Síðustu dagar Gordons Brown sem forsætisráðherra Bretlands

Nú fjarar fljótt undan pólitískum stuðningi við Gordon Brown, forsætisráðherra Bretlands. Fjórir ráðherrar í stjórn hans hafa fokið á tveimur dögum, fjöldi þingmanna í flokki hans hafa sagt af sér. Fleiri áföll af sama tagi eru í farvatninu.  Fylgi flokksins mælist nú um 16%. Bæjar og Evrópuþing-kosningar fara fram á morgunn og ef útkoman úr þeim verður að verkamannaflokkinn fær 20% eða minna, eru dagar Browns í ráðherrastól taldir. Þegar er byrjað að safna undirskriftum meðal þingmanna verkamannafloksins til að skora á hann að segja af sér. Gordon er að reyna að endurskipuleggja ríkisstjórn sína en engir vilja gefa eftir ráðherrasæti sín og enn færi taka þau lausu  sem í boði eru.

Það er komið að skuldadögum herra Brown.

Gordon lýsti því yfir í þinginu á sínum tíma að hann væri búinn að semja um skuldir Icesave við AGS. AGS neitaði þessu. En það er öruggt að eitthvað var makkað um Ísland á laun.  Komið hefur í ljós að Gordon setti það skilyrði fyrir því að inngönguumsókn Íslands í ESB fengi meðferð,  að Icesave skuldin yrði borguð eða tryggð af Íslandi að fullu. Til að fylgja þessu eftir, frysti hann eigur Íslands í Bretlandi og  beitti til þess lögum sem ætluð voru til að stöðva fjárþvott og aðgang hryðjuverkasamtaka að fjármagni.

Nú er hann á förum og það sem hann sagði við Ingibjörgu Sólrúnu á sínum tíma skiptir þá ekki lengur máli. Það sem Árni Matt sagði eða sagði ekki við Darling, skiptir heldur ekki máli. Darling verður sá næsti til að yfirgefa stjórn Browns.  

Íslendingar ættu því að bíða með undirskriftir á Icesave nauðungarsamningunum um stund og sjá til. Um leið og Gordon fer, leysast ýmiss samskiptamál sem staðið hafa í vegi Íslands til að ná réttlátari samningum um Icesave skuldirnar í Bretlandi. Talað er um að ný stjórn geti tekið við eftir aðeins 23 daga. Er ekki rétt að bíða og sjá til?

Ísland ekki lengur í fyrsta sæti

Um árabil hefur Ísland trónað á toppi listans yfir þau lönd sem talin eru öruggust heim að sækja í veröldinni. Listinn sem kallaður er "Global pease index" setur nú Nýja Sjáland í fyrsta sæti enn fellir Ísland niður í það 4, niður fyrir Noreg sem er í 2. sæti og einnig Danmörku sem hann setur í 3. sæti.

Ástæðurnar fyrir falli Íslands á listanum eru raktar til efnahagslegs óstöðugleika landsins og versnandi afkomu þjóðarinnar.

Bretland er í 35. sæti og Bandaríkin í 83. Neðst á listanum sem fyrr í 144 sæti er Írak.

Við gerð listans eru 23 atriði höfð til viðmiðunnar. Þar á meðal þátttaka þjóðarinnar í styrjöldum, staða mannréttinda, tíðni morða, tala fanga, þátttaka í vopnasölu og tilhögun lýðræðis.

Í skýrslunni sem fylgir listanum er greint frá því hvernig  kreppan hefur valdið óróa og ófriði í flestum löndum heimsins og hvernig atvinnuleysi og hækkandi matvöru og eldsneytisverð hefur haft neikvæð áhrif á friðarstuðul þeirra.

Í dagblaðinu "The Guardian" er fjallað í dag um listann og sagt að þetta sé enn ein niðurlægingin sem Ísland hefur þurft að þola upp á síðkastið. Fyrirsögn fréttarinnar er "Færðu þig til hliðar óheppna Ísland."

