Grímsstaðamálið orðið hápólitískt

Ögmundur veit hvernig vindurinn blæs og tekur mið af því.  Áfram halda bloggarar að froðufella yfir áformum Huang Nubo um að kaupa Grímsstaði og eru viðbrögðin mikið til öll á sömu bókina lærð. -

Ögmundur spyr réttilega hvernig Huang geti sagt að 80% líkur séu á að hann fái leyfi þegar Ömmi sjálfur er 80% á móti. -

En Huang á volduga vini. Ekki bara í Kína heldur líka á Íslandi. Forsetinn er þegar búinn að segja að hann sé hlynntur kaupunum og þá er Dorrit það líka.

Margir í Samfylkingu eru einnig fylgjandi málinu og Samfó hefur hingað til ekki haft mikið fyrir því að beygja VG  þegar mikið liggur við.

Andstaðan við áform Huangs er mikil meðal áhangenda Sjálfstæðisflokksins og það kemur dálítið á óvart því sá flokkur er vanur að gapa við öllu sem einhver peningalykt er af. - Nú bera þeir við lögum og reglum og vara við að við förum okkur ekki að voða eins við gerðum þegar Sjálfstæðisflokkurinn var við völd. Þeirra söngur hljómar því soldið hjárænulega.

En þeir sjá í þessu máli tækifæri til að koma höggi á Samfó og kynda jafnframt undir ósamkomulagi milli Samfó og VG. -

Það er sem sagt komin heilmikil flokka-pólitísk fýla af þessu máli. -

Málefnalegu rökin með eða á móti eru fljót að drukkna í skothríðinni frá skotgröfunum eftir að fólk hefur á annað borð skriðið ofan í þær. -

Fyrir mína parta eru það fyrst og fremst tengsl Herra Huangs við voldugustu áróðursvél heimsins, sem er í beinum tengslum við kínverska kommúnistaflokkinn,  sem gerir hann að slæmum kandídat til fjárfestinga á Íslandi.

Um það hef ég fjallað m.a. í þessari grein.

Olnbogar sig ekki áfram á Íslandi

Hvað heitir okurlánarinn?

Ef þú leggur saman allt það sem allar þjóðir heimsins skulda, kemur í ljós að það er sem nemur 95% af vergri þjóðarframleiðslu allra landa heimsins samanlagt. Og hverjum skulda þjóðirnar svona mikla peninga.

Ekki hafa jarðarbúar slegið lán af annarri plánetu, eða hvað? -

Hver er sá sem heldur um skuldaviðurkenningar þjóða heimsins og getur með því að þrýsta á greiðslur komið þjóðum eins og Grikklandi og Ítalíu á svo kaldan klaka að það frýs meira að segja undir sjálfum Berlusconi?

Hvað heitir þessi okurlánari sem innheimtir svo háa vexti af skuldunautum sínum, sem lagðir eru síðan við verðbólginn höfuðstólinn, að greiðslufall, og í kjölfarið heimskreppa, virðist ætíð vera handan við hornið?

Hver kann svörin við þessari spurningu?

Getum komist út úr kreppu á þremur árum

Mótmæli og hugarfarsbreyting

Víða um heim hafast mótmælendur við í tjaldbúðum fyrir utan þinghús og ráðuneyti. Reykjavík bætist nú á lista annarra borga eins og London og New York þar sem mótmælin hafa staðið í vikur og mánuði. Mótmælin beinast einkum gegn stjórnmálamönnum og auðmönnum og þeirri misskiptingu veraldlegra gæða sem landið...og reyndar heimurinn allur býr við. -

Þessi misskipting hefur lengi verið við líði en hefur aukist verulega síðustu misseri í  kjölfar hins svokallað "efnahagslega hruns" þar sem mikil raunveruleg verðmæti í eigu almennings voru færð af stjórnmálmönnum í hendur auðmanna, sem kröfðust bóta fyrir að hafa tapað bókfærðum auði þegar loftbóla þeirrq sprakk, auði sem raunverulega var aldrei til. -

