Hvað er satt um tippastærðina?

Eitt sinn var það mál manna að stærð einkabíla karla væri ætíð í öfugu hlutfalli við tippastærð þeirra. Sem sagt, eftir því sem bifreiðin var stærri, því minni limurinn. - Þetta var auðvitað tóm vitleysa og öfund í bland.

Meðal stelpna voru stórir strákar á stórum drossíum vinsælir,( og eru það eflaust enn)  og ekkert er líklegra en að þeir hafi stór tippi líka.

Tippastærð karla, gallar og kostir,  hefur ætíð verið dularfull umræða. Allar fræðibækur og greinar sem fjalla um málið, segja venjulega að stærð og þykkleiki lima skipti ekki miklu máli fyrir virkni þeirra í kynlífinu, nema að um óeðlilega smæð sé að ræða. - Konur taka yfirleitt undir þetta,  þótt þær vilji sjálfsagt líka að menn þeirra séu vel vaxnir niður, jafnt sem annarsstaðar. Aðalatriðið er að maðurinn samsvari sér, segja margar.

Klámmyndaframleiðendur virðast hins vegar vera á öðru máli. Þeir keppast við að fá karlmenn með sem stærstu tippin til að koma fram í myndum sínum og mestu klámstjörnurnar eru jafnan afar tippastórir karlmenn. -

Hverju sem veldur, hafa karlmenn í auknum mæli notað sér framfarirnar í læknisfræðinni og gengist undir aðgerðir til að lengja á sér liminn. - Spurningin er hvort ákveðin viðhorfsbreyting hafi orðið meðal kvenna, og  karla í kjölfarið auðvitað, sem kallar á  þessa aukningu. -

Eða getur verið að klámvæðing heimsins eigi þarna stærstan hlut að máli? -

Í nokkrum vinsælum (ekki bláum) kvikmyndum sem ég hef séð upp á siðkastið er augljóst að viðhorf klámkvikmyndagerðarmannanna eru að verða viðtekin í venjulegum bíómyndum. - Konur viðurkenna þar fúslega eftir tvö eða þrjú rauðvínsglös að limastærð skipti þær máli í kynlífinu.

Aðrar kvikmyndir gefa þetta sama í skyn með því að láta konur gapa af undrun og rymja af ánægju við að sjá hjásvæfurnar sínar berar, svona eins og Amanda í Sex in the city gerði alltaf.

Hver er sannleikurinn um tippastærðina? Kannski einhverjar konur vilji tjá sig um það.

 

Ræður mönnum frá limlengingu

Mjólkuróþol skrælingja

Fyrr í sumar kom ég við á Eiríksstöðum í Haukadal  og hlustaði á sögumann staðarins segja enskum ferðamönnum m.a. frá siglingum norræna manna til vesturheims fyrir 1000 árum.

Á honum mátti skilja að hann teldi ástæðuna  fyrir því að landnám norrænna manna  fór út um þúfur í N- Ameríku vera; að þeir gáfu "skrælingjunum" skyr að borða. Vegna erfðabundins mjólkuróþols flestra N-amerískra frumbyggja, hafi þeir orðið fárveikir af velgjörðunum og héldu auðvitað að verið væri að byrla þeim eitur.

Mjólkuróþol er kvilli sem hrjáir sumt fólk sökum þess að líkami þeirra framleiðir of lítið eða ekkert af laktasa, sem er prótín sem brýtur niður mjólkursykur og meðal amerískra indíána er mjólkuróþols-tíðnin hátt í 100% hjá fullorðnum einstaklingum. 

Það er staðreynd að Grænlendinga saga segir að Karlsefni hafi látið gefa skrælingjunum "búnyt"  sem vel kann að hafa verið skyr, í kaupum fyrir skinnavöru. 

En það sem skýtur skökku við er að sama heimild segir að skrælingjarnir hafi ekki viljað sjá annað eftir að þeir brögðuðu búnytina og þrátt fyrr að óþolið hafi hugsanlega valdið þeim uppþembu, magaverkjum, vindverkjum og jafnvel magakrömpum og niðurgangi, hafi þeir seinna, snúið aftur, eftir meiru af því sama.  

