Falskar kenningar um falskar minningar

Skúli S. Ólafsson, ásamt systur og móður Guðrúnar Ebbu, reyna að draga úr trúverðugleika hennar með því að segja minningar hennar falskar og hafa orðið til í "einkasamtölum." Eiga þau þar væntanlega "einkasamtöl" Guðrúnar Ebbu við bókritara sinn Elínu Hirst. Bæði Skúli og fjölskyldan í yfirlýsingu nota þetta hugtak "falskminningar" eins og hér sé um raunverulegt viðurkennt vísindalegt hugtak að ræða.

Hugmyndirnar um að til sé eitthvað sem heitir "falskar minningar" þeirra sem telja sig hafa orðið fyrir misnotkun í æsku og að þær verði til einkum í viðtalsmeðferðum hjá geðlæknum og sálfræðingum, eru raktar til félagsskapar eða samtaka sem var stofnuð voru í Ameríku árið 1992 og heita False Memory Syndrome Foundation. 

Samtökin voru stofnuð af hjónunum Pamelu og Peter Freyd eftir að Jennifer dóttir þeirra ásakaði þau um að hafa misnotað sig kynferðislega sem barn. Í félagsskapinn gengu talsvert af fólki sem áttu það sameiginlegt að vera ásakað af börnum sínum eftir að þau urðu fullorðin fyrir að hafa misnotað þau í æsku. Hlutverk samtakanna að bera blak af meðlimum sínum og berjast fyrir málstað þeirra með mótmælum og fjölmiðlaskrumi, þrátt fyrir að þau lýsi sér einkum sem vísindalegum samtökum.

Samtökin eru því miklu fremur áróðursmaskína og boðskapur þeirra í besta falli gervi-vísindi. Engar sannanir eða alvöru rannsóknir liggja að baki því að eitthvað sé til sem heitir "fals-minningar" fólks sem telur sig hafa verið misþyrmt eða misnotað í æsku.

Samtökin fundu upp hugtök eins og "falsk-minninga heilkennið" og "endurheimt minninga-meðferðin" sem hvorug eru viðurkennd læknisfræðileg hugtök af DSM, hvers hlutverk það er að kanna og skrá læknisfræðilega viðurkenndar aðferðir og hugtök í geðlækningum í Bandaríkjunum.

Að auki hafa FMS samtökin verið gagnrýnd fyrir að hafa vísvitandi farið rangt með niðurstöður þeirrar "rannsóknarvinnu" sem þau hafa staðið fyrir og túlkað niðurstöður annarra rannsókna afar frjálslega og stundum gróflega, í hag þess málstaðar sem þau segjast berjast fyrir.

Samtökin hafa margsinnis  verið sökuð um að grafa undan málstað kveinréttinda og reyna a veikja málstað fórnarlamba kynferðisafbrotamanna með þvi að reyna að gera framburð þeirra óábyggilegan eða vafasaman.

Heimilislífið hefðbundið

Sjónhverfingameistarinn

Guðrún Ebba er ekki að segja satt um að hún hafi verið gróflega misnotuð af föður sínum Ólafi Skúlasyni biskup, segja  móðir hennar og systkini. - Guðrún Ebba hefur  ekki fram að þessu sótt neinn stuðning til fjölskyldu sinnar og reyndar sagt sig ekki tilheyra henni lengur. Þarna kemur ástæðan. Fjölskyldan trúir henni ekki ekki frekar en kirkjunnar þjónar trúðu í raun þeim ávirðingum sem komu fram á hendur Ólafi áður en Guðrún Ebba leysti frá skjóðunni. -

Fjölskylda Guðrúnar álítur að "duldar minningar" hennar séu brenglaðar og ekki sannleikanum samkvæmar. Hún vill láta rannsaka Guðrúnu og minningar hennar faglega. Það þýðir að hún vill að Guðrún Ebba leiti sér aðstoðar geðlækna og eða sálfræðinga. 

Þessi skjaldborg sem slegin er um Ólaf biskup er óskiljanleg. Það er eins og margt af hans samferðafólki sé í stöðugri afneitun á hvað hann gerði og hvað hann var. - ´Mikill sjónhverfingameistari hefur Ólafur annars verið. Honum tókst það sem fáum hefur tekist, að plata allt fólkið alltaf.

Segja lýsingar rangar

Skarnhaugurinn og Lilja Mós.

Hvað gerist þegar gott og skarpskyggnt fólk sem tekið hefur þátt í hefðbundnum íslenskum stjórnmálum, verður ljóst að þau eru stödd í skarnhaug. Bæði Lilja Mós. og Guðmundur Steingríms. eru í þeirri stöðu. Þau hafa fengið nóg af ólyktinni og sagt sig frá illþefjandi hraukunum sem mynda hauginn.

En í stað þess að hoppa af og halda sig eins fjarri fnyknum og mögulegt er, standa þau á haugnum og gala að þau vilji gera eitthvað í málunum. Þau standa og hnusa út í loftið, í von um að að þeim berist sætur keimurinn af réttlátu og grandvöru fólki sem vill taka þátt með þeim í að stjórna landinu.  Von þeirra er að þau geti safnað um sig nægjanlegum fjölda af góðu fólki, ósnertu af hinni hefðbundnu flokkafýlu, jafnvel ilmandi af heiðarleika og réttsýni, og att því gegn haugbúunum.

