Omnium gatherum / Margt smálegt...

Í umræðunni um hversu margslunginn rótgróinn rasismi grasserar í samfélaginu, hér sem annarsstaðar, hafa komið fram kröfur um að þekkt vörumerki og slagorð í auglýsingum, verði endurskoðuð. Eitt kunnasta dæmið er hið umdeilda vörumerki sýrópsins góða sem þekkt er undir "Aunt Jemima" sýróp. Fyrirtækið sem framleiðir sýrópið hefur nú látið undan þrýstingi og ákveðið að láta endurgera vörumerkið.

Hér á landi hefur verið bent á bæði í ræðu og riti að SAMBO vörumerki sælgætisgerðarinnar Kólus sé rasískt og því beri að taka það úr umferð. Sambo er óneitanlega niðrandi orð, einkum í Suður-Ameríku þar sem það er haft um fólk haft um fólk sem komið er bæði af blökkufólki og Suður-Ameríku Indíánum. Orðið er líklega komið frá Kongóska orðinu nzambu, sem þýðir api. Spurningin er hvort ekki sé tímabært fyrir stjórnendur Kólus ehf, sem ætíð hafa hafnað því að orðið væri rasísk, að endurskoða afstöðu sína.

Ofarlega á turni Bessastaðakirkju, getur að líta þetta skjaldarmerki sem fáir kunna kannski skil á. Af því hversu hátt það er, veita fáir því jafnan athygli. Á skildinum má sjá þrjá fugla og er fjaðradúskur yfir þeim. Fuglarnir eru af orra ætt (black grouse) eins og rjúpan og voru stundum kallaðir "úrhænsn" á fornmáli. Heimkynni þeirra eru Evrópa og Asía.
Skildinum var komið þarna fyrir af Moltke nokkrum greifa sem var stiftamtmaður á Íslandi 1819-23 og er þar komið skjaldarmerki ættar hans. Moltke stóð fyrir endurbótum á turninum og notaði tækifærið til að skilja eftir sig þetta minnismerki um valdatíð sína og ætt.

Sjónvarpsumræður Trump og Clinton í nótt, sönnuðu í eitt skipti fyrir öll að stjórnmál í Bandaríkjunum, eru hætt að þykjast snúast um stjórnmál, hvað þá skynsemi eða sannleika. Trump hefur tekist að sýna fram á með fylgi sínu, að stór hluti Bandaríkjamanna kýs fáránleikann umfram allt annað og vill fá afskræminguna ómengaða og beint í æð. Kannski er það bara ágætt að hnignunin í USA sé að fullu opinberuð því Trump er ekkert annað en Hillary í spéspegli. - Það er illa komið fyrir heiminum þegar að pólitísk raunvera valdamesta ríki hans, tekur fram í fáránleika allri mögulega ímyndaðri satíru. En hvað getur heimsbyggðin annað gert en býsnast og vonað það komi ísöld áður en að einhver trúður í hvíta húsinu þrýstir á rauða hnappinn.

	Er sigur úr augnsýn?
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég er búsettur um þessar mundir í miðbæ Reykjavíkur.Ákvað að gerast Latte lepjandi miðbæjarrotta eins og einhver orðaði það. Hugsaði með mér hversu þægilegt það gæti verið að þurfa ekki að sækja neitt langt að, geta skroppið á veitingastað og rölt heim.

Fyrir aðeins þremur árum, árið 2013 þegar ákvörðunin var tekin, var fjöldi ferðamanna í borginni svo til viðráðanlegur. Þá sóttu landið heim um 700.000 ferðamenn á ári. Nú hefur sú tala tvöfaldast og það sem gerði miðborgina eftirsóknarverða í mínum augum er horfið. Hver einasta hola er orðin að viðverustað túrista á öllum tímum sólarhringsins. Hvergi er afdrep að finna fyrir þá sem vilja rifja það upp hvernig á að eiga samræður á íslensku. Um alla miðborgina standa yfir byggingaframkvæmdir til að hýsa enn fleiri ferðamenn sem í vændum eru og jafnvel á sunnudagsmorgnum eru borvélarnar og högghamrarnir komnir í gang fyrir það sem áður var talinn almennur fótaferðatími. - 