Baugsbossar styrkja aftur stöðu sína í Bretlandi

Um hríð hefur ekki borið mikið á fréttum um Ísland eða Íslendinga í bresku pressunni. En í dag vekur The Mail on Sunday athygli á því að Baugsbossarnir Gunnar Sigurðsson og Jón Ásgeir sé aftur farnir að færa sig upp á skaftið í bresku athafnalífi, þrátt fyrir að fjöldi manns sitji með sárt ennið eftir viðskiptaævintýri þeirra í landinu. 

Gunnar er nú aftur komin í stjórn House of Fraser en hann gaf eftir stöðu sína þar á síðasta ári. Hann er þá í stjórn sjö fyrirtækja, þar á meðal fyrrum Baugseigninni Aurum Holdings sem eiga skartgripakeðjuna Goldsmiths og Corporal Limited sem eiga leikfangaverslunina Hamleys. Sigurður situr einnig í stjórn móðurfyrirtækis House of Fraser sem heitir Highland Group þar sem hann hefur setið frá því árið 2006. Jón Ásgeir sem einnig á sæti í stjórn Highland Group er stjórnarformaður Iceland verslunarkeðjunnar sem selur frosin matvæli í Bretlandi.

 

Hvernig þú getur sigrað kreppuna

Svarið er ekki eins flókið og þú heldur. Ef þú ert þeirrar skoðunar að núverandi hagstjórn sé á réttri leið eða að ekkert betra sé í boði, þarftu að skipta um skoðun. Plástrar á graftrarkýlin duga skammt þegar allt blóðið er sýkt. Allt bendir til að björgunaraðgerðir núverandi stjórnvalda á Íslandi muni ekki hafa nein áhrif önnur en að auka á erfiðleikanna, rétt eins og þreytt úrræði Browns í Bretaveldi við að moka lánuðum peningum í  bankahítina. Það sama er upp á teningnum hjá Obama sem mikið til gerir það sama og Brown og reynir jafnframt að kikkstarta atvinnulífinu með séraðgerðum. Það er sama hvert er litið, hvarvetna blasir við ráðleysið og skort á hugmyndafræði til að takast á við sí dýpkandi heimskreppu, sigrast á henni og byggja upp að nýju. 

Úrræðin sem gripið hefur verið til fram að þessu og þau sem sögð eru í farvatninu, eru grundvölluð á sömu hagfræðikenningunum og orsökuðu kreppuna. Þau rök að hagfræðin lúti  lögmálum sem séu óháð þankagangi þeirra sem að hagstjórninni koma, hafa verið kyrfilega hrakin. 

Það er löngu orðið ljóst og viðurkennt að hinar djúpu sprungur í hagkerfinu eru ekki aðeins af völdum andvaraleysis sem er innbyggt í hagfræðikenningarnar,  heldur djúpstæðum fölskum ályktunum um eðli hagstórnar í heimi sem skroppið hefur saman á síðustu öld í eitt alheimslegt þorp.

Kenningarnar ollu hruninu fremur enn nokkuð annað. Þrengingarnar af völdum þeirra munu vara svo lengi sem þær varða leið okkar. Kreppan er í því samhengi ekki skammtíma fyrirbrigði sem kemur til með að lagst, heldur viðvarandi ástand. Sprungurnar verða ekki ekki lagfærðar því þær hafa gliðnað og eru orðnar að gjám. 

Grundvallarmarkmið hina gamla og meingallaða hagkerfis er viðhald og sköpun hagvaxtar. Sífeldur hagvöxtur kallar á stöðuga útþenslu og hún á meiri og stöðugri neyslu bæði ríkis og almennings. Aukin neysla kallar á aukin ágang á auðlindir jarðarinnar sem eru ekki ótakmarkaðar og um leið og þær þverra, er komið á endastöð. 

