Einstein um afstæðiskenninguna og fyrstu ástina

Það er nokkuð móðins um þessar mundir, fyrir bæði trúaða og trúlausa,  að vitna í orð Alberts heitins Einstein málum sínum til stuðnings um að Guð sé til og að hann sé ekki til.

Hér er mynd af Albert sem tekin var á strönd árið 1945. (flottir skór Albert)

 

Mín uppáhalds tilvitnun í Einstein er þegar hann útskýrir afstæðiskenninguna á þann hátt að allir, já allir, hljóta að skilja hana. Einstein tekur svona til orða.

"Það er ekki aðdráttaraflinu að kenna að fólk veður ástfangið. Hvernig er hægt að skýra á máli efnafræði og eðlisfræði þetta mikilvæga lífræna fyrirbrygði sem fyrsta ástin er. Legðu höndina á heita hellu eina mínútu og hún mun virðast sem klukkustund. Sittu með stúlkunni þinni í klukkustund og hún mun virðast sem 1 mínúta. Það er afstæði."

 

Gravitation cannot be held responsible for people falling in love. How on earth can you explain in terms of chemistry and physics so important a biological phenomenon as first love? Put your hand on a stove for a minute and it seems like an hour. Sit with that special girl for an hour and it seems like a minute. That's relativity.

Tvær spurningar til Kristinna.

 

Hversu margir kristnir menn trúa því að bókstafleg túlkun á sögunni af Adam og Evu og syndafallinu sé grundvöllurinn að trú þeirra?

Hversu margir kristnir menn trúa á "erfðasyndina" og að ef Eva hefði ekki látið plata sig þá væri engin þörf fyrir lausnara eða Krist?

 

Að skilja Kóraninn

Kóraninn var ritaður á meðan Múhameð (570-632) var enn á lífi þótt munnmæli hafi verið megin aðferðin við að predika hann til að byrja með.  Fyrsti kalífinn Abu Bakr lét setja súrurnar saman í bók og þriðji kalífinn Uthman, gaf henni varanlegt form.  Við lestur Kóransins er nauðsynlegt að hafa í huga túlkun efnisins. Jafnvel á okkar tímum eru menn að rýna í textann og túlka hann þótt flest fræðiritana hafi verið skrifuð á fyrstu öldum Íslam.

Þar eð Kóraninn hefur ákveðna uppbyggingu, tungumál og táknmál sem getur verið venjulegum múslíma erfitt að skilja, þróaðist fljótlega ákveðin fræðigrein í kring um túlkun bókarinnar. Fyrstu múslímarnir lögðu sig eftir að nema sögu, málfræði og tungumál ásamt náttúruvísindum til að skilja Kóraninn betur. - Útkoman var furðu samhljóma túlkun sem hinn íslamski heimur samþykkti. Enginn gat numið Kóraninn án þess að leita á náðir þessara túlkunaraðferða.

Vissulega gáfu þessar aðferðir rúm fyrir mismunandi útfæslur og engin þeirra var talin annarri fremri. Í dag eru sjö meginleiðir við að lesa Kóraninn og hver leið hefur tvær mismunandi útfærslur. Þannig hafa múslímar fjórtán mismunandi leiðir til að túlka Kóraninn.

En þegar Kóraninn er lesinn í nútíma skólum er ekki fjallað um allar þessar mismunandi túlkunarleiðir. Venjulega er túlkunarleið  imams/mullah  samfélagsins látin ráða. Sé presturinn mjög öfgafullur,  getur verið stórt bil á milli þess sem hann predikar og hefðbundinnar túlkunar.  Vafasöm útfærsla heiftugra predikara er vatn á millu gagnrýnenda Íslam sem segja þau vera yfirgangsöm trúarbrögð.

Kóraninum er skipt í hundrað og fjórtán kafla sem kallast súrur og hefjast þær á að gefa til kynna hvað þær voru opinberaðar.  Samtals eru í bókinni 6,236 vers eða ayat., Uppbygging Kóransins eru fræði út af fyrir sig. Súrurnar eru ekki settar fram í tímaröð og eru að megninu til aðvaranir og skipanir. Aðeins lítill hluti eru sögur. Bein Lagaákvæði eru um 60 talsins en Saría lögin eru byggð á þeim. Reyndar er Saría ekki aðeins lagabálkur, heldur lífsmunstur sem þróað hefur verið á löngum tíma af múslímum.

