Tveggja álfu landið

Bretar hafa lengi haft áhuga á Íslandi og það kemur ekki á óvart hversu margir af þeim hafa það efst á óskalista sínum að heimsækja Landið. Það kemur heldur ekki á óvart hversu margir Bretar hafa ekki hugmynd um hvar landið er, þótt væntanlega séu það ekki sömu Bretarnir og eiga þá ósk heitasta að heimsækja landið. -

En öll sú umfjöllun sem Ísland hefur fengið í breskum fjölmiðlum undanfarin fjögur ár, er að skila sér í auknum fjölda breskra ferðamanna til landsins.

Annars verður íslensk ferðaþjónusta að búa sig undir það að taka á móti erlendum gestum sem vita svo til ekkert um land og þjóð. - Það er liðin tíð að hinn almenni túristi til Íslands sé náttúrunött sem eyðir frítíma sínum í að læra forn-norsku. -

Hingað streymir þegar allskonar fólk, mismunandi vel undirbúið og hæft til að meta að verðleikum íslenska náttúru, hvað þá sögu og menningu. -  

Margir virðast aðeins hafa komið hingað vegna þess að verðið á flugmiðanum var skaplegt og þetta var eitt af löndunum sem þeir áttu eftir að heimsækja. -

Gagnvart slíkum túristum skiptir það litlu máli hvaða álfu Ísland tilheyrir og þeir ruglast enn meira í rýminu þegar það heyrir leiðsögumenn segja fá því að jarðfræðilega tilheyri landið tveimur álfum. -

 

Ísland ofarlega á óskalistanum

Álfarnir æfir út í Árna Johnsen

Eins og fram kom í fréttum stóð Árni Johnsen á dögunum í steinflutningum eina ferðina enn. Í þetta sinn var um að ræða álfaklett mikinn af Suðurlandi sem hann tók og flutti með sér út í Eyjar.

Nú hefur komið í ljós að Árni tók klettinn, heimili álfana, í algjöru heildarleysi og án þess að spyrja álfana sem nú vilja skiljanlega fá heimili sitt aftur.  Einn álfana sem bjó í klettinum hefur nú vitjað Gísla Oddssonar hins kunna berdreymna bónda á Kumbaravogi og sagði farir sínar ekki sléttar.

Hann sagði að Árni hefði hreinlega stolið heimili sínu og farið með það út Eyjar. Í félagi með Árna hefi verið einhver gervisjáandi úr Hafnarfirði, sem logið hafi því til  að þau sem bjuggu í steininum væru tilbúin til að flytja búferlum til Eyja. - 

Draummaðurinn sagði að það væri mikil fásinna að ætla að álfar væru ekki færir um að sjá um búferlaflutninga sína sjálfir, ef þeir vildu flytja flytja. Þeir væru ekki svo auðveldlega fældir frá bústöðum sínum og hefði ýmis ráð til að koma í veg fyrir spillingu þeirra eins og svo margar sögur vitna um.  Þessi saga  Árna og Ragnhildar sjáanda væri  auk þess augljós ósannindi því allir vita að álfar flytja ekki búferlum nema á ákveðnum tímum ársins, þ.e. á gamlárskvöld, á þrettándanum og á Jónsmessu.

Álfurinn, sem var sjálfur heimilisfaðirinn,  tjáði Gísla að mikið hefði verið reynt til að hafa samband við þessa Ragnhildi  Jónsdóttur sem gæfi sig út fyrir að geta séð og heyrt álfa, en það hafi reynst algjörlega árangurslaust. - Því hafi verið gripið til þess ráðs að hafa samband við hann, Gísla,  sem áður hafði reynst áfunum vel þegar mikið lá við. -

Álfafaðirinn bað Gísla að koma því til skila við Árna að álfarnir væru mjög reiðir honum fyrir þetta uppátæki og að þeir hefðu nú lagt þau álög á Vestmannaeyjar að bræla og óveður muni ætíð skella á í Eyjum skömmu fyrir fyrstu helgi hvers ágústmánaðar og vara fram yfir hana, þar til bústað þeirra verði skilað aftur.

