Kvennréttindi og háir hælar

Háhælaðir skór eru af mörgum konum taldir vera hin örgustu pyntingartæki. Læknar telja sig geta rakið ýmsa kvilla til ofnotkunar á slíkum skóm, einkum bak og hnéverki ásamt aflögun fóta. Samt hafa kvenmenn, einkum í hinum vestræna heimi lagt á sig að þola sársaukann og óþægindin sem þeim fylgja, þannig að eftir einhverju eru þær að slægjast.

Í fyrsta lagi breyta háir hælar stöðu líkamans. Brjóst virka framstæðari, skrefin verða styttri, fótleggirnir sýnast lengri og kálfarnir verða sýnilegri. Þá er því haldið fram að háir geti stuðlað að sterkari grindarbotnsvöðvum og dregið úr líkunum á þvagleka hjá konum. Allt þetta ku gera konur meira aðlaðandi í augum karla og gera þær að eftirsóknarverðari bólfélögum. 

Háir hælar hafa verið í tísku nánast samfellt frá 1945. Þau tiltölulega stuttu tímabil sem þeir hafa fallið út tísku eiga það sameiginlegt að hafa vera uppgangstímar kveinréttindabaráttu. Séu háir hælar á "útleið" um þessar mundir gæti það verið merki um að jafnréttismál kvenna séu komist aftur á dagskrá af fullri alvöru.

Eru hælaskór að detta úr tísku?

Selja bollakökur sem múffur

"Hver möffins er seld á 300 krónur" segir í þessari frétt um mæður á Akureyri sem tóku sig til og bökuðu 1500 múffur og gáfu ágóðan af sölu þeirra til góðgerðamála.

Yfirskrift framtaksins var "Mömmur og möffins". 

Líklega hefur mömmunum fyrir norðan fundist hallærislegt að nota íslenska orðið "múffur" sem er ágætt heiti á  dísætu amerísku kökunum sem hafa notið fádæma vinsælda sem kaffibrauð upp á síðkastið beggja megin Atlantsála.

Tilraun norðlenskra mæðra til að íslenska orðið með því að stafa það með ö frekar en u, (muffins), eða eins og enska orðið er borið fram, virkar klaufaleg. Ritari fréttarinnar bætir svo gráu ofan á svart með því að halda að "muffins" sé í eintölu og talar um "Hver möffins".

Samkvæmt myndinni sem fylgir fréttinni voru mömmurnar samt ekki að bjóða upp á bandarískar múffur. Þær eru yfirleitt ekki skreyttar þótt sætar séu. Þær voru heldur ekki að bjóða upp á enskar múffur sem eru einskonar klattar.

Þess vegna passar hvorki fréttin né yfirskrift átaksins við það sem fram fór.

Það sem mömmurnar voru að selja svipar mest til bollakaka. Bollakökur (cup cakes) eru gerðar eftir annarri uppskrift en amerískar múffur og eru ekki eins sætar.

Mömmur baka 1.500 möffins

Drunginn í aðalhlutverki

Það er ákaflega íslensk að hefja viðræðurnar á að tala um veðrið og því er ég ekki hissa á að Ben Stiller og Russel Crowe hafi einmitt gert það. - En mér er sagt að Ben hafi líka hitt Russel þear sá síðarnefndi hélt impromptu tónleika fyrir gesti og gangandi á Kex í fyrrasumar. Kannski hafa þeir talað þar saman um fleira en veðrið.

Kvikmyndir teknar á Íslandi, eiga stóran þátt í mikilli aukningu ferðamanna til landsins. Fólk vill sjá meira af þessari sérstöku náttúru sem skapa bakgrunninn fyrir ævintýri eins og Prometheus, Oblivion, Noah og Thor ll, The dark World og Star Treck, Into Darkness. Svo eru það vitanlega Game of Thrones þættirnir sem notast við íslenska vetrarlandslagið til að koma til skila lífi norðan múrsins mikla.

Um það sem komið er aðeins gott eitt að segja.

