Svínaflensa við dyrnar

Fyrir nokkrum dögum átti ég leið um Vík í Mýrdal. Ég tók olíu á bílinn á bensínstöðinni þar og þegar ég stóð við kassann og beið eftir afgreiðslu, vatt sér að mér kona ein snaggaraleg, og spurði hvort ég væri á leið til Reykjavíkur. Ég kvað svo vera. Hún spurði þá hvort ég gæti tekið pakka fyrir sig til borgarinnar, en pakkinn væri frá heilsugæslu staðarins. Sagði hún að mikið lægi við að pakkinn kæmist til Reykjavíkur þetta sama kvöld og til rannsóknarstofunnar í Ármúla 1.

Ég spurði hvað væri í pakkanum. Hún kvað það vera sýni úr útlendingum sem hugsanlega væru smitaðir af svínaflensu. Ég sagðist líklegt að ég yrði seint á ferðinni í Reykjavík og spurði hvað ég ætti að gera við pakkann ef engin væri við til að taka á móti honum. Hún sagði mér að skilja hann bara eftir við útidyrnar. Sýnin væru í lokuðum dósum og pökkuð í ís sem sennilega mundi duga til morguns.

Ég ákvað að gera henni og heilsugæslunni þennan greiða og tók pakkann með til Reykjavíkur. Það fór eins og mig grunaði að engin var við í Ármúla 1 til að taka á móti pakkanum og því fór ég eftir leiðbeiningum konunnar og skildi pakkann eftir við útidyrnar.

Tveimur dögum seinna las ég að tvær konur lægju þungt haldnar af svínaflensu á sjúkrahúsi í borginni. - Mér varð hugsað til pakkans. -

Bla bla bla - Hið nýja Ísland - bla bla bla - Allt upp á borðum - bla bla bla

Það verður stöðugt erfiðara fyrir almenning að bera virðingu fyrir fólkinu sem vermir sæti löggjafarsamkundu þjóðarinnar. Hið nýja Ísland sem það lofaði kjósendum fyrir kosningar, er eftir sem áður, gamla "góða" landið þar sem flest er með sama hætti og áður.

Meðhöndlun þeirra á Icesave málinu og ES aðildarumsókninni sýna svo ekki er hægt um að villast, að hrossakaup, eigin hagsmunahyggja og flokkspólitík ræður afstöðu þessa fólks,rétt eins og áður og  miklu fremur en þjóðarheill.

Jafnvel þeir sem ætluðu að vera sérstakir málsvarar hins "nýja Íslands" á alþingi, kjósa þvert um hug sinn og gera nú tilraun til að stíga hér sín fyrstu spor í alvöru pólitískum hrossakaupum.

Enn og aftur er þjóðin sett í þvingu flokkspólitíkurinnar sem algjörlega er ófær um að leiða hugann út fyrir kassann sinn.

Mér finnst í sjálfu sér ekki skipta máli hvort fólk er með eða á móti umsókn í ES, eða með eða á móti ríkisábyrgð á Icesave. Það sem skiptir máli er að umfjöllun um þessi mál séu byggð á skynsemi, réttum upplýsingum og með þjóðarheill að leiðarljósi. - Yfirgangur meirihlutans og sá hroki sem hann og ríkistjórnin hafa sýnt, segja aðeins eitt; við höfum meirihlutann, það skiptir engu hvað þið hin segið, svona verður þetta. 

Þras minni hlutans um tæknilega útfærslu og flokkspólitísk pissukeppni í stað málefnalegrar umræðu um ES, sýndi að hann hefur lítið sem ekkert fram að færa og réttlætir þannig með málefnafátækt sinni, að hluta til,  hrokafulla framkomu meirihlutans.

Nú liggur það fyrir að ekki er hægt að vita hvort Ísland á eitthvað erindi í ES nema að sótt sé um aðild. Umsóknin er því ekki raunveruleg umsókn, heldur aðeins könnun á því hvað sé í boði. Það er því ótrúlegt að sjá fólk skipa sér í pólitískar fylkingar á forsendum þess sem það ekki veit, í stað þess sem það veit. 

Að ekki skuli liggja fyrir óyggjandi lögfræðilegt mat á því hvort íslenska ríkinu beri yfirleitt að greiða Icesave skuldirnar, er vitaskuld fáránlegt. Eins og staðan er í dag er gengið út frá því sem vísu að loforð íslenskra stjórnmálamanna og pótintáta þeirra við kollega þeirra í Bretlandi og Hollandi, skuli standa. Það er í sjálfu sér virðingarverð afstaða að "orð skulu standa". En ef það þýðir langvarandi efnahagsörðugleika heillar þjóðar, er ástæða til að kanna málin frekar, ekki satt?

- Nei, pólitík er hlaupin í málið, meira segja margslungin og það sanna og það rétta, skiptir þess vegna ekki lengur máli.-

Óhæft Alþingi

Í umræðum á Alþingi í gær um Icesave samninginn, kom vel í ljós hversu óhæf þessi stofnun er til að fjalla um mál sem varðar velferð allrar þjóðarinnar. Þegar að þjóðin þarf hvað mest á samstöðu og einurð að halda, hlupu stjórnmálaflokkarnir áður en varði niður í sínar gamalkunnu skotgrafir. 

Fjármálráðherra mælti fyrir frumvarpinu um að heimildin til að borga Icesave yrði veitt. Hann talað af yfirvegun og leiddi fyrir því rök að hér væri um að ræða lokahnykk á slæmu máli sem allir flokkar ættu þátt í að hafa komið af stað.  

Gylfi Magnússon fullyrti að Ísland hefði efni á þessum samningi ef að innflutningur yrði minnkaður til móts við það sem var um 2003 og útflutningur ykist í samræmi við það sem hann hefur gert síðast liðin ár. 

Samt var blásið á þau orð hans af þeim sem til máls tóku til að andmæla eftir Það.

Þar kom greinilega fram hjá flestum sem til máls tóku að markmið þeirra var ekki að vinna landinu heilt, heldur að reyna að nota sér þetta mál til flokkspólitísks framdráttar. Jafnvel Ögmundur Jónsson sem virtist friðmælast við stjórnarandstöðu, eða allavega vin sinn Pétur Blöndal,  var þrátt fyrir göfug orð um að fylgja eigin samvisku, aðeins að undirbúa málsvörn sína, þegar kemur að honum að greiða atkvæði og gera grein fyrir því.  Hann lýtur greinilega svo á að málið geti hugsanlega fellt stjórnina og að því muni hann aldrei stuðla, jafnvel þótt hann verði að kjósa móti sannfæringu sinni í þessu Icesave máli.

