Hvítur fíll

Þegar talað er um "hvítan fíl" í enskumælandi löndum er venjulega átt við einhverja verðmæta eign sem ekki er hægt að losa sig við og kostar mikið að viðhalda og eiga í samanburði við notagildi hennar.

Ég gæti gert þessa stuttu grein hundleiðinlega með því að telja upp nokkur dæmi um slíka "hvíta fíla" á Íslandi og víða annarsstaðar í heiminum. Þess í stað læt ég nægja að fjalla aðeins um hugtakið sem slíkt.

Líklega má rekja orðtiltækið til hvítu fílanna sem einræðisherrar suðaustur Asíulanda, eins og  Tælands, Laos, Burma og Kambódíu sóttsut mikið eftir að eiga.  Hvíti fíllinn sem í dag er frekar sjaldgæf skepna er yfirleitt ekki hvítur, heldur ljósbrúnn á litinn. Augnahár og tær eru einnig ljós á lit.

Hann var til forna tákn velgengni, friðar og gæfu alls konungsríkisins. Vegna þeirra helgi sem lögð var á hvíta fílinn má ekki beita honum til nokkurrar vinnu en hann er hins vegar nokkuð dýr að ala og halda.

Hvíta fíla mátti fyrrum sjá í þjóðfánum Los og Tælands og herstjórnin í Burma tilkynnti árið 2002 að tveir alhvítir (Albínóar) fílar hefðu fundist og átti sá fundur eflaust að tryggja henni aukið fylgi meðal alþýðunnar.

Ríkisstjórn Tælands veitir heiðursorður hins hvíta fíls. Sagt er að nýlega hafi starfsmanni Buckingham hallar verið tilkynnt að heiðra ætti hann með "hvítum fíl". Hann hafði samband við dýragarðinn í London til að athuga hvort þeir gætu hýst hann en andaði svo léttar þegar honum var sagt að um væri að ræða orðu sem hann gæti hengt utan á sig þegar hann vildi.

Sú helgi sem lögð var á hvíta fílinn í fyrrgreindum löndum kemur upphaflega frá Hindúatrú en berst frá henni yfir í Búddatrú. Í ritum Búdda-trúarinnar segir frá draumi sem Maja móður Siddharta (eiginafn Gautama Búdda) dreymdi nóttina fyrir fæðingu hans. Í draumnum færði hvítur fíll henni lótus blóm að gjöf sem er tákn visku og hreinleika í Hindúasið sem voru ríkjandi trúarbrögð á því svæði sem Búdda fæddist. Meðal hindúa er hvíti fíllinn nefndur Airavata og sagður konungur allra fíla. Hann er einnig reiðskjótti Indra himnadrottins.

My daddy's famous

Bretar hafa löngum haft á orð á sér fyrir að vera höfðingjasleikjur og aðals-undirlægjur. Eitthvað virtist aðdáun þeirra og ást á eðalbornum (fyrir utan á konungsfjölskyldunni sjálfri, vitanlega) dvína á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar, þegar popp og rokkstjörnur landsins voru sem flestar.  Þar áður voru öll blöð voru full af slúðri um lávarða og lafðir.

En nú hefur stigið fram ný kynslóð fyrir almúgann að dýrka, af einskonar eðalbornu lágstéttarfólki.

Í Bretlandi er gefin út fjöldi slúðurblaða sem hafa það eina hlutverk að stela því sem alvörublöð skrifa um kvikmynda, popp og tískustjörnur.

Að auki birta þau myndir af fólki sem langar mikið til að vera frægt og hangir á klúbbunum öll kvöld í von um að verða boðið í partý af einhverjum öðrum vonabí frægum. 

Þetta lið hringir sjálft í papparassana til að láta þá vita þegar einhver þriðju-blaðsíðu stelpan eða rokkstrákur í jeggings sem mætt hafa á staðinn gera sig líkleg til að láta sig hverfa, enda áhrifin af kókinu fljót að dvína og óvarlegt að taka áhættuna á því að láta nappa sig á klósettinu við að bæta á sig. Papparassarnir sem sjá um að mynda hyskið á leiðinni út úr klúbbnum og fá svo greitt 150 pund fyrir hverja nothæfa mynd.

Af þessum sökum hefur skapast mikil þörf fyrir fólk sem getur fyllt raðir b,c, og d lista liðsins, sem síðan er notað til að skreyta síður slúðurblaðana. Að verða frægur, sama fyrir hvað, er breski draumurinn. 

Hluti af þessu fólki er þekkt undir skammstöfuninni MDF's, sem stendur fyrir; My daddy´s famous. Þeir sem tilheyra hópnum eru eins og skammstöfunin gefur til kynna, börn frægs fólks í Bretlandi.

 Krakkarnir hafa í raun ekkert til að bera sjálf þótt þeim sé auðvitað borgað fyrir að reyna sig við ýmsa iðju eins og að koma fram í partýum, stunda sýningarstörf eða dilla sér í diskóbúri og þykjast vera JD.

Það segir sig sjálft að dætur fræga fólsksins eru miklu eftirsóttari en synir þeirra. Stúlkur eins og Kelly Osbourne, dóttir Ozzy Osbourne, Peaches Geldof dóttir Bob Geldof, Lizzie Jagger, dóttir Mick Jagger og Jerry Hall, Kmberly Stewart, dóttir Rod Stewart og Alönu Hamilton sýningarstúlku, Coco Sumner, dóttir Sting, Ploce söngvara og einnig Calum Best sonur knattspyrnugoðsins George Best, eru meðal MDEffanna sem hafa af því talsverðar tekjur að sækja boð og partý snobbaðra plebba sem eiga nógu mikið af peningum til að greiða þeim 5000 pund fyrir að heiðra samkomuna í ca. 10 mín.

Hugsar fólk í hringi þegar það villist af leið?

Því hefur lengi verið haldið fram að fólk gangi í hringi ef það villist. Nú hefur tekist að sanna með vísindalegum aðferðum að þetta er rétt. Sjá Hér. 

Miðað við meðhöndlun stjórnmálamanna á erfiðum málefnum, eins og t.d. Icesave samningunum, sýnist mér allt benda til þess að sama eigi við þegar fólk tapar áttum vitsmunalega og tilfinningalega. Þá byrjar það að hugsa í hringi og kemst ekkert áfram. 

Nú hafa stjórnmálamenn hringlað með Icesave samninginn í nokkrar vikur, án þess að gera á honum nokkrar teljandi breytingar. Eftir alla umfjöllunina í nefndum þingsins, stendur þingheimur í sömu sporum og þegar samningurinn var fyrst kynntur fyrir þinginu.  

Ástæðan er vitaskuld að strax í upphafi villtust stjórnvöld af leið, þegar þau samþykktu að undirgangast þessar ábyrgðir. Af þeirri villuleið hefur aldrei verið horfið og þess vegna er niðurstaðan þetta hringsól.

Eplið og aldingarðurinn í Kasakstan

Breskir vísindamenn við Oxford háskóla segjast hafa rakið litninga í eplum til eplatrjáa-lundar í Kasakstan. Í fyrirsögn fréttarinnar sem slegið er upp á forsíðu The Daily Telegrph í dag, segir; "Eplið rakið til "aldingarðsins Eden"."