En allir leikarar kannast við það vandamál að verða þekktir fyrir ákveðna tegund af hlutverkum,og síðan aðeins boðið að leika slík, jafnvel þótt þeir séu full færir um mjög fjölbreytta tjáningu og mismunandi hlutverk.

Svo virðist sem íslensk náttúra eigi á hættu að vera ætíð sett í svipuð hlutverk, miðað við þær stórmyndir sem hér hafa verið gerðar á undanförnum misserum. Ef þig vantar ójarðneskt landsslag eða auðnir eftir að mannkyninu hefur verið svo til eytt, er Ísland landið.  Auðnir og ís eru í aðalhlutverkum og halda mætti að á Íslandi sé ekki stingandi strá að finna.  Íslensk náttúra býður vitaskuld upp á afar ólík og mismunandi hlutverk. Vonandi kveikja erlendu leikstjórarnir á því áður en ímynd landsins verður föst við drungalegustu hliðar þess.

Stiller hitti Crowe á Reykjavíkurflugvelli

Vandamálið við Jane

Englandsbanki hefur tilkynnt að árið 2017 muni mynd af hinum vinsæla breska skáldsagnahöfundi Jane Austin koma í stað myndarinnar af Charles Darwin, sem í dag prýðir tíu punda seðlinn.

Jane Austin er afar vinsæll rithöfundur og vel að þessum heiðri komin. Gallinn er ef til vill sá að ekki er til nein almennileg mynd af Jane.

Systir hennar Cassandra skissaði reyndar af henni vatnslitamynd, sem lítið hefur verið haldið á lofti, vegna þess hversu viðvaningslega hún er gerð.

Að auki passar sú ímynd sem þar birtist af Jane illa við hugmyndir fólks um skáldið, sem að sjálfsögðu eru afar rómantískar eins og sögur hennar allar voru. Ólíklegt er að Englandsbanki noti  mynd Cassöndru af Jane á tíu punda seðlinum.

Frægasta myndin sem sögð er af Jane Austin, og uppfyllir allar kröfur um hvernig saklaus og ung millistéttarstúlka á að líta út, var máluð Ozias Humphry árið 1788 þegar Jane var aðeins 13 ára.  

Myndin gengur undir nafninu Rice-málverkið eftir Rice fjölskyldunni sem lengst af átti myndina.

Margir hafa orðið til að efast um að myndin sé í raun af Jane. Kemur þar margt til, svo sem eins og að kjóllinn sem hún klæðist passi ekki við tímann sem málverkið á að hafa verið málað á. Verkið er því afar umdeilt.

Spurningin er hvort notast verði við einhverja af mörgum myndum sem gerðar hafa verið að Jane á síðari tímum, þar sem reynt er að bræða saman myndirnar tvær og ímyndun listamannsins um hvernig Jane leit út eftir að hún varð fullorðin.

Prestar og Poltergeist

Margir trúa því augljóslega að prestar hafi yfirnáttúrulega krafta. Þessir kraftar, trúir fólk, gera presta sérstaklega hæfa til að fást við allskonar yfirnáttúrulega og óútskýranlega "óværu". Prestar geta oft með blessunarorðum einum saman fengið drauga og púka til að vera til friðs, trúir fólk.

Orð presta eru svo miklu máttugri en t.d. ráðherra. Eitt sinn blessaði ráðherra Ísland, en það dugði ekkert. Það kom kreppa og allir höfðu það skítt.

Stundum eru prestar kallaðir til, til að reka á brott  illa anda sem hafa tekið sér bólfestu í hýbýlum fólks. Líklega eru þetta bara draugar sem eins og allir vita eru jarðbundnar sálir sem eru að kalla á hjálp vegna þess að þær finna ekki leiðina að ljósinu. Þetta er allt skýrt afar vel í mynd sem heitir Poltergeist og allir prestar hafa séð. 

Þá yfirnáttúrulegu krafta sem prestar búa yfir, fá þeir þegar þeir vígjast til prests. Með vígslunni fá þeir bæði umboð og krafta frá Guði til að berjast við og útrýma öllu slæmu hvort sem það er af þessum eða öðrum heimi. og venjulegt fólk ræður ekkert við að útskýra, hvað þá að fást við sjálft.

