The Monster raving looney party systurflokkur Besta flokksins

Brandarakallar hér í Bretlandi kalla ekki allt ömmu sína þegar kemur að því að blanda gríni og þjóðfélags gagnrýni. Monty Python gengið og Sacha Baron Cohen eru nærtækustu dæmin um skemmtikrafta sem hafa náð að hreyfa við samfélaginu með skopi. -

En engin hinna frægu spéfugla Breta hefur nokkru sinni þorað að setja saman pólitískt framboð. En ef hægt er að tala um að Besti flokkurinn eigi sér systurflokk í Bretlandi væri það helst The Monster raving looney party.

Flokkurinn er alvöru grínflokkur, vettvangur fyrir grínara og spaugara sem bjóða fram bæði til alþingiskosninga og sveitarstjórna, þar sem  einhver (hver sem er) vill fara fram. Engin þeirra hefur fram að þessu nokkru sinni hlotið kosningu.

Það er eins og margir haldi að allt í einu hætti grínframboðið að vera grín og einhver alvara taki við. Það mundu vera mikil svik við kjósendur ef það gerðist.

Það er alveg klárt að Besti flokkunin er grín og ætlar að stjórna með gríni. Þannig á það að vera. Grínið er best og það á heima í besta flokknum.

Alvaran er hundleiðinleg og óheiðarleg þar að auki.

Og hver segir að ekki sé hægt að stjórna litlu sveitarfélagi á borð við Reykjavík með gríni? Sérstaklega þegar tekið er tillit til þess að það sem hefur verið að gerast og átti að vera alvara, var bara skoplegt.

Sigur Besta flokksins vekur athygli

Stútaði Jón Gnarr fjórflokknum

Það var grátbroslegt að hlusta á formenn og oddvita þingflokkanna í beinni útsendingu á kosninganóttu. Afneitunin skein út úr öllu sem þeir sögðu. Afneitunin á að eitthvað hafði gerst íslenskum stjórnmálum sem gæti skipt verulegu máli fyrir framtíð landsins.

Jú, Jóhanna talaði reyndar um að hún sæi eitthvað skrifað á vegginn, eða "upphaf endalokana fyrir fjórflokkinn" sem gæti jú alveg verið satt.  Birgitta var greinilega með á nótunum þegar hún útskýrði fyrir hinum að ástæðan fyrir því að Jón Gnarr segði lítið og léti ekkert uppi um ætlanir sínar væri af því hann talaði eins og þeir sjálfir. Þeir urðu hálf kindarlegir við að heyra það.

Framsóknardrengurinn og  Sjálfstæðisstrákurinn og Vinstri grænn stukku beint ofaní skotgrafirnar um leið og þeir fengu tækifæri til og byrjuðu að haga sér nákvæmlega eins og fólk er að gagnrýna þá fyrir  með stuðningi sínum við Jón Gnarr. Niðurstöður kosninganna á Akureyri og í Reykjavík virkuðu á þá eins og pirrandi sísuðandi húsfluga sem ekki fer í burtu þótt þeir veifi af og til hendinni í áttina að henni. Þeir neita að taka hana alvarlega og kannski geta þeir það ekki.

Allir foringjarnir nema kannski Birgitta virðast ekki vera búnir að fatta hvað er að gerast í íslenskri pólitík. Fái sjónamið þeirra að ráða,  er borin von um að nokkuð komi til með að breytast í bráð meðal fjórflokkanna.

Bæði Framsókn, Sjálfstæðismenn og Vinstri grænir tala jafnvel um um sigra hér og hvar á landinu. Þeir bera sig vel.

 Fólk á Akureyri og í Reykjavík hefur hafnað flokksræðinu. Næsta verkefni andófsfólksins er að breiða Gnarrisman út um landið svo hann finni sér leið inn í landspólitíkina. Stjórnmálaflokkarnir verða að fatta að þeir eru steingervingar, tímaskekkja sem á að leggja niður í núverandi mynd.

Einhverjir þeirra hugsa sem svo að stjórnlagaþing og breytt kosningalög sem leyfi einverja útgáfu af persónukjöri muni virka eins og snuð upp í almenning. Þeim má ekki verða kápan úr því klæðinu, sérstaklega af því að ætlunin er að handstýra stjórnlagaþinginu með dyggum flokkshestum og í breyttum kosningalögum er áfram gert ráð fyrir flokka og lista vali.