Seint á síðustu öld var gripið til gripið til falskrar verðmætasköpunar um allan heim, sérstaklega með ofmati fasteigna,  til að fjármagna neyslu einkum vesturlada um hríð og forða hjólum kerfis sem í raun var komið í þrot, frá því að stöðvast.  Nú hefur þetta falskerfi hefur verið afhjúpað og komið er að skuldadögum. Núverandi kreppa mun halda áfram að dýpka uns brugðist verður við með nýjum viðhorfum til hagstjórnar og nýju hagkerfi í framhaldi af því. 

Upptaka nýrra hagfræðikenninga er það eina sem dugar. Það mun taka tíma að koma þeim í gagnið en ef það verður ekki gert, mun hrunadansinn halda áfram og enda með stórkostlegum hörmungum.

Megin áherslur hinnar nýju hagstjórnar

Hin nýja hagstjórnarfræði hefur ekki arðsemi eða hagvöxt að aðalmarkmiði. Aðalmarkmið hennar er að skapa jafnvægi þar sem framboð verður aldrei meira en eftirspurn og öfgar auðs og fátæktar í heiminum hverfa. 

Hún byggir á lífrænum vexti frekar en mekanískum eins og hagkerfisómyndin sem við búum við gerir.

Raunverulegar auðlindir jarðarinnar, fæða, orka og hráefni eru undirstaða gjaldmiðlanna ekki huglægt mat á tilbúnum eða fagurfræðilegum hlutum. Gull eða eðalsteinar eru t.d. ekki ásættanlegar baktryggingar gjaldmiðils.

Upptaka alheimslegs gjaldmiðils er nauðsynlegur hluti af  þessri heilrænu lausn sem leggur áherslu á að öll hagræn sýn nái til alls heimsins í senn, ekki aðeins ákveðinna landa eða álfa.

Lífrænn vöxtur felur í sér þann skilning að ef einn hluti hinnar lífrænu einingar verður útundan, mun öll lífveran þjást. Fjármagn heimsins verður að flóa og næra allan heiminn eins og blóð líkamans flóir um og nærir hann allan.

Grundvallarforsenda fyrir upptöku hins nýa hagkerfis er samhliða tilkoma jafnra tækifæra til menntunar í öllum löndun heims þar sem einstaklingsbundnir eiginleikar hvers og eins fá að njóta sín.

Dæmi um breytingar sem yrðu á högum fólks:

Innláns vextir mundu vera 3% og útlánsvextir aldrei meiri en 4%.

Engir tollar mundu vera á varningi og engar niðurgreiðslur eða jöfnunargreiðslur til útvegs, landbúnaðar eða annara atvinnugreina leyfðar.  

Tekjuskattur mundi aldrei vera hærri en 19% og  fólk fengi sjálft að ákveða og sækja um þá prósentu sem það vill greiða hvert ár.

Harry Potter og leyndarmál batnandi efnahags

Ekki hafa allir þurft að lúta í gras fyrir kræklóttri krumlu kreppunnar og sumum vegnar betur nú en nokkru sinni fyrr. Svo er um hinn 19 ára gamla Daniel Radcliffe, þann sem leikur hinn magnaða og göldrótta Harry Potter. Á síðasta ári óx auður hans um 10 milljónir punda sem gerði hann að auðugasta táningi Bretlands og í 12 sæti yfir auðugustu ungmenni landsins þegar miðað er við þá sem eru 30 ára eða yngri. Áætlaður auður Daniels er í dag um 30 millj. punda og mun að líkindum verða yfir 70 millj. þegar að sjöunda og síðusta Harry Potter kvikmyndin kemur út. Daníel er ríkari en prinsarnir þeir; William og Harry sem hvor um sig eiga 28 millj. punda.

Emma Watson, einn af mótleikurum Daníels, þ.e. sú sem leikur Hermione Granger, í kvikmyndaútgáfunni af verkum JK Rawling, er sögð eiga 12 millj. punda og kemst þannig einnig á blað yfir 100 ríkustu ungmenni landsins.

