Rakalausar fullyrðingar og lítt duldir fordómar

Á Íslandi eru skráð a.m.k. 33 trúfélög. Flest þeirra eru kristin en tvö þeirra eru af íslömskum toga; Félag múslima á Íslandi og Menningarsetur múslima á Íslandi. Bæði félögin tilheyra súnni-armi íslam.

Félag múslíma á Íslandi hefur samastað sem er líka moska í skrifstofu húsnæði á þriðju hæð í Ármúla í Reykjavík þar sem sameiginlegar bænir eru haldnar á bænadögum og vikulega á föstudögum. Þeim söfnuði tilheyra tæplega 400 manns og formaður hans er Sverrir Agnarsson. Árið 1999 sótti Félag múslíma á Íslandi um lóð til að byggja Mosku í Reykjavík og hefur þeim nú loks verið úthlutað skika í Sogamýrinni til þess arna. 

Menningarsetur múslíma á Íslandi hefur hinsvegar aðsetur í Ýmishúsinu við Skógarhlíð, og þeim söfnuði tilheyra rúmalega 200 manns. Menningarsetrið er hluti af Al-Risalah samtökunum sem styrkja og starfrækja slíkar stofnanir í mörgum þjóðlöndum heimsins en sækir stefnu sína og styrki til höfuðstöðvanna í Sádí-Arabíu. Al-Risalah (guðleg skilaboð)  menningarstofnanir þessar hafa oft verið gagnrýndar fyrir það að vera vettvangur fyrir öfgafulla predikara halla undir Salafisma ( Wahhabisma ) og hafa á sínum snærum illa menntaða forsvarsmenn. -  Nýleg ummæli Ahmad Seddeeq, Ímams og  trúarleiðtoga hjá Menningarsetri múslima á Íslandi, um að tengsl séu milli samkynhneigðar og barnsrána, hleypa vissulega stoðum undir þá gagnrýni, þrátt fyrir að hann eigi að teljast menntaður í íslömskum fræðum.

Sem fræðimanni sem er hallur undir hinar mismunandi Al-Risalah sem skrifaðar hafa verið ætti honum að vera kunnugt um að sumir fræðimenn Íslam voru ekki mótfallnir samkynhneigð. T.d má nefna túlkun Maleki, stofnanda Maleki stefnunnar í Súnni Islam sem segir í Hesaam Noqabaí, Hoquqöi Zan bls. 126-127 um "lavaat eða samkynhneigð; "Að stunda kynlíf með ungum manni (skegglausum) er leyfilegt fyrir ógifta menn á ferðalagi."

Í Ástralíu hefur reyndar verið sýnt fram á tengsl milli Al-Risalah menningarstofnana og uppeldi ungra rótækra múslima sem síðan hafa fallið sem stríðsmenn  "fyrir Íslam" á erlendri grundu. Það er því ástæða að rýna vel í það sem frá þessum stofnunum kemur, ekki hvað síst fyrir unga múslimi sem vilja vera trú sinni hollir.  

Þeim fréttum að Félagi múslima á Íslandi hafi verið úthlutað lóð til moskubyggingar hefur verið misjafnlega tekið. Allir þeir sem unna frelsi fólks til trúariðkana eins og það er skilgreint í stjórnarskrá landsins, hljóta að fagna þessum áfanga. Háværastar hafa samt verið raddir þeirra sem eru ósáttir við að trúfrelsi skuli vera við líði í landinu og telja það hina verstu goðgá að leyfa slíka byggingu. Þeirra helstu rök eru að moskur séu uppeldistöðvar fyrir róttæka múslima sem hvattir séu til hryðjuverka og í sérbyggðri mosku geti farið fram innræting sem ekki er möguleg í í skrifstofu húsnæði á þriðju hæð í Ármúlanum í Reykjavík þar sem Félag múslima á Íslandi hefur í áratugi verið með starfsemi sína. 

Fréttum af moskubyggingarleyfinu og ummælum hins ómælska klerks menningarstofnunarinnar er gjarnan ruglað saman og eiga fjölmiðlar þar nokkra sök sem kjósa að fjalla um þessi ólskyldu mál á sama tíma, án nokkurs samhengis. 

Óttinn við öfgar og hryðjuverk er vitaskuld ekki ástæðulaus, en þegar teknar eru saman tölur um hryðjuverk sem unnin hafa verið í vestrænum heimi síðustu áratugi, kemur í ljós að 96% þeirra eru framin af öðrum en múslimum. 

