Ólafur Ragnar og kvíslir vinstri manna

Mikið er Styrmir Gunnarsson glöggur að koma auga á að á meðal vinstri manna sé miklu meira val fyrir fólk um áherslur og málefni, en á meðal hægri manna. Greinilegt að vetrardagar hans eru kaldir.

Í hans huga hafa hugtökin hægri & vinstri enn mikla þýðingu í íslenskri pólitík, svona rétt eins og þau gerðu á dögum kalda stríðsins þegar hann sjálfur var í eldlínunni og hélt uppi skýrum línum með röggsamri ritstjórn á málgagni íhaldsins -

En mikið rétt hjá Styrmi að á "vinstri" vængnum er ekki að finna sama aga og foringjahollusta og á þeim hægri. Flokkssvipur íhaldsins, sem refsa fyrir óhlýðni og umbuna fyrir hollustu vinstri hægri,  sjá til þess að hópurinn helst þéttur og stór, jafnvel þegar stefnan býður skipbrot.

En það liggur svo sem í eðli þeirra hugsjóna sem þessi afdankaða pólitíska greining byggir á. Þær kristallast í öfgum þeirra,  þ.e. lengst til vinstri finnurðu stjórnleysi og lengst til hægri alræðisstjórn.

Óánægjan með störf ríkisstjórnarinnar meðal fólks með hjartað vinstra megin, hefur margar birtingarmyndir.

Ein þeirra er að það sumt hvert,  sameinast íhaldinu af fullum krafti í stuðningi við Ólaf Ragnar Grímsson, sem íhaldið er farið að líta á sem þeirra eina mótvægi við frekjuna í Jóhönnu og Steingrími.

Þessir samvisku-liðhlaupar segjast segjast m.a. vilja standa vörð um sjálfstæði Íslands og gera pólitískar þrætur  hluta af embættinu.

Jafnvel þótt það kosti að þar sitji áfram maðurinn sem á svo margan hátt er tákngerfingur hrunsins og hins "gamla Íslands". - ÓRG heldur kannski að hann sé teflon húðaður, en í komandi kosningabaráttu mun þjóðinni verða að fullu ljós þáttur hans í því gönuhlaupi sem kallað er íslenska útrásin.

Ólafi tókst vissulega á sínum tíma að lengja verulega í Icesave-hengingarólinni. Þau kurl eru því miður ekki enn komin til grafar og enn, satt að sega,  ótímabært að fagna sigri í þeirri deilu. -

Samt ber að þakka Ólafi þá höfuðlausn, jafnvel þótt tímabundin kunni að vera.

Ólafur Ragnar einn og sér, myndar því enn eina vinstri  kvíslina sem Styrmir er að reyna að henda reiður á.

 

Sjö kvíslir vinstrimanna

Þóra Arnórs sígur fram úr ÓRG

Í nýjustu skoðanakönnuninni er Þóra Arnórsdóttir forsetaframbjóðandi svo gott sem komin fram úr herra Ólafi Ragnari. Samt hefur hún lítið gert annað en að lýsa yfir þátttöku sinni. Kosningaherferð hennar er ekki hafin. -

Hægri menn eru að fara á límingunum yfir þessu mikla fylgi hennar. Ergelsi þeirra er reyndar skiljalegt. Fyrst urðu þeir að taka vinstrimanninn Ólaf Ragnar í sátt, manninn sem sagði helsta foringja þeirra í seinni tíð hafa skítlegt eðli og styðja hann í komandi forsetakosningum. Og svo er hann núna, eftir allt saman, líklegur til að tapa kosningunum. -

Ergelsi íhaldsins birtist líka í því hvernig þeir reyna eins og rjúpan við staurinn að klína pólitískum stimpli á Þóru. - Hræðsluáróður þeirra og raus verður lágkúrulegri á hverjum degi og nú reyna að gera að því skóna að ætlunin sé að koma Þóru á Bessastaði í þeim eina tilgangi að láta ekki ESB umsóknina fara í þjóðaratkvæðagreiðslu.

En Ólafur Ragnar hefur heldur ekki hafið sína baráttu formlega til að sitja á Bessastöðum eitt kjörtímabilið enn. Hann veit sem er, að því minna sem hann segir því betra.

Fólk er fljótt að fá leið á þunglamalegum og óþarflega formlegum stíl hans sem ræðumanni. Að auki kunna flestir klisjurnar hans utanbókar.

Öfugt á við Þóru á hann lítið inni en Þóra er rétt að byrja.

 

Titanic til sölu

Titanic sjóslysið hefur greypt sig inn í hugi vesturlandabúa. Áhugi þeirra á þessu óhappi virðist óseðjandi, enda gera snjallir kaupahéðnar sér góðan mat úr þessari dellu. Um þessar mundir má græða á öllu sem á einhvern hátt tengist þessari sorgarsögu þegar hið ósökkvandi stálfley, Titanic, sökk í jómfrúarferð sinni yfir Atlantsála frá Bretlandi til USA árð 1912.

Fátt er vinsælla á uppboðum erlendis, þessa dagana, en skran sem tengja má einhvern veginn við skipið sem var tækniundur síns tíma og tákn framfara og tæknialdar sem bauð náttúruöflunum byrginn.

