Óhóf og græðgi

Mér hefur ætíð blöskrað óhófið og græðgin sem birtist í því þegar alsnægtasamfélögin efna til kappáts og / eða kappdrykkju. Kannski er um að kenna myndum af börnum með útþanda maga af sulti, sem teknar voru í hungursneyðinni í Bíafra, sem brenndu sig inn í meðvitund mína og annarra  ungra íslenskra skólabarna seint á sjöunda áratug síðustu aldar.

Öfgalandið Bandaríkin hefur jafnan verið framarlega þegar kemur að þessum ósiðum en líklega hafa flestar velmegunarþjóðir gert sig sekar um að hafa gortað sig af alsnægtum sínum á þennan hátt.

En þetta er fín auglýsing fyrir matvöruframleiðendur og fólk er alveg hætt að taka eitthvað nöldur um hvað sé siðuðu fólki sæmandi og hvað ekki, alvarlega.  - Það er jú "so gaman aðessu."

Ég óska Einari Haraldssyni ekki til hamingju með titilinn.

Íslandsmeistari í pylsuáti

Athugasemdir

[Anna Guðný , 2.8.2010 kl. 00:04]

Veistu, við hin erum alveg róleg þó þú sendir honum ekki kveðju.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 2.8.2010 kl. 00:08]

Það er ég viss um fyrst þú segir það Anna. Hver eru þessi við hin annars? :)

[Páll Bergmann (IP-tala skráð) 3.8.2010 kl. 00:05]

Svei þér Svanur! Hann Einar Haraldsson á allt það lof skilið sem til er!

[Svanur Gísli Þorkelsson, 3.8.2010 kl. 00:24]

Fyrir hvað Páll, að eta 10 pylsur á tilskyldum tíma? Lítið lagðist þá fyrir kappann.

[Páll Bergmann (IP-tala skráð) 3.8.2010 kl. 15:40]

Nei veistu, þarna er á ferðinni þjóðargersemi sem er jafnframt myndarlegasti rauðhærði maður landsins.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 3.8.2010 kl. 17:16]

Ég skil Palli. Ég vissi ekki að hann væri rauðhærður og tek hér með orð mín til baka ;)