Þótt að ótölulegur fjöldi listaverka sýni að ávöxturinn sem óx á tré skilningsins í miðjum Eden garðinum hafi verið epli og aragrúi sagna staðfesti að það var epli sem Eva tældi Adam til að bíta í að undirlagi höggormsins, er ekki minnst einu orði á epli í sögu Biblíunnar um "syndafallið". Aðeins er talað um "ávöxt".

Ástæða þessa er líka lega að orðið "epli" er talið komið af forn-indóevrópsku orði, abel. Sennilega er eplið fyrsti ávöxturinn sem maðurinn ræktaði og á mörgum tungumálum hefur heiti þess verið notað um ávexti almennt.

En bresku vísindamennirnir hafa komist að því að allar hinar þúsundir tegunda munn-epla sem til eru í heiminum megi rekja til einnar eplategundar; malus sieversiisem vex í hlíðum Tian Shan fjallgarðsins á landamærum Kína og Kasakstan. Þaðan telja þeir að fræ eplisins hafi upphaflega borist með björnum og breiðst síðan út um heiminn. Áður var talið að munn-eplið hefði þróast frá villi-eplum Malus communis.

Stjórnvöld í Kasakstan haf nú friðað fjallshlíðarnar þar sem aðeins örfáir eplatrjáa-lundir hafa varðveist eftir að Sovétríkin sem áður réðu landinu, létu eyða stærstum hluta þeirra í röð misheppnaðra tilrauna til að nýta landið undir landbúnað. 

Svo skemmtilega vill til að nafn fyrrum höfuðborgar Kasakstan er Almaty sem einmitt þýðir "Eplafaðir".

Lífið er yndislegt

Tveggja mánaða dvöl á Íslandi senn á enda runnin og ég held heim til Bath í dag enda komið hífandi rok og farið að kólna í veðri.

Dvölin hefur verið afar ánægjuleg í flesta staði, enda hafa fólk og veðurguðir gert allt til að gera hana sem ánægjulegasta fyrir mig.

Nú get ég kannski  svarað spurningunni sem dundi á mér allan síðastliðin vetur af einhverju viti og af eigin reynslu, þ.e: hvernig er ástandið á Íslandi?

Ástandið á Íslandi er nokkuð gott miðað við efni og ástæður. Fólk hefur það gott, alla vega flestir. Nokkrir hyggja samt á útrás, en í þetta sinn verður það útrás meðal-Jónsins, ekki auðjöfranna. 

Þeim sem tókst að bjarga einhverjum af miljörðunum sínum úr hruninu eru hvort eð er flestir farnir frá landinu. Þeir sem eftir eru og einhvers meiga sín, leita nú leiða til að næla sér í bónusa og yfirborguð embætti við að stýra þrotabúum og innheimta gamlar skuldir. -

Alþýða manna tekur þessu með stakri ró. Það er eins og hún viti að það þýðir ekki lengur að mótmæla, þýðir ekki lengur að rífa kjaft, Þýðir ekki að treysta á pólitíkusana,  þýðir ekkert annað en að taka því sem að höndum ber eins og um náttúrhamfarir sé að ræða.-

Það er nefnilega komið í ljós að allt þetta sem fólki misbauð, t.d. sjálftaka lána úr sjóðum almennings sem aldrei verða borguð aftur, verða öll fyrirgefin, því öll voru þau veitt með löglegum hætti. Þess vegna munu engir verða sóttir til saka eða refsað á annan hátt en að þeir verða litnir hornauga á götum fyrst um sinn, ef þeir annað borð láta nokkuð sjá sig á þeim slóðum.

Vöruverð hækkar jafnt og þétt á landinu, kaupmáttur alþýðunnar minkar, vextir eru háir svo þeir sem eiga einhverja peninga í sjóðum græða áfram, ofurveðsett hús og heimili munu fyrr en varir verða seld á nauðungaruppboðum og yfirleitt er allt við það sama og fyrir hrun, þeir ríku verða ríkari og þeir fátæku fátækari og lífið er yndislegt. 

Íslenska þjóðin er allra manna gagn

Ef eitthvað er að marka fréttaflutning blaða (og ég tek það fram að mér hefur fundist hann afar misvísandi upp á síðkastið, svo ekki sé meira sagt) fara starfsmenn Straums sem nú er í eigu og umsjá ríkisins fram á miklar (milljarða)  bónus greiðslur fyrir að innheimta fyrir fyrirtækið það sem skuldunautar þess skulda því.

(Fjármálaeftirlitið beitti neyðarlögunum á Straum Burðarás þann 9.Mars 2009 til að bjarga tugmilljarða innistæðum sem Íbúðalánsjóður og lífeyrissjóðirnir áttu í bankanum og yfirtók rekstur hans, vegna þessa féllu hlutabréf í félaginu niður um 98,83% þann sama dag í Kauphöll Íslands)

Það verður aldrei sagt um okkur Íslendinga að við kunnum ekki að gera gott úr hlutunum. Þegar ríkið er búið að ausa út peningum til að halda fyrirtækinu á floti, reyna starfsmenn þess að kúga meiri peninga út úr eigendunum með bellibrögðum sem almenningur var að vona að heyrði fortíðinni til.  - 

Fyrst fólk hefur geð í sér til að setja fram slíkar kröfur eftir allt sem á undan er gengið, trúir maður því ekki lengur að einarður brotavilji hafi ekki verið til staðar hjá fólkinu sem fór og fer enn með fjárreiður þjóðarinnar.

Meðhöndlun Icesave samninganna sem var pólitísk refskák frá upphafi sem allir flokkar komu að, hrossakaups-tilraunir skilgetinna afkvæma búsáhaldabyltingarinnar og nú, fréttir af vina og ættingja fyrirgreiðslu skilanefnda bankanna í bland við vafasama meðhöndlun FME á því sem eftir er af eigum þjóðarinnar, sýnir svo ekki verður um villst að þeir sem tækifæri fá til, fara með þjóðina sem allra manna gagn.

Keppni um bestu þýðinguna á "brain drain".

Mér stendur ekki ógn af atgervisflótta frá landinu enda margir sem hafa eða eru að fara meðaljónar eins og ég sjálfur. En ég er drulluhræddur við orðið spekileki. Það er nýja orðið yfir atgervisflótta sem þykir ekki nógu fínt lengur til að nota í fyrirsagnir.

Kannski er ég svona hræddur við þetta orð af því að það er svo líkt orðinu spikleki sem er eitt það hræðilegasta sem miðaldra karlmaður getur lent í með sjálfan sig og með öðrum.

En fyrst farið var að gera tilraunir til að endurþýða enska hugtakið "brain drain"  á annað borð, hljóta margir aðrir möguleikar að koma til greina.

Til dæmis heilaniðurfall, gáfuráf, vitsog, menntaflutningar eða þekkingarþot.

Nú er um að gera lesendur góðir að hleypa sellunum á flug og koma með fleiri tillögur. MBL.IS hefur gefið boltann og hann er hjá ykkur.

Saman getum við svo valið bestu tillöguna sem við sendum svo til MBL.IS svo þeir þurfi ekki að notast lengur við orðskrípi eins og spekileki.

Löglegt að svelta konuna ef hún neitar bóndanum um kynlíf

Því er stundum haldið fram að innrásin í Afganistan hafi m.a. verið til þess að frelsa konur þar í landi undan ánauð og skelfilegu óréttlæti sem viðgekkst undir stjórn Talibana. Sé eitthvað til í því hefur innrásin að þessu leiti litlu breytt. 