Þeir farþegar sem komust af eru nú allir látnir en það sem þeir höfðu meðferðis úr skipinu er nú flest í eigu safnara sem hafa heillast af marg-tugginni sögunni sem sögð hefur verið í fjölda bóka, kvikmynda og sjónvarpsþátta á siðastu öld. Og enn eru menn að.

Um Þessar mundir eru sýndir á BBC leiknir sjónvarpsþættir um Titanic slysið og sýnist sitt hverjum um hvaða tilgangi það á þjóna öðrum en að reyna eina ferðina enn að græða á slysinu með skáldskap og tilbúningi.

Miss Elizabeth Gladys Dean, sem er betur þekkt undir nafninu Millvina, var fædd 2. Febrúar árið 1912 í Lundúnaborg. Níu vikum síðar hélt Georgette Eva Light móðir hennar, með Millvinu í fanginu um borð í glæsilegasta farþegaskip heimsins, ásamt eiginmanni sínum Bertram Frank Dean og rúmalega tveggja ára syni þeirra sem einnig hét Bertram. Ætlun þeirra var að sigla til Bandaríkjanna og gerst innflytjendur til borgarinnar Wichita í Knasas þar sem faðir Millvinu ætlaði að setja upp tóbaksverslun. 

Dean hjónin áttu reyndar að sigla með allt öðru skipi en verkfall kolanámumanna varð til þess að þau voru flutt yfir á þetta undraverða fley sem sagt var að ekki gæti sokkið og var að fara í sína fyrstu ferð yfir Atlantshafið.

 

Þau komu um borð í RMS Titanic í Southhampton og var vísað til þriðja rýmisins eins og farmiðar þeirra sögðu til um. 

Aðfaranótt 14. Apríl fann faðir hennar að skipið kipptist við.

Hann fór út úr klefanum til að athuga hvað hefði gerst og snéri fljótlega til baka. Hann sagði konu sinni að klæðast og koma með börnin upp á þilfar. Þar var Georgette ásamt Millvinu sett í björgunarbát nr. 13.

Einhvern veginn hafði Georgette orðið viðskila við son sinn Bertram og hrópaði til eiginmanns síns um að finna hann og setja hann líka í bátinn.

Enginn veit nákvæmlega hvernig Bertram komst í bátinn en hann ásamt móður sinni og Millvinu var bjargað um borð í Adriatic sem flutti þau til baka til Englands. Til föðurins spurðist aldrei neitt framar eftir þessa afdrifaríku nótt.

Millvina komst þegar í uppáhald hjá öðrum farþegum Adriatic enda undruðust margir að þessi litla stúlka hefði lifað af vosbúðina í björgunarbátnum.  

Sagan segir að hún hafi strax orðið allra uppáhald og að myndast hafi rígur á milli kvenna um hver fengi að halda á henni svo að skipherrann varð að setja þá reglu að að farþegar á fyrsta og öðru rými gætu haldið á henni til skiptis og ekki lengur en 10 mínútur hver.

Fjölmargar ljósmyndir voru teknar af henni og bróður hennar og sumar birtust í dagblöðum eftir komuna til Englands.

Millvina og bróðir hennar voru alin upp og menntuð á kostnað lífeyrissjóða sem stofnaðir voru fyrir eftirlifendur þessa frægasta sjóslyss sögunnar.  Millvinu var alls ókunnugt um að hún hefði verið farþegi um borð í Titanic þangað til hún var átta ára og móðir hennar ákvað að gifta sig aftur.

Sjálf gifti Millvina sig aldrei. Hún vann fyrir ríkið í heimsstyrjöldinni síðari við kortauppdrátt og síðar hjá verkfræðistofu í Southhampton. Það var ekki fyrr en hún var komin á elliárin að hún varð þekkt fyrir að hafa siglt með Titanic. Hún kom fram í sjónvarps og útvarpsþáttum og var árið 1997 boðið að sigla yfir Atlantshafið á ný með QE2 og ljúka för sinni til Wichita, Kansas.

Elizabeth Gladys Dean var síðasti eftirlifandi farþeginn með Titanic. Hún bjó lengst af í  Southampton  en lést 97 ára að aldri árið 2009. 

Stuttu áður  setti hún síðustu gripina, ferðatösku og aðra smámuni sem foreldrar hennar höfðu meðferðis í hinni sögulegu ferð,  á uppboð til að afla peninga fyrir góðgerðarstarsemi.

Þegar hún heyrði að verið væri að selja muni sem náðst hafa úr skipsflakinu, sendi hún frá sér stuttorða yfirlýsingu: "Faðir minn er þarna enn. Það er ekki rétt að taka hluti úr skipi sem svo margir fórust með. Ég reikna ekki með að þetta fólk hafi hugsað út í það - Það hugsar bara um peningana."

Á þessu ári þegar hundrað ár eru liðin frá ´því að Titanic sökk, fjölgar verulega skruddunum sem  skrifaðar hafa verið um örlög skipsins.

Fáir muna eftir því að árið 1898 kom út skáldsagan "Futility" eftir Morgan Robertson. Bókin hefur reyndar verið endurútgefin og nafnbreytt og er nú kölluð "The wreck of the Titan".

Sagan fjallar um skemmtiferðaskipið Titan sem rekst á ísjaka í jómfrúarferð sinni yfir Atlantshafið.

