Mörgæsa-hommarnir Z og Vielpunkt

Í dýragarðinum í Bremerhaven, búa þeir Z og Vielpunkt. Þeir eru samkynhneigðar karlmörgæsir sem var gefið egg að liggja á eftir að raunverulegir foreldar þess höfðu hafnað því.  -

Hommaparið er nú afar upptekið við að ala upp ungann sem er þegar orðin fjögra vikna gamall.

Dýragarðurinn komst í fréttirnar 2005 þegar hann setti á laggirnar sérstaka rannsókn á samkynhneigð mörgæsa þá ljóst varð að meðal mörgæsa garðsins voru þrjú pör af samkynhneigðum karlfuglum.

Þessi Þrjú pör gerði ítrekaðar tilraunir til að eðla sig og reyna síðan að liggja á og klekja út steinvölum í kjölfarið.

Þegar að stjórnendur dýragarðsins létu fljúga fjórum kvenfuglum til Þýskalands og koma þeim fyrir í sömu kerbúrum og karlfuglunum samkynhneigðu, urðu þeir að hætta við þau áform all-snarlega, vegna gífurlegra mótmæla samkynhneigðra aðgerðasinna, sem ásökuðu dýragarðinn um afskipti af eðlilegri hegðun dýrana.

Samkynhneigðu mörgæsirnar sex fengu að vera áfram dýragarðinum og nú ala tvær þeirra upp ungan sem þeir sjálfir klöktu út úr eggi sem hafði verið hafnað. Samkynhneigð meðal mörgæsa er þekkt fyrirbrigði annarstaðar frá og einnig að mörgæsahommar hafi tekið að sér munaðarlausa unga og alið þá upp.

Á síðasta ári t.d. átti að reka tvo  mörgæsa-homma í burtu úr dýragarði í Kína fyrir að stela eggi frá gagnkynhneigðu pari. Eftir að dýraverndunarsamtök tóku málstað hommanna var þeim gefið egg til að klekja og voru þeir eftir það til friðs.

Vel er einnig kunnugt um samkynhneigð meðal annarra dýra sem þó er ekki að fullu skýrð. Því hefur verið haldið fram að hún þjóni fjölbreyttum tilgangi. Meðal bonobo apa sé hún notuð til að árétta yfirráð og meðal sumra fuglategunda séu það kvenfuglar sem para sig saman til að ala upp ungana. 

Hjá öðrum tegundum sé það hvötin til að eðla sig þótt enginn sé makinn af gagnstæðu kyni til staðar, en líkt og hjá mönnum, virðast sumar tegundir njóta kynlífs sem ekki hefur í för með sér tímgun.

Harmleikurinn við Beachy Head

Breskir fjölmiðlar hafa fjallað mikið um þá hörmulegu atburði sem áttu sér stað s.l. sunnudag við Beachy Head hamra í austur Sussex. forsaga þeirra er í stuttu máli þessi;

Kazumi og Neil Puttick eignuðust son fyrir fimm árum. Þau nefndu hann Sam. Aðeins sextán mánaða lenti hann í bílslysi og hlaut af því miklar mænuskemmdir. Sam lamaðist frá höfði og niður. Móðir hans Kazumi sem var hjúkrunarkona að mennt helgaði sig algjörlega umönnun Sams litla og sérstakur sjóður var stofnaður til styrktar honum. Með aðstoð sjóðpeninganna var keyptur sérútbúnaður fyrir Sam. Í janúar er haft eftir föður hans í viðtali þar sem hann þakkaði öllum sem að höfðu komið. "Ég er faðir sem aðeins langar til að sjá son sinn vaxa úr grasi hamingjusaman og heilbrigðan. Þið hafið gefið fjölskyldu okkar tækiæri til að sjá son okkar alast upp, þrátt fyrir slysið, og verða að þeirri persónu sem hann alltaf hefði orðið að."

Fyrir viku síðan veiktist Sam og læknar greindu hann með alvarlega heilahimnubólgu. Foreldrum hans var sagt að batahorfur væru afar litlar. Þau ákváðu að fara með Sam heim þar sem hann dó s.l. föstudag.