 

Er Guð þrí-einn eða bara einn?

Mér hefur alltaf fundist  kristna kenningin um þrí-einan Guð eitthvað undarleg og illskiljanleg. Ég veit að ég er ekki einn á báti hvað þetta varðar því það eru fáar guðfræðispurningarnar sem skrifað var meira um á miðöldum af kristnum fræðimönnum. Flest ritin eru að bögglast við að útskýra þessa mótsögn einhverveginn án þess beint að gagnrýna kenninguna.

Kenningin er auðvitað tilkomin vegna þeirrar ákvörðunar kirkjunnar að Kristur væri bæði andlega og efnislega guðlegur og æðri öllum, bæði t.d. Abraham og Móses. Til að svo gæti verið, þurfti hann að vera óaðskiljanlegur í vitund sinni frá Guði. Hvernig Guð getur yfirgefið sjálfan sig, eins og gerðist svo á krossinum, er einmitt það sem bækur miðaldamunkanna gengu út á. Einnig reyndu þeir að skýra setningar eins og finna má í Mattheusarguðspjalli 24:36 þar sem segir m.a.;

 En þann dag og stund veit enginn, hvorki englar á himnum né sonurinn, enginn nema faðirinn einn.

Hvernig getur vitund Krists verið ein með Guði ef hann veit ekki það sem Guð veit?

Mín tilfinning fyrir málinu er að kristnir séu að misskilja hlutina. Ef við tökum smá líkingu þá verður málið skýrara.

Segjum að sólin sé Guðdómurinn, sólargeislarnir Heilagur Andi og Kristur sé fullkominn spegill.

Ef að ég bendi á sólina þar sem hún endurspeglast fullkomlega í speglinum og segi, þetta er sólin, hef ég rétt fyrir mér á vissan hátt.

Ef ég segi að umgjörð og efni spegilsins sé sólin hef ég rangt fyrir mér.

Sólin, geislar hennar sem við þekkjum hana af og spegillinn sem endurspegla hana hafa ákveðið innbyrðis samband en eru þrjú sjálfstæð fyrirbrygði .

Skjálftaskrif

Til eru kínverskar heimildir um jarðskjálfta sem eru allt að 3000 ára gamlar. Kínverjar voru fyrstu jarðskjálftafræðingarnir og rituðu niður frásagnir um þá í smáatriðum. Þeir fundu einnig ákveðna leið til að segja fyrir um jarðskjálfta með því að kúffylla leirker upp að rim sem þeir létu svo standa. Ef að kúfurinn sprakk og  flóði var jarðskjálfti á næsta leiti.  

Sjálfsagt  voru þetta afar ónákvæmar spár en  allar spár um jarðskjálfta eru enn ónákvæmar. Auðvitað hafa jarðskjálftar verið hluti af goðsögnum og helgisögum mannkynsins frá upphafi tíma. . Í grískum helgisögum, er Neptúnus (Póssedon hjá Rómverjum) sjávarguðinn. Samt sem áður var eitt af hlutverkum hans að "hrista jörðina. Þar sem flóðöldur fylgja oft jarðskjálftum neðansjávar, var þessi geta hans viðeigandi fyrir sjávarguð.

Sagt er að dýr skynji fyrr jarðhræringar en menn og að hundar gelti undarlega jafnvel nokkrum mínútum áður en skjálftinn verður og fuglar fljúgi út og suður og hegði sér undarlega. Fyrir þessu liggja þó engar vísindalegar vísbendingar eða sannanir.

Aristóteles varð fyrstur Evrópumanna til að setja fram kenningu um uppruna jarðskjálfta. Hann sagði þá orsakast af miklum vindum. Rannsóknir á jarðskjálftum fóru ekki gang fyrir neina alvöru fyrr en á miðri 18. öld þegar að mikill skjálfti skók London og flóðbylgja gekk yfir Lissabon í Portúgal stuttu seinna.

 John Mitchell í England og Elie Bertrand í Sviss eru meðal frumkvöðla á þessu sviði.  