Samt eru þau sennilega ekki til í að ganga saman í eina sæng. Á milli þeirra er pólitískur ágreiningur. Þau koma jú ekki úr sama hrauk í haugnum.

Sennilega halda þau bæði, eins og kemur fram í máli Lilju, að enn leynist eitthvað verðmætt í haugnum, gamall ilmur af göfugum hugsjónum, sem enn séu sannar og gildar. - Eitthvað sem í upphafi laðaði að sér fylgjendur og kjósendur, eitthvað sem samt er löngu tínt en nú ber að finna og endurvekja.

Lilja vill safna saman sönnu hugsjónafólki úr öllum flokkum, og stofna nýjan flokk þar sem allar gömlu hugsjónir gömlu flokkanna verða endurnýjaðar. Öllum gömlu slagorðunum flokkanna verður safnað saman svo úr því verði aðeins eitt og sem stendur er það slagorð svona; Kjósum Lilju Mós á Þing.

„Vil endurvekja grunngildi“

Harðsnúna Hanna á móti linum Bjarna Ben

Það er ljóst að harka er þegar hlaupin í framboðsmálin fyrir landsfund hjá Sjálfstæðisflokknum. Það hentar Harðsnúnu Hönnu vel því hún kann að rífa kjaft og hefur sína baráttu fyrir formanns sætinu formlega, með því að efna til funda með sjálfstæðisfólki út á landi.

Bjarni beitir hins vegar fyrir sig þingmönnum flokksins eins og settlegur og gamaldags nöldur-pólitíkus og fékk meiri hluta þeirra til að lýsa yfir stuðningi við sig. - 

Í framhaldi ríður á vaðið hinn tryggi flokksklár Tryggvi Þór (mikið af Þórum sem koma úr Valhöll)  sem segist ekki sjá neinn tilgang með að láta kjósa um formann í Sjálfstæðisflokknum. Hann skilur ekki hvað Hanna Birna er að vilja upp á borð. Sjálfur hefur hann lært að draga vagninn, auðmjúkur og viljugur,  þar sem bísperrtur foringinn heldur um tauminn með vinstri hendi og með flokkseigenda-svipuna í þeirri hægri.

Einhverjir búast við  miklu fjaðrafoki á Landsfundinum en fleiri spá því að Bjarni og stuðningsmenn hans muni, eins og í mörgum öðrum málum, lyppast niður með skottið á milli fótanna, þegar þeir sjá að þeir eiga við ofurefli að etja. - Bjarni Ben mun hætta í pólitík og síðan reynir á stóru orðin hjá harðsnúnu Hönnu um að hún geti unnið kosningar, þrátt fyrir að hafa tapað þeim fram að þessu.

Sér engan tilgang með framboði

Í anda Mengele

Tilraunir Greg Homers hafa gert draum hins Jósefs Mengele að veruleika. Homer getur breytt augnalit þínum í bláan fyrir tæpar fimm þúsund dollara. 

Mengele sem kallaður var engils dauðans, og ekki að ósekju. Hann stundaði skelfilegar "rannsóknir" á föngum nasista í útrýmingarbúðum þeirra.

Brún, dökk, gul og græn augu voru að hans áliti fæðingargallar. 

Hann hikaði ekki við að dæla litarefnum í augu mennskra tilraunadýra sinna til að reyna að gera þau  bláeygð, þ.e. eins og allir sannir aríar áttu að vera. Einmitt þær tilraunir hafa oft verið teknar sem dæmi um fáráneika og fánýti "rannsókna" hans.

Það er vitað hvað Mengele gekk til með sínum rannsóknum. Þær voru sjúkleg útfærsla á hugmyndum Hitlers um hinn fullkomna kynstofn sem mundu verða herrar Þriðja ríkisins, 1000 ára ríkisins sem teygja mundi sig um heiminn allan.  

Það er eins og fyrrum skemmtibransa lögfræðingurinn Greg Homer hafi tekið upp þráðinn þar sem Mengele skildi við hann og fullkomnað aðferðina við að breyta litum augna. - En Hvað vakir fyrir Homer? -

Jú heimurinn er víst orðin svo hégómlegur og Mengeliskur að blá augu eru talin miklu fegurri en önnur.  Mikill eftirspurn er til staðar, sérstaklega hjá fólki í skemmtibransanum,  sem vill breyta augnalitnum um leið og nefið er minkað, varirnar gerðar þykkari og andlitshúðin strekkt? 

Breytir brúnum augum í blá

Ekki mikið að marka þessa þingmenn

Þetta er sýnd veiði en ekki gefin hjá Bjarna Ben.  Þórarnir tveir; Guðlaugur og Kristján eru til alls vísir og stuðningsmenn Hönnu Birnu telja þá reyndar líka með sér. Ef þannig er í pottinn búið,  þarf aðeins einn þingmaður í viðbót að hlaupa út undan sér til að jafnt verði í þingflokknum. Annað eins hefur nú gerst. -

Bjarni á að vísu sterka stuðningsmenn og hefur sótt í sig veðrið undafarið enda staðið í heimsóknum til kjörmanna um land allt. - Á þessum fundum var honum lofað dyggu fylgi á komandi landsfundi. En þá var framboð Hönnu Birnu ekki komið fram. - Og núna spyrja margir kjörmennirnir sig hvort þeir séu í raun bundnir af loforðum sínum til Bjarna. -

Bjarni með stuðning meirihluta þingmanna

Er hún virkilega of feit?

