Nýárskveðja

Um leið og ég þakka öllum bloggvinum og lesendum bloggs míns, gleðilegs árs og friðar, þakka ég kærlega samleiðina á liðnu ári.

Á árinu 2011 birtust á þessu bloggi rétt um 350 færslur og gestafjöldin var tæplega 90.000. Þótt dægurmálin, pólitík og trúmál hafi oftast verið viðfangsefni pistlanna hér, hefur mér tekist að skjóta inn einni og einni grein um önnur áhugamál mín.  Skiljanlega fær slíkt efni dræmari viðtökur en dægurþrasið sem mér finnst stundum miður, en sætti mig samt algjörlega við og er aðeins áeggjan um að reyna að gera betur :)

Sjáumst heil á nýju ári.

Jólatréið mitt

Hér koma myndir af jólatrénu mínu og hvernig ég fór að því að setja það saman. Efniviðurinn gefur ákveðna hugmynd um hvers vegna ég hef ekki efni á að kaupa "alvöru" jólatré. Ég birti þetta hér ef þetta mætti verða einhverjum til aðstoðar og öðrum til varnaðar. Þið skiljið hvað ég á við.

 

 

 

 

Yfir 90% með jólatré

Vændiskonur eða nauðgarar

Þessi frétt um konurnar þrjár frá Zimbabve sem sakaðar eru um að hafa nauðgað 17 karlmönnum á síðustu tveimur árum, virðist hafa fangað ímyndunarafl fólks og fer eins og eldur í sinu um netið.

Sagan fór á flug í síðustu viku þegar að systurnar Sophie (26 ára) og Netsai Nhokwara (27 ára sjá mynd) ásamt Rosemary Chakwizira (28 ára) voru handteknar.

Stúlkurnar voru ákærðar ásamt Thulani Ngwenya, 24, sem er kærasti  Sophie Nhokwara, fyrir líkamárásir þar sem engin lög í ríkinu ná yfir að nauðga körlum.

Meðal fórnarlamba þessarar glæpaklíku er hermaður og lögreglumaður sem konuranar neyddu til samræðis við sig án þess að nota smokka og munu þeir bera vitni við réttarhöldin sem fara fram seinna á árinu.

Einn ákærandinn er 19 ára unglingur sem segir að konurnar hafi úðað yfir sig einhverju efni sem gerðu hann ringlaðan. Síðan  hafi þær gefið sér að drekka einhvern vökva sem vakti upp kynferðislegar girndir hans. Síðan neyddu þær hann til samræðis allar þrjár og notuðu smokka til að safna sæði hans.

James Sabu lögreglumaður segir lögregluna hafa handtekið stúlkurnar og í bíl sem þær óku fundust 31 notaðir smokkar. "Við erum að reyna að finna út úr því hvað þær gerðu við allt þetta sæði sem þær söfnuðu" er haft eftir Sabu.

Það er til þess tekið að þegar konurnar voru handteknar voru þær klæddar "dýrum merkjafatnaði og með dýrar hárgreiðslur."

Furðu fréttir frá Simbabve um furðulega háttu innfæddra þegar kemur að hverskyns galdraathöfnum eru ekki nýjar af nálinni. Sumar þeirra eru vissulega sannar en þessi, verður að viðurkennast, er ein sú furðulegasta.

Nauðga körlum til að safna sæði

Leppalúðar allra landa sameinist

Letihaugurinn og mannleysan Leppalúði skrýðir jólaóróa Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra að þessu sinni. Þessi hægláta karltuska sem engan hemil hefur á hrekkjalómunum sonum og fóstursonum sínum, er ekki kunnur af neinu nema að vera þriðji eiginmaður Grýlu, eftir þá Gust og Bola. 

Hann hefur sig lítið í frammi, virðist frekar ósjálfbjarga og verður að sætta sig við það sem frekju-skassið Grýla úthlutar honum.  -

Sægur er til að ljóðum og vísum um Grýlu og samtíningur einhver um jólasveinana sjálfa. Kveðskapurinn lýsir því venjulega, hvernig þeir allir fara á stjá um jólin, ásamt Grýlu, til að hafa í sig og á með gripdeildum og brögðum, nema Leppalúði sem sig hvergi getur hrært.