Löggjöf sem heimilar giftum karlmönnum að svelta konur sínar ef þær neita að eiga við þá mök, hefur verið birt í lögbirtingablaði landsins og öðlast þannig gildi.

BBC fréttasíðan skýrir frá þessu í kvöld og þar kemur fram að þegar lögin voru kynnt fyrr á árinu hafi forseti landsins neyðst til að draga þau til baka vegna mótmæla. En nú hefur lagfrumvarpið  lítið breytt, verið hljóðlega gert að lögum.  

Herra Karzai, forseti landsins, er sakaður um að selt málstað kvenna landsins fyrir stuðning Shia múslíma í komandi forsetakosningum.

Lögin eru sérstaklega ætluð fjölskyldum Shia minnihlutans í landinu.

Kynferðislegar kröfur

Í upphaflega frumvarpinu var gert ráð fyrir að Shia konur væru skyldaðar til að hafa mök við menn sína minnst fjórum sinnum í viku og þannig var nauðgun þeirra gerð lögleg þar sem vilji þeirra til samræðis þurfti ekki að vera til staðar.

Fyrri útgáfa frumvarpsins olli kröfugöngum í Afganistan og  mótmælum víða um heim.

Þessi útfærsla á lögunum var fordæmd af leiðtogum vesturlanda þar sem hún þótti afturför til þeirra tíma er Talibanar réðu landinu.  

Nú er lítið breytt útgáfa af sama frumvarpi orðin að lögum með samþykki  Karzai forseta.

Forsetkosningar verða haldnar í landinu á fimmtudag og mannréttindahópar segja að tímasetning laganna sé ekki tilviljun.

Frumvarpið leifir eiginmanni að svelta konu sína ef hún neitar honum um samræði, konan verður að fá leifi bónda síns til að sækja vinnu utan heimils síns og feður og afar barna hafa einir umráðarétt yfir þeim.

"altzheimer" Hvað finnst þér?

Ég hef verið að velta fyrir mér bréflegum samskiptum á milli þingfólks Borgarhreyfingarinnar síðustu daga. Það er deginum ljósara að það hentar ekki öllum að vera í pólitík. Það hentar til dæmis ekki fólki sem er í eðli sínu vammlaust og heiðarlegt. Um leið og heiðarlegt fólk fer að skipta sér að hefðbundinni pólitík fer allt handaskolum.

Það þarf að læra að tala illa um fólk og reyna að læra að fara með hálfkveðnar vísur, byrja að fela fyrir ákveðnu fólki ákveðna hluti og fullvissa sig um að aðrir heyri þá. Það þarf að læra að makka og snakka, rægja og sverta án þess að það sé hægt að rekja ósóman til þess og allt þetta tekur svo lítinn tíma að læra. Þess vegna gerir heiðarlega fólkið í vissan tíma þau mistök að halda sig að hálfu við heiðarleikann um leið og það tekur upp óheilindin.

Á þessu flaskaði góður kunningi minn ekki alls fyrir löngu. Hann ýtti á vitlausan takka og bréf með einhverju ómerkilegu blaðri fór út um allt. Hann sá þá strax að pólitíkin hentaði honum ekki og sagði af sér þingmennskustarfinu sem hann hafði álpast til að taka að sér. 

Tilraun Borgarahreyfingarinnar til að fara aðrar og heiðarlegri leiðir í pólitík sýnir og sannar svo að ekki verður um villst, að pólitík er ofurseld slæmum eiginleikum. Hún er í eðli sínu afl sem sundrar í stað þess að sameina og innan hennar gildir grimm samkeppni í stað samhjálpar. Hún þrífst á lygum og rógi í stað sannleika og þeirrar nauðsynjar að horfa til góðra eiginleika í fólki.

( Ef einhver velkist í vafa um að þetta sé sannleikur, ætti sá hinn sami að eiga ýtarlegt samtal við Árna Johnsen um þetta  :)

Það valdist gott fólk til að sitja í þessum fjórum sætum sem Borgarhreyfingin vann sér inn fyrir á þinginu í síðustu kosningum. Samt leið ekki á löngu þangað til að það gerði heiðarlega tilraun til að selja atkvæði sitt.  Pólitísk hrossakaup ganga illa fyrir opnum tjöldum, enda misstu margir álit á þingfólkinu fyrir að reyna þetta.

 Sumir misstu álit sitt á þeim fyrir það hvað þau voru vitlaus að reyna þetta yfir leitt, aðrir fyrir það að reyna þetta fyrir opnum tjöldum og hafa ekki vit á að fela þetta eins og aðrir flokkar gera þegar þeir díla um atkvæði sín. Þráinn einn þráaðist við og kallaði spaða spaða eins og þeir segja um sannleikselskendur í USA og eftir það urðu til einhverjir "þremenningar" og stefna þeirra var að koma þráa manninum einhvern veginn úr þingflokknum.

Næst kemur þetta ótrúlega bréf frá Margréti um að Þráinn væri hugsanlega með "altzheimer" á byrjunarstigi. Margrét heldur greinilega að Katrín sé læknir og spyr hana; Hvað finnst þér? Margréti finnst líka voða mikilvægt að sá sem stakk því að henni að Þráinn væri kannski með "altzheimer" væri vel inn í málum hreyfingarinnar, því hún tekur það sérstaklega fram í bréfinu. Þetta kann að hafa farið fram hjá mörgum sem lásu bréfið en hefur lykilþýðingu. Ef viðkomandi hefði ekki verið "inn í málum hreyfingarinnar" hefði hann ekki gert sér ljóst hversu viðbrögð Þráins og samskipti hans eftir hrossakaupstilraunina voru mikið svona "altzheimer" leg en ekki vegna þess að Þráinn vildi reyna að standa við orð sín og skoðannir.

Margrét gerir þarna sömu byrjandamistökin og allt heiðarlegt fólk sem vill verða pólitíkusar gerir. Hún ýtir á vitlausan takka á tölvunni sinni.

Þeir sem hafa áhuga á og nennu til að kynna sér ferlið í þessum bréfskriftum Þingfólks Borgarahreyfingarinnar geta lesið þau hér;

 

Takk Katrín fyrir að vera til. Eitt sem mig langar að ræða við þig. Ég hef miklar áhyggjur af Þráni og þar sem þú þekkir hann vel og þekkir e.t.v. betur inn á fjölskyldu hans eða forssögu en ég langar mig að bera þetta upp við þig. Kannski er það ímyndun að þú sért betur inn í hans málum en við en - það má alla vega reyna. Við höfðum áhyggjur af því snemma í sumar að hann væri að síga í eitthvert þunglyndi en svo virtist það brá af honum. Ég ræddi við sálfræðimenntaðan mann í dag sem er vel inni í málum hreyfingarinnar og hann grunar að Þráinn sé með altzheimer á byrjunarstigi. Hann tók það skýrt fram að þetta væri einungis kenning og auðvitað hefur hann ekki rannsakað Þráinn. Ég hafði ekki leitt hugann að slíku þótt mér fyndist þetta skýra margt. Hvað finnst þér? Kv., MT

Kæri Þráinn,

Þar sem ég fékk ekki tækifæri til að tala við þig í dag langar mig að skrifa þér nokkrar línur.

