Fegurð er afstæð

       

                                     Árið 1963 Guðrún Bjarnadóttir var kosin Miss Universe Internationalí Long Beach, USA. 

 

Árið 1970 vann Henný Hermannsdóttir titilinn Miss Young International í Japan.  

 

Hólmfríður Karlsdóttir  var kosin Miss World 1985

Linda Pétursdóttir Miss World 1988

 

 

Unnur Birna Vilhjálmsdóttir vann titilinn Miss World 2005

 

Fegursta kona allra tíma var lengi talin þessi kona. Kleópatra drottning af Egiptalandi.

Allir vita....Kannski ekki....

Allir vita að Vincent Willem van Gogh  skar af sér eyrað og sendi það konu sem hann var ástfanginn af.  Kannski ekki. Hann skar aðeins af snepil vinstra eyra í æðiskasti.

Allir vita að  George Washington  varð fyrsti forseti Bandaríkjanna árið 1788. Kannski ekki. Fyrsti forseti Bandaríkjanna var forseti  sameinaðs þings   og hann bar titilinn "Forseti Bandaríkjanna." Sá fyrsti til að gegna Því embætti hét;  Peyton Randolph, 5. Sept. 1774.

 

Allir vita að  Lady Godiva  reið nakin og aðeins hulin sínu síða hári um götur Coventry á 11. öld, til að sköttum yrði létt af þegnum bónda hennar.

Kannski ekki. Þessa atburðar er hvergi getið í samtímaheimildum og ekki fyrr en 200 árum seinna. Svo virðist sem sagan hafi þróast síðan eftir að fólk í Coventry fór að halda árlega upp á þessa kostulegu reið frá og með árinu 1687.

Skjálftaskrif

Til eru kínverskar heimildir um jarðskjálfta sem eru allt að 3000 ára gamlar. Kínverjar voru fyrstu jarðskjálftafræðingarnir og rituðu niður frásagnir um þá í smáatriðum. Þeir fundu einnig ákveðna leið til að segja fyrir um jarðskjálfta með því að kúffylla leirker upp að rim sem þeir létu svo standa. Ef að kúfurinn sprakk og  flóði var jarðskjálfti á næsta leiti.  

Sjálfsagt  voru þetta afar ónákvæmar spár en  allar spár um jarðskjálfta eru enn ónákvæmar. Auðvitað hafa jarðskjálftar verið hluti af goðsögnum og helgisögum mannkynsins frá upphafi tíma. . Í grískum helgisögum, er Neptúnus (Póssedon hjá Rómverjum) sjávarguðinn. Samt sem áður var eitt af hlutverkum hans að "hrista jörðina. Þar sem flóðöldur fylgja oft jarðskjálftum neðansjávar, var þessi geta hans viðeigandi fyrir sjávarguð.

Sagt er að dýr skynji fyrr jarðhræringar en menn og að hundar gelti undarlega jafnvel nokkrum mínútum áður en skjálftinn verður og fuglar fljúgi út og suður og hegði sér undarlega. Fyrir þessu liggja þó engar vísindalegar vísbendingar eða sannanir.

Aristóteles varð fyrstur Evrópumanna til að setja fram kenningu um uppruna jarðskjálfta. Hann sagði þá orsakast af miklum vindum. Rannsóknir á jarðskjálftum fóru ekki gang fyrir neina alvöru fyrr en á miðri 18. öld þegar að mikill skjálfti skók London og flóðbylgja gekk yfir Lissabon í Portúgal stuttu seinna.

 John Mitchell í England og Elie Bertrand í Sviss eru meðal frumkvöðla á þessu sviði.  

Árið 1820 varð Chile fyrir miklum skjálfta og var þá tekið eftir því að hæð landsins hafði breyst. Þetta var m.a.a staðfest af skipstjótra  H.M.S. Beagle, Robert Fitzroy. (Skipið sem einnig bar Charles Darwin sem rannsakaði flóru og dýralíf á sömu slóðum.)