Lítið sem ekkert er að finna um Leppalúða. Hann situr heima, óásjálegur og fýldur og bíður þess sem verða vill, augljóst olnbogabarn þessarar þjóðsögu.

Þar ætla þær Ingibjörg Hanna Bjarnadóttir og Ingibjörg Haraldsdóttir að gera á bragarbót, hvort sem sá gjörningur nær að festa sig í sessi og bæta hlut Leppalúða, á eftir að koma í ljós.

Það læðist að manni sá grunur að valið á Leppalúða á óróana þetta árið, hafi ekki alveg verið tilviljun. Sérstaklega í ljósi þess að yfirvofandi er óhóflegur niðurskurður á framlögum ríkisins til lífeyris öryrkja og aldraðra. -

Er verið að minna okkur á að líta ekki  á öryrkja og aldraða sem Leppalúða þessa heims? Eða er aþýðan það kannski öll,  gagnvart þeim sem tekið hafa að sér ráðsmennskuna í þessu landi?

Kveikt á jólatré á Austurvelli

Molbúar að monta sig

Þessi tilraun bandaríkjamannsins til að gera mikið úr verslunarferðum þjónustustúlkunnar til Mílanó sýnir hversu illa hann þekkir til hátta á Íslandi.

Ferðir til útlanda þykja ekki tiltöku mál og hafa ekki gert það síðast liðin 30 ár, ólíkt því sem gengur og gerist í Bandaríkjunum þar sem sáralítil prósenta íbúa hefur vegabréf. Það er svo sem skiljanlegt þegar tekið er tillit til landafræðikunnáttu þeirra almennt, en það er annað mál.

Löngu fyrir hrun var hefð fyrir því að Íslendingar færu í verslunarferðir til útlanda. Þeir fóru til ýmissa borga í Evrópu og í Bandaríkjunum, eftir því hvert ódýrustu flugmiðanna var að fá og hvar hagstæðustu kaupin var hægt að gera á hverjum tíma. - Það var alltaf sérstök tilfinning að koma að hliðunum þar sem íslendingar biðu eftir að komast um borð í vélarnar heim. Húsakynnin ilmuðu af leðri og bjór. Leðurlyktin var af brakandi leðurdrögtum kvennanna og bjórlyktin út úr flestum körlunum.

Ef að sá bandaríski er að leita eftir grófum dæmum um sukk og sinnuleysi í hruninu á Íslandi, ætti hann að leita í smiðju þeirra sem þóttu flott að fara til ákveðinnar borgar og borða þar gull í kvöldmat. Sú borg heitir New York og er í Bandaríkjunum. Þangað fóru nefnilega nokkrir nýríkir íslenskir molbúar um tíma til að monta sig. Líttu þér nær John Lanchester.

Í verslunarferð til Mílanó fyrir kreppu

Hvað gerist þá 12.12.12.

Víða að úr heiminum berast fregnir af uppákomum í tengslum við daginn, 11.11.11. - 11 pör voru gefin saman í Ráðhúsinu og píramídum var lokað fyrir almenning í Egyptalandi af ótta við einhverjar dulrænar athafnir. Talna og stjörnufræðingar sjá þó ekkert merkilegt við talnaröðina.

Ætla má samt að þegar síðasta tækifæri til að láta allar tölur dags, mánuðar og árs vera þær sömu á þessari öld, þ.e. að rúmu ári, þegar að 12.12.12. rennur upp, verði enn meira um óvenjulegar athafnir og uppákomur. Þeir sem misstu af því að gifta sig í dag, geta t.d. undirbúið sig vel því þeir hafa til þess 13 mánuði. - Reyndar eru þeir til sem eru sannfærðir um að þann dag verði heimsendir og ef það stenst, verður trúlega lítið úr öllum ráðahögunum. -

11.11.11

Sætasti strákurinn í flokknum

Það er sætt af Mörtu smörtu að reyna að hressa dálítið upp á ímynd Bjarna Ben. Ekki veitir af. Sætasta stelpan í flokknum ógnar nú sætasta stráknum. Spurningarnar í þessu smáviðtali eru síður en svo nærgöngular en veita okkur samt innsýn inn í persónu hans. Flestir vita að persónulegir brestir verða ekki viðskila við fólk þegar það tekur við opinberum stöðum, heldur eru jafn virkir í starfi þeirra og góðu kostirnir sem það hefur til að bera.