Klaufarnir byggja

Til þess er tekið í sögubókum, hversu Íslendingar bjuggu við lélegan húsakost á miðöldum. Sumstaðar er haft á orði að frónbúar hafi svo gott sem skriðið ofaní jörðina og búið í þústum þar sem torfi og grjóti var huslað saman í einhverskonar verustað fyrir bæði fé og menn sem saman reyndu að þrauka vosbúð og horfelli langvarandi kuldaskeiðs. -

Meðal endingaraldur þessara íverustaða, sem voru byggðir úr því byggingarefni sem fáanlegt var á hverjum stað, torfi, grjóti, rekavið og hvalbeinum aðallega, er sagður hafa verið í mesta lagi ca. 30 ár.

Nú bregður hinsvegar svo við að það ku vera afar dýrt að reisa slíka kofa á Íslandi í dag, ekki síður  en nútíma húsnæði með vatnslögnum, rafmagni, einangrun og alles. - Að hrófla upp líkani af miðaldarbæ eða búð í Skálholti er áætlað að kosti ekki minna en 38 milljónir.

Og hver er betur til þess fallinn að stýra slíkri framkvæmd en maðurinn sem hlotið hefur þjálfun sína við byggingu umdeildra líkana um allar jarðir, m.a í Vestmannaeyjum og á Grænlandi?

Árni Johnsen er mikill endurreisnarmaður og vílar ekki fyrr sér að takast á við stór og dýr verkefni, endurreisnarverkefni helst. En hann er ekki maður smáatriðanna. - Hann lætur sér yfirleitt fátt um finnast um smáatriðið eins og bókhald. Þess vegna eru bókhaldsvammir yfirleitt viðloðandi öll þau verkefni sem hann hefur komið að. Það hefur komið honum í koll áður og hann fengið opinbera umvöndun fyrir slælegt bókhald. Það var ansi "klaufalegt" hjá Árna.

Það er einnig mikill "klaufaskapur" að velja Árna til að koma að þessu ákveðna verki, í ljósi hinna stöðugu vandræða sem verið hafa á fjáreiðum þeirra mála sem hann hefur komið að og virðast hreinlega elta hann á röndum.

En  "klaufalegast" af öllu er að halda að eftirlíking úr nútíma efnivið af miðaldarskála, sem enginn hefur hugmynd um hvernig leit út í raun og veru, geti orðið Skálholti til framdráttar eða frægðar.  

Íslendingar sjálfir brosa út í annað og umbera slíka eftirlíkingarnar,  af því þeim er talið trú um að þetta sé gott fyrir túrismann. Erlendir ferðamenn sem hingað koma eru ekki í leit að eftirlíkingum. Þvert á móti sækjast þeir eftir raunverulegum minjum og söguslóðum og af þeim er nóg til. 

Það sem túrisminn þarf ekki á að halda eru "klaufar" og "klaufaleg" áform, í líkingu við áform Þorláksbúðarfélagsins sem geta aðeins orðið til að spilla ímynd landsins þar sem náttúra og menning er samofin án tilgerðar.

„Ámælisverður klaufaskapur“

Það sem Kína girnist, fær Kína á endanum

Enn og aftur sanna Kínverjar að þeir eru manna slungnastir við að ná því fram sem þeir vilja. Digurbarkaleg orð innanríkisráðherra breyta þar engu um. En þetta er gömul saga glæný. Það sem Kína girnist, fær Kína.

Kínverjar komast upp með að selja allra þjóða mest af vopnum til þjóða sem eiga að sæta banni við vopnakaupum, þeir halda hlífðarskildi yfir þjóðum sem ógna öryggi heimsins með því að þróa kjarna vopn í blóra við alþjóðasamþykktir, eins og Íran og Kóreu. Kínverjar komast upp með að halda aftur af þjóða-samfélaginu sem koma vill skikki á á málefni landa þar sem einvaldar halda gjörvallri þjóð sinni í herkví, líkt og í Sýrlandi.

Þetta gera þeir einfaldlega í krafti handstýrðs gjaldeyris og mikillar framleiðslugetu sem heldur uppi vestrænum neysluvenjum. Ef þú hentir út af heimili þínu öllu því sem búið er til í Kína yrði fátt eftir. Þeir hafa tögl og efnahagslegt hreðjatak á heiminum.

Það útheimtir af þeirra hálfu linnulausa ásókn í auðlindir jarðarinnar.

Stjórnvöld í Kína gera engan greinarmun á "Kínverskum einkafyrirtækjum" og fyrirtækjum sem rekin eru beint af ríkinu. Öll fyrirtæki í Kína þjóna kínverskri nýlendustefnu og þar við situr. - Um þetta vitnar framganga kínverskra fyrirtækja í Afríku þar sem mörg fyrirtæki sem reiddu sig á aðstoð eða samvinu við Kína, fóru af stað sem fyrirtæki í þjóðar eða einkaeign, en enduðu uppi sem eign kínverskra fjárfesta. Oft var það kínverska ríkið sjálft.

