Að teygja íslenskan lopa í Kína

Rammagerðin selur "íslenskar" lopapeysur sem eru prjónaðar í Kína. Hráefnið, ullin er íslensk og verksmiðjan "íslensk" þ.e. í eigu 66°Norður. Þeir kunna að teygja lopann í Kína.

Að sögn starfsmanns Rammagerðarinnar er þetta fyrirkomulag tilkomið vegna þess að þeir sem prjóna lopapeysur hér heima fyrir Rammagerðina anna ekki eftirspurn. Og auðvitað er ekki hægt fyrir fyrirtæki eins og Rammagerðina að búa við skort á lopapeysum. Peysan er afar vinsæll minjagripur og megnið er keypt af erlendum ferðamönnum. Við þurfum svo sannarlega á pundum og evrum að halda. Þess vegna er það gert sem gera þarf, jafnvel þótt einhverjir væli og segi þetta tómt svindl og svínarí. 

Mér finnst reyndar mjög snjallt af fulltrúum íslenskra lopapeysuprjónara að vekja athygli á þessu máli. Þeir fá góða auglýsingu út á það og geta um leið minnt sjálfa sig á að merkja sínar peysur, svo ekki fari á milli mála hver prjónaði hvað. -

En hvernig væri að  einhver sem illa gengur að losa sig við peysurnar sínar, hefði samband við Rammagerðina og bjóði þeim varning sinn til kaups. - Þeir selja svo mikið segja þeir, að þeir verða að fá Kínverja til að prjóna.

Engin hefur einkaleyfi á munstrinu sem gera lopapeysur "íslenskar" og þaðan af síður á íslensku ullinni. Það er vitað. - En eins og oft áður, þegar einhverjum sýnist hann missa spón úr sínum aski í munn útlendinga, glittir í þjóðrembuna.

Nú vill íslenskt verkalýðfélag láta kanna aðbúnað kínverskra prjóna- kvenna og karla ef ske kynni að hann væri ekki sambærilegur við það sem íslenskir prjónarar lifa við. - Kannski þeir kanni í leiðinni hvernig fólk hefur það í svitasjoppunum á Taívan, Indlandi og í Kóreu þar sem stór hluti þess klæðnaðar sem við göngum í daglega er framleiddur.

Kínversku lopapeysurnar eru á sama verði  (20-2400) og þær sem prjónaðar eru á Íslandi þannig að þótt vinnulaunin í Kína séu ekki sambærileg við það sem gengur og gerist hér á landi, kemur það  sem sagt út á jöfnu fyrir 66°Norður að flytja ullina til Kína, láta prjóna peysurnar þar og flytja þær aftur til landsins. -

Ætla má að Rammagerðin telji það fullreynt að fá fleiri Íslendinga til að prjóna fyrir sig hér heima, (líklegt eða hitt þó heldur) þar sem kostnaðurinn, miðað við útsöluverð, hlítur að vera sá sami. Ekki fara þeir að leggja meira á kínversku peysurnar? En þá ber líka að hafa í huga að þeir ráða innkaupsverðinu. 

Svo kemur það auðvitað til að kínversk/íslensku peysurnar eru ekki aðeins framleiddar fyrir Ísland því nú má fá slíkar flíkur víða um heim.

Íslensku lopapeysuna, "drottninguna", þjóðartáknið sem er íslenskara enn allt annað sem íslenskt er, fyrir utan rembinginn auðvitað,  er hægt að rekja alla leið aftur til 6. áratug síðustu aldar, þegar hún komst fyrst í tísku. Hún er nú orðin vestrænni neyslumenningu að bráð, en eins og allir vita er það Kína sem gerir okkur hana mögulega. (Veit annars einhver um fleiri dæmi að minjagripir séu framleiddir í Kína?)

Reyndar gerðist það fyrir löngu og þetta uppþot vegna Kínapeysa nú, dálítið skondið. Kínversk/íslenskar "handprjónaðar" lopapeysur, trúlega jafnvel úr kínverskri ull, hafa verið á boðstólum í Bandaríkjunum í áratugi. Nýmælið er e.t.v. að nú eru þær framleiddar í Kína af íslenskum aðilum, úr íslenskri ull og seldar án sérstakra merkinga til að aðgreina þær frá íslensku handverki, í íslenskum verslunum.

Munstur á íslenskum lopapeysum byggðust til að byrja með á hefðbundnu norsku munstri en það er tvíbanda með beinum axlabekkjum. Reyndar voru svipaðar peysur afar vinsælar í Svíþjóð um sama leiti og íslenskar handverkskonur fóru að spreyta sig á að prjóna slíkar peysur í íslensku suðalitunum. Það er því ljóst að fyrirmyndin að "drottningunni" er sótt til útlanda. Og hvaðan fengu Norðmenn og Svíar sínar fyrirmyndir. Kannski eru þær komnar langt að.

Besta svar al-íslenskra framleiðenda væri að byrja að prjóna lopapeysur með hefðbundnu kínversku munstri. Þær seljast afar vel í Kína og út um allan heim og líta svona út. (sjá mynd) Þær koma líka eitthvað svo kunnuglega fyrir sjónir.

Athugasemdir

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 6.7.2012 kl. 00:47]

Þetta eru glæsilegar peysur.

Enginn væri svikinn af svona framleiðslu, hvort sem þær teldust íslenskar, kínverskar eða annara þjóða varningur.

[Theódór Norðkvist, 6.7.2012 kl. 02:27]

Hvað kemur til að það kemur færsla frá þér um annað en Ólaf Ragnar og forsetaembættið, dastu á höfuðið? En er ekki einmitt málið að þeir leggja meira á kínversku íslensku peysurnar, nota lágu launin til að auka hagnaðinn?

[Agla (IP-tala skráð) 6.7.2012 kl. 12:08]

Þetta lopapeysumál finnst mér  hljóta að tengjast gildandi reglum um vörumerkingu.

Leitaði smávegis á netinu að upplýsingum því tengdu en fann ekkert sem mér fannst passa við þetta  neytendamál.

Sjálf yrði ég hundfúl ef ég keypti mér á ferðalagi um Kína rándýra "ekta kínverska handprjónaða peysu"  sem reyndist svo vera prjónuð af láglaunakonum á Íslandi