Eini möguleikinn fyrir Ísland til að rétta fljótt úr kútnum fljótt og vel, er að losa sig algjörlega við áhrif fjórflokksins. Hann er krabbameinið sem þarf að fjarlægja svo þjóðarlíkamanum geti batnað. - Gott fólk sem vill leggja eitthvað af mörkum til samfélagsins ættu að koma til liðs við Jón Gnarr í öðrum sveitarfélögum og undirbúa framboð á landsvísu í næstu alþingiskosningum sem gætu orðið mun fyrr en fólk almennt grunar.

Besti flokkurinn stærstur

Fjórflokkarnir enn og aftur í naflaskoðun

Viðbrögð oddvita framboðanna í Reykjavík við fyrstu tölum eru um margt athyglisverðar.

Dagur segir skilaboðin vera skýr, fólk vilji breytingar. Hverju Dagur ætlar að breyta til að koma á móts við vilja fólksins er samt mikið spursmál. Naflaskoðun fjórflokkanna hefur ekki haft tilætluð áhrif, enda sömu gömlu naflarnir sem þeir rýna í.

Hann Birna er aftur á móti mjög kokhraust kona. Stórsigur Sjalla í höfn segir hún og fær mikið klapp frá klappstýrum flokksins. Mikil aukning frá því í alþingiskosningum þótt gengi flokksins í Borgarstjórnarkosningum hafi aldrei verið slakari. Hún þarf sem sem engu að breyta, stefna flokksins góð og gild og allt það. Hún segist jafnframt eiga fullt erindi í borgarstjórn.

Vinstri grænir skilja ekki neitt í neinu og segja niðurstöðurnar, koma virkilega á óvart, þrátt fyrir allar skoðanakannanirnar upp á síðkastið sem sýndu að þetta væri að gerast. 

Jón Gnarr segist hafa mikið að skoða. Hans bíða langar setur í rólegheitunum til að fara yfir stöðuna og allt og kannski ekkert kemur til greina. Verst að staðan er svona súrrealísk því Jón veit ekkert um súrrealisma eða kattasmölun. 

 

„Glaður og sáttur“

Verður Jón Gnarr næsti forseti Íslands

Það þykkir sýnt að Jón Gnarr mun vinna glæsilegan kosningasigur í kvöld. Borgarstjórastóllinn verður hans. Til hamingju með það Reykjavík. En hví skyldi Jón Gnarr láta þá forfrömun nægja.

Jón er ástsælasti maður landsins um þessar mundir, rétt eins og Jóhanna Sigurðardóttir var það þegar hún tók við forsætisráðherra embættinu forðum.

Jón getur ef hann vill, boðið sig fram til hvers sem er og fengið kosningu. Honum mundi ekki verða skotaskuld úr að koma nokkrum þingmönnum á þing og gerir það eflaust í næstu kosningum.

 Honum mundi takast það sem Hreyfingunum báðum mistókst.

Nú styttist einnig í forsetakosningar. Enginn líklegur kandídat í það embætti er sjáanlegur, nema auðvitað Jón Gnarr. - Mikið yrðu veislurnar á Bessastöðum skemmtilegri með Jón sem veislustjóra og áhugi fólks fyrir embættinu mundi stórlega aukast, að ekki sé talað um virðinguna.

Það er gömul regla í skemmtanabransanum á Íslandi að vegna fæðar landsmanna, verða þeir sem ná vinsældum að hamra járnið á meðan það er heitt og reyna að kreista allt sem hægt er út úr atriðinu, áður en fólk fær leið á því. 

Nú hefur Gnarr tækifæri til að tryggja sér sess meðal þjóðarinnar allrar til langframa. Hann gæti byrjað að undirbúa forsetaframboð sitt, en  hver veit hvað það kynni að leiða til ef hann hlyti kosningu.

The sky is the limit.

Oddviti Besta flokksins kaus í Ráðhúsinu

Hætt við spennufalli

Annað kvöld verður spennandi. Júróvisjón spennan nær hámarki og kosningaúrslitin strax þar á eftir. Hætt við að spennufíklar brenni yfir.

 Fyrst er spenningurinn í hvaða sæti Hera lendir og svo hvað marga borgarfulltrúa Besti flokkurinn fær, sex, sjö eða átta. Allt getur gerst!