Það sama er upp á teningnum í sumum löndum suður Ameríku og Asíu.

Ef íslenskir bændur halda að það sé einhverra milljóna virði að rétta Kínverskri samsteypu litla fingurinn, ættu þeir að staldra við og horfa aðeins til þeirra sem slíkt hafa gert í öðrum löndum og standa núna uppi handleggja lausir.

Huang segir samkomulag í höfn

Titanic til sölu

Titanic sjóslysið hefur greypt sig inn í hugi vesturlandabúa. Áhugi þeirra á þessu óhappi virðist óseðjandi, enda gera snjallir kaupahéðnar sér góðan mat úr þessari dellu. Um þessar mundir má græða á öllu sem á einhvern hátt tengist þessari sorgarsögu þegar hið ósökkvandi stálfley, Titanic, sökk í jómfrúarferð sinni yfir Atlantsála frá Bretlandi til USA árð 1912.

Fátt er vinsælla á uppboðum erlendis, þessa dagana, en skran sem tengja má einhvern veginn við skipið sem var tækniundur síns tíma og tákn framfara og tæknialdar sem bauð náttúruöflunum byrginn.

Þeir farþegar sem komust af eru nú allir látnir en það sem þeir höfðu meðferðis úr skipinu er nú flest í eigu safnara sem hafa heillast af marg-tugginni sögunni sem sögð hefur verið í fjölda bóka, kvikmynda og sjónvarpsþátta á siðastu öld. Og enn eru menn að.

Um Þessar mundir eru sýndir á BBC leiknir sjónvarpsþættir um Titanic slysið og sýnist sitt hverjum um hvaða tilgangi það á þjóna öðrum en að reyna eina ferðina enn að græða á slysinu með skáldskap og tilbúningi.

Miss Elizabeth Gladys Dean, sem er betur þekkt undir nafninu Millvina, var fædd 2. Febrúar árið 1912 í Lundúnaborg. Níu vikum síðar hélt Georgette Eva Light móðir hennar, með Millvinu í fanginu um borð í glæsilegasta farþegaskip heimsins, ásamt eiginmanni sínum Bertram Frank Dean og rúmalega tveggja ára syni þeirra sem einnig hét Bertram. Ætlun þeirra var að sigla til Bandaríkjanna og gerst innflytjendur til borgarinnar Wichita í Knasas þar sem faðir Millvinu ætlaði að setja upp tóbaksverslun. 

Dean hjónin áttu reyndar að sigla með allt öðru skipi en verkfall kolanámumanna varð til þess að þau voru flutt yfir á þetta undraverða fley sem sagt var að ekki gæti sokkið og var að fara í sína fyrstu ferð yfir Atlantshafið.

 

Þau komu um borð í RMS Titanic í Southhampton og var vísað til þriðja rýmisins eins og farmiðar þeirra sögðu til um. 

Aðfaranótt 14. Apríl fann faðir hennar að skipið kipptist við.

Hann fór út úr klefanum til að athuga hvað hefði gerst og snéri fljótlega til baka. Hann sagði konu sinni að klæðast og koma með börnin upp á þilfar. Þar var Georgette ásamt Millvinu sett í björgunarbát nr. 13.

Einhvern veginn hafði Georgette orðið viðskila við son sinn Bertram og hrópaði til eiginmanns síns um að finna hann og setja hann líka í bátinn.

Enginn veit nákvæmlega hvernig Bertram komst í bátinn en hann ásamt móður sinni og Millvinu var bjargað um borð í Adriatic sem flutti þau til baka til Englands. Til föðurins spurðist aldrei neitt framar eftir þessa afdrifaríku nótt.

Millvina komst þegar í uppáhald hjá öðrum farþegum Adriatic enda undruðust margir að þessi litla stúlka hefði lifað af vosbúðina í björgunarbátnum.  

Sagan segir að hún hafi strax orðið allra uppáhald og að myndast hafi rígur á milli kvenna um hver fengi að halda á henni svo að skipherrann varð að setja þá reglu að að farþegar á fyrsta og öðru rými gætu haldið á henni til skiptis og ekki lengur en 10 mínútur hver.

Fjölmargar ljósmyndir voru teknar af henni og bróður hennar og sumar birtust í dagblöðum eftir komuna til Englands.