Skipið sem í sögunni var talið ósökkvanlegt fórst og fjöldi manns drukknaði.

Í bókinni ferst Titan í Apríl mánuði eins og Titanic gerði.

Í bókinni farast 3000 farþegar en með Titanic silgdu alls 2007 en um 1500 þeirra fórust.

Í bókinni hefur Titan 24 björgunarbáta, Titanic hafði 20.

 

Úr framleidd úr stáli úr Titanic

Kínverjarnir koma

Nú þegar virðast þeir vera allsstaðar. Í París versla þeir Chanel skó og í Róm panta þeir sér Dim sum í stað pasta. Í London arka þeir upp og niður Mayfer til að skoða hvaða hús séu til sölu.

Og þetta er aðeins byrjunin.

Rétt eins og kínversk framleiðsla hefur að mestu gert vestræna neyslumenningu mögulega síðustu ár, koma Kínverjar til með að verða ráðandi afl í ferðaþjónustu heimsins á komandi árum. -

Kínverskir ferðaþjónustuaðila fjárfesta um þessar mundir nánast, hvar sem er í heiminum,  í hverju sem yfirleitt er til sölu  og á einhvern hátt tengist túrisma

Kínverskar fjölskyldur verja allt að 8% af árstekjum sínum í ferðalög sem er talvert meira en gengur og gerist á Vesturlöndum.

Það er því eftir nokkru að slægjast fyrir atvinnugrein sem eins og aðrar hefur dregist nokkuð saman í heimskreppunni.

Allir helstu ferðamannastaðir heimsins hugsa sér gott til glóðarinnar og gera sitt besta til að treysta viðskiptasambönd sín við Kína, en þaðan er einmitt  helst að vænta aukningar í bransanum á alheimsmælikvarða. -

Það hlakkar eflaust í ferðasölumönnum við tilhugsunina um að því er virðist óþrjótandi eftirspurn í Kína eftir vöru þeirra.  70% aukning ferðamanna frá Kína kann að hljóma eins og dýrðlegar fréttir fyrir íslenskan túrisma sem enn er eini teljandi vaxtarsprotinn í íslensku efnahagslífi.

Samt er ástæða til að staldra við, áður en það er orðið of seint og spyrja að hvers konar ferðamennsku vilja íslenskir ferðaþjónustuaðilar stunda.

Ljóst er að ekki eru allir staðir í heiminum jafn hentugir fyrir massífan ferðamannstraum. Ísland er meðal þeirra fáu landa sem getur boðið upp á tiltölulega ódýrt og auðvelt aðgengi að stórbrotinni og ósnortinni náttúru.

En hversu lengi mun afar viðkvæm náttúra landsins standa af sér sór-aukið ágengi ferðamanna. Þess aukins heldur þegar þeir kjósa í sí auknum mæli að ferðast um á eigin vegum, án leiðsagnar eða eftirlits á einkabifreiðum, frekar en undir stjórn og leiðsögn leiðsögumanna.

Og hversu lengi verður landið vinsælt af þeim sem sækjast eftir gæðaferðamennsku, ef það verður gert að einskonar náttúrulegu Disneylandi þar sem bíða þarf í röðum  til að komast niður að Gullfossi eða inn á Geysissvæðið og hálendið verður iðandi af þúsundum göngugarpa.

Ísland kynnt fyrir Kínverjum

ÓRG ætti að draga sig í hlé

Margir þeir sem lögðu hvað harðast að Ólafi Ragnari að gefa kost á sér til forsetakjörs, eina ferðina enn, eftir að hann virtist vera ákveðin í að draga sig í hlé, bjuggust við því að fyrirstaðan mundi ekki verða mikil.

ÓRG mundi verða sjálfskjörinn héldu þeir, ef Ástþór Magnússon væri ekki alltaf að þvælast fyrir. -

Annað hefur komið á daginn. - Einhugurinn sem stuðningsmennirnir töldu að ríkti um ÓRG, sem þeir sjá hann sem pólitíska bjargvætt þjóðarinnar, er greinilega ekki til staðar. -

Þess í stað hafa risið upp dágóður fjöldi frambærilegra og landsþekktra frambjóðenda og eftir því sem þeim fjölgar minkar fylgi ÓRG. - Trausti Guðmundsson jarðvísindamaður hefur nú tilkynnt að hann muni tilkynna sig til leiks fljótlega og ef þeir sem þegar hafa verið orðaðir við framboð láta til skarar skríða, er hörð og snörp kosningabarátta fyrirsjáanleg.

Hætt er við að fylgi sigurvegarans þegar upp er staðið, verði miklu minna fyrir bragðið og varla hægt að segja að meiri hluti þjóðarinnar komi til með að standa að baki honum.

Það er e.t.v. ásættanlegt og viðbúið ef einhver af nýju kandídötunum verður fyrir valinu, en ansi súrt epli fyrir ÓRG að bíta í, hann sem er svo stoltur af landsföðurlegri ímynd sinni.

Og hvernig mun það koma við sálartetur Ólafs ef hann verður fyrstur sitjandi íslenskra forseta til að bíða ósigur í forsetakjöri?