Hér kemur frásögnin úr Grænlendinga sögu:

Eftir þann vetur hinn fyrsta kom sumar. Þá urðu þeir varir við Skrælingja og fór þar úr skógi fram mikill flokkur manna. Þar var nær nautfé þeirra en graðungur tók að belja og gjalla ákaflega hátt. En það hræddust Skrælingjar og lögðu undan með byrðar sínar en það var grávara og safali og alls konar skinnavara og snúa til bæjar Karlsefnis og vildu þar inn í húsin en Karlsefni lét verja dyrnar. Hvorigir skildu annars mál.

Þá tóku Skrælingjar ofan bagga sína og leystu og buðu þeim og vildu vopn helst fyrir en Karlsefni bannaði þeim að selja vopnin.

Og nú leitar hann ráðs með þeim hætti að hann bað konur bera út búnyt að þeim og þegar er þeir sáu búnyt þá vildu þeir kaupa það en ekki annað. Nú var sú kaupför Skrælingja að þeir báru sinn varning í brott í mögum sínum en Karlsefni og förunautar hans höfðu eftir bagga þeirra og skinnavöru. Fóru þeir við svo búið í burt.

Nú er frá því að segja að Karlsefni lætur gera skíðgarð rammlegan um bæ sinn og bjuggust þar um. Í þann tíma fæddi Guðríður sveinbarn, kona Karlsefnis, og hét sá sveinn Snorri.

Á öndverðum öðrum vetri þá komu Skrælingjar til móts við þá og voru miklu fleiri en fyrr og höfðu slíkan varnað sem fyrr.

Þá mælti Karlsefni við konur: "Nú skuluð þér bera út slíkan mat sem fyrr var rífastur en ekki annað."

Og er þeir sáu það þá köstuðu þeir böggunum sínum inn yfir skíðgarðinn. En Guðríður sat í dyrum inni með vöggu Snorra sonar síns. Þá bar skugga í dyrin og gekk þar inn kona í svörtum námkyrtli, heldur lág, og hafði dregil um höfuð, og ljósjörp á hár, fölleit og mjög eygð svo að eigi hafði jafnmikil augu séð í einum mannshausi.

Hún gekk þar er Guðríður sat og mælti: "Hvað heitir þú?" segir hún.

"Ég heiti Guðríður eða hvert er þitt heiti?"

"Ég heiti Guðríður," segir hún.

Þá rétti Guðríður húsfreyja hönd sína til hennar að hún sæti hjá henni en það bar allt saman að þá heyrði Guðríður brest mikinn og var þá konan horfin og í því var og veginn einn Skrælingi af einum húskarli Karlsefnis því að hann hafði viljað taka vopn þeirra og fóru nú í brott sem tíðast en klæði þeirra lágu þar eftir og varningur. Engi maður hafði konu þessa séð utan Guðríður ein.

"Nú munum vér þurfa til ráða að taka," segir Karlsefni, "því að eg hygg að þeir muni vitja vor hið þriðja sinni með ófriði og fjölmenni. Nú skulum vér taka það ráð að tíu menn fari fram á nes þetta og sýni sig þar en annað lið vort skal fara í skóg og höggva þar rjóður fyrir nautfé vort þá er liðið kemur framúr skóginum. Vér skulum og taka griðung vorn og láta hann fara fyrir oss."

En þar var svo háttað er fundur þeirra var ætlaður að vatn var öðru megin en skógur á annan veg. Nú voru þessi ráð höfð er Karlsefni lagði til.

Nú komu Skrælingjar í þann stað er Karlsefni hafði ætlað til bardaga. Nú var þar bardagi og féll fjöldi af liði Skrælingja. Einn maður var mikill og vænn í liði Skrælingja og þótti Karlsefni sem hann mundi vera höfðingi þeirra. Nú hafði einn þeirra Skrælingja tekið upp öxi eina og leit á um stund og reiddi að félaga sínum og hjó til hans. Sá féll þegar dauður. Þá tók sá hinn mikli maður við öxinni og leit á um stund og varp henni síðan á sjóinn sem lengst mátti hann. En síðan flýja þeir á skóginn svo hver sem fara mátti og lýkur þar nú þeirra viðskiptum.

Það er greinilegt að Karlsefni telur sig hafa sloppið ódýrt frá viðskiptum sínum við skrælingjanna sem aðeins höfðu magafylli af "búnyt"  upp úr krafsinu. E.t.v. fékk hann slæma samvisku því hann lætur víggirða bæ sinn eftir þessi viðskipti.

Spurningin sem eftir situr er hvort skrælingjarnir hafi snúið aftur til að ná sér niðri á landnemunum eða hvort þeir komu bara til að verða sér út um meira skyr.

