Hugsar fólk í hringi þegar það villist af leið?

Því hefur lengi verið haldið fram að fólk gangi í hringi ef það villist. Nú hefur tekist að sanna með vísindalegum aðferðum að þetta er rétt. Sjá Hér. 

Miðað við meðhöndlun stjórnmálamanna á erfiðum málefnum, eins og t.d. Icesave samningunum, sýnist mér allt benda til þess að sama eigi við þegar fólk tapar áttum vitsmunalega og tilfinningalega. Þá byrjar það að hugsa í hringi og kemst ekkert áfram. 

Nú hafa stjórnmálamenn hringlað með Icesave samninginn í nokkrar vikur, án þess að gera á honum nokkrar teljandi breytingar. Eftir alla umfjöllunina í nefndum þingsins, stendur þingheimur í sömu sporum og þegar samningurinn var fyrst kynntur fyrir þinginu.  

Ástæðan er vitaskuld að strax í upphafi villtust stjórnvöld af leið, þegar þau samþykktu að undirgangast þessar ábyrgðir. Af þeirri villuleið hefur aldrei verið horfið og þess vegna er niðurstaðan þetta hringsól.

Eplið og aldingarðurinn í Kasakstan

Breskir vísindamenn við Oxford háskóla segjast hafa rakið litninga í eplum til eplatrjáa-lundar í Kasakstan. Í fyrirsögn fréttarinnar sem slegið er upp á forsíðu The Daily Telegrph í dag, segir; "Eplið rakið til "aldingarðsins Eden"."

Þótt að ótölulegur fjöldi listaverka sýni að ávöxturinn sem óx á tré skilningsins í miðjum Eden garðinum hafi verið epli og aragrúi sagna staðfesti að það var epli sem Eva tældi Adam til að bíta í að undirlagi höggormsins, er ekki minnst einu orði á epli í sögu Biblíunnar um "syndafallið". Aðeins er talað um "ávöxt".

Ástæða þessa er líka lega að orðið "epli" er talið komið af forn-indóevrópsku orði, abel. Sennilega er eplið fyrsti ávöxturinn sem maðurinn ræktaði og á mörgum tungumálum hefur heiti þess verið notað um ávexti almennt.

En bresku vísindamennirnir hafa komist að því að allar hinar þúsundir tegunda munn-epla sem til eru í heiminum megi rekja til einnar eplategundar; malus sieversiisem vex í hlíðum Tian Shan fjallgarðsins á landamærum Kína og Kasakstan. Þaðan telja þeir að fræ eplisins hafi upphaflega borist með björnum og breiðst síðan út um heiminn. Áður var talið að munn-eplið hefði þróast frá villi-eplum Malus communis.

Stjórnvöld í Kasakstan haf nú friðað fjallshlíðarnar þar sem aðeins örfáir eplatrjáa-lundir hafa varðveist eftir að Sovétríkin sem áður réðu landinu, létu eyða stærstum hluta þeirra í röð misheppnaðra tilrauna til að nýta landið undir landbúnað. 

Svo skemmtilega vill til að nafn fyrrum höfuðborgar Kasakstan er Almaty sem einmitt þýðir "Eplafaðir".

Hver eru þín "Sjö undur veraldar"?

Fyrir skömmu voru tilkynnt úrslit í alþjóðlegri atkvæðagreiðslu sem fór fram um það hver skyldu teljast hin nýju "sjö undur veraldar". Yfir 100 milljón atkvæði voru send inn til svissnesku stofnunarinnar sem stóð fyrir kosningunni en úrslitin voru samt nokkuð fyrirsjáanleg. 

Í gegnum tíðina hafa verið gerðir nokkuð margir listar yfir "sjö undur veraldar" og þeim jafnvel skipt upp í tímabil, fornaldar undur, miðalda undur og nútíma undur. Ég ætla ekki að elta ólar við þá lista hér en rétt er að geta hinna sjö upphaflegu undra.

Af hinum  fornu sjö undrum veraldar, er aðeins eitt enn uppistandandi en það er píramídinn mikli í Giza. Hin voru, eins og flestir vita; hinir svífandi garðar Babýlon, styttan af Seifi á Ólympíu, hof Artemiar í Ephesus, grafhvelfing Halikarnassusar, risastyttan við innsiglinguna á Rhodes og vitinn við Alexandríu.

Hin nýju undur sem urðu fyrir valinu í umgetinni kosningu voru; Chichen Itza á Yucatán-skaga í Mexikó, Kristsstyttan yfir Rio de Janeiro í Brazilíu, Colosseum í Róm, Kínamúrinn, Machu Picchu í Perú,  Petra í Jórdaníu, Taj Mahal á Indlandi og síðan píramídinn í Giza.

Ég verð að viðurkenna að þessi kosning fór alveg framhjá mér en ég sé á þessum úrslitum að mín atkvæði hefðu hvort eð er farið ofan garð og neðan.

Þau hefðu verið einhvern veginn svona;

Steinkrukkusléttan í Norður Laos.

 

Lótusinn í Nýju Delhí á Indlandi.

 

Savuka gullnáman í suður Afríku.Hún er 4 km djúp.

Tunglferja Apollós 11.

 

(Troll A) Tröllið A, norski olíuborpallurinn.

 

 

 

Nahal Mearot hellarnir á Karmel fjalli í Ísrael.

Svissneski öreindahraðallinn

 

 

 

 

 

 

Svínaflensa við dyrnar

Fyrir nokkrum dögum átti ég leið um Vík í Mýrdal. Ég tók olíu á bílinn á bensínstöðinni þar og þegar ég stóð við kassann og beið eftir afgreiðslu, vatt sér að mér kona ein snaggaraleg, og spurði hvort ég væri á leið til Reykjavíkur. Ég kvað svo vera. Hún spurði þá hvort ég gæti tekið pakka fyrir sig til borgarinnar, en pakkinn væri frá heilsugæslu staðarins. Sagði hún að mikið lægi við að pakkinn kæmist til Reykjavíkur þetta sama kvöld og til rannsóknarstofunnar í Ármúla 1.

Ég spurði hvað væri í pakkanum. Hún kvað það vera sýni úr útlendingum sem hugsanlega væru smitaðir af svínaflensu. Ég sagðist líklegt að ég yrði seint á ferðinni í Reykjavík og spurði hvað ég ætti að gera við pakkann ef engin væri við til að taka á móti honum. Hún sagði mér að skilja hann bara eftir við útidyrnar. Sýnin væru í lokuðum dósum og pökkuð í ís sem sennilega mundi duga til morguns.

Ég ákvað að gera henni og heilsugæslunni þennan greiða og tók pakkann með til Reykjavíkur. Það fór eins og mig grunaði að engin var við í Ármúla 1 til að taka á móti pakkanum og því fór ég eftir leiðbeiningum konunnar og skildi pakkann eftir við útidyrnar.

Tveimur dögum seinna las ég að tvær konur lægju þungt haldnar af svínaflensu á sjúkrahúsi í borginni. - Mér varð hugsað til pakkans. -

Og steinar fá mál

Mér finnst fátt ánægjulegra en að kynnast nýjum sprotum í grasrótarmenningu landsins. Á leið minni um Stöðvarfjörð á dögunum kom ég í fyrsta sinn inn í besta steinasafn á Íslandi og örugglega eitt það stærsta í öllum heiminum.

 Safnið er líklega eina safnið á landinu, opið almenningi, sem aldrei hefur þegið opinbera styrki. Það er afurð ævilangrar söfnunaráráttu Petru Sveinsdóttur (f.1922) sem fann flesta steinanna í næsta nágrenni við heimili sitt, fjöllunum við Stöðvarfjörð og annars staðar á Austfjöðrum.