Eftir  1850 var það  Robert Mallet, sem fann leið til að reikna út styrkleika jarðskjálfta. Samtímis fann ítalskur náungi, Luigi Palmieri að nafni upp rafmagnsseguls jarðskjálftamæli, og kom einum slíkum fyrir nálægt Vesuvius og öðrum í háskólanum í Naples. Þetta voru fyrstu mælarnir sem mælt gætu skjálfta sem menn fundu ekki fyrir.

Árið 1872 komst bandarískur vísindamaður  Grove Gilbert að nafni að því að jarðskjálftar áttu gjarnan upptök sín nálægt jarðskorpu sprungum..Eftir Skjálftann 1906 í San Francisco var það Harry Reid sem kom fram með þá kenningu að uppsöfnuð spenna í jarðlögunum illu jarðskjálftum.

Kynningin

Honum líkaði aldrei við rokk og ról. Og hann er ekki hrifinn af strákum með eyrnalokka heldur, en hann erfir það ekki við neinn og beitir því ekki gegn neinum og tilfinningin er ekki gagnkvæm hvort sem er. Rokkarar elska hann vegna þess að hann hefur það sem þeir sækjast mest eftir. Hann berst á, hefur meiningar, já honum eru meiningarnar mikilvægar, alvarlegar skoðanir..Hann er stjórnarformaðurinn.

Rokk hefur þá ímynd að vera harður bransi, en þessi náungi, hvað get ég sagt, hann er foringinn, foringi foringjanna, maðurinn sjálfur. Stóri pappi, Stóri hvellur dægurtónlistarinnar. Ég ætla ekki að lenda upp á kant við hann. En hver er þessi náungi sem hver borg í bandaríkjunum gerir kröfu til að eiga. Þessi málari sem býr úti í eyðimörkinni, þessi fyrsta flokks leikari sem allir sækjast eftir, sem gerir aðra menn að ljóðskáldum um leið og hann snertir orð þeirra. Hann talar eins og Amerika, hratt, uppréttur, í fyrirsögnum, berandi stórann lurk, er íbygginn og örlátur, er góða og slæma löggan allt í sömu andrá, þið þekkið söguna því hún er ykkar saga...Það er árið 1945....Bandaríska riddaraliðið er að reyna að bjarga á sér rössunum út úr Evrópu. Það verður hluti af annarri innrás, A F R. American Forces Rdio. (Útvarp Bandarískra hermanna) sem útvarpar tónlist sem fær stífa efri vör Englendinga til að rulla upp og undirbýr heiminn fyrir rokkið með jassinum. Með Duke Ellington, hljómsveitirnar stóru, Tommy Dorsey og fremstan í flokki, hann.

Rödd hans er þétt í fyrstu og opnar sig aðeins í enda hljómsins, ekki í taktinum heldur yfir honum, leikur sér með hann, skiptir honum eins og jasari, eins og Miles David...Hann kemur með rétta frasann í rétta laginu þar sem hann lifir, þar sem hann sleppir honum, þar sem hann opinberar sig....lögin hans eru heimili hans og þangað ertu boðinn. En þið vitið, til þess að syngja á þennan hátt, verður þú að hafa tapað einni eða tveimur orrustum, til þess að þekkja blíðuna og ástina....verður þú að hafa þolað kramið hjarta.

Fólk segir að hann hafi ekki talað við blaðamenn....Það vill vita hvernig hann hefur það og um hvað hann er að hugsa...en vitið þið að hann er meira á meðal ykkar en flestar pönk-hljómsveitir..segjandi frá sér í gegnum lögin sín, segjandi frá og orðandi í gegnum val sitt á söngvum sínum, sjálfslægar hugsanir gefnar fjöldanum. Hann er örlátur...það er aðalsmerki hans. Hægri og vinstri hlið heila hans varla talandi, hnefaleikari, málari,  leikari og söngvari, elskhugi og faðir, sá sem leysir erfiðleikana og sá sem veldur þeim, samvinnuþýður, einfari, meistarinn sem vill frekar sýna þér örin en verðlaunagripina....Herrar mínir og frúr eruð þið tilbúinn til að að bjóða velkominn mann sem vegur þyngra en skýjakljúfur, er betur tengdur en OgVodafone eða Síminn, en auðþekktari en frelsisstyttan, og er lifandi sönnun þess að Guð er kaþólikki....Fagnið því konungi New York borgar Francis Albert Sinatra.

