Blóðhefnd

Fréttir af dauðsföllum og líkamsmeiðingum frá Írak og Afganistan eru jafn áhrifaríkar og regnið sem fellur í hafið.

Þjáningar fólks í þessum löndum eru hættar að snerta við vestrænum hjartastrengjum enda grimmd ofbeldisverkanna svo yfirþyrmandi og tilgangsleysið svo auðsætt.

Í báðum þessum löndum eru háð stríð sem herforingjarnir segja sjálfir að ekki sé hægt að vinna. 

Samt þráast allir við.

Hermennirnir skjóta og sprengja og spyrja spurninga eftir á. Nú, voru þetta óbreyttir borgarar, hvá þeir.

Þeir hugsa; betra að þau falli en við. Og hver er eiginlega munurinn á löggildum skotmörkum og þeim sem ekki má drepa?

Þeirra aðgerðir ganga út á að búa til eins margar ekkjur og munaðarleysingja og hægt er.

Ekkjunum er boðin leið út úr sorg og örbyrgð með því að stökkva á bál hatursins og aka bifreið fullfermdri af sprengiefni inn á einhvern markaðinn.

Hjörtu barnanna herðast við að sjá foreldra sína og ættingja falla og þau heita í huganum hefndum. Áður en varir er einhver búin að girða þau beltum og lofa þeim sætum endurfundum við ástvini sína í Paradís.

Allar aðgerðir kalla á viðbrögð, hefndarviðbrögð, blóðhefnd..

Bíddu, hver var aftur réttlætingin á styrjöldunum?

Tvö börn myrt í sjálfsmorðsprengjuárás

Skriftin gæti komið upp um þig

Nýjar rannsóknir á rithandarsýnum leiða í ljós að hægt er að sjá á rithönd viðkomandi hvort hann er að segja sannleikann eða ekki. Skýringin er fólgin í að heilinn erfiðar meira við að finna upp " lygi" en við að segja sannleikann og truflar þannig skriftina.

Tilraunin fór þannig fram að 34 nemendur í Háskólanum í Haífa í Ísrael voru beðnir um að skrifa stutta málsgrein þar sem þeir lýstu atburði eftir minni og síðan að "skálda" upp aðra málsgrein.

Sjálfboðaliðarnir notuðu þráðlausan tölvupenna sem nam mismunandi þrýsting á pennaoddinn. Síðan var það sem ritað var greint af tölvu.

Vísindamennirnir komust að því að þeir sem skrifuðu ósannindi ýttu fastar á pennann, notuðu lengri pennastrokur og skrifuðu hærri stafi en þeir sem rituðu sannar málsgreinar. 

"Við vitum að fólk hikar meira þegar það segir ósatt og sum fyrirtæki nota þá staðreynd þegar þau láta fylgjast með fólki þegar það fyllir út í krossaspurningar í skoðandakönnunum á netinu." sagði Prófessor Richard Wiseman, sálfræðingur við Háskólann í Hertfordshire.

Niðurstöður þessara prófanna hafa þegar verið kynntar í The Journal of Applied Cognitive Psychology.

Bloggarar að blogga um blogg

Upp á síðkastið hefur borið meira á því en venjulega hvað bloggarar moggabloggsins eru uppteknir af sjálfum sér. Segja má að margir þeirra hafi síðustu daga tekið upp svo kallaðan Sæmundarhátt á sínum bloggum. Ástæða þess kann að vera, a.m.k. að hluta, að einhver bankamaður og annar pólitíkus kvörtuðu hástöfum fyrir skömmu við fjölmiðla landsins undan bloggurum, hvað þeir væru dómharðir og ósanngjarnir. 

Strax eftir þau ummæli fóru málsmetandi bloggarar á kreik til að meta þetta enda bloggarar kannski upp með sér að skrif þeirra hefðu svona mikil áhrif en vildu jafnframt kryfja til mergjar hvort þeir sem blogguðu undir fullu nafni væru marktækari en þeir sem gerðu það ekki.

Í framhaldi af þeirri naflaskoðun birtist einhver úttekt á því í DV hverjir væru verstu og bestu bloggarar landsins. Um þá úttekt birtu a.m.k, tveir bloggarar umfjöllun  og mynduðust um leið við að gera einhverja könnun á því meðal lesenda sinna hvort þeir væru þessum listum sammála eða ekki. Þar kom m.a. fram sú skoðun að sum blogg væru ekki blogg heldur heimilda-utanumhald. Í framhaldi af því birtu bloggarar sem nefndir voru til sögunnar í DV,  blogg um sig og sín blogg og hvort þau væru blogg eða ekki.

Þá brast á sú nýlunda á fyrir stuttu að bloggari sem var nýhættur að blogga hóf annað blogg og helgaði tvö fyrstu bloggin bloggara sem ekki bloggar undir nafni.

Nú hef ég í þessu bloggi ekki nefnt nein nöfn, en þeir bloggarar sem lesa blogg annarra bloggara að einhverju marki vita nákvæmlega við hverja ég á. Er ekki tími til kominn að bloggarar hætti nú þessu bloggarabloggi og snúi sér að því að blogga um annað? Það mætti nefnilega halda að það sé hlaupinn einhver gúrka í bloggara landsins sem auðvitað er fjarri lagi. Það er bara þannig stundum að það sem er tungunni tamast er hjartanu kærast.