Andrúmsloftið er mettað græðgi og minnir óneitanlega á ástandið á aflaárunum miklu þegar að mestu skipti að moka sem mestum fiski upp úr sjónum og hirt var lítið um gæðin. Bolfiskurinn í kösinni var stungin fyrir miðju og Skötuselnum hent. - 

Og auðvitað er það ekki bara miðbær Reykjavíkur sem er sprunginn á límingunum vegna ferðamannfjöldans. Á Hakinu á Þingvöllum troðast túristarnir upp á útsýnispallinn til að geta smellt af sér mynd með það sem þeir trúa að sé "Evrópa" í baksýn. Á Geysi lítur Kantínan út eins og veitingatjaldið á votri Þjóðhátíð í Eyjum og við Gullfoss keppast ferðamenn við að klofa yfir keðjur og skilti sem vara þá við hættunni að fara lengra. - Bílastæðið við Seljalandsfoss er eins og mauraþúfa, við Skógarfoss er það ófært svað sem heimamenn hafa ekki við að moka í. Við Sólheimajökul það sama og Reynisfjara  er nú orðin vinsæll áfangastaður adrenalíns fíkla.

Já margt er mannsins böl, en þetta er heimatilbúið. Og eftir höfðinu dansa limirnir. Stefnuleysi stjórnvalda í ferðamálum endurspeglast best í hversu staðföst þau eru í að neita því að beina fjármagni í uppbyggingu innviða landsins sem er nauðsynlegt til að taka á móti þessum fjölda ferðamanna. - Slíkt er í raun óskiljanlegt þegar að horft er til þeirra miklu tekna sem ríkið hefur af ferðamennskunni.- 

Er það furða þótt að fólk fari að spyrja sig hvort stefnan sé í raun sú að drepa af sér þessa atvinnugrein, en sjúga úr henni eins mikið og hægt er á meðan hægt er. Leyfa sinnuleysinu að grassera þangað til að úr verður algert öngþveiti og þá verður sjávarútvegurinn kannski aftur stærsta mjólkurkúin. Æ ég veit ekki...

Margir vina minna hafa sagt við mig að það sé best að "LIFA Í NÚINU". Þeir eiga við að best sé að vera ekki að velta sér of mikið upp úr fortíðinni og hafa ekki of miklar áhyggjur af framtíðinni. Eða það held ég alla vega. Fyrst tók ég þá alvarlega og reyndi bókstaflega að lifa í núinu. Mér tókst það aldrei og ég efast stórlega um að það sé hægt því mín reynsla er að jafnskjótt og þú lifir núið er það orðið að fortíð. Og jafnvel þótt núin hrannist upp, nær vitund mín aldrei að skynja "núið" öðruvísi en fortíð. Þetta varanlega "nú" er ekki til í þessum heimi. Kannski í öðrum heimi eða heimum þar sem tíminn er ekki til. -

Nú, nú segja þá einhverjir, hvar er þá "best" að lifa?

Varla dugar að lifa í fortíðinni eða núinu sem, eins og ég sagði áðan er í raun hluti af fortíðinni. Þrátt fyrir það segja margir að einhverjir aðrir séu fastir í fortíðinni. Þetta er oft notað um allskonar afturhaldsseggi og rétttrúaða pólitíkusa og mannkynslausnara. Ég hef reyndar hitt fólk sem telur sig lifa á öðrum tímum en þeir í raun og veru gera, það er eins og við hin sjáum það, en það hefur aðallega verið fólk illa haldið af einhverjum hrörnunarsjúkdómum.