Maður þarf sko að vera sterkur til að ráða við draug. Grettir Ásmundason var reyndar svo sterkur að hann réði við drauginn Glám. En Grettir var líka sterkastur allra. 

 Og þegar að svona "óværa" sem rekin er með blessunarorðum úr hýbýlum manna, tekur sér sér bólfestu í líkömum  fólks, reynir fyrst alvarlega á umboð presta. Þegar fólk er andsetið verða prestar virkilega að beita ofurkröftum sínum af öllu afli til að reka illu andana út.  - Kristur fór reyndar létt með þetta á sínum tíma og skipaði svona illum öndum sem voru ungum manni til ama, að taka sér bólfestu í svínum sem auðvitað ærði þau svo að þau hlupu fyrir björg. -

Í dag er líka leitað til sálfræðinga og geðlækna þegar svona "óværur" leita á sálir fólks. En þeir hafa ekkert umboð frá Guði eins og prestar og gengur því yfirleitt illa að fást við vandmálin. Oft enda svoleiðis meðferðir með miklum lyfjatökum og jafnvel innlagningu á geðdeildir.

Þá er nú betra að nokkur svín verði brjáluð. 

Óttaslegnir íbúar leita blessunar

Klámið á mbl.is

Mbl.is hikar ekki við að færa okkur fréttir af klámiðnaðinum, rétt eins og um hluta af almenna skemmtibransanum eða dægurmálum sé að ræða.

Einum þekktasta klámmyndaleikara heims Ron Jeremy sem leikið hefur í meira en 2000 klámmyndum, varð misdægurt og þá frétt telur mbl.is að eigi vel við núna þegar umræðan um barnaníð og klám er í sögulegu hámarki í landinu.

Til þess er tekið í þeirri umræðu hversu meðvirk þjóðin er gagnvart barnaníðingum og hversu ráðalaus bæði stjórnvöld og heilbrigðisyfirvöld standa gagnvart þessu þjóðfélagsmeini.  

Mbl.is sýnir sinn hug í þessu  og leggur sitt af mörkum með því að birta þessa glaðhlakkalegu frétt af klámmynda-kónginum sem m.a er kunnur fyrir barnaníð eins og t.d. í máli  Tracy Lords.

Skilaboð mbl.is eru að þetta sé bara eðlilegur hluti af fréttaflóru dagsins. Fréttir af klámmyndastjörnum og barnaníðingum eiga jafnt heima meðal dægurmálanna og hvaða kvikmyndastjarna eigi næst von á barni. 

Klámiðnaðurinn andar léttar

Titanic til sölu

Titanic sjóslysið hefur greypt sig inn í hugi vesturlandabúa. Áhugi þeirra á þessu óhappi virðist óseðjandi, enda gera snjallir kaupahéðnar sér góðan mat úr þessari dellu. Um þessar mundir má græða á öllu sem á einhvern hátt tengist þessari sorgarsögu þegar hið ósökkvandi stálfley, Titanic, sökk í jómfrúarferð sinni yfir Atlantsála frá Bretlandi til USA árð 1912.

Fátt er vinsælla á uppboðum erlendis, þessa dagana, en skran sem tengja má einhvern veginn við skipið sem var tækniundur síns tíma og tákn framfara og tæknialdar sem bauð náttúruöflunum byrginn.

Þeir farþegar sem komust af eru nú allir látnir en það sem þeir höfðu meðferðis úr skipinu er nú flest í eigu safnara sem hafa heillast af marg-tugginni sögunni sem sögð hefur verið í fjölda bóka, kvikmynda og sjónvarpsþátta á siðastu öld. Og enn eru menn að.

Um Þessar mundir eru sýndir á BBC leiknir sjónvarpsþættir um Titanic slysið og sýnist sitt hverjum um hvaða tilgangi það á þjóna öðrum en að reyna eina ferðina enn að græða á slysinu með skáldskap og tilbúningi.

