Hvað býr raunverulega að baki hjá Davíð

Ég velti tvennu fyrir mér þessa dagana.

Hvað vakir raunverulega fyrir Davíð að setjast í ritstjórastól Moggans....

og hvað býr raunverulega að baki ótta og reiði fólks yfir því að hann skuli hafa verið ráðinn í hann.

Ekki að ég sé haldinn þráhyggju varðandi Davíð. Þeir sem halda slíku fram eru bara þeir sem haldnir eru Davíðs blæti :)

Ég er alla vega kominn að niðurstöðu.

Davíð hefur járnvilja. Án einbeitts vilja hefði hann aldrei getað gert það sem hann gerði. Vilji Davíðs hefur ekkert dofnað. Hann lofaði því opinberlega að ef honum yrði vísað úr starfi seðlabankastjóra og hann mundi nauðugur þurfa að yfirgefa embættið, mundi hann snúa aftur í stjórnmálin.

Það loforð ætlar hann að efna. Að ráða sig sem ritstjóra á víðlesnasta blaði landsins er snilldarbragð og fyrsta stig í þriggja þrepa áætlunar hans um að snúa  til baka, því hálfkveðin vísa er honum ekki að skapi. 

Úr ritstjórastólnum mun hann geta styrkt þá í trúnni sem áður voru einlægir átrúendur en héldu að goðið væri lagst í kör og þaðan getur hann laðað að sér nýja fylgjendur með beittum og skeleggum málflutningi á síðum Moggans. Að auki getur hann stýrt umræðunni með fréttaflutningi blaðsins þannig að þeir sem kunna að vera á móti honum í flokknum fara að líta illa út og  þeir sem ekki tilheyra flokknum enn verr.

Að ári verður Davíð orðinn óumdeildur foringi sjálfstæðismanna á ný og við tækifæri mun hann láta kjósa sig aftur sem formann Sjálfstæðisflokksins. Síðan  mun hann freista þess að komast aftur í forsætisráðherrastólinn, þ.e. um leið og hægt verður að knýja fram nýjar kosningar.

Svarið er sem sagt það sama við báðum spurningunum. Einmitt þetta er orsök óttans og reiðinnar sem gripið hefur andstæðinga Davíðs. Þeir eru ekki svo mikið að spá í hvað hann hefur gert þótt þeir beri það fyrir sig. Það sem þeir óttist miklu fremur er hvað hann á eftir að gera.

Ekkert að marka páfa

Þann 9. maí fyrr á þessu ári, hélt Benedikt 16. páfi um margt merka ræðu í Al-Hussein Bin Talal moskunni í Jórdaníu. Ræðuna hélt hann eftir að hafa verið boðinn þangað velkominn trúarleiðtogum múslíma og rektorum háskólanna í Jórdaníu. Fyrr um daginn hafði hann blessað hornsteininn að Madaba háskólanum þar sem bæði kristnir og múslímar munu stunda nám. Í máli Benedikts kom fram að sá Guð sem kaþólikkar tilbiðja sé sá sami og múslímar ákalla.

Hann sagði meðal annars;

"Kristnir lýsa Guði einmitt, meðal annars, sem skapandi vitsmunum, sem skipar og leiðbeinir veröldinni. Og Guð hefur gefið okkur getuna til að deila með honum þeim vitsmunum og geta þannig hagað okkur í samræmi við það sem er gott. Múslímar tilbiðja Guð, skapara himins og jarðar, sem talað hefur til mannkynsins.

Og sem átrúendur á hinn eina Guð vitum við að mannlegir vitsmunir eru í sjálfu sér gjöf Guðs og að þeir rísa til hæðstu hæða þegar þeir eru uppljómaðir af ljósi sannleika Guðs."

Ræðuna í fullri lengd á ensku er að finna hér.

Þegar að ný stjórnmálsamtök kváðu sér hljóðs hér á blogginu fyrir nokkrum dögum og mótmæltu á bloggsíðu sinni að múslímar fengu aðgang til bæna að kapellu Háskóla Íslands, sá forsvarsmaður þessa svokallað "Kristilega þjóðarflokks", kaþólikkinn Jón Valur Jensson, ástæðu til að efast um að Páfi hefði verið að meina það sem hann sagði.

Jón Valur hafði þetta að segja um málið, eftir að honum hafði verið bent á að æðsti embættismaður kirkjunnar hans hefði staðfest að Guð Íslam og Guð kristinna væri sá hinn sami. 

 "þessi orð Benedikts páfa 16. mætti hugsanlega lesa í þessari merkingu: "Múslímar tilbiðja Guð, [sem þeir líta á sem] skapara himins og jarðar, sem talað hefur til mannkynsins". Þarna væri áherslumunur, sem getur þýtt merkingarmun."

Til vara sagði Jón Valur að æðri orðum Páfans sem reyndar er álitinn af kaþólikkum óskeikull í öllum túlkunaratriðum trúarinnar, væru orð þrettándu aldar kennimannsins Tómasar af Aquinas, sem hefði sagt að Guð Íslam og hinn kristni Guð væri ekki sá sami.

Nú vill svo til að eftir Tómas liggur ágætis útlistun á hvernig Guð kristinna manna er og hann er alveg samhljóma þeirri sem múslímar nota.  Í Summa Theologica ræðir Tómas um eðli Guðs. Með quinquae viae (útilokunaraðferð) kemst hann að fimm niðurstöðum um Guð.

