Hvenær er nauðgun nauðgun?

Á Indlandi er víða pottur brotinn í mannréttindamálum. Dauði ungu konunnar sem lést eftir hópnauðgun í strætisvagni í Nýju-Delí rétt fyrir jól á síðasta ári, hefur orðið til þess að vekja athygli heimsins á því hversu mikið kynja-misrétti ríkir í landinu sem birtist í fleiri myndum en fáum nauðgunartilkynningum og vægum dómum þeirra sem þó eru sakfelldir fyrir slíkan glæp.

Konur í Indlandi eru t.d.  talvert færri en karlar því milljónum kvenfóstra er þar eitt fyrir þær sakir einar að vera kvenkyns. Ofbeldi gegn konum af mörgu tagi er hluti af menningu landsins og það er verndað af slælegu lagaumhverfi sem erfitt hefur verið að fá breytt.

Á Íslandi birtist okkur svipað misrétti hvað börn varðar og lagalega stöðu þeirra sem verða fyrir kynferðislegu ofbeldi og misnotkun í æsku eins og mál Karls Vignis Þorsteinssonar ber vitni um.

Talið er að ekki færri en 1000 íslenskir karlmenn séu haldnir barngirnd og séu því líklegir til að leita á börn. Samt ríkir enn talsverð óvissa um hvort heimfæra megi alvarlegt kynferðisbrot gegn barni undir nauðgunarákvæði lagnanna. Samkvæmt íslenskum lögum eru kynferðisbrot gegn börnum ekki flokkuð undir nauðgun og þess vegna fyrnast þau oft áður en þau koma til kasta lögreglu.

Hluta af þeirri almennu yfirhylmingu og meðvirkni sem ríkir í landinu með barnaníðingum, má rekja til þessa óvissuþátta laganna.

Hefði löggjafinn einhvern áhuga á að bæta þetta misrétti, væri þeim það í lófa lagt með skýrari lagasetningu.

Segir nauðgunina konunni að kenna

Hættan er enn mest á efnahgslegum hryðjuverkum

Hryðjuverk hafa svo sannarlega þegar verið framin á Íslandi. Þótt Jón F Bjartmarz geri rétt í því að vekja athygli á hættunni á hryðjuverkum af völdum einstaklinga eða hópa sem fara með vopnum gegn almenningi þar sem markmiðið er að drepa sem flesta, eru mun meiri líkur á að Ísland verði aftur að fórnarlambi efnahags-hryðjuverkamanna.

Efnahagsleg hryðjuverk eru skilgreind svona af Geneva Centre for Security Policy;

Contrary to "economic warfare" which is undertaken by states against other states, "economic terrorism" would be undertaken by transnational or non-state actors. This could entail varied, coordinated and sophisticated or massive destabilizing actions in order to disrupt the economic and financial stability of a state, a group of states or a society (such as market oriented western societies) for ideological or religious motives. These actions, if undertaken, may be violent or not. They could have either immediate effects or carry psychological effects which in turn have economic consequences.[1]

Þessi skilgreining á að öllu leiti við við hinn lausbundna hóp hryðjuverkamanna sem í daglegu tali eru nefndir Útrásarvíkingarnir. Þeir voru og eru ekki "state actors" og verk þeirra höfðu að sönnu þau áhrif að efnahagskerfi þjóðarinnar eyðilagðist.

Hugmyndafræði þeirra (nýfrjálshyggjan) var og er vissulega fjandsamleg þjóðinni. Verk þeirra skildu eftir sálræn ör á þjóðarsálinni sem seint munu mást og aftra enn þjóðinni frá djarfri enduruppbyggingu.

Spá hryðjuverkum á næstu 5-10 árum

Umbarumbamba á góðu verði

Sem stendur er eintak af hljómaplötunni Umbarumbamba til sölu á ebay. Platan er staðsett í Frakklandi og en svo virðist sem eitthvað hafi skolast við skráningu hennar. Platan er listuð bæði á kanadíska ebay og eining á því  breska.

Á kanadíska ebay er verðið 899 Evrur  en á því breska  2199 Evrur  sem er það hæsta sem sést hefur fyrir þessa smáskífu. Engin vafi leikur á að það er sami aðilinn sem er að selja sama eintakið fyrir tvö mismunandi verð.

Samkvæmt ebey reglum má ekki hækka verðið eftir að kaup hafa farið fram og er því þarna tækifæri fyrir einhvern fjáðan plötusafnara að krækja sér í eintak af þessari eftirsóttu plötu á góðu verði.

Hljómar settu smáskífuna Umbarumbamba einnig á markað undir Thorshamar "meik"- nafninu og kölluðu hana From Keflavík with love. Þegar þær plötur skjóta upp kollinum,  seljast þær á hátt í 3000 dollara. 

Eintök af þeim eru eflaust verðmætustu hljómplötur sem gefnar hafa verið út af Íslenskum tónlistarmönnum... og meikið sjálfsagt það síðbúnasta.

Hljómar leituðu út fyrir landsteinana með fleira en markaðssetningu. Á plötunni Hljómar ´74 er að finna lag sem heitir Slamat djalan mas. Þessi dularfulli titill er sóttur alla leið til Jövu í Indónesíu þar sem Slamat djalan, mas er kveðja sem þýðir, blessuð sé ferð þín, bróðir.

 

 

Er aðgangur að Kerinu í Grímsnesi bannaður eða ekki?

Fyrir rúmum fjórum árum létu eigendur Kersins í Grímsnesi, svo kallað Kerfélag, þau boð út ganga að frá og með 15. Júlí 2008 væri hópferðabifreiðum og skipulögðum hópum ferðamanna ekki heimilt að heimsækja kerið en það hefur í áratugi verið fastur viðkomustaður hópferðabifreiða á hinum svokallað Gullna hring.

Stofnendur Kerfélagsins voru Óskar Magnússon sem gegnir starfi framkvæmdastjóra félagsins, Sigurður Gísli Pálmason, Jón Pálmason og Ásgeir Bolli Kristinsson en eigendur Kersins eru sagðir á milli 10 og 20 talsins.

Með öðrum orðum vildi félagið banna hópferðabifreiðum að leggja í stæðin við Kerið sem vegagerðin  varði á árunum 2001 og 2002 a.m.k. 2,5 milljónum króna til uppbyggingar sem áningarstaðar í viðbót við bílastæðið sem þar hafði áður verið lagt. 

Um var meðal annars að ræða frágang á bílastæði, uppsetningu upplýsingaskiltis, frágang göngustíga og uppgræðsla. Þetta fé var til viðbótar þeim fjórum milljónum króna sem Ferðamálaráð lagði á sama tíma í þessa aðstöðu. -

En Vegagerðin lítur almennt svo á að "áningarstaðir hennar og hvíldarstaðir séu öllum vegfarendum opnir þeim að kostnaðarlausu hvort sem áningarstaðirnir eru byggðir á einkalandi eða landi hins opinbera."

Þessi yfirlýsing Kerfélagsins var klárlega í blóra við náttúruverndarlög sem kveða á um að almenningi sé heimill aðgangur að óræktuðu landi án takmarkana svo fremi sem umgengni er góð og engu spillt. Ennfremur bentu samtök ferðaþjónustunnar á þá undarlegu staðreynd að með þessu sé ferðamönnum mismunað eftir því hvort þeir ferðist með rútu eða einkabíl.

Eftir að Kerfélagið lýsti því yfir að það vildi aðeins leyfa ákveðna umferð um staðinn, hætti vegagerðin öllu viðhaldi á svæðinu en þeir höfðu fram að því  séð um að tyrfa yfir og bæta þau spjöll sem svæðið varð fyrir undan fótum ferðalanga.

Kerfélagið lét í það skína á sínum tíma að takmarkannir þessar væru tilkomnar af umhyggju fyrir landinu en fóru samt um sama leiti þess á leit við stærstu ferðaþjónustuaðila landsins að þeir greiddu fyrir aðganginn að Kerinu. Því erindi var hafnað, enda enga þjónustu, salerni eða annað, að finna á svæðinu. Hildur Jónsdóttir, eigandi ferðaskrifstofunnar Farvegs ehf. samdi ein ferðaskipuleggjanda um að greiða fyrir viðkomu við Kerið með 200 farþega af skemmtiferðaskipi en upphæðin hefur enn ekki verið gefin upp.

Í framhaldi létu kerfélagið útbúa  bannskilti sem til stóð að koma fyrir við Biskupstungnabraut. Skiltið var sagt vera  rautt og gult á litinn og á því texti á íslensku og ensku.

Ferðaþjónustuaðilarnir ákváðu að lúffa fyrir Kerfélaginu og  tóku Kerið út sem áfangastað úr öllum leiðarlýsingum sínum og bæklingum.

Það vakti svo athygli á fyrr á þessu ári þegar að Kerfélagið með Óskar Magnússon í farabroddi meinuðu forsætisráðherra Kína að skoða hið sérstaka náttúrufyrirbæri í opinberri heimsókn hans til landsins. Þeir Kerfélagar hljóta að hafa nokkuð til síns máls því forsætisráðherrann kínverski ók framhjá Kerinu þrátt fyrir að hann og föruneyti hans hafi varla getað talist til venjulegs hóps ferðamanna.

Af því tilefni lét Óskar hafa eftirfarandi eftir sér í Viðskiptablaðinu

Árið 2008 tilkynntum við með formlegum hætti með bréfi til ferðamálastjóra að við hygðumst banna skipulagðar hópferðir í Kerið. Þá var ástandið á svæðinu orðið svo slæmt að það þurfti að takmarka umferð um svæðið. Allan tímann hefur almenningi þó verið heimilt að skoða Kerið. Það var bara tekið fyrir skipulagðar rútu- og hópferðir.

Þetta var gert til að hlífa náttúrunni, það var engin önnur ástæða að baki. Það sama ár áttum við fund og gengum um svæðið með ferðamálastjóra og öðrum embættismönnum, t.d. frá Umhverfisstofnun, og það var enginn ágreiningur um það að svæðið væri í miklu ólagi. Þau vildu samt fá lengri tíma, báðu okkur um að fresta þessum aðgerðum gegn hópferðunum. Við vitum að það gerist allt mjög hægt hjá stjórnvöldum þannig að við töldum ekki efni til að verða við þeirri beiðni. Síðan þá eru liðin fjögur ár og ekkert hefur gerst í málinu af hálfu hins opinbera. 

Það verður  að teljast athyglivert að skiltið góða sem var tilbúið 2008 hefur aldrei verið sett upp. Það er eflaust ástæðan fyrir því að fjöldi hópferðabíla kemur enn daglega við í Kerinu  eins og ekkert hafi í skorist.

