Stjörnuleikur

Hún er ein af hinum heilögu skrímslum, tilbeðin af helmingi fólksins og formælt af hinum helmingnum. Hún tilheyrir þeim hópi fólks sem alltaf er sagt vera sálræn viðundur og eru það oft í raun og veru.  

Í skóla gekk hún með gleraugu og spangir á tönnunum. 

Spurningin er um hverja er verið að tala.

Ég hef falið mynd af henni á meðal annarra þekktra andlita. Þeir sem geta upp á nafni "skrímslisins" fá hrós. Þeir sem geta nefnd nöfn allra þeirra kvenna sem myndirnar eru af að auki, fá tvö hrós.

                                                                                                                                                                              

 

 

 

Stóru þjóðirnar....vinir okkar

Þegar að leiðtogar stórþjóðanna tala um að vandinn sé "hnattrænn" og að aðgerðir verði að vera samræmdar, eiga þeir greinilega og fyrst og fremst við helstu iðnríki heimsins.

Þau eru u.þ.b. 10 að tölu.

Þegar að kredit kreppan skall á reyndu þessar þjóðir að bjarga eigin rassi á kostnað þeirra sem minna máttu sín.

Þegar það dugði ekki, hittust leiðtogarnir og ákváðu að gera það saman sem þeir höfðu áður reynt hver um sig.

Nú er að sjá hvernig fer. Verðbréfamarkaðurinn í Sádí Arabíu hækkaði alla vega um 9% í dag.

Allar þessar þjóðir hafa fram að þessu neitað íslendingum um fyrirgreiðslu. Eftir að hafa knésett okkur reyna þeir nú eftir krókaleiðum að gera okkur gylliboð um björgun. Hvað vakir fyrir þeim?

Hver treystir þeim eftir slíka framkomu? -

 

Bretar á leið til Íslands að versla

Ekki er öll vitleysan eins. Um leið og það fréttist að Hr. Green ætlaði að notfæra sér ástandið sem Hr. Brown (Það er eins og maður sé dottinn inn í kvikmyndina Reservoir Dogs)  átti svo stóran þátt í að skapa á landinu bláa og kaupa eitthvað af eignum uppflosnaðra Íslendinga fyrir gengismuninn sem nú er á pundinu og krónunni, hugsa fleiri Bretar sér gott til glóðarinnar.

Sumir þeirra eru þegar komnir til Íslands og spóka sig á Laugarveginum með fulla vasa af krónum sem þeir fengu í skiptum fyrir pundin sín. Þeir geta nú í fyrsta sinn keypt sér bjórglas á lægra verði á Íslandi en heima hjá sér, og þar með hefur ákveðinni fyrirstöðu verið kippt í burtu sem hingað til hefur fælt fjölda Breta frá frá Íslandi. Allur varningur er á mun betri prísum en á drottningarlandinu og það eru þeir ákveðnir í að notfæra sér. 

Nú er bara að vona að þetta haldist nokkurn veginn svona fram yfir jól því þá munu Glasgow, Manchester og Lundúnabúar fjölmenna til Íslands til að gera innkaup sín þar og brátt munum við geta greitt Mr. Brown út lausnargjaldið sem hann setti á íslensku fyrirtækin sem hann hefur tekið úi gíslingu hér í Bretlandi.

Nú er lag fyrir Ísland

Það er farið að hljóðna fjölmiðlaskrumið um Ísland á Bretlandi. Helst er að heyra á þeim sem taka til máls að beðið sé eftir því sem kemur út úr viðræðum sendinefndarinnar og íslensku peningamannanna. Sjónvarpið er hætt að sýna fatlað fólk og krabbameinssjúklinga sem vondu Íslendingarnir svindluðu peninga út úr.

En eitt er nauðsynlegt.

Nú er lag fyrir stjórnvöld á Íslandi að breyta vörn í sókn. Þeir ættu að senda út frá hverja yfirlýsinguna á eftir annarri sem sýna hvernig staða Íslands var gerð mun verri með umsögnum og aðgerðum breskra stjórnvalda. Það hefur myndast tómarúm hjá fréttamiðlum um málið sem við ættum að nýta okkur. Þá ættu íslendingar að nýta sér ummæli Bush um að þjóðir ættu að forðast aðgerðir sem skemma fyrir öðrum þjóðum og vel er hægt að heimfæra upp á aðgerðir  Breta gegn íslendingum.

Þessi kreppa snýst hvort eð er að mestu um mat fólks á stöðu mála. Ef mat fólk verður að Ísland hafi ekkert til saka unnið þótt einhverjir bankamenn okkar hafi teflt of djarft, eins og er sannleikanum samkvæmt, erum við á leiðinni upp. Við eigum að hefja þá baráttu strax og hamra járnið á meðan það er heitt. -

Það sjá það allir að 300.000 manns hér á Íslandi geta ekki og eiga ekki að borga fyrir mistök þessara exeldrengja í bönkunum. Komum skilaboðum okkar á framfæri. Það er leiðin út úr þessum Bretahremmingunum og þá mun myndast friður og ráðrúm fyrir okkur að byggja á styrkleikum okkar.

Rússalán og alþjóðabankinn eru slæmir kostir fyrir Ísland. Hvorutveggja mun hafa afar óæskileg áhrif á sjálfstæði þjóðarinnar. Ef við þurfum peninga til að reka landið áfram, eigum við að fá þá lánaða frá Norðmönnum. Þeir eru auðugasta þjóð jarðarinnar, náfrændur okkar og auk þess tilbúnir til þess að hjálpa.

 

Íslensk fyrirtæki í Bretlandi með 100.000 Breta í vinnu.

Nú virðist vera að koma á daginn að Gordon Brown hafi skotið sig illilega í fótinn þegar hann fór út í aðgerðir gegn íslensku fyrirtækjum á grundvelli laga sem ætluð voru til að stemma stigu við fjármálastarsemi hryðjuverkahópa.

