Skotmörkin hennar Söru Palin

Meiri upplýsingar um ólánsmanninn unga Jared Lee Loughner sem varð sex manns að bana og særði fjórtán í skotárás Í Tuscon Arizona, eru að koma betur í ljós eftir því sem lengra líður frá þessum skelfilega atburði. Meðal annars hafa youtube færslur hans vakið athygli og þykir nokkuð ljóst af þeim að drengurinn var í mikilli öng.

Af  skilaboðunum má einnig ráða að hann var undir miklum áhrifum af ýmsum öfgakenndum hugmyndum sem rekja má til skrums öfga hægrisinna í Bandaríkjunum.

Líkt og öfgamaðurinn Glenn Beck hjá Fox sjónvarpstöðinni er Loughner mikið upptekinn af gjaldmiðli landsins. "Firstly, the current government officials are in power for their currency, but I'm informing you for your new currency" skrifar hann.  Glenn vill einmitt að tekið verði upp gull og silfur viðmið á gengi gjaldmiðilsins í Bandaríkjunum og telur m.a. að fyrir því séu kristileg rök.

Sarah Pailn gerði mikið veður út af því á sínum tíma þegar áletrunin "In God We Trust" var færð frá miðju bandarískrar minntar út í jaðar hennar. Hún hélt því fram að þetta væri and-kristið samsæri og miklar breytingar sem boðuðu annað verra."Who calls a shot like that?" hrópaði húnn á einum fundinum, "Who makes a decision like that?"

Loughner talar einnig um að uppáhalds iðja hans sé "conscience dreaming" sem bókstaflega þýðir "samvisku draumar". Hvað það er, er ekki gott að segja, nema að um Freudískt mismæli sé að ræða og  hann hafi átt við "conscious dreaming" sem þýðir "meðvitaðir draumar eða vökudraumar".

Ef svo er, verður hann eflaust hvekktur yfir því, þar sem ein af ástríðum hans er að fólk verði vel læst og skrifandi. Sjálfur kemst hann oft einkennilega að orði; "My hope is for you to be literate. If you're literate in English grammar then you comprehend English grammar."

Nú hefur Palin verið legið það á hálsi að kunna illa ensku og búa til nýyrði þegar hana rekur í vörðurnar. "Refudiate" "misunderestimate" og "wee-wee’d up" eru meðal uppfinninga hennar.

Loughner reyndi hvað hann gat  á sínum tíma til að komast í herinn en honum var hafnað af ótilgreindum ástæðum. Flesta grunar að það hafi verið vegna geðrænna vandmála og honum hafi hreinlega ekki verið teystandi fyrir morðtólum.

Samt virðist ekki hafa verið neitt vandamál fyrir Loughner að fá afgreiddar hríðskotabyssur í næstu byssubúð, enda byssu-ómenningin mikil í Bandaríkjunum eins og allir vita.

Þannig sá t.d. Sarah Palin ekkert athugavert við að setja byssu-sigtis-merki á fylkiskort þeirra pólitískra andstæðinga sinna sem hún vildi gjarnan losna við sem fyrst, sem hún birti á einni af vefsíðum sínum. Á öðrum vefsíðum fylgismanna hennar voru fylkin merkt inn á með litlum skotmörkum líkt og notuð eru í skotkeppnum.

Auðvitað segir skotvopna-aðdáandinn Sarah Palin að hún hafi ekki meint neitt bókstaflegt með þessu skotmarkakorti sínu. Hún hefur látið fjarlægja kortin og fordæmt skotárásina. Það segir okkur aðeins það að Sarah Palin veit annað hvort ekkert um fólkið sem býr í Bandaríkjum Norður Ameríku, eða að taktíkin sem hún beitir í valdasýki sinni, er að virka.

Palin gagnrýnd fyrir þráðkross

Á rúmstokknum hjá John Lennon og Yoko Ono

Árið 1969, þá 16 ára,  bjó Gail Renard ásamt foreldrum sínum í borginni  Montreal í Kanada. Sem unglingur sem hafði mikinn áhuga á tónlist, fylgdist hún grannt með fréttum af því þegar John Lennon og Yoko Ono voru gefin saman í hjónaband og hvernig þau notuðu áhuga fjölmiðla á þeim atburði til að vekja athygli á baráttu sinni fyrir friði í heiminum.

Gail horfði á poppstjörnuhjúin í sjónvarpinu gefa viðtöl úr hjónasæng sinni í forsetsvítunni á Amsterdam Hilton Hótelinu í Hollandi þar sem þau eyddu hveitibrauðsdögunum frá 25. til 31. mars þetta sama ár. Það var þá sem einn blaðamaðurinn spurði John hver væri tilgangurinn með þessu "rúm-boði" og John svaraði að bragði; "Give peace a chance".

Hugmyndir þeirra Lennon og Ono um að endurtaka álíka "rúm-boð"  í New York urðu að engu þegar John var neitað um landvistarleyfi í Bandaríkjunum vegna þess að hann hafði verið handtekinn fyrir kannabis reykingar í landinu ári áður.

Lennon og Yoko héldu því til Bahama eyja þann 24. Maí og tóku sér herbergi á Sheraton Oceanus Hótelinu þar sem þau hugðust dvelja í rúminu í eina viku og bjóða fjölmiðlum og vinum að heimsækja sig.

Þegar að Gail heyrði að vegna hitabylgjunar sem gekk yfir eyjarnar,  hefðu þau skötuhjú yfirgefið Bahama eftir aðeins einnar nætur dvöl og væru á leið til heimaborgar hennar Monteral til að halda rúm-boðinu þar áfram, ákvað hún og vinkona hennar að freista þess að berja goðin augum. Ásamt vinkonu sinni héllt Gail til Queen Elizabeth  Hótelsins og beið þar færis. Hótelið var þegar umkringt fólki sem þarna var í sömu erindum og þær en engum var hleypt inn. Þær fréttu að John og Yoko væru þegar búin að koma sér fyrir í herbergi númer 1472.