Sú spurning hlýtur því að vakna hvar þetta mál er nú statt yfir höfuð?

Er Kerið opið öllum hópferðabílum eða ekki, eða er  það aðeins lokað þeim tveimur ferðaskipuleggjendum sem boðið var að greiða fyrir aðganginn að Kerinu, en neituðu?

Er þeim Kerfélögum raunverulega lagalega stætt á kröfu sinni? Því ef svo er gefur það ótvírætt fordæmi þeim sem vilja selja aðgang að náttúruperlum landsins án þess að veita um leið nokkra þjónustu.

Er Skálholt íslensk Golgata

"Hermennirnir tóku þá við Jesú. Og hann bar kross sinn og fór út til staðar sem nefnist Hauskúpa, á hebresku Golgata."

Þannig segja guðspjöllin frá staðnum sem allt frá fjórðu öld hefur verið lýst sem lítilli hæð eða holti skammt fyrir utan Jerúsalem, svo nálægt borginni samkvæmt sögunni, að þeir sem voru að koma út úr borginni gátu lesið yfirskriftina á krossi Krists; Jesú frá Nasaret, konungur Gyðinga.

Í bæði kristnum og gyðinglegum helgisögnum er Golgata þar sem höfuðkúpa Adams er sögð staðsett. Samkvæmt arfsögninni var höfuðkúpa Adams flutt eftir syndaflóðið til hæðar sem markaði miðju heimsins og sem leit út eins höfuðkúpa. Að auki var það staðurinn þar sem höfuð höggormsins var kramið eftir syndafallið.

Merking nafnsins

Nafnið Golgata er annað hvort runnið af hebreska orðinu "gulggolet" sem þýðir skel og er þar átt við höfuðskel eða arameíska heitinu Gol Gatha sem þýðir "aftökuholt" (hæð) og er sá staður sem Jeremías segir frá í staðarlýsingu sinni a Jerúsalem og kallar Goatha.

Í báðum tilfellum er nafnið tengt aftökum því höfuðskeljarnafnið er sagt vera dregið af hausaskeljum þeirra sem af lífi voru teknir og ekki var hirt um að grafa.

Nú vill þannig til að íslenska orðið skál er dregið af proto-germanska orðinu skelo sem merkir skel.

Bein þýðing á orðinu GOLGATA yfir á íslensku gæti því allt eins verið SKÁLHOLT.

Í hugum margra Íslendinga er Skálholt einmitt tengt atvikum sem bæði hafa með aftökur og hausaskeljar að gera. Hér er auðvitað átt við aftökur Jóns Arasonar og sona hans sem allir voru hálshöggnir á staðnum og síðar þegar steinþró Páls biskups Jónssonar fannst með höfuðkúpu og beinagrind hans 1955.

Síðustu orð Jóns Arasonar og Krists þau sömu

Ef við rifjum upp aftöku Jóns og sona er þeim lýst svona á ferlir.is;

Menn voru þegar settir til að gera aftökustað austan við túnið í Skálholti, og var þangað fluttur gamall vindustokkur frá kirkjunni og höggvið í hann hökuskarð, svo að nota mætti sem höggstokk. Böðull hafði þegar verið fenginn frá Bessastöðum til þess að vinna á þeim feðgum.

Þegar morgnaði, voru fangarnir búnir til aftökunnar. Ari var fyrst leiddur á höggstokkinn, og fylgdi honum prestur sá, sem vakað hafði hjá honum um nóttina. Vildi Ari ekki, að bundið væri fyrir augu sér. Hann gaf böðlinum gjöf til þess, að hann ynni verk sitt hreinlega eins og alsiða er erlendis. Síðan hjó böðullinn hann og fórst allvel. Þessu næst var höggstokkurinn færður og sér Björn leiddur til höggs. Böðlinum fataðist fyrsta höggið. Hljóp Daði í Snóksdal þá til og skipaði böðlinum að fullkomna verk sitt. Murkaði böðull loks af honum höfuðið í fjórða höggi.

Síðastur var Jón biskup höggvinn, og fylgdi séra Hængur Höskuldsson á Stóru-Völlum á Landi honum til aftökunnar. Hafði biskup kross í hendi. Við höggstokkinn kraup hann sjálfur á kné og signdi sig. Þegar biskup var lagstur á höggstokkinn, reiddi böðullinn öxi sína til höggs. En höggið geigaði hjá honum sem fyrr, og við þriðja högg mælti biskup: "In manus tuas, domine, commendo spiritum meum” – herra, í þínar hendur fel ég anda minn. Það heyrðu menn hann mæla síðast orða, en í sjöunda höggi tók loks af höfuðið.

Frægasta höfuðskelin

Árið 1952 hófst uppgröftur á kirkjugrunnum í Skálholti og var það umfangsmesta rannsókn á einum minjastað á Íslandi til þess tíma.

1954 var gerður uppdráttur af kirkjugarðinum og nánasta umhverfi hans, grafið var í Þorláksbúð að hluta, og í dómkirkjugrunnana. Fannst þá m.a. steinþró Páls biskups Jónssonar með beinum hans og bagli og vakti sá fundur gríðarlega athygli.

Hvaðan er nafnið á Skálholti raunverulega komið

Brynjúlfur Jónsson frá Minna-Núpi var fyrstur íslenskra fornfræðinga til að kanna minjar í Skálholti. Hann kom þar árið 1893 og skráði sýnileg ummerki og munnmæli og frásagnir staðkunnugra um fornleifar. Skráði hann m.a. munnmæli er skýrðu uppruna örnefnisins Skálholts: Smalamaður Ketilbjarnar gamla landnámsmanns átti að hafa hafst við í skála, þar sem bærinn í Skálholti var reistur síðar.

 

 

Rífið Þorláksbúðarhúsið

Það er fátt pínlegra fyrir leiðsögumenn á ferð um Suðurland en að þurfa gefa ferðafólki skýringu á hinu svo kallaða Þorláksbúðarhúsi sem stendur við hliðina á Skálholtskirkju. Margir veigra sér við því og kjósa að láta sem þeir sjái ekki  bastarðinn.

Hvað á þessi sambræðingur af steinsteypu og torfi eiginlega að vera? Hvernig stendur á að hann er yfirleitt til?

Biskupinn segir frá 

Fyrrverandi Biskup Karl Sigurbjörnsson lýsir tilurð þessa hróatildurs svona;

17. september 2011

Fram hafa komið sterkar gagnrýnisraddir á framkvæmdir við uppbyggingu svonefndrar Þorláksbúðar í Skálholti. Spurningum þar að lútandi hefur verið beint til mín sérstaklega, sem ég vil leitast við að svara.

Um aldir hefur rúst Þorláksbúðar staðið í kirkjugarðinum og minnt á forna sögu og minningar. Skemma dómkirkjunnar, skrúðhús sem iðulega í aldanna rás var notuð sem dómkirkja þegar unnið var að endurbyggingu kirkjunnar.

Hugmyndir um uppbyggingu rústarinnar hafa oft komið fram, þar á meðal í nefnd um uppbyggingu Skálholts sem skilaði áliti 1993. Þar segir: „Þorláksbúð er forn tóft norðan við kirkjuna. Hlutverk búðarinnar til forna er ekki þekkt með vissu. Til álita kemur að endurbyggja Þorláksbúð þannig að hún mætti hvort tveggja endurspegla forna byggingargerð og nýtast í tengslum við kirkjulegar athafnir.”

Séra Sigurður Sigurðarson, vígslubiskup, sem var í nefndinni, hafði mikinn áhuga á þessu verkefni, enda var minning Þorláks biskups honum hugleikin. Beitti hann sér fyrir stofnun Þorláksbúðarfélags fyrir nokkrum árum, ásamt með Árna Johnsen, alþingismanni, og Kristni Ólasyni, rektor Skálholtsskóla.

Á þessum tíma var starfandi sérstök stjórn fyrir Skálholt, skipuð af kirkjuráði, en formaður hennar var sr. Sigurður. Aðrir stjórnarmenn voru tveir þáverandi kirkjuráðsmenn sr. Kristján Björnsson og Jóhann E. Björnsson.

Stjórn Skálholts sannfærði kirkjuráð um að uppbygging Þorláksbúðar nyti almenns stuðnings og að tilskilin leyfi lægju fyrir, og að fjármögnun verkefnisins væri tryggð. Á þeim grundvelli veitti kirkjuráð samþykki sitt.
Ég vissi t.d. ekki betur en handhafar höfundarréttar Skálholtskirkju hefðu gefið leyfi sitt.

Þorláksbúðarfélagið hefur borið hitann og þungann af verkefninu. Kirkjuráð og biskup Íslands bera samt sem áður hina endanlegu ábyrgð á öllum framkvæmdum í Skálholti, og geta ekki vikist undan því. Kirkjuráð mun nú ræða þessi mál og bregðast við þeirri gagnrýni sem fram hefur komið.

Skálholt skipar dýrmætan sess í vitund þjóðarinnar. Mikilvægt er að sátt og friður ríki um uppbyggingu staðarins og það starf sem þar fer fram. Ég vil þakka alla velvild og hlýhug í garð Skálholts sem m.a. kemur fram í málflutningi þeirra sem láta sér ekki á sama standa um ásýnd og virðingu staðarins.

Hver átti hugmyndina

Eins og fram kemur í máli biskups er Þorláksbúð fyrst og fremst hugarfóstur þriggja manna,þeirra séra Sigurðar Sigurðarsonar, Kristins Ólasonar, rektor Skálholtsskóla og Árna Johnsen alþingismanns, einu meðlimir hins svo kallaða Þorláksbúðarfélags. Fyrir tilstilli séra Sigurðar tekst að sannfæra Kirkjuráð um að mikill stuðningur sé fyrir málinu og það gefur grænt ljós. En eins og kom í annað og skærara ljós nokkru síðar var sá stuðningur orðum aukin svo ekki sé meira sagt.

Hver var tilgangurinn

Þegar að fyrirhugaðar byggingaframkvæmdir voru kynntar almenningi í fyrsta sinn sagði Kristinn Ólason Skálholtsrektor kotroskinn í samtali við Sunnlenska fréttablaðið að Þorláksbúð mundi auka möguleika staðarins á að miðla fortíð Skálholts til gesta sinna. „Þar verði sett upp einfalt altari og jafnvel klukka. Þannig megi samræma sýningu á Þorláksbúð við nýtingu hennar fyrir litlar athafnir, s.s. samverustundir og kyrrðarsamveru.“

En hvernig stendur þá á því að bygging sem átti að "endurspegla forna byggingargerð og nýtast í tengslum við kirkjulegar athafnir” varð að tákni ósættis, ósanninda og eindæma smekkleysu?