1. Guð er ekki samsettur. 
2. Guð er fullkominn.
3. Guð er óendanlegur.
4. Guð er óumbreytanlegur.
5. Guð er einn.

Undir alla þessa eiginleika Guðs mundi Múhameð taka og gerir það í Kóraninum á mismunandi stöðum.

Þannig gengur vara-vörn Jóns heldur ekki upp.

Nú fer Jón Valur sem áður mikinn á blogginu til að útbreiða boðskapinn fyrir nýja flokkinn og hefur greinilega brotið af sér allar viðjar, því ekki fer hann eftir því sem páfinn segir um að sýna umburðalyndi íslömskum námsmönnum við HÍ og ekki er hann þjóðkirkjumaður og því spurning hvaða umboð hann telur sig hafa til að mótmæla notkun kapellunnar.

Helst er hægt að álykta af málflutningi Jóns að hann hafi stofnað sína eigin útgáfu af kristnum samtökum, einskonar Kristilegan Sértrúar-þjóðarflokk.

Fagnaði falli kommúnismans

Klisjukennd ímynd lesbía

Graham Norton, vinsæll spjallþáttarstjórnandi í Bretlandi, sá hinn sami og hefur verið hvað duglegastur við að gera grín að Íslandi og Íslendingum eftir bankahrunið, hefur nú hlotið áminningu frá BBC fyrir að fara niðrandi orðum um samkynhneigðar konur í spjallþætti sínum.

Graham sem er sjálfur samkynhneigður, hefur oft verið staðinn að því áður í þáttum sínum að gefa klisjukennda og móðgandi mynd af lesbíum.

Áminninguna fékk Graham í kjölfarið á þætti þar sem sýnd var mynd af stúlku sem hélt á umsókn fyrir einkaleyfi. Honum varð að orði; Ég veit ekki af hverju þeir fengu einhverja skrýtna lesbíú til að vera fyrirsætan".

Kunnur rithöfundur sem var gestur Nortons reyndi að malda í móinn og útskýra fyrir hinum að ekki ætti að dæma fólk eftir útlitinu. ; "Það getur vel verið að hún sé ekki Lesbía, láttu ekki svona, hvernig lítur annars lesbía út?" 

"Svona"svaraði Norton að bragði og benti á myndina. Norton var samt fljótur að bæta við " það er auðvitað ekkert að því að vera lessa". 

Graham tók að sér að vera kynnir í síðustu Júróvisjon keppni fyrir BBC og er afar vel þekktur sem kynnir í mismunandi stjörnuleitarþáttum í Bretlandi.

Það sem mér finnst merkilegt við þessa frétt er að aðeins ein persóna,  áhorfandi í salnum þegar þátturinn var tekinn upp, klagaði Norton fyrir BBC. BBC brást samt strax við og áminnti Norton og allt tökuliðið um að gæta þess að draga ekki upp klisjukenndar myndir af samkynhneigðum konum í þáttunum.

Atgervisflótti af blog.is

Fjöldi fólks hefur tilkynnt lokun á bloggsíðum sínum á blog.is eftir að það fékkst staðfest að Davíð Oddsson væri orðin einn af tveimur yfirmönnum bloggsvæðisins.

Sýnt þykir að atgerfisflóttinn standi í beinu samhengi við þá staðreynd að margir hafa óhræddir sagt sína meiningu um Davíð Oddsson  sem umdeildan stjórnmálamann og  afar mistækan embættismann, grandalausir fyrir því að hann mundi nokkru sinni getað komist í stöðu til að geta beitt sér gegn blogghöfundum með beinum hætti.

En nú er það orðin staðreynd. Davíð er kominn í stöðu til að stýra umræðunni með því að stýra fréttaflutninginum sem flestir blogga við. Sumir stuðningsmenn Davíðs hafa verið að hrópa húrra fyrir því á blogginu að hann sé komin í  aðstöðu til að hreinsa hér til sem er orðin mikil nauðsyn á að þeirra mati. Ef fer sem horfir er ekki langt í að blog.is verði að litlu jarmsvæði hægri öfgamanna á Íslandi. -

Auðvitað var stjórnendum og eigendum Moggans ljóst að þetta mundi gerast. Því verður að reikna með að þeim hafi einfaldlega verið sama.

Hér er verið að veita Davíð greiða leið til þess að hafa aftur mikil áhrif á þjóðmálin og gera honum auðvelt að snúa aftur í pólitíkina af fullum krafti eins og hann sagðist mundi gera ef hann yrði rekinn úr seðlabankanum.

Nú er hann mættur til leiks, með öflugan miðil sem hann stýrir að baki sér. Það slær óhug á kjaftaskana á blogginu og bara það að hann snéri aftur, sendi marga þeirra sem stundum voru þeir einu sem gagnrýndu Davíð að einhverju ráði, fussandi eitthvað út í buskann.

Öfgafull "kristin" stjórnmálasamtök

Ný "kristin" stjórnmálasamtök sem kalla sig "kristinn þjóðarflokk" hafa verið stofnuð og opnað bloggsíðu til að kynna baráttumál sín. Fyrsta málið sem þeir láta til sín taka er að berjast á móti því að nemendur Háskóla Íslands sem fylgja Íslam verði leyft að fara með bænir sínar í kapellu háskólans en til þess hafa skólayfirvöld gefið sitt leyfi.