Það virðist segja sig sjálft að "best" sé að lifa í framtíðinni. Og ekki bara best, heldur eina mögulega lífið sé í henni. Dagurinn í dag er síðasti dagurinn í lífi þínu fram að þessu. Jafnskjótt og núið kemur er það orðið að fortíð. Þnnig má segja að best sé að lifa í framtíðinni, því það sem ég á eftir af lífi verður eitt þar um slóðir. Að auki býður framtíðin upp á miklu meiri möguleika en fortíðin, alla vega á persónulegu nótunum, sem eru jú einu nóturnar sem skipta máli. Ég get velt fyrir mér hvernig heimurinn verður eftir 4000 ár, gert áætlun um að skrifa lærðar bókmenntir á næstu 10 árum og hvað ég ætla að hafa í matinn annað kvöld. Möguleikarnir virðast endalausir og eru það alveg þangað til að þetta bölvað nú takmarkar þá og setur þá inn í fortíðina.

Framtíðin er sem sagt málið. Allt sem hér er skrifað tilheyrir núna fortíðinni, bæði þinni og minni lesandi góður og því fer vel á því að það sé skrifað í sand hinnar iðandi eyðimerkur sem internetið er. 

Það er af sem áður var er ekki þýddi að deila við dómarann. Þessu nýlunda að geta áfrýjað dómum eftir á, hlýtur að vekja upp enn á ný þá spurningu hvort ekki sé betra að fá endanlegan dóm strax, með því að taka upp svipað kerfi og lengi hefur verið notað í ameríska fótboltanum. þar er notast við video upptökur til að endurskoða leikatriðin á meðan leikurinn stendur enn yfir. Með því að fella niður rauða spjaldið eftir að leik er lokið er verið að viðurkenna að dómarinn hafi gert mistök og að Waynne hefði átt að fá að halda áfram leiknum. Ef að knattspyrnusambandið væri sjálfu sér samkvæmt, ætti leikurinn að spilast aftur.

	Rauða spjaldið fellt niður
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er staðreynd að tugir þúsunda ferðamanna leggja leið sína til Íslands á þessum vetri til þess að sjá norðurljósin. Yfir vetrartímann eru norðurljósin helsta aðdráttarafl landsins ef marka má myndir,umfjöllun og áherslur erlendra ferðasala í bæklingum og á netsíðum sínum. Um þetta er aðeins gott eitt að segja.Norðurljósin eru því Íslandi mikil náttúruauðlind.

En það er samt undarlegt hversu fátæklegar upplýsingarnar eru sem fylgja áróðrinum. Vöntun á upplýsingum um þetta stórbrotna fyrirbæri kemur einkum fram í þeirri útbreiddu skoðun ferðamanna að þeir geti gengið hér að norðurljósunum vísum.

Þetta er til baga, því ferðþjónusta sem ekki nær að uppfylla væntingar fólks, hvort sem þær eru raunhæfar eða ekki, getur ekki þrifist til lengdar.

Á vinsælum ferða-einkunna síðum eins og Tripadvisor fá norðurljósferðir íslenskra ferðaskipuleggjenda einmitt hvað harðasta útreið.

Ísland er vissulega í hópi þeirra fáu landa sem norðurljósin sjást oftast yfir, en það er langt í frá að það sé hægt að reikna með að ljósin sjáist á tilteknum tíma, á tilteknum stað, vari í ákveðin tíma og hafi ákveðin styrkleika.

En einmitt þessi atriði telja margir ferðamenn sjálfsagaðan hlut, ef marka má spurningar þeirra og oft óánægju, þegar þeir gera sér grein fyrir að náttúran hagar sér ekki eins og þeir ímynduðu sér.

	Norðurljós vekja athygli
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Kínversku strandaglóparnir eru komnir til síns heima og það er vel. Gray Line menn gerðu allt sem í þeirra valdi stóð til að hjálpa þeim og langt umfram það sem upp á þá stóð. 

Eða eins og kemur fram í skrifum Þóris Garðarssonar í facebook færslu sinni;

Þrátt fyrir að ítrekað hafi þessar stúlkur farið með rangt mál gegn fyrirtækinu ákváðum við að reyna allt sem við gátum til að greiða leið þessara stúlkna. Þær áttu ekki fyrir gistingu og voru orðnar peningalitlar ákvað fyrirtækið að hjálpa þeim með það. Í því fellst ekki viðurkenning á bótaskyldu eða réttmætum kröfum gegn fyrirtækinu.

	Stúlkunum hleypt inn í Bretland
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt