Getur þú ráðið þessa gátu?

Eitt sinn var auðugur konungur í ríki sínu sem átti fagra dóttur. Þegar hún varð gjafvaxta þyrptust að vonbiðlarnir en enginn þeirra þótti boðlegur fyrir hina glæstu og gáfuðu prinssessu. Sjálf var hún hæst ánægð með stöðu mála uns dag einn að tveir prinsar úr fjarlægu ríki komu ríðandi á fráum fákum sínum í konungsgarð.

Prinsarnir sem hétu Pí og Pan voru bræður og þóttu bráðefnilegir í alla staði. Þeir urðu strax afar ástfangnir af prinsessunni og ekki mátti milli sjá hvor dáði hana meira. Konungurinn var svo hrifinn af þeim að hann sagði dóttur sinni að hann mundi gera sér að góðu hvorn þann sem hún veldi fyrir mannsefni og láta þeim ánægður eftir ríki sitt eftir sinn dag. En þá kom í ljós að konungsdóttirin gat alls ekki gert upp á milli prinsanna.

Eftir talsverða umhugsun ákvað hún að leggja fyrir þá þraut til að leysa. Prinsarnir komu frá landi þar sem kappreiðar voru afar vinsælar og eins og áður er  getið riðu þeir báðir afburða klárum. Prinsessan boðaði báða á fund sinn og sagði þeim hvað hún hugðist fyrir. 

Bauð hún þeim að ríða í einn dag í suður frá höllinni út á eyðimörkina. Ekki væri hyggilegt fyrir þá að slá af hestum sínum á þeirri leið því við sólarlag skyldu þeir að snúa til baka og gilti nú að fara sér sem hægast því sá mundi vinna hönd hennar hvers hestur kæmi síðar inn um hallarhliðið.

Prinsarnir sem báðir voru miklir keppnismenn en jafnframt yfir sig ástfangnir af konungsdóttur, féllust á þetta. Næsta morgun héldu þeir á stað og keyrðu hesta sína sem mest þeir máttu til að komast sem lengst frá höllinni svo þeir mættu eiga sem lengst að fara er þeir snéru til baka. 

Við sólarlag þegar þeir snéru við voru þeir samt samhliða. Þeir létu nú hesta sína lötra áfram og sjálfir voru þeir orðnir svo þreyttir að þeir gátu varla haldið augunum opnum. Þannig riðu þeir alla nóttina og þegar sólin kom upp brennandi heit morguninn eftir voru þeir orðnir örþreyttir. Þegar þeir sáu vinjar framundan komust þeir að samkomulagi að þeir mundu báðir á um stund og brynna hestum sínum og hvílast.

Eftir fimm klukkustunda stopp brá nú svo við að þeir komu á þeysireið aftur út á eyðimörkina og stefnu í átt til hallarinnar. Hvöttu þeir hestana sem mest þeir máttu alveg þangað til að þeir riðu í gegn um hallarhliðið og var þá Pí aðeins hálfri hestlengd á undan Pan.

Spurningin er; hver fékk konungdótturina og hvers vegna?

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 7.1.2009 kl. 01:05]

Nú Pan af því að hann var síðastur. Það var díllinn er það ekki?

[Offari, 7.1.2009 kl. 01:10]

Ég myndi giska á Pí því hann var á hesti Pans.

[Aðalsteinn Baldursson, 7.1.2009 kl. 01:37]

Þeir höfðu hestaskipti við vinina þannig að það var Pí á hesti Pans sem fékk stúlkuna.

[Jón Steinar Ragnarsson, 7.1.2009 kl. 04:44]

Jamm...silly me..þeir hefðu nú ekki komið á spretti nema að annar hafi stolið hesti hins til að koma fyrr í mark.

[Helga Sig. (IP-tala skráð) 7.1.2009 kl. 11:54]

Pí fékk konungsdótturina, þar sem hann sat hests Pan er kom fyrr "í mark" en díllinn var: 

"hvers hestur kæmi síðar inn um hallarhliðið".

[Þórður J (IP-tala skráð) 7.1.2009 kl. 13:40]

giska á Pí því hann var á hesti Pans, sem hann stal væntanlega. Skil semt ekki hví Pan ætti að koma í mark á hesti Pí. Betra væri að sleppa því og láta hans hest koma einan í mark ;)

[Haukur Nikulásson, 7.1.2009 kl. 14:13]

Ég segi Pí.