Hvað júró snertir segja veðbankar segja Azerbaijan vinni, júró fíklar Armenía, forkannanir Þýskaland, enda þýska lagið verið á toppnum þar í landi í nokkrar vikur. Sum þessara laga eru fín en illa sungin.

Önnur eru ekkert sérstök en vel sungin. Og þá eru þau sem eru bæði góð og vel sungin en framsetningin á þeim ekkert sérstök.

Eiginlega er þetta alveg eins í stjórnmálunum.

Vill hvítflibbafangelsi

Söguleg helgi framundan

Það gæti gerst að draumar íslensku þjóðarinnar rættust á næstu dögum. Það gæti hæglega gerst að borgarstjórinn verði ópólitískur og borgarfulltrúarnir sem styðja hann líka. Það yrði gaman. Allt í einu mundi skapast möguleiki á að taka ákvarðanir í borgarstjórn sem ekki byggjast á flokkspólitískum forsendum.

Ekki er verra að hafa borgarstjóra sem hefur skopskyn og tekur þessu öllu létt. Íslendingar kunna að meta léttlynt fólk. Með uppskáldaðri vitleysu fær fyndna fólkið okkur hin til að gleyma alvöru vitleysunni. Svoleiðis getur það orðið næstu fjögur árin a.m.k.

Svo gæti það líka gerst strax á eftir að Jón Gnarr er orðin borgarstjóri að Íslendingar vinni Júróvisjón. Það mundi sko gera gera þessa helgi framundan verulega sögulega.  Eftir 24 ára vonbrigði mundi það verða sætt að vinna loks og að halda upp á 25 ára afmæli Gleðibankans í Egilshöll að ári.  Þá gæti  Jón Gnarr boðið alla Evrópu velkomna fyrir framan skjáinn og við fengjum Pálma, Siggu Bein og Eirík big red til að brillera eina ferðina enn. Það væri gaman. Þau eru svo léttlynd og skemmtileg.

Jón Gnarr vill stólinn

Jón Gnarr er Silvía Nótt

Jón Gnarr er fyndinn maður. Um það efast fáir. Hann er spéspegill þjóðarsálarinnar. Eða lítur hún kannski raunverulega svona út?

Þúsundir íslendinga trúðu því á sínum tíma að Silvía Nótt væri raunveruleg stjarna og að hún mundi uppfylla áratuga gamla þrá Íslendinga og vinna júróvisjón.

Jón Gnarr fylgdist líka með því í áratugi hvernig þjóðin lét sér vel líka að stjórnmálmenn sögðust vinna fyrir land og þjóð þótt þeir væru í raun alltaf að gæta sinna eigin hagsmuna...eða vina sinna...eða flokksins. 

Jón Gnarr hugsaði sem svo; Fyrst þjóðin var svo vitlaus að láta þetta yfir sig ganga, gæti ég alveg eins farið í framboð. Ég gæti talað eins og stjórnmálamenn gera, af algjöru ábyrgðarleysi, sagt að þetta og hitt verði skoðað, sett í nefnd og snúið út úr því sem ég ekki skil.  

Allir vita að ég er grínisti og hvernig sem fer, get ég ekki tapað. Úr verður stórkostlegt grín, eitthvað sem upp úr er hafandi. Og ef ég kemst í borgarstjórn eða á þing og fæ loks föst laun. Að auki gæti sú uppákoma líka orðið mikið grín.

Og viti menn, Jón hafði rétt fyrir sér. Ekki bara rétt fyrir sér, heldur virðist sem Jón Gnarr og flokkur hans hafi verið nákvæmlega það sem þjóðin þarfnaðist í dag, sérstaklega Reykjavíkurbúar. 

Hann er plat stjórnmálamaður, í grín-flokki, í landi sem ekki hefur lengur neina tiltrú á "alvöru" stjórnmálmönnum upp til hópa.

"Alvöru" stjórnmálmenn hafa fyrirgert öllu trausti með fíflsku sinni og nú vill almenningur að þessum sömu stjórnmálmönnum verði kennd ærleg lexía. Með stuðningi sínum við Jón Gnarr og flokk hans er almenningur að segja; Kjósum besta flokkinn, stjórnmál eru fíflagangur hvort eð er. Kjósum Jón Gnarr, hann er Silvía Nótt stjórnmálanna.