Staðreyndin er sú að þegar ummæli þeirra sem segja sig mótfallna byggingu mosku í Reykjavík eru skoðuð, ber mest á rakalausum fullyrðingum, alhæfingum og lítt duldum fordómum í garð múslima. 

 

Ísland aftur efst á montlistunum

Um þriggja ára skeið hvarf nafn Íslands úr efstu sætum á helstu montlistum heimsins. Fyrstu ár þessarar aldar þóttu listar yfir hamingjusömustu þjóðirnar, mestu velfrðarríkin, mestu hagvaxtarþjóðirnar, bestu menntunina, óspiltasta embættismannakerfið svo dæmi séu nefnd, varla marktækir af Íslendingum ef þeir voru þar ekki efst á blaði. -

Eftir "hrunið" varð ljóst að mörg þeirra lífsgæða sem komu okkur fremst á heimsmetalistana voru hluti af sýndarveruleika. Hamingja og heiðarleiki þjóðarinnar voru t.d. greinilega af sama toga spunnið og gróðatölur útrásarvíkinganna og við hurfum úr fyrsta sæti flestra montlista heimsins. -

Nú virðast Íslendingar aftur vera að jafna sig á sjokkinu sem fylgdi því að fatta að klárustu gullæturnar þeirra voru jafnframt óprúttnir svindlarar og ræningjar. Þjóðin er svo til hætt að skammast sín fyrir að hafa verið rænd af 26 glúrnum exelstrákum.

Eins og komið hefur fram í fréttum er t.d.  fasteignabransinn hægt og sígandi að rétta úr kútnum. Peningamennirnir sem gátu forðað mestu af gullinu sínu vita að fasteignir eru eina fjárfestingin á Íslandi um þessar mundir sem þeir geta átt von um að gefi einhvern arð. - 

Montlistagerðarmenninrnir hafa greinilega tekið eftir þessar breytingu í þjóðarsálinni og eru tilbúnir til að setja Ísland aftur í sinn fyrri réttbundna sess sem fallegasta, sterkasta,  ríkasta og hamingjusamasta þjóð jarðarinnar.

 

Ísland er best fyrir konur

97% Íslendinga trúa aðeins á efnislega tilvist?

Það býr ýmislegt athyglivert í þessum tölum frá Gallup um að 71% Íslendinga trúi á Guð. Það fyrsta sem maður rekur augun í er að meðal karla er ekki endilega fylgni milli þess að trúa á Guð og á  líf eftir dauðan. Einhver hluti karla getur sem sagt vel hugsað sér að það sé til eitthvað sem fallið getur undir skilgreininguna Guð, en samt hljóti líf hvers manns að enda við líkamsdauðann.  -  Þetta er reyndar afstaða bæði Votta Jehóva og Sjöundadags aðventista, sem trúa því að allir deyi að lokum og ekkert líf sé eftir líkamsdauðann, nema fyrir fáa útvalda. Auðvitað vonast þeir allir til að verða í þeirra hópi. Þeir vilja meina að sú tilvist sé efnisleg, ekki andleg og eiga því það sameiginlegt með trúleysingjum að trúa aðeins á á efnislega tilvist.

Þá kemur það fram að 68% trúa á kenninguna um "miklahvell".  68% hlýtur því að trúa því  að einhverstaðar handan endamarka alheimsins þar sem áhrif mikla hvells gætir ekki enn, sé ekkert til. Þar er ekkert efni, enginn tími og ekkert rúm,  þ.e.  sama "ástand" og var allstaðar áður en mikli hvellur varð og alheimurinn varð til.

Samt trúir 71% að til sé Guð, en 68% trúa ekki að þessi Guð hafi skapað alheiminn, ef ég skil þessa könnun rétt.

Guð þeirra 68%, sem ekki trúa á Guð sem skapara, hljóta þá að trúa á einhvern Guð sem er sjálfur hluti af "sköpuninni"  og/eða tilheyrir þeim alheimi sem varð til við mikla hvell. Sá Guð hlýtur að vera eins og allt annað sem við þekkjum og tilheyrir þeim alheimi, háður tíma og rúmi. Hann er því   ekki "andlegur"  Guð heldur efnislegur Guð.

Þeir sem trúa á efnislegan Guð eru þá sem sagt 68% og þeir sem ekki trúa á neinn Guð, skapara eða líf eftir dauðann 29%.  Þeir sem gera aðeins ráð fyrir efnislegri tilvist eru því samtals 97% Íslendinga.

