Ignorance is bliss

OECD lífsgæðavísitölur sýna að Íslendingar eru hamingjusamari og jafnframt minna menntaðri að meðaltali en aðrar samanburðarþjóðir. Þar sannast rækilega að menntun ein og sér er ekki nauðsyleg forsenda hamingju og bendir miklu frekar til þess að það sé eins og enska orðatiltækið segir; "ignorance is bliss".

Lífsgæði Íslendinga skora hátt

Verða 109 háskólamenn kærðir fyrir siðanefnd HÍ

Vantrú kærði vinnubrögð Bjarna Randvers Sigurvinssonar fyrir siðanefnd HÍ eins og kunnugt er.

Bjarni Randver sætti sig ekki við vinnubrögð siðanefndar eða sáttatillögu hennar sem hann telur fela í sér áfellisdóm yfir sér.

109 háskólamenn skrifa undir yfirlýsingu  þar sem störf siðanefndar eru harðlega gagnrýnd og stuðningi lýst við Bjarna Randver og vinnubrögð hans.

Vantrú bregst við með yfirlýsingu  þar sem háskólafólkið sem skrifaðu undir stuðningsyfirlýsinguna við Bjarna er sakað um það sama og Bjarni var sakaður um, þ.e. skort á faglegum og akademískum vinnubrögðum. Vantrúarmenn segja;

"Í forspjallsvísindum (og skyldum námskeiðum), sem hafa verið mikilvægur þáttur í grunnnámi við Háskóla Íslands, er minnt á þá siðferðilegu kröfu, sem gerð er til fræðimanna, að rangt sé að mynda sér skoðun út frá ófullnægjandi forsendum. Telja allir þessir kennarar og háskólamenn sig hafa haft fullnægjandi forsendur í málinu, jafnvel þótt þeir hafi aðeins kynnt sér aðra hlið málsins? Mögulega skrifuðu sumir undir þessa yfirlýsingu í flýti eða hugsunarleysi, og það er einnig alkunna að tímaskortur þjakar háskólafólk sem aðra, sérstaklega í miðri prófatíð, svo ekki er viðbúið að allir hafi haft tíma til að kynna sér málið til fullnustu. Það er þó ekki afsökun fyrir að skrifa undir yfirlýsingu sem þessa án þess að kynna sér athugasemdir allra aðila."

Það liggur því beint við að Vantrú kæri þessa 109 háskólamenn fyrir siðanefnd HÍ.

Yfirlýsingin frá háskólafólkinu virðist taka af allan vafa um að eitthvað hafi verið að kennslu Bjarna. Það virðist taka að sér verkefni siðanefndar, og segja:

"Ekkert í gögnum málsins bendir til þess að kennarinn hafi á neinn hátt gerst brotlegur við siðareglur HÍ. Fyrir liggja yfirlýsingar frá sjö nemendum er sátu námskeið Bjarna um nýtrúarhreyfingar og segja þau öll kennsluna hafa verið til fyrirmyndar, hvergi hafi verið hallað á Vantrú eða aðrar trúleysishreyfingar. Þessar yfirlýsingar eru studdar af greinargerðum tíu sérfræðinga í túlkunarvísindum sem allir lýsa því yfir að ekkert sé út á kennsluglærur Bjarna Randvers að setja. Margir þessara sérfræðinga þekktu ekkert til Bjarna áður en þeir skrifuðu greinargerðir sínar.

Síðast en ekki síst fóru svo fjörutíu háskólakennarar yfir þau málsgögn sem lágu fyrir og komust að þeirri niðurstöðu að Bjarni hefði ekki á neinn hátt gerst brotlegur við siðareglur og að ekkert tilefni væri til að gagnrýna kennslugögn hans í námskeiðinu."

Vantrúarmenn hafa sitt hvað annað við yfirlýsingu háskólafólksins að athuga. Eftirfarandi túlka þeir t.d. sem hálfgerða "hótun um að háskólakennarar muni einfaldlega draga kennslu sína inn í skel,".