Fílamenn - (Ekki fyrir viðkvæma)

Huang Chuncai ( 黃春才) var fæddur árið 1976 í þorpinu Yulan í Hunan héraði í suður-Kína. Hann er næst- elstur af fjórum systkinum. Skömmu eftir fæðingu tók faðir hans, Huang Bao, eftir því að höfuð drengsins var óvenju ílangt. Að öðru leiti var Huang litli algjörlega eðlilegur.

Á fimmta ári varð fyrst vart við æxlisvöxt í andliti hans. Þrátt fyrir að æxlið stækkaði jafnt og þétt höfðu fátækir foreldar hans ekki efni á að fara með hann til læknis. Huang gekk í barnaskóla fram að sjö ára aldri en þá var vistin í skólanum orðin óbærileg fyrir hann. Börnin kölluðu hann "skrímslið" og lögðu hann í einelti.

Þegar hann varð tíu ára var honum ekki lengur vært á götum þorpsins og hann hélt sig mest inni við á heimili sínu næstu tvo áratugina.

Þegar Huang varð 31 árs hafði æxlið algerlega afmyndað andlit hans og hékk í stórum sepum niður á maga hans. Þungi þess beygði hryggsúluna og bak hans svo hann leit nú út fyrir að hafa kryppu. Vinstra auga hans sökk á kaf í æxlið sem teygði úr andliti hans á alla vegu. Hægra eyrað nam t.d. við öxlina. Þegar hann náði ekki lengur að bíta saman kjálkunum fóru tennurnar að molna upp í honum fljótlega eftir tvítugt var hann orðinn tannlaus.  Árið 2007 var Huang orðin heyrnarlaus og hafði að mestu misst getuna til að tala.

Allt frá æsku höfðu læknar afar lítil afskipti af Huang. Æxlið var greint sem taugavefjaæxli eða"neurofibromatosis" , rétt eins og hjá hinum nafntogaða Fílamanni Joseph Merrick, áður en það uppgötvaðist  að hann var með sjúkdóm sem nefndur er Proteus heilkennið .Hægt hefði verið að skera það af áður en það var orðið svona risavaxið. En foreldar Huang höfu ekki ráð á að taka hann í læknisskoðun, hvað þá að borga fyrir skurðagerð.

Að auki var foreldrum hans var tjáð að skurðaðgerð væri mjög hættuleg. -

Blaðamaður einn komst um síðir á snoðir um tilvist Huangs og af honum birtust myndir í kínverskum fjölmiðlum sem sýndu blaðasnápinn mæla lengd og þvermál æxlisins. Það reyndist þá 57 cm á lengt og 97 cm í þvermál. Huang sjálfur er aðeins 135 cm að hæð.

Eftir að Huang varð frægur um allt Kína sem "kínverski fílamaðurinn" buðust skurðlæknar við Fuda sjúkrahúsið í Guangzhou að gera á honum nokkrar aðgerðir, honum að kostnaðarlausu. (Hver aðgerð mundi hafa kostað um 2.000.000 króna.

Huang var 31 árs þegar hann gekkst undir fyrstu aðgerðina í júlí árið 2007 en þá voru fjarlægð 15 kg. af vefjum. Aðgerðin var tekin upp og upptökuna má nálgast hér  fyrir áhugasama.

Rúmlega ári síðar gekk hann undir aðra aðgerð, mun hættulegri en þá fyrri,  því nú þurfti að fjarlægja rætur æxlisins öðru megin í andlitinu sem um lágu margar æðar. Sú aðgerð var einnig tekin upp á myndband og sýnir hvernig tæplega 5 kg. til viðbótar eru skorin burtu úr andliti Huangs.

 Aðgerðin virtist hafa tekist þokkalega þótt enn sé varla hægt að greina mennskt andlitsfall á Huang. Stórir æxlis-separ sem vaxa að hluta til út úr enni hans hanga enn niður andlit hans og afmynda það. Talið er að þeir vegi 6-7 kg.

Hugmyndin var að þeir yrðu fjarlægðir í þriðju aðgerðinni seint á árinu 2008. Þrátt fyrir talsverða eftirgrennslan tókst mér ekki að afla upplýsinga um afdrif Huang eftir aðgerðina í janúar 2008 en um sama leiti gerði National Geographic  heimildarmynd um hann sem sýnd var 2010 og gerði Huang heimsfrægan. Þar er Huang sýndur á batavegi heima hjá sér þar semhann býður með óþreyju eftir þriðju aðgerðinni.