Þetta verða að teljast góðar fréttir fyrir vantrúarmenn og aðra trúleysingja og greinilegt að auðmjúkur áróður þeirra er að skila sér, big time.

Íslendingar trúa á Guð

Ellismellurinn Jane Fonda

Þegar að Michael Jackson lést, skrifaði Jane Fonda þetta um hann á blogginu sínu;

"Ég hugsa stöðugt um dauðann. Ég æfi dauða minn. Mér finnst það mjög heilbrigt. Dauðinn er einu sinni það sem gefur lífinu merkingu líkt og hávaði gefur þögninni merkingu. Æ æ , hugsaði ég með sjálfri mér, Michael á eftir að það eiga erfitt þegar hann eldist. Hann mun eyða allri orku sinni í að flýja hið óumflýjanlega. Og nú hefur það gerst. Sem betur fór tók að fljótt af. Stórkostleg hjartaáföll sem fólk nær sér ekki af, taka venjulega fljótt af. Þú veist ekki einu sinni hvað er að gerast. Þetta var líklega besti dauðdaginn fyrir Michael. Það var erfitt að ímynda sér hann hamingjusaman þegar aldurinn færist yfir hann."

Jane veit greinilega hvað hún er að segja því fáar konur afa lagt jafn mikið á sig og hún til að flýja ellina. Og á þessum myndum af henni 73 ára sem fylgja fréttinni, er ekki hægt að segja annað en að henni hafi tekist bærilega vel til.

Síðustu 30 árin hefur hún stundað líkamsrækt og heilbrigt líferni. Og þegar það dugði ekki til hefur hún látið undan hégómanum og lagst undir skurðhnífinn til að láta fjarlægja mestu hrukkurnar. (Sjálf segist hún ætíð vera treg til þess af því henni þyki í raun vænt umhrukkurnar sínar)

En hún lítur glæsilega út í Emilio Pucci kjólnum sínum þarna í Cannes. Henni tókst greinilega í þetta sinn að finna kjól sem enginn annar klæddist og komast hjá sem sagt er að sé pínlegasta stund í lifi hverrar konu, þ.e. þegar einhver önnur mætir í alveg samskonar kjól, eins og gerðist hjá Jane einmitt í Cannes árið 2007. (Sjá mynd)

73 ára og stal senunni á rauða dreglinum

Á hafi óvissunnar

Ef að satt reynist, verða trúleysingjarnir sem halda því fram að Kristur hafi ekki verið til og að allar sögurnar sem sagðar eru af honum séu hreinn skáldskapur, að endurskoða afstöðu sína. Nema auðvitað að trúleysi þeirra sé svo staðfast að ekkert fái þá til að efast. 

Þarna kann að vera frumheimild sem er frá svipuðum tíma og heimild söguritarans Josephusar (37-96) sem minnist á kristni í ritum sínum, að því er sumir segja fyrstur manna.  Margir efasemdarmenn hafa reyndar talið þá heimild seinni tíma fölsun.  

Þá er hætt við að málin geti blandast enn frekar hjá hinum kristnu,  ef í þessum ritum er að finna útgáfu af upprisu Krists sem sætt getur og samræmt þær þrjár sem nú þegar eru þekktar og finna má í NT. Svo er einnig mögulegt að hún sé í mótsögn við guðspjallamennina sem um upprisuna skrifa.

Segja má því að enn um sinn séu trúaðir og trúlausir þarna á sama báti á hafi óvissunnar.

Elstu rit um kristni fundin?

Áttu þeir skilið traustið?

Ákvörðunin um að þiggja sæti á stjórnlagaráði er mikill prófsteinn á heilindi og siðferðislegan styrk þessara einstaklinga sem kosnir voru á stjórnlagaþing. Áttu þeir skilið það traust sem þeim var sýnt?  Kosningarnar voru úrskurðaðar ógildar og þar með misstu þeir umboð sitt frá þjóðinni.