Lífshættulegar aðstæður palestínskra flóttamanna í Írak -

En þrátta menn um hvernig sé best að koma flóttafólkinu í Al-Waleed búðunum til hjálpar. Einhverjir , þar á meðal Jón Magnússon, Sigurjón Þórðarson og Magnús Þór Hafsteinsson, allt kunnir bloggarar hér á blog.is hafa gert að því skóna að farsælla sé að hjálpa umræddu fólki með aðstoð í búðunum.  Þeir hafa samt sem áður ekki fengist til að skýra hvernig sú aðstoð mætti fara fram, þrátt fyrir að ítrekuðum fyrirspurnum hafi verið beint til þeirra um málið. Þeim ætti að vera fullkunnugt um að aðstæður í Al-Waleed eru slíkar að slík aðstoð kemur ekki til greina og því er málþóf þeirra illskiljanlegt.

Ég birti hér nýlega grein um stöðu mála í Al-Waleed frá Rauða krossi Íslands sem finna má á heimasíðu þeirra.

Lífshættulegar aðstæður palestínskra flóttamanna í Írak 22.05.2008

Palenstínskar flóttakonur strandaðar í Al Waleed flóttamannabúðunum. Heilsuástand í búðunum er áhættusamt, næsti spítali er í nokkurra klukkutíma fjarlægð í Írak og leiðin þangað er hættuleg. © UNHCR/M.Alfaro

Flóttamannastofnun Sameinuðu Þjóðanna hefur lýst áhyggjum yfir aðstæðum hjá hundruðum Palestínumanna sem hafast við í Al Waleed flóttamannabúðunum nálægt landamærum Íraks og Sýrlands.

„Við erum sérstaklega áhyggjufull varðandi skort á heilsugæslu – margir af þeim 942 flóttamönnum sem búa í flóttamannabúðunum þurfa nauðsynlega á læknishjálp að halda, þar á meðal sjö barna móðir sem þjáist af hvítblæði og unglingspiltur með sykursýki,”  sagði Jennifer Pagonis, talsmaður Flóttamannastofnunar Sameinuðu Þjóðanna, blaðamönnum í Genf á þriðjudag.

Teymi frá Flóttamannastofnun heimsótti Al Waleed fyrir viku til að meta aðstæður og þarfir palestínska fólksins í búðunum, sem eru um þrjá kílómetra frá landamærum Íraks og Sýrlands. Þessi hópur staðfesti að palestínsku flóttamennirnir, sem eru fórnarlömb ofsókna í Baghdad, búi við vafasamar aðstæður.

Flóttamannabúðirnar eru ofsetnar og margt fólk þjáist af öndunar- og öðrum kvillum og þarfnast almennilegrar læknishjálpar. Næsta heilsugæslustöð í Írak er í fjögurra klukkutíma fjarlægð, og vegurinn liggur um hættulegar slóðir. Að minnsta kosti þrír, þar á meðal ungabarn hafa látist af völdum sjúkdóma sem auðvelt hefði verið að lækna á þeim tveimur árum sem búðirnar hafa verið opnar.
 
„Það er engin afsökun fyrir þjáningum Palestínumanna sem hafast við í búðunum í Al Waleed. Þeir flúðu vegna morða á ættingjum og morðhótana og horfast nú í augu við dauðann í Al Waleed,” sagði Michelle Alfaro starfsmaður Flóttamannastofnunar Sameinuðu Þjóðanna í Damaskus sem heimsótti búðirnar á sunnudag. Hún varaði við því að fleira fólk myndi deyja ef það fengi ekki læknisaðstoð.

Teymið frá Flóttamannastofnun gat einungis veitt nokkrum barnshafandi konum fyrstu hjálp og veitt öðrum sálrænan stuðning.

Aðstæður í Al Waleed versna mjög mikið nú á sumarmánuðum. Hitinn í þessum mánuði hefur nú þegar mælst yfir 50 gráður á selsíus og hætta er á sandbyljum.

Alþjóðleg hjálparsamtök, þar á meðal Flóttamannastofnun, mega ekki vera lengi í búðunum af öryggisástæðum. Teymið frá Flóttamannastofnun sem heimsótti Al Waleed í síðustu viku komst að búðunum í gegnum Sýrland.