Huang er því miður ekki eini maðurinn á lífi sem þjást af þessum hræðilega erfðasjúkdómi. Saga Eddie Newton er sögð í stuttu máli á eftirfarandi myndbandi. Í myndbandinu kemur fram skýring á sjúkdóminum

Og hér er stutt mynd um hinn ameríska James O´Neal sem einnig kallar sjálfan sig "fílamanninn".

James eftir aðgerðina

Að lokum kemur hér einnig í stuttu máli saga Reggie Bibbs

Marta María í Smartlandi á villigötum

Fyrir nokkrum dögum birtust myndir af Katrínu Middleton sem gáfu sterklega til kynna að stúlkukornið hefði lagt enn meira af í brúðkaupsferðinni og var hún þó grönn fyrir.

Leiddar voru getur að því að Katrín væri nú komin langt undir eðlilega líkmasþyngd.

Þessi mynd af henni í sama kjól og Lydía Bright sem frétt Mörtu Maríu fjallar um, sýnir svo ekki er um að villast að Katrín á við verulegt vandamál að stríða. -

Á meðan raunveruleikaþáttastjarnan  Lydía fyllir vel útí kjólinn sinn á öllum stöðum, hringlar Katrín inn í sínum, brjósta, rass og mjaðmalaus. -

Ég er því á fullkomlega öndverðum meiði við Mörtu Maríu í Smartlandi sem virðist telja að lystarstolslegt útlit Katrínu sé eftirsóknavert og að hún taki sig betur út í  kjólnum en Lydía. -

Það er greinilega að Marta er eitthvað smituð af horrenglutískunni og lætur sér í léttu rúmi liggja þá skaðsemi sem hún hefur valdið konum og ungum stúlkum sem talið er trú um að stærð 0 sé eftirsóknarverð.

Þessi kjóll er ekki flottur á öllum

Bara tilviljun

Launamisréttið í Bretlandi er alræmt. Einnig sú afstaða atvinnurekanda að launþegar þeirra vinni yfirvinnu launalaust en það er önnur saga.  Stephanie Bon var sagt upp störfum fyrir Lloyds bankann í Colchester Halifax útibúinu eftir að hún hafði vakið athygli á þeim geysilega mun sem er á kjörum þeirra sem fyrir bankann vinna.

"Ég trú varla hversu illa þeir hafa komið fram við mig fyrir það sem ég mundi kalla spjall við vini mína utan vinnutíma." sagði Bon.

"Deildarstjórinn spurði mig hvers vegna ég hefði skrifað þetta og útibússtjórinn sagðist hafa orðið fyrir vonbrigðum með mig. Hún sagði að ég hefði brugðist fyrirtækinu. Samt skrifaði ég ekkert sem ekki er á allra vörum" 

Talsmaður Lloyds TSB segir aftur á móti að uppsögn Bon hafi ekkert með færslu hennar á Facebook að gera.

"Verkefnið sem hún vann við var á lokasprettinum og þess vegna fékk hún uppsagnarbréf. Hún var ráðin í gegnum atvinnumiðlun tímabundið á 7 daga framleigjanlegum samningi. Það var tilviljun að uppsögnin barst henni eftir að hún hafði skrifað þessa færslu á Facebook."

Fyrir utan árslaun sín hjá bankanum sem eru 13.5 milljón punda fær Antonio Horta-Osorio bankastjóri 900.000 pund á ári inn á eftirlaunareikning sinn.

Breskir skattgreiðendur eru að vonum fúlir út af þessu enda á breski ríkissjóðurinn 41% í bankanum eftir að hafa þurft að dæla fjármagni inn í hann árið 2008 þegar hann riðaði til falls. 

„Er með 4000 pund á tímann en ég fæ 7 pund“

Þú mátt fá hana því ég vil ekki sjá hana

Það er vandlifað i heimi tísku og fegurðar. Fegurðarsamkeppnir eru ein leiðin fyrir ungar stúlkur til að gerast þátttakendur í því "rottukapphlaupi" og ef þær ætla að ná árangri, verða þær að skilja að líkami þeirra tilheyrir þeim ekki lengur.