Gail var í þann mund að gefa upp vonina um að sjá nokkuð af hjónakornunum þegar vinkona hennar stakk upp á því að þær skyldu reyna að klifra upp brunastigann að baki hótelsins og  laumast þannig inn á Hótelið í gegnum glugga. þetta gerðu þær og komust inn á hæðina fyrir ofan  herbergi 1472.  Þar  biðu þær eftir að öryggisverðirnir í stigaganginum fyrir neðan skiptu um vakt og notuðu þá tækifærið til að komast inn á hæðina þar sem John og Yoko héldu til.

Þær börðu að dyrum og heyrðu Yoko svara; "kom inn." Þær gengu inn í herbergið og fundu þar fyrir Yoko, dóttur hennar Kyoko, þá fimm ára og John Lennon. Þau virtust öll þreytt og John kvartaði yfir að vera svangur og geta ekki fengið neina herbergisþjónustu. Gail fann súkkulaðistykki í handtösku sinni sem hún bauð John. John virtist undarandi en ísinn var brotinn og þau byrjuðu að spjalla saman.

Í stað þess að vísa þeim á braut, bað John Gail um að taka þátt í útvarpsviðtali sem taka átti við hann þetta sama kvöld. Gail sagðist verða að hringja í móður sína sem hún og gerði. Samtalið endaði með því að John varð að taka símann og lofa móðir Gail að hann skyldi passa hana. Hún fékk að lokum leyfið og tók þátt í viðtalinu. Eftir það varð hún fastagestur þeirra hjóna þá átta daga sem "rúm-boðið" stóð og fór aðeins heim á kvöldin til að sofa.

Á daginn var svítan pökkuð af fjölmiðlafólki sem tók linnulaus viðtöl við Lennon og Gail sat og horfði á. Þegar að Dereck Taylor, blaðafulltrúi Bítlanna tókst loks undir kvöld hvern dag, að losna við blaðamennina, komu vinirnir í heimsókn. Meðal þeirra voru Timothy Leary, Petula Clark og Allen Ginsberg, allt heimsfrægt listafólk.

Þegar líða tók á kvöldið var John vanur að segja; Jæja Gail, þú litur út fyrir að vera orðin þreytt. Við verðum að vakna snemma í fyrramálið og þú ættir að drífa þig í rúmið". Móðir hennar hafði varað John við að halda eiturlyfjum frá Gail og við það stóð hann. Einu sinni reyndi einhver blaðasnápur að gera hosur sínar grænar fyrir henni en John stöðvaði það þegar í stað.

Stundum tók Gail Kyoko út í garðinn fyrir framan hótelið til að leika við hana. Gail minnist þess hversu henni fannst það hreint ævintýralegt að sjá þetta fólk drekka vín með hádegismatnum. Og ekki minkaði hrifning hennar þegar að Tommy Smothers, þá afar vinsæl sjónvarpsstjarna í Bandaríkjunum, birtist til að taka þátt í geiminu. Hún hóf að taka með sér Brownie box myndavélina sína og tók meira 150 myndir af því sem fram fór.

Einn daginn tilkynnti Lennon að vildi taka upp lag þarna í svefnherberginu. Hann sagðist vilja einhverja til að spila undir á tambórínur. Gail hafði samband við Hjálpræðisherinn en þeir virtust ekki hafa áhuga. Þá hafði hún samband við Hare Krishna hreyfinguna og eftir stutta stund voru nokkrir gulklæddir munkar með tambórínur mættir á staðinn. Þetta var síðdegis 31. maí. John tók sér penna í hönd , settist á gólfið og skrifaði niður texta lagsins. Titill þess var; Give Peace a Chance. Hann lauk textanum á örskammri stundu og lét Gail síðan skrifa hann upp á stærra spjald svo allir gætu sungið hann. Að því loknu gaf John Gail blaðið sem hann hafði skrifað á upprunalega textann með þeim orðum að kannski mundi hún einhvern tímann  fá eitthvað fyrir hann.

Sjálf upptaka lagsins fór fram 1. júní. og textinn hljómaði svona; 

Ev'rybody's talkin' 'bout
Bagism, Shagism, Dragism, Madism, Ragism, Tagism
This-ism, that-ism, ism ism ism
All we are saying is give peace a chance
All we are saying is give peace a chance

(C'mon)
Ev'rybody's talkin' 'bout
Minister, Sinister, Banisters and Canisters,
Bishops, Fishops, Rabbis, and Pop Eyes, Bye bye, Bye byes
All we are saying is give peace a chance
All we are saying is give peace a chance

(Let me tell you now)
Ev'rybody's talkin' 'bout
Revolution, Evolution, Masturbation, Flagellation, Regulation,
Integrations, mediations, United Nations, congratulations
All we are saying is give peace a chance
All we are saying is give peace a chance

Ev'rybody's talkin' 'bout
John and Yoko, Timmy Leary, Rosemary,
Tommy Smothers, Bobby Dylan, Tommy Cooper,
Derek Taylor, Norman Mailer, Alan Ginsberg, Hare Krishna
Hare Hare Krishna
All we are saying is give peace a chance
All we are saying is give peace a chance
(Repeat 'til the tape runs out)

Löngu seinna i viðtali við tímaritið Rolling Stonesagðist John hafa viljað semja söng sem gæti komið í staðinn fyrir "We Shall Overcome". sem var eini söngurinn sem mótmælendur stríðsins í Viet Nam sungu á mótmælafundum. Eftir að Give Peace a Cance var gefið út, leið ekki á löngu þar til það var orðið aðal baráttu söngur friðarsinna vítt og breytt um heiminn.

