Halldór og Huang nudda salti í sárin

Talsmaður Huang Nubo á Íslandi, Halldór Jóhannsson getur ekki stillt sig um að senda Ögmundi tóninn og ulla svolítið á hann í leiðinni og fetar þar í fótspor húsbónda síns sem sendi Ögmundi langt nef í gegnum kínverska fjölmiðla um helgina.  

Ögmundur hefur hvað eftir annað bent á þá augljósu staðreynd að það getur ekki verið farsælt veganesti í ferðaþjónustu, að leggja upp í óþökk þeirra sem landið byggja og eiga von á andúð þeirra sem ætlað er að starfa við fyrirtækið eða greiða veg þess í gegnum kerfið.

Varla verður flugvöllur byggður á Grímsstöðum nema í góðu samstarfi við íslensk yfirvöld og varla verður eins umsvifamikil ferðaþjónusta og herra Huang hyggur á, að veruleika nema að við hana vinni fjöldi Íslendinga.

En kannski er þetta allt saman hluti af fléttunni sem Huang hefur í huga. Þessi hroki og skeytingarleysi gagnvart íslenskum stjórnvöldum, kemur alveg heim og saman ef Huang hyggist ekki ráða Íslendinga til þeirra verka sem hann vill láta vinna á Grímsstöðum, hver sem þau eru.

Og e.t.v. er allt þetta tal um flug- og golfvelli aðeins til að slá ryki og dollaramerkjum í augu viðsemjanda hans. E.t.v. hyggist Huang halda sig við kínverskt vinnuafl og stóla á að dollararnir greiði götu hans með annað. Þannig hefur háttur hans verið fram að þessu og engin ástæða til að ætla að hann fari nú að breyta um stíl.

Ögmundur á eftir að gleðjast líka

Það sem Kína girnist, fær Kína á endanum

Enn og aftur sanna Kínverjar að þeir eru manna slungnastir við að ná því fram sem þeir vilja. Digurbarkaleg orð innanríkisráðherra breyta þar engu um. En þetta er gömul saga glæný. Það sem Kína girnist, fær Kína.

Kínverjar komast upp með að selja allra þjóða mest af vopnum til þjóða sem eiga að sæta banni við vopnakaupum, þeir halda hlífðarskildi yfir þjóðum sem ógna öryggi heimsins með því að þróa kjarna vopn í blóra við alþjóðasamþykktir, eins og Íran og Kóreu. Kínverjar komast upp með að halda aftur af þjóða-samfélaginu sem koma vill skikki á á málefni landa þar sem einvaldar halda gjörvallri þjóð sinni í herkví, líkt og í Sýrlandi.

Þetta gera þeir einfaldlega í krafti handstýrðs gjaldeyris og mikillar framleiðslugetu sem heldur uppi vestrænum neysluvenjum. Ef þú hentir út af heimili þínu öllu því sem búið er til í Kína yrði fátt eftir. Þeir hafa tögl og efnahagslegt hreðjatak á heiminum.

Það útheimtir af þeirra hálfu linnulausa ásókn í auðlindir jarðarinnar.

Stjórnvöld í Kína gera engan greinarmun á "Kínverskum einkafyrirtækjum" og fyrirtækjum sem rekin eru beint af ríkinu. Öll fyrirtæki í Kína þjóna kínverskri nýlendustefnu og þar við situr. - Um þetta vitnar framganga kínverskra fyrirtækja í Afríku þar sem mörg fyrirtæki sem reiddu sig á aðstoð eða samvinu við Kína, fóru af stað sem fyrirtæki í þjóðar eða einkaeign, en enduðu uppi sem eign kínverskra fjárfesta. Oft var það kínverska ríkið sjálft.

Það sama er upp á teningnum í sumum löndum suður Ameríku og Asíu.

Ef íslenskir bændur halda að það sé einhverra milljóna virði að rétta Kínverskri samsteypu litla fingurinn, ættu þeir að staldra við og horfa aðeins til þeirra sem slíkt hafa gert í öðrum löndum og standa núna uppi handleggja lausir.

Huang segir samkomulag í höfn

Kínverjarnir koma

Nú þegar virðast þeir vera allsstaðar. Í París versla þeir Chanel skó og í Róm panta þeir sér Dim sum í stað pasta. Í London arka þeir upp og niður Mayfer til að skoða hvaða hús séu til sölu.

Og þetta er aðeins byrjunin.