Ég veit ekki hvað þér barst til eyrna í dag en grunar að það sé ekki nákvæmlega það sem frá mér kom. Á föstudaginn skrifaði ég Katrínu tölvupóst. Þar trúði ég henni fyrir því að ég hefði áhyggjur af þér. Ástæða þess að ég sendi henni bréf er að ég hef oft, og ekki síst á síðustu vikum, skynjað mikla umhyggju hennar og væntumþykju í þinn garð og mér hefur fundist hún heil og heiðarleg manneskja. Þá hélt ég að hún þekkti þig ef til vill á annan hátt en við í þinghópnum og hefði til að mynda kynnst fjölskyldu þinni eða þekkt aðstæður þínar betur en ég. Af misgáningi fór bréfið víðar en ég hafði hugsað mér. Það skrifast á mig en ég bað viðkomandi aðila að leiða efni þess hjá sér enda greinilega aðeins ætlað Katrínu.

Ætlunin var alls ekki að væna þig um nokkurn skapaðan hlut en áhyggjur mínar voru raunverulegar. Ástæða þeirra er að ég hef illa getað áttað mig á ummælum þínum í garð okkar Þórs og Birgittu síðustu vikur. Ef til vill segir það meira um mig en þig. Ég er ekki vön að standa í deilum við nokkurn mann og hef aldrei fyrr upplifað það að einhver félagi minn eða vinur hafi ekki viljað ræða málin við mig. Í kringum mig og í fjölskyldunni minni er aðallega tvenns konar fólk, annars vegar fólk eins og ég sem skiptir skapi einu sinni á ári og hins vegar fólk sem er mjög örgeðja og sér rautt ef það reiðist en er svo runnin reiðin tuttugu mínútum síðar og skilur ekki hafaríið í kringum það. Slíkum samskiptum fylgir sá kostur að andrúmsloftið hreinsast mjög fljótt. Ég kann illa á langvarandi deilur og vona eiginlega að ég þurfi aldrei að læra á þær sem virðist þó ólíklegra með hverjum deginum sem líður er við höfum í huga það umhverfi sem við störfum nú í.

Mér þykir afskaplega vænt um þig Þráinn og met þig mikils. Það hefur verið mér dýrmætt að kynnast þér, mér finnst þú merkilegur maður og ég hef alltaf kunnað að meta verk þín. Mér finnst þú vera frumkvöðull á mörgum sviðum, ekki síst í hreinskiptinni umræðu og því að kalla hlutina sínum réttu nöfnum. Og svo ertu líka fyndinn.

Nú erum við öll að starfa í nýju og frekar andstyggilegu umhverfi og það er kannski ekkert skrítið að ýmislegt gangi á. Auk þess er Borgarahreyfingin að einhverju leyti hreyfing fólks sem ekki hefur fundið sig í öðrum hreyfingum. Við fordæmum hjarðeðli annarra hreyfinga en þyrftum kannski á örlitlu hjarðeðli að halda sjálf. Auk þess hriktir í öllum stoðum samfélagsins í þessu icesave máli og fólk í öllum flokkum að fara á límingunum.

Ég vona einlæglega að við getum unnið áfram saman, ekki bara við tvö heldur öll fjögur. Ég hef verið boðuð á sáttafund annað kvöld kl. 8 og mun mæta þar. Mér þykir ákaflega leitt ef ég hef sært þig og vil að þú vitir að það var ekki viljandi. Mér fannst gott að heyra í þér í dag þótt þú værir að skamma mig. Ég vona að þú komir á fundinn annað kvöld og að við getum komið samskiptum okkar í lag. Ef ekki þá vill ég alla vega að þú vitir að ég ber hag þinn fyrir brjósti og mér þætti betra að hafa þig í litla hópnum okkar en utan hans. Kjósir þú hins vegar að vinna ekki með okkur get ég alveg virt það við þig enda treysti ég þér til að vinna í anda hreyfingarinnar. Það mun ég líka reyna eftir fremsta megni.

Kveðja,

Margrét

 

Sæl Margrét.

Á sama hátt og tilraun Bjarna Harðarsonar til mannorðsmorðs á samflokksmanni sínum lenti fyrir klaufaskap í höndum annarra en atvinnurógurinn var ætlaður lenti þitt bréf víðar en hjá Katrínu.

Bjarni sá sóma sinn í að segja samstundis af sér þingmennsku þegar hann áttaði sig á því hvað hann hafði gert.

Hvort þú hefur einhverja sómatilfinningu veit ég ekki. Þetta bréf þitt vekur efasemdir um að þú þekkir greinarmun á réttu og röngu. Hitt veit ég að mér er annt um mannorð mitt og orðspor og hyggst ekki láta Gróu á Leiti koma á flot einhverjum grunsemdum um að ég sé ekki við góða heilsu andlega - eða líkamlega.

Ég hef gert stjórn Borgarahreyfingarinnar grein fyrir því að annaðhvort segi ég mig úr Borgarahreyfingunni eða stjórnin reki þig úr Borgarahreyfingunni og geri kröfu um að þú segir af þér þingmennsku. Ennfremur áskil ég mér allan rétt til að lögsækja þig fyrir róginn fyrir dómstólum ef mér og lögmönnum mínum þykir ástæða til þess, og grípa til allra aðgerða sem ég tel nauðsynlegar til að vernda orðspor mitt og mannorð fyrir hinum “góðviljaða” rógburði þínum.

Ég veit ekki hvort þú gerir þér grein fyrir því hversu alvarlegan hlut þú hefur gert þig seka um. Þó vona ég að þú áttir þig á því þótt þetta bréf þitt bendi ekki til þess.

Þráinn Bertelsson

 

Blessaður Herbert.

Eftirfarandi er sent þér (og, ef þér sýnist svo, stjórn Borgarahreyfingarinnar) til upplýsingar. Ég tek ekki þátt í þöggun, undirferli eða leynimakki, þótt stjórn Borgarahreyfingarinnar hafi ekki þótt taka því að senda mér rógsbréf Margrétar þannig að ég gæti borið hönd fyrir höfuð mér.

Bestu kveðjur,

Þráinn Bertelsson

Til stjórnar Borgarahreyfingarinnar.

Það bréf sem hér fer á eftir barst ykkur fyrir nokkru síðan - eða hinn 7. ágúst. Ekkert ykkar hreyfði legg né lið til þess að láta mig vita af þessu fáheyrða rógsbréfi fyrr en varaformaður BH Lilja Skaftadóttir sagði mér af tilveru þess í símtali frá Frakklandi nú fyrir skemmstu. Fyrir þann heiðarleika hefur Lilja mátt sæta aðkasti og því ætla ég ekki að nefna nafn þess stjórnarmanns sem lét stjórnast af heiðarleikanum og sendi mér samrit af rógsbréfinu.

Þessi þétta yfirhilming og tilraun til að þagga niður svívirðilegan verknað segir mér að þótt þið hin viljið skarta og skreyta ykkur með fjöðrum eins og “sannleika” og “hreinskilni” þá eru það orðin tóm - og þið eruð ekki þess verð einusinni að taka ykkur slík orð í munn.

Með yfirhilmingu eruð þið samsek rógberanum, Margréti Tryggvadóttur sem hugðist senda róginn varaþingmanni mínum Katrínu Snæhólm Baldursdóttur en slysaðist “a la Bjarni Harðarson” til að senda einnig á alla stjórn Borgarahreyfingarinnar. Bjarni Harðarson bjargaði þó leifunum af mannorði sínu með því að segja af sér þingmennsku um leið og það rann upp fyrir honum að hann hafði afhjúpað sjálfan sig.