Og þrátt fyrir fögur fyrirheit þeirra sem tóku við ráðsmennsku þjóðarbúsins eftir "hrun" um að láta auðhyggjusjónarmiðin víkja fyrir mannlegum gildum, halda þeir áfram að leyfa vogunarsjóðum og auðmönnum að mergsjúga skuldsettan almenning. Auðmenn og brasksjóðir  keyptu kröfur gömlu bankanna á 5% af andvirði þeirra rétt eins og okurlánarar gera,  en innheimta höfuðstólinn með vöxtum af fullri hörku.

En það er eitt að mótmæla og benda á það sem miður hefur farið og annað að setja fram raunhæfar og haldgóðar lausnir. Mótmælendur eru nokkuð slyngir við hið fyrra, en arfa slakir við hið síðara, enda erfitt að sjá hvernig sá sem staðsettur er í miðjum umferðarhnút getur beitt sér til að leysa hann, öðruvísi en að bíða þolinmóður og vonast eftir að eitthvað þoki fremst í lestinni. - En einmitt þannig líður almenningi, eins og að vera staddur í umferðarhnút, vitandi að hann eru hluti af vandamálinu, en getur ekkert aðhafst til að leysa hann annað enn að liggja á flautunni.

Sýn mótmælenda á hver vandinn er, er nokkuð samræmd frá landi til lands, en lausnirnar ekki, enda litið á þær minnst. Flestum  veitist einnig erfitt að orða hugmyndir sínar um lausnir því þær taka ekki til hefðbundinna aðferða stjórnmálamanna sem eru að beygja vilja þeirra sem ekki eru þeim sammála, undir sinn vilja, í krafti embætta og fjármagns.  Valdníðsla er daglegt brauð í pólitík og  óumflyjanlegur hluti hennar eins og hún er stunduð á Íslandi og víðast hvar í heiminum.

Mótmælendur vita að þær aðferðir duga ekki lengur, enda útkoman úr þeim ætíð sú sama. Þeir ríkari verða ríkari og þeir fátækari fátækari.

Í þeim mótmælum sem eitthvað hefur kveðið að hér á landi, hefur krafan yfirleitt verið að ríkjandi stjórnvöld láti af stjórn. - Í dag er staðan þannig að flestir álíta að það dugi ekki lengur að skipta um ríkisstjórn enda sé ekkert betra til sem tekið getur við stjórnvölnum, víki sú sem nú ríkir.

Krafa mótmælenda í þetta sinn er talsvert róttækri og felur í sér  hugarfarsbreytingu, miklu frekar en uppstokkun á þingsætum eða ráðherrastólum. - Hluti af hugarfarsbreytingunni er upptaka gilda sem eru æðri auðhyggjunni og þeirra á meðal er réttur hvers mannsbarns til að hafa tækifæri til að lifa hamingusömu lifi.  Hugarfarsbreytingunni verður að fylgja viðurkenning á þeirri staðreynd að peningar einir  geta ekki fært þeim eða öðru fólki hamingju...aldrei, heldur aðeins óhamingju.  Allir verða einnig m.a. að viðurkenna þá góðu grundvallarreglu að nútíma þrælahald stundað af bönkum og auðhringjum verði að afnema og Þeir verði að gefa almenningi frelsi með því að afskrifa skuldir þeirra, hætta sömuleiðis töku okurvaxta.    