Sjálf þurfti Rawling að sjá á bak talsvert mörgum af sínum milljónum, því auður hennar skrapp saman heil 11% og féll úr 560 millj. pundum niður í 499.

Flestir á listanum yfir 100 ríkustu ungmennin hafa erft peningana sína og það eru aðeins tveir ungir menn sem sjálfir hafa aflað sér meira fé en Daníel. Þeir eru Formúlu l ökuþórinn Jenson Button og hrakfallabálkurinn og framherji Newcastle, Michael Owen, hvor um sig talinn eiga 40 millj. punda.

Á síðasta ári féll tala Billjónera á Bretlandi úr 75 niðrí 43. Það hlýtir að hafa verið skelfilegt fyrir þetta fólk að horfa á eftir öllum þessum billjónum, hvert sem þær fóru nú allar.

Sá sem tapaði mest af peningum af öllum í Bretlandi er auðjöfurinn Lakshmi Mittal. Hann tapaði 17 billjónum punda og nú á hann aðeins 10.8 billjónir eftir. Hann er samt áfram ríkastur allra Breta.

Roman Abrahamovich tapaði líka talverðu og innstæðan hans féll frá 11,7 billjónum í 7. Hann er annar ríkasti maður Bretlands.

Bæði Lakshmi og Roman voru auðvitað ekki fæddir Bretar en það var sá sem er þriðji ríkasti maður landsins, Hertoginn af Westminster sem á í fasteignum 6.5 billjónir. Hann erfði jafnframt mest af sínum auði.

Nokkrir af auðugustu mönnum landsins töpuðu ekki, heldur græddist talvert fé í kreppunni.

Á meðal þeirra er Sir Kevin Morrison, fyrrverandi yfirmaður Morrisson verslanakeðjunnar. Hann græddi 11% á árinu og á núna 1,6 billjón punda. Þá jók Mohamed al Fayed, eigandi Harrods auð sinn um 17% og á í hólfinu sínu 650 millj. En hlutfallslega græddu þau Peter og Denise Coates, eigendur net-veðmálsíðunnar BET356, mest allra.  Peningarnir þeirra jukust um þriðjung og þau eiga nú 400 millur í pundum.

PS. Að lokum þetta, margur verður af aurum api og það er auðveldara fyrir kameldýr að komast í gegnum nálarauga en fyrir ríkan mann að komast til himnaríkis, að maður tali ekki um ríkan apa.

Wall Street nornin

Árið 1998 safnaði bandaríska tímaritið American Heritage Magazine saman nöfnum 40 auðugustu Bandaríkjamanna fyrr og síðar miðað við gengi dollarans það sama ár. 39 karlmenn voru á þeim lista og aðeins ein kona. Enn í dag er hún talin auðugasta konan sem Bandaríkin  hafa alið. Hún hét Hetty Green og þegar hún lést árið 1916 voru auðævi hennar metin á rúmar 100 milljónir dala. (17 billjónir á núvirði bandaríkjadollara)

 Hetty Green var mjög fræg á sínum tíma, ekki fyrir auðævi sín, heldur fádæma nísku.

Hetty varð auðug á afar hefðbundin hátt, þ.e. hún erfiði mikið fé. Faðir hennar sem bjó í New Bedford í Massachusetts varð ríkur á hvalveiðum og þegar Hetty Howland Robinson fæddist árið 1834 var hann þegar orðin þekktur kaupsýslummaður. Hetty fékk snemma áhuga á fjrámálum  og lærði að stauta á læri föður síns sex ára að aldri, þegar hann las kaupsýslutíðindin. 13 ára hóf hún að færa bókhald föður síns og fjárfesti laun sín á verbréfamarkaðinum. Í öllum fjárfestingum sínum fór hún afar varlega og kom sér í því efni upp vinnureglum sem hún fylgdi allt til dauðadags.