Til að fá það aftur hefði þurft að efna til nýrra kosninga. Í stað þess er það vilji meirihluta þingheims að þessir 25 einstaklingar taki til starfa á ráði undir þeirra verndarvæng og í umboði þingsins. - Þetta er svo langt frá því sem lagt var upp með og átti að vera hluti af að byggja upp nýtt Ísland, að ég trúi ekki að nokkur þeirra sem hlaut kosningu á stjórnlagaþing þiggi sæti á þessu bastarðs ráði. -

Ef þeir gera það hinsvegar, opinbera þeir um leið að þeir eiginleikar sem fólk hélt að þeir hefðu og mundu hafa gert þá hæfa til að taka þátt í mótun nýrrar og réttlátari stjórnarskrár, eru ekki til staðar. - Þeir verða sem sagt hluti af gamla Íslandi, ekki þess nýja, hluti af vandamálinu, ekki lausninni. 

Eru hugsi um stjórnlagaráð

Hver vill eiga geðfatlaða nágranna?

Fá þjóðfélagsmein eru eins illviðráðanleg og fordómar, nái þau að festa rætur í samfélaginu. Í flestum samfélögum má finna fordómafullt fólk,  jafnvel þótt ekki beri mikið á því eða fordómum þeirra. Til dæmis sýna skoðanakannanir að við Íslendingar erum talsvert fordómafullir gagnvart ýmsum þjóðfélagshópum. Hver hefði trúað því?

Fordómar okkar, eins og algengt er meðal annarra þjóða, beinst fyrst og fremst gegn ákveðnum hópum í samfélaginu.  

Hér á landi beinast fordómar t.d. meira gangvart geðfötluðu fólki en nokkrum öðrum hópi.  Í tugi ára hafa kannanir sýnt að næstum þriðjungur þjóðarinnar kærir sig ekki um að búa í nágrenni við geðfatlað fólk.

Á meðan fordómar landans gagnvart samkynhneigðum eru á undanhaldi hafa þeir aukist mikið á síðustu árum gagnvart múslímum.

Hryðjuverk hinna ýmsu samtaka öfgasinnaðra múslíma hafa vissulega átt mikinn þátt í að skapa Íslam og múslímum afar neikvæða ímynd.

Þessir öfgasinnuðu pótintátar virðast  trúa því að Múhameð hafi falið þeim persónulega og prívat að framfylgja og hrinda í framkvæmd, um allan heim, lögum Kóransins,  sem er auðvitað mikil firra.

Sumir Íslendingar virðast trúa því að þessi túlkun íslamskra öfgamanna á trú sinni sé hinn eina sanna túlkun og móta viðhorf sín til  Íslam og múslíma  í samræmi við það.

Þótt fjölmiðlar eigi stóran þátt í að ýta undir fordóma almennt eins og þeirra er háttur, í stað þess að mótmæla þeim, er ég ekki viss um að "aukin fræðsla" sé það eina sem við höfum til að ráða niðurlögum þessarar válegu ófreskju sem fordómar eru.

Það er staðreynd að í tugi ára hefur verið reynt að minka fordóma fólks gagnvart geðfötluðum, með aukinni fræðslu, án árangurs. - Það er einnig staðreynd að öll vitræn mótrök gegn áliti fólks sem "hatar"  Íslam, eru virt að vettugi og andúðin á trúnni færist í aukanna frekar en minkar hér á landi.

Á Vísindavefnum er að finna afar gagnlega grein um fordóma Íslendinga og þar segir m.a.;

Orðabókaskilgreiningar duga skammt ef öðlast á skilning á því hvernig fordómar verka og hvers vegna þeir eru eins útbreiddir og raun ber vitni. Til dæmis er erfitt að skilja hvers vegna illa gengur að draga úr fordómum með því að auka fræðslu um það sem fordómarnir beinast að. Meginniðurstaða úr slíkum fræðsluherferðum er að þær draga úr fordómum hjá sumum. En hjá öðrum, sérstaklega þeim sem eru mjög fordómafullir, er allt eins líklegt að aukin fræðsla verði til þess að viðhalda fordómum eða styrkja þá.

Ástæða þessarar mótsagnar sem Vísindavefurinn greinir svo vel, er að megin byggingarefni fordóma er ekki  vanþekking, heldur tilfinningar. Fordómar eru fullvissa um og trú á að einhver ósannindi séu sönn, oft þrátt fyrir betri vitsmunalega vitund. 