" Ef siðanefnd HÍ telur að í kennsluglærum Bjarna sé að finna ámælisverð atriði má allt eins hætta að nota glærur í kennslu við Háskóla Íslands, kennarar geta látið vera að setja glærur sínar á vefsíður námskeiða, og hverfa má frá að taka upp kennslustundir fyrir fjarnema. Því þá er sýnt að í framtíðinni verður enginn kennari lengur óhultur fyrir kærum utan úr bæ, enda líklega hægt að finna eitthvað sem einhver er ósammála í glærupökkum flestallra kennara á Íslandi, hvort sem þeir kenna við HÍ eða aðra skóla landsins."

Vantrú boðar nákvæma úttekt á glærunum sem Bjarni Randver notaði í næsta helgarblaði Morgunblaðsins og því ljóst að ekki eru öll kurl komin til grafa í þessu máli.

Skorti fagleg vinnubrögð

Froðusnakk um fátækt

Séra Bjarni Karlsson tjáir sig fjálglega um fátækt á Íslandi, og skyldi þá ætla að hann viti hvað hann er að tala um þar sem hann situr í velferðarráði Reykjavíkur, sem er stofnun sem ætti reyndar að endurnefna og kalla Fátæktarráð Reykjavíkur.

Það er orðin hefð á landinu, að í byrjun desember, rétt í þann mund sem hin mikla neysluherferð í tengslum við jólin er að hefjast, stígi á stokk umvandarar og talsmenn góðgerðastofnana til að benda okkur á hversu mikil fátækt er á Íslandi.

Alla hina mánuðina er lítið minnst á fátæka hópinn sem er svo fámennur, að sögn Bjarna, að það væri hæglega hægt að "banka upp á" hjá þeim öllum, hvað sem það þýðir.

Eftir fáeins daga verður örugglega viðtal við fulltrúa Mæðrastyrknefndar sem bendir okkur á að biðraðirnar hafi aldrei verið eins langar eftir aðföngum fyrir jólin og nú. -

Bjarni segir hinsvegar  að hópur fátækra á Íslandi sé ekki stór og að hann samanstandi af sama fólkinu og var fátækt fyrir hrun. Að hans áliti gerði hrunið sem sagt engan fátækan á Íslandi.

Bjarni slær um sig með hugtökum eins og "félagsauði" og "valdeflandi menningu" sem hluta af lausn á málefnum fátækra, ef ég skildi hann rétt. - Hann virðist reyna að nálgast fátæktarmálin frá nýrri hlið. Að litlar tekjur og atvinnuleysi haldist í hendur eru þó ekki ný tíðindi. Og að heilsufar, félagsleg einangrun og lítil menntun komi þar við sögu eru það ekki heldur.

Hann minnist ekkert á að stór hluti fátækra á Íslandi eru öryrkjar og aldraðir og að hið opinbera viðheldur fátækt í landinu með að rýra stöðugt lífeyri þeirra.

Hann minnist ekkert á að orsök atvinnuleysis og fátæktar af þess öldum, er að bankarnir halda að sér höndum við að fjárfesta í atvinnutækifærum vegna of mikillar ávöxtunarkröfu.

Hann minnist ekkert á úrræðaleysið sem linflytjendur standa frammi fyrir í tengslum við aðgengi að menntun og á stóran þátt í að gera þá að undirstétt í landinu.

Fátæktin hefur mörg andlit

Íslenska undirstéttin

Íslendingar virðast vera á góðri leið með að skapa varanlega undirstétt ákveðinna borgara í landinu. Það er ekki tilviljun að hvar sem maður kemur í fyrirtæki þar sem þrif eru fyrirferðamikill hluti af rekstri, eru það innflytjendur sem sinna þeim störfum. Að sinna láglaunastörfunum hvers konar er hlutskipti þeirra.

Til innflytjenda teljast einstaklingar sem eru fæddir erlendis og eiga báða foreldra af erlendum uppruna. Og á meðal þeirra er skólasókn miklu lægri en meðal annarra Íslendinga. Aðeins rétt um 50% þeirra sækir skóla eftir 18 ára aldur, miðað við 78% annarra landsbúa. Og ef miðað er við 16 ára aldur, er hlutfall  innflytjenda sem sækja skóla, líka talsvert undir meðaltali.

Flestir eru samála um að besta leiðin til að forðast félagslegt misrétti, myndun fátækrastétta og öll þau flóknu vandmál sem því fylgir,  er að tryggja jafna aðstöðu til mennta fyrir alla þjóðfélagsþegnana. Hér virðist pottur brotinn og grípa þarf til ráðstafanna strax áður en ástandið verður enn verra.

Þótt ætíð hafi verið talsvert bil milli fátækra og ríkra í landinu, hefur það bil, eftir að þjóðin komst á legg, ætíð verið temprað af möguleika allra landsmanna til að mennta sig og skapa með menntun sinni mannsæmandi  lífsviðurværi og lífsstíl fyrir sjálfa sig.

Að leyfa undirstéttum að festa sig í sessi á Íslandi væri mikill skaði fyrir þjóð sem grundvölluð var á stéttleysi og jöfnuði.

Á að banna einelti með lögum

Allir þekkja það. Margir hafa tekið þátt í einhverju formi þess, stundum af óvitaskap og stundum af illkvittni. Afleiðingar þess eru hræðilegar og hafa áhrif á þolandann alla ævi.

Ég þekki einstaklinga sem lagðir voru í einelti í skóla á uppvaxtarárunum og sem aldrei hafa borið sitt barr. Þeir eru brennimerktir á sálinni.

Sumir vilja ekki einu sinni  tala um það.  Þeir skammast sín fyrir það, rétt eins og að glæpurinn hafi verið þeirra. - Þeir vilja ekki heyra til sama hópi og  "undirmálsfólkið",  "fitubollurnar", "bæjarvillingarnir" og "hreppskassa liðið" tilheyrði.

Þeir sem urðu verst úti þegar ég var að alast upp, gáfust upp fljótlega eftir að þeir komust á unglingsárin, földu sig, fluttu í burtu eða jafnvel, styttu sér aldur. -  Það voru þeir sem ekki gátu auðveldlega breytt eða falið vaxtarlag sitt, uppruna, háralit, kæki, lykt, smæð og/eða stærð. 

Einelti meðal fullorðinna er í flestum tilfellum framlenging á vandmálinu. Þeir sem stunda einelti hafa oftast orðið fyrir því sjálfir. Stór þáttur í að uppræta einelti almennt er því að uppræta það í skólum og á heimilum landsmanna.

Einelti í sinni verstu mynd er vissulega glæpur og ætti að banna með lögum, rétt eins og t.d. er gert í Skotlandi. Spurningin er bara um að skilgreina það nógu skynsamlega til að venjuleg stríðni, sem oft er hluti af gamansemi, verði ekki gerð ólögleg um leið.

Á að vera stanslaust í umræðunni

Kunna ekki textana í brekkusöngnum

Árni Johnsen og Róbert Marshall eru báðir söngelskir og ljóðadýrkendur. Þeir vita hvað klukkan slær þegar kemur að kunnáttu íslensks ungdóms hvað varðar ljóð og sönglög. 

Báðir  hafa t.d. stýrt fjöldasöng á fjölmennustu útihátíð landsins til margra ára, Þ.e. Þjóðhátíð í Eyjum. (Það var einmitt Róbert sem leysti Árna af í brekkusöngnum sumarið sem Árni sat inni.) 

Árni hefur verið þekktur fyrir að halda uppi mikilli stemmningu með því að syngja og leika gamla íslenska slagara.

E.tv. hefur Árna blöskrað síðustu árin hversu illa krakkarnir kunna textana við íslensku sönglögin í brekkusöngnum og vill bæta úr því með þessari þingsályktunartillögu.

 Þriðji þingmaðurinn sem stendur fyrir ályktuninni er Ólína Þorvarðardóttir, sjálfskipuð útvörður íslenskrar menningar á þingi og af landsbyggðinni í þokkabót eins og hin tvö.

Vonandi verður þetta samþykkt svo rútu og brekku söngur verði vinsæll að nýju meðal ungmenna. Fátt er eins vel til þess fallið að vekja og viðhalda heilbrigðri þjóðerniskennd.

Auka skuli hlut ljóðakennslu

Trúarrit á sama stall og klám

Afkristnun þjóðfélagsins heldur áfram og gengur bærilega. Trúleysingjar fagna því. Þeim finnast tillögur mannréttindaráðs Reykjavíkur vera til mikilla bóta ef eftir þeim verður þá farið. En tillögurnar vekja upp margar spurningar. Trúarrit eru t.d. þarna sett á sama stall og klám, sem eru einu ritin sem fram að þessu hafa verið bönnuð í skólum landsins.

Krossar og helgimyndir verða að hverfa af veggjum skólanna og þá er ekki langt í að börnum verði bannað að bera á sér trúartákn, eins og krossa um hálsinn, til að það mengi ekki huga annarra barna.  

Ekki má lengur gefa skólabörnum nein trúarrit að lesa í skólum landsins, né mega lífsskoðunar félög boða þar skoðanir sínar. Hvað er lífsskoðunarfélag? Er stjórnmálaflokkur lífsskoðunarfélag, samtök áhugafólks um mismunandi kynlífsaðferðir, skátarnir?

Vonandi fylgir þessum tillögum listi yfir hverjir mega koma í skólana og hverjir ekki.  

Og hvernig verður tekið á helgidagahaldi? Verður áfram aðeins gefið  gefið frí á kristnum helgidögum? Munu litlu jólinhverfa að fullu? Og hvað með tímatalið? Hvernig stendur á að skólar miða enn tímatalið við fæðingu Krists? Og væri ekki hægt að breyta nafninu á föstudegi? -

Trúin í skammarkrókinn?

Himingeimurinn í Reykjanesbæ

Þessa dagana og alveg fram til 8. maí stendur yfir listahátíð barna í Reykjanesbæ. Stefið sem börnin vinna með að þessu sinni er "himingeimurinn" en þetta er í sjötta sinn sem efnt er til slíkrar hátíðar í bænum. 

Ég brá mér á sýninguna rétt fyrir páska og get ekki orða bundist.

Nemendur leikskólanna í Reykjanesbæ og aðstandendur þeirra hafa sett saman stórskemmtilega sýningu í listasal Duushúsa og náð að fanga þar þann hluta sköpunarlistarinnar sem fær fólk til að vilja dvelja í himingeim þeirra sem lengst. - 

Þorvaldur Guðmundsson sendi mér þessar myndir af sýningunni sem segja meira en nokkur orð.

Grunnskólabörn bæjarfélagsins taka einnig þátt í hátíðinni. "Listaverk í leiðinni" er yfirheiti sýningar þeirra á verkum vetrarins sem komið er fyrir víðs vegar um bæinn.

 

Barndóminum stolið

Á sama tíma og samfélagið berjast látlaust gegn misnotkun barna og yfirvöld elta barnaníðinga á enda veraldar, viðgengst mikill tvískynnungur í samfélaginu, sérstaklega gagnvart stúlkubörnum sem eru kynlífsvædd af skeytingarlausum foreldrum.

Merkilegt samt hvað lítið er um málið fjallað.  Kannski er málið svo viðkvæmt að hræðslan við að vera stimplað "eitthvað skrýtið" við það eitt að benda á vandann, aftrar fólki frá að tala mikið um hann.

Ég vil því nota tækifærið og benda á nýlega og góða grein eftir Finnborgu Salome Steinþórsdóttur félagsfræðing sem heitir Dúkkuleikur eða barnaklám og er að finna á Vefritinu.