Vatn er flutt í búðirnar daglega, en það er takmarkað við minna en einn lítra á mann (samkvæmt alþjóðlegum stöðlum þarf hver maður 20 lítra á dag) vegna þess hve palestínskum flóttamönnum sem koma til Al Waleed fjölgar. Búast má við að fleiri bætist í hópinn. Alþjóða Rauði krossinn flytur reglulega vatn til Al Waleed, auk þess að útvega tjöld, sjá um sorphirðu og dreifa hreinlætisvörum.
 
Talið er að 1.400 Palestínumenn búi við vonlausar aðstæður í flóttamannabúðum meðfram landamærum Íraks og Sýrlands. Þeir komast hvergi þar sem hundruð þúsunda íraskra og palestínskra flóttamanna eru fyrir.

Palestínumenn sem flýja árásir í Írak geta nú hvergi farið nema til Al Waleed þar sem  engin aðstaða er til að taka við fleira fólki. Flóttamannastofnun hefur hvað eftir annað beðið um alþjóðlegan stuðning til handa flóttamannanna en með takmörkuðum árangri.

 

Ofsóknir halda áfram í Íran

Stuttu á eftir íslömsku byltinguna í Íran árið 1979 voru 9 meðlimir Andlegs þjóðarráðs bahá'ía handteknir og teknir af lífi.

Þessar ungu konur voru hengdar í Shiraz, Íran18. Júní 1983 fyrir það eitt að kenna börnum að lesa og fyrir að tilheyra trú sem múslímar viðurkenna ekki, Bahai trú. Hér má finna myndband sem gert var um stúlkuna sem fyrst er á myndunum Móna:

 

Nú hafa stjórnvöld handtekið þetta fólk (sjá mynd) sem starfaði sem óformlegur hópur sem sá um málefni stærsta minnihluta trúar-hóps í Íran; meðlimi Bahai trúarinnar. Ekkert hefur spurst frá þeim síðan fólkið var handtekið 15. maí. Frá upphafi hafa yfir 20.000 manns verið tekið af lífi og fjöldi pyntaður fyrir það eitt að tilheyra þessu trúfélagi. 

Á myndinni má sjá þá handteknu: Sitjandi frá vinstri, Behrouz Tavakkoli og Saeid Rezaie. Standandi, Fariba Kamalabadi, Vahid Tizfahm, Jamaloddin Khanjani, Afif Naeimi og Mahvash Sabet.

Frá því íslamska lýðveldið Íran var stofnað hafa mörg hundruð bahá'íar verið líflátnir, fangelsaðir eða pyndaðir í því skyni að fá þá til að ganga af trúnni og játast íslam. Tugir þúsunda hafa misst atvinnu eða neyðst til að flýja heimalandið. Ungum bahá'íum hefur verið neitað um inngöngu í háskóla og framhaldsskóla og fólk sem komið var á eftirlaunaaldur hefur verið svipt eftirlaunum og ellilífeyri. Í skjali írönsku stjórnarinnar sem Mannréttindanefnd SÞ hefur birt er að finna áætlun um upprætingu bahá'í samfélagsins í Íran með langtímaaðgerðum sem miða að gera aðstæður þeirra og lífskjör óbærilegar.

 

Erum við menn eða maurar?

                                                                            Ég hef verið velta fyrir mér undanfarna daga, sjálfsagt af því að ég hef verið að horfa á sjónvarp og lesa fréttir á netinu meira en áður, hvernig öll umfjöllun, nánast sama um hvað hún fjallar, er gjörsamlega  eimuð af öllum sjónarmiðum sem ekki taka fyrst og fremst tillit til efnahagslegra atriða.  Auðhyggjan er orðin svo allsráðandi að enginn umræða getur talist marktæk, hvað þá áhugaverð, allavega ekki fyrir fjölmiðla,  sem endurspegla sjálfsagt viðhorf þjóðarinnar,  ef hún beinist ekki eingöngu að afmörkuðum þáttum efnishyggjunnar. 