Um leið og ljóst var að Þorláksbúðarfélaginu var full alvara að hefja framkvæmdir og hafði m.a. tryggt sér hluta framkvæmdafjárins frá íslenska ríkinu og verið á fjárlögum þess frá 2008 og með framlögum frá Þjóðkirkjunni, komu fram öflug andmæli.

Húsfriðunarnefnd

Húsfriðunarnefnd setti sig strax upp á móti byggingunni og reyndi að beita skyndifriðunarákvæðum til að stöðva framkvæmdirnar. Katrín Jakobsdóttir menntamálaráðherra ákvað hinsvegar að rifta friðuninni sem varð til þess að  Hjörleifur Stefánsson, formaður húsafriðunarnefndar, sagði af sér vegna óánægju með ákvörðun hennar.

Rök Húsfriðunarnefndar voru m.a. „Við viljum ekki meina að þetta sé tilgátuhús, af því að þetta er stærri bygging og það hefur ekki farið fram rannsókn á því hvernig hús stóð á þessum stað. Að auki, þegar tilgátuhús eru reist, þá er það yfirleitt ekki byggt ofan á viðkomandi fornleifum heldur í einhverri fjarlægð, til að raska ekki rústunum,“

Árni Johnsen nú formaður Þorláksbúðarfélagsins svaraði þessu fullum hálsi;

Það er Fornleifanefnd Íslands sem hefur yfir rústum landsins að gera,“ segir Árni við mbl.is. “Fornleifanefnd Íslands hefur svigrúm innan ákveðinnar fjarlægðar frá hverri rúst. Þessi rúst er búin að vera í aldir en Skálholtskirkja er 50 eða 60 ára gömul. Ég tel að Fornleifavernd, byggingarnefnd og kirkjuráð ráði þessu varðandi Þorláksbúð. Við erum ekki neitt að fást við Skálholtskirkju eða Skálholtsskóla. Nánasta umhverfi er líka háð öðrum reglum. Þar býr fornleifaverndin við mjög ákveðnar reglur. Mig minnir að það séu 20 metrar frá hverri rúst, sem er þeirra valdsvið.“

Skipulagsstofnun 

Þessi  umdeilda bygging yfir rústir Þorláksbúðar í Skálholti varð einnig til að vekja deilur um gildandi deiliskipulag á staðnum og  hvort sveitarstjórn Bláskógabyggðar hafi verið heimilt samkvæmt gildandi deiliskipulagi að gefa út byggingarleyfi fyrir húsið sem reist var á rústunum.

Forstjóri Skipulagsstofnunar, hefur látið hafa það eftir sér að sú ákvörðun stofnunarinnar að deiliskipulagið í Skálholt sé ekki gilt, standi. Byggingaleyfi fyrir Þorláksbúð sé því byggt á röngum forsendum því byggingarreitur fyrir Þorláksbúð hafi ekki verið til staðar.

Peningarnir og bókhaldið 

Þorláksbúðarfélagið hefur fengið níu og hálfa milljón króna frá ríkinu og eina og hálfa milljón frá þjóðkirkjunni. Þá hefur kirkjan nú samþykkt fjárveitingu upp á þrjár milljónir til viðbótar. Fyrr í sumar (2012) var haft eftir Árna að enn væri leitað eftir peningum til verksins því kostnaður við það hefði farið nokkuð fram úr áætlun. - Það er kunnuglegur hljómur í máli Árna.

Þegar kallað var eftir upplýsingum úr bókhaldi Þorláksbúðarfélagsins fyrr á þessu ári  sagði formaðurinn Árni Johnsen í samtali við Mbl.is að að fjármálahlið verkefnisins væri í höndum Skálholtsskóla og Skálholtsstaðar þrátt fyrir að hafa lýst því yfir áður að þeir væru "ekki neitt að fást við Skálholtskirkju eða Skálholtsskóla."

Í frétt um málið segir m.a.

Kirkjuráð fer með málefni Skálholts og Skálholtsskóla og framkvæmdastjóri Kirkjuráðs, Guðmundur Þór Guðmundsson, kannaðist í samtali við fréttastofu Rúv um helgina ekki við að bókhaldið væri í þeirra höndum. Í samtali við Mbl.is í dag sagði Guðmundur að stofnunin Skálholt hefði aldrei tekið bókhald Þorláksbúðarfélagsins formlega að sér, þótt starfsmaður hennar fari með prókúruna, og að málið virðist á misskilningi byggt.

Prókúran var upphaflega á nafni sr. Sigurðar Sigurðarsonar heitins í Skálholti, sem var formaður Þorláksbúðarfélagsins til skamms tíma við stofnun en lést í nóvember 2010. Þegar sr. Sigurður veiktist bað hann Hólmfríði Ingólfsdóttur, framkvæmdastjóra Skálholtsskóla, að taka við prókúrunni. Hólmfríður ítrekar hins vegar að stofnunin tengist málinu ekki. „Ég er þarna prókúruhafi í minni eigin persónu, þetta kemur Skálholtsstað ekkert við.“ Aðspurð segir Hólmfríður að fjárframlög ríkisins hafi verið lögð inn á bankareikning á kennitölu Þorláksbúðarfélagsins og þótt hún sé prókúruhafi sé bókhaldið alfarið hjá stjórn félagsins.

 

Hvað segja arkitektarnir 

Þetta var hvorki í fyrsta eða síðasta sinn sem ósannindi voru höfð eftir Árna í tengslum við þessa byggingu. Í fjölmiðlum áttu eftir að birtast yfirlýsingar þar sem rangfærslum og ósannindum sem höfð voru eftir Árna Johnsen var mótmælt. Á heimasíðu Arkitektafélags Íslands rekur Ormar Þór Guðmundsson arkitekt nokkrar rangfærslur sem réttlæta áttu smíði hinnar nýju Þorláksbúðar.

Sagan.

Fullyrt er:

Mbl.10. september 2011. Úr viðtal við Sr. Kristján Björnsson.

„…það var ekki talið þjóna tilgangi sínum að reisa húsið einhvers staðar annars staðar. Þorláksbúð tengist kirkjunni allt til 12. aldar og hefur mikið sögulegt gildi fyrir Skálholtsstað,“

 

Mbl. 19. september 2011. Úr grein eftir Árna Johnsen.

„…endurgerð Þorláksbúð verði lítill gullmoli í ranni Skálholts og eina byggingin sem tengist um 800 ára sögu frá því að Þorlákur helgi Skálholtsbiskup reisti búðina á 12. öld, hús sem í gegn um tíðina hefur ýmist verið skrúðhús, geymsla, kirkja og dómkirkja þegar þær stóru voru úr leik.“

 

Mbl. 23. september 2011. Úr grein eftir Árna Johnsen.

„Þorláksbúð er væntanlega byggð 120-130 árum eftir að fyrsti Skálholtsbiskupinn var vígður 1056.“

Mbl. 19. ágúst 2012. Úr grein eftir Árna Johnsen.

„…Þorláksbúðar er fyrst getið á 13. öld og hún kemur og fer á víxl eins og sagt er,…“

„…Elstu heimildir um hana eru frá 13. öld…“

Ofangreindar staðhæfingar eru rangar.

Hvorki ritaðar heimildir né fornleifarannsóknir gefa minnstu vísbendingu um að saga Þorláksbúðar sé eldri en frá þeim tíma er hún var byggð eftir bruna Árnakirkju árið 1527 eða 1532 skv. öðrum heimildum.

En hvaða heimildir geta um Þorláksbúð á 12. og 13. öld?  Getur hugsast að Kristján og Árni hafi aðgang að upplýsingum, sem sagnfræðingum og fornleifafræðingum hafa verið ókunnar. Ef svo er þá væri augljóslega fengur að því að fræðaheimurinn fengi líka aðgang að þeim.

Í bók Harðar Ágústssonar, Skálholt Kirkjur, segir: „Jón Egilsson lýsir því í stórum dráttum hvernig staðið var að uppbyggingu dómkirkjunnar eftir brunann.  Fyrsta verk Ögmundar biskups Pálssonar var að láta reisa bráðabirgðaskýli yfir messuhald, búðina eða kapelluna eins og húsið heitir í heimildum, seinna kallað Þorláksbúð. … Rústir hennar voru grafnar upp sumarið 1954. Hún hefur verið torfhús með timburstafni, snúið eilítið í norður frá vestri, um 14 m löng að utanmáli og um 8 m á breidd, en að innanmáli um 10,5 x 3,2 m. Frá því kirkjan var komin upp var búðin notuð sem skemma til loka 18. aldar…“  Jón þessi Egilsson ritaði biskupaannála og ritar Hörður á öðrum stað í bókinni: „Vitnisburður Jóns verður að teljast traustur.“

Sem fyrr segir voru rústir búðarinnar grafnar upp árið 1954 en árið 2009 varð aftur gerð könnun á búðinni á vegum Fornleifastofnunar Íslands.  Helstu niðurstöður þeirrar rannsóknar eru: „Könnunarskurðir 2009 staðfesta að grafið hefur verið innan úr tóftinni, eins og helst varð ráðið af dagbókarfærslum Hákon Christie (innskot: þátttakandi í rannsókninni 1954).  Þeir sýna einnig að leifar eru af eldri veggjum innan þeirra veggja sem nú má sjá á yfirborði, en þeir hafa að einhverju leyti verið lagaðir til eftir rannsóknina 1954.  Hafi Þorláksbúð verið í notkun í u.þ.b. 250 ár (frá ca 1530-1784) er ekki óeðlilegt að búast við fleiri en einni endurbyggingu.  Grafir eru um 0,4-0,6 m undir yfirborði, bæði inni í búðinni og utan hennar.  Einnig má gera ráð fyrir að grafir séu undir veggjum, slíkt kemur fram af dagbókarfærslum Christies og vitnar um notkun kirkjugarðsins áður en búðin var reist.  Við allar hugsanlegar framkvæmdir á þessum stað má því búast við fornleifum mjög nærri yfirborði.“

Allt tal um að Þorláksbúð „tengist kirkjunni allt aftur til 12. aldar“ eða að hennar sé „fyrst getið á 13. öld“ eða að Þorlákur helgi hafi „ reist búðina á 12. öld“, er einfaldlega ekki rétt.

Það eina sem tengir húsið við Þorlák biskup helga, sem var á dögum meira en 300 árum fyrr, er að það var nefnt eftir honum, Þorláksbúð.  Höfundi þessarar greinar er hins vegar ekki kunnugt um heimildir fyrir því hvernig þessi nafngift kom til.

Að halda því fram að vegna þessarar nafngiftar „tengist Þorláksbúð kirkjunni allt aftur til 12. aldar“ er hliðstætt því að segja að Gunnarsbraut í Reykjavík eigi tengsl aftur á söguöld af því að hún er nefnd eftir Gunnari á Hlíðarenda.