 Það sem gerir safnið svo sérstakt og aðlaðandi, fyrir utan fjölda og fjölbreytileika steinanna, er að þeim er fyrir komið í garði og húsi Petru. Sjálf er dvelur Petra á öldrunaheimili núorðið og kemur aðeins í heimsókn á góðviðrisdögum. En allt á heimili hennar er eins og hún hafi aðeins brugðið sér frá. Í svefnherberginu liggja barnaleikföng á gólfinu og opin bók á náttborðinu hennar við rúmið. Í eldhúsinu er ilmur af nýlöguðu kaffi og í sólstofunni liggur dagblað á sófanum. Andinn í húsakynnum hennar er indæll og honum er viðhaldið af börnum Petru og fjölskyldum þeirra, sem sjá um að reka staðinn.

Innan um steinana í húsinu má sums staðar sjá uppstoppaða fugla og önnur dýr úr íslenskri náttúru og út í garðinum; garðálfa, dýrabein og horn ásamt gömlum munum úr íslensku alþýðulífi. Garðurinn er ævintýraheimur fyrir börn og afar fræðandi fyrir alla áhugasama um íslenska náttúru.

Hver einasti steinn á sér sína sögu og sagt er að Petra muni sögu þeirra flestra þrátt fyrir fjöldann. 

Steinasafn Petru er fjölsóttasti einstaki ferðamannastaðurinn á Austurlandi, en þangað koma tugir þúsunda ferðammanna árlega. 

Hjátrú er hættuleg náttúrunni

Nashyrningar í Simbabve eru að verða útdauðir. Talið er að fjöldi þeirra sé nú aðeins á milli 4-700 dýr. Án róttækra aðgerða munu þeir verða útidauðir í landinu einhvern tíman á næstu fimm árum. Ásókn veiðiþjófa  í nashyrningahorn er haldið uppi af háu verði sem hægt er að fá fyrir hornin bæði í austurlöndum nær og fjær. Einkum eru Það Kínverjar sem ásælast hornin. Í Kína eru þau eru mulin niður í duft sem Kínverjar trúa að geti læknað ýmsa kvilla. Fyrir eitt horn fæst allt að ein milljón króna á svartamarkaðinum í Kína.  

Samkvæmt kínverska sextándu aldar lyfjafræðingnum Li Shi Chen, getur nashyrningshorn læknað snákabit, skyntruflanir, hitasótt, höfuðverki, kartneglur, ælupestir, matareitrun og andsetningu. (Ekki samt kyndeyfð eins og margir halda.)  

Til eru allt að þrjú þúsund ára gamlar heimildir um margvíslega notkun nashyrningshorna. Í grískri goðafræði er sagt að þau hafi þá náttúru að geta hreinsað vatn. Í forn-Persíu voru hornin notuð í bikara sem áttu að hafa á eiginleika að geta numið eitur í víni. Sú trú var einnig viðtekin við margar konunglegar hirðar í Evrópu fram á nítjándu öld.

Nashyrningshorn eru aðallega gerð úr keratíni, sem er eitt algengasta efni í heimi. Hár og neglur eru gerðar úr því efni, hófar, skjaldbökuskeljar og fuglsgoggar. Það ætti því að gera alveg sama gagn að naga á sér neglurnar og að gleypa malað nashyrningshorn.

Þessi hjátrú tengd nashyrningshorninu er gott dæmi um hvernig hjátrú og fáfræði í bland við öfgar fátæktar annarsvegar og ríkisdæmis hinsvegar, er náttúrunni hættuleg.

Veiðiþjófar í Simbabve nota mikið kínversk deyfilyf til að fella dýrið. Hljóðlausar loftbyssur eru notaðar til að skjóta því í dýrið svo erfitt er að standa þá að verki. Eftir að hafa höggvið hornin af með exi, skilja þeir nashyrninginn eftir meðvitundarlausan þar sem hann deyr að lokum úr ofhitun. Kjötið af honum er ekki hægt að nýta vegna eitursins í kjötinu.