Hvort sem fjallað er um byggðamál, menntamál, náttúruvernd,  heilsu og heilbrigðismál, menningu eða listir, eru sjónarmiðin og rökin fyrir því hvort eitthvað sé gott og viðeigandi, eða slæmt og óásættanlegt, ávallt fyrst og fremst efnahagsleg.  Jafnvel hin svo kallaða manngildisstefna, sem sumum pólitíkusum þótti um tíma vænlegt að hampa með von um atkvæði þeirra sem undir hafa orðið í gæðakapphlaupinu, og sem fela átti í sér að tillit væri tekið til andlegra þátta eins og réttlætis og samúðar við stjórn mannlegra málefna, hefur dagað uppi sem óljós og óframkvæmanleg hugmyndafræði í hinu skæra ljósi materialismans. 

Hið mannlega samfélag tekur á sig æ sterkari mynd maurabús, þar sem hlutverk hvers maurs er eingöngu að færa efnislega björg í bú.  Maurabúin eru vissulega vel skipulögð, því þar fara allir eftir settum reglum sem njörvuð eru í genamengi tegundarinnar.  Hegðunarmynstur mannsins  ræðst af þeirri hugmyndafræði sem fólk aðhyllist og hún er á okkar tímum sú að efnið sé upphaf og endir alls.  Það er því  skiljanlega mikið kappsmál  efnishyggjuprelátanna að kenna og stuðla að hugmyndafræði sem virkar  sem líkast genamengi maursins.

Til að styrkja þá heimssýn leggja efnishyggjupredikararnir sig eftir því að reyna að sanna að maðurinn sé í raun einnig erfðafræðilega stór maur, þar sem gena-uppbygging ráði hæfni hvers einstaklings til að  komast af í þessu samfélagi.  Þeir sem trúa þessu gera sér vonir um að með tíð og tíma verði hægt að koma í veg fyrir það sem þeir kalla “andfélagslega” hegðun með því að krukka svolítið í genin.  Andfélagsleg hegðun er svo samkvæmt kenningunni allt sem ekki er þjóðhagslega hagkvæmt.

Kerfisbundin útrýming sjúkra á fósturstigi, útrýming dýrategunda, hömlulaus ágangur á náttúruauðlindir, tilkoma uppeldisstofnana og skóla þar sem gildi efnishyggjunnar eru vægðarlaust innprentuð og þeir sem ekki ná að tileinka sér þau eru lagðir í einelti, eru  aðeins fyrstu skrefin í þessa átt.  Auðhyggjan sem ráðamenn og hugmyndasmiðir þeirra hafa klætt í fróman hjúp frjálshyggjunnar sem þeir boða sem órjúfanlegt lögmál, þar sem allir hlutir verða að metast og mælast eftir, er því í tilgangi sínum sama lögmálið og maurarnir lúta.  Á þeirra máli heitir það að ná fram sem mestum efnahagslegum ávinningi og bestu framleiðni.  Hið svo kallaða “lögmál markaðarins” er ekkert annað en samheiti fyrir gildismat og viðhorf þeirra sem markaðinn stunda. 

 Blygðunarlaust afneita efnishyggjumennirnir því að hugtök eins og réttlæti, miskunnsemi, og samhygð eigi þangað nokkuð erindi.  Í þeirra augum  er það réttlátt að sá sem mest má sín hafi ætíð betur, miskunnsemi er veikleiki og/eða heimska, og samhygð í andstöðu við eðlilega samkeppni þar sem allir hafa annað hvort stöðu vinar eða óvinar, eftir því hvort þú átt í fyrirtækinu eða ekki. 