Húsið.

Fullyrt er:

Mbl. 23. september 2011. Úr grein eftir Árna Johnsen.

„Það hús sem búið er að byggja er algjörlega teiknað upp á sentímetra miðað við gömlu rústina, bæði hleðslan og timburbyggingin.“

Engar leifar af timbri fundust í rúst Þorláksbúðar né nokkur ummerki um legu þess.  Engar lýsingar né teikningar eru til af uppbyggingu hússins er dygðu til að endurgera það á trúverðugan hátt.  Það nægir ekki til þó sjá megi Þorláksbúð á vatnslitamyndum af Skálholti úr enskum Íslandsleiðöngrum frá 18. Öld. Athygli vekur reyndar að útlit nýrrar Þorláksbúðar er áberandi frábrugðið því útliti, sem þó má greina á þessum myndum. Miðað við þessar forsendur væri mikið afrek að teikna nýbygginguna á þann hátt, sem að ofan er getið, „…upp á sentimetra…“ enda fer það svo, að stærðarmunur rústarinnar og nýbyggingarnar hleypur á metrum en ekki sentímetrum.

Breidd nýju Þorláksbúðar er rúmlega 30% meiri en þeirrar gömlu.  Það er um 4,3 m í stað um 3,2 m.  Við þetta raskast stærðarhlutföll rýmisins verulega. Meðal byggingarefna, sem notuð voru í nýja Þorláksbúð eru bárujárn og steinsteypa. Húsið getur því ekki nýst sem tilgátuhús um gerð íslenska torfbæjarins.

Fram hefur komið að fyrirmynd nýju Þorláksbúðar sé sótt í skálann á Keldum á Rangárvöllum.  Sá skáli er talinn vera frá því um 1200, sem er um 300 árum áður en gamla Þorláksbúð var reist.

Að framansögðu er ljóst að um tómt mál er að tala um nýja Þorláksbúð sem endurgerð eða endurreisn þeirrar gömlu.

Frá sögulegu sjónarmiði eða sem tilgátuhús er gildi nýrrar Þorláksbúðar ekkert.  En húsið er að ýmsu leiti snoturt og vel gert.  Með því að flytja það á stað þar sem það spillti ekki útliti Skálholtskirkju og yfirbragði staðarins, mætti því vel nýta það sem einhvers konar „gamalt íslenskt hús“ til að gleðja ferðamenn, ekki síst útlenda.

Reykjavík 25.ágúst 2012

Ormar Þór Guðmundsson arkitekt

 

Höfundarrétturinn

Önnur mótmæli birtust í Morgunblaðinu frá Herði H. Bjarnasyni sendiherra vegna ummæla í fréttum í Morgunblaðinu um byggingu Þorláksbúðar við Skálholtskirkju:

Undirritaður sér sig knúinn til að leiðrétta ummæli talsmanna Þorláksbúðarfélagsins, sem birtust í Morgunblaðinu 9. og 10. september sl. Er þar fjallað um nýjar byggingaframkvæmdir á Skálholtsstað.

Í blaðinu þann 9. september er haft eftir Árna Johnsen vegna byggingar svonefndrar Þorláksbúðar á byggingarreit Skálholtskirkju að „sr. Sigurður heitinn hafi haft samband við Garðar Halldórsson, sem gætir höfundarréttar erfingja Harðar Bjarnasonar, arkitekts Skálholtskirkju“.

Þann 10. september er haft eftir sr. Kristjáni Björnssyni að framkvæmdin hafi verið kynnt öllum réttbærum aðilum og að „einnig var leitað samþykkis þeirra sem fara með höfundarrétt arkitekts kirkjunnar“.

Hvort tveggja er alrangt. Garðar Halldórsson gætir ekki höfundaréttar erfingja Harðar Bjarnasonar, undirritaðs og systur hans Áslaugar Guðrúnar. Aldrei var leitað samþykkis handhafa höfundarréttar og koma byggingaframkvæmdir á staðnum þeim eins og mörgum öðrum algerlega á óvart. Ekki verður annað séð en að nýbyggingin sé alvarlegt stílbrot og skaði ásýnd kirkjunnar verulega. Þetta hefði verið svar handhafa höfundarréttar ef eftir því hefði verið leitað.

Hörður H. Bjarnason

sendiherra

Árni Johnsen hefur mótmælt því að hægt sé að færa húsið á fyrirhafnarlítinn hátt og segir að það muni kosta stórfé í viðbót við það sem þegar hefur farið í bygginguna.

Kirkjuþingið 2012 

Á kirkjuþingi í ár var eftirfarandi tillaga borin fram af Baldri Kristjánssyni en henni var hafnað: 

Kirkjuþing 2012 lýsir þeim vilja að Þorláksbúð verði flutt vestur fyrir og niður fyrir Skálholtsdómkirkju. Þorláksbúðarfélaginu skal verkið falið jafnframt því að leita fjármögnunar á því.

Greinargerð.
Þorláksbúð er þeim sem höfðu forgöngu um byggingu hennar til mikils sóma og þá ekki síður smiðunum sem sáu um handverkið. Það er bara einn galli á gjöf Njarðar: Hún er reist á röngum stað og þar er væntanlega fyrst og fremst við skipulagsyfirvöld að sakast. Jafnmikið lýti og hún er á ásýnd Skálholtsstaðar nú yrði hún staðarprýði vestan við og neðan við kirkjuna. Vitaskuld kostar flutningurinn en þetta er betri kostur en að rífa Þorláksbúð. Annað hvort þarf að gera ella verður Þorláksbúð fyrst og síðast dæmi um skipulagsmistök og þeir sem að henni stóðu Þorláksbúðarfélagið og kirkjuyfirvöld eiga annað og betra skilið. Þorláksbúðarfélagið hefur sýnt sig í því að vera öflugt félag og er engin goðgá að fela því flutninginn.

Á kirkjuþingi í ár var eftirfarandi tillaga borin fram af Baldri Kristjánssyni en henni var hafnað:

Bjarna þáttur Harðarsonar 

Einkennileg er aðkoma Bjarna Harðarsonar bóksala á Selfossi að þessu máli. Hann reit á dögunum grein í Morgunblaðið þar sem hann tekur upp hanskann fyrir bygginguna og hvernig að henni var staðið.  Hann segir m.a.  að Árni Johnsen megi fullvel njóta sannmælis fyrir gott framtak í Skálholti og uppbygging staðarins á ekki að líða fyrir pólitískan pirring.
Áður hafði Bjarni lýst hug sínum til þessa framtaks með þessum orðum, enda er hann þjóðkunnur fyrir trúleysi.

Á þeim tíma sem bændur greiddu afgjald af jörðum sínum í búðinni, oftar en ekki í smjöri, þá bjuggu um 200 manns í Skálholti. Það þurfti því mikla útsjónarsemi, bæði í jarðyrkju og skattheimtu til að brauðfæða allt þetta fólk. Bændur voru nánast í ánauð, þetta var einskonar miðaldalén og talið er að sjálfstæði leiguliða frá Skálholti hafi verið minna en annarra leiguliða, enda þurfti bæði að hafa af þeim fé, yrkja jarðir þeirra og nýta vinnuaflið ef Skálholt átti að geta dafnað. En það er umhugsunarefni af hverju þessi tollheimtuskáli eða peningatankur síns tíma var hafður svona nærri kirkjunni sjálfri, þegar veraldlegt hlutverk hans er skoðað. Það er hægt að ímynda sér að það hafi verið einskonar þjófavörn, menn hafi síður lagt til til atlögu svona nærri guðshúsinu.

En sé það meining Bjarna að fólk sé pirrað út í Árna Johnsen vegna aðkomu hans að þessari byggingu á pólitískum forsendum, þá er Bjarna heldur betur farið að förlast. Ef horft er í aðkomu Árna að þessu máli er MUN LÍKLEGRA að pirringurinn í fólki sé tilkominn af öðrum ástæðum.

Lausnin
Það er því aðeins ein lausn á þessu máli í sjónmáli. Rífið húsið sem annars verður aðeins  minnisvarði um öll leiðindin sem þegar hafa orðið í tengslum við það og er í engu samhengi við það sem lagt var upp með.

30 millj. króna slysagildra í boði Þingvallanefndar

Í lok vetrar 2011 kom í ljós sprunga í Kárastaðastíg, efsta hluta Almannagjár þar sem þjóðvegurinn lá fyrrum. Sprungan þótti svo stór að mati Einars Á. E. Sæmundsen, fræðslufulltrúa í þjóðgarðinum að hann kallaði hana "hálfgert Ginnungagap."

Í stað þess að fylla upp í holuna með svipuðu jarðefni og er í veginum niður gjánna, eins og beint lá við, sá Þingvallarnefnd þarna tækifæri á að bruðla dálítið með almannafé. Ákveðið vara að loka þessum hluta gjárinnar fyrir ferðafólki í því næst heilt ár án þess að taka hið minnsta tillit til þess að gangan niður Kárastaðastíg er mikilvægur liður í ferðaáætlun þúsunda ferðamanna sem sækja heim þessa vinsælu og sögulegu náttúruparadís.

Síðan var efnt til samkeppni um brúar hönnun og smíði yfir holuna. 24 milljónir voru áætlaðar til verksins. Vitanlega þótti holan sem myndaðist of ræfilsleg til að réttlæta heila brú og því var tekið til við að moka gamla jarðefninu í burtu og hreinsa holuna.

Nú var pjakkað og pælt þar til komin var þarna myndarleg sprunga, sem nú nær alla leið upp á gjábarminn en er afar álík þeim sem gjám og sprungum sem víða sjá má þarna í grenndinni. Loks var tekið til við brúarsmíðina og í hana notað ryðgað járn og íslenskur eðalviður eða sitkagreni úr Stálpastaðaskógi í Skorradal.

Þegar upp var staðið var búið að sóa 30 milljónum í verkið, sex milljónum yfir áætlun sem sækja þurfti í aukafjárlög en þykir víst hófstillt miðað við íslenskar hefðir. 

Brún hallar vitanlega niður í gjána og snemma kom í ljós að íslenski eðalviðurinn er afar háll, einkum í rigningu. Að auki smitar handriðið ryðinu mjög út frá sér í fatnað þeirra sem vilja notast við það þegar þeir klöngrast niður brúnna.

Eitthvað hafa brúarsmiðirnir verið í vafa um handrið mundu þjóna þeim tilgangi sem því var ætlað, því fyrir neðan brúna er komið fyrir öryggisneti úr grænu næloni.