Fólk almennt spyr sig hvort það hafi verið þetta sem vakti fyrir stjórnvöldum þegar að þau fengu þessi lög samþykkt, þ.e. að geta látið til skarar skríða gegn hverjum sem er, svo lengi sem forsætisráðherrann ákveður að þjóðaröryggi sé í húfi. Íslendingar samkvæmt skilgreiningu ógna sem sagt þjóðaröryggi Bretlands, samkvæmt túlkun Browns.

Það má samt færa líkur að því að haldi Brown þessu til streitu, muni koma til kasta íslendinga að svara fyrir sig. Brown ætti að vera ljóst að stærsta fyrirtæki Bretlands í einkaeign er íslenskt. Honum ætti líka að vera ljóst að íslensk fyrirtæki í Bretlandi hafa yfir 100.000 manns í vinnu hjá sér, langflestir Bretar. -

Breskir viðmælendur fjölmiðla sem vinna hjá þessu fyrirtækjum, eru gapandi yfir yfirlýsingum Browns og aðgerðum hans. -

Ef að það er ósk Browns að flæma þessi fyrirtæki í burtu frá Bretlandi, er hann á réttri leið. - Eða kannski það sé ætlun Browns að gera þessi fyrirtæki upptæk líka og segja Íslandi alfarið stríð á hendur.

Brown reynir að snúa ótta Breta upp í reiði gegn Íslendingum

Þess má þegar sjá merki að vopnin eru að snúast í höndunum á Brown forsætisráðherra Breta. Hann reyndi með ummælum sínum að snúa ótta Breta upp í reiði gegn Íslendingum. Þótt öll bresku blöðin séu með Íslandsmálin á forsíðu í dag og séu flest afar ósanngjörn, er fólk farið að spyrja hvers konar framkoma þetta sé við smáþjóð sem allir líta á sem vinaþjóð.

Mundi Brown hafa komið svona fram ef Þýskaland hefði átt í hlut, spurði virtur sjónvarpsþáttargerðarmaður í gærkvöldi. -

Bretar tala um "New cod war" og segja c.o.d. standi fyrir "Cash on delivery" og slíks sé ekki að vænta af Íslandi.

Stjórnarandstaðan í Bretlandi er þegar farin að ásaka Brown um "grand standing" í Íslandsmálinu og um að nýta það sér til framdráttar í pólitískum tilgangi. Ópólitískir menntamenn hafa bent á að aðgerðir Browns og frysting eigna íslendinga í Bretlandi sé kol-ólögleg og lítt til þess fallin að vekja traust annarra þjóða á stjórnvöldum. Brown hefur sýnt í þessu máli að hann er fær um að leggja minnimáttar í einelti. Einnig hafa margir af fjárfestunum sjálfir sagt að þeir óttist ekki og reikni með að fá ekki greitt þegar tímar líða frá. Nú er sendinefnd frá breska fjármálaráðuneytinu á leið til Íslands til að "kynna" sér stöðuna þar. Kannski hefðu  þeir átt að gera það áður en þeir réðust í aðgerðir gegn íslensku fyrirtækjunum.

Bretar tala um nýtt Þorskastríð við Ísland

Það er fáránlegt að hlusta á einhverja útvarpsmenn hér í Bretlandi heimta með frekjutón og fyrirlitningu afsökunarbeiðni af íslenska sendiherranum eftir að hann hafði lesið greinargóða yfirlýsingu um ástand mála.

Breskir fjölmiðlar eiga eftir að fara hamförum gegn Íslandi og íslendingum í kvöld og á morgunn og andrúmsloftið er eins og rétt áður en átökin hefjast fyrir alvöru. Það þarf að afmennska óvininn. Þegar er farið að heyrast að Bretar líti á ástandið sem að nýtt þorskastríð sé í uppsiglingu af því að Icesave getur ekki borgað öllum Bretum það sem þeir áttu inni hjá fyrirtækinu.

Fjöldi breskra sveitarfélaga og jafnvel mannúðarsamtaka lagði inn fé til Icesave og fór þar m.a. að ráðum breskra stjórnvalda. Von um háa ávöxtun gerði sjóðinn álitlegan fyrir gráðuga Breta.  Bresk stjórnvöld nota hvert tækifærri sem þeir hafa til að beina athygli fólks að því að Ísland geti ekki borgað og nota landið og þjóðina sem blóraböggul. Þeir hafa tekið Landbanka  og Kaupþings-eignir bæði á Ermasundseyjunni Gurnsey og Isle of Man til gjaldþrotaskipta.

Íslendingar eiga að neita að borga krónu af þessum peningum. Ef þeir eru tapaðir, töpuðust þeir vegna þess að djarft var spilað með  peningana af Landsbankanum. Þeir sem stjórnuðu því verða að svara fyrir Það. Hvers vegna láta ráðherrar og sendiherrar Íslands eins og að þetta sé þjóðinni að kenna eða einhverri heimskreppu. Það vita allir að þeir eru að ljúga og sú lygi kemur óorði á Ísland og íslendinga. Hverja er verið að vernda?

Ísland, verst í heimi

"Íslendingar biðjast forláts á því að hafa gert heiminum þetta", segir röddin í útvarpinu. "Ætla þeir líka að biðjast afsökunar á Björk", svarar viðmælandinn. Orðstír Íslendinga hrapar hratt um þessar mundir meðal Evrópuþjóða, ekki hvað síst Breta sem segjast eiga fullt af peningum inni í Íslenskum bönkunum sem ekki sé hægt að fá greidda.

Brown forsætisráðherra (Geir Breta) segist ætla að sækja þessa peninga með lögsókn. Fjölmiðlar halda því fram að Ísland rambi á barmi gjaldþrots og bæti þar með einu heimsmetinu við í sarpinn, fyrsta og eina þjóðin í heiminum til að vera tekin til gjaldþrotaskipta.