Árið 1820 varð Chile fyrir miklum skjálfta og var þá tekið eftir því að hæð landsins hafði breyst. Þetta var m.a.a staðfest af skipstjótra  H.M.S. Beagle, Robert Fitzroy. (Skipið sem einnig bar Charles Darwin sem rannsakaði flóru og dýralíf á sömu slóðum.)

Eftir  1850 var það  Robert Mallet, sem fann leið til að reikna út styrkleika jarðskjálfta. Samtímis fann ítalskur náungi, Luigi Palmieri að nafni upp rafmagnsseguls jarðskjálftamæli, og kom einum slíkum fyrir nálægt Vesuvius og öðrum í háskólanum í Naples. Þetta voru fyrstu mælarnir sem mælt gætu skjálfta sem menn fundu ekki fyrir.

Árið 1872 komst bandarískur vísindamaður  Grove Gilbert að nafni að því að jarðskjálftar áttu gjarnan upptök sín nálægt jarðskorpu sprungum..Eftir Skjálftann 1906 í San Francisco var það Harry Reid sem kom fram með þá kenningu að uppsöfnuð spenna í jarðlögunum illu jarðskjálftum.

Kynningin

Honum líkaði aldrei við rokk og ról. Og hann er ekki hrifinn af strákum með eyrnalokka heldur, en hann erfir það ekki við neinn og beitir því ekki gegn neinum og tilfinningin er ekki gagnkvæm hvort sem er. Rokkarar elska hann vegna þess að hann hefur það sem þeir sækjast mest eftir. Hann berst á, hefur meiningar, já honum eru meiningarnar mikilvægar, alvarlegar skoðanir..Hann er stjórnarformaðurinn.

Rokk hefur þá ímynd að vera harður bransi, en þessi náungi, hvað get ég sagt, hann er foringinn, foringi foringjanna, maðurinn sjálfur. Stóri pappi, Stóri hvellur dægurtónlistarinnar. Ég ætla ekki að lenda upp á kant við hann. En hver er þessi náungi sem hver borg í bandaríkjunum gerir kröfu til að eiga. Þessi málari sem býr úti í eyðimörkinni, þessi fyrsta flokks leikari sem allir sækjast eftir, sem gerir aðra menn að ljóðskáldum um leið og hann snertir orð þeirra. Hann talar eins og Amerika, hratt, uppréttur, í fyrirsögnum, berandi stórann lurk, er íbygginn og örlátur, er góða og slæma löggan allt í sömu andrá, þið þekkið söguna því hún er ykkar saga...Það er árið 1945....Bandaríska riddaraliðið er að reyna að bjarga á sér rössunum út úr Evrópu. Það verður hluti af annarri innrás, A F R. American Forces Rdio. (Útvarp Bandarískra hermanna) sem útvarpar tónlist sem fær stífa efri vör Englendinga til að rulla upp og undirbýr heiminn fyrir rokkið með jassinum. Með Duke Ellington, hljómsveitirnar stóru, Tommy Dorsey og fremstan í flokki, hann.

Rödd hans er þétt í fyrstu og opnar sig aðeins í enda hljómsins, ekki í taktinum heldur yfir honum, leikur sér með hann, skiptir honum eins og jasari, eins og Miles David...Hann kemur með rétta frasann í rétta laginu þar sem hann lifir, þar sem hann sleppir honum, þar sem hann opinberar sig....lögin hans eru heimili hans og þangað ertu boðinn. En þið vitið, til þess að syngja á þennan hátt, verður þú að hafa tapað einni eða tveimur orrustum, til þess að þekkja blíðuna og ástina....verður þú að hafa þolað kramið hjarta.

Fólk segir að hann hafi ekki talað við blaðamenn....Það vill vita hvernig hann hefur það og um hvað hann er að hugsa...en vitið þið að hann er meira á meðal ykkar en flestar pönk-hljómsveitir..segjandi frá sér í gegnum lögin sín, segjandi frá og orðandi í gegnum val sitt á söngvum sínum, sjálfslægar hugsanir gefnar fjöldanum. Hann er örlátur...það er aðalsmerki hans. Hægri og vinstri hlið heila hans varla talandi, hnefaleikari, málari,  leikari og söngvari, elskhugi og faðir, sá sem leysir erfiðleikana og sá sem veldur þeim, samvinnuþýður, einfari, meistarinn sem vill frekar sýna þér örin en verðlaunagripina....Herrar mínir og frúr eruð þið tilbúinn til að að bjóða velkominn mann sem vegur þyngra en skýjakljúfur, er betur tengdur en OgVodafone eða Síminn, en auðþekktari en frelsisstyttan, og er lifandi sönnun þess að Guð er kaþólikki....Fagnið því konungi New York borgar Francis Albert Sinatra.