Fyrir tveimur árum þótti hin ástralska Stephanie Naumoska  of mjó og vannærð til að geta verið fulltrúi álfunnar í Fröken Alheimur, þrátt fyrir að hún hafi borið sigurorð að meira en 7000 keppendum. Stephanie reyndi að afsaka sig með því að hún væri af makedónskum uppruna og þar væru konur svo grannar.

Domonique Ramirez þótti of feit eins og fréttin ber með sér, þótt hún hafi unnið titilinn aftur fyrir dómsstólum.

Íslenskar stúlkur, og þær eru nokkrar, sem fetað hafa þessa slóð og náð þar talverðum árangri, hafa fæstar enst lengi í alþjóðlega fegurðarbransanum, einmitt vegna þess hve miklar kröfur hann gerir til ákveðinnar lágkúru.

Þótt kvikmyndin Litle MISS SUNSHINE fjalli um fegurðarsamkeppni telpna, tekur kvikmyndin á frábæran hátt á þeim tvískinnungi sem fegurðarsamkeppnir yfirleitt eru þekktar fyrir.

Gott dæmi um hann er þegar að fyrsta svarta ameríska fegurðardrottningin (1983) Vanessa Lynn Williams þurfti að segja segja af sér embættinu vegna þess að í ljós koma að til voru af henni nektarmyndir.  - Skelfilegt fyrir konu sem vinnur keppni þar sem skylda er fyrir keppendur að koma fram svo til naktir.

Engin stúlka hefur nokkru sinni verið svipt titlinum fyrir að vera ekki nógu falleg "innanfrá", eða fyrir að vera of heimsk.

Svipt titli fyrir að vera of feit

Japan og Haiti

Í Japan býr tæknivæddasta þjóð veraldar. Innra skipulag þjóðfélagsins, velferð og afkoma íbúanna er eins og best gerist í heiminum. Hvergi í heiminum eru almannavarnir  skipulagðari.

Æðruleysi þjóðarinnar gagnvart afleiðingum jarðskjálftans og eyileggingarmætti flóðbylgjunnar, eins og myndirnar sem berast frá Japan bera vitni um, er vissulega aðdáunarvert.  Talið er að um 500.000 mans sé heimilislaust og tala þeirra sem létust er nú komin í rúmlega 4000 og ekkert hefur spurst til 8000 í viðbót. Í nánast beinni útsendingu, fylgst heimurinn með pappírsgrímuklæddum Japönum á vappi um ruslahauga þar sem áður voru bæjarstæði.

Vestrænir fréttahaukar virðast ekki vera búnir áð átta sig á þessari stóísku ró Japana.  Gagnrýni fyrir að afmennska hörmungarnar með stöðugum ágiskunum um hvað tjónið kunni að kosta í peningum, svöruðu þeir með nokkrum viðtölum við foreldra sem sloppið höfðu úr flóðunum og fagnandi þrýstu börnum sínum upp að sér. - En táraflóðin sem vestrænir frettamenn eru orðnir svo vanir að kvikmynda, þegar hörmungar steðja að á Vesturlöndum, voru hvergi að sjá.

Umheimurinn var fljótur að bregðast við og þjóðhöfðingjar heimsins kepptust við að bjóða Japan aðstoð sína. - Flestum boðum um aðstoð var samt hafnað. -

Ef við undanskiljum kjarnorkuvána sem náttúrhamfarirnar ollu og ekki er hægt að segja fyrir um hversu mikill er, þegar þetta er skrifað, er fróðlegt að bera saman þessar hamfarir við þær sem urðu á Haiti 12 Janúar 2010.

Þá reið 7.0 sterkur jarðskjálfti yfir Port-Au-Prince og lagði borgina í rúst. 250.000 manns létu lífið og 1,3 milljónir manns misstu heimili sín. Vegakerfið laskaðist og flugvellir skemmdust.

Í Maí sama ár höfðu 1.8% þeirra sem urðu heimilislausir fengið þak yfir höfuðið hinir höfðust enn við í skýlum. Í dag, meira en ári seinna býr meira en ein milljón manns í bráðabirgðaskýlum.

Á eftir jarðskjálftunum komu hin árlegu flóð og kólera breiddist út. Talið er að meira en 400.000 manns þjáist af kóleru á Haiti, mest ungabörn. Það sem af er þessu ári hafa rúmlega 3000 þeirra látist.

Eftirköst skjálftans á Haiti 2010, halda áfram að vera mannskæð og ekki er enn séð að neinu leiti fyrir endann á hörmungum þjóðarinnar.