Tjaldbúar á Austurvelli

Aukin eftirspurn - aukið framboð

Frumvarpið sem sem heimilar sölu á vændi á Íslandi en gerir kaup þess ólögleg, voru umdeild á sínum tíma og eru það enn. Eftir að ekki er lengur hægt að lögsækja fólk fyrir að selja blíðu sína, er ekki hægt að ásaka það fyrir að gera sitt besta til að koma þeirri "vöru" sinni á framfæri. Þess vegna hafa lítt dulbúnar auglýsingar um vændi, aukist smátt og smátt í almennum fjölmiðlum sem auðvelda aðgengi kaupenda til mikilla muna að vörunni.-

Ósamræmið og mótsögnin í þessari löggjöf er því auðsæ. Lögmál verslunarinnar eru þau að með auknu aðgengi að vöru, eykst eftirspurnin og í framhaldi af því, framboðið. -

En líklega telja vel meinandi löggjafarsmiðir að lögmál eftirspurnar og framboðs eigi ekki við vændi, hvað sem svo þeir hafa fyrir sér í því. -

Femínistar virðast vera sammmála því að þessi löggjöf sé af hinu góða, en sjá samt ástæðu til að mótmæla beinum afleiðingum hennar sem er aukið framboð og aukin eftirspurn á vændi á Íslandi.

 

Hvetja til aðgerða gegn vændi

Er blóð-koltan í þínum farsíma?

Mannskæðasta styrjöldin síðan að heimstyrjöldinni síðari lauk er seinni borgarastyrjöldin í Alþýðulýðveldinu  Kongó eða Austur-Kongó. (Ruglist ekki saman við nágrannaríkið Lýðveldið Kongó) 

Í þessu stríðshrjáðasta landi veraldar þar sem íbúafjöldi er yfir 70 milljónir, er talið að yfir fimm milljónir manna og kvenna hafi látið lífið í stríðinu sem hófst 1998 og stundum er kallað Koltan stríðið.

Þá er einnig álitið að meira en 300.000 konum hafi verið nauðgað af stríðandi fylkingum landsins í þessum átökum. - Engar nákvæmar tölur eru til yfir alla þá sem látist hafa af völdum hungurs og sjúkdóma sem stríðið olli í landinu.

Þrátt fyrir að styrjöldinni hafi verið formlega lokið 2003 halda erjurnar áfram fram á okkar dag. Bitbeinið er eins og áður, yfirráð yfir auðugum kassiterít, wolframít og koltan námum, en þetta eru efni sem mikið eru notuð við framleiðslu farsíma, fartölva og MP3 spilara.

Í dag eru flestar námurnar undir löglega kjörinni stjórn landsins. 

En hvernig fjármagna stríðsherrarnir sem enn eru að, stríðsrekstur sinn? - Meðal annars með sölu á koltani sem unnið er úr jörðu í myrkviðum frumskógarins í Kongó. - Í "koltan-námum" þessum vinna einkum ungir drengir við skelfilegar aðstæður. Hitinn nær tíðum yfir 45 gráður niðrí holunum. Oft falla holunar saman og námudrengirnir farast. Þeir hætta lífi og limum daglega fyrir smáræði.

Koltan er iðnaðarheiti en efnið er notað til framleiðslu tantalum sem aftur gerir framleiðslu á afar hitaþolnum örrásum og örgjörfum mögulega. Stríðsherrarnir sem reka námurnar senda það oftast flugleiðis til Góma og þaðan er það sent landleiðina til Úganda og síðan til Mombasa í Kenía. Þar er efnið brætt saman við koltan sem kemur víðs vegar að úr heiminum, Þannig er ekki hægt að greina á milli blóð-koltans og þess sem er löglega unnið.

Til þess er tekið í umræðunni um blóð-koltan að rétt um 1-10% af tantalum sem notað er til iðnaðar í heiminum komi frá Afríku.

Samt treysta stærstu farsíma-framleiðendur heimsins eins og NOKIA, sér ekki til að fullyrða að framleiðsla þeirra sé laus við blóð-koltan. -

Kosnaðurinn við að hringja úr farsíma er því enn ekki talinn í krónum einum.