Mig hefur oft langað til að skrifa um annars konar slúður en þetta pólitíska. Sárstaklega slúður um frægt fólk sem lætur plata sig til að tjá sig opinberlega um einkamál sín, skoðanir og lífsspeki, harm og hamingju - Það eru stórskemmtilegir atburðir. Við getum ekki annað en drukkið þá í okkur.

Nú stenst ég ekki mátið því Jennifer Lopez sem er besta söngkonan meðal kvenleikara í Hollywood og besta leikkonan meðal söngkvenna, hefur talað. 

Allt frá því hún varð fræg hefur hún þurft að þola háðsglósur bandarískra sjónvarpsþátta-stjórnenda og annarra brandarakalla fyrir að hafa stóran rass og vera of feit miðað við allar hinar anórexurnar sem hafa "rétta" lúkkið. -

Hún hefur fram að þessu þóttst kæra sig kollótta og látið ljósmynda sig og filma í bak og fyrir reglulega án nokkrar blygðunar fyrir útlit sitt.

Hún hefur líka ætíð verið vinsæl og vaðið í myndarlegum karlmönnum sem greinilega eru ekkert að setja stóra rassa fyrir sig....eða þannig.

Í þessu viðtali við Jane Fonda eilífðarfegurðardís, reynir á lífsspeki Lopezar. Hún segir í svo mörgum orðum að erfiðleikar séu til að læra af þeim.

Þetta er forn og gild háspeki sem fólk getur alveg tekið alvarlega. Lopes hefur örugglega þurft að kafa lengi í kabala-fræðin sín til að finna þetta út. -  Og hvað skyldi Lopes svo hafa lært í öllum sínum erfiðleikum sem einn ríkasti og vinsælasti skemmtikraftur í USA með alla sætu strákana á hælunum?

Jú,  að manni þurfi að líða vel í eigin skinni til að geta liðið vel með öðrum. Þetta er líka alkunnur sannleikur sem margir flaska á.

Einkum þeir sem alls ekki geta verið einir og með sjálfum sér um tíma, ja eða svona eins og Lopez sem ætíð hefur ætt úr einu sambandinu í annað.

En nú er hún öll að mannast og hefur lært sína lexíu.

Hún rekur umbann sinn fyrir að segja henni sannleikann, (eins og hann sér hann) af því henni líður svo vel í eigin skinni og er ekkert viðkvæm fyrir þessu bulli.

Go girl,  go.

Rak umboðsmann sem sagði henni að léttast

Gnarr gaf græna ljósið

Occupy Iceland er komið aftur. Þeir sýna þrautseigju krakkarnir. Jón Gnarr hefur ákveðið að það sé smart fyrir Reykjavík að vera með tjaldbúðir fyrir framan þinghúsið. Nú hafa þau leyfi og löggan og Geirjón geta ekkert gert. - Ætli maður verði ekki að rölta niðrí bæ og athuga hvaðan þau eru. Vonandi tala einhver þeirra íslensku.

Mér finnst að bara Íslendingar eigi að fá að mótmæla við þinghúsið. Jú og svo líka þeir sem vinna hérna og hafa dvalarleyfi. Og svo líka þeir sem koma hingað sem ferðamenn svo þeir geti séð með eigin augum hvernig við gerum á Íslandi. Jæja þá, allir mega mótmæla niðrá Austurvelli, sama er mér.  Þetta er svo þjóðhátíðarlegt eitthvað.

Ég veit auðvitað að krakkarnir eru að mótmæla einhverju en ég er ekki viss um hverju. Kannski eru þetta eintómar fegurðardrottningar sem vilja bara réttlæti og frið í heiminum. - Það kemur í ljós.

Nýjar tjaldbúðir að rísa

Hið Nýja Ísland rís úr öskustónni

Það er greinilegt að allt er að færast í það horf sem var áður en "hrunið" skók þjóðina og fékk hana til að hugsa sig aðeins um. - Nú hefur hún ígrundað vel sín mál og komist að þeirri niðurstöðu , eftir allt saman, að gamli fjórflokkurinn sé bestur. - Það hlýtur að hlakka í  flokkseigendafélögunum yfir þessari staðfestingu á að þeim hefur verið fyrirgefið og að fólk hefur að engu þá ágætu speki að ef maður gerir ætíð sömu hlutina, verður útkoman ætíð sú sama.

Auðvitað er fjórflokkurinn búinn að fara í gegnum mikla naflaskoðun, segir fólk. Sumir þingmenn hans hurfu meira að segja af þingi um hríð, til að gera iðrun og yfirbót.

Naflaskoðunin hafði í för með sér svo mikla breytingar á innviðum flokkana að það er varla hægt að tala um að þeir séu sömu flokkarnir og komu landinu á hausinn. Jafnvel þótt þetta sé mikið til sama fólkið sem jórtrar sömu tuggurnar, er það allt  fjarska gott. 