Væri ekki heppilegra fyrir þjóðina alla og ÓRG að hann dragi sig nú í hlé svo hann geti gengið frá embættinu með sæmd og haldið áfram að rækta landsföðurímyndina í viðtölum og fyrirlestrum eins og hann ætlaði að gera um áramótin síðustu.

Ari Trausti boðar blaðamannafund

Svo gott og ódýrt að vera dáð

Mikið hlýtur það að vera þægilegt að vera með fullt af fólki í kringum sig sem er tilbúið að leggja allt sitt af mörkum til að vegsemd og frami manns sjálfs verði sem mestur. - Og yndislegt hlýtur að vera að finna fyrir elsku fólks af öllum stéttum í sinn garð, bæði úr "atvinnulífinu sem fræðasamfélaginu" eins Kristín Ingólfsdóttir rektor gerir, fólks sem þráir heitt að hún verði næsti forseti lýðveldisins. "Atvinnulífið og fræðasamfélagið" er eins og allir vita, tveir mikilvægir hópar, sem forsetaframbjóðendur þurfa að geta höfðað til, því þeir skarast lítið sem ekkert. 

En Kristín rektor fer sér að engu óðslega. Hún ætlar ekki að flana út í kosningabaráttu ef hún á ekki neina möguleika á að bera sigur úr býtum,  eiginlega, ef hún er ekki örugg með að bera sigur úr býtum.

þrátt fyrir alla elskuna og stuðninginn frá Rúnu Hauksdóttur lyfjafræðingi og örlæti vina hennar, er Kristín ekki viss um hvernig landið liggur. - Þess vegna  þarf að kanna rækilega hverjir möguleikarnir eru. Það verður ekki gert nema á vísindalegan hátt. Og það er þægilegt að vita til þess að aðdáendur manns og velunnarar eru tilbúnir til að leggja út fyrir slíkum könnunum, því þær koma jú ekki ókeypis kannanirnar. 

Og ef allt sýnist gulltryggt, þá og aðeins þá, mun Kristín látast til leiðast.

Kanna fylgi Kristínar til forseta

Óttinn um framtíð Bessastaða

Ólafur Ragnar hefur látið loka fyrir aðgengi að Bessastaðanesi. Hann vill ekki að hver sem er geti farið um svæðið óhindrað eins og mögulegt hefur verið fram til þessa. - Hvað óttast Ólafur Ragnar?  

Þessar aðgerðir forsetans eru óneitanlega afar táknrænar þegar þær eru settar í samhengi við mögulega framtíð ÓRG og embættisins sem hann gegnir og í ljósi þess hvernig hægri menn á Íslandi slá nú skjaldborg um hann og embættið.

Enginn skal í gegn sem ekki er þeim þóknanlegur og tilbúinn til að synja hinum og þessum lögum sem ekki eiga upp á pallborðið hjá þeim.

Og ÓRG hefur sýnt og sannað að hann er ansi sveigjanlegur þegar kemur að hverskonar pólitísku makki.

Í ræðu og riti öfgasinnaðra hægrimanna síðustu daga, eftir að það fréttist að Þóra Arnórsdóttir hugðist bjóða sig fram, kemur skýrt fram að aðeins ákveðið fólk er æskilegt að Bessastöðum.

Samkvæmt þeirra skýringum þarf næsti forseti að vera rammpólitískur harðjaxl sem staðið getur á móti aðgerðum stjórnvalda, ef svo ber undir. -

Þess vegna hentar ekki, að þeirra mati, að ópólitísk manneskja eins Þóra Arnórsdóttir setjist að á Bessastöðum.

Og til vara, og í einkennilegri mótsögn við sjálfa sig,  keppast þeir líka við að níða af henni skóinn, segja hana útsendara pólitískra afla, að henni sé vinstri slagsíða í blóð borin og allt hennar framboð eitt allsherjar samsæri til að koma þjóðinni í ESB án þess að til þjóðaratkvæðagreiðslu komið. -

Þessum fyrrum er haldið blákalt fram af málsmetnandi mönnum, öllum helstu lúðurþeyturum íhaldsins og þær eru vitiði til, aðeins upphafið á hatursáróðrinum gegn henni. 

Þeir vita sem er að Þóra er sú sem enn hefur komið fram sem getur veitt ÓRG,  verulega samkeppni og e.t.v. orðið fyrst til að sigra sitjandi forseta í kosningum á Íslandi.

Lokað og læst við Bessastaði

Á góða möguleika á að vinna Ólaf Ragnar

Þóra Arnórsdóttir, fréttamaður á Ríkisútvarpinu, er fyrsti forseta-frambjóðandinn sem á möguleika á að vinna sitjandi forseta Ólaf Ragnar.

Það besta við framboð hennar er að þjóðinni mun veitast afar auðvelt að sameinast að baki henni sem forseta, vinni hún kosningarnar.

Þrátt fyrir  vinsældir Ólafs Ragnars, hefur hann ávalt verið umdeildur forseti, svo ekki sé meira sagt. Þar kemur auðvitað pólitísk saga hans til álita. -

Þóra sýnir strax að styrkleiki hennar er hve ópólitísk hún er og virkar í fasi eins og verðurgur arftaki þeirra gilda sem einkenndu embættið á meðan frú Vigdís Finnbogadóttir gegndi því.