Munkarnir mættu aftur með tambórínurnar, John og Tommy Smothers átu á rúmstokknum og léku á kassagítara og restin af hópnum sat með krosslagðar fætur á gólfinu, söng og barði taktinn á það sem hendi var næst. John þótti fyrsta takan hljóma of veikt og lét munkana gefa meira í sláttinn í seinni upptökunni en endaði samt með að endurmixa lagið hljóðveri því hann kom sjálfur dálítið seint inn í sönginn í þriðja versinu.

Útkoman var fyrst a lagið sem Lennon lét frá sér fara undir nafninu The Plastic Ono Band. Paul McCarney er reyndar skráður meðhöfundur að laginu en John sagði oft að það hefði verið Yoko sem samdi lagið með honum en Paul hefði hvergi komið nálægt því. Einnig er haft eftir John Lennon að þegar hann heyrði 500.000 mótmælendur syngja lagið fyrir utan hvíta húsið í Nóvember 1969 hafi það verið "ein stærsta stund lífs hans".

Þegar að leiðir skildu með þeim Gail og John, lét hann hana hafa nafnspjald með símanúmeri sem hann sagði henni að hringja í ef hún þyrfti einhvern tíman að ná af honum tali. 

Gail varð seinna þekkt sjónvarpskona og framleiðandi og fékk m.a Bafta verðlaun 2001 fyrir verk sín. Um þessi kynni sín af John og Yoko hefur látið hafa þetta eftir sér; "Ég fór bara upp í rúm til þeirra. Mér leið vel með þeim. Getið þið ímyndað ykkur hvað mundi gerast í dag ef poppstjarna hagaði sér svona gagnvart 16 ára stúlku. En þetta snérist allt saman um ást og frið og fólkið trúði því. Það var John og öllu þessu að þakka að ég varð hugrakkari. Þessi reynsla fékk mig til að trúa því að ég gæti breytt heiminum, í það minnsta litlum hluta hans, og maður ætti ávalt að reyna það".

Gail varðveitti textablaðið sem John gaf henni til ársins 2008 eða þar til hún ákvað að selja það á uppboði og láta þannig orð John Lennons rætast. Fyrir snepilinn fékk hún 421,250 pund.

"Him bad man, Kemo sabe"

Söfnunarárátta var algeng meðal barna og unglinga í Klefavík upp úr 1960 og hefur líklega verið það víðar. Stelpur söfnuðu dúkkulísum, glansmyndum og servéttum. Strákar söfnuðu Matccbox bílum, frímerkjum, hasarblöðum og leikaramyndum. Reyndar söfnuðu einhverjar stelpur líka leikaramyndum, en þær höfðu ekki neinn sans fyrir verðmæti þeirra, eins og strákarnir. Það var t.d. auðvelt að fá í býttum frá þeim sjaldgæfa Bonanza myndir fyrir drasl eins og Connie Stevens, Brigitte Bardot, Ricky Nelson eða Fabian.

Leikaramyndirnar voru seldar í versluninni Kyndli sem var rekinn af Jósafati Arngrímssyni. Sundum fengust þær líka í Sölvabúð. Fyrst verslaði Jósafat fyrir aftan Kaupfélagið á Hringbrautinni og síðar við Hafnargötuna. Hann seldi vel af þeim því leikaramyndirnar komu í 10 mynda búntum og þar sem aðeins ein þeirra var sjáanleg var mikill galdur að vita nákvæmlega hvaða myndir leyndust í hverju búnti. Stundum þurfti að kaupa mörg búnt til að fá myndina sem þú vildir eignast.

Flestir leikararnir voru bandarískir og vel kunnir  þeim sem höfðu aðgang að kanasjónvarpinu úr þáttum eins og Perry Mason með Reymond Burr sem leysti öll mál á skrifstofunni heima hjá sér, Combat með Vic Morrow sem reykti ótrúlega krumpaðar sígarettur og var alltaf órakaður og Bonanza með Lorne Greene, Pernell Roberts, Dan Blocker og Michael Landon sem seinna grét svo mikið á sléttunni.

Hasarblöðin var aftur á móti erfiðara að nálgast, sérstaklega Superman og Spiderman. Þau eftirsóttustu (Combat blöðin) komu ofan af velli og maður þurfti helst að þekkja einhvern kanastrák sem var tilbúin til að selja blöðin sín, eða það sem var enn betra, einhvern sem vann uppá velli og hafði einhver ráð með að nálgast dýrgripina fyrir lítið sem ekkert.

Stærsti markaðurinn fyrir leikara, hasarblöð og servéttur var fyrir utan Bjössabíó (Nýja Bíó) á sunnudögum áður en þrjúbíóið hófst. Að mestu var um að ræða "býtti" markað, en sumir seldu þó sitt fyrir beinharða peninga.

Meðal sjaldgæfari leikaramyndanna og þess vegna verðmætari að sjálfsögðu, voru myndir af Clayton Moore og Jay Silverheels (Tonto) þeim sem léku í  The Lone Ranger sjónvarpsþáttunum.

Sagan af einfaranum grímuklædda hófst með útvarpsþáttum 1933 og var sögð áfram í sónvarpsþáttum frá 1949.

Auðvitað var einfarinn ekkert sérstaklega einmanna, því fljótlega var kynntur til sögunnar indíáninn Tonto (merkir "kjáni" á spænsku) sem varð dyggur förunautur þessa diskó klædda marghleypugirta riddara og laganna varðar sem enginn vissi hver í raun og veru var eða hvaðan kom.

Tonto kallaði hann ætíð Kemo sabe sem átti að vera indíánamál og merkja "traustur félagi".

"Him bad man Kemo sabe"var algeng setning úr munni Tonto sem sjálfur var svo miklu betri en enginn þegar kom að átökunum. 