Það sem gerir þessi mótmæli samtakanna afar hjáróma er að kapellan er reist og viðhaldið af almennafé rétt eins og Þær kapellur og kirkjur sem eru reistar fyrir kirkjugarðsgjöld eins og kapellan í Fossvogi og á Akureyri.

Til margra ára hefur það tíðkast að fólk sem ekki tilheyrir þjóðkirkjunni hafa fengið inni með útfarar-athafnir sínar í þeim kapellum. Ekki hefur þótt stætt á því að mismuna landsmönnum að þessu leiti með tilliti til trúar þeirra.

Ef að sjónarmið hinna nýja "kristilegu" stjórnmálassamtaka fengju að ráða, (sem mér þykir samt harla ólíklegt) þá mundi þessi sjálfssagða þjónusta við þá sem ekki tilheyra þjóðkirkjunni og/eða ekki eru taldir nægilega kristnir til að geðjast þessum samtökum, leggjast af.

Færi þá fyrir lítið stefið í sálmi Matthíasar Jochumssonar: "Ó, maður, hvar er hlífðarskjól", sem þó var sungin við vígslu kapellunnar í háskólanum.

Einn af forsvarsmönnum þessarar samtaka ku vera Jón Valur Jensson en samtökin opnuðu síðu undir kennitölu á félagi sem hann rekur; Lífsréttur,útgáfustarfsemi, KT.4902871839 Pósthólf 1014 121, Reykjavík.

Jón er kaþólskrar trúar og ekki meðlimur í þjóðkirkjunni en umrædd kapella var þó á sínum tíma vígð af vígslubiskupi hennar.

Spurningin er hvað það er sem gefur Jóni rétt til að krefjast þess að fólk sem ákallar Guð á sama máli og Kristur gerði sjálfur, (Allah= Guð á arameísku, sú tunga sem Kristur mælti á) og viðurkennir Krist sem "anda Guðs" (Ruhollah)  hafi ekki rétt til þess í húsakynnum Háskóla Íslands.

Mundu þá samtökin einnig vilja úthýsa gyðingum, eða vottum Jehóva og mormónum sem margir "kristnir" telja ekki kristna þótt þeir kalli Guð Jehóva og Krist Krist í bænum sínum?

Ljóðakeppni hér og nú

Jóna Á Gísladóttir birtir á bloggsíðu sinni skemmtilegar vísur sem sendar voru til Washington Post þegar blaðið efndi til  ljóðasamkeppni á dögunum, sem fólst í því að semja rímu með tveimur braglínum. Skilyrði var að fyrri línan væri sérstaklega rómantísk en sú seinni andstæðan.  

Nú dettur mér í hug hvort ekki sé lag að efna til slíkrar keppni á íslensku hér á blogginu og hafa reglurnar nákvæmlega þær sömu og hjá Washington Post. Sem sagt tvær hendingar eða bragalínur, sú fyrri mjög rómantísk og sú síðari ekki.

Íslendingar eru margir orðlagðir hagyrðingar og ljóðelskir með eindæmum svo það er um að gera fyrir sem flesta að spreyta sig, hér og nú.

Ég legg til að þeir sem hyggjast taka þátt, skoði fyrst ensku vísurnar á síðu Jónu.

Kristnir hóteleigendur ákærðir fyrir að móðga múslíma

Í júlí mánuði lentu kristin hjón sem reka hótel í Liverpool  í orðaskaki við einn gesta sinna, íslamska konu. Konan hefur núna kært hjónin fyrir að nota ; ógnandi og móðgandi orðalag og verið með óviðeigandi trúarlegar aðdróttanir í garð hennar.

Hjónin Ben (53) og Sharon Vogelenzang (54), voru í kjölfar kærunnar boðuð á lögreglustöð til yfirheyrslu.

Réttarhöld munu fara fram yfir hjónunum í desember en viðurlög eru allt að 5000 punda sekt fyrir að brjóta hin "almennu siðalög" landsins sem taka til "opinberra móðgana" af þessu tagi.

Þótt að málavextir séu enn óljósir er haldið að hjónin hafi verið að svara fyrir beina árás gests þeirra á kristna trú  þar sem hún hélt því fram að Kristur hafi verið "minniháttar spámaður".

Hjónin eru sögð hafa svarað því til að Múhameð hafi verið stríðsherra og að klæðnaður íslamískra kvenna sé ákveðin tegund af fjötrum.

Þau neita því að andsvör þeirra hafi verið ógnandi og segjast hafa fullan rétt til að útskýra trú sína.

Eftir að hjónin voru kærð hafa viðskipti við Hótelið sem þau stýra dregist mjög saman og þau segja allar líkur á að þau verði að hætta rekstrinum. Hótelið naut góðs af því að vera í nágrenni sjúkrahúss sem beindi talert að viðskiptum til þeirra. Meðal viðskiptavina á vegum sjúkráhússins var einmitt umrædd kona sem kærði þau.

Hjónin eru starfandi í kristnum félagsskap sem heita Bootle Christian Fellowship. Lögmaður þeirra hefur ráðlagt þeim að ræða ekki efnislega orðasamskipti þeirra og Múslíma konunnar. Þau eru einnig studd af þrýstihópnum Christian Institute sem greiðir fyrir lögfræðiþjónustu þeirra.