Markmið kreppunnar að nást

Hvernig er hægt að koma því  þannig fyrir að við sem eigum peninga, sitjum einir að þeim. Ég á við, það er svo áhættusamt að lána þá almenningi og að auki ræður maður ekki alveg vöxtunum á þeim markaði. - Peningar ávaxtast best hjá þeim sem eiga peninga og þess vegna þarf að koma því þannig fyrir að einungis þeir, hafi aðgang að þeim. -

Til eru nokkrar þekktar aðferðir til þess að ná fram þessum markmiðum. Sú sem við veljum í þetta skipti er að koma af stað svokallaðri fjárhagslegri "heimskreppu". - Ekki þannig að framleiðsla heimsins minki eitthvað eða verðmætasköpun verði raunverulega minni, heldur þegar að rétti tíminn er kominn og stærsti hluti peninganna er í "réttum höndum" fellum við gengið á verðbréfamörkuðum. -

Til að milda þetta fyrir almenning og láta hann auk þess halda að þetta sé hans sök, skulum við áður lána honum ríflega út á veð sem ekki eru raunverulega til. Almenningur mun eyða þeim peningum á nokkrum árum sem er í lagi því hann lendir hvort eð er í okkar vasa.

Síðan þegar fólk getur ekki borgað,  fellum við lánin og í kjölfarið fellur allt á verðbréfamörkuðunum og þannig búum við til "heimskreppu". Ríkisstjórnir verða að ausa almenningsfé til okkar, trúandi því að allt sé á heljarþröm af því að bankarnir séu á hausnum. Eftir það fær enginn neitt lánað, nema þeir sem eru í klúbbnum. Þetta færir okkur nær markmiðum okkar. Færri eiga meira!

Gott og vel. Samþykkt!

Færri eiga og fleiri skulda

Besta áfallahjálpin

Íslendingar  eru góðir með sig eins og vant er. Allt komið á rétta leið, bara nokkur andleg vandamál sem þarf að afgreiða þegar tími vinnst til. Helsta vandamál Íslands er ekki atvinnuleysi eða fátækt í kjölfar hrunsins, heldur svartsýni og pólitískt raus. Sem sagt 75% sálrænir kvillar. Fólk er svartsýnt af því að það er blankt og blankt af því að það er svartsýnt.

Steingrímur hefur nokkuð til síns máls. Hann er eflaust að tala um reiðina sem bullar undir yfirborðinu vegna þess að þjóðinni finnst hún vera með allt niðrum sig og réttilega það ekki vera sér að kenna. Reiðin heldur áfram að grassera, þrátt fyrir að efnahagurinn sé smá saman að rétta úr kútnum, því fólk hefur á tilfinningunni að ekkert hafi breyst. Þeir sem ollu tjóninu þurfa ekki að gjalda fyrir það og halda óáreittir áfram sínu lúxus lífi eins og ekkert hafi í skorist.  -  Það mundi vera mikil áfallahjálp í því ef þjóðin sæi eitthvað gerast í þeim málum.

Steingrímur J. minnist líka á pólitíkina. Hún er vissulega vandamál og helsta aflið sem sundrar þjóðinni. - Hvað hana varðar er Steingrímur sjálfur, miklu frekar hluti af vandanum heldur en lausninni. - Alþingi er skrípaleikur og alþingismenn trúðar.

Megin meðalið við því átti að vera ný stjórnarskrá. Það mál er að  smá saman verið að kæfa inn á alþingi af alþingismönnum. - Samt heldur þjóðin áfram tryggð við flokkana og þingmenn þeirra. Ef það er ekki sálrænt vandmál, þá veit ég ekki hvað. Besta áfallahjálpin varðandi pólitíkina væri að leggja flokkana niður.