Á sunnudagskvöl fann strandgæslan lík Kazumi, Neils og Sams fyrir neðan klettana við ströndina við Beachy Head. Bifreið þeirra hjóna fannst í stæði skammt frá þessum alræmda sjálfvígastað, um 150 km. frá heimili þeirra. Niðurbrotin og yfirbuguð af sorg höfðu hjónin komið líki Sams fyrir í bakpoka ásamt uppáhalds leikföngunum hans og stokkið með hann á milli sín fram af 150 metra háum sjávarklettunum.

 

Hér að neðan er stutt myndband sem sýnir foreldra Sams þjálfa hann.

Geymdu barnið sitt í frosti í nær 11 ár

Þessi litla stúlka heitir Shani Moran Simmonds. Hún var getin árið 1996 en fæddist ekki fyrr en árið 2006. Líffræðilega er hægt að segja að hún sé bæði 14 ára og þriggja ára. Hún er talið elsta "frostbarnið"  (frostie) í heiminum.

Foreldrar hennar heita Debbie og Colin og búa í Bretlandi. Þau reyndu árangurslaust að eignast barn á árunum 1995-6. Læknarnir sem þau leituðu til komust að því að báðir eggjaleiðarar Debbie voru stíflaðir.

Læknunum tókst samt að taka úr Debbie talvert af eggfrumum og frjóvga þau með sæði Colins. En þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir tókst ekki að fá fóstrin til að lifa eftir að þeim hafði verið komið fyrir í Debbie.Að lokum gáfust þau upp og eftir það sættust þau á að þeim yrði ekki barna auðið.

Í 11 ár greiddu þau samt 150 pund á ári fyrir frostgeymslu á þeim fóstrum sem eftir voru án þess þó að hafa nokkra von um að þau mundu nokkru sinni verða að börnum.

Í Bretlandi er löglegt að geyma fóstur í allt að 10 ár og aðeins lengur ef læknar telja einhverja von um að mögulegt sé að koma þeim á legg. Þegar að þeim hjónum var tilkynnt um að árin 10 væru úti og fyrir dyrum stæði að eyða fóstrunum ákváðu þau að reyna einu sinni enn. Tækninni hefur fleytt fram á þessum tíma og ný lyf til að örva vöxt fóstra komið fram.

Tveimur fóstrum var komið fyrir í Debbie og í þetta sinn hafnaði líkami hennar bara öðru fóstrinu. Debbie varð ófrísk og ól heilbrigða og fallega dóttir eftir eðlilega meðgöngu.

Saga Debbie og Colins er vitaskuld miklu flóknari og lengri en hér verður við komið að segja frá, en þeir sem hafa áhuga á að kynna sér þessa óvenjulegu frásögn geta nálgast hana á enskri tungu hér. 

Tískugúrúinn Bruno með rassinn í andlitið á MNM

Háðfuglinn Sacha Baron Cohen í hlutverki hins hýra tískugúrús Bruno tók þátt í afhendingu MTV verðlaunanna. Innkoma hans sem fljúgandi engils var söguleg því hann lenti með afturendann beint á andliti stórstörnu-rapparans MNM. (Sjá VIDEO) MNM var ekki skemmt og strunsaði út í kjölfarið.

Sjón er sögu ríkari, Hér er myndbandið af atvikinu.

http://www.dailymotion.com/video/x9gc1z_brunoeminem

 

Susan Boyle lögð inn á geðdeild

Aðeins einum degi eftir að hafa náð öðru sæti í stærstu hæfileikakeppni Bretlands, er söngkonan Susan Boyle í vandræðum. Miskunnarlaus pressan sem m.a. hefur uppnefnt hana "loðna engilinn" veittist að henni á rætinn hátt strax daginn eftir og sagði að hún hefði "tapað" keppninni þrátt fyrir að hafa fengið lengri tíma á sviðinu en aðrir keppendur. Þá hefur mikið verið gert úr þeim peningum sem Susan á hugsanlega í vændum vegna frægðar sinnar, þótt ekki hafi enn verið skrifað undir einn einasta samning þar að lútandi. Nú hefur Susan fengið alvarlegt taugaáfall og verið lögð inn sjálfviljug á geðdeild í Lundúnum. Scotland Yard skýrði frá því að lögreglan hefði verið kölluð að hóteli hennar í gærkveldi og að læknir hefði úrskurðað hana til vistar á stofnuninni í samræmi við geðheilsulögin. Pistill um Susan skrifaður fyrir keppnina á laugardagskvöld hér.