 

Lýst eftir barnaníðingi

Á unglingsárum mínum (1966-1969)  í Keflavík var ég mikið í félagi við ákveðinn hóp skólabræðra minna sem gerði lítið annað utan skólatímans en að slæpast um og hanga á sjoppum. Við vorum allir byrjaðir að fikta við reykingar og að drekka áfengi. Á þessum tíma komst ég í kynni við náunga sem kallaði sig Blacký. Hann var íslenskur eftir því sem ég best veit, þrátt fyrir að nafnið. 

Blacký þessi var maður á miðjum aldri sem gerði sér dælt við okkur drengina sem vorum þá á þrettánda og fjórtánda ári. Hann var ósínkur á sígarettur og fór oft í ríkið fyrir okkur strákana til að kaupa brennivín ef hann var látinn hafa peninga.

Blacký sem var drykkjumaður hélt sig oft í námunda við eða inn í sjoppu á Hafnargötunni og þá var kölluð "Dorró" eða Þórðarsjoppa. Þar var oft þröng á þingi því fjöldi unglinga hékk í þar á kvöldin, einkum í hinu svo kallað biðskýli.

Blacký vann á verkstæði við sandblástur og þangað stefndi hann oft drengjunum til að ná í áfengið sem hann hafði keypt fyrir þá.

Í staðinn fyrir greiðann (áfengiskaupin) misnotaði Blacký marga þeirra kynferðislega og fékk þá til að taka þátt í afar ósiðlegum kynferðislegum athöfnum með sér.

Auðvitað flokkast þetta framferði Blackýs undir argasta barnaníð.

Samt steinþögðu allir yfir þessu þ.e. ekki var minnst á þetta  fyrir utan hópinn og ég minnist þess ekki að þetta framferði Blackýs hafi nokkru sinni komist í hámæli í Keflavík.

En hvers vegna er ég að rifja upp þessa löngu liðnu atburði.

Fyrir það fyrsta hefur það lengi plagað mig, eftir að ég kom til vits og ára,  að svona nokkuð skuli hafa viðgengist fyrir svo til opnum tjöldum í heimabæ mínum og án þess, að því er virðist, að nokkur fengi við því gert. Blacký er þarna í minningunni eins og dimmur og ókennilegur skuggi sem nauðsynlega þarf að fá á sig raunverulegri mynd.

Í öðru lagi vegna þess að ég er að skrá niður minningar mínar m.a. frá þessum tíma í Keflavík og ég hef ekki hugmynd um hvað þessi maður raunverulega hét, hvaðan hann kom, hvað varð um hann og hvort hann er lífs eða liðinn.

Ef einhver veit frekari einhver deili á honum væru þær upplýsingar vel þegnar.

Bankar halda þjóðinni í gíslingu

Jim Culleton talar um að Íslendingar séu að endurheimta land sitt. Endurheimta það frá hverjum? Hverjir tóku landið í gíslingu? Því er auðsvarað, það gerðu bankarnir, stjórnendur þeirra. En það er fátt sem bendir til að almenningur og stjórn landsins hafi eða sé að losna undan ánauð þeirra.

Skjaldborgin sem lofað var fyrir meimili landsins hefur aldrei risið. Þða eina sem gert hefur verið er að það hefur verið lengt í hengingarólinni. Engar afskriftir fyrir einstaklinga eða heimili, heldur aðeins banka og skúffufyrirtæki þeirra.

Bankarnir eru hinir nýju þrælaherrar. Þorri almennings er hnepptur í skuldaklafa þeirra og á líf sitt og viðurværi undir þeim. Þegar að þeir riðuðu til falls fyrir ári síðan,  hrópuðu bankamenn á hjálp. Þeir beittu ríkisstjórn og almenning fjárkúgun og sögðu að ef þeim yrði ekki hjálpað með því að fylla geymslur þeirra aftur af peningunum, mundi allt kerfið hrynja. Og núna þegar þeir eru búnir að fá allt sem til var, beita þeir aftur fjárkúgunum. Þeir hrópa; látið okkur vera, við högum okkur eins og okkur sýnist og ef þið gerið það ekki mun þessi kreppa vara miklu lengur.

Þess vegna hafa engar nýjar reglur verið settar um starfsemi banka. Engin ný stefna um markmið þeirra hefur litið dagsins ljós. Öfgar nýfrjálshyggjunnar sem flestum var ljóst að leiddi til fallsins, ráða enn lögum og lofum innan bankakerfisins og þess vegna munu aðgerðir sem eiga að koma heimilum landsins til hjálpar og stýrt er gegnum bankakerfið, aldrei skila sér. Þeir eru þrælaherrar nútímans sem hefur verið gefinn sá réttur að eiga allt sem þú getur mögulega framleitt og þar með þig.