En fréttamennirnir eru farnir og athygli betur settra jarðarbúa hefur verið beint annað. Um þessar mundir er henni beint að Japan. -

Hvetja fólk til að hörfa

Allir geta náð háum aldri...

þú þarft bara að lifa nógu lengi, er haft eftir Elísabetu Bretadrottningu í ræðu sem hún hélt á áttræðisafmæli sínu 2006. Elísabet hefur aldrei þurft að óttast ellina og hefur því ekki ástæðu til að líta á hana göngudeildina í fordyri helvítis eins og svo margir jafnaldrar hennar í Bretlandi.

En þá að aðalefni pistilsins; aldur og elli.

Í áratugi hafa niðurstöður rannsókna á lífi fremdardýra (prímata) höggvið skarð í hugtökin sem við notum til að skilgreina mennsku hins viti borna manns (homo sapiens).

Líffræðilegir frændur okkar, aparnir, nota vissulega verkfæri og sýna jafnvel merki um óeigingjarna fórnfýsi (altruism) og samvinnu. Sumir þeirra stunda kynmök án þess að ætlunin sé að fjölga tegundinni og aðrir geta sýnt af sér skipulagt en tilgangslaust ofbeldi eins og maðurinn er svo þekktir fyrir. -

Lengi vel var haldið að langlífi mannsættarinnar væri sérkenni hennar. Haldið var að önnur dýr enduðu ævidaga sína fljótlega eftir að getan til að tímgast fjaraði út.

Ekki lengur.

Nýjar rannsóknir sem birtar hafa verið í vísindaritinu Science, sýna að bæði apar og apakettir eldast  á  mjög svipaðan hátt og maðurinn. Kvendýr eru langlífari en karldýr og ung árásargjörn karldýr lifa skemmst, rétt eins og gerist og gengur meðal manna.  Aldurskeið apa er líka álíka langt og mannsins.

Langlífasta manneskja sem vitað er um með vissu, er  franska konan Jeanne Louise Calment. Hún var fædd 21 febrúar árið 1875  og lést 4. ágúst árið 1997 þá 122 ára og 164 daga gömul.

En miðað við sumar aðrar tegundir eru bæði apar og menn ekki hálfdrættingar þegar kemur að langlífi. 

 

Í október 2007 aldursgreindu vísindamenn við Bangor háskólann í Norður-Wales aldur kúfskeljar sem veidd var við Ísland og var aldur hennar talinn milli 404 til 410 ár með því að telja árhringina og var skelin þannig greind sem elsta dýr jarðarinnar. 

Af spendýrum  mun  langlífastur Norðhvalur (Balaena mysticetus), einnig nefndur grænlandssléttbakur og grænlandshvalur. Í dýrum sem veiddust seint á síðustu öld hafa fundist spjótsoddar sem taldir eru meira en 150 ára gamlir. Elsti Norðhvalurinn sem vitað er um, náði 211 ára aldri.

Risaskjaldbökur (Aldabrachelys gigantea) verða einnig mjög gamlar.  Frægust þeirra er Adwaita (nafn hans á sanskrít merkir  "hin eini og sanni") sem dvaldist stærsta hluta ævi sinnar, í dýragarðinum í Kolkata á Indlandi. Þangað kom hann árið árið 1875 þá fimm ára gamall. Adwaita skreið endanlega inn í skel sína árið 2006 og hafði þá skakklappast um í meira en 256 ár.

 

Meðal fiska er hinn japanski Hanako, skrautfiskur af koi tegundinni eflaust aldursforsetinn. Hann klaktist úr árið 1751 og átti marga eigendur um ævina. Hann geispaði síðasta gúlsopanum árið 1977 þá 226 ára.

 

Af fuglum ku það vera hinn blá guli macaw Charly sem náð hefur hæstum aldri. Hann skreið úr egginu árið 1899 og var 106 ára þegar hann dó árið 2005.

 

 

Elsta lífveran á skrá er líklega fura sem gekk undir nafninu Prometheus. Hún var 4844 ára þegar hún hætti að bæta við sig árshringjum árið 1964. Elsta lífveran á lífi í dag er önnur fura, kölluð Meþúsalem, en hún er 4842 ára gömul.