Lífshættulegar aðstæður palestínskra flóttamanna í Írak -

En þrátta menn um hvernig sé best að koma flóttafólkinu í Al-Waleed búðunum til hjálpar. Einhverjir , þar á meðal Jón Magnússon, Sigurjón Þórðarson og Magnús Þór Hafsteinsson, allt kunnir bloggarar hér á blog.is hafa gert að því skóna að farsælla sé að hjálpa umræddu fólki með aðstoð í búðunum.  Þeir hafa samt sem áður ekki fengist til að skýra hvernig sú aðstoð mætti fara fram, þrátt fyrir að ítrekuðum fyrirspurnum hafi verið beint til þeirra um málið. Þeim ætti að vera fullkunnugt um að aðstæður í Al-Waleed eru slíkar að slík aðstoð kemur ekki til greina og því er málþóf þeirra illskiljanlegt.

Ég birti hér nýlega grein um stöðu mála í Al-Waleed frá Rauða krossi Íslands sem finna má á heimasíðu þeirra.

Lífshættulegar aðstæður palestínskra flóttamanna í Írak 22.05.2008

Palenstínskar flóttakonur strandaðar í Al Waleed flóttamannabúðunum. Heilsuástand í búðunum er áhættusamt, næsti spítali er í nokkurra klukkutíma fjarlægð í Írak og leiðin þangað er hættuleg. © UNHCR/M.Alfaro

Flóttamannastofnun Sameinuðu Þjóðanna hefur lýst áhyggjum yfir aðstæðum hjá hundruðum Palestínumanna sem hafast við í Al Waleed flóttamannabúðunum nálægt landamærum Íraks og Sýrlands.

„Við erum sérstaklega áhyggjufull varðandi skort á heilsugæslu – margir af þeim 942 flóttamönnum sem búa í flóttamannabúðunum þurfa nauðsynlega á læknishjálp að halda, þar á meðal sjö barna móðir sem þjáist af hvítblæði og unglingspiltur með sykursýki,”  sagði Jennifer Pagonis, talsmaður Flóttamannastofnunar Sameinuðu Þjóðanna, blaðamönnum í Genf á þriðjudag.

Teymi frá Flóttamannastofnun heimsótti Al Waleed fyrir viku til að meta aðstæður og þarfir palestínska fólksins í búðunum, sem eru um þrjá kílómetra frá landamærum Íraks og Sýrlands. Þessi hópur staðfesti að palestínsku flóttamennirnir, sem eru fórnarlömb ofsókna í Baghdad, búi við vafasamar aðstæður.

Flóttamannabúðirnar eru ofsetnar og margt fólk þjáist af öndunar- og öðrum kvillum og þarfnast almennilegrar læknishjálpar. Næsta heilsugæslustöð í Írak er í fjögurra klukkutíma fjarlægð, og vegurinn liggur um hættulegar slóðir. Að minnsta kosti þrír, þar á meðal ungabarn hafa látist af völdum sjúkdóma sem auðvelt hefði verið að lækna á þeim tveimur árum sem búðirnar hafa verið opnar.
 
„Það er engin afsökun fyrir þjáningum Palestínumanna sem hafast við í búðunum í Al Waleed. Þeir flúðu vegna morða á ættingjum og morðhótana og horfast nú í augu við dauðann í Al Waleed,” sagði Michelle Alfaro starfsmaður Flóttamannastofnunar Sameinuðu Þjóðanna í Damaskus sem heimsótti búðirnar á sunnudag. Hún varaði við því að fleira fólk myndi deyja ef það fengi ekki læknisaðstoð.