Íslendingar endurheimta landið

Míkael erkiengill og Michael Jackson

Rétt eins og Elvis var á  sínum tíma tekin í dýrlinga tölu af áköfum og einlægum aðdáendum hans, stefnir allt í að helgifárið í kring um Michael Jackson verði svipað eða jafnvel gangi miklu lengra. Nýjar sögur um Jackson halda áfram að flæða um netið og aðra fjölmiðla á hverjum degi. Hann var popp-goð í lifanda lífi og er nú á leiðinni að verða popp-Guð.

David LaChapelle er orðinn vel kunnur fyrir ljósmyndir sínar af frægu fólki. Hann stillir þeim gjarnan upp þannig að útkoman minnir á helgimyndir af Kristi eða einhverjum dýrlingum. Myndir Davids hafa birst í Vanity Fair, Ítalska Vouge og Rolling Stone. Hann hafði lengi vonast eftir að fá tækifæri til að ljósmynda Michael Jackson en af því varð ekki.

Eftir lát Jacksons ákvað David að ljósmynda "tvífara" Jacsons sem hann fann á Havaii. Tvífarinn í gervi Jacksons á myndunum, minnir á erkiengilinn Míkael, sem samkvæmt kristnum hefðum er herforingi Guðs. Hann fór fyrir herjum Guðs þegar að Lúsífer var kastað úr himnaríki og er gjarnan sýndur á helgimyndum þar sem hann er í þann mund að veita Satan náðarhöggið með sverði sínu eða hefur þegar drepið hann. 

Á ljósmynd Davids (sjá hér að ofan) hefur Jackson kastað fá sér sverðinu en stendur með annan fótinn ofaná brjósti Satans og setur saman hendur sínar í bæn. Þannig er gefið til kynna að Michael Jackson sé svo góðhjartaður að hann geti ekki einu sinni unnið skrattanum mein en biður fyrir honum þess í stað.

David LaChapelle segist vera sannfærður um að Michael hafi verið saklaus af þeim ásökunum að vera haldin barnagirnd.

"Ég held að hann hafi ekki geta meitt neinn. Mér finnast örlög hans Biblíuleg. Textar hans eru svo fallegir og ljúfir. Saga hans er sú stórbrotnasta sem um getur á okkar tímum. Hann fer frá hæstu hæðum niður í djúpin. Hann er nútíma píslarvottur."

Brýtur Borgarahreyfingin stjórnarskrána með nýsamþykktum lögum sínum?

48. gr. stjórnarskrár Íslands segir: " Alþingismenn eru eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum."

Í nýjum lögum Borgarhreyfingarinnar segir svo:

"11.1.2. Frambjóðendur Borgarahreyfingarinnar skulu skrifa undir eftirfarandi heit:
Ég (fullt nafn frambjóðanda) heiti því að vinna eftir bestu getu að stefnu hreyfingarinnar eins og hún er samþykkt á landsfundi. Gangi sannfæring mín gegn meginstefnu hreyfingarinnar mun ég leitast eftir því að gera félagsfundi grein fyrir því og leggja í dóm félagsfundar hvort ég skuli víkja sæti við afgreiðslu þess máls."

Getur einhver útskýrt fyrir mér hvernig þetta stangast ekki á?

Og ef þetta stangast á, eins og mér finnst augljóst, hvers vegna setur nýr stjórnmálaflokkur í lög sín ákvæði sem brjóta stjórnarskrá landsins? Engin getur verið bundin þessu heiti um leið og sýnt er að það brýtur í bága við stjórnarskrána.

Heimskulega spurt

Mér finnst það vera til marks um hversu heilbrigð þjóðin er andlega, að 72,1% hennar telur sig ekki geta nefnt einstakling í samfélaginu sem sé eða geti orðið "sameiningartákn" fyrir þjóðina. Hvernig er hægt að búast við því að hugsandi fólk velji sér einhvern einn einstakling til að sameinast um? Eiginlega finnst mér spurningin gefa til kynna afar vanþroskaðan skilning á embætti forseta Íslands.

Embætti forseta Íslands verðskuldar allar virðingu og sem slíku er því ætlað að vera sameiningartákn. En merkir það endilega að fólk verði að sameinast í þeirri persónunni sem embættinu gegnir hverju sinni?

Að mínu viti er svo ekki. Á meðan fólk gengnir embættinu er því sýnd virðing en sú virðing tilheyrir embættinu fyrst og fremst, ekki persónunni. Embættið er "stærra" en persónan. -

Skoðannakönnunin spyr því afar heimskulega. -  

Ef að spurt hefði verið: geturðu nefnt einhverja persónu sem þú telur hæfa til að gegna embætti forseta Íslands, mundi útkoman hafa verið allt öðru vísi. Alla vega gæti ég í fljótu bragði talið einar tíu persónur sem ég tel hæfar til að gegna embættinu.

Fáir telja forsetann sameiningartákn þjóðarinnar

Af káfi japanskra karlmanna

 Allt frá því að neðanjarðarlestarnar í Tókýó urðu að stærstu samgönguæðum borgarinnar hefur þukl og káf í lestunum viðgengist.

Í lestarvögnunum sem eru yfirleitt svo troðnir af fólki að það notar sérstaka nælon jakka og kápur til að vera sleypara í troðningunum, stendur fólk svo þétt upp að hvert öðru að stundum er erfitt fyrir það að greina hvort þuklið er með vilja gert eða ekki.