Neikvæðar afleiðingar alls þessa er öllum augljósar og taldar svo sjálfsagðar að ráð er fyrir þeim gert og reynt  að gera þær sem efnahagslega “jákvæðastar”.  Þegar að andi mannsins gerir uppreisn og kallar á lausn frá þessu efnislega oki sem hann er undir með því að kalla fram streitu og líkamlega vanlíðan,  gefst öllum kostur á að deyfa sig um stundarsakir með einhverjum vímugjafa.  Hann er vitaskuld seldur af ríkinu.  Þeir sem ekki þola þetta viðvarandi ástand eru kallaðir sjúklingar, (alkohólistar eða fýklar) og búið er að finna genið sem ræður þessum sjúkleika og því stendur þetta ástand víst til bóta.  Þegar að mannsandinn reynir að vekja athygli á þrúgun sinni, (viðkomandi verður þunglyndur) er honum boðið upp á Prósak eða önnur skyld lyf.  Sjálfsmorð af völdum þunglyndis og óhamingju eru ásættanleg áhætta sem enginn skilur neitt í hvort sem er.  Það þóttu einhvern tíma góð vísindi að byrja á því að spyrja spurninga eins og; hvers vegna, og til hvers. Þegar að svona er spurt um tilgang þessarar tilveru verður fátt um svör hjá efnishyggjuráðsmönnunum. Helst er á þeim að skilja að hver og einn finni sér tilgang sjálfur og þeim sem ekki tekst það geti allt eins lifað hamingjusömu lífi án hans. Tilgangsleysi má alltaf fylla með iðjusemi maurseðlisins og afþreyingu dofans.

 Þegar að sál mannsins reynir að tjá sig í formi listar, verður úr afskræmi sem reynir að sætta sjónarmið kaupandans sem er að leita að afþreyingu eða deyfingu, og veraldlegra þarfa farvegarins, þ.e listamannsins.  Innblásturinn sjálfur lendir ofan garðs og neðan  s.b. innantómar og siðlausar leiksýningar og kvikmyndir sem nóg framboð er af.

Þegar að innra inntak kærleika er haft að vettugi á þeim vettvangi þar sem  hann er hvað nauðsynlegastur, þ.e. í hjónabandinu, er best að skilja.  Enn betra er, að ekki komi til hjónabands.  Það stuðlar að efnahagslegum vexti að sem flest einkaheimili séu rekin í landinu.  Hægt er að stuðla að þessu með því að gera ungu fólki  sem efnahagslega örðugast að vera gift, saman ber fyrirkomulag niðurgreiðslna sveitarfélaga til þeirra sem ekki eiga sér húsnæði og þurfa að leigja.  Svona mætti lengi telja.

Sú spurning sem við verðum á endanum að svara er hvort við erum menn eða maurar. Ef við erum eitthvað fremri maurum verðum við að sanna það með framferði okkar. Ef við erum það ekki er ekki annað að gera en að sætta sig við ástandið þar sem það er skilvirk afleiðing okkar sanna eðlis.

 

Ættjarðarást og/eða þjóðernishyggja

Flestir mundu vera á því að ættjarðarást sé eðlileg. Hins vegar stendur mörgum stuggur af orðinu þjóðernissinni. Men hafa á því illan bifur eftir að það var "hertekið" af pólitískum öfgaflokkum á fyrrihluta síðustu aldar. 

En orðin eru afar ólík hvort eð er og hafa mjög ólíka merkingu þrátt fyrir að vera stundum notuð jöfnum höndum.

Ættjarðarást felur í sér aðdáun á landi og menningu þess, umhyggju fyrir íbúum þess og vilja til að sjá hag þeirra sem mestan. Og það er hægt að finna til ættjarðarástar án þess að á bak við þær tilfinningar liggi nokkrar pólitískar meiningar.

Þjóðernishyggja felur hins vegar í sér að upphefja þjóð og land upp yfir aðra, fylgja ákveðinni einangrunarstefnu hvað íbúa varðar og gefa til kynna menningarlega yfirburði þjóðarinnar í stað þess að líta á sig sem framlag til fjölbreytileika. Slík stefna hefur nánast ætíð pólitískar meiningar sem sagan sýnir að hafa ætíð endað með skelfingu. 

Þjóðernishyggju-sinnum er líka tamt að villa á sér heimildir og segja málsbúnað sinn og framsetningu sprottna af ættjarðarást, þegar um þjóðernishyggju er að ræða.

 

Hvað er rasismi og hvernig má uppræta hann

Rasismi eða kynþáttahatur er viðvarandi vandamál í heiminum vegna þess að það hefur tekið sér bólfestu í hugum og meðvitund einstaklinga.

Kynþáttahatur er lærð hegðun eða atferli og tjáning þess er sprottin bæði úr hjarta og huga.