 

 

Apaleg ofurmenni

Upp úr 1920 neytti Jósef Stalín allra ráða til að styrkja Rauða herinn sem hafði látið á sjá í undangengnum styrjöldum. Stalín vissi að líffræðingurinn Ilya Ivanov, sá sami og hafði fyrstur manna (1901) komið á laggirnar sæðisgjafa-miðstöð fyrir veðreiðarhesta, hafði lýst yfir þeirri trú sinni að mögulegt væri að kynblanda mann og simpansa.

Stalín sagði vísindamanninum að hann hefði áhuga á að skapa nýja tegund af ósigrandi mönnum sem ekki fyndu fyrir sársauka og gæði mataræðis hefðu engin áhrif á. Stálmaðurinn fyrirskipaði Ivanov að finna leið til að framleiða slíka menn fyrir Rauða herinn. 

Stalín var greinilega einn þeirra sem vildi halda öllum möguleikum opnum, þótt hann treysti engum, ekki einu sinni sjálfum sér að eigin sögn.  Hann hafði ungur að árum lært til prests en gefið námið upp á bátinn eftir að hafa lesið Das Kapítal eftir Karl Marx. Þrátt fyrir að vera einn grimmasti einvaldur sem sögur fara af var hann tvisvar útnefndur til Friðarverðlauna Nóbels. Í fyrra sinnið, 1945 var það Cordell Hull  sem fékk verðlaunin fyrir þátt sinn í stofnun Sameinuðu þjóðanna og í seinna skiptið, 1948, var friðarverðlaununum ekki úthlutað.

Ilya Ivanov hóf þegar að gera tilraunir á öpum og mönnum upp úr 1920. árið 1926 var hann sendur með fullar hendur fjár til Afríku þar sem hann stundaði sæðisgjafir af kappi.  Hann reyndi að gera kvennapa ólétta með mennsku sæði og kvenmenn ófríska með karlapa-sæði. Megin vandmál hans virðist hafa verið að komast yfir nægilegan fjölda heilbrigðra apa. Hann gerði tilraunir sínar á simpönsum og órangútum, allar án tilætlaðs árangurs.

Ilya hefur eflaust vitað að til voru heimildir þar sem sagt var frá samskiptum apa og manns sem endað með fæðingu afkvæmis þeirra.

Meðal þeirra er  De bono religiosi status et variorum animantium tropologia sem kom út á 11. öld eftir St. Pétur Damian. Hann segir frá Gulielmusi greifa sem átti apa sem gerðist elskhugi eignkonu hans. Dag einn kom apinn að greifanum með konu sinni í rúminu og varð æfur af afbrýði. Hann réðist á greifann og drap hann. Damian segist hafa þessa sögu eftir Alexander II páfa sem sýndi honum veru sem kölluð var Maimo og sögð afkvæmi apans og greifaynjunnar.

Ef til vill hefði Ilya Ivanov þótt mikið koma til hinar tiltölulega nýlegu kenningar, að forfaðir mannsis  hafi í þróunarsögu sinni  fyrir ca. 1.4 milljónum ára, N.B. löngu eftir að hann var orðin að aðgreindri tegund, eðlað sig með forföður simpansa. Þessi kenning á að skýra hversvegna simpansar eru svo náskyldir mönnum að 95% af erfðaefni þeirra eða meira, er eins. Litningafjöldin er samt ekki sá sami, menn eru með 46 en Simpansar með 48 og því næsta ómögulegt að venjuleg æxlun geti átt sér stað á milli þeirra.  

"Enn erfiðara yrði að breyta öpum í einhvers konar menn með genaflutningi úr mönnum enda ólíklegt að nokkur maður eða api hefði áhuga á slíkum tilraunum." segir vísindavefurinn samt sem áður. 

Tilraunirnar Ilya Ivanov mistókust allar og hann var að lokum sendur í útlegð til Kasakstan árið 1931 og fraus víst til dauða á brautarpalli þar í landi,  ári síðar.

(Aðrar tilraunir Stalíns um þetta leiti, höfðu mun alvarlegri afleiðingar eins og t.d. samyrkjubúskapurinn sem endaði með hungursneyð árið 1932 sem varð til þess að fjórar milljónir þegna hans sultu til dauða.)

Þekkingu mannsins á erfðafræði hefur fleygt fram síðasta áratuginn.  Þegar er farið að breyta erfðaefni í mannlegum fósturvísum. Að geta fengið sérstaklega hönnuð börn hlýtur að vera eftirsóknarvert fyrir nýríka þotuliðshyskið sem keppist þess dagana um að eignast börn sem það fer með líkt og aðra fylgihluti við nýjustu dressin sín.  