Og það er ekki einu sinni beðið eftir því að þjóðin lýsi yfir gjaldþroti. Þegar er byrjað að selja eigur hennar erlendis á spottprísum. Lúxemborgar bankinn er farinn og eins Lundúnaútibú Landsbankans. Hlutirnir gerst hratt. Íslendingar bregðast við eins og steinrunnið tröll. Enginn vill lána þeim krónu. Þeir eru litlir og öfundaðir og liggja einkar vel við höggi nú, og þeir verða óspart notaðir sem blóraböggull til að draga úr sekt og sársauka erlendra peningamanna.

Heima virðast allir vera enn í  "þetta reddast" fasanum. Fæstir vita ekki að það er búið að afskrifa Ísland sem alvöru land og að það var gert í gær af heimspressunni og síðan af fjármálastofnunum heimsins. - Hver einasti grínþáttur er fullur af skopi um Ísland og íslendinga sem virðast ansi vinafáir sem stendur. Bandaríkin vilja ekki lána okkur, Rússar segja kannski og vilja sjá hvað meira við erum tilbúnir að offra, Evrópuþjóðirnar eru sundurþykkar og sjálfselskar og Ísland stendur eitt.

Flestir skemmtiþættir hér um slóðir eru fullir af gríni um íslendinga og Ísland og hvernig þeir létu fáeina kalla í jakkafötum veðsetja alla þjóðina til að þeir gætu spókað sig um á erlendri grundu og sagst eiga fótboltafélög og tuskubúðir um allt Bretland. - Stjórnmálmennirnir á Íslandi eru sagðir heimskir og alþýðan heimskari. -

Auðvitað svíður manni þetta fyrir hönd lands og þjóðar en fyrst og fremst er það reiðin sem angrar mann. Reiðin sem sprettur fram af því ég veit að þeir sem bera ábyrgðina á þessum hrakförum reyna að segja fólki að þetta hafi verið óumflýjanlegt og að "heimskreppan" hafi gert þetta. Reiður vegna þess að ég veit að þeir sem veðsettu Ísland verða enn ríkari á þessu því að þeir munu láta sauðsvartan almúgann borga fyrir sig skuldir sínar. Þeir eru ekki margir, en þeir eiga meira enn allir hinir til samans. Þegar upp er staðið munu þeir eiga enn meira og við hin, enn minna.

 

Aðeins um Ástina

Ást er tímabundið brjálæði. Hún skellur á eins og jarðskjálfti og hjaðnar síðan. Og þegar hún hjaðnar, þarf að taka ákvörðun.

Það þarf að ákveða hvort ræturnar séu svo samtvinnaðar að það sé óhugsandi að þær skiljist nokkru sinni að. Því það er ást.

Ástin er ekki að missa andann, ekki geðshræringin, ekki loforðin um endalausan losta. Slíkt er aðeins vera ástfanginn sem við öll getum sannfært okkur sjálf um að við séum.

Ástin sjálf, að elska, er það sem verður eftir að ástarbríminn hefur dvínað en slíkt er bæði list og heppileg slysni.

Móðir þín og ég áttum slíka ást, við áttum rætur sem gréru undir yfirborðinu í átt að hvor annarri  og þegar að öll fögru blómin voru fallin af greinum okkar komumst við að því að því að stofninn var einn en ekki tveir.

Úr: Captain Corelli's Mandólín í þýðingu SGÞ.

Ég er að deyja...úr hlátri

Atli Húnakonungur (406-453)er einn af illræmdustu persónum sögunnar. Á fyrri helmingi fimmtu aldar lagðist hann í landvinninga í Asíu og Evrópu og eyddi gjarnan þeim þorpum og byggð sem á leið  hans urðu allt frá útjaðri Kína í austri til landamæra Rússneska heimsveldisins í vestri. Hann lést, eftir því sem best verður séð, af blóðnösum sem hann fékk á brúðkaupsnótt sína. Hann var grafinn ásamt miklum fjársjóði en þeir sem tóku gröfina og báru hann til grafar voru allir aflífaðir af ótta við að þeir segðu frá staðsetningu grafarinnar.

Breski leikarinn George Sanders (1906-72) fékk óskarsverðlaun fyrir túlkun sína á skapilla leikhús-gagnrýnandanum í kvikmyndinni "All about Eve". Hann fór einnig með aðal-hlutverkið í myndinni "Death of a scoundrel" 1956 og seinna kennara sem fremur sjálfsmorð í kvikmyndinni "Village of the Damned". Samkvæmt litlum miða sem fannst á dánarbeði hans, framdi hann sjálfsvíg vegna þess hve honum leiddist.

Eftir að hafa orðið fyrir kúlunni sem leiddi hann til dauða, hrópaði mexíkanski uppreisnarmaðurinn Pancho Villa til nærstadds blaðamanns: " Ekki láta þetta enda svona. Segðu þeim að ég hafi sagt eitthvað".

Þótt að Bobby Leach (1858-1926) hafi brotið næstum því hvert einasta bein í líkama sínum, lifði hann það af að láta sig gossa niður Niagarfossa  1911 í sérstakri tunnu. Hann náði sér að mestu og ferðaðist víða um heiminn eftir það og skemmti fólki með frásögnum af þessari svaðilför. Á einni slíkri söguferð á götu á Nýja Sjálandi rann hann á bananahíði og fékk svo slæmt höfuðhögg að hann dó.

John Sedwick (1813-54) hét hershöfðingi einn bandarískur og tók hann þátt í borgarastyrjöldinni milli suður og norðurríkjanna. Síðustu orð hans voru: " Þeir geta ekki einu sinni hæft fíl á þessu færi".

 

Þegar að ein kunnasta kvikmyndaleikkona Bandríkjanna Joan Crawford lá fyrir dauðanum ákvað bústýra hennar og líklegast hennar eina vinkona að biðja fyrir henni. Um leið og Crawford heyrði í vinkonu sinni við rúmgaflinn reisti hún sig upp við dogg og sagði: "Þú skalt ekki dirfast að biðja Guð um að hjálpa mér". Hún var ekki lögst aftur á koddann áður en hún var dáin.