Hestur riddarans prúða var heldur enginn tunnumatur. Hann hét Silver og var sérlega vitur, hvítur og frár.

Hi-yo Silver hrópaði einfarinn í hvert sinn sem vildi hleypa á skeið og um leið var spilað af krafti  endastefið úr forleiknum að Vilhjálmi Tell eftir Gioachino Rossini uns hetjan hvarf í moldarmökkinn.

Vinsældir þáttana voru með ólíkindum og í Bandaríkjunum er enn verið að sýna þá á sumum stöðvum. Þá voru einnig  gerðar seríu-kvikmyndir um hetjuna bæði fyrir sjónvarp og kvikmyndahús.

Saltkjöt og baunir, túkall.

Á uppvaxtarárum mínum sungu krakkarnir; Saltkjöt og baunir, túkall, platan er búin, ég vann.

Þetta þótti sniðugt og enginn spurði nokkru sinni um hvaðan þessi samsuða væri komin. Líklega gerðu allir ráð fyrir að þetta hefði lifað lengi með þjóðinni.

Snemma á síðasta ári leitaði Karen Kjartansdóttir á fréttastofu Vísis að uppruna lagsins "Saltkjöt og baunir, túkall" og er fyrirsögn greinarinnar "Uppruni lagstúfsins fundinn". Reyndar kemur Karen ekkert inn á uppruna laglínunnar en fer nálægt því að skýra frá uppruna textans.

Karen Kjartansdóttir skrifar:

Fréttastofa leitaði í gær að uppruna lagstúfsins "saltkjöt og baunir túkall." Þjóðháttafræðingar og starfsmenn þjóðminjasafnsins hvorki skýringar á aldri þessa orðasambands né á því hvernig túkallinn komst inn í borðhaldið. Ómar Ragnarsson elsta hljóðritaða dæmið vera frá miðri öld. Karen Kjartansdóttir reyndi að leysa gátuna.

Fjöldi góðra ábendinga bárust fréttastofu í gær eftir að óskað var eftir skýringum á uppruna lagstúfsins góða sem menn söngla oft á sprengidegi.

Góður áhorfandi benti á að áður fyrr var oft soðbrauð haft með saltkjöti og baunum. Brauð þetta var soðið í kjötinu í hátt í klukkutíma og var það í laginu eins og kleinuhringur, rétt eins og danski túkallinn gamli sem lagið vísar í. Lagið vísi því í máltíð samansetta af salkjöti, baunasúpu og soðbrauði.

Annar áhorfandi hringdi og benti á að Baldur Georgs sjónhverfingamaður og búktalari sem þekktur var fyrir að skemmta með brúðunni Konna á árunum 1946 til 1964, hafi líklega fyrstur manna endað skemmtiatriði með þessum orðum.

Við bárum þessar skýringar undir Ómar Ragnarsson sem kominn er af bökurum auk þess sem hann hefur endað mörg atriði sín með þessum orðum í rúmlega hálfa öld.

Hann taldi sennilegt að elsta hljóðritaða dæmi af þessum söng sé af plötu með Baldri frá árinu 1954.

Þá benti hjálpsamur starfsmaður Þjóðminjasafnsins á að fyrir tveimur árum hafi verið spurt um orðatiltækið í þættinum Íslenskt mál hjá Ríkisútvarpinu. Þá hafði samband kona sem benti á að lagið væri þekkt frá rakarakvartettum í Bandaríkjunum sem á árum áður sungu Shave and a haircut 10 cents. Ekki fékkst þó skýring á því hvernig þetta var svo yfirfært á túkallinn og saltkjöt og baunir.

Ómar segir auk þess að þótt ekki sé vitað hve lengi Íslendingar hafi sönglað þetta hafi verið alþekkt að ljúka atriðum á þennan hátt þegar hann var átján ára gamall að stíga sín fyrstu skref á sviði um miðbik síðustu aldar.

Barnabarn Baldurs, Ágúst Freyr Ingason, staðfesti í samtali við fréttastofu að þetta mætti allt rekja til Baldurs. Afi hans hafi sagt honum frá því að þetta væri frá sér komið.

 Í fyrirspurn um málið til  Vísindavefsins mánuði seinna svarar Guðrún Kvaran prófessor á þessa leið; 

Ekki er gott að segja hvers vegna túkall fylgir sönglinu um saltkjöt og baunir. Samkvæmt Ritmálsskrá Orðabókar Háskólans eru elst dæmi um túkall frá miðri 20. öld en átt er við tveggja krónu pening eða –seðil rétt eins og nú er talað um fimmkall, tíkall, hundrað kall og þúsund kall. Orðið túkaller fengið að láni úr dönsku (to = tveir) og reyndar einhver hinna líka. Þar í landi þekkist að talað sé um femkarl, tikarl.

Lengi hefur þekkst að sjóða saman saltkjöt og baunir en elsta dæmi á vefnum Tímarit.is þar sem túkallinn fylgir er frá 1979. Eitthvað mun þetta þó vera eldra, hugsanlega frá því um miðja 20. öld. Hvergi hafa enn sem komið er fundist heimildir um að hægt hafi verið að kaupa saltkjöt og baunir fyrir tvær krónur. Þó má vel hugsa sér að einhver matstaður hafi boðið upp á réttinn fyrir miðja öldina þegar tvær krónur voru einhvers virði og auglýst svo.

Í Bretlandi er laglínan þekkt sem snöggur endir á mörgum barnagælum þar sem m.a. einhverskonar matur kemur fyrir í textanum eins og;"Tripe and bananas, fried fish".

Laglínan er þekktust þar undir nafninu "hi-tiddy-i-ti, brown bread" en í Bandaríkjunum undir heitinu Shave and a Haircut.

Laglínan kom fyrst fram svo vitað sé árið 1899 í lagi eftir Charles Hale se heitir "At a Darktown Cakewalk."