Rétt eins og kínversk framleiðsla hefur að mestu gert vestræna neyslumenningu mögulega síðustu ár, koma Kínverjar til með að verða ráðandi afl í ferðaþjónustu heimsins á komandi árum. -

Kínverskir ferðaþjónustuaðila fjárfesta um þessar mundir nánast, hvar sem er í heiminum,  í hverju sem yfirleitt er til sölu  og á einhvern hátt tengist túrisma

Kínverskar fjölskyldur verja allt að 8% af árstekjum sínum í ferðalög sem er talvert meira en gengur og gerist á Vesturlöndum.

Það er því eftir nokkru að slægjast fyrir atvinnugrein sem eins og aðrar hefur dregist nokkuð saman í heimskreppunni.

Allir helstu ferðamannastaðir heimsins hugsa sér gott til glóðarinnar og gera sitt besta til að treysta viðskiptasambönd sín við Kína, en þaðan er einmitt  helst að vænta aukningar í bransanum á alheimsmælikvarða. -

Það hlakkar eflaust í ferðasölumönnum við tilhugsunina um að því er virðist óþrjótandi eftirspurn í Kína eftir vöru þeirra.  70% aukning ferðamanna frá Kína kann að hljóma eins og dýrðlegar fréttir fyrir íslenskan túrisma sem enn er eini teljandi vaxtarsprotinn í íslensku efnahagslífi.

Samt er ástæða til að staldra við, áður en það er orðið of seint og spyrja að hvers konar ferðamennsku vilja íslenskir ferðaþjónustuaðilar stunda.

Ljóst er að ekki eru allir staðir í heiminum jafn hentugir fyrir massífan ferðamannstraum. Ísland er meðal þeirra fáu landa sem getur boðið upp á tiltölulega ódýrt og auðvelt aðgengi að stórbrotinni og ósnortinni náttúru.

En hversu lengi mun afar viðkvæm náttúra landsins standa af sér sór-aukið ágengi ferðamanna. Þess aukins heldur þegar þeir kjósa í sí auknum mæli að ferðast um á eigin vegum, án leiðsagnar eða eftirlits á einkabifreiðum, frekar en undir stjórn og leiðsögn leiðsögumanna.

Og hversu lengi verður landið vinsælt af þeim sem sækjast eftir gæðaferðamennsku, ef það verður gert að einskonar náttúrulegu Disneylandi þar sem bíða þarf í röðum  til að komast niður að Gullfossi eða inn á Geysissvæðið og hálendið verður iðandi af þúsundum göngugarpa.

Ísland kynnt fyrir Kínverjum

Hinir ríku svína meira á í umferðinni

Á dögunum voru birtar í American journal Proceedings of the National Academy of Sciences niðurstöður úr könnun fékagsvísindamanna við Norður Ameríska háskóla sem benda til þess að auðugt fólk, sem gjarnan telur sjálft sig bústólpa samfélagsins,  er líklegra til að vera óheiðarlegra, lygnara og ólöghlýðnara en það sem fátækt er. - 

Hinir ríku svína frekar á aðra í umferðinni og tíma  sjaldnar að kaupa sælgæti handa börnum sínum.

Kristur boðaði að auðveldara væri úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki.

Þessu trúa sjálfsagt flestir fátækir kristnir menn.

En kristnir auðmenn finna sér ætíð eitthvað sér til afsökunar. Þeir benda á að Kristur geti ekki haft rétt fyrr sér með þetta því þar sem fátæktin sé mest séu glæpirnir einnig algengastir eins og  alkunna sé með fátækrahverfi stórborganna. -

Eða til vara, að þeir sjálfir séu undantekningin sem sanni regluna.

Í könnuninni kemur fram að Því meira sem fólk hefur til að moða úr, því líklegra er það til að segja ósatt, stela, brjóta landslög og koma ver fram við börn sín en þeir sem minna hafa milli handanna.

Þetta er svo sem eitthvað sem flestir hafa á tilfinningunni að hljóti að vera satt í stórum dráttum.

Skýringin er sem sett er fram við þessari hegðun ríkra er að þeir hafi almennt jákvæðari viðhorf til græðgi. Græðgi er góð segja þeir.

Það vakti athygli mína við þessa könnun frekar en sjálfar niðurstöður hennar, var aðferðin sem rannsakendur notuðu til að greina á milli ríkra og fátækra.