Hinn hugprúði franski heimspekingur Voltaire (1698-1778) var oft í mótstöðu við ríkjandi hefðir og viðtekna trú síns tíma þótt hann færi í öllu að hinum ströngu 18. aldar lögum. Þegar að prestur einn á dánarbeði Voltaire bað hann um að afneita djöflinum svaraði heimsspekingurinn: "Svona nú sér minn, þetta er ekki tíminn til að eignast nýja óvini".

Síðustu ár ævi sinnar leitað hið mikla bandaríska ljóðskáld Walt Whitman(1819-92) í djúpum sálar sinnar að fáeinum framúr skarandi orðum sem verða skildu hans síðustu orð sem hann mundi skilja eftir sem síðustu arfleifð sína til handa mannkyninu. Hann gafst upp á endanum og síðasta orð hans var "Shit".

Albert Einstein(1879-1955) sagði síðustu orð sín á dánarbeði sínu en heimurinn fær aldrei að vita hver þau voru því hjúkrunarkonan hans skyldi ekki þýsku.

 

Uppnefningar

Það hefur alltaf þótt svo lítið svalt á Íslandi að geta svarað fyrir sig með háði og glósum. Málfar okkar og ritmenning er lifandi dæmi um það og ekkert þótti eins snjallt í kveðskap hér áður fyrr eins og vel kveðin níðvísa.

Ég held að íslendingar séu ekki vaxnir upp úr þessum ósóma og að stór þáttur þess sem við köllum "einelti" séu uppnefningar.

Nú hefur talsverðum tíma og fjármunum verið varið í að rannsaka þetta fyrirbæri, þ.e. hvað liggi að baki þörf einstaklinga til að nota uppnefni sem einkennandi samskipta-aðferð og hvernig viðbrögð slíkt vekur hjá þolandanum.

Í fljótu bragði eru þetta niðurstöðurnar;

Uppnefning er bæði rökvilla (logical fallacy)  og skilningsvilla (cognitive bias) og er einkum notuð sem áróðurstækni. Sem slík er henni ætlað að vera aðferð til að vekja ótta og fordóma og að sá ótti og fordómar verði til að mynda meðal þeirra sem lesa heyra eða sjá áróðurinn, neikvæða mynd af einstaklingnum, hópnum, trúnni eða hugmyndakerfinu sem áróðurinn beinist að.

Aðferðinni er ætlað að koma fyrir í hugum viðtakenda niðurstöðum um menn og málefni án þess að rannsókn á staðreyndum fari fram. Uppnefningar koma þannig í stað rökréttrar hugsunar sem grundvölluð er á staðreyndum og koma í veg fyrir að hugmyndin eða trúin séu dæmd á eigin verðleikum. 

Því er ekki að neita að það hvarfli að mér að uppnefningar hafi fengið endurnýjun lífdaga meðal fullorðins fólks með tilkomu bloggsins. Óvirðingin og munnsöfnuðurinn er slíkur á stundum að maður getur ekki annað en dregið þá ályktun að þarna sé komin bein ástæða fyrir því hvers vegna einelti meðal skólabarna er viðvarandi vandamál. Sé þetta það sem fyrir börnum er haft þarf ekki að spyrja að útkomunni.

PS.

Aftur minni ég á skoðanakönnunina hér til vinstri um jafnréttið.

 

Síðasta blómið

Ég ætla að fara að ráðum bloggvinar míns Kreppumannsins og blogga um "eitthvað fallegt og uppbyggilegt." Auðvitað er það persónulegt hvað fólki finnst fallegt og uppbyggilegt en það sem hér fer á eftir finnast mér uppfylla þau skilyrði.  

Ein af þeim bókum sem hreyfst af í æsku var bókin Síðasta blómið. Skilaboð bókarinnar, ljóðsins  og teikninganna eftir James Thurber sem kom fyrst út á Ensku 1939, höfðu djúp áhrif á mig. Thurber var bandarískur teiknari og húmoristi og var vel kunnur fyrir skopmyndir sínar og smásögur sem birtust m.a. í hinu virta blaði eins og The New Yorker Magazine. 

Thurber var fæddur í Columbus í Ohio 1894 og lést árið 1961. Hann lýsti móður sinni sem "fæddum grínara" og sem "mestu hæfileikamanneskju sem ég hef þekkt". Hún átti það til að þykjast vera fötluð á kristnum vakningarsamkomum og stökkva svo um með látum eftir að hún hafi hlotið "lækningu."

Thurber átti tvo bræður; William og Robert. Eitt sin léku þeir sér saman og þóttist William vera William Tell. Leikurinn endaði þegar William skaut ör í auga Thurber. Thurber tapaði auganu og með aldrinum varð hann því næst blindur á hinu auganu líka. Í æsku tók Thurber lítinn þátt í íþróttum og örum leikjum en þróaði með sér í staðinn sköpunargáfu sem augljóst er af verkum hans.

Myndirnar í bókinni Síðasta blómið, voru einfaldar, nánast barnalegar en hæfðu samt erindinu ákaflega vel.

Hér kemur ljóðið og fyrr neðan það getið þið séð teikningarnar ásamt enska textanum á stuttu myndbandi.Seinna sömdu Utangarðsmenn lag við íslenska textann eftir Magnús Ásgeirsson og því er líklegt að margir kannist við ljóðið.

Síðasta blómið

Undir XII. alheimsfrið
(eins og fólk mun kannast við).

eftir blóðug öfgaspor
endursteyptist menning vor.

Heimsbyggð öll var eydd að grunni.
Uppi stóð ei tré né runni.

Bældir heimsins blómsturgarðar.
Brotnir heimsins minnisvarðar.

Lægra en dýr með loðinn bjór
lagðist mannkind smá og stór

Horfin von, með hlýðni þrotna,
hundar sviku lánadrottna.

Sótti á bágstatt mannkyn margur
meinkvikinda stefnisvargur.

Músík-, bóka- og myndalaus
manneskjan sat með kindahaus,
gleði-, dáða- og girndalaus.

Glötunin virtist þindarlaus…

Pótintátar XII. stríðsins,
tórandi enn á meðal lýðsins,
mundu orðin ekki par
út af hverju stríðið var.