Teymið frá Flóttamannastofnun gat einungis veitt nokkrum barnshafandi konum fyrstu hjálp og veitt öðrum sálrænan stuðning.

Aðstæður í Al Waleed versna mjög mikið nú á sumarmánuðum. Hitinn í þessum mánuði hefur nú þegar mælst yfir 50 gráður á selsíus og hætta er á sandbyljum.

Alþjóðleg hjálparsamtök, þar á meðal Flóttamannastofnun, mega ekki vera lengi í búðunum af öryggisástæðum. Teymið frá Flóttamannastofnun sem heimsótti Al Waleed í síðustu viku komst að búðunum í gegnum Sýrland.

Vatn er flutt í búðirnar daglega, en það er takmarkað við minna en einn lítra á mann (samkvæmt alþjóðlegum stöðlum þarf hver maður 20 lítra á dag) vegna þess hve palestínskum flóttamönnum sem koma til Al Waleed fjölgar. Búast má við að fleiri bætist í hópinn. Alþjóða Rauði krossinn flytur reglulega vatn til Al Waleed, auk þess að útvega tjöld, sjá um sorphirðu og dreifa hreinlætisvörum.
 
Talið er að 1.400 Palestínumenn búi við vonlausar aðstæður í flóttamannabúðum meðfram landamærum Íraks og Sýrlands. Þeir komast hvergi þar sem hundruð þúsunda íraskra og palestínskra flóttamanna eru fyrir.

Palestínumenn sem flýja árásir í Írak geta nú hvergi farið nema til Al Waleed þar sem  engin aðstaða er til að taka við fleira fólki. Flóttamannastofnun hefur hvað eftir annað beðið um alþjóðlegan stuðning til handa flóttamannanna en með takmörkuðum árangri.

 

Ofsóknir halda áfram í Íran

Stuttu á eftir íslömsku byltinguna í Íran árið 1979 voru 9 meðlimir Andlegs þjóðarráðs bahá'ía handteknir og teknir af lífi.

Þessar ungu konur voru hengdar í Shiraz, Íran18. Júní 1983 fyrir það eitt að kenna börnum að lesa og fyrir að tilheyra trú sem múslímar viðurkenna ekki, Bahai trú. Hér má finna myndband sem gert var um stúlkuna sem fyrst er á myndunum Móna:

 

Nú hafa stjórnvöld handtekið þetta fólk (sjá mynd) sem starfaði sem óformlegur hópur sem sá um málefni stærsta minnihluta trúar-hóps í Íran; meðlimi Bahai trúarinnar. Ekkert hefur spurst frá þeim síðan fólkið var handtekið 15. maí. Frá upphafi hafa yfir 20.000 manns verið tekið af lífi og fjöldi pyntaður fyrir það eitt að tilheyra þessu trúfélagi. 

Á myndinni má sjá þá handteknu: Sitjandi frá vinstri, Behrouz Tavakkoli og Saeid Rezaie. Standandi, Fariba Kamalabadi, Vahid Tizfahm, Jamaloddin Khanjani, Afif Naeimi og Mahvash Sabet.

Frá því íslamska lýðveldið Íran var stofnað hafa mörg hundruð bahá'íar verið líflátnir, fangelsaðir eða pyndaðir í því skyni að fá þá til að ganga af trúnni og játast íslam. Tugir þúsunda hafa misst atvinnu eða neyðst til að flýja heimalandið. Ungum bahá'íum hefur verið neitað um inngöngu í háskóla og framhaldsskóla og fólk sem komið var á eftirlaunaaldur hefur verið svipt eftirlaunum og ellilífeyri. Í skjali írönsku stjórnarinnar sem Mannréttindanefnd SÞ hefur birt er að finna áætlun um upprætingu bahá'í samfélagsins í Íran með langtímaaðgerðum sem miða að gera aðstæður þeirra og lífskjör óbærilegar.

 

Erum við menn eða maurar?

                                                                            Ég hef verið velta fyrir mér undanfarna daga, sjálfsagt af því að ég hef verið að horfa á sjónvarp og lesa fréttir á netinu meira en áður, hvernig öll umfjöllun, nánast sama um hvað hún fjallar, er gjörsamlega  eimuð af öllum sjónarmiðum sem ekki taka fyrst og fremst tillit til efnahagslegra atriða.  Auðhyggjan er orðin svo allsráðandi að enginn umræða getur talist marktæk, hvað þá áhugaverð, allavega ekki fyrir fjölmiðla,  sem endurspegla sjálfsagt viðhorf þjóðarinnar,  ef hún beinist ekki eingöngu að afmörkuðum þáttum efnishyggjunnar. 