En það var fyrst og fremst útlit viðkomandi og hvernig bifreið viðkomandi ók, sem réði því hvar í flokki hann lenti. -

Í fljótu bragði virðist þessi aðferð ekki vera sérstaklega nákvæm hvað þá vísindaleg. En í Kaliforníu sem var vettvangur könnunarinnar, ku bílaeignin einmitt gefa ágætlega til kynna fjárhagsstöðu viðkomandi.

Svona eins og þetta var á Íslandi, korter fyrir hrun. 

Allir muna hvernig nýríku plebbarnir með kúlulánin, höguðu sér eftir hrun, þegar enginn mátti berast á án þess að eiga það á hættu að vera úthrópaður bankaræningi og braskari af fokillum atvinnuleysingjum.

Þeir sem enn áttu fyrir því að fylla á tankinn en þjáðust af slæmri samvisku, neyddust  til að leggja jeppunum og skilja glæsikerrurnar eftir heima inn í bílskúr. -

Og fræg er sagan af einum af fóstbróður útrásarvíkinganna sem ekki gat hugsað sér að aka um á "einhverju drasli" og lét nægja að fjarlægja gullröndina af annars kolsvörtum lúxusjeppanum sínum, til að berast minna á.

Niðurstöður nefndrar könnunar gefa nefnilega einnig til kynna að ef hagur hinna fátæku vænkaðist skyndilega, t.d. ef þeir myndu vinna fúlgur fjár í happdrætti, var líklegra að siðferði þeirra versnaði.

Sem sagt, miklir peningar spilla fólki og siðferðisþrek þess minkar eftir því sem ríkidæmið er meira.

Ætli þetta virki öfugt líka. Að fólk sem verður fátækt, eftir að hafa verið ríkt, verði heiðarlegra?

Reykjanesbær í rusli

Árni Sigfússon bæjarstjóri í Reykjanesbæ eirir sér hvergi á meðan að bæjarfélgið  á einhverjar eignir.

Fylgja verður nýfrjálshyggjunni sem hann aðhillist út í hörgul og allt verður að einkavæða og selja, og helst til einhverra annarra en Íslendinga. Best ef þeir eru frá Norður Ameríku. Allt sem þaðan kemur er gott fyrir Suðurnesin.  Jafnvel innflutt bandarískt sorp.

Árna er greinilega mikil eftirsjá af Kananum. Þjáist hann af Kanablæti?  

Vel tókst til að koma húseignunum upp á velli í einkaeign. En eftir hrunið eru þeir aðilar orðnir að undirmálsmönnum, svo fjárhagslega veikir að þeir geta ekki beitt sér fyrir neinni uppbyggingu á svæðinu. Árni hefði betur selt herstöðina einhverjum könum.

Þess vegna er svo yndislegt þegar svona tækifæri býðst og að Kaninn vill snúa aftur...með fullt af dollurum og bandarískt sorp.

Suðurnesjamenn kunna greinilega sjálfir ekki með sorp og úrgang að fara og geta ekki einu sinni rekið sorpbrennslu skammlaust. Það kann Kaninn hinsvegar vel.

Og innflutningur á bandarísku sorpi til landsins er svo sem ekki nýr af nálinni. Það má enn sjá viða út um fjöll og firnindi.

Kaninn skildi eftir sig haugana af sorpi og úrgangi Á Miðnesheiði sem Árni bæjarstjóri hefur ekki enn komið í verk að láta þrífa. 

Ef salan á sorpeyðingarstöðinni gengur eftir  fær hann m.a. tækifæri til að borga Kananum fyrir að gera það.

 

Vilja flytja úrgang til Íslands

Kína gefst ekki upp

Huang Nubo er ekki af baki dottinn þótt hann hafi fengið neikvætt svar um að kaupa Grímsstaði. Þrátt fyrir yfirlýsingar hans um að honum hafi verið sýnt óréttlæti og hann hafi mætt þröngsýni, og að hann hafi að þeim sökum hætt við að reyna að kaupa Grímsstaði, er hann aftur farinn að banka á dyrnar hjá stjórnvöldum á Íslandi. 

Huang vill endilega kaupa Grímsstaði og einhverjir sem telja sig geta komið hlutunum þannig fyrir að það sé hægt, eggja hann áfram. Huang hélt því fram að hann hefði ekki tapað neinu sjálfur á tilraun sinni til að ná Grímsstöðum. Nú segir hann að ferlið hafi kostað  mikið fé. Hver var það sem kostaði tilraunina?