Í "villta vestrinu" varð til málsháttur sem sagði; "Þegar að staðreyndir verða að goðsögn, prentaðu þá goðsögnina". Sögurnar af nísku Hetty voru frægar um öll Bandaríkin á sínum tíma. Sagt var að þegar hún varð 21. árs hafi hún neitað að tendra kertin á afmæliskökunni sinni. Daginn eftir afmælisdaginn tók hún kertin og skilaði þeim aftur í verslunina þar sem þau höfðu verið keypt og fékk þau endurgreidd.

Þegar að faðir hennar dó, erfði Hetty eina milljón dollar eftir hann og aðrar fjórar sem bundnar voru í sérstökum sjóði. Tveimur vikum eftir dauða föður hennar, lést auðug frænka hennar sem lofað hafði Hetty að hún mundi arfleiða hana að tveimur milljónum dollara. Þegar á daginn kom að frænkan hafði aðeins ánafnað Hetty 65.000 dollurum í erfðarskrá sinni, reiddi Hetty fram aðra erfðaskrá sem var handrituð af henni sjálfri. Hetty uppástóð að gamla konan hefði fengið hana til að rita nýja erfðaskrá skömmu áður en hún lést og þá ánafnað Hetty allan auð sinn. Það tók Hetty fimm ára baráttu fyrir dómstólum landsins að fá þessa nýju erfðarskrá viðurkennda en það gekk að lokum.

Hetty grunaði alla þá sem sóttust eftir að giftast henni að ágirnast auð hennar meira en hana sjálfa og því festi hún ekki ráð sitt fyrr en hún var orðin 33 ára. Hún giftist Edward Henry Green sem einnig var kaupsýslumaður. Hetty var öllu glúrnari í viðskiptum en Edward og þegar að hún neyddist til að borga fyrir hann skuld, losaði hún sig við skuldina og eiginmanninn í leiðinni.

Þegar að Ned sonur hennar var 14 ára, lenti hann í slysi á snjósleða. Annar fótleggur hans hrökk úr liðnum en móðir hans neitaði að leggja drenginn inn á sjúkrahús. Í staðinn reyndi hún að lækna hann sjálf og leita til læknisstofa sem veittu frýja þjónustu. Að lokum fór svo að drep hljóp í fótinn og taka varð hann af við hné.

Dóttir hennar Sylvía, bjó með móður sinni fram að þrítugu. Öllum vonbiðlum var hafnað þar sem Hetty þótti engin nógu góður fyrir dóttur sína.

Þegar hún loks leyfði ráðhag dóttur sinnar og Matthew Astor Wilks sem giftu sig 1909, lét Hetty Matthew skrifa undir kaupmála þar sem hann afsalaði sér öllu tilkalli til auðæva Sylvíu, þótt hann væri sjálfur ekki beint bláfátækur þar sem eignir hans voru metna á meira en 2. milljónir dala.

Hetty var skuldseig með eindæmum og greiddi aldrei reikninga án þess að röfla yfir þeim. Oftast enduðu ógreiddir reikningar á hendur henni í lögfræðiinnheimtu.

Sagt er að eitt sinn hafi hún eytt hálfri nóttu í að leita að tveggja senta frímerki.

Eftir að fyrrum eiginmaður hennar lést árið 1902, flutti hún frá heimabæ hans í Belloes Falls í Vermont til Hoboken í New Jersey, til að ver nær kauphöllinni í New York borg. Hún klæddist alltaf svörtu og fór á fund við kaupsýslumenn og bankastjóra á hverjum degi. Klæðnaður hennar og sérviska urðu til ess að hún var uppnefnd Wall Street nornin.

Allt sem Hetty tók sér fyrir hendur virtist enn auka á munmælasögurnar sem af henni fóru. Hún bjó í herbergiskytru sem hún leigði og eyddi aðeins um 5 dollurum á viku til lífsviðurværis.

Hún gerði oft langan hlykk á leið sína til að kaupa brotið kex í heildsölu. Hún klæddist sama kjólnum dag eftir dag uns hann lak í sundur á saumunum. Þegar hún komst ekki lengur hjá að þvo flíkina, skipaði hún svo fyrir að hún skyldi aðeins þvegin að neðan þar sem hún skítugust.