Miss Elizabeth Gladys Dean, sem er betur þekkt undir nafninu Millvina, var fædd 2. Febrúar árið 1912 í Lundúnaborg. Níu vikum síðar hélt Georgette Eva Light móðir hennar, með Millvinu í fanginu um borð í glæsilegasta farþegaskip heimsins, ásamt eiginmanni sínum Bertram Frank Dean og rúmalega tveggja ára syni þeirra sem einnig hét Bertram. Ætlun þeirra var að sigla til Bandaríkjanna og gerst innflytjendur til borgarinnar Wichita í Knasas þar sem faðir Millvinu ætlaði að setja upp tóbaksverslun. 

Dean hjónin áttu reyndar að sigla með allt öðru skipi en verkfall kolanámumanna varð til þess að þau voru flutt yfir á þetta undraverða fley sem sagt var að ekki gæti sokkið og var að fara í sína fyrstu ferð yfir Atlantshafið.

 

Þau komu um borð í RMS Titanic í Southhampton og var vísað til þriðja rýmisins eins og farmiðar þeirra sögðu til um. 

Aðfaranótt 14. Apríl fann faðir hennar að skipið kipptist við.

Hann fór út úr klefanum til að athuga hvað hefði gerst og snéri fljótlega til baka. Hann sagði konu sinni að klæðast og koma með börnin upp á þilfar. Þar var Georgette ásamt Millvinu sett í björgunarbát nr. 13.

Einhvern veginn hafði Georgette orðið viðskila við son sinn Bertram og hrópaði til eiginmanns síns um að finna hann og setja hann líka í bátinn.

Enginn veit nákvæmlega hvernig Bertram komst í bátinn en hann ásamt móður sinni og Millvinu var bjargað um borð í Adriatic sem flutti þau til baka til Englands. Til föðurins spurðist aldrei neitt framar eftir þessa afdrifaríku nótt.

Millvina komst þegar í uppáhald hjá öðrum farþegum Adriatic enda undruðust margir að þessi litla stúlka hefði lifað af vosbúðina í björgunarbátnum.  

Sagan segir að hún hafi strax orðið allra uppáhald og að myndast hafi rígur á milli kvenna um hver fengi að halda á henni svo að skipherrann varð að setja þá reglu að að farþegar á fyrsta og öðru rými gætu haldið á henni til skiptis og ekki lengur en 10 mínútur hver.

Fjölmargar ljósmyndir voru teknar af henni og bróður hennar og sumar birtust í dagblöðum eftir komuna til Englands.

Millvina og bróðir hennar voru alin upp og menntuð á kostnað lífeyrissjóða sem stofnaðir voru fyrir eftirlifendur þessa frægasta sjóslyss sögunnar.  Millvinu var alls ókunnugt um að hún hefði verið farþegi um borð í Titanic þangað til hún var átta ára og móðir hennar ákvað að gifta sig aftur.

Sjálf gifti Millvina sig aldrei. Hún vann fyrir ríkið í heimsstyrjöldinni síðari við kortauppdrátt og síðar hjá verkfræðistofu í Southhampton. Það var ekki fyrr en hún var komin á elliárin að hún varð þekkt fyrir að hafa siglt með Titanic. Hún kom fram í sjónvarps og útvarpsþáttum og var árið 1997 boðið að sigla yfir Atlantshafið á ný með QE2 og ljúka för sinni til Wichita, Kansas.

Elizabeth Gladys Dean var síðasti eftirlifandi farþeginn með Titanic. Hún bjó lengst af í  Southampton  en lést 97 ára að aldri árið 2009. 

Stuttu áður  setti hún síðustu gripina, ferðatösku og aðra smámuni sem foreldrar hennar höfðu meðferðis í hinni sögulegu ferð,  á uppboð til að afla peninga fyrir góðgerðarstarsemi.

Þegar hún heyrði að verið væri að selja muni sem náðst hafa úr skipsflakinu, sendi hún frá sér stuttorða yfirlýsingu: "Faðir minn er þarna enn. Það er ekki rétt að taka hluti úr skipi sem svo margir fórust með. Ég reikna ekki með að þetta fólk hafi hugsað út í það - Það hugsar bara um peningana."