Millvina  Dean Látin

Hún var aðeins níu vikna gömul og á leið yfir Atlantshafið með foreldrum sínum  um borð í Titanic þegar það sökk. Í gær fór hún yfir móðuna miklu síðust allra farþega hins fræga fleys, búin að lifa rúm 97 ár. Fyrir nokkru skrifaði ég fáeinar línur um Millvinu hér á blogginu. Við það er í sjálfu sér engu að bæta. Þann pistil er að finna hér

Hvernig þú getur sigrað kreppuna

Svarið er ekki eins flókið og þú heldur. Ef þú ert þeirrar skoðunar að núverandi hagstjórn sé á réttri leið eða að ekkert betra sé í boði, þarftu að skipta um skoðun. Plástrar á graftrarkýlin duga skammt þegar allt blóðið er sýkt. Allt bendir til að björgunaraðgerðir núverandi stjórnvalda á Íslandi muni ekki hafa nein áhrif önnur en að auka á erfiðleikanna, rétt eins og þreytt úrræði Browns í Bretaveldi við að moka lánuðum peningum í  bankahítina. Það sama er upp á teningnum hjá Obama sem mikið til gerir það sama og Brown og reynir jafnframt að kikkstarta atvinnulífinu með séraðgerðum. Það er sama hvert er litið, hvarvetna blasir við ráðleysið og skort á hugmyndafræði til að takast á við sí dýpkandi heimskreppu, sigrast á henni og byggja upp að nýju. 

Úrræðin sem gripið hefur verið til fram að þessu og þau sem sögð eru í farvatninu, eru grundvölluð á sömu hagfræðikenningunum og orsökuðu kreppuna. Þau rök að hagfræðin lúti  lögmálum sem séu óháð þankagangi þeirra sem að hagstjórninni koma, hafa verið kyrfilega hrakin. 

Það er löngu orðið ljóst og viðurkennt að hinar djúpu sprungur í hagkerfinu eru ekki aðeins af völdum andvaraleysis sem er innbyggt í hagfræðikenningarnar,  heldur djúpstæðum fölskum ályktunum um eðli hagstórnar í heimi sem skroppið hefur saman á síðustu öld í eitt alheimslegt þorp.

Kenningarnar ollu hruninu fremur enn nokkuð annað. Þrengingarnar af völdum þeirra munu vara svo lengi sem þær varða leið okkar. Kreppan er í því samhengi ekki skammtíma fyrirbrigði sem kemur til með að lagst, heldur viðvarandi ástand. Sprungurnar verða ekki ekki lagfærðar því þær hafa gliðnað og eru orðnar að gjám. 

Grundvallarmarkmið hina gamla og meingallaða hagkerfis er viðhald og sköpun hagvaxtar. Sífeldur hagvöxtur kallar á stöðuga útþenslu og hún á meiri og stöðugri neyslu bæði ríkis og almennings. Aukin neysla kallar á aukin ágang á auðlindir jarðarinnar sem eru ekki ótakmarkaðar og um leið og þær þverra, er komið á endastöð. 

Seint á síðustu öld var gripið til gripið til falskrar verðmætasköpunar um allan heim, sérstaklega með ofmati fasteigna,  til að fjármagna neyslu einkum vesturlada um hríð og forða hjólum kerfis sem í raun var komið í þrot, frá því að stöðvast.  Nú hefur þetta falskerfi hefur verið afhjúpað og komið er að skuldadögum. Núverandi kreppa mun halda áfram að dýpka uns brugðist verður við með nýjum viðhorfum til hagstjórnar og nýju hagkerfi í framhaldi af því. 

Upptaka nýrra hagfræðikenninga er það eina sem dugar. Það mun taka tíma að koma þeim í gagnið en ef það verður ekki gert, mun hrunadansinn halda áfram og enda með stórkostlegum hörmungum.