Þessi einkennilega ópersónulega leið til að snerta og vera snertur virðist henta mörgum Japönum vel. Um þessa sérkennilegu aukaverkun japanskrar borgarmenningar hefur oft verið fjallað í ræðu og riti og margir velt því fyrir sér hvers vegna það er svona vinsælt, sérstaklega meðal karlamanna á leið í og úr vinnu að þukla konur sem þeir þekkja ekki neitt.  

Um leið og flestu fólki hefur fundist þessi hegðun óásættanleg og ósiðleg, hafa, eins og reyndar minnst er á í fréttinni, lestaþuklarar komið sér upp samtökum og meira að segja siðareglum. Í mörgum greinum sem skrifaðar hafa verið um málið hafa "fórnarlömbin" sem oftast eru konur, sagst hafa vanist þessu og jafnvel ekki verið því andsnúnar.

Lögreglan vill stöðva þuklara

Rændu sjóræningjaskip

Ýmsum mununum hefur verið rænt úr "sjóræningjaskipinu" sem notað var við gerð kvikmyndanna þriggja um Sjóræningjana í Karíbahafinu á meðan það lá við festar í skoskri höfn.

Þjófarnir stálu úr seglskipinu HMS Bounty, sem lá við Custom House Quay í Greenock,  á milli fimmtíu og hundrað pundum í peningum og fatnaði merktum skipinu. Þá höfðu þjófarnir á brott með sé þurrbúning, bók, björgunarhring og bandaríska fánan. Þessi munir fundust þó seinna skammt frá skipinu sem á hringferð um Bretland og mun koma við í mörgum höfnum á leiðinni. 

HMS Bounty er  nákvæm eftirlíking af hinu sögufræga skipi Bounty sem sigldi undir stjórn William Bligh skipstjóra til Tahiti og vestur-Indía árið 1789. Gerð var uppreisn um borð og skipstjórinn ásamt 18 af áhöfninni sem fylgdu honum að málum settir í smábát út á reginhafi.

Eftirlíkingin var smíðuð 1962 fyrir Uppreisnina á Bounty, fræga kvikmynd sem gerð var um þessa atburði með Marlon Brando í aðalhlutverki

Skipið var notað sem kaupskip í sjóræningja-myndunum um Jack Sparrow (Johnny Depp) og ævintýri hans í Karíbahafinu. 

Átta ára stúlka finnst hengd í svefnherberginu sínu

Bretar eru í miklum vandræðum með uppeldi og meðhöndlun barna sinna. Skelfilegar fréttir berast nú eina ferðina enn af börnum í öng.

Yfirvöld hafa brugðist við fjölgun barnaníð-tilfella á afar umdeildan hátt.  Þau ætla að fara fram á að allir sem koma á einn eða annan hátt í snertingu (miðað er við tvisvar sinnum í mánuði) við börn og eða einstaklinga sem eitthvað hafa minni getu, verða að framvísa vottorði um að þeir séu ekki á skrá yfir barnaníðinga eða hafi ekki verið sakaðir um slíkt.   Allt að 20.000 manns í Bretlandi munu ekki geta framvísað slíku vottorði. 

Og enn fjölgar fréttum af misnotkun og gróflegri vanrækslu foreldra á börnum sínum.

Í fréttunum í dag er sagt frá átta ára stúlku sem fannst hengd í svefnherbergi sínu á heimili sínu s.l. laugardagskvöld í Nottinhamshire.  Lögreglan er enn að rannsaka málið og verst allra frétta enn sem komið er og engin hefur enn verið handtekin vegna málsins. Fimm ára bróðir hennar var tekinn í vörslu barnaverndaryfirvalda.

Frá fjölmennri hreyfingu til fámenns stjórnmálaflokks

þegar að búsáhaldabyltingin stóð sem hæst og hugurinn á Austurvelli var sem mestur, myndaðist eins og í draumi fögur hugsjón um að það mætti ef til vill nota þessa orku sem fór í pottaglamrið til að búa til Nýtt Ísland. Þegar boðað var til kosninga eftir að þáverandi stjórnarliðar höfðu gefist upp fyrir herópinu "Vanhæf ríkisstjórn" komu þeir framtaksömustu sér saman um að koma einhverjum röddum úr hópi hinna hrópandi borgara á þing. Slagorðið varð "þjóðin á þing".

Lauslega skipulagðri kosningaherferð var hrundið af stað þar sem markmiðið var að fá sem flesta til að trúa því að nokkrar háværar raddir inn á þingi gætu áorkað því að koma þurfandi heimilum landsins til aðstoðar og kallað fram umbætur í stjórnskipan með kröfu um stjórnlagaþing. Nægilega margir trúðu á þessa hugsjón til að fá fjóra þingmenn kjörna. - Um leið og þing hófst og sýnt varð að málin sem fyrir lágu mundu verða einhver þau erfiðustu sem nokkurt íslenskt þing hefur þurft að takast á við, kom í ljós hversu illa undirbúin þessi litli þingflokkur háværra radda út í samfélaginu var. 