Sá sáttatónn sem heyrðist örla á í Ræðu Þorgerðar Katrínar var greinilega litaður af hræðslu við að mjög djúpt yrði farið ofaní þau mörgu jaðar-mál sem tengjast hruninu þar sem bóndi hennar á hlut að máli. Hún lagði mesta áhersluna á samtrygginguna, eða að allir í síðustu ríkisstjórnstjórn væru jafn sekir.

Sigmundur Davíð og Bjarni Benediktsson stigu hvað eftir annað í ræðustól og höguðu báðir sér eins og litlir drengir í skólaleikriti sem eru að reyna að herma eftir og tala eins og þeir halda að stjórnmálmenn eigi að gera. Sýndarmennskan í málfari þeirra og tilburðum var pínleg á að hlusta. Þeir slepptu því alveg að reyna að færa rök fyrir máli sínu en töluðu þess í stað um hversu mikill brandari það væri að þeir þyrftu að gera það. -

Pólitíski skotgrafarhernaðurinn var augljós í ræðu Árna Páls félagsmálráðherra, sem gerði út á að fela ábyrgð Samfylkingarinnar að hruninu.

Mér fannst augljóst að allir nema Fjármálaráðherra og Gylfi Magnússon höfðu slæman málstað að verja í þessu máli og reyndu hvað þeir gátu til að skafa yfir það.

Ræða Valgeirs Skagfjörð var dálítið með öðru sniði en hinar ræðurnar. En þrátt fyrir yfirlýstan vilja um að ætla ekki að feta í fótspor flokkadráttanna, var niðurstaða hans sú sama og hinna andstæðinga frumvarpsins, samninginn varð að fella, sama hverju tautaði. 

Spurningin er; hvernig getur þjóðin vænst þess að þetta máli verði til lykta leitt á farsælan hátt þegar að þeir sem fara með völdin (Þing og ríkisstjórn) hafa að markmiði að nota málið fyrst og fremst til að ala á sundrungu og pólitískum deilum sín á milli.  

Og steinar fá mál

Mér finnst fátt ánægjulegra en að kynnast nýjum sprotum í grasrótarmenningu landsins. Á leið minni um Stöðvarfjörð á dögunum kom ég í fyrsta sinn inn í besta steinasafn á Íslandi og örugglega eitt það stærsta í öllum heiminum.

 Safnið er líklega eina safnið á landinu, opið almenningi, sem aldrei hefur þegið opinbera styrki. Það er afurð ævilangrar söfnunaráráttu Petru Sveinsdóttur (f.1922) sem fann flesta steinanna í næsta nágrenni við heimili sitt, fjöllunum við Stöðvarfjörð og annars staðar á Austfjöðrum.

 Það sem gerir safnið svo sérstakt og aðlaðandi, fyrir utan fjölda og fjölbreytileika steinanna, er að þeim er fyrir komið í garði og húsi Petru. Sjálf er dvelur Petra á öldrunaheimili núorðið og kemur aðeins í heimsókn á góðviðrisdögum. En allt á heimili hennar er eins og hún hafi aðeins brugðið sér frá. Í svefnherberginu liggja barnaleikföng á gólfinu og opin bók á náttborðinu hennar við rúmið. Í eldhúsinu er ilmur af nýlöguðu kaffi og í sólstofunni liggur dagblað á sófanum. Andinn í húsakynnum hennar er indæll og honum er viðhaldið af börnum Petru og fjölskyldum þeirra, sem sjá um að reka staðinn.

Innan um steinana í húsinu má sums staðar sjá uppstoppaða fugla og önnur dýr úr íslenskri náttúru og út í garðinum; garðálfa, dýrabein og horn ásamt gömlum munum úr íslensku alþýðulífi. Garðurinn er ævintýraheimur fyrir börn og afar fræðandi fyrir alla áhugasama um íslenska náttúru.

Hver einasti steinn á sér sína sögu og sagt er að Petra muni sögu þeirra flestra þrátt fyrir fjöldann. 

Steinasafn Petru er fjölsóttasti einstaki ferðamannastaðurinn á Austurlandi, en þangað koma tugir þúsunda ferðammanna árlega. 

Ertu sjálfur Alfred inn við beinið?

'Sumarið er tíminn', söng Bubbi og hafði svo sannarlega rétt fyrir sér. Um leið og ég nálgaðist Reykjavík á föstudags eftir-meðdegi eftir að hafa ekið laufléttan hring í kring um landið (sleppt Vestfjörum að vísu) varð merking þessara orða mér ljós. Það sumar á Íslandi og sumar í íslenskum hugum. Á sumrin gleymast hremmingar vetrarins og allt verður svo bjart og yndislegt.

Frá Hveragerði og inn að Árbæ var stanslaus röð bíla með hústjöld og hjólhýsi í eftirdragi. Þeim sem í bílunum voru leið eflaust ekki ósvipað með umferðina og þeim er sagt að trúa um kreppuna. Þeim er sagt að allir séu hluti af vandmálinu en geti lítið gert sjálfir til að leysa það annað en að bíða þolinmóðir og vona hið besta. 

Allir sem sagt á leið í 'útilegu' eins og hún tíðkast í dag á landinu bláa, eða á ég að segja fjólubláa? Það er meira réttnefni þegar tillit er tekið til hinna víðáttumiklu Lúpínubreiða sem hvarvetna þekja orðið undirlendið. Hún er komin til að græða landið, safna jarðvegi og bægja burtu sóley og fífli sem áður uxu á strjáli í örfoka landinu. Lúpínan hagar sér nefnilega dálítið eins útrásarvíkingur.   

Engin 'kreppumerki' var að sjá á þessum tilkomumikla jeppaflota sem silaðist í austurátt með tjaldvagna og hjólhýsi í eftirdragi og ca. 15.000 kall á tankinum.

Eftir að hafa fylgst með ósköpunum úr fjarlægð, sem yfir landið gengu s.l. mánuði, var fróðlegt að upplifa viðbrögð fólks vítt og breitt um landið frá fyrstu hendi.  Það kom mér reyndar á óvart hversu ólík sjónarmiðin eru.