Þar næst heyrist hún árið 1911 úr "Hot Scotch Rag"með H.A. Fischler og textinn við  hana; "om-tiddly-om-pom, pom pom".

Eins og fram kemur í grein Karenar er laglínan þekkt frá rakarakvartettum í Bandaríkjunum sem á árum áður sungu "Shave and a haircut 10 cents".

Í breskum söngsölum um 1940 varð til "Shave and a haircut, five bob/ two bits" Þannig komst myntin inn í texta laglínunnar.

Með því að blanda þessum tveimur þekktustu viðfangefnum í laglínunni frá Bretlandi; mat sem ekki var sérlega vinsæll meðal barna og myntinni úr rakaraauglýsingunni,  staðfæra þau svo við íslenskar aðstæður,  bjó trúlega Baldur Georgsson til íslensku útgáfuna, Saltkjöt og baunir, túkall. 

En hversvegna einhver vann þegar platan var búin, hef ég ekki hugmynd um.

Myndagáta

Hér koma myndir af heimsfrægu fólki. Spurt er; hver eru nöfn þess , fyrir hvað er það frægt og hvað á það sameiginlegt öðru fremur?

Að sólunda 1.722.429.000 krónum

Margur verður af aurum api segir máltækið og það hefur oft sannast á þeim sem verða skyndilega forríkir en ekki kunnað að "fara með" eins og stundum er sagt. 

Auðfenginn auður virðist renna auðveldlega úr greypum hinum nýríku og sérstaklega þeirra sem ekki hafa þurft mikið fyrir honum að hafa eins og að vinna í happdrætti.

Margar sögur eru til að fólki sem unnið hefur miklar fúlgur fjár í happdrættum en orðið skítblankt eftir tiltölulega stuttan tíma.

Enginn slær þó við hinum breska Michael Carroll, sem árið 2002 þá 19 ára, vann 9,7 milljónir sterlingspunda (1.722.429.000 krónur) í happdrætti. Saga hans ætti að verða öðrum víti til varnaðar, þótt ég efist um að svo verði.

Michael var að vinna við sorphirðingu þegar að honum bárust þau tíðindi að hann væri orðinn einn að auðugustu æskumönnum á Bretlandi.

Í bókinni "Gættu hvers þú óskar þér" (Careful What You Wish For) sem er ævisaga hans skrifuð af Sean Boru, kemur fram að á minna 18 mánuðum tókst Michael að sóa svo miklu af auði sínum, mest í sukk með þúsundum gleðikvenna, áfengi, hörð eiturlyf og veðmál,  að hann átti þá aðeins eftir hálfa milljón punda.

Michael byrjaði á því að kaupa  sér fjögur heimili, sumarvillu á Spáni og tvo BMW sportbíla, tvo Mercedes-Benza. Hann dældi peningum í ættingja sína og vini sem fjölgaði svo um munaði eftir að hann varð ríkur.

Michael komst fljótlega í kast við löginn vegna eiturlyfjanna og var sagður dyggur stuðningsmaður vígamanna-klíkunnar Ulster Defence Association.

Michael segist samt ekki sjá eftir neinu og kallar sjálfan sig konung hyskisins, (King of Chavs) uppnefninu sem sorpritin kölluðu hann á meðan þau fylgdist grannt með öllu sem honum viðkom og hann átti peninga.  Samnefnd heimildakvikmynd var gerð um hann árið 2006.

Snemma á síðasta ári var Michael gerður gjaldþrota og það sem eftir var af eignum hans var selt á uppboði.

Um svipað leiti lék hann karakter sem var eins og hann sjálfur, í kvikmyndinni Killer Bitch.

Um tíma var hann á atvinnuleysisbótum en endaði að lokum aftur við sorphirðuna, starfið sem hann fékkst við áður en hann varð að "apa".

Stóru blómin

Stærsta blóm sem fyrirfinnst í veröldinni heitir Rafflesia arnoldii. Þetta sjaldgæfa og stóra blóm sem grær í regnskógum Indónesíu getur orðið metir á breidd og vegið allt að 11 kg. Blómið er sníkjujurt sem hefur engar sjáanlegar rætur, stilk eða laufblöð.

Það festir sig við aðrar plöntur og fær frá þeim næringu sína. Í blóma leggur ramman þef frá jurtinni sem minnir á rotnandi kjöt. Lyktin dregur að skordýr sem dreifa frjóum blómsins.

Vegna þefsins er blómið stundum uppnefnd Náblómið en því má ekki rugla saman við aðra stóra jurt sem heitir Amorphophallus titanum og er eining kallað (bunga bangkai)  Náblómið af sömu ástæðu.

Blómið er í útrýmingarhættu sem villiblóm og enginn veit með vissu hvað mörg þeirra eru eftir í skógum Borneó og á Súmötru, en fræflar þess eru eftirsóttir í Malasíu  í lyf sem gefið er konum til að auðvelda þeim fæðingar.

Amorphophallus titanum (Vanskapaði stórreðurinn) dregur heiti sitt auðsjáanlega af lögun sinni er af ætt Talipot pálma. Blómið er tæknilega ekki eitt blóm heldur mörg samfléttuð en væri annars stærsta blóm heimsins. Það getur orðið fjórir metrar á hæð og vegið allt að 85 kg.

Litli maðurinn frá Nürnberg

Matthias Buchinger var fæddur í  Anspach, Þýskalandi árið 1674 og varð einhver þekktasti skemmtikraftur síns tíma í Evrópu. Hann lék á fjölda hljóðfæra og eitt þeirra fann hann upp sjálfur, reit listilega skrautskrift og var stórgóður teiknari.