Sú fullvissa er tilfinningalega harðkóðuð í einstaklinginn sem gerir vandamálið sálrænt frekar en vitmunalegt.  Með öðrum orðum, eru fordómar tilfinningaleg þjónkun, oft ómeðvitað, við ósannindi eða lygar af einhverju tagi. -

Þetta verður ljóst þegar viðkomandi reynir að færa rök fyrir og/eða réttlæta fordóma sína. - Útkoman er ávalt rökleysa þar sem viðkomandi reynir ekki einu sinni að styðjast við viðurkenndar staðreyndir.

hann hendir gjarnan á lofti setningar eins og; "Geðsjúklingar eru hættulegir af því þeim er ekki sjáfrátt og þess vegna vill ég ekki búa nálægt þeim því það setur börnin mín í hættu." Eða; Íslam boðar að það eigi að drepa alla sem ekki eru múslímar. Þess vegna eru trúarbrögðin ill og þeir sem ástunda þau vondir menn."

Athafnir sem grundvallaðar eru á fordómum eru ætíð til vamms bæði fyrir þann sem framkvæmir þær og þann sem verður fyrir þeim. Samt þrjóskast flestir sem haldnir eru fordómum við að viðurkenna skaðsemi þeirra. Þvert á móti eru þeir fullir sjálfstrausts og trú á eigið ágæti.

Gott dæmi um hroka hinna fordómafullu er viðhorf vestræns almennings til íbúa smáeyjanna í Kyrrahafi. Þegar að fyrsti hvíti maðurinn sté þar á land kynntist hann samfélagi þar sem engin  fátækt fyrirfannst , engir glæpir, ekkert atvinnuleysi, engin stríð og fólk hafði engar áhyggjur. En samt kölluðu Evrópubúar, og kalla enn, slík samfélög "frumstæð" og "vanþróuð".

Fordómar sem látnir eru óáreittir,  berast á milli kynslóðanna og magnast við hvern lið. Afleiðingar þeirra eru stundum svo skelfilegar að þær gera ekkert annað en að magna enn frekar upp hinar neikvæðu tilfinningar sem kynda fordómana. Þannig er ástandið meðal fólks í löndum sem átt hafa í löngum og viðvarandi erjum eins og t.d. Ísrael og Palestína.

Það sem stundum er talin lofsverð hegðun og við köllum í daglegu tali "umburðarlyndi" er í slíkum tilvikum aðeins annað orð yfir sinnuleysi. Umburðarlyndið er í besta falli frestun á því að takast á við vandamál sem ekki mun hverfa af sjálfu sér.

Fyrsta skrefið í upprætingu frodóma er að horfast í augu við þá staðreynd að allir menn eru haldnir einhverskonar fordómum.

Næsta skref er að finna þá, þ.e. staðsetja þá í sálarlífinu og skilgreina þá. -

Þriðja skrefið er að skoða tilfinningar sínar vandlega og heiðarlega og reyna að skilja hvers vegna okkur líður eins og okkur líður.

Þessi þrjú skref fara langt með að uppræta fordóma okkar gagnvart fordómunum sjálfum.

Betra er að ganga í hjónaband en að brenna af girnd.

Hann var fæddur í borginni Tarsus í Tyrklandi einhvern tíman á fyrstu árum hins kristna tímatals og nefndur Sál. Hann var rómverskur þegn af gyðingaættum, talaði hebresku og hlaut gyðinglega menntun og uppeldi. Sem ungur maður hélt hann til Jerúsalem og nam trúarleg fræði hjá hinum fræga fræðimanni og rabbína, Gamalíel. Hugsanlegt er að hann hafi verið í Jerúsalem á sama tíma og Jesús Kristur, en talið er vafasamt að þeir hafi nokkru sinni hist.

Eftir að krossfestingu Jesús, var litið á fylgjendur hans sem trúvillinga og þeir ofsóttir. Sál var einn þeirra sem tók virkan þátt í þeim ofsóknum. Hann hugðist elta uppi það kristna fólk sem flúið hafði til Damasks frá Palestínu. Á leið sinni þangað fékk hann vitrun. Kristur birtist hinum, ræddi við hann og snéri honum til kristni. Eftir það varð hann kunnur undir nafniu  Páll.

Eftir að Sál gerðist kristinn varði hann tíma sínum til að hugsa og skrifa um hinn nýja sið. Hann varð  einnig einn af virkustu og afkastamestu kennurum hinna nýju trúarbragða. Hann ferðaðist víða og boðaði fagnaðarerindið, m.a. til Sýrlands, Grikklands og Palestínu.