Þeir sem hafa haldið því fram að drengurinn Bjarni Ben sé dálítill vingull fá þarna óræka staðfestingu á því.  Líkamsrækt er dálítið eins og pólitíkin, hún þarfnast staðfestu og úthalds. Bjarni segir um ræktina:

„Ég hef prófað ýmislegt í þeim efnum undanfarin ár og finnst allt í lagi að breyta reglulega til. Ég hef lyft lóðum, æft með einkaþjálfara, stundað útihlaup, farið í rope-yoga og á sumrin reyni að komast sem oftast í golf.“

Spurður um fegrunaraðgerðir sem eru honum greinilega á móti skapi, svarar hann dálítið eins og þegar verið var að spyrja hann um afstöðu hans til EB, þ.e. reynir að vera diplómat, slá úr og í, svo úr verður tóm markleysa; 

"Mér finnst svona almennt að fólk verði að fá að lifa lífinu eins og það vill. Út frá því sjónarhorni finnst mér svo sem ekkert sérstakt um þær. Hins vegar virðist mér sem mikill meirihluti slíkra aðgerða hafi með eitthvað allt annað en útlitið að gera hjá viðkomandi. Það er því erfitt að verjast því að verða dapur fyrir hönd viðkomandi í slíkum tilfellum.“

Þekkir engan sem lítur ekki í spegil

Falskar kenningar um falskar minningar

Skúli S. Ólafsson, ásamt systur og móður Guðrúnar Ebbu, reyna að draga úr trúverðugleika hennar með því að segja minningar hennar falskar og hafa orðið til í "einkasamtölum." Eiga þau þar væntanlega "einkasamtöl" Guðrúnar Ebbu við bókritara sinn Elínu Hirst. Bæði Skúli og fjölskyldan í yfirlýsingu nota þetta hugtak "falskminningar" eins og hér sé um raunverulegt viðurkennt vísindalegt hugtak að ræða.

Hugmyndirnar um að til sé eitthvað sem heitir "falskar minningar" þeirra sem telja sig hafa orðið fyrir misnotkun í æsku og að þær verði til einkum í viðtalsmeðferðum hjá geðlæknum og sálfræðingum, eru raktar til félagsskapar eða samtaka sem var stofnuð voru í Ameríku árið 1992 og heita False Memory Syndrome Foundation. 

Samtökin voru stofnuð af hjónunum Pamelu og Peter Freyd eftir að Jennifer dóttir þeirra ásakaði þau um að hafa misnotað sig kynferðislega sem barn. Í félagsskapinn gengu talsvert af fólki sem áttu það sameiginlegt að vera ásakað af börnum sínum eftir að þau urðu fullorðin fyrir að hafa misnotað þau í æsku. Hlutverk samtakanna að bera blak af meðlimum sínum og berjast fyrir málstað þeirra með mótmælum og fjölmiðlaskrumi, þrátt fyrir að þau lýsi sér einkum sem vísindalegum samtökum.

Samtökin eru því miklu fremur áróðursmaskína og boðskapur þeirra í besta falli gervi-vísindi. Engar sannanir eða alvöru rannsóknir liggja að baki því að eitthvað sé til sem heitir "fals-minningar" fólks sem telur sig hafa verið misþyrmt eða misnotað í æsku.

Samtökin fundu upp hugtök eins og "falsk-minninga heilkennið" og "endurheimt minninga-meðferðin" sem hvorug eru viðurkennd læknisfræðileg hugtök af DSM, hvers hlutverk það er að kanna og skrá læknisfræðilega viðurkenndar aðferðir og hugtök í geðlækningum í Bandaríkjunum.

Að auki hafa FMS samtökin verið gagnrýnd fyrir að hafa vísvitandi farið rangt með niðurstöður þeirrar "rannsóknarvinnu" sem þau hafa staðið fyrir og túlkað niðurstöður annarra rannsókna afar frjálslega og stundum gróflega, í hag þess málstaðar sem þau segjast berjast fyrir.

Samtökin hafa margsinnis  verið sökuð um að grafa undan málstað kveinréttinda og reyna a veikja málstað fórnarlamba kynferðisafbrotamanna með þvi að reyna að gera framburð þeirra óábyggilegan eða vafasaman.