Ég lít á þetta bréf sem tilraun til að draga úr trúverðugleika mínum sem opinber persóna, þingmaður og listamaður, með öðrum orðum sem tilraun til mannorðsmorðs - sem ég lít jafn alvarlegum augum og ef um væri að ræta tilræði gegn lífi og líkama. Að vísu er þessi tilraun ekki mjög sannfærandi, en það er ekki vegna þess að bréfritara hafi vantað illviljann heldur aðeins andlegt atgervi - til að mynda kann Margrét ekki einusinni að stafsetja rétt nafnið á þeim skelfilega sjúkdómi sem hún vill bera út að herji á mig.

Það leikur enginn vafi á því að sögn lögmanna minna að innihald, samning og sending þessa bréfs varðar við hegningarlög og áskil mér að sjálfsögðu allan rétt í því sambandi. 

Ég mun eftir helgi segja mig úr þingflokki Borgarahreyfingarinnar með formlegri yfirlýsingu á Alþingi - þangað til og gagnvart ykkur verður þetta bréf að duga - því að eitt er að reyna að halda friðinn við venjulega lygara og svikara og hitt að reyna að sitja á sátts höfði við fólk sem svífst einskis til að reka rýting í bakið á mér - að ég tali nú ekki um það ómerkilega fólk sem kýs að hilma yfir tilræðismanninum í stað þess að standa með fórnarlambinu.

Bestu kveðjur,

Þráinn Bertelsson

Stjórnkerfið sjálft er ónýtt

Á meðan vonast er til að þjóðin venjist ýldufnyknum sem leggur frá skilanefndum bankanna sem eru í óða önn að skipta milli vina sinna og kunningja því sem eftir er af hræjunum og tryggja að sama fólkið og slátraði kúnni fái í það minnsta greitt fyrir að farga hræinu, undirstrikar ríkistjórnin það í með skipunum sínum í nefndir, að hún er skilgetið afkvæmi úrkynjaðra stjórnarhátta og súr ávöxtur pólitísks sifjaspells.

Þingflokkarnir skipa enn og aftur í nefndirnar, afdankaða og hæfleikalausa stórnmálamenn og konur sem þeir vilja sjá fyrir bitlingum. Engum í plokkspólitík dettur í hug að ráða í stjórn seðlabankans fólk sem hefur vit á fjármálum, frekar en fólk í Þingvallanefnd sem hefur áhuga, jafnvel þekkingu,  á menningu og náttúru landsins.

Og það sem er verst er að allir sjá hversu ótrúlega spillt þessi flokkspólitíska hugsun er, líta jafnvel undan af blygðun,  þegar óforskammaðir flokksforingjar hygla sér og sínum á kostnað þjóðarinnar sem berst í bökkum við að borga óráðsíuna eftir þá og þessa vini þeirra.

Jú, bloggarar og fréttastofur eru fullir vanþóknunar, en neita samt að fordæma sjálft meinið sem er fullt af grút og viðurkenna að núverandi stjórnkerfi þar sem stjórnmálaflokkar fara með völdin er ónýtt og óbætanlegt.

Þeir sem vilja ekki að þetta haldi áfram, verða að rjúfa sig frá flokks-pólitíkinni og leita annarra leiða.  Stjórnarskipti hafa engin áhrif á grunneðli stjórnmála í dag. Að því leiti er sami rassinn undir þeim öllum.

Eina leiðin er að leggja niður flokkskerfið með öllu sem því tilheyrir. Þangað til að tekið verður upp óflokksbundið persónukjör munu krossvenslaðir flokksgosar halda áfram að sjúga merginn úr beinum þjóðarinnar og koma henni á kaldann klaka líkt og raunin er á í dag.

Hið kristna siðferði og tvískinnungurinn í sambandi við samkynhneigð

 Og leggist maður með karlmanni sem kona væri, þá fremja þeir báðir viðurstyggð. Þeir skulu líflátnir verða, blóðsök hvílir á þeim. Þriðja Mósebók 20.13. 

Eigi skalt þú leggjast með karlmanni sem kona væri. Það er viðurstyggð. Þriðja Mósebók 18.22.

Þetta er vitaskuld tilvitnanir sem teknar eru úr Biblíunni, nánar tiltekið gamla testamentinu, sem er trúarbók Gyðinga og einnig kristinna manna.

Því hefur stundum verið haldið fram að siðferði Íslendinga sé "kristið", þ.e. mótað af kristnum gildum.

Hvað samkynhneigð varðar, verður vart séð að svo sé. Nýja testamentið bergmálar Gamla testamentið í þessu eins og svo mörgu öðru þótt ekki sé gerð þar bein krafa um að samkynhneigðir verði líflátnir.

Villist ekki! Hvorki munu saurlífismenn né skurðgoðadýrkendur, hórkarlar né kynvillingar, 10 þjófar né ásælnir, drykkjumenn, lastmálir né ræningjar Guðs ríki erfa. FYRRA  BRÉF  PÁLS  TIL  KORINTUMANNA 6.9-11

 Þess vegna hefur Guð ofurselt þá fýsnum hjartna þeirra til saurlifnaðar, til þess að þeir svívirtu líkami sína hver með öðrum. 25 Þeir hafa skipt á sannleika Guðs og lyginni og göfgað og dýrkað hið skapaða í stað skaparans, hans sem er blessaður að eilífu. Amen.

26 Þess vegna hefur Guð ofurselt þá svívirðilegum girndum. Bæði hafa konur breytt eðlilegum mökum í óeðlileg, 27 og eins hafa líka karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars, karlmenn frömdu skömm með karlmönnum og tóku út á sjálfum sér makleg málagjöld villu sinnar.Rómverjabréfið 1.24-28.

Ég hef stundum undrað mig á því hvernig prestar og kennimenn kirkjunnar geta hugsað sér að veita samkynhneigðum blessun sína sérstaklega þegar höfð eru í huga þessi eindregna fordæming trúarritanna á slíkum lifnaðarháttum. Allt sem Kristur hefur að segja um miskunnsemi og fordómaleysi, rýrir ekki gildi eða dregur úr alverleika þessara skýlausu ummæla sem ég vitna í bæði út Gamla og Nýja testamentinu. -

En ég spyr mig ekki síður að því hversvegna samkynhneigðir sækjast eftir blessun fulltrúa trúarbragða sem ótvírætt fordæmir þessa tegund lífernis.

3000 ára gömul mynd af Michael Jackson

Fyrir rúmum 3000 árum gerði einhver listrænn Egypti þessa andlitsmynd af landa sínum sem líkleg var kvenkyns. Þegar að munir frá Egyptalandi streymdu út úr landinu á erlend söfn fyrir rúmum hundrað árum, lenti þessi andlitsmyndmynd á Field safninu í Chicago og hefur víst verið þar til sýnis síðustu áratugina.

Þetta mundi varla teljast í frásögur færandi ef ekki væri fyrir þá undarlegu tilviljun að myndin er ákaflega lík Micahel heitnum Jackson þegar hann var ungur og  hafði ekki  látið rústa á sér andlitinu með fjölda lýtaaðgerða.  Það er að segja, fyrir utan nefið sem er mjög svipað og það varð á Jackson eftir aðgerðirnar allar, ef það var þá ekki gervinef eins og sumir halda fram.