 - Hratið sem verður eftir þegar búið er að sigta fólk með flokkasigtinu er aðeins meira en áður, eða um 15%.  Það er allt og sumt sem eftir stendur af búsáhaldabyltingu og Icesave-skandalanum.

Aftur eru flokkarnir sem allir vitust svo óánægðir með fyrir þremur árum, búnir að vinna sinn fyrri styrk og það sem meira er, ekkert sem bendir til annars en að hann eigi eftir að halda sér og aukast ef nokkuð er, fram að kosningum. Til hamingju með það Nýja Ísland!

15% myndu skila auðu eða ekki kjósa

Guðfaðirinn brosir

Guðfaðirinn og patríarkinn Björn Bjarnason ætlar ekki, frekar en aðrir slyngir guðfeður í svipaðri stöðu hafa gert, að gefa upp opinberlega afstöðu sína til þess hver eigi að leiða flokkinn hans eftir næsta landsfund.

Hann veit að þeir sem þurfa að vita hver hún er, vita hana nú þegar og hafa vitað hana um langt skeið. Og Það eru aðeins hinir innvígðu.

Hanna Birna hefur heimsótt  hann og kysst hönd hans svo undurlétt og veit ekki betur en að hún njóti verndar hans.

Hvernig dettur annars blaðasnápum í hug að spyrja svona?

Allir vita að svona mál er unnið fyrir luktum tjöldum þar sem ákveðið er hverjum verður gert tilboð sem hann getur ekki hafnað og hverjum ekki.

En vei þér Bjarni Ben fyrir að hafa gengið á móti vilja Guðföðurins.

Björn gefur ekki upp afstöðu sína

Hefur þetta á frekjunni

Hanna Birna á eftir að bursta Bjarna Ben í formannskjörinu af því hann er svo mikill vingull og hún er svo hörð og frek. Hún er miklu frekari en Ólöf áldrottning, hvað þá Kristján tapari af Akureyri og miklu harðari en allir aðrir samanlagt sem hugsanlega gæti stokkið fram í formannskjörið á síðustu stundu.  

Svo á hún eftir að bursta Jóhönnu í næstu alþingiskosningum kosningunum af því að hún er miklu frekari og miklu sætari en Jóhanna.  Hanna Birna er næsti bjargvættur þjóðarinnar. Hún er svona eins og allir héldu að  Jóhönna væri.

Hún er frábær verkstjóri, þaulreyndur atvinnupólitíkus sem aldrei gefst upp. Kraftar hennar eru mjög vannýttir við að hanga og hlusta á þvæluna úr Borgarstjóra.

Hanna Birna er konan sem aftur mun koma Íslandi í fremstu röð. Hún mun rífa það upp á rassgatinu með athafnasemi og elju og skapa hér atvinnu og góðæri.  

Hún er svo frek að hún vill ekki einu sinni að þjóðin fái að kjósa um hvort hún vilji í EB.

Hún á eftir að hafa þetta allt á frekjunni.

Hanna Birna býður sig fram

Dýrlingur eða drusla

Ef að taka á fréttina bókstaflega búast framleiðendur þessarar nýju útgáfu af Ofurstirninu Jesú Kristi við meiriháttar kraftaverki því "myndin á að koma út árið 2104 og er stefnan hjá framleiðendum að halda einnig tónleika svo að söngkonan geti flutt lög myndarinnar."

En er það virkilega svo að almenningur álíti að María Magdalena hafi verið vændiskona?  Kannski mál að rifja upp í þessu sambandi þessa færslu mína um Maríu Magdalenu og stöðu hennar í Kristindóminum.

Nicole Scherzinger leikur vændiskonu

Má skapa jafnræði kynjanna?

"Mest jafnrétti á Íslandi"! - Það fer oftast um mann aulahrollur þegar efsta stig orða er notað í samhengi við Ísland, ekki hvað síst í fyrirsögnum fjölmiðla. Að eitthvað sé mest, best eða stærst á Íslandi er eitthvað svo 2007. Engu líkara er en að fyrirsaganasmiðirnir á Mbl.is séu dálítið fastir í hugarfarinu sem þá ríkti. Að auki er augljóst að á meðan misrétti ríkir er jafnrétti ekki til. Fyrirsögn þessarar fréttar er því villandi.  En þá að megin efninu.

Alþjóðaefnahagsráðið heldur því fram að á vissum sviðum sé misréttið sem konur eru beittar í heiminum, minnst hér á landi. Í efnahagslegu tilliti, gagnvart konum, standi Íslendingar sig ágætlega því  "fæðingarorlof, rausnarlegar fæðingarorlofsgreiðslur sem almannatryggingar og atvinnurekendur standi undir og skattaívilnanir" stuðli að minna misrétti en annarsstaðar viðgengst í heiminum. Þá er til þess tekið að hvað varðar menntun og heilbrigði standi konu hér á landi "nærri jafnfætis" körlum.

Það er ánægjulegt að jafn réttur kynjanna á grundvelli laga sé tryggður á Íslandi, en það merkir ekki að á meðal þeirra ríki jafnræði, hvað þá alger jöfnuður.