„Þörf fyrir nýjan tón“

Ólafur Ragnar hægri - Þóra Arnórs. vinstri

Þóra Arnórsdóttir fréttamaður vill verða forseti. Einhverjir halda því fram að framboð hennar sé pólitískt mótframboð vinstrimanna í landinu, einkum í Samfó, sem ekki þola hvað Ólafur hefur verið mikill hægri maður upp á síðkastið. 

En það er jú staðreynd að Ólafur Ragnar hefur verið afar vinsæll meðal hægri manna, alveg frá því að hann hóf að hampa drengjunum þeirra  ákaft og hrósa fyrir útrásar-landvinninganna alla. -

Ef í ljós kemur að framboð Þóru er svar vinstri manna við manni hægri manna þ.e. Ólafi Ragnari, þá mun Þóra bera sigur úr bítum, hands down.

Hún er miklu yngri, miklu myndarlegri og miklu skemmtilegri en Ólafur Ragnar. Og það eru einmitt pólitísku áhersluatriðin sem þjóðina skipta mestu máli.

Eftir kosningar verður Ólafur frjáls til þess að sinna þessum öðrum aðkallandi verkefnum sem hann gerði svo mikið úr um áramótin þegar hann sagðist ekki ætla í framboð, áður en hægri menn plötuðu hann til að halda áfram og fengu hann til að halda að hann væri ómissandi.

Og ef hann verður leiður á fræðimennsku logninu, getur hann alltaf boðið sig fram til formanns í Sjálfstæðisflokknum, sem er og hefur verið í mikilli formannskrísu eftir að Geir Haarde hrökklaðist þar frá völdum. -

Þóra ætlar í framboð

Ekki hægri sinnaður karl

Þóra Arnórsdóttir býður af sér góðan þokka og yrði eflaust hin frambærilegasti kandídat í forsetaembættið ef hún gefur kost á sér.

Andstæðingar hennar (já, þeir eru strax skriðnir undan steinunum og eru auðvitað sömu forpokuðu íhaldsskúrkarnir úr öllum flokkum sem styðja Ólaf í embættið og Davíð til vara) sjá þó einn stóran ljóð á Þóru.  

Hann er að hún er ekki hægri sinnaður karlmaður.

Þeir segja hana vinstri sinnaða og að auki konu, og þar með eigi hún enga möguleika til að gegna forsetaembættinu. -

Nú er ég ekki að lýsa yfir stuðningi við Þóru, en það er ekki hægt annað að hafa samúð með aðila sem á svona glataða andstæðinga.

Kurteisi að íhuga framboð

Svo vilja þau mig ekki, eftir allt saman

Þegar Ólafur Ragnar gaf það í skyn að hann ætlaði ekki að gefa kost á sér til forseta næsta kjörtímabil, rann mikill móður á þá sem sáu Í Ólafi messías íslenskrar alþýðu og höfðu greinilega einnig  velþóknun á hvernig embættið hafði breyst í pólitískan fílabeinsturn.

Áskorunum rigndi yfir Ólaf og undirskriftalistar voru settir upp víða á útnárum netsins sem beinlínis heimtuðu að Ólafur héldi áfram að vera forseti Íslands. - Í hugum þeirra sem dáðust hvað mest að slappmjúkum handaböndum forsetans, virtist ekki koma til greina að nokkur annar gæti veitt honum neina keppni, bara ef hann fengist til að gefa kost á sér.

Og svo fór að Ólafur gleypti agnið og trúði fagurgalanum.

Eftir að hafa strítt þeim dálítið, sem hann vildi stríða, með því að fara eins og köttur í kringum heitan graut með endanlega yfirlýsingu um að hann ætlaði fram, lét hann vaða. Frelsishetjan sá að þjóðin þarfnast hans enn og hann mundi ekki bregðast henni.

Og líka að enginn annar átti  sjéns í að sigra hann.

Svo liðu nokkrar vikur og allt virtist vera klárt og klappað. 

Þá kemur þessi óhræsis skoðanakönnun sem sýnir að tveir af hverjum þremur vilja ekki að Ólafur Ragnar sitji áfram á Bessastöðum. - Könnunin gefur til kynna að Ólafur sem hélt að hann yrði sjálfkjörinn, eigi á brattann að sækja.

Það er afar slæm staða, sérstaklega þegar ekki er einu sinni ljóst hver hans helsti andstæðingur verður.  - 2 af þremur eru að segja í raun, ja allt er betra en Ólafur Ragnar. Og óumflýjanlegt er að Ólafur sitji nú snöktandi og hugsi; hmm.... svo vilja þau mig ekki,  eftir allt saman.

Verða að bjóða betri nöfn

Hinir ríku svína meira á í umferðinni

Á dögunum voru birtar í American journal Proceedings of the National Academy of Sciences niðurstöður úr könnun fékagsvísindamanna við Norður Ameríska háskóla sem benda til þess að auðugt fólk, sem gjarnan telur sjálft sig bústólpa samfélagsins,  er líklegra til að vera óheiðarlegra, lygnara og ólöghlýðnara en það sem fátækt er. - 

Hinir ríku svína frekar á aðra í umferðinni og tíma  sjaldnar að kaupa sælgæti handa börnum sínum.

Kristur boðaði að auðveldara væri úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki.

