Leynistefnumótið

Já, leyni-ástarfundinum er lokið og Sigmundur var snöggur að ljúka sér af fannst Bjarna. Bjarni var reyndar frekar illa til hafður enda seint til fundarins boðið.  Að auki var hann rosalega pirraður út í Sigmund  fyrir að hafa verið að hitta aðra á undan sér.

Það fyrsta sem Bjarni sagði Sigmundi á stefnumótinu var að hann vildi hafa það á hreinu að hann væri ekkert hrifin af svona frjálsum ástum eða hvað svo sem Sigmundur vildi kalla þetta fleður sitt.

Bjarni sagði að hann sjálfur væri klárlega eins maka maður og það mætti alveg kalla hann gamaldags fyrir það en svona væri hann bara.

Sigmundur reyndi að sefa Bjarna og sagði að engin skaði væri skeður.

Enn vissi hann einn hvað allir hinir væru að hugsa og engin þeirra vissi hvað hann væri að hugsa. Þetta fannst Bjarna vo'ða sniðugt og hann klappaði saman höndunum í hrifningu.

Svo sagði Sigmundur honum raun væri hann líka gamaldags af því hann vildi hafa í heiðri þá gömlu framsóknarhefð að vera opin í alla enda og gefa öllum séns á aðgangi. Nú væri bara eftir að sjá hvað Bjarni væri að hugsa. 

Bjarni sem aðeins var að hugsa um eitt, róaðist  nokkuð við þetta og saman sátu þeir í sófanum og spjölluðu áfram.. Bjarni var að vona að eitthvað meira mundi gerast en svo varð ekki. Að lokum sagðist Sigmundur þurfa að drífa sig og hann mundi kannski hafa samband fljótlega aftur.