Örvænting þeirra og ákafi varð til þess að þau reyndu gamalkunnugar brellur úr pólitíkinni, þ.e. að reyna að fórna minni hagsmunum fyrir meiri. Þrír af fjórum þingmönnum reyndu sem sagt fyrir sér í hefðbundnum hrossakaupum en varð fljótlega ljóst að þau höfðu gert mistök og báðust afsökunar. En það var of seint, skaðinn varð skeður.

Einn þingmaðurinn yfirgaf þinghópinn og restin missti traust fjölmargra sem höfðu kosið þau í von um að þau mundu verða upphaf nýrra hátta og siða á alþingi.

Upp frá þessu varð ljóst að sá tiltölulega þröngi hópur sem unnið hafði hörðum höndum að því að koma röddunum á þing, var að springa í frumeindir sínar. Formaðurinn sagði af sér og fjöldi góðra en vonsvikinna manna fylgdi frumkvæði hans.  Að auki æxluðust mál þannig að þingmennirnir áttu erfitt með, enda önnum kafnir, að hafa gott jarðsamband við þá sem enn vildu starfa sem "bakland" þeirra.

Þingmaðurinn sem yfirgaf þingmannahópinn snéri baki við öllu saman og fór/fer sína leið sem engin veit hver er. Slitrurnar af "hreyfingunni" ákvað að kalla saman landsfund og reyna að koma einhverju skikki á málin. Á þeim fundi tókust á tvær megin fylkingar.

Önnur fylgdi þingmönnunum að máli og vildi fyrst og fremst að hreyfingin héldi áfram að vera hreyfing, lausbundin og stefnulítil þar sem samviska og persóna þingmannanna réðu hvað þau hrópuðu á hinu háa alþingi. Hin hópurinn vildi umfram allt gera hreyfinguna að einskonar stjórnmálaflokki þar sem þingmenn væru fyrst og fremst málpípur vel grundvallaðra stefnumála sem samþykkt væru af sem flestum meðlimum hreyfingarinnar.

Skemmst er frá því að segja að þeir sem vildu gera hreyfinguna að stjórnmálaflokki urðu ofan á. Færri en 100 manns greiddu um þetta atkvæði. Eftir að ljóst varð að þingmennirnir þrír sem þó sóttu fundinn fengu ekki fylgi við sínar tillögur, gengu þeir skjótt af fundi og tóku ekki þátt í dagskráliðum hans eftir það. Á þeim mátti skilja að óvíst væri hvort þeir mundu í framtíðinni kenna sig við þennan nýja stjórnmálaflokk.

Af þessu stutta yfirliti þar sem hlaupið er á hundavaði yfir gang mála frá aðdraganda að stofnun Borgarahreyfingarinnar fram á daginn í dag, verður samt greinilega séð hversu hrikalega mörg mistök hafa verið gerð á tiltölulega stuttum tíma. -

Það er algjört vafamál hvort sá kjarni sem mögulega kann að vera viljugur til að starfa í þessum nýja stjórnmálaflokki, hefur nokkuð af þeirri hugsjón eða áherslumálum í stefnuskrá sinni sem fengu þúsundir Íslendinga til að gefa hreyfingunni atkvæði sitt fyrir nokkrum mánuðum.

Til eru lærð rit um hvernig stofna megi, skipuleggja og stjórna nýjum stjórnmálaöflum. Segja má að hver einasta af grunvallarreglum slíkrar hugsjónavinnu, hafi verið brotinn í hinni stuttu sögu Borgarahreyfingarinnar.

Eina vonin fyrir Borgarhreyfinguna var hið óvenjulega ákvæði stefnuskrár hennar að ef svo færi að ljóst  yrði að markmiðum hennar yrði ekki náð, eða svo vel færi að þau næðust, mundi hreyfingin leggja sig og þingflokk sinn niður.

Tilefnið til að efna þetta ákvæði var ærið og tækifærið var nýliðinn landsfundur. Þá hefði kjarninn í hreyfingunni og þingmenn getað a.m.k. staðið við eitthvað af því sem lagt var upp með. En í staðinn er gerð tilraun til að halda áfram, ég leyfi mér að fullyrða, vonlausri baráttu til að mynda stjórnmálaflokk sem sprottinn er upp úr missætti, sundrungu, brotnum loforðum og vantrausti þeirra sem ákafast börðu pottana á Austurvelli fyrir nokkrum mánuðum.

Þessi tilraun mun skilja eftir sig blendnar tilfinningar í okkar litla samfélagi. Sem Íslendingur sem að mestu fylgdist með málum úr fjarlægð, þótti mér mikilsvert að sjá að til var fólk í landinu sem tilbúið var að leggja á sig ómælda vinnu til að berjast fyrir hugsjónum sem flestir vildu gjarnan sjá verða að veruleika en trúðu bara ekki að hægt væri að koma í kring. Það versta sem getur gerst er að þeir sem vildu breytingar, kölluðu sig hása eftir nýju Íslandi og lögðu allt að veði, missi trúna á að Raddir fólksins fái í raun nokkru breytt. Staðreyndin er nefnilega sú, að þeir sem eru svo vitlausir að halda að þeir geti breytt heiminum, eru þeir einu sem gera það.

