Atburðir á Íslandi hrella Evrópubúa

Árið 1150 FK  flýðu þúsundir íbúa norður-Skotlands suður á bóginn.  Miklir Bólstrar af ryki og ösku lögðust yfir landið og gerðu það óbyggilegt í langan tíma. Öll uppskera eyðilagðist og jarðvegurinn varð eitraður í mörg ár.

15 þorp á eyjunni Uist lögðust gjörsamlega í eyði og  á Strah hálendinu voru yfir 80 bæir  yfirgefnir. Flóttamennirnir lentu í átökum við þá sem byggðu landið sunnar og margir þeirra hafa lagst á flótta sjálfir. Þessir fólksflutningar gjörbreyttu  ásjónu landsins því við Eildon hæð á skosku landamærunum, í Broxmouth og í Lothian byggðu menn virki mikil til að verjast ágangi flóttafólksins að norðan. Enn sunnar byggðu menn rammgerðar girðingar um býli sín í sama tilgangi. Ástæða alls þessa; mikið eldgos í fjallinu Heklu á Íslandi.

Árin 1784-1789 urðu miklir uppskerubrestir í stórum hluta Evrópu og Asíu. Að lokum fengu bændur í Frakklandi nóg af sulti og seyru og þrömmuðu til Parísar til að mótmæla aðgerðarleysi Konungs við útbreiddum matarskorti. Þeir réðust á Bastilluna í París og það sem sagan þekkir sem "Franska byltingin" hófst. 

Um áhrif hennar er óþarft að fjölyrða hér. Nægir að vitna til gamans í orð Ho Chi Minh er hann var spurður um hver hann teldi áhrif frönsku byltingarinnar vera á mankynssöguna varaði hann ; "það er of snemmt að segja til um það".  

Ástæða uppskerubrestsins er m.a. rakin til mikilla eldsumbrota í Lakagýg á Íslandi.

Af naflalausa manninum og gáfuðu konunni hans.

Ég held að maður þurfi ekki að vera neinn guðfræðingur eða sérlega vel lesinn í Biblíunni til að geta haft skoðanir á sumu því sem þar kemur fram. Það er sumt í Biblíunni sem allir kannast við hvort sem þeir hafa lesið hana eða ekki. 

Til dæmis sagan af Adam og Evu. Sagan er auðvitað svona vel þekkt af því að enn deila menn um hvort hún er bókstaflega sönn eða bara bull. Inn í þá umræðu er engum hleypt sem kann að hafa einhverja millileið eða málamiðlun. 

Það er svo vinsælt að hafa allt í svart hvítu.

Í sögunni er sagt frá því þegar maðurinn öðlast skilning á góðu og illu. Þetta kallar sumir kristnir syndafallið. Syndafallið var lengst af talið Evu að kenna og því var kúgun konunnar réttlætanleg.

Fyrir mína parta sé ég ekki hvernig maðurinn á að geta þroskast ef hann þekkir ekki muninn á góðu og illu. Og ef hann átti ekki að þroskast þá hefði hann ætíð lifað eins og dýr merkurinnar, sem að sönnu eru ómeðvituð um muninn á góðu og illu og þess vegna ekki "ábyrg" gjörða sinna.

Þess vegna get ég ekki tekið þessa sögu bókstaflega. Það hefði átt að þakka Evu fyrir að fleyta mannkyninu áfram frekar hitt.  Mér finnst sagan vera þroskasaga. Þroskasaga mannkynsins og ekki lýsa einhverjum skelfilegum svikum við Guð.

Einhvern tíman þegar heilinn í okkur var orðin nógu stór og rófan var að hverfa, varð til þessi vitund í okkur að eitthvað væri gott og eitthvað væri illt. Fyrirbærið samviska byrjaði að mótast.

Auðvitað gerðist þetta á einhverjum árum en að öllum líkindum nokkuð fljótt. Það þarf nefnilega að hafa samvisku til að hirða um sjúka og sýna hinum dauðu virðingu eins og frummennirnir gerðu.

 

 

Þessi skýring sættir sjónarmið þeirra sem halda því fram að sagan af Adam og Evu sé dæmisaga sem hefur að geyma mikilsverð andleg sannindi (þroskasöguna) og sjónarmið þeirra sem vita að maðurinn hefur þróast frá því að vera einfrumungur í drullupolli í að vera uppréttur sjálfsmeðvitaður hugsuður.