Hvort til annars drós og drengur
dreymdum augum renndu ei lengur,
heldur gláptu öndverð á:
Ástin sjálf var lögst í dá…

Ein síns liðs á víðavangi
vorkvöld eitt var telpa á gangi
og hún fann á sínu sveimi:

Síðasta blóm í heimi.

Heim hún stökk þá sögu að segja
að síðasta blómið væri að deyja.

Ungum pilti út í haga
einum fannst það markverð saga.

Saman forðuðu sveinn og meyja
síðasta blóminu frá að deyja.
Í heimsókn komu, að heilsa því,
hunangsfluga og kólibrí.

Bráðum urðu blómin tvö
og blómin tvö að fjórum,
fimm, sex, sjö… …
og síðast breiðum stórum.

Laufgast tók hvert tré og lundur.
(Telpan fékk sér snyrtingu).

Piltinum fannst hún alheims undur.
Ástin var í birtingu.

Börnin tóku að hoppa og hlæja
hnellin, keik og létt á brá.

Hundar snéru heim til bæja
(hefði verið að ræða um þá).

Ungi maðurinn framtaksfús
fór að byggja úr steinum hús,

og senn fóru allir að hlaða og hýsa,
og heimsins byggðir að endurrísa,

og söngvar lífsins upphófust menn,

og fram komu fiðlarar
og fjölbragða smágusar
og skraddarar og skóarar
og skáld og listamenn,
höggmeistarar, hugvitsmenn
og hermenn!

Og aftur komu ofurstar
og aftur risu upp kapteinar
og majórar og marskálkar
og mannkynslausnarar!

Niður í dölum, fram til fjalla
fólk sér dreifði um veröld alla.

En fyrr en varði fjallahyggja
fór að sækja á dalabyggja,

og þeir sem áttu heima á hæðum
hugann sveigðu að lægri gæðum.

Lýðinn ærðu í lygaskaki
lausnarar, með guð að baki,

uns eftir skamma hríð
hófst alheimsstríð.

Í stríði því var öllu eytt

ekki neitt
lifði af þann lokadóm,

nema einn piltur

nema ein telpa

nema eitt lítið blóm

Upprunalegur texti James Thurber, þýðing: Magnús Ásgeirsson

Blekpennar senda frá sér ruslpóst

Eitthvað er ekki að virka þarna hjá Blekpennum.Com. Nú eru þeir farnir að senda bloggin sín beint til fólks á þær tölvupósta addressur sem þeir hafa komist yfir. Ég hef ekki skráð mig á Blekpennar.com eða óskað eftir svona ruslpósti, en það virðist ekki skipta neinu máli.

Í morgun var ruslpóstur frá Skúla Skúlasyni í tölvu póstinum mínum;  enn eitt framlag hans í anda hrydjuverka. Hann er að hallmæla Bandaríkjastjórn fyrir að gera ekkert í málum Saudí Araba, eins og t.d. að hætta að kaupa af þeim olíu, vegna þess að þeir styðja hryðjuverkasamtök. - Hræsni Bandaríkjamanna er löngu kunn hvað þetta varðar, en Skúli var greinilega að fatta þetta fyrst núna.  

En aftur að Blekpennum.com þá eru þeir greinilega orðnir úrkula vonar um að nokkur komi til að lesa þá, fyrst þeir verða að grípa til svona "direct marketing" bragða. En slíkt virkar bara einu sinni. Hér eftir getur maður eitt póstinum um leið og ljóst er hvaðan hann er.  Meðal bloggara hefur friðhelgi tölvipósta heimilisfanga verið virt og þær aðeins notaðar fyrir persónuleg samskipti og athugasemdakerfin látin duga öðru leiti.

Ég hef líka orðið var við að orðsendingakerfið hér á blog.is er notað í auknum mæli til að vekja athygli á færslum bloggara. Satt að segja finnst mér það líka óviðeigandi. Það er allt í lagi þegar mikið liggur við, en ekki svona almennt finnst mér.

-----------------------------------------------------------------------

Ég vil aftur vekja athygli á skoðunarkönnuninni hér til hliðar þar sem spurt er um hvort jafnrétti ríki á Íslandi.

 

 

Er jafnrétti á Íslandi?

Í framhaldi af fjörugum umræðum um kvenréttindi í Íslam, vaknaði spurningin um hversu margir telja að á framfara og mennta-landinu Íslandi, ríki fullt jafnrétti milli kynja í þjóðfélaginu.

Til að kanna þetta meðal blogglesara setti ég upp einfalda skoðanakönnun um þetta efni. Hún er hér til vinstri á síðunni. Hún verður ekki lengi uppi svo endilega dragið ekki að láta skoðun ykkar í ljós.

Skoðanir fólks á hvað jafnrétti er geta örugglega verið mismunandi. Ef að þið kjósið að gera grein fyrir atkvæði ykkar með athugasemd, þá er það velkomið.

 

Laukur

Það er haft fyrir satt að af öllum grænmetistegundum í heiminum sé mest ræktað af tómötum og kartöflum. En það grænmeti sem víðast er notað ku vera laukurinn. Laukur er notaður í fleiri réttum í fleiri löndum en nokkuð annað grænmeti. Sumstaðar er hann notaður til bragðsauka í réttum en annarsstaðar eldaður til átu einn og sér.

Egyptar til forna notuðu lauk á báða vegu en fyrir 5000 árum var laukur algengasta grænmetið á meðal þeirra. 

Á miðöldum í Evrópu var laukurinn einnig algengasta tegund grænmetis sem hægt var að fá ásamt ættingja sínum graslaukinum.

Laukur hefur ætíð verið talinn afar hollur matur og getað virkað sem meðal við ýmsum kvillum. Það tíðkaðist að hengja lauk yfir húsdyr til að varna sóttum eins kóleru, taugaveiki og jafnvel svarta dauða inngöngu í húsin.

Egyptar héldu skrá yfir 8000 kvilla sem þeir töldu læknanlega með lauk. Laukur og hvítlaukur voru ein aðal fæðutegund þrælanna sem byggðu píramídana og  laukleifar fundust t.d. í gröf sjálfs Tuts konungs.  