Megin áherslur hinnar nýju hagstjórnar

Hin nýja hagstjórnarfræði hefur ekki arðsemi eða hagvöxt að aðalmarkmiði. Aðalmarkmið hennar er að skapa jafnvægi þar sem framboð verður aldrei meira en eftirspurn og öfgar auðs og fátæktar í heiminum hverfa. 

Hún byggir á lífrænum vexti frekar en mekanískum eins og hagkerfisómyndin sem við búum við gerir.

Raunverulegar auðlindir jarðarinnar, fæða, orka og hráefni eru undirstaða gjaldmiðlanna ekki huglægt mat á tilbúnum eða fagurfræðilegum hlutum. Gull eða eðalsteinar eru t.d. ekki ásættanlegar baktryggingar gjaldmiðils.

Upptaka alheimslegs gjaldmiðils er nauðsynlegur hluti af  þessri heilrænu lausn sem leggur áherslu á að öll hagræn sýn nái til alls heimsins í senn, ekki aðeins ákveðinna landa eða álfa.

Lífrænn vöxtur felur í sér þann skilning að ef einn hluti hinnar lífrænu einingar verður útundan, mun öll lífveran þjást. Fjármagn heimsins verður að flóa og næra allan heiminn eins og blóð líkamans flóir um og nærir hann allan.

Grundvallarforsenda fyrir upptöku hins nýa hagkerfis er samhliða tilkoma jafnra tækifæra til menntunar í öllum löndun heims þar sem einstaklingsbundnir eiginleikar hvers og eins fá að njóta sín.

Dæmi um breytingar sem yrðu á högum fólks:

Innláns vextir mundu vera 3% og útlánsvextir aldrei meiri en 4%.

Engir tollar mundu vera á varningi og engar niðurgreiðslur eða jöfnunargreiðslur til útvegs, landbúnaðar eða annara atvinnugreina leyfðar.  

Tekjuskattur mundi aldrei vera hærri en 19% og  fólk fengi sjálft að ákveða og sækja um þá prósentu sem það vill greiða hvert ár.

Eru blæjuklæddar konur dónar?

Það var sól og sumarylur og ég stóð á götuhorni og beið ásamt öðru fólki eftir að götuljósið yrði grænt. Ég leit á fólkið sem stóð við hlið mér og veitti athygli síðskeggjuðum en ungum manni. Hann var klæddur í stuttbuxur og stutterma skyrtu. Fyrir aftan hann stóð konan hans, svartklædd frá toppi til táar í burku og með hijab og með svarta andlitsgrímu og net fyrir augunum. Ég snéri mér að manninum, horfði á konuna hans og sagði;  "Þér getur ekki verið alvara". Hann svaraði; "skiptu þér ekki að því sem þér kemur ekki við". Græna ljósið losaði mig undan frekari andsvörum því maðurinn með skeggið og konuna sína í svörtum poka, þremur fetum á eftir sér, strunsaði yfir götuna.

Í dag las ég greinarstúf eftir blaðamann sem heitir Matthew Parris og skrifar fyrir The Times. Í greininni segist hann vera nýkominn frá Tyrklandi, Sýrlandi og Lebanon. Á fyrsta degi eftir komu sína til Bretlands sá hann fleiri konur klæddar í dragsíðar búrkur og með fullt hijab í Tower Hamlets í London en í Damaskus. Í Sýrlandi sem er menningarlega afturhaldsamasta land Múslíma segir hann eina konu af hverjum tíu ganga með andlitsblæju.

Það er marg-staðfest af fræðimönnum Múslíma að það er ekki trúarleg skylda fyrir konur að klæðast fullu Hijab. Flestar íslamskar konur ganga með höfuðklúta en andlitsgrímur og augnanet er algjörlega menningarleg fyrirbæri. Parris spyr hversu langt vesturlandabúar eigi að ganga í að umbera slíka framkomu sem samræmist alls ekki vesturlenskri menningu.