Hann er í dag kunnastur fyrir áhrif sín á þróun guðfræði kristindómsins og er tvímælalaust áhrifamesti höfundur allra kristinna rithöfunda fyrr og síðar. Hann er skrifaður fyrir 13 af 27 ritum Nýja Testamentisins en það er einnig talið líklegt að fjögur þeirra eða fleiri séu ekki eftir hann.

Páli gekk illa að kenna Gyðingum kristni en meðal "heiðingjanna" gekk honum frábærlega og er því stundum kallaður postuli heiðingjanna.

Eftir þrár langar kennsluferðir um löndin fyrir botni Miðjarðarhafs, hélt hann til Jerúsalem og var handtekinn þar. Þaðan var hann sendur til Rómar þar sem réttað var yfir hinum. Ekki er vitað hvernig réttarhöldin enduðu eða hvort hann yfirgaf nokkurn tíman Róm. Hann var að lokum tekinn af lífi (líklega árið 64)ekki langt frá Róm.

Hin miklu áhrif Páls postula á kristna trú  hvílir á þremur stöplum. 1. Hinu frábæra gengi hans sem kennari trúarinnar. 2. Ritum hans sem eru mikilvægur hluti af Nýja Testamentinu. 3. Þætti hans í þróun kristinnar guðfræði. Meðal guðfræðihugmynda hans eru;

Að Jesús væri ekki aðeins innblásinn spámaður, heldur Guð.

Að Jesús hafi dáið fyrir syndir okkar og að þjáningar hans endurleysi okkur.

Að maður öðlist ekki hjálpræði með því að fara eftir lagasetningum Biblíunnar heldur aðeins með því að viðurkenna Krist. Þar af leiðandi munu syndir mannsins verða fyrirgefnar með því einu að viðurkenna Krist.

Páll lagði líka mikla áherslu á kenningarnar um erfðasyndina (Rómverjabréfið 5:12-19)

Vegna þess að fólk gat ekki öðlast hjálpræði með því að hlíða lögum Biblíunnar, sá Páll engan tilgang fyrir nýja átrúendur að framfylgja þeim sérstaklega. Margir af hinum gömlu leiðtogum kristinna voru honum ekki sammála en leiða má líkur að trúin hefði ekki breiðst eins hratt og hún gerði um rómverska heimsveldið ef skoðannir þeirra hefðu orðið ofan á.

Páll kvongaðist aldrei og þótt ekki sé nein leið að sanna það, er líklegt að hann hafi aldrei haft samræði við konu. Viðhorf hans til kvenna og kynlífs sem fundu leið inn í "heilaga ritningu" höfðu afar mikil áhrif á kristna menningu fram eftir öldum. Frægustu kennisetningu hans um þessi mál, er að finna í Fyrra Korintubréfinu 7:8-9;

"En þess óska ég, að allir menn væru eins og ég er sjálfur, en hver hefur sína náðargjöf frá Guði, einn þessa og annar hina.

8 Hinum ókvæntu og ekkjunum segi ég, að þeim er best að halda áfram að vera ein eins og ég. 9 En hafi þau ekki taumhald á sjálfum sér, þá gangi þau í hjónaband, því að betra er að ganga í hjónaband en að brenna af girnd."

Páll hafði einnig sterkar skoðanir á stöðu kvenna. Í fyrra Tímóteusarbréfinu 2:11-15. segir hann;

"11 Konan á að læra í kyrrþey, í allri undirgefni. 12 Ekki leyfi ég konu að kenna eða taka sér vald yfir manninum, heldur á hún að vera kyrrlát. 13 Því að Adam var fyrst myndaður, síðan Eva. 14 Adam lét ekki tælast, heldur lét konan tælast og gjörðist brotleg. 15 En hún mun hólpin verða, sakir barnburðarins, ef hún stendur stöðug í trú, kærleika og helgun, samfara hóglæti."

Vafalaust er Páll þarna að tjá skoðun sem var ríkjandi á meðal samtímamanna hans. En það er athyglisvert að ekki eru hafðar neitt svipaðar fullyrðingar eftir Kristi sjálfum.

Meira enn nokkur annar maður var Páll ábirgur fyrir að umbreyta kristni úr gyðinglegum sértrúarflokki í heimstrúarbrögð.

Kenningar hans um að Kristur sé Guð og að réttlæting verði aðeins vegna trúar, hafa legið til grundvallar kristni í gegnum aldirnar. Alir kristnir guðfræðingar sem fylgdu í kjölfarið, þ.á.m. Ágústínus, Aquínas, Lúter, og Kalvin voru allir undir miklum áhrifum frá ritum Páls.