Nú hafa stjórnendur safnsins runnið að peningaþefinn af  post mortum Jackson æðinu og komið á kreik getgátum um að Jackson kunni að hafa haft þessa brjóstmynd að fyrirmynd þegar hann lét breyta andliti sínu.

Ég hef forðast eins og heitan eldinn að blogga um Michael eftir að hann lést en stenst ekki lengur mátið. Þessi saga er einum og góð.

 

Hver er tilgangur XO í dag?

Þingfólk XO verður að fara að gera það upp við sig hvað það ætlar að vera. Í dag er það hvorki fugl né fiskur þrátt fyrir djörf loforð um annað á sínum tíma.  Það var kosið á þing vegna vegna mikillar óánægju með gamla fokkkerfið (flokkskerfið) og eljumikils starfs fólks sem sameinaðist í Borgarhreyfingunni.

Þeir sem buðu sig fram á hennar vegum voru hvattir til að halda sínum eigin skoðunum enda var framboðinu stefnt gegn hefðbundnu flokksræði og klafa-pólitík. Hver og einn þingfulltrúi átti að fá að kjósa eins og samviska hans segði honum og reyndar er gert ráð fyrir í stjórnarskránni, en flestir virða að vettugi. 

Þessi tilraun hefur gengið dálítið brösuglega svo ekki sé meira sagt. Samt ætla ég að segja meira;

Fyrstu mistökin áttu sér stað þegar að þingfólkið myndaði með sér þingflokk sem síðan átti að starfa eftir reglum þingflokka. Þau fengu sér kennitölu og gátu þar með þegið opinbera styrki til þingflokksins. Betra hefði verið að láta þingflokkinn lönd og leið og þau hefðu hvert og eitt starfað og kosið í samræmi við sannfæringu sína.

Næst rottuðu þrjú þeirra sig saman og splundruðu þingflokknum með því að reyna selja atkvæði sín í pólitískum hrossakaupum. Þessi Þrjú vildu reyna sig í pólitískri refskák og töpuðu. Þau viðurkenndu vissulega að þau hefðu gert mistök, en reyndu samt að réttlæta sig með þessu gamla góða; betra smá vont núna en voðalega vont seinna.

Samhliða þessari óheillaþróun myndaðist smá saman gjá milli þingfólksins og "hreyfingarinnar" sem þrátt fyrir allt talið um að hnekkja flokksræðinu, var farin að líta svo á að hún ætti að  hafa eitthvað um það segja hvernig þingfólkið varði atkvæðum sínum inn á þingi. - En formleysið og markmiðið, að fúnkera ekki eins og stjórnmálaflokkur en vilja samt hafa áhrif, þvældist fyrir.

Loks var kallaður fundur í hreyfingunni þar sem átti að ræða hversvegna Birgitta sem var tilbúin til að selja atkvæði sitt í ESB málinu ef  Icesave samningurinn yrði felldur, sagðist nú vera tilbúin til að samþykkja samningin með smávægilegum breytingum.

Svo átti kannski líka að ræða hvers vegna enginn talaði við Þráinn og hversvegna skáldið talaði bara við fjölmiðla en ekki aðra af þingfólki listans. 

Ef tími væri til átti svo að minnast á hvers vegna þingfólkið talaði ekki við meðlimi hreyfingarinnar sem lagt hafði svona mikið á sig til að koma þeim á þing.

Því er skemmst frá því að segja að enginn af þingfólkinu mætti á fundinn og fáir úr hreyfingunni.

Nú er spurning hvort ekki sé orðið einsýnt með að þessi tilraun til nýrra starfshátta á alþingi og þeirra sem standa að framboðum til þess, hefur misheppnast.

Eitt af fáum skýrum stefnumálum hreyfingarinnar var að hún mundi leggja sig niður eftir að tilgangi hennar væri lokið. Er ekki kominn tími til að efna það loforð eða hver er tilgangur hreyfingarinnar og þingfólks hennar í dag?

Hafdís Huld og Bubbi

Hún er eins og ferskur blær og hann eins og kletturinn í hafinu. Ég var að koma af tónleikum með Hafdísi Huld og Bubba. Þau sungu og spiluðu fyrir troðfullum sal á Rósenberg. Bubbi hitaði upp fyrir Hafdísi og  tók m.a. nokkur lög sem ég hef ekki heyrt áður. Eitt um 14 ára stúlku sem var nauðgað af fjórum piltum og annað um homma sem verður fyrir ofsóknum á vestfjörðum.

Ég veit ekki nákvæmlega hvað það er við Hafdísi Huld sem fær mann til að hlusta á hana af svo mikilli einbeitingu að mann verkjar í kjálkanna. Hún er stórskemmtileg á sviði og textarnir hennar (á ensku) eru bráðsmellnir og frumlegir. Alistair, kærastinn hennar, spilar undir öll lögin og það er ljóst að á milli  þeirra ríkir sérstakur andi sem skilar sér á sviðinu.

Bubbi og Hafdís tóku saman lagið í lokin. Munurinn á þessum tveimur frábæru tónlistarmönnum getur ekki hafa farið fram hjá neinum. - Bubbi svo gamall í hettunni og svo góður að jafnvel mistökin sem hann gerir eru flott. Hafdís, upprennandi stjarna, óðum að hasla sér völl á erlendri grundu (eitthvað sem Bubba tókst aldrei að fullu) og ein af björtustu vonum Íslands. Textar hennar og lög eru létt og full af græskulausu gamni en lög og textar Bubba eins og hann sé sjálfskipuð samviska þjóðarinnar.

Fárbær skemmtun í alla staði. Takk fyrir það Hafdís Huld, Bubbi og Alistair.

Svarthol geðveikinnar

"Hann var með rottuandlit. Útskúfaður hraktist hann um götur með kaldan straum í hnakkanum uns hann kom að kunnuglegu húsi. Hann drap á dyr og unglingsstúlka kom til dyra. Hann bað um að fá að koma snöggvast inn fyrir. Það kom smá hik á stúlkuna en síðan hleypti hún honum inn. Hann settist við eldhúsborðið og átti í erfiðleikum með rottuandlitið. Gömul kona kom fram úr stofunni án þess að virða hann viðlits eða bjóða góðan daginn."

Tilvitnunin er úr Bókinni Kaleikur sem er eftir Bjarna Bernharð. Í henni dregur Bjarni upp mynd af ævi sinni með stórum expressionískum strokum þar sem áhrif eiturlyfja, einkum sýru, á geðklofa og aðrar geðtruflanir sem hann á við að etja, eru megin þemað.

Ég hitti Bjarna fyrir skömmu eftir að hafa ekki séð hann eða heyrt í nokkur ár. Hann seldi mér tvær bækur eftir sig, Kaleikinn og ljóðabókina "Blóm í byssukjafta græðginnar".- Nokkru síðar eftir að ég hafði lesið báðar bækurnar, hitti ég Bjarna aftur og tjáði honum að mér fyndist hver kafli í bókinni vera eins og lýsing á því sem hann ætlai að fjalla um. Bjarni svarað mér því til að nálgun við efnið og þá sem hann minnist á bókinni mundi hafa orðið honum ofviða tilfinningalega ef hann hefði teiknað upp með orðum nákvæmari og fínlegri myndir.  Ég fór heim og las bókina aftur og sá þá alveg hvað Bjarni átti við.