Er kominn tími á að kirkjan segi skilið við ríkið? Spurningar, spurningar.....

Hvað hafa prestar með að "staðfesta" samvistir fólks að gera? Ég hélt að prestar gæfu fólk saman í hjónaband?

Öllum er ljóst að það  er ekki réttlætanlegt að skikka presta þjóðkirkjunnar með lögum til þess að framkvæma vígslur sem þeir telja að brjóti í bága við trú sína. En hversvegna er verið að blanda þeim inn í eitthvað secular skráningar-apparat?

Eða er sú staðreynd að prestar þiggja laun sín af ríkinu, þyngri á metunum en trúarleg sannfæring þeirra sjálfra? Er verið að reyna að sætta fólk með því að skipta út orðunum að "gefa saman í hjónaband" fyrr "að staðfesta sambúð"?

Einu gildu rök þeirra sem vilja skikka presta með lögum til að gefa saman samkynhneigð pör í hjónaband eins og t.d. Siðmennt vill, eru að þeir séu hluti af þjónustugeira samfélagsins og sem ríkisstarfsfólki geti þeir ekki neitað fólki um þjónustu á grundvelli sinna persónulegu skoðana. -

Ef þessi rök halda er sannarlega kominn tími til að kirkja og ríki skilji að skiptum eða að kirkjan leggi sjálfa sig niður sem trúarlega stofnun.

Samkvæmt slíkri túlkun er Kirkjan ekkert annað en þjónustustofnun og um hana gilda lög og reglugerðir Alþingis. Hvað stendur í Biblíunni er aukaatriði.

 

 

Hver var Murat Reis? Og hvers vegna réðist hann á Ísland?

 Þrjú skip sigldu í gegnum Gíbraltarsund. Eftir að hafa lónað meðfram ströndum Evrópu í fáeina daga, tóku þau stefnuna á norðurhöf. Um borð í skipunum voru 300 vígamenn frá sjóræningjagreninu Selé í norður Afríku. Árið var 1627. Foringi þeirra, alræmdur sjóræningi, sem gekk undir nafninu Murat Reis hinn yngri, hafði ákveðið að taka skip sín á ókunnar slóðir, lengra enn hann hafði nokkru sinni siglt áður. Sem leiðsögumann í leit að verðmætasta varningi sjóræningja sem gerðu út við Miðjarðarhafið, þ.e. hvítum þrælum, hafði Murat Reis með sér danskan sjómann sem sagðist þekkja til í norðurhöfum. Um miðjan Júlí mánuð komu þeir til Íslands. Þeir gerðu strandhögg á fjórum stöðum þ.a.m. í Vestmannaeyjum og höfðu með sér af landinu  yfir 400 manns. Fólkið var flest  selt fyrir gott verð á þrælamörkuðunum í Alsír og í Selé nokkru seinna. Athygli vekur að varðskip Danakonungs sem venjulega voru komin til landsins í byrjun sumars, létu ekki sjá sig þetta árið, fyrr en ránin voru afstaðin.

En hver var þessi Murat Reis foringi sjóræningjanna? Hans rétta nafn var Jan Janszoon. Jan Janszoon var fæddur í borginni Harlem í Hollandi. Ungur að árum gerðist hann sjóræningi og herjaði fyrir hönd þjóðar sinnar á spánskar skútur og skip meðfram ströndum Evrópu. Það leið ekki á löngu þar til hann flutti sig um set suður að Fílbeinsströndinni þar sem hann herjaði á allt og alla annað hvort undir hollenska flagginu eða rauða hálfmánanum. Með því sagði hann sig úr lögum við Holland og varð sinn eigin herra. Árið 1618 var hann handtekinn og færður í járnum til Alsírborgar. Þaðan var stunduð mikil sjóræningjaútgerð. Ottóman veldið átti þar nokkur  ítök og voru því íbúar svæðisins oft ranglega nefndir Tyrkir af Evrópubúum.