Hvort sem fjallað er um byggðamál, menntamál, náttúruvernd,  heilsu og heilbrigðismál, menningu eða listir, eru sjónarmiðin og rökin fyrir því hvort eitthvað sé gott og viðeigandi, eða slæmt og óásættanlegt, ávallt fyrst og fremst efnahagsleg.  Jafnvel hin svo kallaða manngildisstefna, sem sumum pólitíkusum þótti um tíma vænlegt að hampa með von um atkvæði þeirra sem undir hafa orðið í gæðakapphlaupinu, og sem fela átti í sér að tillit væri tekið til andlegra þátta eins og réttlætis og samúðar við stjórn mannlegra málefna, hefur dagað uppi sem óljós og óframkvæmanleg hugmyndafræði í hinu skæra ljósi materialismans. 

Hið mannlega samfélag tekur á sig æ sterkari mynd maurabús, þar sem hlutverk hvers maurs er eingöngu að færa efnislega björg í bú.  Maurabúin eru vissulega vel skipulögð, því þar fara allir eftir settum reglum sem njörvuð eru í genamengi tegundarinnar.  Hegðunarmynstur mannsins  ræðst af þeirri hugmyndafræði sem fólk aðhyllist og hún er á okkar tímum sú að efnið sé upphaf og endir alls.  Það er því  skiljanlega mikið kappsmál  efnishyggjuprelátanna að kenna og stuðla að hugmyndafræði sem virkar  sem líkast genamengi maursins.

Til að styrkja þá heimssýn leggja efnishyggjupredikararnir sig eftir því að reyna að sanna að maðurinn sé í raun einnig erfðafræðilega stór maur, þar sem gena-uppbygging ráði hæfni hvers einstaklings til að  komast af í þessu samfélagi.  Þeir sem trúa þessu gera sér vonir um að með tíð og tíma verði hægt að koma í veg fyrir það sem þeir kalla “andfélagslega” hegðun með því að krukka svolítið í genin.  Andfélagsleg hegðun er svo samkvæmt kenningunni allt sem ekki er þjóðhagslega hagkvæmt.

Kerfisbundin útrýming sjúkra á fósturstigi, útrýming dýrategunda, hömlulaus ágangur á náttúruauðlindir, tilkoma uppeldisstofnana og skóla þar sem gildi efnishyggjunnar eru vægðarlaust innprentuð og þeir sem ekki ná að tileinka sér þau eru lagðir í einelti, eru  aðeins fyrstu skrefin í þessa átt.  Auðhyggjan sem ráðamenn og hugmyndasmiðir þeirra hafa klætt í fróman hjúp frjálshyggjunnar sem þeir boða sem órjúfanlegt lögmál, þar sem allir hlutir verða að metast og mælast eftir, er því í tilgangi sínum sama lögmálið og maurarnir lúta.  Á þeirra máli heitir það að ná fram sem mestum efnahagslegum ávinningi og bestu framleiðni.  Hið svo kallaða “lögmál markaðarins” er ekkert annað en samheiti fyrir gildismat og viðhorf þeirra sem markaðinn stunda. 

 Blygðunarlaust afneita efnishyggjumennirnir því að hugtök eins og réttlæti, miskunnsemi, og samhygð eigi þangað nokkuð erindi.  Í þeirra augum  er það réttlátt að sá sem mest má sín hafi ætíð betur, miskunnsemi er veikleiki og/eða heimska, og samhygð í andstöðu við eðlilega samkeppni þar sem allir hafa annað hvort stöðu vinar eða óvinar, eftir því hvort þú átt í fyrirtækinu eða ekki. 

