Góð hugmynd hjá Jónasi Hallgrímssyni

Eg er kominn upp á það,      
allra þakka verðast,
að sitja kyrr í sama stað,
og samt að vera að ferðast

 

 

 

 

Örsaga 3 Ást á ferð.

Hvar er ástin mín, hugsaði hann og spennti klærnar. Ég sá hana rúlla framhjá fyrir stuttu en nú er hún hvergi sjáanleg. Verst hvað maður er stirðbusalegur og seinn í förum. Ég verð bara að koma mér hérna fyrir, svona já og vona að hún láti sjá sig.

 

 

Hvers vegna flýtti ég mér svona. Hvers vegna gat ég ekki farið pínu hægar og þá hefði hann kannski séð mig. Spurningin er hvort maður rúllar ekki til baka, fer aðra ferð framhjá.

Hetjan frá vatninu bláa (Ort fyrir munn hinns andlega trúleysingja)

Úr votu skauti vatnsins bláa

reis ég nakinn og tær.

Hljótt upp úr móðunni

sem lagði af vatninu

steig ég fagur og skær. 

Vatnið sem ól mig

unni mér heitt.

Það yljaði mér

með andardrætti sínum

sem ljósálfar spunnu

í örfínan þráð og marbendlar ófu

úr dýrindis lín,

sniðu af kufl,

úr mistrinu skikkju

sem merlaði af

í hvítu mánaskini. 

Svarfbláum nykrum

var beitt fyrir vöggu

úr mjallhvítum liljum

og sígrænu sefi

sem mettaði vit mín

með framandi angan.

Hún festist við föla

rekkjuvoð stjarnanna

sem flökti á hvíslandi

földum vatnsins

og ofurmjúkt kyssti

mig á vangann. 

Allar vættir vatnsins

vöktu yfir mér

og vernduðu mig af mætti.

Þær gáfu mér glitrandi

gullin fræ Bráins

og dögg þá er draup

á miðju nætti.

Lagardísir

ljáðu mér brynju

herta í vafurloga,

sverð úr sólstöfum

sjöunda himins

og skjöld úr regnsins boga. 

Þá röðull rann heitur

á heiðan himinn

og leysti í sundur

minn líknarbelg,

risu úr svelgnum

hvasstenntir drekar

sem kenndu mér töfra

og leyndir vatnsins.

Kyngi og seiðstafir

urðu mitt mál. 

Dvergar krýndu mig

vorsmíði sinni

sem huldi mig brágeislum

dauðlegra manna.

Og æskan varð öll

að eilífri bernsku

og ómunatíð,

að draumi um hetju

sem vatnið bláa

gaf allt nema sál.

POLAR BEAR

 

 

 

 

 

 

 

The polar bear never makes his bed;
He sleeps on a cake of ice instead.
He has no blanket, no quilt, no sheet
Except the rain and snow and sleet.
He drifts about on a white ice floe
While cold winds howl and blizzards blow
And the temperature drops to forty below.
The polar bear never makes his bed;
The blanket he pulls up over his head
Is lined with soft and feathery snow.
If ever he rose and turned on the light,
He would find a world of bathtub white,
And icebergs floating through the night.

 

Höf. Óþekktur