Mismunandi tegundir af villtum laukum voru einnig brúkaðar til átu og sem lyf af Indíánum norður Ameríku. Þá, sem í dag, var laukur oft notaður sem vörn eða lyf við kvefi.  Svartfeta-mæður drukku lauk-te í stórum skömmtum þegar þær höfðu ungabörn á brjósti til að börnin mættu fá í sig sjúkdómavarnar-eiginleika lauksins. Fyrir utan kvefið, var laukur notaður af þeim við höfuðverkjum og ennisholu-stíflun var losuð með að anda að sér reyk frá brennandi laukum.  

Hinn illræmdi keisari Rómaveldis Neró, er sagður hafa etið mikið af lauk til að bæta söngrödd sína., enda annálaður tónlistarunnandi. En hann átti víst enga fiðlu enda ekki  búið að finna þær upp.

Í dag eru um 20 billjón pund af lauk framleidd í heiminum.

En orðið laukur á ekki endilega við um grænmetið eitt, eða eins og segir á vísindavefnum góða;

Laukur er einnig notaður um það besta af einhverju. Þannig er talað um að einhver sé laukur ættarinnar og orðasambandið að stíga í laukana merkir að 'lifa í sæld'. Líklegt er því að herðandi forliðurinn sé sóttur til merkingarinnar 'það besta af einhverju' og laukrétt sé því eitthvað sem er svo rétt að það getur ekki verið réttara.

Orð sem öllu breyta

Eins og komið hefur fram í fréttum kom til rósturs á fundi málvísindamanna í gær þegar þeir kynntu niðurstöður sínar úr árlöngum rannsóknum á Galaxíu, hinu heilaga riti 90% jarðarbúa. Málvísindamenn hafa unnið hörðum höndum í 12 ár að flokka og endurþýða  hin nýju Galaxíu gögn sem fundust fyrir 15 árum á Tunglinu. Nú hafa niðurstöður þeirra verið gerar opinberar og þær eru líklegar til að valda miklum usla, sérstaklega í röðum einlægra Galaxíu átrúenda sem telja að allt í Galaxíu bókinni sé heilagt orð Guðs almáttugs og það beri að skilja nákvæmlega eins og það er skrifað.

Víst er að margar af niðurstöðum málvísindamananna munu valda umtali og talverðum breytingum á lífi fólks, en engin eins og sú fullyrðing að hin alkunna setning "Bíll er þvottavél" sem á sínum tím gjörbylti gerð bíla í heiminum, sé ekki rétt.  Þessi setning úr Galaxíu "Bíll er þvottavél" er auðvitað orsökin að því að fólk hefur í aldir reynt að nota bíla sína sem þvottavélar og jafnvel gert misheppnaðar tilraunir til að hanna bifreiðar sem eru líka þvottavélar. Þær tilraunir hafa aftur á móti leitt til enn flóknari umræðu og deilna því margir benda á að slíkt samræmist ekki anda ritningargreinarinnar.

Sú aðferð, að setja óhreint tau inn í bílinn, fylla hann upp með vatni og þvottaefni og fá svo fjölskylduna í lið með sér til að hrista bílinn og skekja, er enn sú eina sem er almennt viðurkennd sem rétta leiðin til að uppfylla öll skilyrði ritningargreinarinnar hvað bókstaf og anda varðar. Í ljósi þessa eru hinar nýju upplýsingar málvísindamannanna en meira sláandi og eftirmáli hennar enn algjörlega ófyrirsjáanlegur.

Á sögulegum fundi þar sem niðurstöðurnar voru kynntar í gærdag kom fram að í upprunalegum texta Galaxíu er setningin "Bíll er þvottavél" í fjórum orðum þótt  í flestum þýðingum  telji setningin aðeins þrjú orð.

Í upprunalega textanum eru það orðin, "bíll" sem er augljóst og auðskilið. Orðið "er" kemur næst en það getur einnig þýtt "að eiga" eða "skal vera". Þar næst er orðið "þvo" og að lokum orðið "vél". Snemma á sjöttu öld E.G. komu fræðimenn sér saman um að orðin "þvo" og "vél" gætu aðeins átt við og þýtt "þvottavél".

Það sem olli öllu fjaðrafokinu á fundinum var þegar vísindamennirnir tilkynntu að orðið vél hafi í raun átt að vera;  orðið "vel". 

Þeir sögu ennfremur að það hefði komið í ljós að blekið í kommunni yfir E-inu sé af allt örðum uppruna enn það sem notuð var til að skrifa allt annað í bókinni með. Ekki er vitað hvernig þessi mistök urðu en helst menn að því að "komman" sé kaffisletta.  Setningin í sinni upphaflegri merkingu á því að hljóma svona; "Bíl skal þvo vel."

 

 

Jafnrétti kynjanna og Íslam

Það er alls ekki ætlun mín í þessum pistli að bera á einn eða annan hátt í bætifláka fyrir kúgun kvenna hvar sem hún finnst eða hvaða myndir sem hún tekur á sig. -

Eitt helsta ámæli sem Íslam verður að þola af hendi gagnrýnenda sinna, er hvernig staða jafnréttis kvenna hefur dregist aftur úr miðað við vesturlönd og þau gildi sem þar ráða. - Hið sjálfsagða en nýfundna frelsi kvenna á vesturlöndum til að ráða sjálfar lífi sínu og limum kallar ósjálfrátt á samanburð við stöðu kvenna annarsstaðar í heiminum og oft án tillits til mismunandi menningarheima sem samt sem áður ættu að vera öllum ljóst að eru til staðar.