En samt eiga flestir þrennt sameiginlegt. Það kvarta allir yfir því að upplýsingar berist seint og illa frá stjórnvöldum til almennings. Það kvarta allir yfir því að þeir sem stálu sjóðum landsins skuli ekki refsað og Það kvarta allir yfir því að það finnist hvergi heilræn, hvað þá sameiginleg, sýn á framtíð landsins. 

Ótrúlega margir voru á því að hin marg-umtalaða kreppa væri ekki til nema í fjölmiðlum, mótmælafundum og kannski mest á blogginu. Þeir bentu á líf sitt og þeirra sem þeir þekkja og spurðu; hvað hefur breyst?  -

Aðrir voru þeirrar skoðunnar að kreppan hefði ekki hafist enn fyrir alvöru og fólk muni ekki gera sér ekki grein fyrir því hve alvarlegt ástandið væri fyrr en en skattarnir hækkuðu, launin lækkuðu og vöruverðið færi úr böndunum. En einmitt um það hefur nú náðst sátt meðal pólitíkusanna og sem þegar er búið að undirrita.

Þeir sem eru í ferðamannabransanum kvarta ekkert. Einn hóteleigandinn sagði mér að herbergaverðið hefði lækkað í evrum talið frá því í fyrra. Hann var að byggja, breyta og bæta aðstöðuna hjá sér. Tók lán í svissneskum frönkum og afborganirnar af því láni hafa tvöfaldast á árinu. Samt var hann bjartsýnn. Bankinn hans sagði honum nefnilega að hann væri í A flokki fyrirtækja. Kannski erum við öll Alfred Neuman inn við beinið.

''Þetta  reddast.''

 

Að taka Heiðu

Í gær mælti ég mér mót við blogg-vinkonu mína Heiðu Heiðars. Við ætluðum að hittast á Austurvelli þar sem hún sagðist vera að taka þátt í mótmæla-aðgerðum. Þegar ég mætti á Austurvöll var Heiðu hvergi að finna. Mér var sagt að hún hefði verið handtekin fyrir að sitja á götunni fyrir framan alþingishúsið. Þar sem ég hef aðeins fylgst með mótmælunum úr fjarlægð þessa mánuði sem þær hafa staðið yfir, rak mig í rogastans.

Mér virtist nefnilega úr fjarlægðinni sem stefna lögregluyfirvalda væri fyrst og fremst að forða því að að mótmælendur yllu eignaspjöllum og meiðingum, en að öðru leiti ættu þeir að halda sig til hlés og leyfa friðsamleg mótmæli. En nú spyr ég mig hvort  það geti verið að það sem virtust vera mild og yfirveguð vinnubrögð lögreglunnar fram að þessu, hafi aðeins verið taktískar aðgerðir sem beitt var vegna þess að þeir áttu við ofurefli að etja.

En um leið og "andstæðingurinn" var orðin viðráðanlegur, er  lögreglusamþykktum borgarinnar beitt af fullri hörku. Hver önnur getur ástæðan verið að litlum hópi pottaglamursfólks á Austurvelli, sem ekkert gerðu af sér sem ekki hefur verið gert hundrað sinnum áður á sama stað, er smalað upp í lögreglubíl og það sektað um 10.000 krónur eða gert ella að sitja 2 daga í fangelsi.

Heiða veitti enga mótspyrnu þegar hún var handtekin en tók það skýrt fram að þegar hún neitaði að færa sig af götunni, væri um að ræða borgaraleg óhlýðni til að mótmæla óréttlæti í samfélaginu. -  Hún var tekin á lögreglustöðina og stungið inn í klefa þar sem hún mátti dúsa í tvo tíma, eftir að belti og skór höfðu verið fjarlægð.

Fram að þessu hefur hafa yfirvöld ekki handtekið Heiðu enda þótt hún hafi verið í fararbroddi mótmælanna frá upphafi. Hún hefur marg-oft gert það sama og hún gerði í gær og var handtekin fyrir. Hversvegna lét lögreglan til skarar skríða gegn henni núna? Vegna þess að hún sá að mótmælendur voru fámennir og að stærstum hluta úr nánustu fjölskyldu Heiðu. - Hugmyndin hefur sem sagt verið að nota tækifærið og kenna henni lexíu. Lexían sem heitir; Við höfum valdið og þótt það sýnist svo að við séum samvinnuþýðir, þá er það bara takttík. Við munum láta til skarar skríða gegn hvers konar borgaralegri óhlýðni um leið og hópurinn þynnist.

Hafdís Huld fór á kostum

Segja má með sanni að Hafdís Huld  hafi farið á kostum á tónleikunum hennar hér á The Porter í Bath s.l fimmtudagskvöld. Húsakynnin voru þétt setin í þessum litla en fræga kjallara sem sem er búin að festa sig í sessi sem viðkomustaður tónlistarfólks á ferð um Bretland að kynna nýjar plötur.

Hafdís söng þarna lög af 'Dirty Paper Cup' sem kom út 2006 og einnig af nýrri plötu sem hún er með í smíðum. Undir söng hennar lék gítarleikari úr hljómsveitinni sem hún öllu jafna hefur á bak við sig, en það var fyrst og fremst söngur Hafdísar sem þarna var á boðstólum.

Krystal tær röddin og íslenski framburðurinn heillaði alla þá sem ekki voru þegar aðdáendur hennar.

Sviðsframkoma hennar er líka aðdáunarverð. Hafdís er svo eðlileg og óþvinguð að strax eftir fyrstu kynningu virtust sem tónleikagestir ættu í henni hvert bein og hún í þeim.

 

 

 

Heppni og óheppni Íslendinga

Gömul saga úr Buddatrú segir frá bónda sem átti hest sem hljóp í burtu. Allir nágrannarnir komu til að votta honum samúð sína, segjandi; "mikil óheppni."

"Kannski" svaraði bóndinn.

Daginn eftir snéri hesturinn til baka og honum fylgdu margir villtir hestar. "Mikil heppni" sögðu nágrannarnir.

"Kannski" svaraði bóndinn

Nokkrum dögum seinna reyndi sonur bóndans að temja einn villihestanna. Hesturinn kastaði honum af baki þannig að hann fótbrotnaði. "þvílík óheppni" sögðu nágrannarnir.

"Kannski" svaraði bóndinn.