Hádegisverður hennar var hafragrautur sem hitaður var á ofninum í skrifstofu hennar í Seaboard National Bank þar sem hún vildi ekki greiða leigu fyrir sér húsnæði.  Eini munaðurinn sem hún leyfði sér tengdist hundinum hennar, sem borðaði miklu betri mat en Hetty sjálf.

Oft leituðu borgaryfirvöld í New York til Hetty til að fá lán svo borgin gæti staðið í skilum. Í þrengingunum 1907 lánaði hún borginni 1.1 milljón dollara og fékk greitt í skammtímavíxlum.

Í elli þjáðist Hetty af slæmu kviðsliti en neitaði sér um læknisaðgerð sem kostaði hefði hana 150 dollara. Hún fékk slag oftar en einu sinni og var bundin við hjólastól síðustu ár ævi sinnar.

Hún óttaðist að henni yrði rænt og lét rúlla sér krókaleiðir til að forðast þá sem hún hélt að væru á eftir sér. Hún hélt því fram á gamalsaldri að eitrað hefði verið fyrir föður hennar og frænku.

Þegar að Hetty dó árið 1916, þá 81 árs, rann allur hennar auður til tveggja barna hennar, Ned og Sylvíu sem ekki tileinkuðu sér sama lífsmáta og móðir þeirra og eyddu fé sínu frjálslega og af gjafmildi.

Allt að 30% munu annað hvort ekki kjósa eða skila auðum og ógildum atkvæðaseðlum

Það líður senn að ögurstundu og brátt verða niðurstöður "stóru" skoðunarkönnunarinnar sem við köllum kosningar, ljósar.

Flokkarnir og framboðin hamast dag og nótt við að koma höggi á hvort annað, gömlu góðu klisjurnar bergmála í fjölmiðlunum og hýreygir lygarar brosa til okkar sem best þeir kunna og þess á milli núa þeir hvor öðrum um nasir misgjörðunum og óheiðarleikanum sem þeir allir eru ofurseldir.

Og hvernig mun fólk bregðast við? Þeir sem enn trúa á mátt og megin stjórnmálaflokkana munu eflaust skipta sér niður á þá sem þeir hafa ákveðið að halda með í þetta sinn.

En margir hafa ákveðið að taka ekki lengur þátt í þessari svikamillu sem kölluð er flokkapólitík.

"Minni" skoðanakannanir hafa upp á siðkastið gefið sterklega til kynna að stærsti hópurinn og þess vegna einu raunverulegu sigurvegarar þessara kosninga verði þeir sem skila auðu, kjósa ekki eða ógilda atkvæðisseðla sína á annan hátt. - Ef fer sem horfir getur það orðið allt að 30% þeirra sem eru á kjörskrá og er hærra hlutfall en fylgi nokkurs framboðs eða stjórnmálflokks sem býður fram miðað við skoðanakannanir síðust daga. 

Talið er að allt að 12% muni skila auðu, 3% ógildu og 16% muni ekki mæta á kjörstað. Þessar tölur eru fengnar með því að taka mið af kjörsókn 2007 sem var 83,6% og hlutfalli ógildra og auðra seðla sama ár og nýlegum skoðanakönnunum. (Sjá hér)

Þetta háa hlutfall auðra og ógildra atkvæðaseðla sem búist er við að komi í kassana á kjördegi, má örugglega rekja til óánægju þeirra Íslendinga sem gera sér grein fyrir að ekkert bendir til þess að stjórnmálamenn ætli að taka öðruvísi á málum en hingað til hefur verið gert. Að skila auðu, ógilda atkvæðaseðilinn eða mæta hreinlega ekki á kjörstað, er beint framhald af andófinu sem fyrir nokkru var kallað "búsáhaldabyltingin".