Þessu trúa sjálfsagt flestir fátækir kristnir menn.

En kristnir auðmenn finna sér ætíð eitthvað sér til afsökunar. Þeir benda á að Kristur geti ekki haft rétt fyrr sér með þetta því þar sem fátæktin sé mest séu glæpirnir einnig algengastir eins og  alkunna sé með fátækrahverfi stórborganna. -

Eða til vara, að þeir sjálfir séu undantekningin sem sanni regluna.

Í könnuninni kemur fram að Því meira sem fólk hefur til að moða úr, því líklegra er það til að segja ósatt, stela, brjóta landslög og koma ver fram við börn sín en þeir sem minna hafa milli handanna.

Þetta er svo sem eitthvað sem flestir hafa á tilfinningunni að hljóti að vera satt í stórum dráttum.

Skýringin er sem sett er fram við þessari hegðun ríkra er að þeir hafi almennt jákvæðari viðhorf til græðgi. Græðgi er góð segja þeir.

Það vakti athygli mína við þessa könnun frekar en sjálfar niðurstöður hennar, var aðferðin sem rannsakendur notuðu til að greina á milli ríkra og fátækra.

En það var fyrst og fremst útlit viðkomandi og hvernig bifreið viðkomandi ók, sem réði því hvar í flokki hann lenti. -

Í fljótu bragði virðist þessi aðferð ekki vera sérstaklega nákvæm hvað þá vísindaleg. En í Kaliforníu sem var vettvangur könnunarinnar, ku bílaeignin einmitt gefa ágætlega til kynna fjárhagsstöðu viðkomandi.

Svona eins og þetta var á Íslandi, korter fyrir hrun. 

Allir muna hvernig nýríku plebbarnir með kúlulánin, höguðu sér eftir hrun, þegar enginn mátti berast á án þess að eiga það á hættu að vera úthrópaður bankaræningi og braskari af fokillum atvinnuleysingjum.

Þeir sem enn áttu fyrir því að fylla á tankinn en þjáðust af slæmri samvisku, neyddust  til að leggja jeppunum og skilja glæsikerrurnar eftir heima inn í bílskúr. -

Og fræg er sagan af einum af fóstbróður útrásarvíkinganna sem ekki gat hugsað sér að aka um á "einhverju drasli" og lét nægja að fjarlægja gullröndina af annars kolsvörtum lúxusjeppanum sínum, til að berast minna á.

Niðurstöður nefndrar könnunar gefa nefnilega einnig til kynna að ef hagur hinna fátæku vænkaðist skyndilega, t.d. ef þeir myndu vinna fúlgur fjár í happdrætti, var líklegra að siðferði þeirra versnaði.

Sem sagt, miklir peningar spilla fólki og siðferðisþrek þess minkar eftir því sem ríkidæmið er meira.

Ætli þetta virki öfugt líka. Að fólk sem verður fátækt, eftir að hafa verið ríkt, verði heiðarlegra?

Byltingin nartar í börnin sín

Sjálfstæðisflokksmaðurinn og varaformannskandídatinn Geir Jón Þórisson yfirlögregluþjónn í Reykjavík er að skrifa skýrslu um mótmælin sem sumir kalla Búsáhaldabyltinguna og eru enn stoltir af. 

En bara sumir og það er vel hugsandi að þeim fari fækkandi. Kannski vegna þess að margir sem tóku þátt í henni og studdu hana urðu fyrir miklu vonbrigðum með það sem við tók. 

Þefurinn af þessari óánægju liggur í loftinu. Og margir eru farnir að kalla byltinguna óeirðir. Sérstaklega þeir sem "byltingin" velti úr sessi og kom frá völdum.

Og nú er í vændum úttekt þeirra á atburðunum.

Mikilvægt er að fram komi í henni hverjir studdu mótmælin, hverjir brostu við mótmælendum og hverjir veifuðu til þeirra, rétt eins og þeir þekktu eitthvað af þessu fólki sem stóð fyrir utan Alþingishúsið og barði í potta og pönnur.

Og í andrúmslofti óánægju og vonbrigða er sjálfsagt að koma höggi á pólitíska andstæðinga með því  að bendla þá beint við slíkt athæfi.

Það er jú gömul saga og glæný að byltingin étur börnin sín.

Brosti og hvatti fólk áfram

Persónuupplýsingar og Geir Jón Þórsisson

Fátt er gagnlegra í pólitík en aðgangur að upplýsingum. Alls konar upplýsingum. Verðmætustu upplýsingarnar eru persónuupplýsingar, bæði um stuðningsfólk og andstæðinga.

Margir stjórnmálamenn byggja vald sitt á slíkum upplýsingum. Þær ráða oft úrslitum um hverjar niðurstöður mikilvægra mála verða, í kjörklefunum, á alþingi og ekki hvað síst...í reyklausum bakherbergjunum.

Þess vegna er reynt eftir mætti að varðveita aðgengi pólitíkusa slíkum upplýsingum og það varðar við lög að misnota þær.

Fáir hafa eins góðan aðgang að öllum mögulegum upplýsingum, þar á meðal viðkvæmum persónuupplýsingum og sá sem gegnir stöðu yfirlögregluþjóns í Reykjavík.