Viku síðar áttu hermenn leið um þorpið í leit að ungum mönnum til að þjóna í hernum. Þeir tóku alla sem þeir fundu nema fótbrotna bóndasoninn. "Þvílík heppni" kvað við í nágrönnunum.

Og þannig heldur sagan áfram.

Dag einn fengu íslenskir bankar ekki lengur fyrirgreiðslu annarra banka. Óheppni?

Í ljós kom að nokkrir íslenskir kaupsýslumenn höfðu farið með fjármuni þjóðarinnar og annarra sem eigin og tapað þeim. Nú komst loks upp um þá og sukkið stöðvaðist. Heppni?

Kannski sögðu margir.

Vegna þess að þeir höfðu platað peninga út úr almenningi í öðrum löndum urðu Íslendingar að borga fyrir þá skuldirnar og taka til þess lán. Óheppni.

Kannski sögðu margir.

Til að borga lánin verða Íslendingar að draga úr þenslunni í samfélaginu og reiða sig á það sem þeir raunverulega geta framleitt í staðinn fyrir blöðruviðskipti í útlöndum. Heppni.

Kannski sögðu margir.

Vegna þess að þetta hafði gerst á vaktinni hjá miklum frjálshyggjumönnum í pólitík, var efnt til mótmæla og þeir loks hraktir úr stjórn. Í staðinn komst til valda félagshyggjufólk sem beið það erfiða hlutverk að stýra landinu í gegnum erfiðleikanna. Óheppni fyrir þá.

Kannski sögðu margir.

En vegna þess að félagshyggjufólkinu stýrir kona sem mikill meiri hluti þjóðarinnar ber mikið traust til eru langflestir í landinu ánægðir. Heppni.

Kannski sögðu margir.

Svo kom að því að konan og hennar fólk gerði samninga um að borga það sem um var samið. Margir töldu að samningarnir væru slæmir, illa tímasettir, vextirnir of háir eða fara hefði átt með málið fyrir alþjóðlega dómstóla. Vegna þess var konan sem flestir treystu svo mikið, kölluð landráðamanneskja og svikari. Óheppni!

Kannski sögðu margir.

Og svona heldur sagan áfram.

La Tomatina

Fjölmennasti matarbardagi í heimi

Í Buñol á Valensíu á Spáni er á hverju ári efnt til fjölmennasta matarkasts í heimi. Tugir þúsunada Þátttakenda  koma víða að til þessa smábæjar til að taka þátt í hinu fræga tómatakasti sem fer farið hefur fram í þessum síðasta miðvikudag í ágúst mánuði s.l. sextíu ár.

Hvernig hófst La Tomatina

La Tomatina er ekki trúarhátíð. Trúlega varð tómatakastið að sið vegna atviks sem átti sér stað á bændahátíð sem haldin var á miðvikudegi í ágúst árið 1945. Á sýningunni var skrúðganga (Gigantes y Cabezudos) risa og stórhöfða. Krakkahópur sem tók þátt í skrúðgöngunni velti einum risanna um koll sem varð við það eitthvað hvumpinn og byrjaði að slá til allra sem komu nálægt honum eftir að hann komst aftur á lappirnar. Krakkarnir gripu þá tómata af nálægu söluborði og köstuðu í risann.

      

Tómatabardaginn stendur yfir í eina klukkustund. Á meðan að honum stendur er meira en 100 tonnum af tómötum kastað en í bardaganum eru allir á móti öllum. Vörubílar aka tómötunum að torginu þar sem aðal-bardaginn fer fram og brátt flýtur allt í rauðum tómatsafa. Allir eru skotmörk og allir geta tekið þátt.

Bardagareglurnar

• Ekki koma með flöskur eða aðra hluti sem geta valdið slysi.
• Bannað er að rífa boli annarra
• Kreista verður tómatana áður en þeim er kastað svo þeir meiði engan. 
• Passið ykkur á vörubílunum sem koma með tómatana 
• Hættið að kasta tómötum um leið og sírenan heyrist í annað.  
• Ráðlegt er að vera í reimuðum skóm, gömlum fötum og með sundgleraugu til að vernda augun.

 

Vefsíða Tomatina Festival : www.tomatina.es

Hjátrú er hættuleg náttúrunni

Nashyrningar í Simbabve eru að verða útdauðir. Talið er að fjöldi þeirra sé nú aðeins á milli 4-700 dýr. Án róttækra aðgerða munu þeir verða útidauðir í landinu einhvern tíman á næstu fimm árum. Ásókn veiðiþjófa  í nashyrningahorn er haldið uppi af háu verði sem hægt er að fá fyrir hornin bæði í austurlöndum nær og fjær. Einkum eru Það Kínverjar sem ásælast hornin. Í Kína eru þau eru mulin niður í duft sem Kínverjar trúa að geti læknað ýmsa kvilla. Fyrir eitt horn fæst allt að ein milljón króna á svartamarkaðinum í Kína.  

Samkvæmt kínverska sextándu aldar lyfjafræðingnum Li Shi Chen, getur nashyrningshorn læknað snákabit, skyntruflanir, hitasótt, höfuðverki, kartneglur, ælupestir, matareitrun og andsetningu. (Ekki samt kyndeyfð eins og margir halda.)  

Til eru allt að þrjú þúsund ára gamlar heimildir um margvíslega notkun nashyrningshorna. Í grískri goðafræði er sagt að þau hafi þá náttúru að geta hreinsað vatn. Í forn-Persíu voru hornin notuð í bikara sem áttu að hafa á eiginleika að geta numið eitur í víni. Sú trú var einnig viðtekin við margar konunglegar hirðar í Evrópu fram á nítjándu öld.

Nashyrningshorn eru aðallega gerð úr keratíni, sem er eitt algengasta efni í heimi. Hár og neglur eru gerðar úr því efni, hófar, skjaldbökuskeljar og fuglsgoggar. Það ætti því að gera alveg sama gagn að naga á sér neglurnar og að gleypa malað nashyrningshorn.

Þessi hjátrú tengd nashyrningshorninu er gott dæmi um hvernig hjátrú og fáfræði í bland við öfgar fátæktar annarsvegar og ríkisdæmis hinsvegar, er náttúrunni hættuleg.