Margir lögfræðingar hafa tjáð sig í fjölmiðlum um áhyggjur sínar yfir því  hvernig lögreglan notar almennu siðalögin (Public Order Act) til að handtaka fólk sem lendir í orðaskaki þegar lögunum var ætlað að halda uppi einhverri reglu á götum úti þar sem ofbeldi og skrílslæti geta brotist út í kjölfarið á heiftugum orðaskiptum.

Þriggja ára drengur ákærður fyrir skemmdarverk

Ég veit ekki á hvaða leið Breska þjóðin er í málefnum barna sinna og unglinga. Samfélagsvandamálum fjölgar dag frá degi án þess að nokkur ráð séu í sjónmáli.

Daily Mail segir frá því að þriggja ára gamall snáði í Skotlandi hafi verið ákærður fyrir skemmdarverk og hafi verið tekinn af lögreglu til yfirheyrslu vegna málsins. Drengurinn fær þann afar vafasama heiður að vera yngsti sakborningur í sögu sakamála í  Bretlandi.

Fimm börn tíu ára eða yngri hafa sætt lögreglusannsókn síðan í maí mánuði fyrir mismunandi glæpi, þar á meðal kynferðisglæpi.

Yngsta barnið er sex ára drengur frá Bedfordshire í Englandi sem er grunaður  um rán í Júní.

Í Englandi og í  Wales, miðast sakhæfi við tíu ár og í  Skotlandi átta ár, það lægsta í Evrópu.

Á síðustu þremur árum hafa 6000 glæpir verið framdir af börnum undir tíu ára aldri.

Þar á meðal er mál níu ára gamals drengs sem er ákærður fyrir nauðgun og annars átta ára sem ákærður er fyrir alvarlega líkamsárás.

Þá eru nokkrir ákærðir fyrir hnífaburð, árásir, þjófnaði og innbrot.

Viðbrögðin við þessu ástandi hafa verið frekar hjáróma. Esther Rantzen, sem að starfar fyrir samtök sem láta sig varða réttindi barna, hvetur til þess að strangari lög verði sett um gáleysi foreldra og að þau verði sótt til saka fyrir glæpi barna sinna.

"Þegar þú heyrir um svona mál þá fær það þig til að undrast hvað gangi eiginlega á hjá fjölskyldu viðkomandi. Þú verður að spyrja sjálfa þig,  hvers vegna?" segir Rantzen.

Þessar tölur hafa verið gerðar opinberar eftir að tveir drengir 12 og 10 ára, viðurkenndu að hafa pyntað tvo aðra drengi í bænum Edlington næri Doncaster í Englandi.

Andlitið sem ætíð mun fylgja Tony Blair

Í september 2003 var Baha Musa, 26 ára afgreiðslumaður á hóteli í Basra í suður Írak, barinn til dauða af breskum hermönnum eftir að hann hafði verið niðurlægður á skelfilegan hátt. Á líkama hans fundust 93 mismunandi áverkar, þar á meðal brákuð rifbein og brotið nef. Þetta er hluti af myndbandinu sem sýnir pyntinga-aðferðirnar sem Baha og aðrir fangar voru beittir.

 

Á þessu myndbandi nota breskir hermenn yfirheyrsluaðferðir sem voru bannaðar af breskum stjórnvöldum árið 1972 en þeir sögðust halda að væru löglegar.

Formleg opinber rannsókn á morðinu er hafinn og í ljós kom í dag að þeir sem börðu og pyntuðu Baha til bana voru ekki einu skemmdu eplin í breska hernum, "Öll tunnan er rotin" kom fram við rannsóknina.

Fangarnir voru látnir öskra í kór og neyddir til að dansa eins og "Michael Jacson" á meðan Donald Payne liðþjálfi öskraði að þeim háðsyrði og kallaði þá "apa".

Í fyrstu var haldið fram að ekkert sem sýnt er á myndbandinu hafi verið ólöglegt.

Það sem við sjáum  er hvernig hermaður reynir að framfylgja því sem hann heldur vera opinbera stefnu hersins við yfirheyrslur. Hann reynir að kúga fangana aftur í streitu-stöðurnar þegar þeir emja af sársauka og geta greinilega ekki haldið stöðunni.

Þeir eru settir í gegnum "aðlögunar ferli" sem felur í sér að halda sér í "streitu stöðu", bera hauspoka, vera neitað um svefn og mat.

Samt hafa Þessar aðferðir verið bannaðar í 30 ár eftir að þeim hafði verið beitt á Norður Írlandi.

Einn af föngunum vitnaði um að hafa heyrt Mousa hrópa; Ó Guð minn, ég er að deyja. Látið mig í friði, gerið það látið mig í friði í fimm mínútur".

Pyntingarnar fóru ekki fram fyrir luktum dyrum. Margir Hermenn sáu hvað um var að vera, komu og fóru án þess að andmæla því sem fram fór á nokkurn hátt.  

Ljóst er að við yfirheyrsluna gengu hermennirnir samt miklu lengra en gert var ráð fyrir í hinum aflögðu leiðbeiningum. Áverkarnir á líkama Mousa gátu ekki verið einungis af völdum þeirra.

Kona Mousa hafði dáið úr krabbameini aðeins 22 ára, nokkru áður en Mousa mætti dauða sínum. Tveir synir þeirra, Hussein og Hassan eru munaðarlausir.

Payne liðþjálfi var dæmdur fyrir stríðsglæpi árið 2006, fyrstur allra breskra hermanna. Honum var gert að yfirgefa herinn og hlaut eins árs fangelsisdóm.