Nú á haustdögum við fyrstu frost, kom í ljós að brúargólfið úr íslenska gæðaviðnum tekur auðveldlega á sig ísingu og gerir brúna að glerhálli slysagildru. 

Ég hef þegar orðið vitni að því að ferðamenn missa þarna fótanna þótt þá hafi farið betur en áhorfði.

Þetta mannvirki er hreint út sagt eitt allsherjar klúður sem ætti að fjarlægja sem fyrst, áður en það veldur verulegu tjóni á lífum og limum þeirra sem heimsækja vilja náttúrudjásnið Þingvelli.

30 millj. króna slysagildra í boði Þingvallanefndar

Frægasta friðarsúlan

Friðarsúlur eru að finna víðsvegar um heiminn. Lengi vel var eflaust friðarsúlan sem reist var í Berlín 1843 af Christian Gottlieb Cantian, frægust þeirra. Í seinni tíð hefur þeim fjölgað verulega og eru nú súlur og turnar helgaðir friði í heiminum að finna í mörgum þjóðlöndum heimsins. 

Súlurnar eru mismunandi veglegar að gerð, allt frá því að vera einfaldir áletraðir staurar eins og finna fá víða í Japan til voldugra steypuhnalla eins og þá sem standa í Alþjóðlega friðargarðinum á landamærum Kanada og Bandaríkjanna.

Friðarsúlan í Viðey er í dag frægasta friðarsúla heims og vekur mikla athygli þeirra ferðamanna sem sækja landið heim.  Friðarsúlan í Viðey er tvímælalaust meðal fremstu listaverka Yoko Ono og það verk sem hún telur sína mestu sköpun.

Einhverjir hafa samt orðið til þess að ónotast út í súluna, einkum rafmagnskostnaðinn sem sumir virðast halda að Orkuveita Reykjavíkur greiði. Hafi það einhvern tíman verið, er sá tími liðin því það er listasafn Reykjavikur sem ber allan kostnað af rekstri og viðhaldi listaverksins enda súlan eitt af listaverkum borgarinnar. -

Yoko Ono greiðir sjálf vitaskuld fyrir allan kostnað sem fylgir því að bjóða fólki að vera viðstatt þegar súlan er tendruð ár hvert á afmælisdegi John Lennon.

Óhætt er að fullyrða að ekkert af listaverkum borgarinnar vekur eins mikla athygli eða ber hróður Íslands víðar, en þetta lýsandi tákn sem helgað er heimsfriði og minningu John Lennon. Að Yoko Ono hafi valið verkinu stað á Íslandi er vel við hæfi því ekkert land hefur jafn oft vermt efsta sætið á listanum yfir friðsömustu lönd í heiminum.

Friðarsjóðurinn sem stofnaður var í tengslum við listaverkið hefur mikla þýðingu fyrir verkið og verður til þess að athygli fólks beinist að verkinu og boðskap þess í hvert sinn sem afhending úr sjóðnum fer fram, sem er á tveggja ára fresti. Þegar að Lady Gaga tók við þeim verðlaunum á dögunum voru fluttar af því fréttir í nánast öllum fjölmiðlum heimsins. Sú landkynning jafnast vel á við þá sem landið hlaut þegar Eyjafjallajökull gaus og þegar bankar landsins urðu gjaldþrota en hefur það að auki framyfir að umfjöllunin var að mestu jákvæð.

 

Gremlins

Einhvern tíman seint á þriðja tug síðustu aldar sátu flugmenn konunglega (breska) flughersins (RAF) að sumbli á flugstöð einni á norðvestur Indlandi. Þeir ræddu hið ýmsa sem úr  lagi hafði gengið í flugferðum þeirra, einkum dularfullar bilanir í vélunum sem þeir fundu engar skýringar á. Meðal veiganna sem voru á boðstólum var enskur Fremlins bjór.

Meðal mismunandi starfstétta í Bretlandi var það lenska að kenna púkum um það sem úrskeiðis fór í starfinu. T.d. voru námumenn í Cornwall sannfærðir að í námunum byggju púkar eða hrekkjóttir búálfar sem  kölluðust knockers sem væru ábyrgir fyrir allskonar óhöppum í námunum. Í Skotlandi voru það brownies og um allt England voru það hop.

Niðurstaða RAF flugmannanna var að eina skýringin á óhöppum og bilunum væri að hrekkjóttir púkar væru þar að verki. Þei kölluðu þá Gremlins.

Nafnið varð til með að fella F framan af nafni bjórsins sem þeir voru að drekka og setja þar G í staðinn. Úr varð orð sem minnti þá á Grimmsbræður en var jafnframt ekki ólíkt forn-enska orðinu gremian sem á íslensku gæti útlagst gremja. Þannig urðu Gremjurnar til sem við þekkjum m.a. úr skáldsögunni The thin blue line eftir Charles Graves og síðar kvikmyndunum Gremlins 1 og 2.

Gremjunum var lýst sem tæplega 60 cm háum hyrndum og ófrýnilegum púkum sem bitu í sundur kapla, drukku eldsneyti og rifu í sig bolta og rær.

Þessi siður að yfirfæra sekt á yfirnáttúrulegar verur er ekki ókunnug okkur Íslendingum. Alkunna er hvernig álfar og huldufólk fengu oft að láni ýmsa gripi sem hurfu úr hirslum fólks sem lifði í þröngum húsakynnum torfbæjanna, þar sem mikilvægt var að halda friðinn á heimilinu.

Sú trúa er líklegast ennþá almennari en okkur grunar en eftirfarandi kemur fram á Vísindavef Háskólans:

Í júlí 1998 sló DV upp frétt á forsíðu sem kom mörgum í opna skjöldu. Þar kom fram að samkvæmt skoðanakönnun á vegum DV svaraði meirihluti slembiúrtaks af íslensku þjóðinni játandi, þegar spurt var um trú á álfa. Samkvæmt könnunni skiptust karlar nokkurn veginn jafnt í játendur og neitendur, en mun fleiri konur sögðust aftur á móti trúa á álfa en ekki, eða 6 af hverjum 10. Svörin voru líka borin saman við pólitískar skoðanir. Í ljós kom að stuðningsmenn flestra flokka skiptust nokkurn veginn til helminga í játendur og neitendur. Á þessu var þó ein áberandi undantekning því að mikill meirihluti Framsóknarmanna sagðist trúa á álfa, eða 64,2%.

Góð auglýsing

Hvað eftir annað nælir Ísland sér frýja auglýsingu sem verður til þess að ferðamannstraumurinn til landsins eykst ár frá ári.

Það virðist ekki skipta neinu máli hvað tilefnið er, allt verður okkur að mat. Bankahrun og eldgos, kvikmynda og poppstjörnur. 

Bullfréttir sem eru matreiddar af erlendum fjölmiðlum og bera oft að okkur finnst afar neikvæð skilaboð, hafa skilað okkur miklu meira enn pínlegir tilburðir þeirra sem fá greitt fyrir að markaðssetja landið.

Þessi frétt USA Today og sem lapin hefur verið upp af nokkrum öðrum bandarískum blöðum og netmiðlum er ein af þessum bullfréttum sem hjálpa við að halda nafni Íslands á lofti og hefur sem slík talsvert auglýsingagildi.

Ísland sagt íhuga nýtt nafn

Vitrasti kjáninn

Bjarna Ben, formanni sjálfstæðisflokksins finnast tillögur stjórnlagaráðs vera fúsk. Í orðum hans til flokksfélaga sinna liggur að honum finnist sá ferill sem að lokum gat af sér þessar tillögur, einnig vera fúsk. Kröfur Búsáhaldabyltingarinnar um nýja stjórnarskrá sem leiddi til nýrra stjórnarhátta, Þjóðfundurinn og stjórnlagaráð, allt er þetta eintómt fúsk. 

Bjarni telur það ennfremur ólýðræðislegt að bera þessar tillögur að frumvarpi um nýja stjórnarskrá undir þjóðina, án þess að þingið hafi fjallað um þær efnislega áður. Honum finnst það ekki lýðræðislegt að þingið fjalli efnilega um tillögurnar eftir að þjóðin hefur fengið að segja álit sitt á þeim eins og ráð er gert fyrir. 

Hann hefði svo gjarnan viljað að hans sjónarmið og flokkurinn hans hefðu fengið að hefla tillögurnar til og matreiða þær betur ofaní þjóðina eftir hans smekk. Það hefði verið miklu lýðræðislegra að mati Bjarna. Meiri umræða í þinginu hefði líka seinkað þjóðarkosningu fram yfir alþingiskosningar og eftir þær gerir Bjarni sér vonir um að vera í betri stöðu til að fara um þær höndum og gefa þeim það bragð sem honum hugnast. 

Bjarni fer ekki leynt með hverra erinda hann gengur. Öll símtölin frá LÍÚ eru loksins að kikka inn og örvænting hans leynir sér ekki.Það verður að stoppa þetta fúsk! Gerðu eitthvað drengur!

Verði tillögurnar samþykktar, táknar það endalok yfiráða valdastéttarinnar sem ráðið hefur öllu sem þeir vildu ráða á Íslandi undanfarna áratugi. Það má aldrei gerast.  Og fyrst rök og umræða duga ekki lengur, skal nú látið reyna á það eina sem eftir er, foringjaræðið.

Og skilaboðin eru skýr. Hafnið tillögunum, verjist fúskinu, fylgið foringjanum, vitrasti kjáninn hefur talað.

Klappstýran aftur á kreik

Ólafur Ragnar vílaði ekki fyrir sér að gerast klappstýra útrásarvíkinganna þegar þeir réru að því öllum árum að knésetja íslenska bankakerfið. Ólafur er ekki að baki dottinn því nú kallar hann eftir "þjóðaráætlun" til að taka á móti 2 milljónum ferðamönnum á næstu árum,  rétt rúmlega þrefalt meiri fjölda en nú heimsækir landið og ferðaþjónustuaðilar okkar eiga þegar fullt í fangi með að þjónusta.

Þegar Ólafur Ragnar byrjar að tala um "þjóðaráætlun" í tengslum við helsta vaxtarsprotann í atvinnuvegum þjóðarinnar, líkt og hann sé staddur í einhverju ráðstjórnarríki, hljóta ýmsar viðvörunarbjöllur að klingja.

Þetta er jú sami maðurinn og sagði þetta um ferilinn sem leiddi til efhagshruns þjóðarinnar fyrir aðeins fjórum árum. 

Útrásin er byggð á hæfni og getu, þjálfun og þroska sem einstaklingar hafa hlotið og samtakamætti sem löngum hefur verið styrkur okkar Íslendinga. Nauðsyn þess að allir komi að brýnu verki var kjarninn i lífsbaráttu bænda og sjómanna á fyrri tíð, fólkið tók höndum saman til að koma heyi i hús meðan þurrkur varði eða gerði strax að afla sem barst á land." ÓRG 10 janúar 2006

Eigi ferðaþjónustan að reiða sig á spádómsorð Ólafs Ragnars, eða eiga framtíð sína undir skilningi hans á  geiranum á einhvern hátt, er voðinn vís.