Veiðiþjófar í Simbabve nota mikið kínversk deyfilyf til að fella dýrið. Hljóðlausar loftbyssur eru notaðar til að skjóta því í dýrið svo erfitt er að standa þá að verki. Eftir að hafa höggvið hornin af með exi, skilja þeir nashyrninginn eftir meðvitundarlausan þar sem hann deyr að lokum úr ofhitun. Kjötið af honum er ekki hægt að nýta vegna eitursins í kjötinu.

Fá 5 milljónir punda frá ESB til að útbreiða boðskapinn

Um helförina;

"Mér er fullljóst að réttatrúnaðarkenningin er að sex milljónir Gyðinga hafi verið gasaðar, brenndar eða breytt í ljósaskerma. Rétttrúarkenningin var líka eitt sinn að jörðin væri flöt." Nick Griffin

Mikla athygli hefur vakið, að í ný afstöðnum kosningum til Evrópuþingsins komu BNP (Breski þjóðarflokkurinn) að tveimur þingmönnum. Fyrir utan ummæli leiðtoga flokksins, þykir stefnuskrá þeirra sýna að þar fer stjórnmálflokkur sem boðar svipaða stefnu og leiddi heiminn út í heimsstyrjöld á síðustu öld. Fyrir utan að þingmennirnir fá 446.000 pund fyrir að sækja Evrópuþingið, fær flokkurinn framlög frá ESB sem nemur 147.000 árlega til starfsemi flokksins. 

Á Stefnuskrá flokksins er að;

Bretland dragi sig úr ESB.

Vinna náið með ný-fasistahópum í öðrum löndum.

Stöðva óheft og ótakmarkað flæði innflytjenda til Bretlands og minka glæpi og hryðjuverk.

Bretland, ekki ESB, ákveði hver býr í landinu.

Vísa úr landi öllum sem ekki eru fæddir í Bretlandi og fremja þar afbrot.

Halda pundinu og allri stjórn yfir efnahag þjóðarinnar.

Hætta að greiða 9 milljarða punda framlag Bretlands til ESB.

Bresk störf séu fyrir breska verkamenn.

Taka upp aftur vog og mál kerfi breska heimsveldisins.

Stöðva afskipti ESB af breska þinginu og dómstólum landsins.

Stöðva lokanir pósthúsa.

Taka aftur upp dauðarefsingu fyrir dráp á börnum, raðmorð og hryðjuverk.

Leyfa húsráðendum að verja heimili sín fyrir innbrotsþjófum.

Leiðtogi flokksins sem er annar þeirra sem náði kjöri heitir Nick Griffin. Eftir honum er þetta haft um hin ýmsu málefni;

Um Adolf Hitler;

Já, Adolf gekk aðeins of langt.

Um Mein Kampf;

Þrettán ára las ég Mein Kampf og gerði glósur. Kaflinn sem mér líkað best var um áróður og skipulag. Í honum er að finna mjög gagnlegar hugmyndir.

Um helförina;

Mér er fullljóst að réttatrúnaðarkenningin er að sex milljónir Gyðinga hafi verið gasaðar, brenndar eða breytt í ljósaskerma. Rétttrúarkenningin var líka eitt sinn að jörðin væri flöt.

Um Íslam;

Illgjörn, mjög illgjörn trú sem brjálaðir klikkhausar iðka.

Um Bretland;

Fjölmenningarlegt helvíti.

Um hvíta kynstofninn;

Án hvíta kynstofnsins skiptir ekkert máli.

Um líkurnar á að ná kjöri;

Fram að þessu höfum við bara sent einhvern í framboð því við vissum að við mundum ekki vinna. Nú þurfum við að fá einhvern sem getur..."

Um fjölmenninguna;

Tilraunaverkefni sem neitt er upp á okkur af 10.000 stjórnmálamönnum og fjölmiðlafólki.

Um fasistaforingjann Oswald Mosley;

Það eru sterk og bein tengsl milli mín og Oswald Mosley.

Um sprengjutilræðið í Soho 1999;

Sjónvarpsútsendingin sem sýndi tólf samkynhneigða mótmælendur sem flöksuðu óeðli sínu fyrir framan blaðamenn heimsins, sýndi hvers vegna svo fjöldi venjulegs fólks finnst þessar verur ógeðslegar. 

Nú verða allir að halda með West Ham, fótboltafélagi allra Íslendinga

Björgólfur Guðmundsson formaður og aðal-eigandi kattspyrnufélagsins West Ham á Englandi og varformaðurinn Ásgeir Friðriksson hafa sagt af sér. Rekstur klúbbsins verður framvegis  í höndum CB Holding sem er að stærstum hluta í eigu Straums. Nýr stjórnarformaður verður  Andrew Bernhardt, sem er einn af bankastjórunum hjá Straumi.

Straumur var eins og kunnugt er yfirtekin af ríkinu (Fjármálaeftirlitinu) og þess vegna er West Ham allt í einu orðin "eign" íslensku þjóðarinnar.

Björgólfur sem er sagður skulda persónulega um 300 millj. punda var hryggur mjög þegar hann skildi við og sagði;  "Ég vil þakka öllum á  Upton Park fyrir ógleymanleg ár. Þar sem auðna mín hefur breyst verð ég að segja af mér úr stjórn félagsins. Ég geri það með miklum söknuði en ég er sannfærður um að eigendaskiptin og ný stjórn West Ham mun verða félaginu til framdráttar. Ég mun ætíð verða West Ham aðdáandi  og vonast til að koma hingað oft aftur"

Fjárfestingarfélagið Straumur var stofnað árið 2001 upp úr Hlutabréfasjóðnum og VÍB. Straumur keypti í framhaldi af því Brú fjárfestingar og fjárfestingabankann Framtak og fékk fjárfestingabankaleyfi árið 2004.

Í ágúst 2005 var ákveðið í framhaldi af stjórnarfundum Burðaráss, Straums, Eimskipafélags Íslands og Landsbanka Íslands að sameina Straum og Burðarás. Úr þessu varð stofnun Straums-Burðaráss í október 2005, stærsta fjárfestingarbanka á Íslandi.

Höfuðstöðvar Straums eru í Borgartúni 25, Reykjavík.

Fjármálaeftirlitið beitti neyðarlögunum á Straum Burðarás þann 9. Mars 2009 til að bjarga tugmilljarða innistæðum sem Íbúðalánsjóður og lífeyrissjóðirnir áttu í bankanum og yfirtók rekstur hans, vegna þessa féllu hlutabréf í félaginu niður um 98,83% þann sama dag í Kauphöll Íslands.