Réttað var yfir sex öðrum hermönnum en þeir allir sýknaðir í mars 2007.

Breska varnarmálráðuneytið greiddi fjölskyldu Mousa og níu öðrum Írökum sem höfðu þurft að þola pyntingar samtals 2.83 millj. punda í skaðabætur .

Hvers vegna eru ekki allir dagar friðardagar?

,Við vitum ekki hvort Talibanar ætla sér að hafa Friðardaginn í heiðri eða ekki. Þessi dagur snýst ekki um stjórnmál heldur mannúð."Þar mælti Aleem Siddique fulltrúi Sameinuðu þjóðanna orð að sönnu. Hann veit sem er að stjórnmál geta ekki snúist um mannúð. Í heimi stjórnmálanna ráða allt önnur gildi og sjónarmið.

Í dag lifir allt mannkynið í skugga styrjalda og það hefur gert það svo lengi að það á erfitt með að ímynda sér hvað friður mundi hafa í för með sér. Flestir gera sér grein fyrir að styrjaldir valda þjáningum og að friður mundi binda endi á þær þjáningar. Sú skilgreining felur í sér að þar sem ekki geisar styrjöld ríki friður. En er það virkilega svo? 

Stríð hefur ætíð verið bein afleiðing þess að mannleg samskipti rofna og mannréttindi eru látin lönd og leið. Við erum samt að byrja að gera okkur grein fyrir því að enginn vinnur stríð og að virða mannréttindi felur í sér mun meira en að "þola" hvert annað. Að virða mannréttindi verður að þýða annað og meira en að loka augunum fyrir því sem skilur okkur að. Það verður að skila okkur þeim skilningi að fjölbreytileikinn sé æskilegur og uppspretta bæði styrks og fegurðar.

Og jafnvel þótt okkur lærist að meta fjölbreytileika að verðleikum, er það aðeins áfangi á leið okkar til að koma á fullum mannréttindum  í heimi þar sem ekki er að finna minnsta vott af andúð á milli íbúa hans. Að ná því markmiði sem þýðir í raun sameining mannkynsins, verður örugglega ekkert auðveldara en að enda styrjaldir í heiminum.

En fyrst verður að leggja af stað í þessa mikilvægu óvissuferð. Sameining mannkyns verður að vera hið eiginlega markmið friðar. Sú leið mun án efa útheimta raunir og mistök en líka lærdóm. Ef að við komum á friði í þeim tilgangi að ryðja leið nýjum tíma einingar mannkynsins þar sem mannréttindi verða virt að fullu, verður sá friður varanlegur.

Og hvernig einingu á ég þá við? Til að byrja með á ég við einingu í hugsun sem mun leiða til einingar í gjörðum. Það felur í sér að ekki nægir lengur að vera sammála um að vera ósammála.

Samráð verður að leiða til samþykkta sem eru grundvallaðar á sannleika, frekar en málmiðlunum við hann og til þess sem er til heilla fyrir alla fjölskyldu mannskynsins frekar en fáeina meðlimi hennar. Í kjölfar þeirra samþykkta verður að taka ákvarðanir um hvernig þeim skal framfylkt.

Og hver eru fyrstu skrefin á þessari leið?

Þau taka til róttækra breytinga á afstöðu okkar til; skólamála þ.e. kennarastéttarinnar og barna okkar, vistfræðilegrar nýtingar náttúruauðlinda,  matvælagerðar og dreifingu matvæla, borgar og dreifbýlis- menningar, Þjóðernis, kynþátta, trúarbragða og kynjanna, upplýsingaöflunar, vísinda og samfélagsfræða.

Um þau mun ég fjalla í næsta pistli.

Enginn hernaður á Friðardaginn

Blóðhefnd

Fréttir af dauðsföllum og líkamsmeiðingum frá Írak og Afganistan eru jafn áhrifaríkar og regnið sem fellur í hafið.

Þjáningar fólks í þessum löndum eru hættar að snerta við vestrænum hjartastrengjum enda grimmd ofbeldisverkanna svo yfirþyrmandi og tilgangsleysið svo auðsætt.

Í báðum þessum löndum eru háð stríð sem herforingjarnir segja sjálfir að ekki sé hægt að vinna. 

Samt þráast allir við.

Hermennirnir skjóta og sprengja og spyrja spurninga eftir á. Nú, voru þetta óbreyttir borgarar, hvá þeir.

Þeir hugsa; betra að þau falli en við. Og hver er eiginlega munurinn á löggildum skotmörkum og þeim sem ekki má drepa?

Þeirra aðgerðir ganga út á að búa til eins margar ekkjur og munaðarleysingja og hægt er.

Ekkjunum er boðin leið út úr sorg og örbyrgð með því að stökkva á bál hatursins og aka bifreið fullfermdri af sprengiefni inn á einhvern markaðinn.

Hjörtu barnanna herðast við að sjá foreldra sína og ættingja falla og þau heita í huganum hefndum. Áður en varir er einhver búin að girða þau beltum og lofa þeim sætum endurfundum við ástvini sína í Paradís.

Allar aðgerðir kalla á viðbrögð, hefndarviðbrögð, blóðhefnd..

Bíddu, hver var aftur réttlætingin á styrjöldunum?