Í Kína þykir ekkert tiltöku mál fyrir fólk að spýta. Um leið og Kínverjar leggja land undir fót til annarra landa , hætta þeir spýtingunum. Hjá mörgum Afríkuþjóðum tíðkast það að konur ganga um berbrjósta. Í stórborgum Evrópu sérðu afar sjaldan berbrjósta konur á almannfæri og ef það gerist eru þær venjulega ekki frá Afríku. Ef vesturlandabúi heimsækir mosku fer hann úr skónum þótt það sé ekki siður þegar hann heimsækir t.d. kirkjur. Vesturlandabúi mundi heldur ekki drekka vín á almannafæri í miðri Damaskus því þar er slíkt talið mikill ósiður.

Að setja upp grímu þegar fólk yfirgefur húskynni sín er truflandi fyrir vesturlandabúa (nema það sé gert til skemmtunar) og jafnvel ógnandi. Börn verða hrædd þegar það sér grímuklætt fólk á ferli.

En hversvegna er það svona algengt í London og öðrum stórborgum vesturheims að sjá íslamskar konur sem með þessum klæðnaði sínum ganga algjörlega á skjön við allar hefðir og venjur umhverfis síns? Eru þær svona miklir dónar?

Parris spyr hvort íslamskar konur sem klæðast blæju og jafnvel augnaneti, viti ekki að þær gera þetta í blóra við viðtekna samfélagshætti eða hvort þeim sé einfaldlega sama því ætlunin sé fyrst og fremst að storka umhverfinu með þessum trúarpólitíska klæðnði.

Pældíðí mar

Það er óhætt að fullyrða að rétt eins og hver kynslóð tileinkar sér ákveðin klæðaburð, kryddar hún málfar sitt með tískuorðum. Hvernig ákveðin orð eða frasar komast í tísku og falla síðan í gleymsku, finnst mér áhugaverð pæling. Sérstaklega hvernig hópar sem kenna sig við ákveðna jaðarmenningu taka upp orð, oft gömul, og gefa þeim nýja merkingu. Sum þessara orða lifa reyndar áfram í málinu eins og t.d. sögnin að "pæla" sem komst í tísku upp úr 1960 en var sjaldan notað fram að því nema að hún tengdist jarðrækt eða mælingu á vatnshæð eða olíuhæð í tönkum. Upp úr 1960 voru allt í einu allir farnir "að pæla í gegnum" eitthvað eða bara "að pæla í" einhverju,  í merkingunni að hugsa um eða áforma.

Þegar ég var unglingur notuðust hipparnir mikið við ensku orðin "groovy" og "heavy."  Þau orð heyrast lítið í dag en í staðinn eru komin orðin "cool" og "awesome".  Mestu töffararnir notuðu "groovy baby" og "heavy man".

Groovy var notað yfir eitthvað sem var mjög gott. Fyrst var það aðallega brúkað um tónlist enda ættað úr þeim bransa. Í kring um 1930 töluðu djass og swing aðdáendur um að vera "in the groove" og áttu þá við að allt væri komið af stað rétt eins og nálin væri komin í skorurnar (grooves) á hljómplötunni.

Lagið "Feeling groovy" með Art Garfunkel og Paul Simon var vinsælt hippalag og Dave Cash sem starfaði sem plötuþeytir hjá BBC 1 gerði frasann "Groovy baby" að slagorðum þátta sinna. Brátt varð allt sem hönd á fest "groovy" og  tónlistarmenn á þeim tíma töluðu um "ákveðið groove" um sérstakan áslátt eða tilfinningu við hljóðfæraleik.

Samt er ekki svo að skilja að íslenskir hippar hafi látið sitt eftir liggja þegar kom að hinni sérstöku íslensku málhreinsunarstefnu. Orðið "joint" varð að jónu og "stoned" að skakkur. Þannig sátu þrælskakkir unglingar og réttu á milli sín jónuna á mean allt var svo Groovy.

Orðið "heavy" var notað um allt sem þótti sérstaklega alvarlegt, mikilvægt eða krefjandi. "Heavy" kom líka úr tónlistarbransanum og var eiginlega andstæða þess sem var "groovy" í djassinum upp úr 1930. Hipparnir tóku orðið upp á arma sína og þegar að hljómsveitin Steppenwolfe notaði setninguna "Heavy metal thunder" í laginu Born to be wild árið 1968, fluttist notkun þess yfir á ákveðna tegund rokks, það sem íslendingar kalla þungarokk. Á Enskunni heitir það vitanlega "Heavy metal". Þungur málmur (heavy metal) hafði fram að þeim tíma aðeins átt við þungamálminn úraníum.