Heimilislífið hefðbundið

Er hún virkilega of feit?

Mig hefur oft langað til að skrifa um annars konar slúður en þetta pólitíska. Sárstaklega slúður um frægt fólk sem lætur plata sig til að tjá sig opinberlega um einkamál sín, skoðanir og lífsspeki, harm og hamingju - Það eru stórskemmtilegir atburðir. Við getum ekki annað en drukkið þá í okkur.

Nú stenst ég ekki mátið því Jennifer Lopez sem er besta söngkonan meðal kvenleikara í Hollywood og besta leikkonan meðal söngkvenna, hefur talað. 

Allt frá því hún varð fræg hefur hún þurft að þola háðsglósur bandarískra sjónvarpsþátta-stjórnenda og annarra brandarakalla fyrir að hafa stóran rass og vera of feit miðað við allar hinar anórexurnar sem hafa "rétta" lúkkið. -

Hún hefur fram að þessu þóttst kæra sig kollótta og látið ljósmynda sig og filma í bak og fyrir reglulega án nokkrar blygðunar fyrir útlit sitt.

Hún hefur líka ætíð verið vinsæl og vaðið í myndarlegum karlmönnum sem greinilega eru ekkert að setja stóra rassa fyrir sig....eða þannig.

Í þessu viðtali við Jane Fonda eilífðarfegurðardís, reynir á lífsspeki Lopezar. Hún segir í svo mörgum orðum að erfiðleikar séu til að læra af þeim.

Þetta er forn og gild háspeki sem fólk getur alveg tekið alvarlega. Lopes hefur örugglega þurft að kafa lengi í kabala-fræðin sín til að finna þetta út. -  Og hvað skyldi Lopes svo hafa lært í öllum sínum erfiðleikum sem einn ríkasti og vinsælasti skemmtikraftur í USA með alla sætu strákana á hælunum?

Jú,  að manni þurfi að líða vel í eigin skinni til að geta liðið vel með öðrum. Þetta er líka alkunnur sannleikur sem margir flaska á.

Einkum þeir sem alls ekki geta verið einir og með sjálfum sér um tíma, ja eða svona eins og Lopez sem ætíð hefur ætt úr einu sambandinu í annað.

En nú er hún öll að mannast og hefur lært sína lexíu.

Hún rekur umbann sinn fyrir að segja henni sannleikann, (eins og hann sér hann) af því henni líður svo vel í eigin skinni og er ekkert viðkvæm fyrir þessu bulli.

Go girl,  go.

Rak umboðsmann sem sagði henni að léttast

Skrökvar til um aldurinn

Það er svo sem ekkert nýmæli að konur segi ekki rétt til aldurs. Margir telja það meira að segja ókurteisi að spyrja konur um aldur sinn. Margar skemmtilegar ýkjusögur hefur maður heyrt í gegnum tíðina af konum sem drjúgar með sig segja sig miklu yngri en þær eru og halda að þær komist upp með það. Stundum verða þær að aðhlátursefni fjölmiðla fyrir koddafésin sín og bótox frostið í andlitinu. -

Það er sem sagt ekki óalgengt að það beri dálítið á milli þess sem konur segja um aldur sinn og þess sem fæðingarvottorðið segir.

Heimsmetið í þessu á vafalaust þessi kona í Viet Nam sem segist svera 26 ára gömul en lítur út fyrir að vera 66 ára.  Ekki nóg með að sjúkdómurinn sem Nguyen Thi Phuong segist þjást af,  hafi elt á henni andlitið, heldir hefur hann einnig breitt í henni tönnunum, gert hárrót hennar gráa og gefið henni sígandi handleggsvöðva og alla líkamsburði konu sem komin er af besta aldri. -

Fréttin er augljós gabb-frétt. Fjölmiðlar í Kína og Indlandi eru fullir qaf slíkum furðufréttum og erfitt að átta sig á hvers vegna ein og ein  nær stundum að slá í gegn í vestrænum fjölmiðlum. Greinilegt að Viet Nam vill ekki vera eftirbátar hinna landanna.

Hér er frétt sjónvarpssins í Viet Nam um Nguyen Thi Phuong

 

Eltist um hálfa öld á nokkrum dögum