Öllum stjórnmálflokkunum hefur tekist að drepa á dreif áherslumálum hennar og gert inngöngu í Evrópubandalagið að megin kosningamálinu. Það var svo sem fyrirséð, enda kunna þeir ekkert annað en einhverjar tæknibrellur til að hylja yfir andlega fátækt sína.

Kröfurnar um að flokksræði víki fyrir alvöru lýðræði, um persónukjör og stjórnlagaþing,  hafa allar endað í skrumi alþingismanna og kvenna, sem samt sækjast flest eftir umboði kjósenda til að halda ruglinu áfram eftir kosningar.

Að sigra heiminn er eins og að spila á spil

með spekingslegum svip og taka í nefið.

(Og allt með glöðu geði er gjarna sett að veði).

Og þótt þú tapir, það gerir ekkert til,

því það er nefnilega vitlaust gefið.

Steinn Steinar

Og hverjir ætla svo að halda áfram að spila?

X-Autt

Stutt spjall við vændiskonu um nýju vændislögin

Ég hringdi í íslenska vinkonu mína sem stundar vændi á eigin vegum í Reykjavík til að spyrja hana hvernig nýju vændislögin sem gerðu starfsemi hennar löglega á Íslandi, legðust í hana. Hún var fljót að taka það fram að í raun væri starfsemi hennar ekki að fullu lögleg, þar sem það væri enn ólöglegt að henni væri borgað fyrir vændið og að þeir sem keypu þjónustu hennar gætu þurft að borga sektir eða jafnvel lent í fangelsi ef það sannaðist á þá að þeir hefðu borgað sér fyrir hana. Henni fyndist  ekki réttlátt að geta sjálf selt vöru, en enginn mætti kaupa af henni vöruna. Hún sagðist ekki alveg sjá hvernig það kæmi heim og saman við frjálsa og óhefta viðskiptastefnu.

Hún var samt mjög ánægð með að ekki væri lengur hægt að gera greiðslur til hennar upptækar, svo fremi sem þær hefðu verið reiddar fram og  það væri vissulega mikil bót fyrir hana persónulega að þurfa ekki að óttast það að verða kærð fyrir ólöglega iðju.

Hún sagði líka að miðað við hvernig vændi væri að stærstum hluta stundað á Íslandi, þar sem flestar vændiskonur hafa fasta og áreiðanlega viðskiptavini, væri mun erfiðara fyrir lögreglu að sanna það að einhver hefði borgað fyrir vændið. Sjálf sagðist hún aldrei sjá peninga orðið, allt færi fram með kortagreiðslum, millifærslum og innlögnum, sem aldrei færu inn á einkareikninga, heldur beint inn á skráð þjónustufyrirtæki.  

Hún sagði að þær stelpur sem hún þekkti í bransanum væru fyrir löngu búnar að koma sér upp leiðum svo að ekki væri hægt að rekja greiðslurnar til þeirra svo auðveldlega.

Hún taldi einnig að nýleg lög ættu eftir að koma verst við stelpur sem væru að selja sig af því þær væru í dópinu því þær þyrftu reiðufé strax til að fjármagna neysluna. Lögin mundu fæla frá þeim kúnanna því lögreglan mundi einbeita sér að þeim frekar en viðskiptavinum stelpna sem þeir vissu að þeir gætu aldrei sannað neitt upp á. Í kjölfarið mundu dópstelpurnar trúlega hrekjast meira út í afbrot eins og þjófnaði og rán.

Rautt kvikasilfur

Amma átti eina slíka enda voru þær afar algengar. Það hljóta enn að vera þúsundir til á íslenskum heimilum. Ef þú átt gamla SINGER saumavél, getur þú selt hana fyrir allt að 50.000 pund á ebay. Þetta háa verð er nýlega tilkomið og um þessar mundir eiginlega eingöngu bundið við Sádi-Arabíu.