Á þessu ári þegar hundrað ár eru liðin frá ´því að Titanic sökk, fjölgar verulega skruddunum sem  skrifaðar hafa verið um örlög skipsins.

Fáir muna eftir því að árið 1898 kom út skáldsagan "Futility" eftir Morgan Robertson. Bókin hefur reyndar verið endurútgefin og nafnbreytt og er nú kölluð "The wreck of the Titan".

Sagan fjallar um skemmtiferðaskipið Titan sem rekst á ísjaka í jómfrúarferð sinni yfir Atlantshafið.

Skipið sem í sögunni var talið ósökkvanlegt fórst og fjöldi manns drukknaði.

Í bókinni ferst Titan í Apríl mánuði eins og Titanic gerði.

Í bókinni farast 3000 farþegar en með Titanic silgdu alls 2007 en um 1500 þeirra fórust.

Í bókinni hefur Titan 24 björgunarbáta, Titanic hafði 20.

 

Úr framleidd úr stáli úr Titanic

Hinir ríku svína meira á í umferðinni

Á dögunum voru birtar í American journal Proceedings of the National Academy of Sciences niðurstöður úr könnun fékagsvísindamanna við Norður Ameríska háskóla sem benda til þess að auðugt fólk, sem gjarnan telur sjálft sig bústólpa samfélagsins,  er líklegra til að vera óheiðarlegra, lygnara og ólöghlýðnara en það sem fátækt er. - 

Hinir ríku svína frekar á aðra í umferðinni og tíma  sjaldnar að kaupa sælgæti handa börnum sínum.

Kristur boðaði að auðveldara væri úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki.

Þessu trúa sjálfsagt flestir fátækir kristnir menn.

En kristnir auðmenn finna sér ætíð eitthvað sér til afsökunar. Þeir benda á að Kristur geti ekki haft rétt fyrr sér með þetta því þar sem fátæktin sé mest séu glæpirnir einnig algengastir eins og  alkunna sé með fátækrahverfi stórborganna. -

Eða til vara, að þeir sjálfir séu undantekningin sem sanni regluna.

Í könnuninni kemur fram að Því meira sem fólk hefur til að moða úr, því líklegra er það til að segja ósatt, stela, brjóta landslög og koma ver fram við börn sín en þeir sem minna hafa milli handanna.

Þetta er svo sem eitthvað sem flestir hafa á tilfinningunni að hljóti að vera satt í stórum dráttum.

Skýringin er sem sett er fram við þessari hegðun ríkra er að þeir hafi almennt jákvæðari viðhorf til græðgi. Græðgi er góð segja þeir.

Það vakti athygli mína við þessa könnun frekar en sjálfar niðurstöður hennar, var aðferðin sem rannsakendur notuðu til að greina á milli ríkra og fátækra.

En það var fyrst og fremst útlit viðkomandi og hvernig bifreið viðkomandi ók, sem réði því hvar í flokki hann lenti. -

Í fljótu bragði virðist þessi aðferð ekki vera sérstaklega nákvæm hvað þá vísindaleg. En í Kaliforníu sem var vettvangur könnunarinnar, ku bílaeignin einmitt gefa ágætlega til kynna fjárhagsstöðu viðkomandi.

Svona eins og þetta var á Íslandi, korter fyrir hrun. 

Allir muna hvernig nýríku plebbarnir með kúlulánin, höguðu sér eftir hrun, þegar enginn mátti berast á án þess að eiga það á hættu að vera úthrópaður bankaræningi og braskari af fokillum atvinnuleysingjum.

Þeir sem enn áttu fyrir því að fylla á tankinn en þjáðust af slæmri samvisku, neyddust  til að leggja jeppunum og skilja glæsikerrurnar eftir heima inn í bílskúr. -

Og fræg er sagan af einum af fóstbróður útrásarvíkinganna sem ekki gat hugsað sér að aka um á "einhverju drasli" og lét nægja að fjarlægja gullröndina af annars kolsvörtum lúxusjeppanum sínum, til að berast minna á.