Bræðurnir hljóta að hafa komist að raun um að prinsessan væri að plata þá þannig að þeir kæmu aldrei til baka vegna leikreglunnar. Það kemur nefnilega ekki fram að hún hafi verið neitt hrifin af þessum prinsum og því viljað þá bara báða burt.

Bræðurnir hafa því ákveðið að skipta um hesta og ríða sem mest þeir máttu í alvöru kapphlaupi og sætta sig við úrslitin. Sá sem kæmi fyrr inn um hliðið myndi þá vinna.

Annars hefði hvorugur fengið prinsessuna. 

[Rut Sumarliðadóttir, 7.1.2009 kl. 15:08]

Eigi veit ég það svo ofboslega gjörla, geturðu látið þá hafa númerið mitt?

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 7.1.2009 kl. 16:24]

Þar sem þetta var sennilega prinsessa í Arabí undir hálfmána, lét hún gelda Pan, og setti svo Pí í karlabúr sitt og giftist drómedaranum, sem þú gleymdir að skrifa um. Hún var ekki tilbúin að láta höggva höndina af til að gefa þessum bræðrum, sem riðu aftur á bak inn um hallarhliðið, en það skiptir ekki neinu máli.

Nei, gaman til hliðar, þeir áttuðu sig á því að þeir áttu að snúa til baka við sólarlag. Það skrifaðir þú Svanur. Þeir komu því báðir of seint og tóku þátt í brúðkaupi prinsessunnar og drómedarans.

En ef Pan sat aftarlega á merinni, þá komu hestarnir þeirra auðvitað samtímis inn um hallarhliðið og hún hefur hún þá líklegast giftust þeim báðum. Hvað heitir það nú aftur..... Trekant á arabísku!

Svo kom reyndar hestur enn annars prins inn síðar en þeir og hún giftist honum líka.

[Rúna Guðfinnsdóttir, 7.1.2009 kl. 17:20]

Það kom hvergi fram að þeir hefðu skipts á hestum??? Þetta er eitthvað djúpt...eða hlægilega einfalt.

Pan kom síðar inn um hliðið...fékk hann þá ekki stúlkuna???

[Kolbrún Hilmars, 7.1.2009 kl. 18:01]

Pan hlýtur að hafa hlotið hnossið   - sniðug prinsessa.
"Hvers hestur kæmi síðar.."  skipti HVAÐA hestur nokkru máli?  

Við bíðum í ofvæni eftir réttu svari...

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 7.1.2009 kl. 18:06]

Svanur er farinn til Tælands í mánuð, og við verðum öll orðin meira klepptæk en áður, þegar hann kemur tilbaka og leysir frá skjóðunni. Margir verða búnir að brjóta heilann.

[Sigrún Jónsdóttir, 7.1.2009 kl. 18:08]

Nenni ekki að "brjóta heilann" lengur, svar óskast

[Svanur Gísli Þorkelsson, 7.1.2009 kl. 18:23]

Þetta var greinilega allt of létt Rúna :)

Þraut prinssessunnar átti að vera fólgin í því hver mundi halda það lengst út á eyðimörkinni. Pí og Pan sáu við henni.

Eins og Offari fyrst, síðan Aðalsteinn, Helga Sig, Þórður  og Haukur með ákveðnum formerkjum, gátu rétt til um, var það Pí sem hlaut hnossið. Þeir bræður urðu sammála um það þegar þeir ræddust við við vinjarnar að skipta um hesta þar sem prinssessan hafi sagt að hestur þess sem kæmi síðar inn um hallarhliðið fengi hönd hennar.

Rut; Ég kom númerinu þínu áleiðis...þú meintir til prinsanna var það ekki???

Villi; I am back...:) Ég hef greinilega komið ímyndunaraflinu hjá þér á sprett. Einstein sjálfur sagði að það væri mikilvægara en þekking og ég held upp á Einstein.

[Rut Sumarliðadóttir, 8.1.2009 kl. 11:51]

Hehe, jú, jú, endilega strákana, þeir eru rétt vaxnir fyrir mig