Ofbeldi með orðum

Það er löngu viðurkennt að orð, hvort sem þau eru sögð eða skrifuð, geta flokkast undir virkt ofbeldi.

Viðvarandi obeldi í orðum er mjög skaðlegt og getur valdið alvarlegum truflunum á tilfinningalífi þeirra sem því er beint gegn, skaðað sjálfsmynd þeirra og haft áhrif á andlegt og líkamlegt heilsufar þeirra. 

Sífelldar skammir og svívirðingar teljast andlegt ofbeldi. Slíkt á sér ekki aðeins innan veggja heimilanna, heldur einnig á vinnustöðum og á opinberum vettvangi. Þá er algengt að því sé beint gegn hópum eða pólitískum andstæðingum.

Að baki þess að beita einhvern ofbeldi af þessu tagi liggur einatt mjög lágt sjálfsmat gerandans:

Honum finnst hann ekki nógu góður og líklegt er að honum finnist hann valda öðrum stöðugum vonbrigðum. Þess vegna sækist hann eftir að setja fórnarlömb sín í sömu stöðu og hann er sjálfur.

Þá hefur það sannast að vaxandi ofeldi í orðum, leiðir til líkamslegs ofbeldis.

Helstu einkenni ofbeldis með orðum eru m.a. þessi:

• Skeytingarleysi, hæðni, vanvirðing, og stöðug gagnrýni á aðra.
• Lymskulegt orðaval.
• Að niðurlægja aðra með ásetningi. 
• Að ásaka aðra ranglega til að stjórna umræðunni  
• Láta öðrum finnast þeir minnimáttar og undirmáls.
• Láta sem orsakir ofbeldisins sé hegðun annarra.
• Reyna að einangra fórnalamb sitt frá stuðningi annarra.

Athugasemdir

[Brynjar Jóhannsson, 27.10.2009 kl. 00:14]

Það er skoplegt en satt samt sem áður að þessi pistill þinn rímar fáranlega mikið við Berloskoni forseta á Ítalíu. Í það minnsta talaði sagði hann að Obama væri "sólbrúnn" og þótti mér það einstaklega óviðeigandi og í raun ekkert annað en samskonar kynþáttar hatur og þegar iðnaðarmenn fara að tala um sandnegra, negraskíta eða asísk núðlufés. Í raun var þetta meiri rasismi því hann fer svo lymskulega að þessu á meðan iðnaðamennirnir segja hlutlina bara hreint út og þá veistu allavega hvar þú hefur þá í fáfræði sinni.

[Jón Steinar Ragnarsson, 27.10.2009 kl. 02:15]

Tek undir með Brynjari. Faglegra níð og skítkast á þá sem beita níði og skítkasti, eins og í undangengnum umræðum hér, er alls ekki svo fjarskylt því sem deilt er á.

[Jón Steinar Ragnarsson, 27.10.2009 kl. 02:21]

Eða eins og faðir minn var vanur að segja í denn: "Hættu þessu djöfulsins bölvi drengur! Ég skil ekki hvaðan í helvítinu þú hefur þennan andskota!"

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 27.10.2009 kl. 04:41]

Sögð og skrifuð orð er ekki hægt að slíta úr samhengi við þann sem segir eða skrifar orðin.  Persónuleika, sögu og stöðu þess sem segir og skrifar er heldur ekki hægt að slíta úr samhengi.  Þess vegna finnst mér skipta meginmáli hver segir hvað, hvenær og hvernig.

Í árlegu sumarfríi mínu, þar sem sama fólkið hittist ár eftir ár, er einn Sómali, hár og íturvaxinn tilbúinn að hlaupa 100 metrana á nýju heimsmeti.  Í sumar kallaði ég til hans af svölunum;  "enn eitt árið ertu búinn að vinna mig í sólbrúnkunni" og svo hlógum við út í eitt.  Svo þurfti þessi hrokagikkur Berloskoni að eyðileggja þessa, annars drepfyndnu hittingslínu: "sæll vinur gaman að sjá þig aftur"  með því að fjalla um sólbrúnku Obama hjónanna.

"Sönn orð eru ekki fögur; fögur orð eru ekki sönn."  Lao-tse

[Héðinn Björnsson, 27.10.2009 kl. 13:26]

Hefur alltaf fundist þessi notkun á ofbeldisorðinu grafa undan alvarleika ofbeldis, á sama hátt og t.d. nauðgun í pólitískri orðræðu grefur undan alvarleika nauðgana.