Niðurstöður nefndrar könnunar gefa nefnilega einnig til kynna að ef hagur hinna fátæku vænkaðist skyndilega, t.d. ef þeir myndu vinna fúlgur fjár í happdrætti, var líklegra að siðferði þeirra versnaði.

Sem sagt, miklir peningar spilla fólki og siðferðisþrek þess minkar eftir því sem ríkidæmið er meira.

Ætli þetta virki öfugt líka. Að fólk sem verður fátækt, eftir að hafa verið ríkt, verði heiðarlegra?

Skammbyssu í jólagjöf

Fyrsti föstudagurinn eftir þakkargjörðardaginn er kallaður Svarti föstudagur í Bandaríkjunum. Á þessum degi hefjast jólainnkaupin fyrir alvöru og sumir verslunareigendur opna verslanir sínar löngu fyrir sólarupprás og fólk flykkist í þær til að verða ekki af góðum kaupum. Nafnið á víst rætur sínar að rekja til borgarinnar Fíladelfíu og var upphaflega notað til að lýsa umferðinni, menguninni og mannþrönginni sem skapaðist í borginni á þessum degi, þegar jólatilboð verslananna byrjuðu.

Skotvopnasölumenn vilja ekki fara varhluta af jólastemningunni og bjóða einnig vörur sínar á góðum verðum fyrir jólin. - Nokkrum sinnum hafa sölumet í skotvopnasölu verið slegin á þessum degi. - Bandaríkjamenn margir trúa því að "vopnað samfélag sé kurteist samfélag" og það er ekki ólagengt skotvopn eru keypt til jólagjafa.

En eins og kemur fram í fréttinni, virðist áróður sterkustu hagsmunasamtaka Bandaríkjanna, sem er samband riffilseigenda, hafa náð yfirhöndinni. Slagorð þeirra er vel þekkt; "Byssur drepa ekki fólk, fólk drepur fólk". 

Önnur útfærsla er; Byssur drepa ekki fólk, kúlur drepa fólk. Byssur fá aðeins kúlur til að fara mjög hratt"

Nýtt met í vopnasölu

Vændiskonur eða nauðgarar

Þessi frétt um konurnar þrjár frá Zimbabve sem sakaðar eru um að hafa nauðgað 17 karlmönnum á síðustu tveimur árum, virðist hafa fangað ímyndunarafl fólks og fer eins og eldur í sinu um netið.

Sagan fór á flug í síðustu viku þegar að systurnar Sophie (26 ára) og Netsai Nhokwara (27 ára sjá mynd) ásamt Rosemary Chakwizira (28 ára) voru handteknar.

Stúlkurnar voru ákærðar ásamt Thulani Ngwenya, 24, sem er kærasti  Sophie Nhokwara, fyrir líkamárásir þar sem engin lög í ríkinu ná yfir að nauðga körlum.

Meðal fórnarlamba þessarar glæpaklíku er hermaður og lögreglumaður sem konuranar neyddu til samræðis við sig án þess að nota smokka og munu þeir bera vitni við réttarhöldin sem fara fram seinna á árinu.

Einn ákærandinn er 19 ára unglingur sem segir að konurnar hafi úðað yfir sig einhverju efni sem gerðu hann ringlaðan. Síðan  hafi þær gefið sér að drekka einhvern vökva sem vakti upp kynferðislegar girndir hans. Síðan neyddu þær hann til samræðis allar þrjár og notuðu smokka til að safna sæði hans.

James Sabu lögreglumaður segir lögregluna hafa handtekið stúlkurnar og í bíl sem þær óku fundust 31 notaðir smokkar. "Við erum að reyna að finna út úr því hvað þær gerðu við allt þetta sæði sem þær söfnuðu" er haft eftir Sabu.

Það er til þess tekið að þegar konurnar voru handteknar voru þær klæddar "dýrum merkjafatnaði og með dýrar hárgreiðslur."

Furðu fréttir frá Simbabve um furðulega háttu innfæddra þegar kemur að hverskyns galdraathöfnum eru ekki nýjar af nálinni. Sumar þeirra eru vissulega sannar en þessi, verður að viðurkennast, er ein sú furðulegasta.

Nauðga körlum til að safna sæði