En umdeild ákvörðun Ögmundar, er sem sagt í endurskoðun, viðhorf Huangs til stjórnarfarsins á Íslandi hlýtur að vera endurskoðun og ákvörðun hans um að fjárfesta einhversstaðar annarsstaðar er í endurskoðun. - Allt þetta endurskoðunarferli fer að stað eftir að ljóst varð að kínversk yfirvöld eru ekki á þeim buxunum að endurskoða sína stefnu sem er að ná með einhverju móti fótfestu á landi sem liggur að norður heimsskautasvæðinu og þeim siglingaleiðum sem þar eru að opnast.

Ögmundur vann þessa orrustu, en stríðið er ekki búið. Það sem Kína vill, fær Kína. - Gömlu geimvísindaskáldsögurnar um ófreskjurnar sem komu utan úr geimnum til jarðarinnar í leit að nýtanlegum auðlindum, eftir að hafa gjörnýtt sínar eigin, er orðin að veruleika. Nema að það eru ekki geimverur sem fara um jörðina og mergsjúga hana hvar sem þeir fá tækifæri til, heldur Kínverjar.

Fólk sem heldur enn að Huang sé að sækjast eftir því að fjárfesta á Íslandi af einhverjum mannúðarhugsjónum, ættu að kynna sér starfsemi kínverskra fyrirtækja í þeim Afríkulöndum sem þeir hafa náð náð að nýta sér fátækt og ringulreið til að komast að auðlindum landsins, sem sumstaðar þeir greiða fyrir með vopnum og "vernd". Einnig í suður Ameríku hafa kínversk fyrirtæki, í krafti nýfengins dollara-gróða sem skapaður er með blóði og svita fátækrar kínverskrar alþýðu, keypt gríðar stór landsvæði og þar á meðal heilu fjöllin til að vinna úr þeim málma og efni sem þeir flytja síðan til Kína til frekari vinnslu.

Vonandi sjá íslensk stjórnvöld og almenningur í gegnum þessa svikamillu Huang Nobo fyrir hönd kínverskra stjórnvalda og hafna öllum tilboðum í að gera íslensk landsvæði að nýlendum þeirra.  

Vill enn fjárfesta á Íslandi

Hugsað í öldum

Ögmundur Jónasson hvetur landa sína til að hugsa um framtíðina, ekki bara nánustu framtíð, heldur langt fram í aldir. Hann vill koma í veg fyrir að útlendingar nái eignarhaldi á auðlindum landsins um alla eilífð,  en telur of seint að banna þeim að fjárfesta í atvinnulífinu. -

Þetta er fremur holur málflutningur hjá Ögmundi. Hann veit betur en er að reyna að gera sér sem mestan pólitískan mat úr vinsælli ákvörðun sinni um að hafna hinum kínverska Huang um að kaupa Grímsstaði.

Ögmundur veit að með því að gera einkaaðilum mögulegt að eignast auðlindir Íslands, eins og gert hefur verið með fisk, raforku, vatn og jarðvarma, er ekki hægt að koma í veg fyrir að útlendingar séu þar á meðal.

Það sem vakir fyrir erlendum fjárfestum, sem sækast eftir að eignast íslenskar auðlindir, er að græða á þeim. Þeim er nokk sama hvernig eignarhaldið er skráð, svo fremi sem arðurinn lendi í þeirra vasa.

Eina leiðin til að halda í eignaréttinn er að gera allar auðlindir landsins að þjóðareign og banna alla erlenda fjárfestingu í landinu. Og til þess að það verði mögulegt þarf að segja upp talvert af milliríkjasamningum og breyta lögum landsins á víðtækan hátt.

Erlendir fjárfestar hafa þegar komið ár sinni vel fyrir borð á Íslandi og sjúga til sín fé almennings í gegnum fjarfestingasjóði og banka sem Íslendingar reka fyrir þá. -

Til þess að sú framtíðarsýn sem Ögmundur er að boða verði að veruleika þarf að vinda ofan af tímanum um það bil eina öld aftur á bak.

Hurð skall nærri hælum

Goðsagan um íslenska hrunið breiðist út

Eftir að Íslendingar höfnuðu Icesave samningunum í Þjóðaratkvæðagreiðslu hefur smá saman orðið til í útlöndum, goðsögnin um þjóðina í norðri sem neitaði að greiða skuldir bankanna, líkt og t.d breska ríkisstjórnin gerði þegar Northern Rock og aðrir breskir bankar komust í hann krappann.