Tvö börn myrt í sjálfsmorðsprengjuárás

Skriftin gæti komið upp um þig

Nýjar rannsóknir á rithandarsýnum leiða í ljós að hægt er að sjá á rithönd viðkomandi hvort hann er að segja sannleikann eða ekki. Skýringin er fólgin í að heilinn erfiðar meira við að finna upp " lygi" en við að segja sannleikann og truflar þannig skriftina.

Tilraunin fór þannig fram að 34 nemendur í Háskólanum í Haífa í Ísrael voru beðnir um að skrifa stutta málsgrein þar sem þeir lýstu atburði eftir minni og síðan að "skálda" upp aðra málsgrein.

Sjálfboðaliðarnir notuðu þráðlausan tölvupenna sem nam mismunandi þrýsting á pennaoddinn. Síðan var það sem ritað var greint af tölvu.

Vísindamennirnir komust að því að þeir sem skrifuðu ósannindi ýttu fastar á pennann, notuðu lengri pennastrokur og skrifuðu hærri stafi en þeir sem rituðu sannar málsgreinar. 

"Við vitum að fólk hikar meira þegar það segir ósatt og sum fyrirtæki nota þá staðreynd þegar þau láta fylgjast með fólki þegar það fyllir út í krossaspurningar í skoðandakönnunum á netinu." sagði Prófessor Richard Wiseman, sálfræðingur við Háskólann í Hertfordshire.

Niðurstöður þessara prófanna hafa þegar verið kynntar í The Journal of Applied Cognitive Psychology.

Bloggarar að blogga um blogg

Upp á síðkastið hefur borið meira á því en venjulega hvað bloggarar moggabloggsins eru uppteknir af sjálfum sér. Segja má að margir þeirra hafi síðustu daga tekið upp svo kallaðan Sæmundarhátt á sínum bloggum. Ástæða þess kann að vera, a.m.k. að hluta, að einhver bankamaður og annar pólitíkus kvörtuðu hástöfum fyrir skömmu við fjölmiðla landsins undan bloggurum, hvað þeir væru dómharðir og ósanngjarnir. 

Strax eftir þau ummæli fóru málsmetandi bloggarar á kreik til að meta þetta enda bloggarar kannski upp með sér að skrif þeirra hefðu svona mikil áhrif en vildu jafnframt kryfja til mergjar hvort þeir sem blogguðu undir fullu nafni væru marktækari en þeir sem gerðu það ekki.

Í framhaldi af þeirri naflaskoðun birtist einhver úttekt á því í DV hverjir væru verstu og bestu bloggarar landsins. Um þá úttekt birtu a.m.k, tveir bloggarar umfjöllun  og mynduðust um leið við að gera einhverja könnun á því meðal lesenda sinna hvort þeir væru þessum listum sammála eða ekki. Þar kom m.a. fram sú skoðun að sum blogg væru ekki blogg heldur heimilda-utanumhald. Í framhaldi af því birtu bloggarar sem nefndir voru til sögunnar í DV,  blogg um sig og sín blogg og hvort þau væru blogg eða ekki.

Þá brast á sú nýlunda á fyrir stuttu að bloggari sem var nýhættur að blogga hóf annað blogg og helgaði tvö fyrstu bloggin bloggara sem ekki bloggar undir nafni.

Nú hef ég í þessu bloggi ekki nefnt nein nöfn, en þeir bloggarar sem lesa blogg annarra bloggara að einhverju marki vita nákvæmlega við hverja ég á. Er ekki tími til kominn að bloggarar hætti nú þessu bloggarabloggi og snúi sér að því að blogga um annað? Það mætti nefnilega halda að það sé hlaupinn einhver gúrka í bloggara landsins sem auðvitað er fjarri lagi. Það er bara þannig stundum að það sem er tungunni tamast er hjartanu kærast.

 

Lýst eftir barnaníðingi

Á unglingsárum mínum (1966-1969)  í Keflavík var ég mikið í félagi við ákveðinn hóp skólabræðra minna sem gerði lítið annað utan skólatímans en að slæpast um og hanga á sjoppum. Við vorum allir byrjaðir að fikta við reykingar og að drekka áfengi. Á þessum tíma komst ég í kynni við náunga sem kallaði sig Blacký. Hann var íslenskur eftir því sem ég best veit, þrátt fyrir að nafnið. 

Blacký þessi var maður á miðjum aldri sem gerði sér dælt við okkur drengina sem vorum þá á þrettánda og fjórtánda ári. Hann var ósínkur á sígarettur og fór oft í ríkið fyrir okkur strákana til að kaupa brennivín ef hann var látinn hafa peninga.

Blacký sem var drykkjumaður hélt sig oft í námunda við eða inn í sjoppu á Hafnargötunni og þá var kölluð "Dorró" eða Þórðarsjoppa. Þar var oft þröng á þingi því fjöldi unglinga hékk í þar á kvöldin, einkum í hinu svo kallað biðskýli.

Blacký vann á verkstæði við sandblástur og þangað stefndi hann oft drengjunum til að ná í áfengið sem hann hafði keypt fyrir þá.

Í staðinn fyrir greiðann (áfengiskaupin) misnotaði Blacký marga þeirra kynferðislega og fékk þá til að taka þátt í afar ósiðlegum kynferðislegum athöfnum með sér.

Auðvitað flokkast þetta framferði Blackýs undir argasta barnaníð.

Samt steinþögðu allir yfir þessu þ.e. ekki var minnst á þetta  fyrir utan hópinn og ég minnist þess ekki að þetta framferði Blackýs hafi nokkru sinni komist í hámæli í Keflavík.