Áhrif hans hafa verið svo mikil að sumir fræðimenn haf haldið því fram að hann frekar en Kristur eigi að teljast höfundur kristinnar trúar. Eflaust eru þau viðhorf samt orðum aukin. En víst er að Páll er áhrifamesti kristni einstaklingurinn sem lifað hefur.

Apaleg ofurmenni

Upp úr 1920 neytti Jósef Stalín allra ráða til að styrkja Rauða herinn sem hafði látið á sjá í undangengnum styrjöldum. Stalín vissi að líffræðingurinn Ilya Ivanov, sá sami og hafði fyrstur manna (1901) komið á laggirnar sæðisgjafa-miðstöð fyrir veðreiðarhesta, hafði lýst yfir þeirri trú sinni að mögulegt væri að kynblanda mann og simpansa.

Stalín sagði vísindamanninum að hann hefði áhuga á að skapa nýja tegund af ósigrandi mönnum sem ekki fyndu fyrir sársauka og gæði mataræðis hefðu engin áhrif á. Stálmaðurinn fyrirskipaði Ivanov að finna leið til að framleiða slíka menn fyrir Rauða herinn. 

Stalín var greinilega einn þeirra sem vildi halda öllum möguleikum opnum, þótt hann treysti engum, ekki einu sinni sjálfum sér að eigin sögn.  Hann hafði ungur að árum lært til prests en gefið námið upp á bátinn eftir að hafa lesið Das Kapítal eftir Karl Marx. Þrátt fyrir að vera einn grimmasti einvaldur sem sögur fara af var hann tvisvar útnefndur til Friðarverðlauna Nóbels. Í fyrra sinnið, 1945 var það Cordell Hull  sem fékk verðlaunin fyrir þátt sinn í stofnun Sameinuðu þjóðanna og í seinna skiptið, 1948, var friðarverðlaununum ekki úthlutað.

Ilya Ivanov hóf þegar að gera tilraunir á öpum og mönnum upp úr 1920. árið 1926 var hann sendur með fullar hendur fjár til Afríku þar sem hann stundaði sæðisgjafir af kappi.  Hann reyndi að gera kvennapa ólétta með mennsku sæði og kvenmenn ófríska með karlapa-sæði. Megin vandmál hans virðist hafa verið að komast yfir nægilegan fjölda heilbrigðra apa. Hann gerði tilraunir sínar á simpönsum og órangútum, allar án tilætlaðs árangurs.

Ilya hefur eflaust vitað að til voru heimildir þar sem sagt var frá samskiptum apa og manns sem endað með fæðingu afkvæmis þeirra.

Meðal þeirra er  De bono religiosi status et variorum animantium tropologia sem kom út á 11. öld eftir St. Pétur Damian. Hann segir frá Gulielmusi greifa sem átti apa sem gerðist elskhugi eignkonu hans. Dag einn kom apinn að greifanum með konu sinni í rúminu og varð æfur af afbrýði. Hann réðist á greifann og drap hann. Damian segist hafa þessa sögu eftir Alexander II páfa sem sýndi honum veru sem kölluð var Maimo og sögð afkvæmi apans og greifaynjunnar.

Ef til vill hefði Ilya Ivanov þótt mikið koma til hinar tiltölulega nýlegu kenningar, að forfaðir mannsis  hafi í þróunarsögu sinni  fyrir ca. 1.4 milljónum ára, N.B. löngu eftir að hann var orðin að aðgreindri tegund, eðlað sig með forföður simpansa. Þessi kenning á að skýra hversvegna simpansar eru svo náskyldir mönnum að 95% af erfðaefni þeirra eða meira, er eins. Litningafjöldin er samt ekki sá sami, menn eru með 46 en Simpansar með 48 og því næsta ómögulegt að venjuleg æxlun geti átt sér stað á milli þeirra.  

"Enn erfiðara yrði að breyta öpum í einhvers konar menn með genaflutningi úr mönnum enda ólíklegt að nokkur maður eða api hefði áhuga á slíkum tilraunum." segir vísindavefurinn samt sem áður. 

Tilraunirnar Ilya Ivanov mistókust allar og hann var að lokum sendur í útlegð til Kasakstan árið 1931 og fraus víst til dauða á brautarpalli þar í landi,  ári síðar.