Goðsögnin um að Íslendingar hafi á einhvern hátt staðið upp í hárinu á peningavaldinu, með forseta landsins í fararbroddi, hefur orðið til, einkum hjá glaðbeittum þjóðernissinnuðum pennum Evrópulanda, sem oftar en ekki virðast ekki þekkja mikið til mála á Íslandi, en eru ekki smeykir við að herma eftir og endurtaka það sem þeir hafa heyrt fleygt og virðist verða  málstað þeirra sjálfra til framdráttar. Þetta á einkum við þá möguleika sem Íslendingar höfðu til að stjórna handvirkt gengi krónunnar. -

Viðhengi við mítuna er að Íslendingar hafi sótt bankaræningjana til saka og velt úr sessi þeim ráðmönnum og pólitíkusum sem gerðu svikamillurnar og hrunið í kjölfar þeirra mögulegt. -

Auðvitað verða goðsagnir ekki til úr engu en þær eru oftast ýkjusögur. 

Íslendingar höfnuðu að greiða Icesave á þann hátt sem þingið vildi, en borga þarf nú skuldirnar samt eftir öðrum leiðum.

Íslensku ríkisstjórnirnar dældu vissulega almannafé í að endurreisa bankanna, þótt það hafi verið gert með þeim formerkjum að mögulegt væri ða ná því til baka.

Og þótt fjöldi manna hafi verið rannsakaðir í tengslum við hrunið, hefur ekki einn einast hlotið dóm fram að þessu.

Að hrunflokkunum hafi verið hegnt fyrir sinn þátt í hruninu, er rétt á vissan hátt en sú hegning virðist ekki ætla að vera langvarandi. Aðal hrunflokkurinn er aftur orðin stærsti flokkurinn í landinu og hinn hefur setið við völd allan tímann.

 

Írar horfi til Íslendinga

Skammbyssu í jólagjöf

Fyrsti föstudagurinn eftir þakkargjörðardaginn er kallaður Svarti föstudagur í Bandaríkjunum. Á þessum degi hefjast jólainnkaupin fyrir alvöru og sumir verslunareigendur opna verslanir sínar löngu fyrir sólarupprás og fólk flykkist í þær til að verða ekki af góðum kaupum. Nafnið á víst rætur sínar að rekja til borgarinnar Fíladelfíu og var upphaflega notað til að lýsa umferðinni, menguninni og mannþrönginni sem skapaðist í borginni á þessum degi, þegar jólatilboð verslananna byrjuðu.

Skotvopnasölumenn vilja ekki fara varhluta af jólastemningunni og bjóða einnig vörur sínar á góðum verðum fyrir jólin. - Nokkrum sinnum hafa sölumet í skotvopnasölu verið slegin á þessum degi. - Bandaríkjamenn margir trúa því að "vopnað samfélag sé kurteist samfélag" og það er ekki ólagengt skotvopn eru keypt til jólagjafa.

En eins og kemur fram í fréttinni, virðist áróður sterkustu hagsmunasamtaka Bandaríkjanna, sem er samband riffilseigenda, hafa náð yfirhöndinni. Slagorð þeirra er vel þekkt; "Byssur drepa ekki fólk, fólk drepur fólk". 

Önnur útfærsla er; Byssur drepa ekki fólk, kúlur drepa fólk. Byssur fá aðeins kúlur til að fara mjög hratt"

Nýtt met í vopnasölu

Það sem Kínverjar fá ekki að sjá - Frétt China Forbidden News um Grímsstaði

China Forbidden News eða NTDTVTV,  sjónvarpsfréttastöðin sem sem flytur fréttir frá og um Kína en er bönnuð  í sjálfu landinu, segir frá misheppnaðri tilraun fyrirtækis Huang Nubo  til að kaupa Grímsstaði á Fjöllum í langri frétt. Stöðin leitar m.a. til sérfræðinga í kínverskum efnahagsmálum og fær hjá þeim álit um áform Huangs og Kína á Íslandi. Myndskeiðið er ekki hægt að finna með venjulegri leit á youtube og ekki hægt að setja hér inn eftir venjulegum leiðum. Koma þar til takmarkanir Kína á vissu efni á netinu. Aðeins er hægt að nálgast efnið með sérstökum link. Hér er fréttin. Ísland hafnar kínverska auðjöfrinum.

Og svo kemur þessi frábæra umfjöllun;