Jan Janszoon var fljótlega sleppt úr haldi eftir að hann hafði gerst múslími. Hann tók upp sína fyrri iðju og stundaði sjórán í félagi við fræga sjóræningja eins og Sulayman Raiseinnig þekktur undir nafninu  Slemen Reis en  upprunalegt nafn hans var De Veenboer.  De Veenboer var landi Jans og hafði einnig gerst múslími. Þá sigldi Jan Janszoon um tíma með Simon de Danser.

Árið 1619 eftir dauða De Veenboer, gerðist Jan Janszoon foringi sjóræningjanna og ákvað að færa bækistöðvar sinar frá Alsírborg til Sele í Mórakó og stofna þar fríríki. Hann tók sér nafnið Murat Reis hinn yngri. Jan var valinn fyrsti forseti fríríkissins en lét sér nægja titilinn landsstjóri eftir að hafa komsist að samkomulagi við  Moulay Zaydan Sultán og innlimað Selé aftur í Tyrkjaveldi árið 1624.

Í Selé giftist Jan márískri konu af ættum Barbara og gat með henni mörg börn. Synir þeira fluttu seinna til nýju Harlem í Bandaríkjunum (New York) og af honum eru komnir kunnir Bandaríkjamenn, eins og Cornelius Vanderbilt, Jackie Kennedy og Humphrey Bogart.

Eftir komuna frá Íslandi flosnaði upp úr samkomulagi hans við sultánin og hann flutti sig og útgerðina aftur til Alsírborgar og fór þaðan í ránsferðir til Englands og Írlands næstu ár á eftir.Á fjórða áratugnum var hann tekin til fanga af templarariddurum á Möltu en tókst að flýja þaðan 1640. Eftir það settist hann að í Oualidia kastala nálægt  Safi í Morakó þar sem hann hafði verið gerður að landstjóra. Þangað kom til að dveljast hjá honum um hríð, dóttir hans frá fyrri konu í Hollandi, Lysbeth Janszoon van Haarlem. Ekki er vitað neitt um afdrif Jans eftir að  hún fór aftur til Hollands nokkrum mánuðum seinna.

Ekki er vitað um dánardægur Jans eða hvar hann er grafinn. Ég rifja þetta upp hér vegna þess að í tvö hundruð ár eftir að ránin voru framin á Íslandi var staðin vakt upp á Helgafelli í Vestmanneyjum ef vera kynni að sjóræningjarnir snéru aftur. Landlægur ótti við Tyrki og flest allt sem úr austri kom festi hér rætur og virðist enn, þrátt fyrir öld upplýsinga og frjálsu flæði þeirra, plaga okkur.

Sabear, fólkið og trúarbrögðin sem týndust

Flestir sem eitthvað hafa kynnt sér Íslam hafa heyrt talað um Fólk Bókarinnar. Fólk bókarinnar voru það fólk sem ekki gerðust múslímar en áttu samt að njóta sömu réttinda og múslímar undir lögum Íslam, vegna þess að trú þeirra væri upprunalega guðleg.  Múhameð tilgreinir fjóra hópa eða trúarbrögð sem öll voru fyrir á Arabíuskaga þegar hann kom fram með kenningar sínar. Þetta voru Gyðingar, Kristnir, Zóroasterstrúarmenn og Sabear. Flestir þekkja fyrstu þrjá hópana eða hafa af þeim einhvern pata.

En hverjir voru þessir Sabear.

Þegar gluggað er í sögubækur eftir upplýsingum um Sabea er hætt við að fólk verði dálítið forviða eða jafnvel ringlað. Það sést fljótlega  að ekki er átt við þá Sabea þá sem nefndir eru í Biblíunni og kenndir voru við Sebu í Eþíópíu. Einnig kemur í ljós að smáþjóð ein sem þekkt var undir nafninu Harraniar virðist hafa tekið sér nafnið (Sabear)  til þess að geta lifað undir vernd Íslam án þess að þurfa að skipta um trú. Harran borg Harrania var í norðurhluta Mesopotamíu og var fyrst einskonar áningarstaður kaupmanna frá  Úr enda nafnið Súmverskt og þýðir "ferðalag" eða "vegamót".