Rétt ákvörðun af röngum ástæðum

Magnús Árni ætlar að segja sig úr Seðlabankaráðinu. Ekki vegna þess að honum hafi orðið á mistök eða eitthvað þess háttar. Nei, hann gerir það vegna þess að Mogginn gerði störf hans tortryggileg, opinberlega! -

Nú þarf bara að finna annan flokks-ling til að taka stöðuna sem losnar. Vandamálið verður enn til staðar því það er fólgið í þessum vinnubrögðum að skipa í þetta starf á pólitískum forsendum.

Fer fram á lausn frá störfum

Hallur og vinur hans Magnús Árni

Hér kemur enn eitt dæmið um skaðsemi þess að taka þátt í flokkapólitík. Hér er greinilega ungur ákafur maður á ferð sem langar að ná miklum frama eins fljótt og hægt er. Í Sjálfstæðisflokknum voru of margir gæðingar fyrir svo hann skiptir um flokk, því hann veit að eini möguleikinn til að komast til áhrifa er að komast inn í valdastofnanir þjóðfélagsins í gegnum flokkakerfið. - Nú hefur hann loks komist í stöðu sem er honum og hans vinum gagnleg. En, einhverjir hafa komist að því hvað hann er að bralla. Eins og með alla þessa vatnsgreiddu framagosa, mun hann stíga á stokk og segjast ekki hafa gert neitt ólöglegt.

Þá hafa velviljaðir flokksbræður hans og "vinir" þegar riðið á vaðið og bent á að hann hafi nú ekki gert neitt ólöglegt og þótt hann hafi kannski unnið gegn anda laga Seðlabankans, hafi hann ekki unnið gegn hagsmunum almennings. Þannig er gefið í skyn að stefna Seðlabankans sé í raun gegn hagsmunum almennings og drengurinn hafi bara verið að redda málum. Snilld!! -  En svo er tekið  fram til vonar og vara að pilturinn hafi verið stutt í Framsókn og mjög "aktívur" þar áður í Sjálfstæðisflokknum.

Þannig taka framsóknarmenn eins og Hallur Magnússon á þessu máli eins og sjá má á bloggsíðu Þorsteins Ingimarssonar hér.

Málið er enn ein sönnun þess að flokkspólitíkin er siðferðilega gjaldþrota. Innan hennar rúmast ekki siðfræði sem grundvallast á hugsunum og gjörðum sem byggja á sannleika, heldur aðeins hvernig hægt er að mylja sem mest undir sig og sína með því að notfæra sér veikt regluverk þjóðarinnar eða þjóðanna.

Gegn markmiðum Seðlabanka

Það má komast af á milljarði....er það ekki annars?

Kúlulán...nei..blessaður vertu, fullkomlega löglegt. Að afskrifa kúlulán til að kaupa hlut í bönkum sem nú eru orðnir verðlausir...hva,,, það var bara gert fyrir starfsmenn og pólitíkusa...Innherjaviðskipti...nei nei..blessaður... áttu sér aldrei stað...Flutningur milljarða úr íslenskum bönkum korter fyrir hrun...Ha, og hvað er ólöglegt við það?.....kennitölur og skúffufyrirtæki til að fá lan, lána örðum, taka vexti, borga arð og  og og ....það eru nú bara viðskipti góurinn.

Þessum fréttum og fullyrðingum og viðbrögðum við þeim er ausið daglega yfir þjóðina og fæstir nenna orðið að fylgjast með hver svínaði hvar og hve margir milljarðar voru í spilinu. - Flestir eru jafnframt fullvissir um að það mun enginn svara til saka fyrir nokkuð sem viðkom því sem við köllum "hrunið".

Allir vatnsgreiddu kallarnir sem hingað til hafa fengist til að tala segja það sama. Allt var löglegt. Og það sem kann að hafa orkað tvímælis, voru mistök. Allir voru að gera sitt besta. Lögin voru bara ekki nógu skýr. Og svo vissi enginn að þessi fylking, löglegra, vel meinandi, dálítið óupplýstra manna og kvenna stefndi fyrir björg.

En það kaldhæðnilegasta við þetta allt er, að þrátt fyrir hrunið, þrátt fyrir gjaldþrot banka og fyrirtækja, voru allir þeir sem töpuðu mestu svo ríkir að þeir eru enn vell-auðugir. Það þarf nefnilega ekki nema ja... segjum milljarð,  til að hafa það ágætt, næstum sama hvar er í heiminum. Og hver var svo aumur að hann kom a.m.k. ekki milljarði undan?

Áætlar að 60-70 hrunmál komi til rannsóknar

Jennifer Aniston og barnsleysið

Jennifer er ein af þessum konum sem alltaf eru í fréttum út af engu. Eitt sinn var hún stöðugt að væla yfir því að hún ætti ekki börn og hversu mikið hana langaði til þess.

Á meðan hún var með Pitt,  birtust vikulega af henni myndir með spádómum um að líklega væri fröken Aniston ófrísk.