Klúður hjá Neil Armstrong í "tunglskrefinu"

Frægasta setning síðust aldar er ótvírætt setningin sem Neil Armstrong sagði þegar hann fyrstur manna steig niður á tunglið 20. júlí árið 1969; . "One small step for man. One giant leap for mankind".

 Svona hefur setningin verið skrifuð og þetta er það sem heyrist á öllum afritum af setningunni sem milljónir manna heyrðu hann segja í beinni útsendingu frá fyrstu tungllendingunni þegar Neil sté úr stiga tunglferjunnar Erninum og niður á mánann.

                                    Ein af fáum myndum sem til eru af Neil Armstrong á tunglinu

"Eitt lítið skref fyrir manninn. Eitt stórt stökk fyrir mannkynið" sem er bókstaflega þýðingin á þessari setningu. Í þessu samhengi þýðir "manninn" það sama og "mannkynið" þannig að setningin verður merkingarfræðilega hálfgert klúður.

Þess vegna hefur Neil Armstrong ávallt haldið því fram að hann hafi sagt "Eitt lítið skref fyrir mann." þ.e. "One small step for a man" en a-ið hafi fyrirfarist í útsendingunni og einfaldlega ekki heyrst. Auki hafi hann mjög mjúkan hreim eins og allir frá Ohio þar sem a-in heyrast varla.

 

Mr Armstrong sagði að hann hefði sagt "eitt lítið skref fyrir mann"

Nú hefur verið sannað að a-ið var aldrei sagt og að Neil hefur líklega sleppt því vegna álagsins sem hann var undir.

Þegar setningunni hefur verið breytt í stafrænar upplýsingar sést vel að það er ekkert pláss fyrir a-ið því að r-ið í "for" rennur saman við m-ið í "man". Rannsókn á raddbeitingu Armstrongs gefur til kynna að hann hafi ætlað að sega "a man" því hann hækkar tóninn í "man" en lækkar hann í "mankind".

Þá bendir margt til að þessi fræga setning sem allir hafa haldið vera samda fyrir Neil að segja af einhverjum hjá NASA eða jafnvel í Hvíta húsinu, hafi verið spunnin upp af honum sjálfum á staðnum.

Bent er á að hrynjandin í málfari Armstrongs og að það vanti samtengingar í textann eins og "og" eða "en" sem yfirleitt fylgir skrifuðum texta, séu vísbendingar um að hann hafi sagt það sem hann sagði af sjálfum sér. Merkingarfræðileg mistök hans renna líka stoðum undir þessa kenningu.  

                    Tunglferjan Örnin á leiðinni niður á Tunglið 20. júlí 1969

 

 

Mörgæsa-hommarnir Z og Vielpunkt

Í dýragarðinum í Bremerhaven, búa þeir Z og Vielpunkt. Þeir eru samkynhneigðar karlmörgæsir sem var gefið egg að liggja á eftir að raunverulegir foreldar þess höfðu hafnað því.  -

Hommaparið er nú afar upptekið við að ala upp ungann sem er þegar orðin fjögra vikna gamall.

Dýragarðurinn komst í fréttirnar 2005 þegar hann setti á laggirnar sérstaka rannsókn á samkynhneigð mörgæsa þá ljóst varð að meðal mörgæsa garðsins voru þrjú pör af samkynhneigðum karlfuglum.

Þessi Þrjú pör gerði ítrekaðar tilraunir til að eðla sig og reyna síðan að liggja á og klekja út steinvölum í kjölfarið.

Þegar að stjórnendur dýragarðsins létu fljúga fjórum kvenfuglum til Þýskalands og koma þeim fyrir í sömu kerbúrum og karlfuglunum samkynhneigðu, urðu þeir að hætta við þau áform all-snarlega, vegna gífurlegra mótmæla samkynhneigðra aðgerðasinna, sem ásökuðu dýragarðinn um afskipti af eðlilegri hegðun dýrana.