Arðsömustu viðskiptin í heiminum í dag

 

10 stærstu vopnaframleiðendur Boeing $30.5bn BAE Systems $29.9bn Lockheed Martin $29.4bn Northrop Grumman $24.6bn General Dynamics $21.5bn Raytheon $19.5bn EADS (Vestur Evrópu) $13.1bn L-3 Communications $11.2bn Finmeccanica $9.9bn Thales $9.4bn Skrá: Sipri. Allar tölur frá 2007.

Stærsta og arðsamasta viðskiptagreinin í heiminum í dag er vopnaframleiðsla. Það sem drífur iðnaðinn áfram eru styrjaldir og óöryggi þjóða heimsins. Heimskreppan hefur ekki haft nein samdráttaráhrif á þá iðju mannkynsins, þvert ámóti. 

Útgjöld þjóða heimssins til hernaðar óx 4% árið 2008 og hafa aldrei verið hærri eða sem nemur; $1,464bn (£914bn) - sem er  45% hækkun síðan 1999, samkvæmt nýrri skýrslu Sipri, sem er alþjóðleg rannsóknarstofnun sem hefur aðsetur í Stokkhólmi.  (Stockholm International Peace Research Institute) Athugið að miðað er við breskar bn. 

Heimskreppan hefur enn ekki haft nein áhrif á stærstu hergagnaframleiðendur heimsins, hvorki á tekjulindir þeirra, arð, eða pantanir" segir Sipri.

Þá jókst kosnaður við friðargæslu, sem einnig er tengd ófriði og vopnaframleiðslu, jókst um 11%.

Þar vegur þyngst ástandið í Darfur og Kongó. 

Annað met sem slegið var á árinu 2008 en það var fjöldi alþjóðlegra friðargæsluliða sem náði 187,586

 

10 þeirra þjóða sem mestu eyða.  USA $607bn Kína $84.9bn Frakkland $65.74bn Bretland $65.35bn Rússland $58.6bn Þýskaland $46.87bn Japan $46.38bn Italía $40.69bn Saudi Arabía $38.2bn Indland $30.0bn Skrá: Sipri. Allar tölur frá 2008.

Samtals seldu 100 stærstu vopnasalarnir fyrir $347bn. árið 2007.

Langflest þeirra fyrirtækja eru annað hvort evrópsk eða bandarísk, 61% frá USA og 31% frá Evrópu.

Síðan 2002, hefur söluandvirði vopna í heiminum hækkað um 37%. Í Stjórnartíð George W Bush var stöðugur uppgangur sem fylgt var eftir af stöðugleika árin 1990-  2000.

Bandaríkin eyða allra þjóða mest í hergögn og styrjaldir eða 58% af heildareyðslunni.

Í Írak óx hergagnaeyðslan 133% á árinu 2008 miðað við 2007 en þeir kaupa vopn sín að mestu leiti frá Bandaríkjunum.   

 

Sterkar konur skilja eftir stóra sogbletti.

Þessi setning er höfð eftir Madonnu.

Hér á eftir fara nokkur fleyg ummæli sem frægt fólk hefur haft um ástina og kynlífið og samskipti kynjanna. 

Konur geta gert sér upp fullnægingu en karlmenn geta gert sér upp heilu samböndin. Sharon Stone

Ég vildi að ég fengi jafn mikla athygli í rúminu og ég fæ í blöðunum. Linda Ronstadt.

Kærastan mín hlær alltaf þegar við elskumst, alveg sama hvað hún er að lesa. Steve Jobs.

Einmitt, orðið skilnaður kemur úr Latínu og merkir þar að slíta af manni kynfærin í gegnum seðlaveskið. Robin Williams

Ég hef enn ekki heyrt karlmann kvarta yfir að þurfa að sameina starfsferil og hjónaband. Gloria Steinem

Ég veit að það hljómar einkennilega komandi úr mínum munni, en ég er orðin þeirrar skoðunar að kynlíf sé aðeins til þess að fjölga mannkyninu. Eric Clapton

Það er tími til að vinna og tími til að njóta ásta. Til annars er engin tími. Coco Chanel

Allt sem er á annað borð þess virði að gera það, á að gera hægt. Mae West

Ást er ómótstæðileg þrá eftir að vera ómótstæðilega þráður. Mark Twain

Konur þurfa ástæðu til að hafa kynmök, karlmenn þurfa stað. Billy Crystal

Í stað þess að gifta mig aftur ætla ég að finna konu sem mér líkar ekki við og kaupa handa henni hús. Rod Stuart

Ég er svona góður elskhugi af því að ég æfi mig mikið einn. Woody Allen

Að vera sexý er 50% það sem þú hefur og 50% það sem fólk heldur að þú hafir. Sophia Loren

Kannski að þetta marki tímamót á starfsferli mínum. Paris Hilton á hinu fræga sex videoi sínu.

Er þetta byssa sem þú ert með í vasanum eða ertu bara svona glaður að sjá mig? Mae West

52 mönnum bjargað um borð í íslenskt skip úr sökkvandi kafbát

Ég starfaði í Vestmannaeyjum um árabil við leiðsögn hjá Ferðaþjónustu Páls Helgasonar. Til Eyja komu m.a. margir þýskir hópar, mikið eldra fólk sem komið var á eftirlaun. Þrátt fyrir undrin öll sem Eyjarnar hafa upp á að bjóða, komust Þjóðverjarnir mest við að heyra söguna af því þegar Skaftfellingur VE-33 bjargaði 52 mönnum af áhöfn þýsks kafbáts 19. ágúst árið 1942. Skipið var þá gert út af Helga Benediktssyni föður Páls, en sjálfur var Páll meistari í að segja söguna þannig að ekki var þurr hvarmur í rútunni þegar komið var að flaki skipsins þar sem það stóð í gamla slippnum Í Eyjum. Á vefsíðunni Heimaslóð er að finna greinagóða lýsingu af þessum atburðum og fer hún hér á eftir í tilefni dagsins að sjálfsögðu.