Hann fékkst við sjónhverfingar og galdra, byggði frábær og nákvæm skipslíkön innan í glerflöskum og þótti sérlega hittinn skotmaður sérstaklega með pístólum. Öll afrek hans eru undarverð í ljósi þess að Matthias var fæddur án lenda, fóta og handa og var ekki nema 28 þumlunga hár.

Á meðan foreldrar hans lifðu, hélt Matthias sig heimafyrir í Nuremberg  (Nürnberg) að þeirra ósk. Hann var yngstur níu barna og reyndu foreldrar hans allt hvað þau gátu til að búa honum viðunandi líf.  

Um leið og þeir féllu frá, lagði Matthias samt  land undir fót og hóf að sýna sig og leika kúnstir sínar fyrir almenning vítt og breitt um Evrópu fyrir þóknun. Á Englandi og á Írlandi varð hann þekktur undir heitinu Matthew Buckinger, litli maðurinn frá Nuremburg. Í dreifiriti þar sem Matthias auglýsir sýningar sínar segir að margir hafi lýst því yfir eftir að hafa séð hann leika listir sínar, að hann væri eini sanni listamaðurinn í heiminum.

Út frá axlarblöðum Matthiasar gengu tveir stúfar sem líktust meira uggum en handleggjum og á endum þeirra voru litlir hnúðar. Þrátt fyrir þessa miklu fötlun gat hann gert svo fínlegar grafískar ristur að undrum sætti. Á lítilli sjálfsmynd sem hann gerði, má t.d. finna "faðir vorið" og nokkra af Davíðssálmum letrað afar smáu letri í krullurnar á hárkollunni sem hann ber.

Hæfileikar hans virðast hafa heillað konurnar því hann giftist ekki færri en fjórum sinnum og eignaðist ellefu börn með átta konum. Sumir telja að börnin hafi verið fjórtán. Miklar ýkjusögur gengu um frjósemi Matthíasar. Sagt var að hann hefði feðrað börn með sjötíu hjákonum sínum. Mikið var gert úr þeirri staðreynd að eini útlimurinn sem hann hafði og var í lagi var getnaðarlimurinn.

Sú saga er sögð af einni eiginkonunni hans sem var orðljót og móðgandi að Matthias hafi lengi þolað henni það þangað til að dag einn hafi hann misst alla þolinmæði við hana, skellt henni í götuna á almannafæri og veitt henni duglega ráðningu. Atburður þessi varð frægur því skopteikning af honum birtist í dagblaði daginn eftir.

Á ferli sínum lék Matthias listir sínar fyrir marga eðalborna, þar á meðal þrjá af konungum Þýskalands og oftar enn einu sinni fyrir Georg Englandskonung. Hann lék á flautu, sekkjapípu og trompet og gaf atvinnutónlistarmönnum ekkert eftir hvað hæfni varðaði á þau hljóðfæri. Hann teiknaði allmörg skjaldarmerki fyrir aðalsfólkið, landslagsmyndir og andlitsteikningar sem hann seldi áhorfendum á sýningunum sem hann efndi til. Hann var leikinn í galdrabrögðum og enginn stóð honum á sporði þegar kom að spilum. Margar teikninga hans hafa varðveist og eru í eigu safnara vítt og breitt um heiminn.

Matthias lést í Kork á Írlandi árið 1732.   

Geðsveiflur þjóðarinnar

Ef eitthvað er að marka Þessar kannanir, á íslenska þjóðin við mikið geðsveiflu-vandamál að stríða. Á tiltölulega skömmum tíma fer hún frá því að vera hamingjusamasta og bjartsýnasta þjóð veraldar niður í þá svartsýnustu. 2006 var trónaði Ísland á toppi listans yfir hamingjusömustu þjóðir heims. Árið 2010 var þjóðin í 23. sæti  ásamt Kuwait.

Hin stóíska ró og jafnaðargeð sem þjóðin var sögð búa yfir og var sögð hafa fleytt henni í gegnum aldir af undirokun og fátæktar til sjálfstæðis og velmegunar,  reynist þá enn ein þjóðsagan, eða hvað? Hvernig og hvenær tapaðist jafnaðargeðið? 

Örsök þessarar miklu niðursveiflu í geðslagi þjóðarinnar er rakið til  hrunsins og versnandi efnahags Þjóðarinnar síðustu tvö ár, eða eftir að upp komst um stórfellt brask peningamanna þjóðarinnar sem lauk með að bankar landsins voru rændir inna frá.

Svartsýni er búið til úr ráðleysi, vonleysi, skorti á sjálfsöryggi og þeirri tilfinningu að þú ráðir ekki örlögum þínum lengur sjálfur. - Allir þessi þættir lita sterklega viðhorf þjóðarinnar til lífsins um þessar mundir og endurspeglast í atferli hennar og sérstaklega í stjórnarháttum.

 

 

Ísland í 2. sæti yfir svartsýnustu þjóðir

Að náða bankaræningja

Það skiptir kannski litlu fyrir Billy the Kid eins og komið er, hvort hann verður náðaður eða ekki fyrir þessi níu morð sem vitað er með vissu að hann framdi. Alla vega hefur hann ekki tækifæri lengur til að bæta fyrir brot sín. Billy the Kid er af mörgum, þ.á.m. af nafna sínum Joel, sem söng um hann vinsæla ballöðu, sagður bankaræningi. Þótt hann hafi eflaust haft margt misyndisverkið á samviskunni, var bankarán aldrei eitt af því.

Íslenskir bankaræningjar sitja nú margir eins og útlagar á setrum sínum (hole in the wall)  í útlöndum og virðast eiga litla von um sakaruppgjöf frá almenningi þótt ránin hafi aldrei verið og verði líklega aldrei lagalega sönnuð upp á þá.

Nú þegar landsmenn eru farnir að nota aftur kreditkortin sín af krafti og líka að spandera fúlgum í flugelda eins og fréttir herma, er spurning hvort ekki sé komin tími til að náða kallana og bjóða þá aftur velkomna til starfa við að byggja upp landið sem þeir fóru eitt sinn svo illa með.  