Ferðaþjónusta á Íslandi á vissulega glæsilega framtíð fyrir sér. En sá glæsileiki er ekki endilega fólgin í sí-auknum fjölda  ferðamanna sem aftur kallar á stöðugt meiri fjárfestingar í hafna og vegagerð auk samhliða eflingu allra hinna fjölmörgu stoða sem halda uppi innviðum ferðþjónustunnar.  

Stórfeldar fjárfestingar í greininni hljóta  nefnilega að haldast í hendur við stóraukin ágang og aukið aðgengi að viðkvæmri náttúru landsins sem er megin aðdráttarafl þess fyrir ferðamenn. Alla þessa þætti þarf að vega og meta og hafa um leið í huga að hér er fyrst og fremst stefnt að sjálfbærri atvinnugrein frekar en iðnaði sem aðeins hefur græðgina að leiðarljósi.

Nú loks þegar ferðaþjónustuaðilar vítt og breytt um landið, sem lengi hafa þurft að lepja dauðan úr skel við uppbyggingu iðnaðarins, horfa fram á þá tíma að atvinugreinin er að verða arðbær, stökkva fram á völlin gusar og gervispámenn sem þykjast hafa vit á málum og vilja ýmist skattleggja hana til ólífis eða þykjast þess umkomnir að leggja fyrir hvert atvinnugreinin eigi að stefna.

Hvorutveggja ber að vísa á bug og eins og staðan er í dag, ber reyndar að afþakka öll afskipti stjórnmálamanna og sjálfskipaðra klappstýra með vafasaman feril að baki, af geiranum.

Tvær milljónir ferðamanna til Íslands

Er ekki allt gott að frétta?

Um þessar mundir berast fréttir svo til daglega af fólki sem hyggist í næstu kosningum gefa kost á sér til setu á hinu virðingarsnauða og trausti rúna alþingi Íslendinga. 

Í hönd fara hinnar venjulegu lágkúrulegu innanhúss-deilur flokkanna þegar atvinnuskrumararnir reyna að koma sér sem best fyrir í sem öruggustu sætunum. Framsóknarflokkurinn ríður að þessu sinni fyrstur á eðjuvaðið og landsmenn fylgjast forviða með aurslettunum í fjölmiðlum.

Þeir sem ekki fá viðunandi sæti í fjórflokknum geta ætíð leitað á náðir einverra af hinum mikla fjölda smáframboða sem eru í deiglunni.

Og enginn hörgull virðist vera á fólki sem enn lifir í matrixinu og þyrstir í vegsemd og völd sjónhverfinganna og tilkynnir hátíðlega að það ætli að gefa kost á sér í þetta eða hitt sætið á listum flokkanna. Fjölmiðlunum finnst þetta svo merkilegt að þeir keppast við að færa okkur líka fregnir af þeim sem ekki ætla að láta ginnast og ætla ekki í framboð til alþingis.

En það er hætt við að sumir af þeim sem völdin þrá, verði fyrir vonbrigðum.

Þrátt fyrir óvinsældir alþingis, hefur verið haldið til þessa að það hafi haft ákveðin völd. Nú er þeim völdum einnig ógnað. Forseti vor á Bessastöðum segist ætla að hafa góðar gætur á þinginu og til að kenna því að haga sér skikkanlega muni hann ekki hika við að virkja málskotsréttinn. Forsetaræðið er á næsta leiti og það sem meira er að margir sem sjá það sem lausn á glundroðanum sem ríkir í stjórnmálum þjóðarinnar.

Kröfur almennings í eftirskjálftum hrunsins um aukið lýðræði, persónuval í kosningum og gagnsærri stjórnsýslu heyrast nú aðeins sem hjáróma raddir fáeinna "sveimhuga" sem láta sig enn dreyma um skarkala í olíutunnum og búsáhöldum niður við Austurvöll.

Stærsta stjórnmálflokki landsins, hinum sama og eignuð var mesta ábyrgðin á hruninu, hefur vaxið slík ásmegin að hann hikar ekki við að vísa á bug helstu viðleitni stjórnvalda til að koma á móts við kröfur "búsáhaldabyltingarsinna" um nýja stjórnarskrá sem fæli í sér það lýðræðislegar umbætur að það tækist að losa það kverkatak sem stjórnmálaflokkseigendurnir hafa á þjóðinni.

Í skjóli þessarar ringulreiðar nota hýenur fjármálalífsins tækifærið og hrifsa til sín milljónir úr þrotabúum bankanna og þeir sem komust undan og úr landi með féð sem þrotabúunum tilheyrðu réttilega, snúa nú aftur hróðugir með fullar hendur fjár og vilja fjárfesta í eignum sem verðhrun hefur orðið á.

Á Íslandi hefur ekkert ekkert breyst. HFF!!

 

 

 

 

 

Björgvin gefur áfram kost á sér

ESB, nei takk, ESB peninga, já takk

Andstæðingar ESB í Bretlandi gráta krókódílatárum yfir þeim fjarmunum sem breska ríkið lætur af hendi rakna til Evrópusambandsins. Bretar hafa vanist því í gegnum aldirnar að geta fengið alla hluti fyrir ekki neitt, sogið til sín auð og auðlindir annarra þjóða og kallað þær nýlendur sínar, án þess að borga fyrir það krónu. -

Nú bregður svo við að þeir eru ein margra þjóða sem standa verður straum af kostnaði við fjölþjóðlegt samstarf og það finnst þeim skelfilegt. Þeir gæta þess vel að láta kveinstafi sína yfirgnæfa þá sem benda á hina mörgu styrki sem Bretland fær á móti framlögum sínum til Brussel, styrki sem hreint og beint halda uppi fjölda sveitafélaga og verkefnum sem tengjast ferðaþjónustu í Bretlandi. Félagsmiðstöðvar, upplýsingamiðstöðvar, sundlaugar og söfn eru yfirleitt ekki byggð í Wales og Cornwall nema fyrir styrki sem fengnir eru frá Evrópusambandinu.

En eins og Íslendingar vita Bretar að engin er búmaður nema hann kunni að barma sér.

Ísland sem fyrir hrun var sagt vera auðugasta ríki jarðarinnar, hefur vissulega  þegið styrki frá Evrópusambandinu um nokkurt skeið. Íslendingar runnu snemma á lyktina af auðsóttum peningum frá ESB og sumir höfðu á orði að sem mundi lítið muna um að halda uppi allri þjóðinni sem ómögum, ef til þess kæmi. -

Mörgum Íslendingum líst svo vel á þetta styrkjakerfi ESB að þeir vilja ólmir að Ísland gerist varanlegur styrkþegi sem fullgildur meðlimur sambandsins.

Aðrir segja það algjörra firru því þá verðum við engu betur settir en Bretar sem þurfa að borga fyrir að fá að vera með. Best sé að halda sig fyrir utan sambandið og hirða af þeim peningana svo lengi sem þeir vilja láta okkur hafa þá.

Sem stendur virðist það viðhorf eiga mestan hljómgrunn í landinu því ekki heyrist neinn minnast á um að hafna fjárstyrkjum ESB til þjóðarinnar hvað þá að skila því sem þegar hefur verið þegið.

Ísland á meðal þiggjenda

Hin lifandi dauða Íslam

Allir vita að Zombíar, þ.e. lifandi dauðir menn, ganga um stjarfir og skeytingarlausir um sjálfa sig og aðra, með það eitt fyrir augum að ná að læsa tönnunum í ferskt lifandi hold. Ekkert er auðveldara en að styggja þessar sálarlausu búka og fá þá til að æða um í eina átt eða aðra.

Líkami Íslam er orðin að viðlíkum draug. Lífsandi þess siðar er þrotinn og ástand hans er um margt svipað og komið var á fyrir kristnum sið á miðöldum þegar að fylgjendur hans höguðu sér ekki ósvipað og múslímar gera nú.

Fæstir leiða hugann nokkru sinni að því að afturgöngurnar sem verið er að salla niður, hafi einhverju sinni verið venjulegt fólk. 

Líkt leiða fáir hugann að því að Íslam var eitt sinn drifkrafturinn í siðvæðingu þeirra þjóða sem þá trú játuðu.

Þeir sem segjast vera kristnir og vilja fordæma Íslam fyrir framferði múslíma nú til dags, ættu að horfa til sögu kristinnar trúar og taka tillit til þess að hún hefur meira en 500 ára forskot á Íslam.

En tímar trúarútdeilingar Íslam eru líka liðnir. Eftir stendur líflaus búkurinn, bókstafurinn og lagakrókarnir einir, án alls umbreytandi anda sem byggt getur upp betra samfélag. - Þegar fram líða stundir mun Zombíinn líka hverfa og leysast upp í fyrirstöðlausa vofu, líkt og kristni er í dag. 

Allir þeir sem sjá sér nú akk í því að styggja afturgöngurnar, gera það vitandi vits að þær munu bregðast við á sinn ómennska hugsunarlausa hátt. Og þeir sömu vita líka að ekki mun standa á fordæmingunni og hefndaraðgerðum í réttlátri reiði þeirra sem í fásinnu sinni halda sig geta haft stjórn á heiladauðum Zombíunum. 

 

Mótmæli breiðast út á meðal múslima

Skemmdarstarfsemi stjórnvalda

Ferðaþjónustan hefur fram að þessu verið talið hálfgert vandræðabarn af stjórnvöldum. Fram að þessu hafa þau viljað sem minnst af þessum bastarði vita og algjörlega hunsað hana hvað varðar stefnumótun á öllum mikilvægustu sviðum hennar. Ferðþjónustan hefur reyndar á vissan hátt notið þess að stjórnmálamenn og aðrir slíkir vitleysingar hafa látið hana í friði og  fram að þessu látið nægja að minnast á hana við hátíðleg tækifæri sem einn af þeim möguleikunum sem vort auðuga land býður upp á til atvinnusköpunar og atvinnuþróunar.

Greinin er auðvitað löngu komin fram úr slíkum frösum og þeir sem nota þá sýna aðeins fram á vanþekkingu sína.