Geir Jón Þórisson yfirlögregluþjónn fékk embætti sitt á sínum tíma vegna þess hvar í flokki hann stóð. Ekki vegna hæfni hans sem löggæslumanns. Hann er og var dyggur Sjálfstæðismaður.

Honum hefur samt tekist furðu vel í embættinu að halda stjórnmála og trúar skoðunum sínum til hlés í starfinu, þó sumir hafi bent á að hann hafi farið yfir strikið þegar hann mætti til trúbræðra sinna á Omega í einkennisbúningi til að leggja áherslu á predikun sína. 

Geir Jón Þórisson, sem er í þann mund að láta af embættinu, vill nú launa velgjörðamönnum sínum og láta eitthvað gott af sér leiða á vettvangi pólitíkurinnar. Honum finnst hann helst geta orðið að liði  sem foringi og forystumaður innan Sjálfstæðisflokksins.

Hann vill sem sagt gjarnan verða einn Geirinn í viðbót til að stýra þeim  flokki.

Hann gaf þetta til kynna um leið og hann sýndi fólki hvernig hann hyggist nota þær upplýsingar sem hann hafði aðgang að sem yfirlögregluþjónn. Sem slíkur hafði hann áreiðilega vitneskju um símtöl ákveðinna þingmanna við búsáhaldabyltingarfólkið.

Nú þegar Geir Jón hefur sýnt hvar hann álítur að styrkur hans liggi og að hann sé ekki smeykur við að nota upplýsingarnar sem hann hafði og hefur reyndar enn  aðgang að sem yfirlögregluþjónn, til að klekkja á pólitískum andstæðingum sínum, verður spennandi að fylgjast með hvernig honum nýtast allar þær upplýsingar sem hann hefur sankað að sér í gegnum tíðina, um samherja sína.

 

 

Hvers vegna er ekki tekið mark á Ólafi Ragnari?

Ólafur Ragnar vill ekki halda áfram að vera forseti. Það er alveg ljóst og skýrt. Hann sagði það í nýársávarpinu og hefur ekki dregið þá yfirlýsingu til baka. Hann talaði skýrt.

Það eru bara einhverjir fræðimenn og fjölmiðlar sem ekki sætta sig við ákvörðun hans um að hætta og reyna að gera orð hans loðin og tvíræð. En Ólafur sjálfur talið skýrt, hann vildi hætta. -

En vegna þess að  fræðimennirnir og fjölmiðlarnir fóru svona með hann, neyðist Ólafur nú til að kanna baklandið og sjá hvað setur.

Hann getur alls ekki farið að tala skýrt núna, og segja t.d. að hann ætli ekki í framboð, eftir að svona margir eru farnir að trúa því að hann hafi talað óskýrt á gamlárskvöld og vilji kannski alveg vera forseti áfram þrátt fyrir hversu skýrt hann hafi tekið það fram að hann vildi ekki vera það. -

Hvers vegna tekur fólk ekki mark á Ólafi? Og hversvegna er fólk að gera honum þann óleik að safna undirskriftum til að skora á hann að halda áfram. Skilur fólk ekki mælt mál, eða hvað.

Niðurstaðan er sem sagt orðin sú, eftir að vilji hans sjálfs var ekki virtur og eftir að fræðimenn og fjölmiðlar neituðu að taka hann trúanlegan í nýársávarpi hans, og nú verður  hann, herra Ólafur Ragnar Grímsson, nauðugur að íhuga lýðræðislega skyldur sínar, kanna baklandið og sjá til, hvort hann vilji gefa áfram kost á sér til að gegna áfram forsetaembættinu. Það er alveg ljóst og skýrt.

Forsetar „rjúka ekki til“

Reykjanesbær í rusli

Árni Sigfússon bæjarstjóri í Reykjanesbæ eirir sér hvergi á meðan að bæjarfélgið  á einhverjar eignir.

Fylgja verður nýfrjálshyggjunni sem hann aðhillist út í hörgul og allt verður að einkavæða og selja, og helst til einhverra annarra en Íslendinga. Best ef þeir eru frá Norður Ameríku. Allt sem þaðan kemur er gott fyrir Suðurnesin.  Jafnvel innflutt bandarískt sorp.

Árna er greinilega mikil eftirsjá af Kananum. Þjáist hann af Kanablæti?  

Vel tókst til að koma húseignunum upp á velli í einkaeign. En eftir hrunið eru þeir aðilar orðnir að undirmálsmönnum, svo fjárhagslega veikir að þeir geta ekki beitt sér fyrir neinni uppbyggingu á svæðinu. Árni hefði betur selt herstöðina einhverjum könum.

Þess vegna er svo yndislegt þegar svona tækifæri býðst og að Kaninn vill snúa aftur...með fullt af dollurum og bandarískt sorp.

Suðurnesjamenn kunna greinilega sjálfir ekki með sorp og úrgang að fara og geta ekki einu sinni rekið sorpbrennslu skammlaust. Það kann Kaninn hinsvegar vel.

Og innflutningur á bandarísku sorpi til landsins er svo sem ekki nýr af nálinni. Það má enn sjá viða út um fjöll og firnindi.

Kaninn skildi eftir sig haugana af sorpi og úrgangi Á Miðnesheiði sem Árni bæjarstjóri hefur ekki enn komið í verk að láta þrífa. 