Tæknilega er heldur ekki langt í að hægt verði að láta draum Stalíns um Apaofurmenni rætast.

Rétt eins og lýtalækningar voru í fyrstu þróaðar til að hjálpa þeim sem áttu um sárt að binda, eru þessar erfðabreytingar í mennskum fósturvísum sagðar til að koma í veg fyrir alvarlega sjúkdóma.

Í dag er mest upp úr fegrunarlækningum að hafa, ekki lýtalækningum.

Flestar fegrunaraðgerðir fara í dag fram í Asíu. Í Kína, Japan og suður Kóreu er ekki óalgengt að börn leggist undir hnífinn til að láta "réttsetja" skásett augu sín. Algengustu aðgerðirnar, bæði í Asíu og Ameríku eru samt brjóstastækkanir.

Þessi vandmál er eflaust hægt að leiðrétta með einföldum breytingum á litningunum og koma þannig í veg fyrir að börn framtíðarinnar þurfi að kljást við þessi skelfilegu vandamál.

Þeir sem segja að vísindamenn og læknar séu vandari að virðingu sinni en svo að þeir fari að krukka í litninga fósturvísa nema að þeir hafi til þess góða ástæðu, ættu að kynna sér handbragð þeirra á öðrum verum.

Allir vita að það er talverður kostnaður í því að affiðra kjúklinga og að sá hluti þeirra sem best selst eru lærin. Vængir kjúklinga eru óvinsælir enda lítið kjöt á þeim. Best er því að rækta fiðurlausa kjúklinga sem eru að mestu læri og leggir.

Hægt er að láta "mennsk" eyru vaxa á mýs, skera það af músinni og græða það á manveru. Og til að sýna hvað hægt er að gera "sniðugt", má t.d. gera mýs eða ketti sjálflýsandi.

 

Vísindamenn í vanda

Vísindi og vísindamenn eiga í vök að verjast. Ástæðurnar eru margvíslegar og miserfitt að ráða á þeim bót.

Netið hefur gert hinar ýmsu upplýsingar sem aðeins vísindamenn höfðu aðgang að, aðgengilegar fyrir almenning og hver og einn getur í dag kynnt sér forsendurnar fyrir niðurstöðum vísindamanna um leið og þær eru settar fram.

Samtímis hefur myndast gjá milli þeirra sem við köllum í daglegu tali vísindamenn og almennings. Það hlutfall almennings sem véfengir hinar ýmsu kenningar vísindamanna er stærra og talsmenn þess öflugri enn nokkru sinni fyrr.

Sérstaklega á þetta við um kenningar þróunarfræðinnar, læknisfræðinnar og veðurfræðinnar.

Í landinu þar sem vísindalegar staðreyndir hafa sama vægi og skoðanir, þ.e. Bandaríkjunum, rengir meira en 40% íbúa landsins að þróun hafi á einn eða annan hátt eitthvað með lífríki jarðar að gera.

Þá ber þess að gæta að meira en 60% íbúa heimsins notast við aðrar skýringar en þróunarkenninguna til að útskýra tilkomu lífsins á jörðinni.

Víða um heiminn rengir fólk niðurstöður mikils meirihluta vísindamanna um að hitnun jarðar sé tengd athöfnum manna. Vísindamenn sjálfir  deila einnig um niðurstöður rannsókana á þessu sviði. Þótt yfirgnæfandi meirihluti vísindamanna sé fylgjandi þeirri skoðun að hitnunin sé af mannavöldum, láta sumir sér ekki segjast.

Virtir vísindamenn sem ætíð mundu, ef þeir fengu krabbamein, fara að ráðum sem grundvölluð eru á áliti meirihluta lækna heimsins, hika ekki við að rísa upp gegn meirihlutanum, þegar hitnun jarðar og þáttar mannsins í því ferli, kemur til umræðu.

Flestir vísindamenn eru líka sérstaklega lélegir í að koma skoðunum sínum á framfæri. Þeir kunna til verka í rannsóknarstofunum en þegar kemur að almannatengslum, eru þeir óttalegir stirðbusar. -

Stundum mætti líka halda að sumir þeirra hafi meiri áhyggjur af orðspori sínu en nokkru öðru,  því þeir þora ekki að leggja nafn sitt við eitt eða neitt sem gæti talist umdeilanlegt.

 

Sköpunarsinni fær bætur