Neikvæðar afleiðingar alls þessa er öllum augljósar og taldar svo sjálfsagðar að ráð er fyrir þeim gert og reynt  að gera þær sem efnahagslega “jákvæðastar”.  Þegar að andi mannsins gerir uppreisn og kallar á lausn frá þessu efnislega oki sem hann er undir með því að kalla fram streitu og líkamlega vanlíðan,  gefst öllum kostur á að deyfa sig um stundarsakir með einhverjum vímugjafa.  Hann er vitaskuld seldur af ríkinu.  Þeir sem ekki þola þetta viðvarandi ástand eru kallaðir sjúklingar, (alkohólistar eða fýklar) og búið er að finna genið sem ræður þessum sjúkleika og því stendur þetta ástand víst til bóta.  Þegar að mannsandinn reynir að vekja athygli á þrúgun sinni, (viðkomandi verður þunglyndur) er honum boðið upp á Prósak eða önnur skyld lyf.  Sjálfsmorð af völdum þunglyndis og óhamingju eru ásættanleg áhætta sem enginn skilur neitt í hvort sem er.  Það þóttu einhvern tíma góð vísindi að byrja á því að spyrja spurninga eins og; hvers vegna, og til hvers. Þegar að svona er spurt um tilgang þessarar tilveru verður fátt um svör hjá efnishyggjuráðsmönnunum. Helst er á þeim að skilja að hver og einn finni sér tilgang sjálfur og þeim sem ekki tekst það geti allt eins lifað hamingjusömu lífi án hans. Tilgangsleysi má alltaf fylla með iðjusemi maurseðlisins og afþreyingu dofans.

 Þegar að sál mannsins reynir að tjá sig í formi listar, verður úr afskræmi sem reynir að sætta sjónarmið kaupandans sem er að leita að afþreyingu eða deyfingu, og veraldlegra þarfa farvegarins, þ.e listamannsins.  Innblásturinn sjálfur lendir ofan garðs og neðan  s.b. innantómar og siðlausar leiksýningar og kvikmyndir sem nóg framboð er af.

Þegar að innra inntak kærleika er haft að vettugi á þeim vettvangi þar sem  hann er hvað nauðsynlegastur, þ.e. í hjónabandinu, er best að skilja.  Enn betra er, að ekki komi til hjónabands.  Það stuðlar að efnahagslegum vexti að sem flest einkaheimili séu rekin í landinu.  Hægt er að stuðla að þessu með því að gera ungu fólki  sem efnahagslega örðugast að vera gift, saman ber fyrirkomulag niðurgreiðslna sveitarfélaga til þeirra sem ekki eiga sér húsnæði og þurfa að leigja.  Svona mætti lengi telja.

Sú spurning sem við verðum á endanum að svara er hvort við erum menn eða maurar. Ef við erum eitthvað fremri maurum verðum við að sanna það með framferði okkar. Ef við erum það ekki er ekki annað að gera en að sætta sig við ástandið þar sem það er skilvirk afleiðing okkar sanna eðlis.

 

Ættjarðarást og/eða þjóðernishyggja

Flestir mundu vera á því að ættjarðarást sé eðlileg. Hins vegar stendur mörgum stuggur af orðinu þjóðernissinni. Men hafa á því illan bifur eftir að það var "hertekið" af pólitískum öfgaflokkum á fyrrihluta síðustu aldar. 

En orðin eru afar ólík hvort eð er og hafa mjög ólíka merkingu þrátt fyrir að vera stundum notuð jöfnum höndum.

Ættjarðarást felur í sér aðdáun á landi og menningu þess, umhyggju fyrir íbúum þess og vilja til að sjá hag þeirra sem mestan. Og það er hægt að finna til ættjarðarástar án þess að á bak við þær tilfinningar liggi nokkrar pólitískar meiningar.

Þjóðernishyggja felur hins vegar í sér að upphefja þjóð og land upp yfir aðra, fylgja ákveðinni einangrunarstefnu hvað íbúa varðar og gefa til kynna menningarlega yfirburði þjóðarinnar í stað þess að líta á sig sem framlag til fjölbreytileika. Slík stefna hefur nánast ætíð pólitískar meiningar sem sagan sýnir að hafa ætíð endað með skelfingu. 

Þjóðernishyggju-sinnum er líka tamt að villa á sér heimildir og segja málsbúnað sinn og framsetningu sprottna af ættjarðarást, þegar um þjóðernishyggju er að ræða.