Í nánast öllum íslömskum ríkjum þola konur almennt gróft misrétti, miðað við þær hugmyndir um jafnrétti kynjanna sem við vesturlandabúar höfum reynt að tileinka okkur á síðastliðinni öld. Þær hugmyndir sem endurspeglast í löggjöf flestra vesturlanda og í menningu þeirra urðu ekki til af sjálfu sér. Að baki þeirra liggur aldalöng barátta við gamla heimsmynd sem haldið var við m.a. af þeim karllægum trúarskoðunum sem vesturlönd voru og eru enn undir áhrifum af. Með aukinni menntun og þekkingu, sem eins og ætíð er eina ganglega vopnið í baráttunni við fáfræðina og hjátrúna, hefur margt áunnist. En enn í dag, þótt almennt sé talað um að fullt jafnrétti ríki, hafa margir hafi orðið til að benda á að enn loði við samfélögin gömul viðhorf og gildismat sem séu meira í ætt við fortíð okkar en hina nýju tíma. 

Eitt af einkennum þessara "nýju tíma" er að þeir menningarheimar sem áður virtust hafa rúm á jarðarkringlunni til þess að fara sínar eigin leiðir, þrátt fyrir að rekast stundum illþyrmilega á, eru að breiða úr sér bæði landfræðilega og samfélagslega inn á hefðbundin svæði hvors annars. Til dæmis hefði bygging Mosku á Íslandi fyrir 50 árum hefði verið óhugsandi og óþörf. Í dag eru 500 íslendingar múslímar og þeir vilja byggja sitt tilbeiðsluhús. Sem annarsstaðar í Evrópu hefur gripið um sig sá ótti á Íslandi að Múslímum takist að skyggja á eða jafnvel hafa áhrif á íslensk menningargildi ef þeir fái til þess svigrúm. Algengasta dæmið er; afstaða þeirra til jafnréttismála.

Minnug þess hverju til þurfti að kosta til að koma jafnrétti í lög á Íslandi (og það er ekki langt síðan) skulum við aðeins staldra við og skoða stöðu kvenna undir Íslam í ljósi sögunnar. 

Þegar að Múhameð kom fram á Arabíuskaganum á sjöundu öld tókst hann á við að sameina sundraða ættbálka landsins undir einni trú. Trúarboðun hans var komið fyrir í bók sem heitir Kóran. Hún ein hefur að geyma það sem múslímar líta á sem heilagt orð Guðs.

Munnmæli Múhameðs og arfsagnir er að finna í sérstökum samantektum sem kallast Haddíður. Þau eru mannanna verk og hafa ekki sama gildi og Kóraninn, nema fyrir þá sem sjá sér akk í því að skilgreina þau sem slík, öfgamenn, bæði múslímar og andstæðingar þeirra. - Í Kóraninum er að finna lagaákvæði sem urðu að rammalögum fyrri mjög stóran lagbálk sem kallaður er Saría lög. Sum þeirra laga sem í Saría lagbálknum er að finna, eru hreinar túlkanir manna á lögum Kóransins, önnur viðaukar, aftur mannanna verk. Þetta ber að hafa í huga þegar vitnað er í forsendur múslíma fyrir afstöðu þeirra til margra mála sem orðið hafa að ásteytingasteini milli þeirra og nútíma vesturlandabúa.

Á sínum tíma voru lög Múhameðs mikil réttarbót fyrir þorra kvenna í Arabíu, sérstaklega hvað varðaði hjúskaparstöðu og eignarétt. Konur höfðu þar lítinn eða engan rétt. Þær voru undirgefnar karlmönnum, feðrum, bræðrum og eiginmönnum. Í sumum tilfellum voru þær eins "búgripir", eign karlmannanna. Þær áttu engan rétt til erfða og voru álitnar algjörlega óhæfar til að fara með mannaforráð eða eignir. Þær voru réttdræpar fyrir fjölda saka og alls óhugsandi sem frumburðir. Þess vegna voru meybörn grafin lifandi í sandinn strax eftir fæðingu ef svo bar undir. Þegar að svarf í búi, sérstaklega meðal fátækra fjölskyldna, voru stúlkurnar drepnar til að karlmennirnir fengju að borða. Þrátt fyrir lög Kóransins, einkum í seinni tíð, hefur þessi slæmi "menningararfur" náð að loða við menningu Íslam.

Þótt að það sé sýnt að bæði Haddíðurnar og Saría lagabálkurinn hafi haldið konum og reyndar flestum íslömskum þjóðfélögum í fornaldargreipum og þau séu á engan hátt til þess fallin að stýra nútíma samfélagi, verður að gera greinamun á þeim og boðun Múhameðs á sínum tíma. En jafnvel hrein lög Kóransins mundu aldrei ná að sinna þörfum nútíma alheimslegs samfélags frekar en lagabálkar Biblíunnar eða Zend Avesta (Zóroasterstrú) svo eitthvað sé nefnt til samanburðar.

Búrkuklæðnaður kvenna, sérstaklega blæjan, er ótvírætt tákn þessara gömlu úreltu viðhorfa. Ég ritaði fyrir löngu grein um fyrstu kvennaréttindakonu Austurlanda, skáldkonuna Tahirih, sem að lokum var hengd fyrir skoðanir sínar. Saga hennar finnst mér lýsa betur enn flest annað þeirri áþján sem konur undir járnaga Saría laga, kreddufullra Haddíða og ofstopafullra klerka sem halda fáfróðum þjóðum í heljargreip vankunnáttu, líða. Sjá hér.

 

En það er fráleitt engu að síður að nálgast Íslam eða múslíma sem eitthvert glæpahyski eins og gerð hefur verið tilraun til að segja fólki að sé réttlætanlegt. Heimurinn á Íslam að þakka, þrátt fyrir hnignun trúarbragðanna á seinni öldum, fjölda mikilvægra framfara og stuðlaði m.a. að þeirri upplýsingu sem við vesturlandabúar stærum okkur af á góðri stundu.

Nauðsyn fræðslu um það sem að baki liggur viðhorfum framandi menninga, hefur aldrei verið augljósari. Viðhorf breytast ekki án hennar, hvorki okkar sjálfra, né þeirra sem við álítum að okkur stafi ógn af. Íslenskar konur (og karlar)  hafa margt fram að bjóða undirokuðum systrum sínum og ættu frekar að líta á það sem tækifæri að hér á meðal okkar skuli búa fólk sem þurfa á reynslu þeirra að halda, heldur en að það sé ógn við öryggi okkar.