Annars vakti þetta viðtal við Steingrím mesta athygli meðal Breta fyrir þá hugmynd að hægt væri að komast út úr efnahagsörðugleikum með því að handstýra gjaldmiðlinum líkt og Bretar reyna að gera með sitt pund. - Þeim er hulin ráðgáta hvernig Íslendingum tókst það en ekki þeim. - Steingrímur minntist nefnilega ekkert á gjaldeyrishöftin og aðrar hömlur sem Bretar mundu aldrei geta komist upp með. - En Íslendingar eru jú svo klárir.

Vandi Íslands sálfræðilegur

Aftur vel efnað fólk á Íslandi

Svo að fólk geti selt frá sér ýmsan húsbúnað og skrautmuni til að eiga fyrir salti í grautinn, þarf einhver að eiga peninga til að kaupa. - Fréttirnar segja að neyðin sé það mikil að allt sé til týnt og sumt sem í boði er sé aðeins nokkra þúsundkalla virði.

En misjafnt hefst nú fólk samt að.

Á þessu uppboði hjá Gallerí Fold er greinilegt einhverjir hafa seilst í heilagt ættargóssið til að selja og aðrir í afar djúpar buddur til að kaupa. -

Það hlýtur samt að vita á gott að til er fólk á Íslandi sem munar ekkert um að slá út fyrir einu málverki á tvær og hálfa milljón. - Alveg í takt við uppganginn í landinu er það ekki og þá óhjákvæmilegu staðreynd að hinir ríku verða ætíð ríkari og hinir fátæku fátækari.

Ingólfur sleginn á 900.000

Kreppan er liðin hjá, segir Ólafur Ragnar

Enn eina staðfestinguna á því að kreppan sem skall á landinu eftir efnahagshrunið sé liðin hjá er að finna í orðum landsföðursins Herra Ólafs Ragnars, sem enn á ný ber sig mannalega og talar sem endranær digurbarkalega við erlenda fjölmiðla. - 

Það er eitt að tala hlutina upp, eða niður, og annað að vera svo fjarlægur því sem er að gerast í samfélaginu, að allt sem sagt er hljómar annarlega. -

Þetta grobb Ólafs að mannauður Íslands, sá hluti hans og kom landinu á kaldan klaka, hafi komið þjóðarskútinni aftur á réttan kjöl og öðrum þjóðum beri að taka sér það til fyrirmyndar, bera þess vitni að Ólafur lítur fyrst og fremst á sig sem ímyndarsmið íslensku þjóðarinnar. Einnig að hugmyndir hans um ímynd Íslands hafi ekkert breyst frá því sem þær voru fyrir hrun;  á Íslandi er allt best, hverju sem tautar.

 

Stuðluðu að vexti eftir kreppu

Nægir peningar til í landinu

Það er greinilegt að kreppan er liðin hjá, a.m.k. hjá sumum. Eða kannski, náði hún aldrei til allra landsmanna.

Það eru ánægjulegar fréttir hvað mörgum íslendingum tókst að koma gullinu sínu undan. Eða áttu þeir svona mikið fyrir að þá munaði  ekki um að tapa slatta.

Það er líka ánægjulegt að sjá að gamla góða steinsteypan er aftur orðin besti fjárfestingarkosturinn á Íslandi, alla vega á meðan verið er að finna upp nýjar hlutabréfasvikamillur og finna meira "fé án hirðis."

Hinir kostirnir fela í sér einhverja atvinnu-uppbyggingu sem er auðvitað glötuð fjárfesting fyrir alvöru fjárfesta. -

60 millur fyrir íbúð hefði kannski ekki þótt dýrt hér fyrir hrun. En eftir allan barlóminn er undarlegt að sjá í dag hvað mörgum kokar ekki við að greiða slíkar upphæðir. -

Bankarnar halda áfram að skila milljarða hagnaði og einu sjáanlegu áhrif kreppunnar eru að þeir sem voru fátækir eru aðeins fátækari og þeir sem voru ríkir og höfðu alveg efni á að tapa nokkru og eru á hraðferð við að verða ríkari enn nokkru sinni fyrr.

50 lúxusíbúðir á einu bretti