Samkynhneigðu mörgæsirnar sex fengu að vera áfram dýragarðinum og nú ala tvær þeirra upp ungan sem þeir sjálfir klöktu út úr eggi sem hafði verið hafnað. Samkynhneigð meðal mörgæsa er þekkt fyrirbrigði annarstaðar frá og einnig að mörgæsahommar hafi tekið að sér munaðarlausa unga og alið þá upp.

Á síðasta ári t.d. átti að reka tvo  mörgæsa-homma í burtu úr dýragarði í Kína fyrir að stela eggi frá gagnkynhneigðu pari. Eftir að dýraverndunarsamtök tóku málstað hommanna var þeim gefið egg til að klekja og voru þeir eftir það til friðs.

Vel er einnig kunnugt um samkynhneigð meðal annarra dýra sem þó er ekki að fullu skýrð. Því hefur verið haldið fram að hún þjóni fjölbreyttum tilgangi. Meðal bonobo apa sé hún notuð til að árétta yfirráð og meðal sumra fuglategunda séu það kvenfuglar sem para sig saman til að ala upp ungana. 

Hjá öðrum tegundum sé það hvötin til að eðla sig þótt enginn sé makinn af gagnstæðu kyni til staðar, en líkt og hjá mönnum, virðast sumar tegundir njóta kynlífs sem ekki hefur í för með sér tímgun.

Geymdu barnið sitt í frosti í nær 11 ár

Þessi litla stúlka heitir Shani Moran Simmonds. Hún var getin árið 1996 en fæddist ekki fyrr en árið 2006. Líffræðilega er hægt að segja að hún sé bæði 14 ára og þriggja ára. Hún er talið elsta "frostbarnið"  (frostie) í heiminum.

Foreldrar hennar heita Debbie og Colin og búa í Bretlandi. Þau reyndu árangurslaust að eignast barn á árunum 1995-6. Læknarnir sem þau leituðu til komust að því að báðir eggjaleiðarar Debbie voru stíflaðir.

Læknunum tókst samt að taka úr Debbie talvert af eggfrumum og frjóvga þau með sæði Colins. En þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir tókst ekki að fá fóstrin til að lifa eftir að þeim hafði verið komið fyrir í Debbie.Að lokum gáfust þau upp og eftir það sættust þau á að þeim yrði ekki barna auðið.

Í 11 ár greiddu þau samt 150 pund á ári fyrir frostgeymslu á þeim fóstrum sem eftir voru án þess þó að hafa nokkra von um að þau mundu nokkru sinni verða að börnum.

Í Bretlandi er löglegt að geyma fóstur í allt að 10 ár og aðeins lengur ef læknar telja einhverja von um að mögulegt sé að koma þeim á legg. Þegar að þeim hjónum var tilkynnt um að árin 10 væru úti og fyrir dyrum stæði að eyða fóstrunum ákváðu þau að reyna einu sinni enn. Tækninni hefur fleytt fram á þessum tíma og ný lyf til að örva vöxt fóstra komið fram.

Tveimur fóstrum var komið fyrir í Debbie og í þetta sinn hafnaði líkami hennar bara öðru fóstrinu. Debbie varð ófrísk og ól heilbrigða og fallega dóttir eftir eðlilega meðgöngu.

Saga Debbie og Colins er vitaskuld miklu flóknari og lengri en hér verður við komið að segja frá, en þeir sem hafa áhuga á að kynna sér þessa óvenjulegu frásögn geta nálgast hana á enskri tungu hér. 

Eylandið stóra skammt suður af Íslandi

Á nánast öllum kortum sem gerð voru af norður Atlantshafi á árunum 1550 til 1660 er að sjá suður af Íslandi stórt og mikið eyland. Landið er kallað Frisland, Frislanda, Frischlant, Friesland, Freezeland, Frislandia, eða Fixland.