Jafnræði er ástand sem lagaumhverfi hjálpar til að móta, en grundvallast fyrst og fremst á afstöðu einstaklinga til lífsins og þeirra gilda sem þeir hafa tileinkað sér. - Nauðsynlegt er að þau gildi feli sér þann skilning að líffræðilegur munur kynjanna hafi ekkert með stöðu þeirra, rétt og skyldur að gera. Hin svokölluðu kynlægu sjónarmið eru áhersluatriði, ekki algild grundvallarsannindi.

Þá ber þess að gæta að samráð nauðsynleg forsenda jafnræðis á öllum stigum samfélagsins.  Án þess verður jafnræði aldrei að veruleika og jafnréttinu sjálfu er stöðugt ógnað. -

Fæstir átta sig á hversu áhrifamikið þetta tiltölulega einfalda hjálpartæki er í mannlegum samskiptum. - Margir misskilja orðið einnig og halda að samráð sé eingöngu fólgið í að upplýsa aðra um ákvarðanir sem þegar hafa verið teknar. - Svo er ekki.

Samráð er ferill sem bæði fjölskyldur, fyrirtæki, stofnanir og félög geta nýtt sér við ákvarðanatöku og felur í sér eftirtalin atriði:

•Upplýsingum um viðfangsefnið skal safna eins víða og framast er unnt og leita eftir ólíkum sjónarmiðum. Þetta getur falið í sér að leita álits sérfræðinga - svo sem lögfræðinga, lækna eða vísindamanna. En líka getur þetta þýtt að leitað sé upplýsinga utan hefðbundinna sérgreina, eða að reynt sé að gaumgæfa skoðanir einstaklinga í samfélaginu sem eiga sér ólíkan bakgrunn. Mikilvægt er að málsaðilar samþykki að allar fáanlegar upplýsingar liggi fyrir áður en lengra er haldið.

•Meðan á umræðum stendur, verða þátttakendur að leitast við að vera eins opinskáir og hreinskilnir og mögulegt er, en sýna samtímis fullan áhuga á skoðunum annarra. Persónulegar árásir, úrslitakostir eða fordómafullar staðhæfingar skal forðast.

•Þegar hugmynd er fram komin,verður hún með það sama eign hópsins. Þó að þessi staðhæfing virðist einföld, þá er þetta þó ef til vill djúptækasta regla samráðs, því að með þessari reglu hætta allar hugmyndir að vera eign einstaklings, hóps eða stuðningsflokks. Þegar þessari reglu er fylgt, eru þær hugmyndir, sem fram koma, af einlægri löngun til að þjóna í mótsögn við hugmyndir sem fram eru bornar af persónulegri metorðagirnd eða flokkadráttum.

•Hópurinn leitar eftir samhljóða samþykki, en hægt er að taka meiri hluta ákvörðun til þess að fá fram niðurstöðu og taka ákvörðun. Mikilvægt viðhorf til þessarar grunnreglu er sá skilningur að þegar ákvörðun hefur verið tekin, þá er öllum í hópnum skylt að standa í einingu um þá ákvörðun - án tillits til hverjir studdu hana.

Mest jafnrétti á Íslandi

Santa versus Stekkjastaur

Amerísk menning og þjóðhættir eiga greiðan aðgang að Íslandi og Íslendingar upp til hópa virðast afar ginkeyptir fyrir henni. Í hönd fara nú þeir mánuðir þegar mest ber á því hversu andsvaralítið íslenskir siðir og þjóðhættir hafa smá saman látið í minni pokann, eða upplitast af þeim amerísku og tínt sérkennum sínum.

Þótt reynt hafi verið t.d. að halda við, og endurvekja, íslensku jólasveinana, sjást þeir yfirleitt á ferli rauðklæddir og í búningi að hætti Coca Cola-sveinsins og haga sér svo til eins og hann,  - 

Aðeins nöfn hinna rammíslensku tröllasona hafa nokkurn veginn haldið sér. Grýla, Leppalúði og jólakötturinn eru yfirleitt hvergi sjánleg nema á Þjóðmynjasafninu.

Valentínusardagurinn er smá saman að ýta alveg út hinum íslenska konudegi sem þýðir að bóndadagurinn og það jafnræði sem þessir tveir dagar báru með sér, er ekki lengur í heiðri haft eða minnst á þeim dögum.

Í stað þess að árétta og þakka hinni góðu búkonu störf hennar og lofa hagsýni hennar, er tilhugalífið með tilheyrandi rósrauðri rómantík, blómum og súkkulaði orðið að aðalatriðum.

Þá skal ekki rugla bónda og konudegi saman við mæðra og feðradagana sem einnig eru amerísk uppfinning og blómasalar og konfekt framleiðendur hafa gert sér mat úr hér á landi allt frá árinu 1934.

Nýafstaðin er Hrekkjavakan (Halloween) sem er smá saman að færa sig upp á skaftið hér á landi, þrátt fyrir að Íslendingar hafi haft talvert fyrir því á sínum tíma að koma sér upp þjóðlegum hátíðahöldum í svipuðum dúr og sem haldin voru upphaflega á gamlárskvöld.