En hvers vegna er ég að rifja upp þessa löngu liðnu atburði.

Fyrir það fyrsta hefur það lengi plagað mig, eftir að ég kom til vits og ára,  að svona nokkuð skuli hafa viðgengist fyrir svo til opnum tjöldum í heimabæ mínum og án þess, að því er virðist, að nokkur fengi við því gert. Blacký er þarna í minningunni eins og dimmur og ókennilegur skuggi sem nauðsynlega þarf að fá á sig raunverulegri mynd.

Í öðru lagi vegna þess að ég er að skrá niður minningar mínar m.a. frá þessum tíma í Keflavík og ég hef ekki hugmynd um hvað þessi maður raunverulega hét, hvaðan hann kom, hvað varð um hann og hvort hann er lífs eða liðinn.

Ef einhver veit frekari einhver deili á honum væru þær upplýsingar vel þegnar.

Bankar halda þjóðinni í gíslingu

Jim Culleton talar um að Íslendingar séu að endurheimta land sitt. Endurheimta það frá hverjum? Hverjir tóku landið í gíslingu? Því er auðsvarað, það gerðu bankarnir, stjórnendur þeirra. En það er fátt sem bendir til að almenningur og stjórn landsins hafi eða sé að losna undan ánauð þeirra.

Skjaldborgin sem lofað var fyrir meimili landsins hefur aldrei risið. Þða eina sem gert hefur verið er að það hefur verið lengt í hengingarólinni. Engar afskriftir fyrir einstaklinga eða heimili, heldur aðeins banka og skúffufyrirtæki þeirra.

Bankarnir eru hinir nýju þrælaherrar. Þorri almennings er hnepptur í skuldaklafa þeirra og á líf sitt og viðurværi undir þeim. Þegar að þeir riðuðu til falls fyrir ári síðan,  hrópuðu bankamenn á hjálp. Þeir beittu ríkisstjórn og almenning fjárkúgun og sögðu að ef þeim yrði ekki hjálpað með því að fylla geymslur þeirra aftur af peningunum, mundi allt kerfið hrynja. Og núna þegar þeir eru búnir að fá allt sem til var, beita þeir aftur fjárkúgunum. Þeir hrópa; látið okkur vera, við högum okkur eins og okkur sýnist og ef þið gerið það ekki mun þessi kreppa vara miklu lengur.

Þess vegna hafa engar nýjar reglur verið settar um starfsemi banka. Engin ný stefna um markmið þeirra hefur litið dagsins ljós. Öfgar nýfrjálshyggjunnar sem flestum var ljóst að leiddi til fallsins, ráða enn lögum og lofum innan bankakerfisins og þess vegna munu aðgerðir sem eiga að koma heimilum landsins til hjálpar og stýrt er gegnum bankakerfið, aldrei skila sér. Þeir eru þrælaherrar nútímans sem hefur verið gefinn sá réttur að eiga allt sem þú getur mögulega framleitt og þar með þig.

Íslendingar endurheimta landið

Míkael erkiengill og Michael Jackson

Rétt eins og Elvis var á  sínum tíma tekin í dýrlinga tölu af áköfum og einlægum aðdáendum hans, stefnir allt í að helgifárið í kring um Michael Jackson verði svipað eða jafnvel gangi miklu lengra. Nýjar sögur um Jackson halda áfram að flæða um netið og aðra fjölmiðla á hverjum degi. Hann var popp-goð í lifanda lífi og er nú á leiðinni að verða popp-Guð.

David LaChapelle er orðinn vel kunnur fyrir ljósmyndir sínar af frægu fólki. Hann stillir þeim gjarnan upp þannig að útkoman minnir á helgimyndir af Kristi eða einhverjum dýrlingum. Myndir Davids hafa birst í Vanity Fair, Ítalska Vouge og Rolling Stone. Hann hafði lengi vonast eftir að fá tækifæri til að ljósmynda Michael Jackson en af því varð ekki.

Eftir lát Jacksons ákvað David að ljósmynda "tvífara" Jacsons sem hann fann á Havaii. Tvífarinn í gervi Jacksons á myndunum, minnir á erkiengilinn Míkael, sem samkvæmt kristnum hefðum er herforingi Guðs. Hann fór fyrir herjum Guðs þegar að Lúsífer var kastað úr himnaríki og er gjarnan sýndur á helgimyndum þar sem hann er í þann mund að veita Satan náðarhöggið með sverði sínu eða hefur þegar drepið hann. 

Á ljósmynd Davids (sjá hér að ofan) hefur Jackson kastað fá sér sverðinu en stendur með annan fótinn ofaná brjósti Satans og setur saman hendur sínar í bæn. Þannig er gefið til kynna að Michael Jackson sé svo góðhjartaður að hann geti ekki einu sinni unnið skrattanum mein en biður fyrir honum þess í stað.

David LaChapelle segist vera sannfærður um að Michael hafi verið saklaus af þeim ásökunum að vera haldin barnagirnd.

"Ég held að hann hafi ekki geta meitt neinn. Mér finnast örlög hans Biblíuleg. Textar hans eru svo fallegir og ljúfir. Saga hans er sú stórbrotnasta sem um getur á okkar tímum. Hann fer frá hæstu hæðum niður í djúpin. Hann er nútíma píslarvottur."