Ekki ber samt að rugla þessum heitum saman við héraðið Frísland í norður Hollandi þar sem  Egill Skallagrímsson herjaði forðum. 

Á sumum kortum frá þessum tíma eru annað hvort eða bæði Ísland og Færeyjar stundum nefnd Frislönd en það stafar af þeim misskilningi manna almennt á þessum tíma að í miðjum norður Atlantsálum hafi risið umgetið eyland.

Misskilningurinn fékk byr undir báða vængi árið 1558 þegar Nicolò nokkur Zeno, gaf út bréf sem hann sagði vera skrifuð af áum sínum, bræðrunum Nicolò og Antonio Zeno. Bréfin kvað hann vera samtímaheimild um ferðir þeirra bræðra um norðurhöf laust fyrir aldamótin 1400. Bréfunum fylgdi kort sem þekkt hefur orðið sem "Zeno kortið" en það sýnir í viðbót við kunn lönd eins Bretlandseyjar, Írland og Ísland, eylandið "Frislanda" auk nokkurra annarra óþekktra eyja.

Bréf þeirra Nicolò og Antonio eru að öllum líkindum skáldskapur og m.a. hefur komið í ljós að á þeim tíma sem þeir eru sagðir vera í ferðalögum til Frislanda, Íslands og Grænlands, stóð Nicolò í málferlum suður á Ítalíu í tengslum við fjársvik sem kennd voru upp á hann þegar hann var herstóri í Modone og Corone á Grikklandi frá 1390-1392. Zeno aðalsfjölskyldan var vel kunn á Ítalíu og auðgaðist vel á því m.a. að hafa einkaleyfi til vöru og fólksflutninga milli Landsins helga og Ítalíu á meðan fyrstu krossferðunum stóðu.

Bréfunum er skipt í tvo hluta. Sá fyrri eru bréf frá Nicolò til Antonio og sá síðari frá Antonio til bróður síns Carlo. Þrátt fyrir að vera gróf fölsun eru þau samt ansi skemmtileg aflestrar. Þau blanda saman staðreyndum og skáldskap þannig að erfitt er stundum að greina muninn þar á milli. Nicolò lýsir ferðum sínum til Bretlands, Íslands og "Frislanda" sem hann segir vera stærri en Írland. Nicolò segist hafa verið fyrir tilviljun bjargað af prinsinum "Zichmni"sem réði yfir Porlandseyjum undan suðurströnd Frislanda og einnig jarlríkinu Sorand á suðurströnd Frislanda.

Nicolò býður Antonio bróður sínum að koma til Frislanda sem hann og gerir og þar dveljast þeir saman næstu 14 árin. Undir stjórn Zichmni herja þeir á nálæg lönd, þ.á.m. "Estlanda" sem gætu verið Shetlandseyjar miðað við hvernig staðsetningu þeirra er lýst í bréfunum. Þeir ráðast líka á Ísland en verða frá að hverfa vegna þess hve vel landið er varið. Að lokum ráðast þeir á eyjarnar Bres, Talas, Broas, Iscant, Trans, Mimant, Damberc. (Allt eru þetta ímynduð eylönd.)

Zichmni byggir virki á Bres og lætur Nicolò eftir stórn þess. Nicolò siglir þar á eftir til Grænlands og finnur þar munkaklaustur með miðstöðvarkyndingu. Hann snýr aftur til Frislanda eftir fjögur eða fimm ár, þar sem hann deyr.

Skömmu eftir dauða Nicolò fær Zichmni fréttir af sjómönnum sem snúið hafa aftur til Frislanda eftir 25 ára fjarveru. Segjast þeir hafa tekið land á stórum eylöndum í vestri sem þeir kalla Estotiland og Drogeo. Sjómennirnir segjast hafa séð þar einkennileg dýr og komist í kynni við mannætur sem þeim tókst samt um síðir að kenna að veiða fisk.