Kristbergur O Pétursson myndlistarmaður fjallaði um þessa bók stuttu eftir að hún kom og  segir;  

Kaleikur Bjarna Bernharðs er undir leslampanum, ekki löng bók, rétt rúmar 100 bls. Þar eru engar málalengingar, Bjarni er fáorður og gagnorður um lífshlaup sitt í hverjum kafla og hógvær þegar hann lýsir upprisu sinni og endurkomu. Ekki kann ég að gera bókinni nein frekari skil á gagnrýninn hátt - var ekki ætlunin heldur. Bjarni sogaðist inní svarthol geðveikinnar með hörmulegum afleiðingum og margra ára frelsissviptingu á réttargeðdeild. Hann tæmdi sinn bikar í botn og það var djúpur og víður kaleikur. Haldreipi hans í útlegðinni var listin, sköpunarþrá listamanns sem skyldi fullnægt, og staðfastur ásetningur í því að byggja sig upp.

Það eiga ekki allir afturkvæmt, margir eru beygðir og brotnir eftir skipbrot í lífinu og halda sér til hlés. En ekki verður annað séð en Bjarni standi traustum fótum í mannheimum eftir endurkomuna og hefur síðan tekið til óspilltra málanna, galvaskur í ætlunarverki sínu listinni í ljóðum og málverkum.

Ég á nokkrar af fyrri ljóðabókum Bjarna og sá strax að í þessari nýju ljóðabók "Blóm í byssukjafta græðginnar" kveður við nýjan tón. Sýru og geðklofa-ruglið er farið og í staðinn komin einföld og hrein hugsun.

Frelsið

Að brjóta hlekki

ánauðar

er frumhvöt

hver manns

og heilög skylda

 

Hitt sætir furðu

að frelsið

virðist mörgum

sem myllusteinn

um háls.

Annars hvet ég ykkur til að kanna ljóð hans af eign raun. Venjulega er hægt að hitta á Bjarna þar sem hann er að selja bækurnar sínar á götuhorni niðrí bæ eða þar sem hann situr og sötrar kaffi á Mokka. - 

Réttlæti

Íslendingum hefur oft verið núið því um nasir, bæði af (dálítið öfundsjúkum) útlendingum og í heilbrigðri sjálfsgagnrýni að þeir séu montnir. Það verður ekki af okkur skafið að á tímabili vildum við vera; (frekar en að við værum það í raun og veru) fegurst, gáfuðust, frægust, sterkust og ríkust allra í heiminum. 

Vitaskuld skömmuðust við okkur fyrir þetta innst inni, rétt eins og fyrir blautan draum, en samt var eins og við tryðum að með smá heppni gæti hann a.m.k. að hluta, vel orðið að veruleika og við mundum fyrr eða seinna vinna eitt af stórmótunum í handboltanum, eða jafnvel lent í fyrsta sæti í Júróvisjón.

En ef einhver var raunverulega farinn að trúa því að þessi fámenna þjóð sem fyrir einni og hálfri öld var sögð fátækasta þjóð Evrópu, væri svona frábær, þá féll það sjálfsálit aldeilis með íslensku krónunni á síðustu mánuðum 2008 og útmánuðum þessa árs. Landafundir í fornöld, ótaldar fegurðardrottningar, Magnús Ver og Jón Páll, skákmeistarar, bridge spilarar, Eiður Smári, Björk eða landar á Forbes listanum, gerðu ekkert til að draga úr því falli.

Sú sjálfsskoðun sem þjóðin lagðist ósjálfrátt í eftir hrunið og sem tæpast er lokið enn, finnst mér strax hafa leitt í ljós að þjóðin býr að a.m.k. tveimur heilladrjúgum þjóðareinkennum. Hið fyrra er að  getan til að endur-uppgötva sjálfa sig og endurskilgreina markmið sín sem þjóð. (Stundum kallað Ragnar Reykháss heilkennið)Hafi markmiðið verið "heimsyfirráð eða dauði" erum við fullkomlega sátt við það í dag að ráða yfir lífi og limum okkar eigin persónu og láta það nægja.

Hitt einkennið er svo sterkt í okkur að við getum ekki orðið sátt og hamingjusöm sem einstaklingar eða þjóð án þess að gangast við því og framfylgja því.

það þjóðareinkenni er; afar sterk réttlætiskennd.

Það sem þjóðinni svíður mest er að geta ekki náð fram réttlæti gagnvart þeim sem settu þjóðina á hausinn og að hún verði að sætta sig við að þrjótarnir sleppi án verðskuldaðrar hegningar því að þeim hefur tekist að koma sjálfum sér og fénu sem þeir stálu undan.  Þeir sitja enn í fínu húsunum sínum á Englandi (eða í kringum stjórnarborð þarlendra fyrirtækja),  enn með gullið í munnvikunum og ulla á alla hina sem liggja eftir í naglasúpunni sem þeir löguðu handa þjóð sinni.

Ef að stjórnvöld hefðu einbeitt sér að því strax að safna gögnum um þá sem ollu hruninu og gefa ekki þjófunum tækifæri til að fela slóðana, mundi vera mun auðveldara nú fyrir Evu Joly og nýju saksóknarana að hafa hendur í hári þeirra, (núna þegar loks er búið að láta hana og hennar starfsfólk hafa almennilega skrifstofu og síma). Því var ekki að fagna og flokkforingjarnir gengu á sínum tíma hver fram fyrir annan til að lýsa því yfir að fólk ætti að fara varlega í að benda fingri á einn eða annan, sjálfsagt vitandi að fingurinn mundi þá um síðir beinast að þeim sjálfum.

Þannig hefðu vammlaus stjórnvöld getað sameinað þjóðina að baki sér, a.m.k. í því máli, sem ekki er lítils virði þegar ljóst er að Grettistakinu sem hrunið skapaði, verður ekki haggað nema með sameinuðu átaki.

Sumir verða eflaust til að benda á að ekki séu enn öll kurl til grafar komin og það er rétt. En það veður að segjast eins og er að frammistaða stjórnvalda, bæði núverandi og þeirra sem réðu framan af vetri, til að tryggja að réttlætið nái fram að ganga, hefur ekki verið mjög sannfærandi fram að þessu. 

Fúll á móti er megin inntak íslenskra stjórnmála

Eva Joly er fræg og flott og greinilega mun klárari en flestir okkar Frónbúa. Á dögunum fékk hún birta eftir sig sömu greinina í dagblöðum margra landa samtímis. Það gera ekki aðrir en snillingar, poppkóngar og kvikmyndastjörnur. Í henni talar hún m.a. um Ísland og segir frá því sem altalað hefur verið og margrætt hér heima í marga mánuði en engin hefur haft dug í sér til að koma á framfæri við erlendu pressuna, að ekki sé minnst á viðsemjendur okkar í Icesave-deilunni.

Þetta framtak finnst mörgum gott hjá Evu nema kannski Hrannari þeim sem hjálpar Jóhönnu forsetráðsmaddömu. Hann var fúll af því að Eva var eitthvað að hnýta í fráganginn á Icesave-samningunum þar sem greinilega er verið að kúga litlu þjóðina í norðri til að borga miklu meira en hún á á borga. Svo urðu margir aðrir fúlir út í Hrannar fyrir að vera svona fúll, sérstaklega þeir sem eru í stjórnarandstöðu og telja það heilaga skyldu sína að vera fúlir út í allt og alla sem viðkemur stjórninni.  