Brýtur Borgarahreyfingin stjórnarskrána með nýsamþykktum lögum sínum?

48. gr. stjórnarskrár Íslands segir: " Alþingismenn eru eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum."

Í nýjum lögum Borgarhreyfingarinnar segir svo:

"11.1.2. Frambjóðendur Borgarahreyfingarinnar skulu skrifa undir eftirfarandi heit:
Ég (fullt nafn frambjóðanda) heiti því að vinna eftir bestu getu að stefnu hreyfingarinnar eins og hún er samþykkt á landsfundi. Gangi sannfæring mín gegn meginstefnu hreyfingarinnar mun ég leitast eftir því að gera félagsfundi grein fyrir því og leggja í dóm félagsfundar hvort ég skuli víkja sæti við afgreiðslu þess máls."

Getur einhver útskýrt fyrir mér hvernig þetta stangast ekki á?

Og ef þetta stangast á, eins og mér finnst augljóst, hvers vegna setur nýr stjórnmálaflokkur í lög sín ákvæði sem brjóta stjórnarskrá landsins? Engin getur verið bundin þessu heiti um leið og sýnt er að það brýtur í bága við stjórnarskrána.

Heimskulega spurt

Mér finnst það vera til marks um hversu heilbrigð þjóðin er andlega, að 72,1% hennar telur sig ekki geta nefnt einstakling í samfélaginu sem sé eða geti orðið "sameiningartákn" fyrir þjóðina. Hvernig er hægt að búast við því að hugsandi fólk velji sér einhvern einn einstakling til að sameinast um? Eiginlega finnst mér spurningin gefa til kynna afar vanþroskaðan skilning á embætti forseta Íslands.

Embætti forseta Íslands verðskuldar allar virðingu og sem slíku er því ætlað að vera sameiningartákn. En merkir það endilega að fólk verði að sameinast í þeirri persónunni sem embættinu gegnir hverju sinni?

Að mínu viti er svo ekki. Á meðan fólk gengnir embættinu er því sýnd virðing en sú virðing tilheyrir embættinu fyrst og fremst, ekki persónunni. Embættið er "stærra" en persónan. -

Skoðannakönnunin spyr því afar heimskulega. -  

Ef að spurt hefði verið: geturðu nefnt einhverja persónu sem þú telur hæfa til að gegna embætti forseta Íslands, mundi útkoman hafa verið allt öðru vísi. Alla vega gæti ég í fljótu bragði talið einar tíu persónur sem ég tel hæfar til að gegna embættinu.

Fáir telja forsetann sameiningartákn þjóðarinnar

Af káfi japanskra karlmanna

 Allt frá því að neðanjarðarlestarnar í Tókýó urðu að stærstu samgönguæðum borgarinnar hefur þukl og káf í lestunum viðgengist.

Í lestarvögnunum sem eru yfirleitt svo troðnir af fólki að það notar sérstaka nælon jakka og kápur til að vera sleypara í troðningunum, stendur fólk svo þétt upp að hvert öðru að stundum er erfitt fyrir það að greina hvort þuklið er með vilja gert eða ekki.

Þessi einkennilega ópersónulega leið til að snerta og vera snertur virðist henta mörgum Japönum vel. Um þessa sérkennilegu aukaverkun japanskrar borgarmenningar hefur oft verið fjallað í ræðu og riti og margir velt því fyrir sér hvers vegna það er svona vinsælt, sérstaklega meðal karlamanna á leið í og úr vinnu að þukla konur sem þeir þekkja ekki neitt.  

Um leið og flestu fólki hefur fundist þessi hegðun óásættanleg og ósiðleg, hafa, eins og reyndar minnst er á í fréttinni, lestaþuklarar komið sér upp samtökum og meira að segja siðareglum. Í mörgum greinum sem skrifaðar hafa verið um málið hafa "fórnarlömbin" sem oftast eru konur, sagst hafa vanist þessu og jafnvel ekki verið því andsnúnar.

Lögreglan vill stöðva þuklara

Rændu sjóræningjaskip

Ýmsum mununum hefur verið rænt úr "sjóræningjaskipinu" sem notað var við gerð kvikmyndanna þriggja um Sjóræningjana í Karíbahafinu á meðan það lá við festar í skoskri höfn.

Þjófarnir stálu úr seglskipinu HMS Bounty, sem lá við Custom House Quay í Greenock,  á milli fimmtíu og hundrað pundum í peningum og fatnaði merktum skipinu. Þá höfðu þjófarnir á brott með sé þurrbúning, bók, björgunarhring og bandaríska fánan. Þessi munir fundust þó seinna skammt frá skipinu sem á hringferð um Bretland og mun koma við í mörgum höfnum á leiðinni. 

HMS Bounty er  nákvæm eftirlíking af hinu sögufræga skipi Bounty sem sigldi undir stjórn William Bligh skipstjóra til Tahiti og vestur-Indía árið 1789. Gerð var uppreisn um borð og skipstjórinn ásamt 18 af áhöfninni sem fylgdu honum að málum settir í smábát út á reginhafi.

Eftirlíkingin var smíðuð 1962 fyrir Uppreisnina á Bounty, fræga kvikmynd sem gerð var um þessa atburði með Marlon Brando í aðalhlutverki

Skipið var notað sem kaupskip í sjóræningja-myndunum um Jack Sparrow (Johnny Depp) og ævintýri hans í Karíbahafinu.