Svo í næsta blaði eftir að hún hafði neitað öllu saman, veltu skríbentarnir fyrir sér hvers vegna hún væri það ekki. Þess á milli kepptist Jennifer við að segja heiminum frá hversu heitt hún þráði að eignast barn. Og enn er hún barnslaus.

Er þarna ekki komin loksins, alla vega hluti af ástæðunni?

 Það er þekkt staðreynd að þröngar nærbuxur geta valdið ófrjósemi hjá körlum. Ef Jennefer  t.d. krefst þess af karlmönnunum sem hún sefur hjá, að þeir klæðist þröngum nærbuxum, er það ekki til að hjálpa upp á sakirnar.

Þröngar nærbuxur takk!

Góðar fréttir af svínaflensumálum

Heilbrigðisyfirvöld búast við annarri öldu af svínainflúensu-tilfellum á norðurhveli jarðar þegar kólna tekur í veðri. Góðu fréttirnar eru að við því má bregðast. Nú hefur kínverska lyfjafyrirtækinu Sinovac tekist að þróa mótefni við flensunni sem aðeins þarf að bólusetja einu sinni með.

Tilraunir hófust með lyfið í síðasta júlí og var lokið 15. ágúst og þær staðfestu að ónæmi fyrir Á1N1 veirunni skapast með einum skammti af mótefninu. Efnið var prófað á 1.614 einstaklingum frá þriggja ára aldri og upp úr.

Einu merkjanlegu neikvæðu áhrifin af bólusetningunni voru tímabundinn sársauki á þeim stað sem nálinni hafði verið stungið.

Fyrirtækið vinnur nú hörðum höndum að því að koma lyfinu á markað og þegar eru komnar í gang tilraunir í Bretlandi og í þýskalandi til að sannprófa lyfið.

(Heimild) (Heimild)

Ekki vitað um alvarleg flensutilfelli hér

Börnin neydd til að tyggja og gleypa smokka

Þetta er kort af næst stærstu eyju í heimi, á henni eru stærstu ókönnuðu svæðin í heiminum og þar er að finna fjölbreyttustu náttúru sem um getur.

Landið  sker sig úr frá öðrum þjóðlöndum jarðarinnar þar sem menningin verður einsleitari með hverju ári sem líður.

Á Nýju-Gíneu er að finna 1000 tungumál, 12.000 mismunandi menningarsamfélög, afar fjölbreytt landslag og plöntu og dýralíf. Fjallstopparnir eru snævi þaktir allt árið í kring, enda var hlegið af Hollendingnum sem fyrstur sagði frá því árið 1623 að til væru jöklar í hitabeltinu.

Nýlega var sýnd fræðslumynd um Nýju-Gíneu á BBC þar sem sjá mátti ómannfælnar risarottur narta í laufblöð,(komst í heimspressuna)  fossa sem féllu út úr hellum og ár sem runnu inn í þykkan regnskóg sem virtist ósnertur af manna höndum með öllu. Það var auðvelt að ímynda sér að þarna væri í það minnsta kosti eitt land á jarðríki sem mennirnir hefðu ekki eyðilagt með græðgi sinni, mengað árnar með kvikasilfri og spillt dýralífinu.

En sannleikurinn er að það er sótt að Nýju-Gíneu og íbúunum sem nú telja 7.1 millj. úr öllum áttum. Hitnun jarðar veldur því að jöklarnir eru að bráðna, skógarhögg gengur nær skógunum en nokkru sinni fyrr og andi nýlenduþjóðanna svífur yfir vötnunum.

Landið skiptist í tvö ríki. Vestur Papúa er vestri hluti eyjarinnar sem áður var nýlenda Hollendinga, en þar ræður Indónesía.

Eystri hluti hennar Papúa í Nýju Gíneu fékk sjálfstæði frá Ástralíu  (og Bretlandi) 1975 þótt drottningin sé þar enn þjóðhöfðinginn. 

Eins og segir í fréttinni hér að neðan herja farsóttir á innfædda um þessar mundir, sérstaklega í Papúa á Nýju Gíneu. En það hafa aðrar plágur, öllu alvarlegri, herjað á þá íbúa Papúa sem minnst mega sín, þ.e. börnin. Því miður hefur farið lítið fyrir þeim í fréttum fjölmiðla heimsins.

Mannréttindavakt SÞ hefur nýlega látið semja sérstaka skýrslu um þessa plágu sem grafið hefur um sig einkum á meðal lögreglu landsins. Í henni er fullyrt að Lögreglan í Nýju Gíneu stundi að fangelsa börn, berja þau, nauðga þeim og pynda þau.

Mannréttindavaktin hefur farið þess á leit við stjórnvöld að þau grípi þegar til aðgerða til að stöðva miskunnarlaust ofbeldi gegn börnum í vörslu lögreglunnar.

Í skýrslunni er að finna heimildir um börn bæði stúlkur og drengi, sem hafa verið skotin, sparkað í, og barin með; byssuskeftum. járnrörum, trékylfum, hnefum og gúmíslöngubútum. Sum þeirra voru neydd til að tyggja og gleypa smokka.