Það verður æ erfiðar að skilja þolgæði þeirra sem enn reyna að elta ólar við flokkspólitíkina. Að manni sækir samtímis hlátur og grátur við lestur eða hlustun á það sem þeir hafa að segja. Já, hlátur, vegna þess hve kjánalegir þeir eru við að kasta að hver öðrum pólitískum drullukökum, grát vegna þess hve mikilvægt er fyrir land og þjóð að ná samstöðu og einingu í þeim erfiðu málum sem fyrir liggja að leysa.Flest einkennist það af gamaldags hnútakasti, úreltum  flokkadráttum og dýrkun á flokkum og fyrirmönnum þeirra.

- Og svo láta þeir eins og ekkert annað betra sé til og að þjóðinni sé nauðugur einn kostur að sætta sig við þetta fár.- Þeir slá allar tillögur um Þjóðstjórn eða neyðarstjórn beint út af borðinu, vegna þess að hagmunir flokkanna koma fyrst.  Fjölskyldutengsl og  efnahagsleg krosstengsl eru svo samofin í flokkunum að hagmunir eins flokks og þjóðarinnar allrar geta aldrei farið saman.

"Ég nenni þessu ekki lengur"

Ég skrapp í dag niður á Austurvöll, aðallega til að forvitnast um hverjir væru þar mættir til að mótmæla og hverju þeir væru að mótmæla. Sá litli hópur  mótmælenda sem þarna var mættur til að berja og blása var heldur sundurleitur.

Ég hlustaði t.d á tvo mótmælendur standa í hvössum orðahnippingum um hvort réttara væri að leysa upp Borgarahreyfinguna eða Samfylkinguna. Síðan reyndi þekktur andstæðingur ESB að espa fámennið til að hrópa í takt gamla slagorðið "óhæf ríkisstjórn". Það tókst illa.

Það má segja að andi þessara mótmæla í dag hafi krystallast í orðum eins ötulasta mótmælenda síðasta vetur. Þegar hann gekk í burtu heyrði ég hann segja;  - "Ég nenni þessu ekki lengur". - Heiðarlegur eins og venjulega.-

Miklu fleiri af þekktum mótmælenda-andlitum sátu kaffihúsunum í kringum völlinn og skeggræddu um landsins gagn og nauðsynjar. Þeim virtist vera ljóst að það sem var að gerast inn í þinghúsinu var eitt stórt sjónarspil. Það er löngu búið að ákveða að Icesave samningarnir verða samþykktir. Að láta sem um það sé einhver ósvissa er bara æfing í fánýtileika. Í mesta lagi verða settar við hann einhverjar viðbætur um upptökuþætti til að reyna að réttlæta sýndarmennskuna fyrir þjóðinni.

Það læddist að mér sá grunur að þeir sem standa í mótmælunum viti þetta líka og þau séu orðin hluti af sjónarspilinu.

Hver eru þín "Sjö undur veraldar"?

Fyrir skömmu voru tilkynnt úrslit í alþjóðlegri atkvæðagreiðslu sem fór fram um það hver skyldu teljast hin nýju "sjö undur veraldar". Yfir 100 milljón atkvæði voru send inn til svissnesku stofnunarinnar sem stóð fyrir kosningunni en úrslitin voru samt nokkuð fyrirsjáanleg. 

Í gegnum tíðina hafa verið gerðir nokkuð margir listar yfir "sjö undur veraldar" og þeim jafnvel skipt upp í tímabil, fornaldar undur, miðalda undur og nútíma undur. Ég ætla ekki að elta ólar við þá lista hér en rétt er að geta hinna sjö upphaflegu undra.

Af hinum  fornu sjö undrum veraldar, er aðeins eitt enn uppistandandi en það er píramídinn mikli í Giza. Hin voru, eins og flestir vita; hinir svífandi garðar Babýlon, styttan af Seifi á Ólympíu, hof Artemiar í Ephesus, grafhvelfing Halikarnassusar, risastyttan við innsiglinguna á Rhodes og vitinn við Alexandríu.

Hin nýju undur sem urðu fyrir valinu í umgetinni kosningu voru; Chichen Itza á Yucatán-skaga í Mexikó, Kristsstyttan yfir Rio de Janeiro í Brazilíu, Colosseum í Róm, Kínamúrinn, Machu Picchu í Perú,  Petra í Jórdaníu, Taj Mahal á Indlandi og síðan píramídinn í Giza.

Ég verð að viðurkenna að þessi kosning fór alveg framhjá mér en ég sé á þessum úrslitum að mín atkvæði hefðu hvort eð er farið ofan garð og neðan.

Þau hefðu verið einhvern veginn svona;

Steinkrukkusléttan í Norður Laos.

 

Lótusinn í Nýju Delhí á Indlandi.

 

Savuka gullnáman í suður Afríku.Hún er 4 km djúp.

Tunglferja Apollós 11.

 

(Troll A) Tröllið A, norski olíuborpallurinn.

 

 

 

Nahal Mearot hellarnir á Karmel fjalli í Ísrael.

Svissneski öreindahraðallinn

 

 

 

 

 

 

Blindandi bros á hverju götuhorni

Ef til vill er það góða veðrið sem gerir sem gerir búmannsins-barmið dálítið hjáróma. Í myrkri og slyddu eða éli, hljóma dómsdagskenningar sennilegar.

En það er einhvern veginn erfitt að trúa því að allt sé á heljarþröm þegar blindandi bros mæta þér á hverju götuhorni og hægt er að ganga að sólskyni og yl sem gefnum hlut á hverjum degi.

Auk þess er landið er fullt af túristum sem keppast við að fylla aftur gjaldeyrishirslurnar og sjórinn er vaðandi í makríl sem einnig er spáð að verði okkur drjúg búbót. Þetta gerist þrátt fyrir að yfir þinghúsinu, nákvæmlega þar sem danska kóngskórónan snertir himininn, hangi kolsvart Icesave ský.

Í samræðum við ferðamann frá bresku eyjunni  Mön í Írska hafinu (Isle of Man) heyrði ég skrýtið sjónarmið. Hann sagðist hafa tapað talverðu fé sem hann hafði lagt inn í peningastofnun í eigi gamla Kaupþings sem hafði hreiðrað um sig á heimaey hans.

Hann var samt ekki búinn að gefa upp alla von um að fá sitt til baka þegar tímar liðu fram, en ef það gerðist ekki, ætlaði hann að eyða því sem hann ætti eftir á Íslandi. Það færi vel á því, sagði hann, að við (Íslendingar) næðum þá restinni af sparifé hans af honum og hann fengi í staðinn að uppfylltan næstum ævilangan draum um að koma hingað og njóta hinnar einstæðu náttúru landsins og söguarfleifðar sem teygði sig til heimalands hans.

Á Isle of man er t.d. að finna "Þingvöll" eins og hér enda gerðu forfeður okkar sig heimakomna á eynni fyrir 1000 árum og margir Manverjar rekja ættir sínar aftur til víkinga. Þingið þeirra "Tingwald" hefur starfað óslitið frá 978.

Þrátt fyrir augljósa íroníuna í orðum hans, var hann alls-ekki gramur út í íslensku þjóðina. Mér þótti þessi maður verðskulda titilinn Íslandsvinur og hefði veitt honum hann þarna og þá, ef ekki væri búið að gjaldfella þetta virðingarheiti með því að klína því á næstum alla útlenda framagosa sem heimsótt hafa landið undanfarin ár í þeirri trú að brosin björtu væru óræk merki og boð um bólfarir.