Form þeirra hátíðahalda hefur reyndar sumsstaðar færst yfir á þrettándann. Í stað álfa, huldufólks og trölla, koma uppvakningar, blóðsugur og raðmorðingar í bland við amerísk ofurmenni ættuð úr þarlendum hasarblöðum og kvikmyndum.

Að sama skapi og þessir amerísku þjóðhættir riðja sér hér til rúms, viðspyrnulítið, verður hlutur þeirra íslensku minni og máttlausari.

Sprengidagur og öskudagur koma og fara án þess að elduð sé baunasúpa á heimilum landsins eða saumaðir öskupokar.

Bolludegi er reyndar enn haldið uppi af bökurum en vendirnir eru horfnir ásamt tilheyrandi flengingum.

Að mörgu leiti hefur okkur íslendingum mistekist að heimfæra menningararf bændasamfélagsins yfir  á bæja og borgarsamfélagið. Jónsmessan er aflögð, sumardagurinn fyrsti á útleið eins og fyrsti vetrardagur. Það eru helst matarvenjurnar sem lifa. Skata er víða elduð á þorláksmessu og þorrablót lifa ágætu lífi með sínu súrmeti og hangiketi.

Ferðamenn (túristar)  hafa oft orð á því að þeim finnist íslensk menning vera mjög amerísk. Það sem dregur þá til landsins er sérstæði íslenskrar náttúru og þeir búast einhvern veginn við því að menning okkar sé jafn sérstök og landið. Til að upplifa ameríska menningu mundu þeir fara til Ameríku, er viðkvæðið.

Kannski er það gamla eylands-minnimáttarkenndin sem þarna birtist enn á ný, og aftur að ástæðulausu. Hún felst í því að halda að allt hljóti að vera merkilegra og betra meðal annarra þjóða. Oft er reynt að fela hana með innistæðulausum þjóðarrembingi og mikilmennsku-stælum eins og við þekkjum svo vel úr sögu síðustu ára.

Íslenskir þjóðhættir eru hins vegar menningararfur sem vert er að halda í. Þeir skilgreina okkur betur sem þjóð og gerir landið og íbúa þess mun áhugaverðari um leið.

Sturlaðir herramenn

Hermenn eru þjálfaðir til að drepa annað fólk. Það er atvinna þeirra og tilgangur. Bestu hermennirnir eru þeir sem geta drepið að boði yfirmanna sinna, án hiks eða vamms. Góðir hermenn þurfa að vera góðir manndráparar,  hlýðnir og tryggir yfirboðurum sínum.

En svo eiga þeir líka að vera siðprúðir, vammlausir og heilsteyptir einstaklingar, kurteisir og hjálpsamir, áreiðanlegir og snyrtilegir og hafa tileinkað sér allt það sem best má prýða skapgerð ungra manna, auk þess að vera dráparar. 

Þegar að hermenn gera árás á óvini sína vita þeir að almennir borgarar deyja. Í flestum styrjöldum deyja fleiri óbreyttir borgarar en hermenn. - Að drepa óbreytta borgara er því hluti af hernaði og dagsverkum hermanna.

Fall óbreyttra borgara í stríði er kallað "hliðarverkandi skaði" á hermannamáli. Það er gert ráð fyrir því í öllum hernaðaráætlunum. Þegar árásirnar á Hírosíma og Nagasaki voru gerðar, voru t.d. skotmörkin óbreyttir borgarar.

Af og til taka bandarísk stórnvöld sig samt til og rétta yfir hermönnum sínum fyrir að drepa óbreytta borgara. Þeir læsa þá inni í herfangelsum sínum eftir að hafa þjálfað þá til að drepa og sigað þeim fram á vígvellina sem oftar en ekki eru hýbýli hinna almennu borgara.  Fyrir sitt leiti finnst hermönnunum þeir aðeins vera að vinna vinnuna sína. -

Yfirmenn hermála halda að með þessu sanni þeir, að þeir sjálfir og "sakborningarnir"séu enn mennskir  

Í sturluðum hugarheimi sínum ímynda þeir sér að reglur mannlegs samfélags nái til hegðunar þeirra og verk þeirra dæmist eftir einhverjum sammannlegum mælikvörðum. 

Hvílík blekking! Hvílík sturlun! 

Safnaði fingrum af líkum sem sigurtákni

Mótmæli og hugarfarsbreyting

Víða um heim hafast mótmælendur við í tjaldbúðum fyrir utan þinghús og ráðuneyti. Reykjavík bætist nú á lista annarra borga eins og London og New York þar sem mótmælin hafa staðið í vikur og mánuði. Mótmælin beinast einkum gegn stjórnmálamönnum og auðmönnum og þeirri misskiptingu veraldlegra gæða sem landið...og reyndar heimurinn allur býr við. -

Þessi misskipting hefur lengi verið við líði en hefur aukist verulega síðustu misseri í  kjölfar hins svokallað "efnahagslega hruns" þar sem mikil raunveruleg verðmæti í eigu almennings voru færð af stjórnmálmönnum í hendur auðmanna, sem kröfðust bóta fyrir að hafa tapað bókfærðum auði þegar loftbóla þeirrq sprakk, auði sem raunverulega var aldrei til. -

Og þrátt fyrir fögur fyrirheit þeirra sem tóku við ráðsmennsku þjóðarbúsins eftir "hrun" um að láta auðhyggjusjónarmiðin víkja fyrir mannlegum gildum, halda þeir áfram að leyfa vogunarsjóðum og auðmönnum að mergsjúga skuldsettan almenning. Auðmenn og brasksjóðir  keyptu kröfur gömlu bankanna á 5% af andvirði þeirra rétt eins og okurlánarar gera,  en innheimta höfuðstólinn með vöxtum af fullri hörku.