 

Verðandi feður fitna á meðgöngutíma makans

Að jafnaði bætir verðandi faðir á sig 6.35 kg. á meðan að meðgöngu makans stendur. Þetta kemur fram í nýlegri skoðanakönnun sem gerð var í Bretlandi fyrir markaðsfyrirtækið Onepoll. 

1000 af 5000 karlmönnum sem tóku þátt í könnuninni sögðu að matarskammtarnir hefðu einfaldlega stækkað og 41% þeirra sögðu að meiri snarlfæðu væri að finna í húsinu.

Þá kom í ljós að 25% karla borðuðu meiri mat til að mökum þeirra liði betur með að þyngjast.

Uppáhald  óléttu snarl feðra er m.a. pizza, súkkulaði, kartöfluflögur og bjór.

Meðalþunginn sem feður auka við sig sest aðallega um mittið og mittismálið eykst um tvær tommur. Fjórðungur viðurkenndi að hafa fjárfest í sérstökum þungunarfatnaði.

Fimmtungur kvaðst ekki hafa gert sér grein fyrir þyngdaraukningunni fyrr en fötin sem þeir klæddust hættu að passa.

42% sögðust sækja veitingastaði og krár meira með maka sínum á meðgöngunni en áður, til þess eins að gera mest úr þeim tíma sem þau höfðu til að vera saman ein þangað til að barnið fæddist.

En aðeins þriðjungur karlanna tók þátt í grenningarprógrammi makans eftir fæðinguna.  

Ekki konum að kenna

Verðandi mæður þyngjast að meðaltali um 16 kg. á meðgöngunni. Það er ekkert óeðlilegt þótt þær neyti feitari fæðu og borði snarl oftar en áður.

Á meðgöngunni eru konur einnig hvattar til að neyta sem nemur 300 hitaeiningum meira á dag en ella. Það er ekki nema von að karlmenn freistist til að taka þátt þegar eldhússkáparnir fyllast allt í einu að snakki og snarlmat.

Hvað á að gera við bólgið sjálf?

"Það sem við óttumst mest er ekki að við séum ófullkomin. Það sem við óttumst mest er að við séum óendanlega voldug. Það er ljósið í okkur, ekki myrkrið, sem við hræðumst mest. Við spyrjum sjálf okkur að því;"hvers vegna ætti ég að vera snjöll, fögur, hæfileikarík og fræg?" Spurningin ætti frekar að vera, "hvers vegna ekki ég." Þú ert barn Guðs. Að látast vera lítilfjörlegur þjónar ekki  heiminum. Það er ekkert göfugt við að skreppa saman svo fólk finni ekki fyrir óöryggi í nálægð þinni. Við vorum fædd til að opinbera dýrð Guðs sem er innra með okkur. Hún býr ekki aðeins í sumum okkar, heldur öllum. Þegar þú lætur eigið ljós skína gefur þú ómeðvitað öðru fólki leyfi til að gera slíkt hið sama. Þegar við losnum við eigin ótta, frelsar nærvera okkar sjálfkrafa aðra."

Ég rakst á þessa tilvitnun á fésbókarsíðu frænku minnar, reyndar á ensku, en ákvað að snara henni og birta hana hér á blogginu til gamans og fróðleiks. Tilvitnun kemur frá Marianne Williamson sem er bandarískur rithöfundur og predikari í svo kallaðri Einingarkirkju sem var stofnuð í Bandaríkjunum á síðari hluta 19. aldar. Meira um hana að finna hér fyrir áhugasama.

Það sem vakti áhuga minn við efni þessarar tilvitnunar er að hún fjallar um sjálfsmynd okkar. Flestum þykir mont og sjálfhælni leiðinlegir persónueiginleikar en samt finnum við öll fyrir kenndum sem hæglega geta orðið að grobbi og monti sé þeim ekki rétt stýrt. Marianne bendir þarna á frábæra leið til að horfa á okkur sjálf í þessu tilliti. Sjálfupphafningartilfinningin er tempruð með þeim tilgangi að vera öðrum hvatnig.