Þeir mundu hafa það umfram Billy the Kid að fá tækifæri til að bæta fyrir brot sín og ölast uppreisn æru í lifanda lífi, frekar en löngu eftir dauða sinn eins og hugmyndin virðist vera með náðun Billy the Kid.

 

 

Billy the Kid ekki náðaður

Fyrrum forseti Ísrael Moshe Katsav fundinn sekur um nauðgun

• Eftir fjögra ára meðferð fyrir dómstólum í Ísrael hefur mál fyrrum forseta landsins, Moshe Katsav, endað með dómi. Fyrrum forsetinn var sakaður um að nauðga aðstoðarkonu sinni og áreita kynferðislega tvær aðrar konur og hefur nú verið fundinn sekur

Ásakanirnar urðu til þess að þessi "Fyrsti borgari Ísraels" Moshe Katsav hraktist úr embætti 2007 en málið vakti heimsathygli á sínum tíma vegna þess að um þjóðhöfðingja var að ræða.

Megnið af réttarhöldunum fór fram fyrir luktum dyrum en dómsúrskurðinum var sjónvarpað beint af þremur ísraelskum sjónvarpsstöðvum.

Fjöldi kvennréttindakvenna fyrir utan dómshúsið fagnaði mjög dóminum. Dómarinn fór mjög hörðum orðum um Katasav og sagði framburð hans "lygum stráðan".

Katsav sem fæddist í Íran en fluttist ungur að árum til Ísrael, sagði að með dóminum væri hann látinn gjalda þess að hann væri austurlanda gyðingur en ekki kominn af Ashkenazi gyðingum frá austur Evrópu eins og stærsti hluti valdastéttar Ísrael.

Að auki sakaði hann fjölmiðla landsins um að hafa efnt til "galdraofsókna" á hendur sér.

 

Furðufrétt ársins 2010

Gosið í Eyjafjallajökli er áberandi í fréttyfirlitum sjónvarpsstöðva í Bretlandi, fyrir árið 2010. Myndskeiðið þar sem reiður  breskur farþegi öskarar yfir axlir viðmælenda fréttmannsins á einum flugvellinum,  "I hate Iceland" er spilað við hvert tækifæri. -

Nú hafa fréttir tengdar Íslandi verið meðal topp 10 frétta í heiminum í tvö ár í röð og þótt ekki séu þær endilega jákvæðar, á ferðaþjónustan eflaust eftir að njóta góðs af allri umfjölluninni næsta sumar líkt og gerðist á síðasta sumri.

Furðufrétt ársins 2010 tengist einnig ösku, eldi og túrisma en þó á allt annan hátt en Eyjafjallajökull.  Sagan kemur frá Indónesíu og segir frá tveggja ára snáða, Ardi Rizal, sem reykir 40 sígarettur á dag og ferðamenn flykkjast að til að berja augum. Sjón er sögu ríkari, hvort sem þið trúið svo eigin augum eða ekki. 

 

 

Eldgosið ein af stærstu fréttum síðasta árs

Skapgerðarbrestir stjórnmálamanna

Björn Bjarnason hefur ótrúlega næmt nef fyrir hræringunum á sviði stjórnmálanna. Hann hefur líka  lengi haft það á kafi í forinni sem kölluð er íslensk pólitík.

Eins og þessi frétt tíundar, dregur Björn fram það sem svo margur meðaljóninn flaskar á að taka með í reikninginn,  (ekki hvað síst þeir sem blogga um pólitík hér á blog.is og þvæla alla daga um flokkadrætti og löngu útkulnaða hreppapólitík)  nefnilega að skapgerð og andlegt atgervi stjórnmálamanna ráða að mestu ákvörðunum og gjörðum þeirra.

Allir skapgerðarbrestir þeirra verða ýktari í samræmi við völdin sem þeir hafa og bitna síðan í krafti valds og áhrifa þeirra, á þjóðinni allri. -

Göfug stefnumótun flokka er gríman sem stjórnmálamenn fela sig bak við.

Þess vegna virka stjórnmálaflokkarnir, þar sem öllum er gert að beygja sig undir leiðtogavaldið, eins og krabbamein á lýðræðinu.

Upplausnin verður augljós í þessu spillta kerfi þegar einhver flokksmanna vill neyta stjórnarskráverndaðs réttar síns til að fylgja eigin samvisku. -

 

Björn: Gleyma skapgerð Jóhönnu

Gamlárs-getraunin

Hér koma 10 spurningar sem þarfnast svara. Þeir sem telja sig vita svörin við einhverjum þeirra mega gjarnan setja þau niður í athugasemd hér að neðan. 

Rétt svör verða birt 1. Jan. 2011.

1. Prumpa fiskar?

2. Hvers vegna er hor stundum grænt?

3. Hverjar eru tvær útbreiddustu farandsögur heimsins, sem fólk tekur trúanlegar?

4. Hvers vegna er himininn blár?

5. Hvort frýs fljótar í frysti, glas af sjóðandi heitu vatni eða glas af köldu vatni?

6.Hvaðan kemur aflið sem fær þig til að hendast þvert yfir herbergið þegar þú færð í þig sterkan straum?

7. Hvers vegna límist ofurlím (súperglue) ekki við túpuna að innanverðu?

8. Hvaða tengsl eru milli þess að vera kalt og að fá kvef?

9. Hvorir eru fleiri, hinir dauðu eða þeir sem lifa? (Hér er átt við mannfólkið)

10. Hvað er vitlaust við þetta skilti?

Bestu Jólalögin (eða þannig)

Jólabloggsíðan

 Merkilegt hve tíminn er fljótur að líða.  Aftur að koma jól og nýbúin... og ég á leiðinni í "jólafrí" til Cornwall þar sem ekkert tækifæri verður til að komast í tölvu, hvað þá að blogga.  