Tvískinnungurinn felst í því hvernig stúlkubörn eru notuð til að vera einskonar framlenging á mæðrum sínum. Þetta kemur einkum fram í klæðnaði þeirra, notkun andlitsfarða og hvernig þær bera sig til. Taktarnir, jafnvel danshreyfingar þeirra eru greinileg eftirherma.

Stundum langar litlum stúlkum að líkjast mömmu sinni en það virðist æ algengara að mömmurnar vilji að telpurnar líti út eins og þær. Við það verða telpurnar vitanlega eldri í útliti, sem er rangt á svo marga vegu. Á vissan hátt er verið að stela frá þeim barndóminum og æskunni.

Þessi afstaða til ungra telpna er orðin svo algeng að kaupmenn nota sér hana eindregið og þess vegna er til markaður fyrir brjóstahöld fyrir stúlkubörn allt niður í þriggja ára aldur, eins og frétt mbl.is hér að neðan fjallar um.

Öfgarnar í Ameríku,  hvað þetta snertir eru þegar "heimsfrægar" og ég vona að málin þróist aldrei í þá átt á Íslandi. - Myndin er einmitt af einum keppenda í fegurðarsamkeppni barna sem eru svo algengar í USA.

Stækka brjóst átta ára stúlkna

Imbarnir frá Núpi í Dýrafirði

Páll Vilhjálmsson sem titlar sig blaðamann og skrifar mest blogg á blog.is viðbætur við fréttir sem aðrir fréttamenn hafa skrifað, er vanur að bölsótast út af ýmsum málum og runka sér óspart málefnalega út á netið úr hægindinu við tölvuna heima hjá sér.

Fyrir skömmu þótti honum tilhlýðilegt, í einum af mörgum pistlum sem hann skrifar daglega, að hnýta dálítið í þá sem hlutu menntun á heimavistarskólunum að  Núpi í Dýrafirði og/eða á Reykjanesi við Ísafjarðardjúp. Í umræddum pistli, sem skrifaður er við frétt um að Besti flokkurinn hyggi á framboð á landsvísu við næstu alþingiskosningar,  segir Páll;  

Frambjóðendur Besta flokksins eru aular sem duttu snemma úr skóla en einhverjir sóttu menntun sína til Núps í Dýrafirði þangað sem óalandi og óferjandi imbar voru tíðum sendir ef ekki á Reykjanes við Ísafjarðardjúp sem hýsti álíka safn.

Ég les Pál stundum og veit að hann eyrir engu í skrifum sínum. Á bloggi hans fljúga hnútar þvers og kruss og aldrei nokkuð jákvætt um nokkurn mann þar að finna. - Skrif hans eru oft mjög illkvittnisleg og rætin en samt í leiðinni mjög læsileg af því að Páll er góður penni og kann að koma fyrir sig orði. -

Í þetta sinn finnst mér Páll fara alvarlega yfir strikið. Hann ræðst þarna, algerlega að ósekju að fólki, sem allir vita að er einmitt þekkt fyrir að hafa lagt meira af mörkum til samfélagsins, en flestir aðrir Íslendingar.  Ég gæti lagt hér fram, máli mínu til stuðnings, langan lista afreksfólks sem hlaut menntun að Núpi, allt frá því að unglingaskóli tók þar til starfa í janúar 1907 að frumkvæði bræðranna Kristins og séra Sigtryggs Guðlaugssona og þar til skólahaldi lauk þar árið 1992. Ég ætla ekki að gera það að sinni en bendi þessi í stað á vel þekkta staðreynd að hvar sem tvær eða fleiri mannvitsbrekkur eru samankomnar á Íslandi, er Núpverji pottþétt á meðal þeirra. Ég vil því mótmæla þessum óverðugu snuprum undirmáls-pennans Páls Vilhjálmssonar og geri það hér með.