Ferðaþjónustan á Íslandi er því að stærstum hluta sjálfsprottin atvinnugrein, þar sem fólk hefur oft af þröngum kostum og meira af hugsjón en gróðahyggju, byggt upp fyrirtæki sín. Nú loks þegar að það sér fram á að þau geti á næstunni orðið arðbær, þrátt fyrir áhugaleysi hins opinbera,  hugsa stjórnvöld sér gott til glóðarinnar. - Þau byrja á að gera að því skóna að mikil skattsvik séu stunduð í greininni. En ekki skal bregðast við þeim með aðferðum sem hingað til hafa dugað best til að sporna við skattsvikum, þ.e. með að lækka skattana. Nei, heldur skal hækka skatta. -

Fólk sem vinnur fyrir stofnun sem minna en 10% þjóðarinnar ber traust til, heldur allt í einu í sjálfhverfu sinni að að sé hæft til að hefja afskipti að hlutum sem það hefur ekki hundsvit á.  Þessir sömu rugludallar að tala um að endurnýja þurfi lögin um ferðaþjónustuna og vinna að stefnumótun fyrir hana, allt til að breiða yfir að það eina sem þeir hafa áhuga á er að næla í nokkrar krónur fyrir ríkissjóð sem á að fá fólk til að halda að það sé starfi sínu vaxið.

Í raun er verið að leggja grunn að stórfelldri skemmdarstarfsemi á atvinnugrein sem réttilega er einn af fáu vaxtarsprotum íslensks atvinnulífs um þessar mundir. Starfsgreininn á að fá að þróast í friði fyrir afskiptum pólitíkusa sem eins og venjulega eru aðeins að hugsa um eigin rassa og stóla fyrir þá, rétt eins og Oddný Harðardóttir gerir um þessar mundir.

 

Tímabært að afnema afslátt

Dr. Phil spáir íslenskum sigri

Dr. Phil,  breski handboltaspámaðurinn, sem fram að þessu hefur ætíð haft rétt fyrir sér hvað varðar úrslit leikja sem Íslenska handboltalandsliðið hefur leikið,  hefur fram að þessu ekki viljað tjá sig um úrslit leikja liðsins á Ólympíuleikunum, eða annarra liða. Hann segist ekki hafa viljað spá á meðan Breska liðið var enn í keppninni.

En nú þegar Bretar hafa lokið keppni, er hann og spádómsgáfa hans aftur frí og frjáls.

Dr. Phil segist þegar sjá fyrir hverjir verði ólympíumeistarar í Handbolta árið 2012 og að sú sýn hafi verið með honum allt frá síðustu Ólympíuleikum. -

En hann fæst samt  ekki til að láta það uppi enn.

Hann spáir Íslendingum sigri gegn Ungverjalandi og segir að lykilinn að sigrinum felist í veikasta hlekk liðsins. ´' Sigurinn verður aldrei í hættu. Yngsti og veikasti hlekkurinn mun sjá til þess. ' 

Morgunleikur gegn Ungverjum

Ees laand..Ees laand.. Óli.. Óli

Ólafur Ragnar sýnir strákunum okkar mikla virðingu með að mæta á leikina þeirra í London. Það skemmir ekki fyrir að hann fær tækifæri til að baða sig í sviðsljósinu sem beint er að þeim. Ólafur heldur áfram að gefa sínar heimatilbúnu freestyle söguskýringar í erlendum fjölmiðlum.

Í hans huga er það svo snjallt að Íslendingar hafi eftir hrunið fundið falda fjársjóði í föllnu bönkunum, þ.e. mannauðinn sem frelsaðist úr fjötrum þeirra eftir að þeir fóru á hausinn. Þetta sama fólk segir Ólafur, varð drifkrafturinn í enduruppbyggingunni.

Ólafur Ragnar er ekkert að minnast á makríl eða túrista, handstýrt gengi og gjaldeyrishöft. Hvað þá aðhaldsaðgerðir ríkisstjórnarinnar. Samkvæmt Ólafi Ragnari er afturbati íslenska hagkerfisins fyrst og fremst að þakka öllum kláru tölvustrákunum sem sátu niðrí kjallara í Landsbankanum gamla og bjuggu til Netbanka fyrir útlendinga að leggja inn á. Það er rétt að þeir eru aftur komnir á kreik og sumir þykjast þegar sjá þess merki að þeir hugsa ekki ósvipað og þeir gerðu 2007, rétt eins og Ólafur Ragnar sjálfur. En að þeir drífi batann eins og Ólafur heldur fram, er af og frá.

Paradoxically, the Icelandic banks, like banks in America and Europe, had in fact become high-tech companies, hiring engineers and mathematicians, computer scientists,” Grimsson says. “When they collapsed, all of a sudden this pool of technical talent was available. A lot of high-tech and IT companies were then able to get the people to drive the growth forward.  

„Mikilvægasta liðið á ólympíuleikunum?“

Saga úr aldingarðinum

Þá tók Drottinn Guð manninn rétt eins hann væri tindáti og setti hann í aldingarðinn Eden til að yrkja hann og gæta hans.

Og Drottinn Guð bauð manninum góðan daginn í fyrsta sinn og sagði: "Af öllum trjám í aldingarðinum máttu eta eftir vild, en af skilningstrénu góðs og ills mátt þú ekki eta, því að jafnskjótt og þú etur af því, skalt þú vissulega deyja." Guð mátti engan tíma missa til að setja mannkindinni lög og reglur. Þetta var á þeim tímum þegar það var dauðasök að skilja nokkurn skapaðan hlut. Drottinn hafði einkaleyfi á öllum skilningi sem var einhvers virði og auðvitað dauðanum líka.  Hann hafði einmitt hugsað sér að mannkynið ráfaði um að eilífu eins og hinar skepnurnar, algerlega án þess að gera sér grein fyrir hvort Guð og allt annað væri gott eða illt.

Og maðurinn svaraði: Það er kannski bara eins gott að maður drepist frekar en að hýrast hérna einn til eilífðarnóns við að gæta þessa guðsvolaða aldingarðs,  Guð má vita fyrir hverjum. Ekki er fjölmenninu fyrir að fara.

Drottinn Guð sagði: "Eigi er það gott, að maðurinn sé einsamall. Ég vil gjöra honum meðhjálp við hans hæfi."

Að svo búnu hófst hann handa við mikla tilraunastarfsemi við að finna meðhjálp við hæfi handa manninum.

Þá myndaði Drottinn Guð af jörðinni öll dýr merkurinnar og alla fugla loftsins og lét þau koma fyrir manninn til þess að sjá, hvað hann nefndi þau. Og hvert það heiti, sem maðurinn gæfi hinum lifandi skepnum, skyldi vera nafn þeirra.

Og maðurinn gaf nafn öllum fénaðinum og fuglum loftsins og öllum dýrum merkurinnar. En meðhjálp fyrir mann fann hann enga við sitt hæfi, sama hvað hann reyndi. 

Þá lét Drottinn Guð fastan svefn falla á manninn. Hann vissi að það sem framundan var yrði afar sársaukafullt. Og er hann var sofnaður, tók hann eitt af rifjum hans og fyllti aftur með holdi. Ááááiii.

Og Drottinn Guð myndaði konu af rifinu, er hann hafði tekið úr manninum, og leiddi hana til mannsins.

Þá sagði maðurinn með stírurnar í augunum: Loksins, loksins tókst þér að koma með eitthvað af viti. Ég ætla ekki að segja þér hvað ég hef gengið í gegnum til að reyna að finna  hentugan félaga. Ég veit samt ekki hvernig þú færð þetta til að ganga upp frá litningafræðilegu sjónarmiði, en hei, það er seinni tíma vandamál. Þetta er loks bein af mínum beinum og hold af mínu holdi. Hún skal karlynja kallast, af því að hún er af karlmanni tekin. Skrambi verkjar mig annars í síðuna.

Og vegna þess að maðurinn hafði ekki enn etið af skilningstrénu, lét hann hafa eftirfarandi vísdóm eftir sér; Þess vegna yfirgefur maður föður sinn og móður sína og býr við eiginkonu sína, svo að þau verði eitt hold. Þetta fyrirkomulag þar sem hjónaleysur og jafnvel gift hjón búa heima hjá foreldrum sínum fram eftir öllum aldri án þess að gera það, er engan veginn ásættanlegt. Einkum þegar fólk gengur um nakið og blygðast sín ekki.


Höggormurinn var slægari en öll önnur dýr merkurinnar, sem Drottinn Guð hafði gjört. Guð hafi gjört hann slægan svo hann kæmist af, enda hafði hann ekki úr miklu öðru að moða. Enga útlimi eða fálmara hafði hann til að gera sér lífið léttara. Í raun var hann bara risastór ánamaðkur.  Og höggormurinn mælti við konuna sem var afar slyng í slöngutungumáli eins og Harry Potter.  "Er það satt, að Guð hafi sagt: ,Þið megið ekki eta af neinu tré í aldingarðinum'?"

Þá sagði konan bláeygð við höggorminn: "Af ávöxtum trjánna í aldingarðinum megum við eta,  en af ávexti trésins, sem stendur í miðjum aldingarðinum, ,af honum,' sagði Guð, ,megið þið ekki eta og ekki snerta hann, ella munuð þið deyja.'"

Þá sagði höggormurinn við konuna: "Vissulega munuð þið ekki deyja! En Guð veit, að jafnskjótt sem þið etið af honum, munu augu ykkar upp ljúkast, og þið munuð verða eins og Guð og vita skyn góðs og ills. En hvað heitir þessi ávöxtur annars?

Það veit ég ekki. Spurðu karlinn svaraði konan. Það var hann sem gaf öllu nafn hér um slóðir. En ég sé nú að þetta tré gæti verið afar gott að eta af, fagurt á að líta  er það og girnilegt til fróðleiks. Merkilegt annars hvað ávextir geta höfðað mikið til fróðleiksþorsta manna.

Síðan tók hún af ávexti trésins og át, og hún gaf einnig manni sínum, sem stóð þarna hjá henni og starði tómlátlega út í bláinn.

Og hann át. Um leið og hann hafið rennt niður fyrsta bitanum, rak hann upp mikið öskur og hljóp á bak við næsta runna.

Hvað gengur á spurði konan.

Mikið rosalega var þessi sítróna súr. Og sérðu ekki að við erum nakin, svaraði karlinn. Stattu þarna ekki eins og þvara, gerðu heldur eitthvað í þessu. Geturðu ekki saumað saman laufblöð eða eitthvað svo maður þurfi ekki að ganga um á Adamsklæðunum einum saman.

Sem sagt, þá lukust upp augu þeirra beggja, og þau urðu þess vör, að þau voru nakin, og þau festu saman fíkjuviðarblöð og gjörðu sér mittisskýlur sem löngu seinna, eftir að afkomendur þeirra höfðu lært að búa til kjarnorkusprengjur, fengu nafnið Bikiní, í nafnið á nokkrum eyjum sem þeim hafði tekist að sprengja í tætlur.