Ég var að renna yfir gömul blogg þar sem ég á einhvern hátt fjalla um jólahátíðina og þennan sérstaka árstíma og ákvað svo að taka þau saman og birta á einni síðu.

 

Smá aðventu-jólablogg

Hvít Jól

Glastonbury þyrnir

Jólasaga fyrir unglinga

Jólahald fátækra

Eins og hræða í melónugarði

Ljósin í bænum

Af kjölturökkum og frönskum flóm

 

Julian Assange látinn laus í Bretlandi

Julian Assange kom fyrir breskan dómara í dag. Dómarinn sagðist vilja skera úr um hvort handtöku-skipunin og framsalsbeiðnin frá Svíþjóð væri réttlætanleg. Lögmenn Svía sögðu að dómaranum bæri að framfylgja lögum Evrópusambandsins og framselja Julian. Dómarinn var ósammála og málreksturinn dróst á langinn. Tíu aðilar, allt frægt fólk, bauðst til að borga tryggingarféð, hversu hátt sem það yrði ákveðið, svo Assange fengi aftur frelsi. Lögfræðingur Assange vildi áfrýja handtökubeiðninni og fékk því framgegnt. Loks ákvað dómarinn að láta Assange lausan gegn tryggingu sem var ákveðinn 200.000 pund.

Fjöldi stuðningsmanna Assange var fyrir utan dómshúsið.

Líkur þykja á því að Sækjendur reyni að áfrýja þessari ákvörðun dómarans. Ef það gerist tekur það 48 að fá úr því skorið. - Vegbréf Julian verður áfram í vörslu lögreglu og hann verður að sæta útgöngubanni og takmörkuðu ferðafrelsi þar til mál hans verður aftur tekið fyrir eftir 8-10 vikur..

Móðir Assange styður son sinn

Hinn Bleiki Pardus netheima

Julian Assange hagar sér eins og Bleiki Pardusinn. Hann skálar í kampavíni við fórnalömb sín og er síðan horfinn áður enn þau uppgötva hverjum þeir hafa boðið í veisluna. - Reyndar er Julian þekktur fyrir að nota stundum dulargervi. Ég efast þó um að hann hafi þurft þess þegar hann mætti í  sendiráðsveisluna hjá Sam Watson.

Á morgunn mætir Assange fyrir rétt í Bretlandi. Dómarinn vill vera viss um að framsalsbeiðnin frá Svíþjóð eigi við einhver rök að styðjast, áður en hann afhendir Wikileaks leiðtogann sænsku lögreglunni. - Sjálfur óttast Assange að Bandaríkjamenn reyni að fá hann framseldan þó slík beiðni hafi ekki enn komið úr þeirri áttinni. Spurningin er hvaða  Jacques Clouseau þau senda á Assange, verði hann látinn laus, sem miklar líkur eru á.

Var gestur Birgittu í sendiráðinu

Hvað gerir maður nú um helgar

Það munað litlu að óvinum X-factors, eða á ég að segja óvinum Simons Cowell, tækist að eyðileggja keppnina með því að halda inni í henni alllengi hinum vita-laglausa spilagosa Wagner. Í stað hans þurftu áhorfendur sem aldrei hafa verið fleiri að X-factor, að sjá á bak nokkrum frábærum keppendum, allt of snemma.

Mörgum er í nöp við völd Cowell yfir breska tónlistarmarkaðinum og er þess skemmst að minnast þegar milljónir tóku sig saman um að hala niður gamla smellinum Killing in the Name með Rage Against the Machine til að hamla því að x-factor sigurvegarinn færi ekki sjálfkrafa í fyrsta sætið yfir jólin 2009. 

Ekkert slíkt mun gerast yfir þessi jól og Simon og hans lið; Cheryl Lloyd, Mary Byrne, Rebeccu Ferguson , One Direction, með Matt í fararbroddi, mun bera herðar og höfuð yfir annað tónlistarfólk á tónlistar-sölulistunum Bretlands þetta árið.

Þrátt fyrir þessa vitleysu með Wagner, eru flestir á því að keppnin í ár hafi verið sú besta fram að þessu og að hver og einn af þeim sem komust í úrslitin hefðu sómt sér vel sem sigurvegarar. Auðvitað datt maður sjálfur ofaní í X-faxtor svartholið um hverja helgi, þrátt fyrir góðan ásetning um að gera það ekki. Spurning hvað maður tekur sér nú fyrir hendur :(

Fyrrum málari sigraði í X Factor

Ríkidæmi Íslands og fátækt flóttafólksins

Því ber að fagna að Ísland hefur ákveðið að taka upp þráðinn aftur eftir nokkurt hlé og reynir að standa við skuldbindingar sínar gagnvart flóttamannhjálp Sameinuðu þjóðanna. Þessir sex kólumbísku flóttamenn sem fréttin greinir frá,  bætast nú við allstóran hóp landa sinna sem Ísland hefur veitt heimili og ríkisfang. -

Ætíð þegar Ísland tekur við flóttamönnum heyrast nokkrar hjáróma raddir sem kyrja sönginn "við ættum frekar að hugsa um okkar eigið fólk". -

Sá söngur er rammfalskur, því okkur ber skylda til að hjálpa meðbræðrum okkar sem miklu verr er komið fyrir en okkur, eftir getu. Sem betur fer, fer þessum fals-röddum samt  fækkandi og því ber einnig að fagna. Aðstæður flóttafólks eru að sönnu miklu verri en verstu aðstæður fólks hér á landi og því er þetta ekki spurning um forgangsröðun, því Ísland er ríkt land og mikið velferðarríki miðað við heimalönd flestra flóttamanna.

Flóttamenn til landsins