Aðfaranótt 19. ágúst árið 1942, rétt eftir miðnætti, hélt Skaftfellingur úr höfn í eina af sínum fjölmörgu ferðum til Fleetwood, að þessu sinni með farm af ísfiski. Páll Þorbjörnsson, skipstjóri, og Andrés Gestsson, háseti, áttu vakt aðfaranótt 20. ágúst. Mikil bræla var og austanátt þegar bandarísk sjóflugvél flaug yfir Skaftfelling í tvígang, rétt fyrir kl. fjögur að morgni, og gaf þeim morse-merki. Andrés varð var við merkið og lét skipstjórann vita, en ekki tókst þeim að ráða úr skilaboðunum. Þeir sáu aftur á móti mjög fljótlega að eitthvað var í sjónum framundan. Þeir töldu fyrst að um björgunarbát með segl væri að ræða, en svo sáu þeir að fyrirbærið virtist stinga sér í ölduna líkt og skip gera - eða kafbátar. Enda var sú raunin að um þýskan kafbát var að ræða. Skipverjar kafbátsins voru þá á þilfari hans, og veifuðu þeir til Skaftfellings með rauðum fána. Aðrir skipverjar voru ræstir, fokkan (lítið segl) var dregin niður og íslenskur fáni dreginn að húni. Fyrstur upp á dekk af þeim sem voru á frívakt, var fyrsti vélstjóri skipsins, Jóhann Bjarnason, en Páll skipaði honum að hlaða byssurnar. Skaftfellingur var búinn þremur vopnum: 5 skota riffli og 90 skota vélbyssu, auk skammbyssu sem skipstjórinn hafði.

Þegar skipverjum Skaftfellings varð ljóst að skotið hafði verið á kafbátinn, þannig að hann gat ekki kafað og hann orðinn verulega laskaður, þá fóru þeir að huga að því að bjarga skipverjum, sem voru milli vonar og ótta, um borð í Skaftfelling. Reynt var fyrst að slaka til þeirra björgunarfleka sem átti að geta borið 10-12 manns, en flekinn slitnaði frá Skaftfellingi. Á meðan þeir reyndu að finna nýja leið til þess að ná Þjóðverjunum um borð byrjuðu þeir að stinga sér í sjóinn og synda að Skaftfellingi. Aðstæður við björgunina breyttust þá á svipstundu, og menn kepptust við að hífa Þjóðverjana um borð. Reynt var í fyrstu að leita á mönnum og afvopna þá ef með þyrfti en eftir því sem leið á björgunina varð það erfiðara.

Skipherra kafbátsins var síðastur um borð í Skaftfelling, en hann og tveir aðrir sökktu kafbátnum áður en þeir fóru frá borði, svo að hann endaði ekki í óvinahöndum. 52 skipverjum var bjargað um borð í Skaftfelling, en sögum ber ekki saman um, hvort um borð hafi upphaflega verið 54 eða 60. Samkvæmt skipaskrá kafbátsins voru sextíu menn um borð, en samkvæmt vélstjóra þýska kafbátsins, Reinhart Beier, voru eingöngu tveir sem lokuðust inni í skipinu þegar það sökk. Vandast málið enn frekar þegar athugað er að samkvæmt frásögn Andrésar Gestssonar var að minnsta kosti einn maður gestkomandi í kafbátnum:

„[...] Ég man eftir því að annar þeirra var flugmaður sem kafbátsmenn höfðu bjargað. [...]“

Samkvæmt skráningum voru þeir tveir sem létust, Kurt Seifert og Karl Thiele.

Þjóðverjunum var komið um borð í tvo breska tundurspilla sem stöðvuðu Skaftfelling á för sinni. Þjóðverjarnir voru fluttir til Reykjavíkur og þeir hafðir þar í kanadískum fangabúðum um hríð.

U-464

Kafbáturinn sem sökk þessa nótt, 20. ágúst 1942, var þýskur U-kafbátur (Underseeboot) af gerð XIV, nefndur U-464. Eingöngu tíu slíkir kafbátar voru smíðaðir, en þeir fengu viðurnefnið mjólkurkýr (milchkuh). Þeirra hlutverk var að flytja hergögn og vistir til kafbáta af gerð VII og IX. Fyrsta mjólkurkýrin var U-459, en U-464 var án efa sú skammlífasta. Bygging á bátnum hófst þann 18. mars 1941 og var sjósetningin þann 30. apríl 1942. Skipstjóri bátsins var kapteinleutenant Otto Harms.

U-464 fór tvær ferðir á sinni tíð, en fyrri ferðin, sem stóð frá 30. apríl 1942 til 1. ágúst 1942, var æfingaferð með 4. flotadeildinni, sem var æfingafloti fyrir kafbáta. Seinni ferðin hófst þann 1. ágúst 1942 og stóð til 20. ágúst, þegar sjóflugvél af Catalina-gerð frá bandarísku VP-73 flughersveitinni varpaði fimm djúpsprengjum á hann. Djúpsprengjurnar löskuðu skipið að ofanverðu þannig að það gat ekki kafað, en þó hefði skipið átt að geta siglt áfram á um 8 sjómílna hraða (hann komst upphaflega á um 10 sjómílna hraða).

Í kjallaranum hjá Charlton Heston

Charlton Heston (1923-2008) var einn frægasti kvikmyndaleikari sem uppi hefur verið. Hann lék mörg stórmennin þ.á.m. sjálfan Móses í stórmyndinni Boðorðin 10, Mark Antony í Júlíus Cesar, Rodrigo Díaz de Vivar í El Cid, og Judah Ben-Hur í Ben-Hur.

Heston var mjög pólitískur og þótt hann hafi stutt John F Kennedyí forsetakosningunum 1960 gerðist hann mjög hægri sinnaður og studdi t.d. Richard Nixon í forsetkosningunum 1972.

Árið 1998 var hann kjörinn forseti og talsmaður hinna öflugu vopnaeigenda samtaka NRA, (Landsamband riffileigenda) og gegndi því embætti til 2003. Á landsþingi þeirra árið 2000 lyfti hann riffli á loft og lýsti því yfir að ef Al Gore kæmist til valda mundi hann taka í burtu rétt Bandaríkjamanna til að bera vopn en þá mundu "þeir þurfa að losa riffilinn úr kaldri og dauðri kló minni." 

Charlton Heston átti óhemju gott safn vopna sem hann geymdi í kjallara húss síns. Á myndunum sést hvernig þar var um að litast. Hann var einn þeirra sem var þeirrar skoðunar að "byssur drepi ekki, fólk drepur."

Icesave samningurinn frá sjónarhóli Breta

Ísland hefur samþykkt að endurgreiða breska og hollenska ríkinu þá fjarmuni sem þeir greiddu  innlánshöfum í kjölfarið á hruni Icesave sjóðsins.