En er þau heyrðu til Drottins Guðs, sem var á gangi í aldingarðinum í kveldsvalanum. Hann var mikið fyrir hressandi gönguferðir á kvöldin og fór ekki hljóðlega um. þá reyndu maðurinn og kona hans að fela sig fyrir Drottni Guði millum trjánna í aldingarðinum þótt þeim væri alveg ljóst að það mundi ekki ganga upp þar sem Guð var almáttugur og allt sjáandi.

Og viti menn,  ekki leið á löngu þar til Drottinn Guð kallaði á manninn og sagði við hann: "Hvar ertu?"

Maðurinn svaraði: "Ég heyrði til þín í aldingarðinum og varð hræddur, af því að ég var að fatta að ég er nakinn og þess vegna ákvað ég að fela mig." Mig grunaði að vísu að það myndi ekki heppnast.

En Guð mælti: "Hver hefir sagt þér, að þú værir nakinn? Það átti engin að vita nema ég. Hefir þú kannski verið að eta af trénu, sem ég bannaði þér að eta af?"

Já svaraði maðurinn, en Það er ekki mér að kenna. Konan, sem þú gafst mér til sambúðar, hún gaf mér af trénu, og ég át. Þar sem ég þekti þá ekki muninn á góðu og illu, vissi ég ekki að ég væri að brjóta af mér. Og í ofanálag varst þú sem skapaðir konuna og gerðir hana eins og hún er. Og til vara skapaðir þú líka höggorminn sem konan var að tala við. Ég skil ekki einu sinni slöngumálið.

Þá sagði Drottinn Guð við konuna: "Hvað hefir þú gjört?"

Og konan svaraði: "Heyrðu góði, það var höggormurinn sem tældi mig, svo að ég át. Það varst þú sem gerðir hann svo slyngan og hann vissi greinilega miklu meira en við. Ég sé ekki hvernig þú færð það til að ganga upp að gera okkur að herrum jarðarinnar en láta samt eina af skepnum hennar vita allt meira og betur en okkur.

Þá sagði Drottinn Guð við höggorminn: "Af því að þú gjörðir þetta, skalt þú vera bölvaður meðal alls fénaðarins og allra dýra merkurinnar. Á kviði þínum skalt þú skríða og mold eta alla þína lífdaga. Og fjandskap vil ég setja milli þín og konunnar, milli þíns sæðis og hennar sæðis. Það skal merja höfuð þitt, og þú skalt merja hæl þess."

Og höggormurinn svaraði; Þetta breytir nú litlu um mína hagi, nema ef vera kynni þetta með moldina. En gott og vel ég get alveg étið dálítið af mold með öllu hinu. En þetta með mig og konuna finnst mér einum of langt gengið. Þú ert með þessum orðum að gera mig að helsta reðurtákni allra tíma. Að það hafi einhvern tíman verið einhver sérstakur vinskapur milli mín og konunnar í kynferðislegum skilningi eins og þú ert að ýja að, er afar vafasamur boðskapur.

En við konuna sagði Guð því að hans mati var þetta allt henni að kenna og honum var orðið persónulega illa við hana: "Mikla mun ég gjöra þjáningu þína, er þú verður barnshafandi. Með þraut skalt þú börn fæða, og þó hafa löngun til manns þíns, en hann skal drottna yfir þér."

Og konan svaraði: Ef við sleppum þessum sadó / masó lituðu álögum þínum þá gefur það augaleið að aukin greind krefst aukinnar höfuðstærðar. Þess vegna verður það erfiðara fyrir okkur konurnar að fæða börnin en ella. Frekar það samt en að fæða af sér skynlausar skepnur. Frekar það en að skynja ekki muninn á góðu og illu. Frekar það en að eiga enga möguleika á að finna út fyrir okkur sjálf hvað er gott og hvað ekki.

Og það kann vel að vera að afleiðingin verði sú að við verðum að fæða börnin dálítið fyrr og að þau verði fyrir bragðið frekar hjálparlaus til að byrja með. Við svörum því með að mynda með okkur samfélög svo við getum verndað ungviðið saman og hjálpað hvort öðru. Ég ætla heldur ekkert að skammast mín fyrir að langa til að sofa hjá karlinum mínum, þótt mér finnist þetta síðasta með yfirráð hans yfir mér, ekki vera sanngjarnt. Þú átt eftir að reka þig á það heldur betur þegar fram líða stundir að þessi kennisetning á eftir að valda miklum vandræðum.

Og við manninn sagði Guð: "Af því að þú hlýddir röddu konu þinnar og ást af því tré, sem ég bannaði þér, er ég sagði: ,Þú mátt ekki eta af því,' þá sé jörðin bölvuð þín vegna. Með erfiði skalt þú þig af henni næra alla þína lífdaga. Þyrna og þistla skal hún bera þér, og þú skalt eta jurtir merkurinnar. Í sveita andlits þíns skalt þú neyta brauðs þíns, þangað til þú hverfur aftur til jarðarinnar, því að af henni ert þú tekinn. Því að mold ert þú og til moldar skalt þú aftur hverfa!"

En maðurinn sat og horfði í gaupnir sér og hugsaði; Það er naumast að hann getur tuðað. Ég tek reyndar alveg undir með honum,  aldrei að hlusta á kvenfólk. Þetta kostar að maður verður að hætta að liggja í leti og gera ekki neitt og gerast annað hvort veiðimaður eða bóndi. Bölvað ólán.  Hvað á allt þetta eiginlega eftir að leiða af sér ...siðmenningu eða hvað!! 

Og maðurinn áttaði sig á því að hann hafði gefið öllu sem á jörðinni var nafn nema konu sinni og hann nefndi hana Evu, því að hún varð móðir allra, sem lifa. Og Drottinn Guð gjörði manninum og konu hans skinnkyrtla og lét þau klæðast þeim því honum fundust mittisskýlurnar eitthvað svo rýrar.

Drottinn Guð sagði: "Sjá, maðurinn er orðinn sem einn af oss, þar sem hann veit skyn góðs og ills. Aðeins að hann rétti nú ekki út hönd sína og taki einnig af lífsins tré og eti, og lifi eilíflega!" Þá fyrst mundi nú kasta tólfunum. Þá mundi líka verða algjör óþarfi fyrir mig að fórna syni mínum þegar þar að kemur.

Og Adam var þess vegna ekki lengi í Paradís því Drottinn Guð lét hann í burt fara úr aldingarðinum Eden til að yrkja jörðina, sem hann var tekinn af. Og hann rak manninn burt og setti kerúbana fyrir austan Edengarð og loga hins sveipanda sverðs til að geyma vegarins að lífsins tré.

Köttur út í mýri, sett´upp á sig stýri, úti er ævintýri.

Haha ...Mikið gaman...mikið grín

Hafðu engar áhyggjur af þessu Hjörleifur sagði Huang.  Við gerum þetta á svo margvíslegan hátt að það getur ekkert staðið á móti okkur til lengdar.

Hér færð þú t.d. hundrað millur til að auka menningarleg tengsl Íslands og Kína og um leið mynda ég tengsl við þig og þína fjölskyldu. Ha ha... Þú skilur. Mikið gaman... mikið grín. Gott efni í ljóð, finnst þér ekki?

Þú verður annars flottur formaður menningarsjóðsins og  ræður auðvitað sjálfur hvert þessir peningar fara.

Svo þegar einhver spyr hvernig standi á að þú fáir svona mikla peninga frá mér og hvort það geti verið eitthvað út af því að konan þín er í pólitík, segjum við auðvitað að við séum bara gamlir vinir síðan við vorum saman í  Háskólanum. -

Enn þetta er bara byrjunin. -

Við sendum svo forsætisráðherrann okkar í heimsókn og látum hann skjalla forseta ykkar dálítið. Forsetinn ykkar er svo ágætur finnst okkur og  hann mun örugglega lýsa yfir ánægju sinni með alla þessa samvinnu Kína og Íslands því Ísland hafi svo mikið að bjóða Kínverjum og þeirra menningu. Ha ha mikið gaman og mikið grín.

Á sama tíma komum við til með að auka mikið ferðamannastrauminn frá Kína til Íslands. -

Árið 2013 mun það t.d. ekki nægja að gera eins og þið íslendingar gerið á hverju ári þegar þið dragið á flot alla skrjóða landsins til að anna eftirspurn. Í þetta sinn munu rútugarmarnir einfaldlega verða of fáir. - HA ha mikið gaman...mikið grín.

Algengustu ferðamannastaðirnir verða jafn troðnir og peningakassar þjónustuaðilanna og þeir  sjálfir ná ekki af sér 2007 glottinu þegar þeir fara að sofa á kvöldin.-

En svo verða þessir blessuðu veitingamenn og afþreyingarsalar að átta sig á því að við Kínverjar stundum ferðamennskuna dálítið öðruvísi en þið sveitapungarnir.

Fararstjórarnir ykkar eru t.d. með algjöra dellu fyrir einhverjum smáatriðum úr sögu landsins og um náttúru þess. Kínverskir  leiðsögumenn eru nú ekki að eltast við slíka smámuni. Þeir einbeita sér að því að ná sem mestum afslætti út út ferðaþjónustuaðilum sem þeir nota svo til að fóðra eigin vasa. En þetta allt saman eigið þið nú eftir að læra. Ha ha mikið gaman..mikið grín.

Til að byrja með verða þetta að vísu að mestu blaðamenn og útsendarar stjórnvalda, en það skiptir engu máli. Það spyr engin að því þegar verið er að troða ullarpeysunum nýkomnum frá Kína ofaní plastpoka og borga 25.000 kall fyrir stykkið til að hægt sé að flytja þær aftur þangað sem þær voru prjónaðar.

Svo sendum við til landsins allskonar vísindalega leiðangra. Setjum heilmikið púður í að rannsaka norðurljósin til dæmis. Siglum svo seglum þöndum norðurleiðina inn á Atlantsála (yfir olíuna sem við vitum að er þarna en við vitum líka  að ekki er enn tímabært að tala um hana við ykkur) og sýnum fram að að Ísland geti orðið einhverskonar umskipunarsvæði fyrir kínverska dalla á leið til Ameríku með allt Draslið sem við þurfum að framleiða fyrir kanana. - Ha ha..mikið gaman mikið grín.

Auðvitað er viðbúið að einhver þjóðarrembingur grípi um sig þegar fólk fattar hvað vakir fyrir okkur. En það mun allt líða hjá um leið og aurarnir sem ykkur vantar og við höfum, byrja að skila sér "rétta leið". Þú skilur hvað ég er að segja Hjörleifur. Þú skilur okkur svo vel. Þess vegna ertu svo góður þýðandi fyrir okkur.......og bækurnar okkar. Ha ha mikið gaman..mikið grín.