(Aðrar tilraunir Stalíns um þetta leiti, höfðu mun alvarlegri afleiðingar eins og t.d. samyrkjubúskapurinn sem endaði með hungursneyð árið 1932 sem varð til þess að fjórar milljónir þegna hans sultu til dauða.)

Þekkingu mannsins á erfðafræði hefur fleygt fram síðasta áratuginn.  Þegar er farið að breyta erfðaefni í mannlegum fósturvísum. Að geta fengið sérstaklega hönnuð börn hlýtur að vera eftirsóknarvert fyrir nýríka þotuliðshyskið sem keppist þess dagana um að eignast börn sem það fer með líkt og aðra fylgihluti við nýjustu dressin sín.  

Tæknilega er heldur ekki langt í að hægt verði að láta draum Stalíns um Apaofurmenni rætast.

Rétt eins og lýtalækningar voru í fyrstu þróaðar til að hjálpa þeim sem áttu um sárt að binda, eru þessar erfðabreytingar í mennskum fósturvísum sagðar til að koma í veg fyrir alvarlega sjúkdóma.

Í dag er mest upp úr fegrunarlækningum að hafa, ekki lýtalækningum.

Flestar fegrunaraðgerðir fara í dag fram í Asíu. Í Kína, Japan og suður Kóreu er ekki óalgengt að börn leggist undir hnífinn til að láta "réttsetja" skásett augu sín. Algengustu aðgerðirnar, bæði í Asíu og Ameríku eru samt brjóstastækkanir.

Þessi vandmál er eflaust hægt að leiðrétta með einföldum breytingum á litningunum og koma þannig í veg fyrir að börn framtíðarinnar þurfi að kljást við þessi skelfilegu vandamál.

Þeir sem segja að vísindamenn og læknar séu vandari að virðingu sinni en svo að þeir fari að krukka í litninga fósturvísa nema að þeir hafi til þess góða ástæðu, ættu að kynna sér handbragð þeirra á öðrum verum.

Allir vita að það er talverður kostnaður í því að affiðra kjúklinga og að sá hluti þeirra sem best selst eru lærin. Vængir kjúklinga eru óvinsælir enda lítið kjöt á þeim. Best er því að rækta fiðurlausa kjúklinga sem eru að mestu læri og leggir.

Hægt er að láta "mennsk" eyru vaxa á mýs, skera það af músinni og græða það á manveru. Og til að sýna hvað hægt er að gera "sniðugt", má t.d. gera mýs eða ketti sjálflýsandi.

 

Arfleifð Árna Johnsen og Guðlaugs Þórs Þórðarsonar

Árni og félagar hans á þingi sem leggja fram þessa þingsályktunartillögu eru greinilega hræddir við að gildunum sem þeir fengu sem vegarnesti út í lífið úr skólum landsins, sé ógnað.

Ég efast ekki um að þetta mál er þeim persónulega mikilvægt, því Þessi kristnu gildi sem þeir vilja varðveita, fleyttu þeim í gegnum lífið, gerðu þá að gildum stoðum í þjóðfélaginu.

Þeir vita líka betur en margir aðrir, að ekkert er betri sönnun fyrir nauðsyn þess að viðhalda arfleifð kristni í skólastarfinu en gott fordæmi þeirra sem kristilegt menningarstarf hefur náð að móta.

Þetta vita Árni Johnsen og Guðlaugur Þór Þórðarson og þess vegna bjóða þeir nú fram krafta sína til að tryggja að komandi kynslóðir verði örugglega ekki meinað um samskonar siðferðismótun og þeir fengu.

Eða, kannski er þetta alls ekki svona.

Þegar maður lítur yfir nöfn flutningsmanna þessarar tillögu, dettur manni helst í hug að það sem raunverulega vakir fyrir þessu fólki með þessari tillögu sé að gera yfirbót.

Það er vissulega hluti af kristinni arfleifð og gildum, að sjá eftir því sem þú hefur gert rangt og gera síðan yfirbót með einhverju góðverki eða líferni sem Guði er þóknanlegt.  

Kannski er það málið að bæði Gulli og Árni reiða sig nú á þau orð Krists að Það verði mikill fögnuður á himnum þegar einhver iðrast þess sem hann hefur gert rangt?

Við skulum vona að þannig sé málið í pottinn búið. Ef ekki gætu þeir félagar verið í slæmum málum, alla vega gagnvart Kristi.  Hann segist nefnilega hata hræsnara.

Starfshættir grunnskóla skuli mótast af kristinni arfleifð