Borgin var þekkt fyrir átrúnað sinn á mánaguðinn Sin og í borginni voru vegleg hof honum til dýrðar sem pílagrímar sóttu og greiddu vel fyrir. Þrátt fyrir að Harraniar hafi gerst kristnir snemma á þriðju öld e.k. viðgekkst átrúnaður þeirra á SIN langt fram á 10 öld þegar þeir loks blönduðust Íslam fyrir fullt og allt. Menning og trúarbrögð Harrania voru með þeim hætti að þótt þeir væru "sveigjanlegir og tækifærissinnaðir" er á engan hátt hægt að telja þá til Fólks Bókarinnar.

En hverjir eru þá hinir raunverulegu Sabeanar.

Meðal þeirra hundruð þúsunda Íraka sem hröktust á vergang eftir innrás USA og bandamanna þeirra, var hópur fólks sem lifað hafði friðsamlegu og fátæklegu lífi flestir í suður Írak og kölluðu sig Mandea. Mandear voru ekki Múslímar, ekki Kristnir og ekki Gyðingar. Þeir iðkuðu skírnarvígslur og báðu bænir sínar til Guðs. Þeir voru ekki fjölmennir (milli 60 og 70.000) en höfðu þó nýlega fengið að byggja sér bænahús í miðri Bagdad. Mandear tala tungumál sem er kennt við þá sjálfa, eða mandaeísku sem er náskyld arameísku, tungumálinu sem Kristur talaði. Trúarrit þeirra nefnist Genzā Rabbā og er oft kölluð Bók Adams og segja arfsagnir þeirra að í hana sé skráð opinberun Adams sem hann fól syni sínum Set að skrifa niður og varðveita.

Trú Mandea er afar merkileg. Þeir trúa á tví-einan Guð sem er bæði kvenkyns og karlkyns í einu. Þeir trúa að sál mannsins sé í útlegð í þessum heimi og hennar sönnu heimkynni séu andlegar veraldir Guðs. Stjörnuspeki er afar mikilvæg og þeir eru sannfærðir um að himintunglin hafi áhrif á líf fólks.

Saga þessa fólks er ekki síður athyglisverð. Fyrir meira en 2000 árum bjuggu þeir í Palestínu en voru hraktir þaðan ásamt öðrum eftir eyðileggingu Jerúsalem árið 99 ek.

Merkilegast af öllu við Mandeana að þeir telja að síðasti boðberi Guðs á jörðinni hafi verið Jóhannes skírari. Þeir trúa því  jafnframt að Adam, Abel, Seth, Enosh, Noah, Shem, og  Aram, hafi allir verið spámenn guðs en segja að  Abraham, Jesus, Moses, og Muhammad hafi verið falsspámenn.

Þetta fólk er kallað "subbi" af Aröbum en sjálfir segja Mandearnir að það nafn komi af þeirra upphaflega nafni Sabear.

Nýlega hefur verið skrifuð nokkuð ýtarleg umfjöllun um Mandeana á Wikipedia. Nú er talið víst að þarna séu komnir hinir upphaflegu Sabeanir sem Múhameð gaf friðhelgi í Kóraninum og eru samkvæmt Bahaí trú fyrstu guðlega opinberuðu trúarbrögð heimsins.

Getur þú svarað þessu?

Ég veit að bæði drepa saklaust fólk þótt þau séu misjafnlega stórvirk. Ég veit líka að þau eru gerð úr mismunandi efnum og líta ekki eins út. En þrátt fyrir allt þetta, er ég ekki viss um hver munurinn á þeim er.

Getur einhver sagt mér hver er munurinn;

á þessu   

     

 og þessu?

                                                                

 

 

         

 

Myndbirtingar af Múhameð eru einelti og háð...

Margir spyrja; hversvegna verða múslímar svona reiðir þótt gert sé smá grín að Spámanni þeirra Múhameð. Það má spyrja á móti, hversu oft má gera grín að því sem einhverjum er heilagt án þess að það verði að einelti og háði sem er reyndar bannað í íslenskum lögum og flestum Evrópuþjóða.

Kannski skilja vesturlandabúar illa viðkvæmni múslíma vegna þess að eftir aldalanga legu í súr efnishyggjunnar, sjá þeir ekki hvernig nokkuð yfirleitt getur verið svo "heilagt" að ekki megi hafa það í flimtingum.