Þar af leiðandi þurfa allar aðgerðir sem miða að því að uppræta kynþáttahatur að stuðla að  sinnaskiptum fólks og breytingu á viðmóti þess. Pólitískar aðgerðir nægja ekki.  Ef að viðmót fólks breytist ekki og sú grundvallar lífsskoðun fólks að allir menn séu jafn réttháir, nær ekki fótfestu meðal almennings og stjórnmálamanna, geta risið upp til áhrifa menn og konur sem láta kynþáttahatur stýra ákvörðunum sínum.

Hvernig má uppræta kynþáttahatur. Margvísleg pressa nútíma samfélags kyndir undir kynþáttahatri.  Kynþáttahatur er fyrst og fremst ávöxtur; vanþekkingar, klisjukennds misskilnings, þeirrar áráttu mannsins að hefja stöðugt einn hóp yfir annan og skorts á andlegum gildum.   

Hinum augljóslega fölsku staðhæfingum sem kynþáttahatur byggir á verður að andmæla með sannleikanum. Hann er að allir menn tilheyra sömu fjölskyldu manna, fjölskyldu sem er sameinuð líffræðilega, samfélagslega og andlega. Samtímis auðgar hún jörðina með fjölbreytileika útlits síns.  

Ef að hver og einn er samþykkur þessum sannleika og er tilbúinn að bjóða velkominn inn í sína nánustu fjölskyldu einstakling með annan hörundslit, mun kynþáttahatur hvergi finna sér heimili framar og hverfa að sjálfu sér.

Það er nauðsynlegt að fræða okkur öll, en ekki hvað síst börnin okkar, um einingu mankynsins, sannleika sem allar greinar vísinda staðfesta.  

Hversu almenn er kynþátta-andúð á Íslandi?

 Fyrir rúmlega 15 árum kom til landsins þekktur bandaríkur rithöfundur sem fjallað hefur mikið um fordóma og kynþáttahatur í bókum sínum. Hann hélt því fram að Ísland væri í faldi fordómaskeflu sem mundi steypa sér innan fárra ára. Ég man að mér fannst þessi ágæti maður gera helst til mikið úr hlutunum.

Eftir að hafa fylgst náið með umræðunni um útlendinga (Pólverja aðallega) á Íslandi og nú síðast umfjölluninni um flóttakonurnar frá Írak, verð ég að viðurkenna að rithöfundurinn kann að hafa haft rétt fyrir sér.

Sé bloggheimur þverskurður af Íslenskri alþýðu, er ekki annað að sjá en að kynþáttaandúð sé almenn og rótföst á Íslandi. Íslendingar hafa lengst af getað frýjað sig öllum ákúrum í þá átt að þeir séu þjóðernissinnar og kynþáttahatarar í skjóli þess að fáir aðrir en hvítir kristnir menn hafa byggt landið eða fengið hér inni. Þessi staðreynd villti um fyrir mér þegar ég stóð á því fastari fótunum að á Íslandi væri kynþáttaandúð lítil og risti grunnt þar sem hún fyndist. - Ég var líka viss um að Íslendingar mundu njóta fjarlægðarinnar frá meginlandinu á þann hátt að þeir mundu  læra af mistökum annarra þjóða og getað þannig brugðist rétt við þegar hið óhjákvæmilega gerðist, að Ísland tæki sinn verðuga sess meðal þjóða sem ættu fjölmenningarlegt samfélag. En því miður, svo virðist ekki vera.

Þótt ég sé enn viss um að meiri hluti Íslendinga sé gott og grandvart fólk hefur vofa kynþáttaandúðar náð að glepja nógu marga til þess að rödd hennar heyrist nú oftar og hærra svo jafnvel íslenskar stjórnmálahreyfingar með kosna þingmenn í sínum röðum taka undir þessa rödd.

Ég held að það sé tími til kominn fyrir alla þá sem telja að kynþáttaandúð og fordómar séu ekki eitt af því sem við viljum að börn okkar þurfi að alast upp við að skora á yfirvöld að beita sér fyrir því að alvöru jafnréttisfræðsla fari fram í skólum landsins, þar sem eining mannkynsins er áréttuð og almenn mannréttindi allra manna verði innrætt börnunum.