Ef salan á sorpeyðingarstöðinni gengur eftir  fær hann m.a. tækifæri til að borga Kananum fyrir að gera það.

 

Vilja flytja úrgang til Íslands

Nú allt er að verða sem áður var

Ímynd Íslands virðist aðeins vera að rétta úr kútnum eftir hrunið, ef marka má erlenda fjölmiðla og auðvitað Steingrím, sem eignar sér og sínum það afrek.

Og það er satt að ósjaldan rekst maður á erlendar greinar um efnagasástandið íheiminum almennt,  þar sem látið er liggja að því að Íslendingar hafi brugðist hárrétt við þrengingunum og séu því á bataleið á meðan önnur lönd viti ekki sitt rjúkandi ráð.

Oftar en ekki er þessi skoðun talin rök fyrir því að þjóðum utan ESB vegni betur að eiga við efnahagsvandann en þeim sem tilheyra sambandinu. -

Athygli almennings beinist þó miklu meira að öðrum og sem betur fer, mun skemmtilegri hlutum sem tengjast landinu. Stepen Fry, grínisti og ljósölduspekingur hefur verið duglegur við að gantast með Ísland, m.a.  í hinum vinæla spurningaþætti IQ. Sjá hér , hér og loks  hér, þar sem allur þátturinn er helgaður Íslandi. -

Kannski er það stóra lexían af hruninu að Íslendingar hafa loks lært að taka sjálfa sig ekki of alvarlega.

Á youtube hafa myndskeiðin af nýliðahrekk og rassaköstum Þórsara ásamt orminum í Lagarfljóti fengið gífurlega athygli og loftmyndirnar sem birtust í Mail on line fyrr í vikunni eru frábærar.

„Björguðum Íslandi“

Evrópa í heljargreipum.

Já, þetta eru nú meiri vetrarhörkurnar í henni Evrópu.

Manni rennur bara kalt vatn milli skins og hörunds að heyra af þessum þakklátu en frostbitnu Hollendingum sem renna sér á skautum í Amsterdam, fyrsta sinn í heil tvö ár, í ca mínus tveggja stiga hörkugaddi sem ku eiga sér upptök einhversstaðar í Króatíu.

Flott fréttamennska þetta hjá mbl.is sem tekur þarna virkan þátt í þvaðurmettuðu móðursýkiskastinu sem rennur ætíð á evrópska fréttamiðla, enskum breska, þegar föl fellur á jörð þar um slóðir. -

Frostið bítur Evrópu

Stjórnvöld skjóta sig í fótinn, aftur og aftur

Það er ekki margt af viti sem komið hefur frá Alþingismönnum landsins um Landsdómsmálið, því miður.  Lögvitringarnir rífast enn um hvort hægt sé að draga kæruna til baka eða ekki og engin niðurstaða er komin í það mál.

Undantekning er þó með Kristján Þór Júlíusson og því sem hann hefur til málanna að leggja.

Hann bendir nú á hvernig íslensk stjórnvöld hafa skotið sig illilega í fótinn með þessari ákæru á hendur Geir H. Haarde. Með ákærunni viðurkenna stjórnvöld að íslenska ríkið hafi átt sökina að hruninu og málsókn ESA vegna Icesave, sem fríður og fjölmennur hópur lögfræðinga hyggist nú verjast fyrir hönd Íslands, sé gerð auðveldari. -

Hvernig er hægt að verjast í máli þar sem sekt er játuð af sakborningi? -

En annars í framhjáhlaupi, miðað við þann mannskap sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur úr að moða er óskiljanlegt af hverju Kristján Þór gegnir ekki formennsku fyrir flokkinn. Hann er til þess langsamlega hæfastur.

Landsdómsmál auðveldar málsókn ESA

Grundvallarreglur brotnar á Geir H. Haarde

Hverjum á fólk að trúa?

Nú heldur Sigríður J. Friðjónsdóttir, saksóknari Alþingis því fram að ákæruvaldið sé ekki hennar, heldur Alþingis. Þess vegna geti Alþingi dregið mál Geirs H. Haarde til baka á hvaða dómsstigi sem er.

Sé þetta rétt hjá Sigríði er ljóst að Alþingi er bæði rannsóknaraðili og ákærandi í þessu máli. Saksóknarinn er sem sagt bara í vinnu hjá rannsóknaraðilum málsins sem síðan gerist ákæruvald.

Ég hélt að Ísland væri aðili að alþjóðlegum sáttmálum sem bönnuðu slík réttarbrot og valdníðslu.

Ef rétt reynist og Alþingi sem ákæruvald dregur kæruna á hendur Geir til baka, á Geir örugglega rétt á miklum skaðabótum fyrir að hafa verið ákærður af ákæruvaldinu af ástæðulausu.

Hann á líklega einnig rétt á skaðabótum frá rannsóknaraðila málsins fyrir slæleg vinnubrögð við gerð skýrslu sem aldrei var líkleg til að leiða til sakfellingar. -

Að lokum getur Geir einnig kært Alþingi fyrr að hafa brotið á sér alþjóðlega sáttmála um skiptingu dómsvaldsins í rannsóknaraðila, ákæruvalds og saksóknara og síðan dómara.

Tillagan ekki afskipti af dómsmáli