Vitni lýsa í skýrslunni nauðgunum á börnum á lögreglustöðum, í bifreiðum, svefnskálum og annarsstaðar. Þau eru einnig fangelsuð til langs tíma og neitað um læknishjálp eða aðstoð.

Mannréttindavaktin hefur einnig skorað á stjórnvöld Ástalíu sem veita allmiklu fé í þróunarhjálp til landsins, að beita sér fyrir að stjórnvöld í Nýju-Gíneu  taki á þessum óhugnanlegu málum.

Neyðarástand á Papúa Nýju-Gíneu vegna farsótta

Japanir taka af lífi gamalmenni á áttræðis aldri.

Eftir að hafa borðað morgunmat á jóladag árið 2006 var þremur öldruðum japönskum föngum og miðaldra fyrrum leigubílstjóra tilkynnt að þeir yrðu hengdir eftir klukkustund. Þeim var skipað að hreinsa klefa sína, biðja bænir sínar og skrifa erfðaskrár sínar. 

Einn þeirra, Fujinami Yoshio, 75 ára fangi á dauðdeildinni skrifaði á snepil sem hann sendi til stuðningsfólks síns, áður en honum var ekið að gálganum í hjólastól; "Ég get ekki gengið sjálfur, ég er veikur, samt getið þið fengið ykkur til að drepa slíkan mann. Ég ætti að vera sá síðasti."  

Japanir hafa löngum haft orð á sér fyrir að vera ólinir við sakamenn. Í Japan enda 99% af málum sem koma fyrir dóm með sakfellingu hins ákærða. Þá er einnig til þess tekið að stærsti hluti ákærðra játar á sig glæpinn. 

Í Japan er dauðarefsing enn við lýði og nýtur mikils fylgis meðal almennings en 102 fangar bíða nú aftöku á dauðadeildum ríkisins. Margir þeirra eru háaldraðir og hafa verið geymdir í einangrun í tugi ára.

Aðstaða þeirra er svo skelfileg að Amnesty International  (AI) hefur nýlega sent frá sér greinagerð þar sem fullyrt er að margir þeirra séu þegar orðnir geðveikir af vistinni. AI fer fram á að öllum aftökum í landinu verði frestað og gengið verði úr skugga um geðheilsu fanganna þar sem alþjóðleg lög kveða á um að ekki megi taka af lífi geðveika einstaklinga. Þá geri japönsk lög ráð fyrir hinu sama.

Talsmaður IA telur að meðferð fanganna á dauðdeildunum einkennist af "þögn,einangrun og algeru tilvistarleysi".

Fangar eru látnir vita af aftöku sinni með mjög skömmum fyrirvara. Þeir fá aðeins að hreyfa sig þrisvar í viku en verða þess á milli að sitja kyrrir í klefum sínum. Samskipti við aðra fanga eru engin. Af þessum sökum þjást þeir af geðsjúkdómum og ímyndunum.

Frá 1. janúar 2006 til 1. Janúar  2009 hafa 32 fangar verið teknir af lífi Japan. 17 þeirra voru eldri en 60 ára. Fimm voru á áttræðisaldri.

Þefurinn af þrotabúinu trekkir

Hinar alþjóðlegu auðhyggjugammar eru fljótir að renna á blóðlyktina. Ísland er í sárum og fréttir berast af fljótfærum og áköfum pólitíkusum suður með sjó sem gerst hafa sölumenn náttúru-auðlinda landsins og láta þær fyrir lítið. Þeir vilja sjálfsagt láta hylla sig sem bjargvætti en sagan mun bölva þeim.

Þar er ekki tjaldað til einnar nætur, heldur munu afkomendur kaupendana njóta þessara hagstæðu viðskipta í nokkrar kynslóðir.  Vatn og jarðvarmi er til lengra tíma litið besta fjárfesting sem hægt er að hugsa sér hér i heimi. Betra en olía sem fyrr eða síðar mun þverra, betra en gullið sem glóir en gefur ekki frá sér hita.

Þessi "hópur Japana" sem segir frá í þessari frétt, verður ekki sá síðasti sem kemur til með að hafa áhuga á orkuútsölunni á Íslandi. Því fyrir utan að mega nýta orkuna í jörðinni, búa orkufyrirtækin yfir þekkingu sem hægt er að selja háu verði út um allan heim. - Þetta vita fullt af hópum frá Japan og Kanada og Noregi og jafnvel Rússlandi sem eru í þann mund að stökkva upp í flugvél til Íslands með milljarð af einhverju í tösku.

Og bráðum verður líka til stór sjóður á vegum snjallra íslenskra peningamanna frá íslensku lífeyrissjóðunum sem ætlar að "fjárfesta" í íslensku atvinnulífi. Þeir ætla að blása lifi í glæðurnar á útbrunnum eldum fyrirtækjanna sem fóru illa í hruninu. 

Þeir hafa ekki nefnt neinar upphæðir enn, því þær skipta ekki máli vegna þess að lífeyrisgreiðslur til lífeyrisþeganna sem eiga sjóðina hafa þegar verið skertar. Þannig verður til áður ónýtt fjármagn sem þarf að nýta.

Lengi lifi "Nýja Ísland".

Vilja fjárfesta fyrir milljarð dala