Hinir ríku svína meira á í umferðinni

Á dögunum voru birtar í American journal Proceedings of the National Academy of Sciences niðurstöður úr könnun fékagsvísindamanna við Norður Ameríska háskóla sem benda til þess að auðugt fólk, sem gjarnan telur sjálft sig bústólpa samfélagsins,  er líklegra til að vera óheiðarlegra, lygnara og ólöghlýðnara en það sem fátækt er. - 

Hinir ríku svína frekar á aðra í umferðinni og tíma  sjaldnar að kaupa sælgæti handa börnum sínum.

Kristur boðaði að auðveldara væri úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki.

Þessu trúa sjálfsagt flestir fátækir kristnir menn.

En kristnir auðmenn finna sér ætíð eitthvað sér til afsökunar. Þeir benda á að Kristur geti ekki haft rétt fyrr sér með þetta því þar sem fátæktin sé mest séu glæpirnir einnig algengastir eins og  alkunna sé með fátækrahverfi stórborganna. -

Eða til vara, að þeir sjálfir séu undantekningin sem sanni regluna.

Í könnuninni kemur fram að Því meira sem fólk hefur til að moða úr, því líklegra er það til að segja ósatt, stela, brjóta landslög og koma ver fram við börn sín en þeir sem minna hafa milli handanna.

Þetta er svo sem eitthvað sem flestir hafa á tilfinningunni að hljóti að vera satt í stórum dráttum.

Skýringin er sem sett er fram við þessari hegðun ríkra er að þeir hafi almennt jákvæðari viðhorf til græðgi. Græðgi er góð segja þeir.

Það vakti athygli mína við þessa könnun frekar en sjálfar niðurstöður hennar, var aðferðin sem rannsakendur notuðu til að greina á milli ríkra og fátækra.

En það var fyrst og fremst útlit viðkomandi og hvernig bifreið viðkomandi ók, sem réði því hvar í flokki hann lenti. -

Í fljótu bragði virðist þessi aðferð ekki vera sérstaklega nákvæm hvað þá vísindaleg. En í Kaliforníu sem var vettvangur könnunarinnar, ku bílaeignin einmitt gefa ágætlega til kynna fjárhagsstöðu viðkomandi.

Svona eins og þetta var á Íslandi, korter fyrir hrun. 

Allir muna hvernig nýríku plebbarnir með kúlulánin, höguðu sér eftir hrun, þegar enginn mátti berast á án þess að eiga það á hættu að vera úthrópaður bankaræningi og braskari af fokillum atvinnuleysingjum.

Þeir sem enn áttu fyrir því að fylla á tankinn en þjáðust af slæmri samvisku, neyddust  til að leggja jeppunum og skilja glæsikerrurnar eftir heima inn í bílskúr. -

Og fræg er sagan af einum af fóstbróður útrásarvíkinganna sem ekki gat hugsað sér að aka um á "einhverju drasli" og lét nægja að fjarlægja gullröndina af annars kolsvörtum lúxusjeppanum sínum, til að berast minna á.

Niðurstöður nefndrar könnunar gefa nefnilega einnig til kynna að ef hagur hinna fátæku vænkaðist skyndilega, t.d. ef þeir myndu vinna fúlgur fjár í happdrætti, var líklegra að siðferði þeirra versnaði.

Sem sagt, miklir peningar spilla fólki og siðferðisþrek þess minkar eftir því sem ríkidæmið er meira.

Ætli þetta virki öfugt líka. Að fólk sem verður fátækt, eftir að hafa verið ríkt, verði heiðarlegra?