Fæstir vesturlandabúar nenna eða hafa áhuga á að kynna sér málavöxtu. Þeir eru meira og minna ómeðvitaðir um að fyrsta verk Múhameðs eftir að Mekkabúar höfðu að mestu viðurkennt hann, var að ryðja helgidóm þeirra af skurðgoðum. Allar hans gjörðir og allar hans kenningar miðuðu að því að beina athyglinni frá honum sjálfum sem persónu og að Guði. Aðeins Guð er Guð síendurtekur hann. Hann leggst gegn þríeindar kenningu kristinna manna, Því aðeins Guð er Guð. Hann bannar að  haldið sé upp á afmæli hans, því ekkert er verðugt að minnast utan Guðs. Hann bannar gerð allra líkneskja og  myndgerða af Guði og  sjálfum sér, því Guð hefur enga mynd og hann sjálfur er aðeins Spámaður Guðs.

Þessi bönn eru ástæðan fyrir að nánast öll list Íslam er skrautritun eða mynsturgerð. Þau eru ástæða þess að máninn sem þiggur ljós sitt frá sólinni er trúartákn Íslam (máninn einn of sér er ekki uppspretta ljóss heldur endurspeglar ljós sólarinnar).  Siðmenning Íslam er gegnsýrð af þessum áherslum Múhameðs og meginkenningu að til sé aðeins einn Guð.

Enn í dag heldur allur hinn Íslamski heimur þessi boðorð Múhameðs og mörgum múslímum finnst undarlegt að finna að  á vesturlöndum er ekkert talið svo heilagt að ekki megi grínast með það. Þeir eiga erfitt með að átta sig á því að þrátt fyrir að eitt af boðorðunum 10 sem bæði kristnir og Gyðingar segja lög Guðs, segi skýrt að ekki skuli leggja nafn Guðs við hégóma, er það lagaboð löngu dáið dauða hinna þúsund skurða.   -

Aðeins tvennt má ekki grínast með á vesturlöndum.  Það vekur með fólki svo mikla sektartilfinningu að hlusta eða horfa á grín gert um helför gyðinga og barnaníð að það er nánast ekki gert. Fólk fyllist enn réttlátri reiði sé það gert þó talsmenn óhefts málfrelsis reyni hvað þeir geta til að höggva úr þeim múr líka.

Þannig mætast austur og vestur, tvíburarnir sem aldrei áttu að hittast, í alþjóðlegum landamæralausum fjölmiðlum og horfa skelfingu losnir framan í hvern annan.

Annar þarf að sanna að málfrelsið er honum mest virði af öllu frelsi og gerir það með að ráðast á það sem hinum er helgast af öllu helgu.

Það verður aldrei sagt um Íslam og múslíma að þeir bregðist við af þroska á þessum skilningskorti okkar. Ástandið menntamálum í hinum stríðshrjáðu og afturhaldsömu landa Íslam þar sem viðbrögðin við áreiti fjölmiðla vesturheims hafa verið hvað hörðust, gefa ekki ástæðu til að hægt sé að búsat við að almenningur þar hugsi sem svo; að sá vægi sem vitið hefur meira. - Nokkur orð klerks um að nú sé nóg komið, vesturlönd vaði um lönd múslíma og ræni þá olíu þeirra og jarðgasi, reyni að innleiða yfir þá ómenningu sína með  alþjóðavæðingunni og nú staðfesti þeir fyrirlitningu sína á öllum múslímum með því að birta myndir af Múhameð og vegi um leið að því sem þeim þyki helgast, verða til þess að æstur múgurinn ræðst á næsta sendiráð og efnir til fánabrennu. Eitthvað verður að breytast ef ekki á að fara verulega illa. Ég er að vona að til að byrja með verði það hugsunarháttur minn og þinn.

BURQA

Hvað eftir annað rekst maður á umfjöllun um Burqa búning múslímakvenna og slæðuna sem oftar en ekki fylgir þessum  búningi. Í hugum margra er spurningunni hvort Burqa sé "fangelsi" eða "vernd" fyrir konuna ósvarað. Skoðum aðeins söguna.

