög hefðbundinn hátt. Hann heldur áfram að grínast í orðum, en verk hans bera vott um að hann kunni ekkert annað. "Of erfitt" og "of flókið'" segir hann um að leita eftir þverpólitískri samstöðu í borgarstjórn.

Þeir sem töldu að Jón hefði gefið þeim ástæðu til að halda að vinnubrögð hans yrðu ekki hefðbundin, hafa þegar lýst yfir vonbrigðum sínum. - Að mér læðist sú spurning hvort Jón Gnarr sé ekki bara hefðbundinn pólitíkus í gervi grínista. - Jafnvel þótt hann sé kunnur fyrir skop sitt og grín og það hafi verið ástæðan fyrir að margir kusu hann, getur hann alveg sagt sem svo: þarf maður endilega að vera hestur þótt maður fæðist í hesthúsi?

Það er því óhætt að taka undir orð Ágústar þar sem hann tekir undir orð Njarðar P. Njarðvík um að stofna ætti nýtt lýðveldi enda væri flokkakerfi 20. aldarinnar gjaldþrota.

Gagnrýndi stjórnvöld harðlega

Er það furða?

Frá því að Jón Gnarr gekk til samninga við Dag hefur þrennt komið fram. Viðræðurnar ganga vel, Dagur verður formaður borgarráðs og Jón Gnarr Borgarstjóri. Jú svo hefur verið opnaður athugasemdakassi um borgamál á netinu.

Fréttamenn hafa ekki mikið að moða úr enda ekkert nýtt komið fram og því engin furða þótt þeir glorsoltnir leiti í fortíðina. - En eins og með nútíðina er fortíðin bara grín og allir vita að hún var grín.

Hvenær og hvort grínið tekur enda er ekki gott að segja. Umboðið sem Gnarr sótti til kjósenda sinna var til að halda áfram gríninu. Það hefur hann efnt fram að þessu. 

Danir rifja upp myndband með Jóni

Gullinskokkur Bjarkar

Fyrir utan að vera frábær tónlistarfrömuður og skapandi hefur Björk ætíð verið tískuíkon, sérstaklega meðal hinna sérlunduðu sem ekki versla endilega í Top Shop.

Búningar hennar eru oft á tíðum svo frumlegir að þeir sýnast fáránlegir í augum meðal Jónsins og jónunnar.

- Björk hefur lítið látið að sér kveða síðasta misseri og því er það gott  að heimspressan veiti henni aftur athygli.

Gott fyrir hana og gott fyrir Ísland því hún er enn lang-verðmætasta vörumerki (brand) landsins.

Útþynnt Bjarkar-tónlist er einmitt sú tónlist sem mest ber á um þessar mundir á Evrópskum poppvinsældalistum.

Áfram björk og allir hennar gullnu skokkar.

Annað Svanaævintýri?

Magadansmeyjar og Robert Plant

Þessa dagana stendur yfir listavaka hér í Bath. Reyndar eru þær tvær, því alþjóðleg tónlistarhátíð fer saman með jaðarhátíð (Fringe festival) þar sem ýmsir viðburðir eiga sér stað á hverjum degi.

Í gærkveldi fór ég t.d. á sýningu þar sem tvær magadansmeyjar sýndu og kynntu mismunandi magadansa undir frábærum hljóðfæraleik hljómsveitar frá Sýrlandi.

Það var margt um manninn á sýningunni og meðal gesta var íslandsvinurinn Robert Plant fyrrum söngvari hinna sálugu Led Zeppelin sem kom til Íslands á listahátíð 1970 . Sveitin var þá að verða og átti síðan eftir að vera um mörg ókomin ár, vinsælasta hljómsveit veraldar.

Karlinn lítur vel út enda aðeins 62 ára. Hann er kannski ekki sama sexgoðið og hann var en við því er ekki heldur hægt að búast.

Ég tók manninn vitanlega tali og það kjaftaði á honum hver tuska og hann var hinn alþýðulegasti.

Það fyrsta sem hann sagði þegar ég sagðist vera frá Íslandi og hafa séð hann fyrir 40 árum í Laugadalshöll í Reykjavík var; "I was in the room".

"Hvað áttu við" spurði ég. "

"Jú fyrir nokkrum árum kom ég í hljómleikaferð til Íslands og hitti þá forseta landsins. Og þetta var það sem hann sagði þegar hann hitti mig; "I was in the room". "

Róberti fannst þetta greinilega bráðfyndið og hló lengi að og klappaði sér á læri.

"Já ég missti af þér þegar þú komst í annað sinn. En ég gleymi aldrei þessum tónleikum 1970" sagði ég.

"Fuck off" kvað við í Roberti. "Ég er miklu betri núna en ég var. En ég skil rómantíkina í kringum allt þá. Við vorum ungir og allt það.  En tónlistarlega er ég þúsund sinnum betri núna en ég var þá".

Talið barst nokkuð fljótlega að Immigrant song  og hvernig Íslendingar eru hrifnir að því vegna þess að það sé augljóslega um Ísland.

"Ég var vitaskuld undir miklum áhrifum frá Íslandi þegar ég samdi texta lagsins " sagði Robert. "En í raun var ég að yrkja um Keltana sem komu til Íslands löngu áður en víkingarnir komu þangað."

Þetta hafði ég aldrei heyrt áður og þótti fróðleg skýring.

Róbert kvaðst vera að gefa út nýja plötu fljótlega og hann mundi kynna hana fyrst og fremst í Bandaríkjunum.

"Ég vinn eiginlega aðeins með Bandaríkjamönnum. Það er enginn eftir í Bretlandi sem hefur áhuga á að kafa djúpt í tónlist.  Alla vega ekki í þetta  Mississippi delta sound sem ég er svo hrifinn af. Kannski kem ég líka til Íslands til að kynna plötuna."

Áður en varði bar að unga konu sem hélt á krakka. Róbert kynnti hana sem konuna sína og krakkann sem barnið sitt.

Þetta var skemmtileg viðkynning sem endaði snögglega þegar krakkinn fór að gráta. Hann hafði góð lungu og háa rödd eins og faðirinn.

Þetta eru ljótu hundarnir

Miðað við myndirnar hér að neðan er Miss Ellie fögur skepna. En hún vann víst einhverja keppni í Kaliforníu þar sem hverjum fannst sinn hundur ljótastur.  Annars er netið fullt af ótrúlega ljótum gæludýrum bæði hundum og köttum. Ég skellti líka með mynd af ljótasta kettinum sem ég fann.

         

Ljótasti hundur heims dauður