Umsátrið við Sidney Street

Þessi náungi hét Pétur Piaktow og var alræmdur á götunum í eystri enda Lundúna á árunum fyrir fyrra heimstríð.

Peter Piaktow, sem var af Lettneskum ættum,og reyndar betur þekktari undir nafninu Peter the Painter (Pétur Málari) var  leiðtogi stjórnleysingja gengis sem sagt var bera ábyrgð á dauða þriggja lögregulumanna sem  skotnir voru til bana þegar gengið rændi skartgripaverslun. Pétur var að lokum króaður af í frægu umsátri sem átti sér stað við Sidney Street 100 og hófst þann 2. Janúar 1911.

Umsátrinu lauk með miklum skotbardaga og síðan eldsvoða og það var þáverandi innanríkisráðherra Winston Churchill sem stjórnaði aðgerðum 200 lögreglumanna og 800 herliða sem kallaðir voru til. 

Winston var mjög gagnrýndur eftir að umsátrinu lauk, fyrir tilskipanir sínar, en sjálfur var hann næstum drepinn þegar að stjórnleysinginn skaut byssukúlu í gegnum hatt hans.  Á myndinni sést Winston kíkja fyrir horn rétt áður en kúlan gerði gat á hattinn hans. þegar að eldur kom upp í húsinu sem stjórnleysingjarnir vörðust frá, neitaði Winston Churchill slökkviliðinu aðgang að húsinu og innsiglaði þannig dauða þeirra allra.

Nú, næstum öld eftir að þessir atburðir áttu sér stað hafa aftur risið deilur vegna Péturs. Húsnefnd þeirra húsa sem byggð hafa verið á þeim stað þar sem Pétur féll, hefur sett upp tvo minningarskildi sem tíunda tengsl staðarins við Pétur.

Á öðrum skildinum stendur þetta; Þessi bygging var reist árið 2006 af Tower Hamlets Community Housing og er nefnd eftir Peter Piaktow,sem fyrst var þekktur sem  Peter the Painter og and-hetja í umsátrinu við Sidney Street Siege árið 1911.'

Lögreglusambandið breska hefur sent frá sér yfirlýsingu þar sem bent er á að minningaskildirnir "mikli gjörðir morðingja" Einnig bendir sambandið á "að það valdi vonbrigðum að húsbyggingafélagið hafi valið að heiðra stjórnleysingjann á þennan hátt þegar hryðjuverk eru svo fyrirferðamikil í hugum fólks."

Hér fyrir neðan eru nokkrar myndir frá umsátrinu. Þær skýra sig sjálfar.

 

 

Óskar Arnórsson læsir bloggsíðu sinni

Fyrir fáeinum dögum fékk ég sérstök skilaboð frá Óskari Arnórssyni bloggara um að mikilvægar upplýsingar um ástand mála hvað varðaði stöðu Íslam í vestrænum heimi hefðu verið birtar á síðu hans. Greinin gaf það í skin að múslímar væru ógn við þjóðaröryggi okkar. Þótt ég sé ekki hlynntur því  að skilaboðakerfið á blog.is sé notað til að auglýsa bloggsíður kíkti ég á þessa "mikilvægu" grein hjá Óskari. Mér satt að segja snar brá því það var ekki annað að sjá en að hryðjuverkasíðan sem á sínum tíma var úthýst hér á blog.is fyrir slælegan áróður, væri upprisin.

Ég átti á síðunni nokkur orðaskipti við aðila sem kallaði sig Kaspar og virtist sá vera hallur undir þær skoðanir sem í grein óskars voru tíundaðar og fólu m.a. í sér að réttast væri að fangelsa eða setja í einhvers konar fangabúðir, alla múslíma á Íslandi. - Langflestir sem settu inn athugasemdir lýstu samt innihald greinarinnar og þeirra athugasemda sem studdu hana, óráð eitt.

Í morgun þegar ég ætlaði að athuga með athugasemdirnar, enda kerfið þannig stillt ð ég gæti það, bregður svo við að Óskar er búinn að læsa síðunni. Hann hefur enn ekki sent út um það neinar tilkynningar hvað þá skýringar á þessu athæfi sínu, sem hefði þó verið upplögð nýting á tilkynningakerfinu. Mér þótti það dálítið skrýtið að Óskar tók ekki þátt í umræðunni á síðu hans, nema rétt í byrjun. Kann einhver skýringar á þessu einkennilega athæfi Óskars?

Beðið eftir Ástralíu

Það er þegar farið að líkja þessari mynd við "Á hverfandi Hveli" og þótt ég sé ekki alveg sannfærður enn,um  að myndirnar séu sambærilegar finnst mér þetta ekki líta illa út. Hér fyrir neðan getið þið nálgast kynningarmyndbandið.

Það er Baz Luhrmann sem stýrir þessari stórmynd sem gerist í norður Ástralíu nokkru áður en Heimsstyrjöldin seinni skellur á. Hún segir sögu enskrar aðalskonu (Nicole Kidman) sem erfir risastórt býli í Ástralíu. Þegar að enskir kúabarónar reyna að taka yfir land hennar, sameinar hún krafta sína með frekar grófgerðum kúasmala (Hugh Jackmann) og saman halda þau með 2000 nautgripi nokkur hundruð kílómetra langa leið yfir auðnir Ástralíu. Þau komast í hann krappan í Darwin þegar að Japanir gera loftárás á borgina, en sú orrusta var sú eina sem átti sér stað á meginlandi Ástralíu í allri heimstyrjöldinni. Reyndar var þarna kominn sami árásarherinn og gert hafði árásina á Pearl Habour aðeins einum mánuði fyrr.

Í þessari nýju kvikmynd málar Luhrmann á ansi stóran striga með öllum helstu litbrigðum góðra kvikmynda, rómantík, drama, ævintýrum og sjónarspili.

Myndin verður frumsýnd 14. Nóvember næst komandi.