Þar um slóðir eru menn sannfærðir um að í SINGER saumavélum sé að finna leyndardómsfullt efni sem gengur undir nafninu Rautt kvikasilfur. Rautt Kvikasilfur er svo verðmætt að margar milljónir fást fyrir nokkur grömm af því.

Rautt kvikasilfur kom fyrst fram á sjónarsviðið seint á síðustu öld og á að hafa ýmsa eiginleika, allt frá því að vera svo geislavirkt efni að það megi nota  í atómsprengjur eða til að finna fjársjóði sem faldir hafa verið í jörðu.

Ef þú vilt ganga úr skugga um hvort SINGER saumavélin þín hefur Rautt Kvikasilfur að geyma, skaltu bera farsímann þinn upp að henni. Ef þú missir sóninn og línuna, ertu ríkari en þú gerðir þér grein fyrir.

Þrátt fyrir útbreidda trú á tilvist efnisins hefur aldrei tekist að fá skýr svör við hvað Rautt kvikasilfur raunverulega er. Um það eru margar tilgátur, en líklegast er að hér sé á ferðinni enn ein nútíma-flökkusagan. Hér er að finna upplýsandi grein um "efnið".

Vatn

"Vatn er olía framtíðarinnar" "Vatn verður meira virði en gull"  "Vatn er gjaldmiðill framtíðarinnar"  

Allt eru þetta fyrirsagnir úr fjölmiðlum heimsins fyrir fimm árum. Þessi umtalaða framtíð er komin. Vatn er alveg við að verða verðmætasta vara heimsins. Og íslendingar ráða sem stendur yfir dágóðum forða ferskvatns. Hvenær stórfeldir vatnsflutningar frá landinu verða að veruleika, er aðeins tímaspursmál. Eitt er víst að vandamál heimsins verða ekki leyst án þess að til þess komi.

Þegar í dag líta margir alþjóða-hagfræðingar svo á að vatn sé verðmætara en olía. Þrátt fyrir að 70% yfirborðs jarðarinnar sé þakið vatni er aðeins 3% hæft til drykkjar. Af þeim 3% er tveir þriðju hlutar bundnir í snjó og jöklum. Því er aðeins 1% af öllu vatni heimsins aðgengilegt til neyslu. 97%  er saltvatn eða sjór sem ekki er hægt að nota til neyslu eða jarðræktar.

Það er ekkert meira af ferskvatni á jörðinni nú en til var fyrir milljón árum. En í dag deila 6.000.000.000. manns vatninu, auk landdýranna. Síðan árið 1950 hefur mannfjöldi jarðarinnar tvöfaldast og vatnsnotkun þrefaldast.

Vatnsskortur er víða orðið alvarlegt vandmál í heiminum og upp á síðkastið á svæðum þar sem hans hefur ekki gætt fyrr.  

Samkvæmt skýrslum Sameinuðu þjóðanna liggja í  50% af sjúkrarúmum heimsins, sjúklingar sem veikst hafa af slæmu eða menguðu vatni. Í þróunarlöndunum má rekja 80% allra sjúkdóma til mengaðs vatns eða vatnsleysis. 5 milljónir deyja árlega af þeim sjúkdómum. Talið er að 1,1 milljarður manna líði daglega alvarlega fyrir vatnskort og að sú tala muni fara í 2.3 milljarðar fyrir árið 2025.

Iðnvæðing heimsins á einnig þátt í að gera heilnæmt drykkjar vatn að munaðarvöru. Á þéttbýlum svæðum eins og í Kína, á Indlandi, í Afríku, Mexíkó, Pakistan, Egyptalandi, og í Ísrael hefur fersku vatni verið fórnað fyrir mengandi iðnað.  

Jarðrækt og áburður valda mestu vatnsmenguninni í heiminum en Skordýraeitur á þar einnig stóran þátt.

Þótt jarðvegshreinsun og eiming vatns sé í dag mikill iðnaður er talið að allt að 95% skólps frá almenningi og 75% af iðnaðarskólpi sé hleypt út í yfirborðsvatn án allrar meðhöndlunar.