Með það fyrir augum að sannreyna sögu sjómannanna siglir Zichmni ásamt Antonio í vesturátt á tveimur skipum og finnur þar fyrir eylandið Íkaríu. (Icaria)

Samkvæmt bréfunum, koma íbúar Íkaríu róandi á móti þeim áður en þeim tekst að taka þar land. Þeim er gert ljóst af einum frumbyggjanum sem talaði mál þeirra, að ef þeir hygðust taka landið mundu þeir mæta mikilli mótspyrnu.

Zichmni siglir síðan áfram í vestur og tekur loks land á skaga sem nefndur er Trin og er að finna á suðurodda landsins Engrouelenda. Þar ákveður Zichmni að byggja sér bæ en Antonio sem ekki líkaði loftslagið heldur til baka til Frislanda ásamt mörgum úr áhöfn sinni.

Þrátt fyrir að allar frásagnir í bréfunum séu með ævintýralegasta hætti, er svo að sjá að margir hafi trúað þeim. Í seinni tíð hafa nokkrir rithöfundar reynt að færa rök fyrir því að prins Zichmni hafi verið sannsöguleg persóna, eða Hinrik I Sinclair, Jarl af Orkneyjum.

Þótt nokkuð sé vitað um ættir og ævi Hinriks er ekki vitað hvernig hann dó. Hans er síðast getið í tengslum við orrustu sem átti sér stað á Scalloway nálægt Þingvöllum á Shetlandseyjum 1391. Í annálum er þess getið að Englendingar hafi gert innrás í Orkneyjar sumarið 1401. Vegna þess að Hinriks er hvergi getið eftir það hefur verið gert ráð fyrir að hann hafi þá verið dáinn eða verið drepinn í þeim skærum.

Á síðari árum hefur hins vegar komið út haugur af bókum sem leiða líkur að því að Hinrik hafi sigld frá Orkneyjum til Vesturheims og ekki snúið til baka. Sumar þessara bóka styðjast við Zeno bréfin.

Þá halda enn aðrar því fram að Hinrik hafi verið einn af musterisriddurunum og verið falið að sigla með fjársjóð þeirra sem sagt er að þeir hafi fundið undir musterisrústunum í Jerúsalem, þangað sem hann væri óhultir. Þessu halda sumir fram í fullri alvöru þótt að rúm öld hafi liðið a milli aðfararinnar miklu á hendur riddurunum og þar til Hinrik fæddist.  Fjársjóðurinn er sagður hafa verið frá dögum Salómons konungs en aðrir segja hann hafa verið hinn heilagi kaleikur.

Sem rök fyrir því að Hinrik hafi siglt til Nova Scotia í Kanada og sest þar að á meðal Mic Mac indíána sem eru frumbyggjar þess landshluta, er bent á að siglingafáni  riddarareglunnar og flaggveifa MicMacanna séu nánast eins.  

Þá hefur fundist fallbyssa í höfninni í Louisburg í Nova Scotia af ítalskri gerð og frá þeim tíma er þær voru enn steyptar í hlutum frekar en í heilu lagi og þess vegna fyrir árið 1400. Byssuna er hægt að sjá í virkissafninu í Louisbourg.

Öllu veikari rök eru tengd hinum svokallaða Newport turni og steinristum við Westford Knight.  Bæði turnin og risturnar hafa verið notuð sem "sannanir" fyrir því að vesturlandabúar hafi gengið um grundir norður Ameríku löngu fyrir daga Kólumbusar þar. (1492)

Þá er einnig peningapytturinn á Eykareyju dreginn in á málið sem felustaður umgetins fjársjóðs.

Árið 1486 lauk barnabarn Hákons, William Sinclair, við byggingu á kapellu í skotalandi sem kölluð er Rosslyn Kapellan. Víða í um bygginguna er að finna tákn sem notuð voru af musterisriddurunum og það sem meira er, myndir af jurtum sem aðeins er að finna í Norður Ameríku. Aðrir hafa bent á þann möguleika að myndirnar séu stílfærðar myndir af evrópskum jurtum.