Bretland lánaði Íslandi £2.3 miljarða á síðasta ári til að endurgreiða breskum Icesave sparfjáreigendum, eftir að allt íslenska bankakerfið var þjóðnýtt.  

Þannig hefst stutt grein BBC um nýgerða samninga Íslands, Bretlands og Hollands um Icesave málið. Niðurlagið fer hér á eftir, en það er augljóst að ekki er gefið mikið fyrir þau sjónarmið sem þar koma fram almennri umræðu hér á blogginu.

Sparifé 300,000 almennra breskra innlánenda var þannig í hættu.

Atburðarásin ollu spennu milli London og Reykjavík á þeim tíma.

Bretland notað lögin gegn hryðjuverkastarfsemi til að frysta eignir íslensku bankanna í Bretlandi sem höfðu hrunið í kjölfarið á efnahagsþrengingunum.

Breskir sparifjáreigendur fengu greitt að fullu af Breska ríkissjóðnum.

Góðar fréttir

Eftir langdregnar samningaviðræður, féllst Ísland á að endurgreiða £2.3 miljarða plús vexti.

Talsmenn Breska ríkissjóðsins segja að samningarnir séu mjög jákvætt skref til að bæta samskipti þjóðanna.

"Þetta eru góð tíðindi fyrir breska skattgreiðendur og góð tíðindi fyrir Ísland" sagði talsmaður ríkissjóðs.

"Ríkisstjórnin fagnar skuldbindingu Íslands til að viðurkenna skyldur sínar samkvæmt öryggisreglum ESB um innlánastarfsemi banka og endurgreiða þeim sem lögðu fé inn á Icesave.  

Bresk bæjarfélög verða samt að bíða eitthvað eftir sínum peningum, því samkomulagið nær aðeins til almennra innlána. 

Hafdís Huld í heimsókn

Það kemur fyrir að maður rekst á Íslendinga á förnum vegi hér í Bath, en það gerist ekki oft. Síðast voru það meðlimir hljómsveitarinnar Trabant sem voru á leiðinni að spila á Glastonbury hátíðinni fyrir tveimur árum að mig minnir.

Nú sé ég að Hafdís Huld Þrastardóttir, söngkona ætlar að halda hér í borg litla tónleika n.k. fimmtudag. Litla, segi ég af því að staðurinn , The Porter, þar sem hún hyggist halda tónleikana er fremur lítill. Hann er samt mjög vinsæll og vonandi fær Hafdís Huld þar góðar móttökur.

Ég ætla alla vega að skella mér þótt ég þekki tónlist hennar lítið sem ekkert frá því hún hætti í GUS GUS. Þarna verður þá bót á því ráðin.

Hvernig þú færð aðra til að líka við þig

Allir vilja að örðum líki vel við sig. Hundruð þykkra doðranta hafa verið skrifaðar um efnið en yfirleitt eru þær svo flóknar að fólk gleymir þeim jafnóðum. Þess vegna ákvað ég að taka saman í eins stuttu máli og hægt er, þá þætti sem reynslan hefur sýnt að gerir fólk vinsælla en nokkuð annað. Ef þú tileinkar þér þessar einföldu ráðleggingar mun fólki líka við þig. Prófaðu bara í næsta skipti sem þú hittir einhvern. Ég ábyrgist að þetta virkar.                                   Ef ekki færðu peningana þína aftur:)

Til að fólki líki við þig skaltu:

1. Sýna öðru fólki einlægan áhuga.

2. Brosa

3. Muna eftir hvað fólk heitir.

4. Spyrja spurninga....og þegja svo

5. Spyrja um það sem aðrir hafa áhuga á

6. Slá fólki einlæga gullhamra

Klúður hjá Neil Armstrong í "tunglskrefinu"

Frægasta setning síðust aldar er ótvírætt setningin sem Neil Armstrong sagði þegar hann fyrstur manna steig niður á tunglið 20. júlí árið 1969; . "One small step for man. One giant leap for mankind".

 Svona hefur setningin verið skrifuð og þetta er það sem heyrist á öllum afritum af setningunni sem milljónir manna heyrðu hann segja í beinni útsendingu frá fyrstu tungllendingunni þegar Neil sté úr stiga tunglferjunnar Erninum og niður á mánann.

                                    Ein af fáum myndum sem til eru af Neil Armstrong á tunglinu

"Eitt lítið skref fyrir manninn. Eitt stórt stökk fyrir mannkynið" sem er bókstaflega þýðingin á þessari setningu. Í þessu samhengi þýðir "manninn" það sama og "mannkynið" þannig að setningin verður merkingarfræðilega hálfgert klúður.

Þess vegna hefur Neil Armstrong ávallt haldið því fram að hann hafi sagt "Eitt lítið skref fyrir mann." þ.e. "One small step for a man" en a-ið hafi fyrirfarist í útsendingunni og einfaldlega ekki heyrst. Auki hafi hann mjög mjúkan hreim eins og allir frá Ohio þar sem a-in heyrast varla.

 

Mr Armstrong sagði að hann hefði sagt "eitt lítið skref fyrir mann"

Nú hefur verið sannað að a-ið var aldrei sagt og að Neil hefur líklega sleppt því vegna álagsins sem hann var undir.

Þegar setningunni hefur verið breytt í stafrænar upplýsingar sést vel að það er ekkert pláss fyrir a-ið því að r-ið í "for" rennur saman við m-ið í "man". Rannsókn á raddbeitingu Armstrongs gefur til kynna að hann hafi ætlað að sega "a man" því hann hækkar tóninn í "man" en lækkar hann í "mankind".

Þá bendir margt til að þessi fræga setning sem allir hafa haldið vera samda fyrir Neil að segja af einhverjum hjá NASA eða jafnvel í Hvíta húsinu, hafi verið spunnin upp af honum sjálfum á staðnum.

Bent er á að hrynjandin í málfari Armstrongs og að það vanti samtengingar í textann eins og "og" eða "en" sem yfirleitt fylgir skrifuðum texta, séu vísbendingar um að hann hafi sagt það sem hann sagði af sjálfum sér. Merkingarfræðileg mistök hans renna líka stoðum undir þessa kenningu.  

                    Tunglferjan Örnin á leiðinni niður á Tunglið 20. júlí 1969