En það er eitt að mótmæla og benda á það sem miður hefur farið og annað að setja fram raunhæfar og haldgóðar lausnir. Mótmælendur eru nokkuð slyngir við hið fyrra, en arfa slakir við hið síðara, enda erfitt að sjá hvernig sá sem staðsettur er í miðjum umferðarhnút getur beitt sér til að leysa hann, öðruvísi en að bíða þolinmóður og vonast eftir að eitthvað þoki fremst í lestinni. - En einmitt þannig líður almenningi, eins og að vera staddur í umferðarhnút, vitandi að hann eru hluti af vandamálinu, en getur ekkert aðhafst til að leysa hann annað enn að liggja á flautunni.

Sýn mótmælenda á hver vandinn er, er nokkuð samræmd frá landi til lands, en lausnirnar ekki, enda litið á þær minnst. Flestum  veitist einnig erfitt að orða hugmyndir sínar um lausnir því þær taka ekki til hefðbundinna aðferða stjórnmálamanna sem eru að beygja vilja þeirra sem ekki eru þeim sammála, undir sinn vilja, í krafti embætta og fjármagns.  Valdníðsla er daglegt brauð í pólitík og  óumflyjanlegur hluti hennar eins og hún er stunduð á Íslandi og víðast hvar í heiminum.

Mótmælendur vita að þær aðferðir duga ekki lengur, enda útkoman úr þeim ætíð sú sama. Þeir ríkari verða ríkari og þeir fátækari fátækari.

Í þeim mótmælum sem eitthvað hefur kveðið að hér á landi, hefur krafan yfirleitt verið að ríkjandi stjórnvöld láti af stjórn. - Í dag er staðan þannig að flestir álíta að það dugi ekki lengur að skipta um ríkisstjórn enda sé ekkert betra til sem tekið getur við stjórnvölnum, víki sú sem nú ríkir.

Krafa mótmælenda í þetta sinn er talsvert róttækri og felur í sér  hugarfarsbreytingu, miklu frekar en uppstokkun á þingsætum eða ráðherrastólum. - Hluti af hugarfarsbreytingunni er upptaka gilda sem eru æðri auðhyggjunni og þeirra á meðal er réttur hvers mannsbarns til að hafa tækifæri til að lifa hamingusömu lifi.  Hugarfarsbreytingunni verður að fylgja viðurkenning á þeirri staðreynd að peningar einir  geta ekki fært þeim eða öðru fólki hamingju...aldrei, heldur aðeins óhamingju.  Allir verða einnig m.a. að viðurkenna þá góðu grundvallarreglu að nútíma þrælahald stundað af bönkum og auðhringjum verði að afnema og Þeir verði að gefa almenningi frelsi með því að afskrifa skuldir þeirra, hætta sömuleiðis töku okurvaxta.    

Tjaldbúar á Austurvelli

Aukin eftirspurn - aukið framboð

Frumvarpið sem sem heimilar sölu á vændi á Íslandi en gerir kaup þess ólögleg, voru umdeild á sínum tíma og eru það enn. Eftir að ekki er lengur hægt að lögsækja fólk fyrir að selja blíðu sína, er ekki hægt að ásaka það fyrir að gera sitt besta til að koma þeirri "vöru" sinni á framfæri. Þess vegna hafa lítt dulbúnar auglýsingar um vændi, aukist smátt og smátt í almennum fjölmiðlum sem auðvelda aðgengi kaupenda til mikilla muna að vörunni.-

Ósamræmið og mótsögnin í þessari löggjöf er því auðsæ. Lögmál verslunarinnar eru þau að með auknu aðgengi að vöru, eykst eftirspurnin og í framhaldi af því, framboðið. -

En líklega telja vel meinandi löggjafarsmiðir að lögmál eftirspurnar og framboðs eigi ekki við vændi, hvað sem svo þeir hafa fyrir sér í því. -

Femínistar virðast vera sammmála því að þessi löggjöf sé af hinu góða, en sjá samt ástæðu til að mótmæla beinum afleiðingum hennar sem er aukið framboð og aukin eftirspurn á vændi á Íslandi.

 

Hvetja til aðgerða gegn vændi

Herfanginu skipt

Líbíumenn fagna nú, flestir hverjir, dauða Gaddafis og að hann er loks kominn undir græna torfu (eða gulan sand). Þjóðarleiðtogar NATO ríkjanna eru einnig kampakátir og eiga það sameiginlegt með leiðtogum Íran að fagna sigri hinna fjölmörgu sundurleitu flokka og ættbálka sem tóku sig saman um hríð til að sigrast á Gaddafi og liðsmönnum hans. -

Allir sem til þekkja vita að eftirleikurinn í Líbíu verður ekki auðveldur og e.t.v. blóðugri og langvinnari en þetta svo kallaða "frelsisstríð" sem lauk að mestu með dauða Gaddafis. -  Eins og þessi frétt drepur á, eru allar fylkingar í landinu orðnar afar vel vopnum búnarr eftir að hafa tæmt vopnabúr hers Gaddafis í herferðum sínum. - Við taka nú átök og erjur um völdin í landinu og skiptingu á olíulindum og öðrum auðlindum, þess rétt eins og gerst hefur í Írak og Afganistan. 