Í Kóraninum er hvergi minnst á Burqa. Múhameð bauð fylgjendum sínum að virða reglurnar um "hijab"sem átti upphaflega við tjaldvegg sem hengdur var umhverfis vinnusvæði og vistarverur kvenna í hálfköruðum búðum Spámannsins í Medína eftir flótta hans frá Mekka. Reglurnar voru einfaldlega þær að karlmennirnir áttu að halda sig utan tjaldveggsins fyrir utan málsverðartíma nema þeir væru sérstaklega boðnir. -

"Ó þið sem trúið. Komið ekki í híbýli spámannsins til að matast fyrir utan viðeigandi tíma, nema að þið hafið fengið til þess leyfi. En ef ykkur hefur verið boðið, komið þá og þegar máltíðinni er lokið, hverfið þá á braut. Staldrið ekki við til samræðna, því það veldur spámanninum ama og að biðja ykkur um að fara er honum feimnismál; en Guð er ekki feiminn við sannleikann. Og þegar að þið biðjið konur spámannsins um eitthvað, gerið það handan tjalds. Þetta er hreinna fyrir ykkar hjörtu og þeirra."

Þessi einföldu tilmæli Múhameðs til fylgjenda sinna áttu eftir að hafa víðtæk áhrif. Um leið og hann dróg eðlileg efnisleg mörk milli fjölskyldu sinnar og átrúendanna lagði hann félagslegan grundvöll að aðgreiningu stétta og aðgreiningu kynjanna. Tjaldið sem að greina átti vistarverur kvenna spámannsins frá almúganum var fljótlega fært að andliti þeirra og blæjan sem var í fyrstu vernd þeirra og skjól, varð að tákni stöðu þeirra í samfélaginu.   Í 33. Versi 35 súru er sú staða skírð. "

 "Karlmenn eru verndarar og forsjáendur kvenna. Vegna þess að Guð hefur gefið öðru þeirra meira en hinu og vegna þess að þeir sjá fyrir fyrir þeim með getu sinni. Þess vegna eru réttsýnar konur innilega undirgefnar og gæta þess í fjarveru þess sem Guð ætlar þeim að gæta."

Á fyrstu öld Íslam gengu kvenmenn hvorki í burqa búningum né báru þær almennt andlitsslæður. Þær klæddust samt oft, eins og kynsystur þeirra af öðrum trúarbrögðum, (kristni og gyðingdómi) höfuðklútum (Khimar) einkum til að skýla sér frá hita. Slíkir klútar þjóna líka til að uppfylla trúarlega skyldu í öllum þremur trúarbrögðunum sem boða að hylja beri höfuðkoll sinn fyrir Guði.

Í Íslam eru múslímar hvattir til að sýna hógværð í klæðnaði, bæði karlmenn og kvenmenn. Kvenmenn eru hvattir til að klæða "fegurð" sína af sér og er þar átt við brjóst, hár, axlir og handleggi.  Smá saman var farið að beita ákvæðum "hijab" til að móta klæðnað kvenna á almannfæri. Tjaldið sem umlukti hýbýli þeirra var fært upp að andliti þeirra og líkamir þeirra umvafðir þeim. Ef þær þurftu að ferðast var þeim gert að hýrast í Hovda (tjaldhýsi á hesti eða úlfalda).

Í gegn um aldirnar hefur andlitsslæðan og burqa búningurinn tekið á sig mismunandi myndir. Konur Mullahnna (prestaanna) og virtra kennimanna Íslam gerðu sér far um að sýna guðrækni sína og bónda síns með því að klæðast eftir ströngustu túlkunum og við það varð klæðnaðurinn að einskonar hefðarkvennabúningi.

Þegar að Íslamska heimsveldinu tók að hnigna, tóku Persar og Arabar upp afar einstrengingslega stefnu í öllum málum hvað varðaði rétt kvenna til menntunar og sjálfræðis. Misrétti varð að almennri reglu frekar en undantekningu. Samtímis varð andlistslæðan og burqa búningurinn að tákni um kúgun þeirra.

Í löndum Íslam í dag er samt mjög misjafnt hvernig konur og menn þeirra álíta að þessum reglum Kóransins sé fullnægt. Víst er að mestu öfgunum var náð í valdatíð Talibana í Afganistan.

Sumar konur klæðast aðeins Khimar höfuðklútnum, aðrar klæðast niqab sem er bæði höfuð, háls og andlitsslæða. Þá velja sumar að klæðast Chador sem er létt útfærsla á burqa. Í sumum löndum múslíma eins og Pakistan eru engin lög í gildi um klæðnað kvenna.