Bráðabirgðastjórn landsins sem eflaust á eftir að sitja í drjúgan tíma í skjóli verndara sinna, þ.e. NATO ríkjanna, situr í tómarúmi og verður að byggja upp nýtt stjórnkerfi frá grunni í landinu.  - NATO ríkin bíða í ofvæni eftir verðlaunum sínum, þ.e. aðgang að auðugustu olíulindum Afríku sem þegar best lét, lögðu til 2% af daglegri olíuframleiðslu heimsins.

Ítalir, Frakkar, Bretar og USA munu skipta þessu herfangi á milli sín eins og gert er ráð fyrir í samkomulagi þeirra á milli áður en NATO hóf árásirnar á Líbíu.

Vopn á víð og dreif í Líbíu

Blásið í falska herlúðra

Að lesa setningarræðu Jóhönnu er eins og að hverfa 40 ár aftur í tímann, þegar Jóhanna var ung og fólk trúði enn að pólitík og stjórnmálaflokkar gætu látið eitthvað gott af sér leiða. - Þegar fólk hélt enn að einhver einn sterkur leiðtogi gæti hrundið í framkvæmd mikilvægum framfaramálum, að einn sterkur kall sem hefði yfirgripsmikla og sanna sýn á öll mál gæti leitt þjóðina fram á veg. - Það voru sannarlega tímar fyrir manneskju eins og Jóhönnu. -

Hún blæs nú í þessa afdönkuðu herlúðra af miklu krafti og vonar að falskur ómurinn vari fram að kosningum. Loforðin um að bráðum komi betri tíð með blóm í haga, eru gamalkunnug og jafn fölsk og áður.  En viti menn!  Stór hluti þjóðarinnar er greinilega á einhverju krónísku fortíðar trippi, því margir mættu á fundinn og klöppuðu Jóhönnu lof í lófa.

Þeir sem ekki mættu og eru eflaust miklu fleiri  þessa dagana,  sem segjast vera á móti Jóhönnu og vilja endilega að í stað hennar komist aftur til valda þau kynjadýr sem drulluðu því í flórinn sem Jóhanna og co, segjast vera að moka. - Þeir eru sannfærðir um að ef þú gerir alltaf nákvæmlega eins og áður, breytist hlutirnir samt. - Hvað er það sem bindur svona stóran hluta þjóðarinnar við á trú að hefðbundin flokkapólitík sé eina skipulagið sem stjórnað geti þessu landi?  Og hvenær ætlar almenningur að rísa upp og hafna þátttöku í þessum endalausa skrípaleik?

Ná atvinnuleysi niður í 4-5%

MIkilvægt að niðurlægja Gaddafi

Mikið er gert úr því að Gaddafi hafi fundist í holu eða ræsi þegar hann var handtekinn og síðan myrtur af æstum múgnum. Að Gaddafi hafi reynt að forða sér á flótta undan ofsóknarmönnum sínum og fela sig einsamall í ræsi eftir að fylgismenn hans voru fallnir, er sagt vera merki um hversu lágt þessi fyrrverandi þjóðarleiðtogi sem taldi stórmenni og þjóðhöfðingja til vina sinna,  hafði fallið. En ekki síður þykja flóttatilraunir hans merki um hversu ragur hann var. -  Ræsisrottu kalla þeir landsföðurinn nú.

Mikið var gert úr niðurlægingu Saddams Husayn, þegar hann á sínum tíma fannst í hrörlegu jarðbyrgi og var handtekinn.  Myndirnar af handtöku hans áttu að sýna fylgismönnum hans hversu lítill maður foringi þeirra raunverulega var og draga úr þeim kjarkinn til frekari andstöðu. Það tókst nú bærilega, eða hitt þó heldur.- 

Líklega hefur Gaddafi grunað að ekki var mikillar miskunnar að vænta frá óvinum sínum enda kom það á daginn. Hann var helsærður dregin um götur Sirte borgar og að lokum skotinn í höfuðið.  Það er óvinum Gaddafi mikilvægt að hróður hans verði sem minnstur eftir dauða hans og óvirðingin við líkama hans, eftir dauða hans, er hluti af því.

 Og nú vilja menn í vestri fá að vita hver tók í gikkinn. Það er greinilegt að vestrænum pótintátum hefur ofboðið mðferðinni  sem Gaddafi  fékk. Blair og fleiri, sem áttu vingott hinn fallna foringja, eru sagðir ævir yfir henni. - En þeir láta sér í léttu rúmi liggja fjölda almennra borgara sem fallið hafa í þessari borgarastyrjöld, nota bene, flestir fyrir hendi  NATO í árásum þeirra í landinu.

Jarða Gaddafi með leynd