Sá búningur sem varð seint á síðustu öld einskonar árétting rétttrúnaðar Íslamskra kvenna, ekki hvað síst á Vesturlöndum þar sem þessi klæðaburður var í auknum mæli gagnrýndur, var hannaður í Afganistan.

Holland var fyrsta landið í Evrópu til að banna burqa-búningin á opinberum vettvangi en til þess er hann  einmitt ætlaður. Múslímar klæðast allt örðum klæðnaði heima hjá sér. 

Herforingjastjórnina í Myanmar (Burma) fyrir alþjóðadómstóla

Fellibylurinn Nargis gekk yfir Myanmar (Burma) fyrir rúmum mánuði. Eins og marga rekur eflaust minni til tilkynnti herforingjaklíkan við völd í landinu að 351 manns hefðu farist. Í dag er ljóst að meira en 100.000 manns fórust. 

 Yfirhershöfðinginn Than Shwe og klíkan hans hafa kerfisbundið komið í veg fyrir að erlend aðstoð geti borist meira en 2.000.000 manns sem á henni þurfa að halda og eru á vergangi í landinu.

 

Sjúkdómar og sultur eru farin að taka sinn toll. Á meðan lóna bresk, bandarísk og frönsk herskip fyrir ströndum með mannskap og vélar og vistir  til að aðstoða en fá ekki leyfi til þess. Herforingja klíkan hefur engu áorkað á tímabilinu öðru en að framlengja stofufangelsisdómi yfir San Suu Kyi helsta talmanni lýðræðis í landinu.

Herforingjastjórnin hreykir sér nú hátt á hrauk líkanna sem fljóta niður ár landsins og lýsir því yfir að neyðarástandinu sé lokið. Verði ekkert að gert á næst dögum munu hundruð þúsundir falla af sjúkdómum og hungri í landinu, fólk sem enga aðstoð hefur fengið frá því að fellibylurinn gekk yfir.

Það sem liggur beint við er að þjóðir heimsins sem eitthvað mega sín gagnvart stjórnvöldum í Myanmar, verða að gera þeim það ljóst að þeir verði dregnir fyrir alþjóðlega dómstóla ef þeir leyfa ekki hjálparstarfi að hefjast þegar í stað í landinu. Bregðist alþjóðasamfélagið þessu, eru þau jafn ábyrgt og aðgerðarlausir Herforingjar Myanmar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Af hverju snerti drápið á bjarndýrinu við þjóðarsálinni?

Bloggarar keppast við að skrifa sig frá bjarndýrsdrápinu í Skagafirðinum. Þeir eru reiðir og pirraðir, annað hvort yfir því að björninn var drepinn eða yfir því að aðrir skulu vera pirraðir og reiðir yfir því að björninn var drepinn.

Drápið fór fram á slóðum íslenska Villta Vestursins enda mynnti drápið dálítið á kúrekasiðinn að skjóta fyrst og spyrja svo. Alla vega snerti drápið  við þjóðarsálinni sem greinilega var varla byrjuð að hafa skoðun á málinu þegar Björninn var dauður og öll umfjöllun (fyrir hann allavega) orðin akademísk. 

Við hverju í þjóasálinni drápið snerti, er ekki gott að segja. Var það kannski of lítill aðdragandi til að segja sína skoðun, laga sig að því sem í vændum var, sem kallaði á þessi viðbrögð? 

Eða kom drápið kannski of nærri þeirri vitund sem ætíð hefur verið grunnt á þótt við reynum að fela hana, að við íslendingar erum enn heimóttalegir sveitamenn, hræddir við allt sem er okkur framandi. Óþægileg endurspeglun fyrir þá sem héldu að við værum "siðmentuð". 

Kannski er það tilviljun, en ég held ekki, að raddirnar sem töluðu á móti viðtöku flóttafólksins frá Írak, eru þær sömu og nú hrópa hæst til að réttlæta drápið á hvítabirninum og rökin eru meira að segja þau sömu. - Við áttum ekki lyf til að vera mannúðleg og svæfa hann, þetta er ekki hans rétta umhverfi, kostnaðurinn við að bjarga honum yrði of mikill, hann er of hættulegur, það munar ekkert um einn bangsa o.s.f.r.   Tilviljun???