Millvina og bróðir hennar voru alin upp og menntuð á kostnað lífeyrissjóða sem stofnaðir voru fyrir eftirlifendur þessa frægasta sjóslyss sögunnar.  Millvinu var alls ókunnugt um að hún hefði verið farþegi um borð í Titanic þangað til hún var átta ára og móðir hennar ákvað að gifta sig aftur.

Sjálf gifti Millvina sig aldrei. Hún vann fyrir ríkið í heimsstyrjöldinni síðari við kortauppdrátt og síðar hjá verkfræðistofu í Southhampton. Það var ekki fyrr en hún var komin á elliárin að hún varð þekkt fyrir að hafa siglt með Titanic. Hún kom fram í sjónvarps og útvarpsþáttum og var árið 1997 boðið að sigla yfir Atlantshafið á ný með QE2 og ljúka för sinni til Wichita, Kansas.

Elizabeth Gladys Dean var síðasti eftirlifandi farþeginn með Titanic. Hún bjó lengst af í  Southampton  en lést 97 ára að aldri árið 2009. 

Stuttu áður  setti hún síðustu gripina, ferðatösku og aðra smámuni sem foreldrar hennar höfðu meðferðis í hinni sögulegu ferð,  á uppboð til að afla peninga fyrir góðgerðarstarsemi.

Þegar hún heyrði að verið væri að selja muni sem náðst hafa úr skipsflakinu, sendi hún frá sér stuttorða yfirlýsingu: "Faðir minn er þarna enn. Það er ekki rétt að taka hluti úr skipi sem svo margir fórust með. Ég reikna ekki með að þetta fólk hafi hugsað út í það - Það hugsar bara um peningana."

Á þessu ári þegar hundrað ár eru liðin frá ´því að Titanic sökk, fjölgar verulega skruddunum sem  skrifaðar hafa verið um örlög skipsins.

Fáir muna eftir því að árið 1898 kom út skáldsagan "Futility" eftir Morgan Robertson. Bókin hefur reyndar verið endurútgefin og nafnbreytt og er nú kölluð "The wreck of the Titan".

Sagan fjallar um skemmtiferðaskipið Titan sem rekst á ísjaka í jómfrúarferð sinni yfir Atlantshafið.

Skipið sem í sögunni var talið ósökkvanlegt fórst og fjöldi manns drukknaði.

Í bókinni ferst Titan í Apríl mánuði eins og Titanic gerði.

Í bókinni farast 3000 farþegar en með Titanic silgdu alls 2007 en um 1500 þeirra fórust.

Í bókinni hefur Titan 24 björgunarbáta, Titanic hafði 20.

 

Úr framleidd úr stáli úr Titanic

Kínverjarnir koma

Nú þegar virðast þeir vera allsstaðar. Í París versla þeir Chanel skó og í Róm panta þeir sér Dim sum í stað pasta. Í London arka þeir upp og niður Mayfer til að skoða hvaða hús séu til sölu.

Og þetta er aðeins byrjunin.

Rétt eins og kínversk framleiðsla hefur að mestu gert vestræna neyslumenningu mögulega síðustu ár, koma Kínverjar til með að verða ráðandi afl í ferðaþjónustu heimsins á komandi árum. -

Kínverskir ferðaþjónustuaðila fjárfesta um þessar mundir nánast, hvar sem er í heiminum,  í hverju sem yfirleitt er til sölu  og á einhvern hátt tengist túrisma

Kínverskar fjölskyldur verja allt að 8% af árstekjum sínum í ferðalög sem er talvert meira en gengur og gerist á Vesturlöndum.

Það er því eftir nokkru að slægjast fyrir atvinnugrein sem eins og aðrar hefur dregist nokkuð saman í heimskreppunni.

Allir helstu ferðamannastaðir heimsins hugsa sér gott til glóðarinnar og gera sitt besta til að treysta viðskiptasambönd sín við Kína, en þaðan er einmitt  helst að vænta aukningar í bransanum á alheimsmælikvarða. -

Það hlakkar eflaust í ferðasölumönnum við tilhugsunina um að því er virðist óþrjótandi eftirspurn í Kína eftir vöru þeirra.  70% aukning ferðamanna frá Kína kann að hljóma eins og dýrðlegar fréttir fyrir íslenskan túrisma sem enn er eini teljandi vaxtarsprotinn í íslensku efnahagslífi.

Samt er ástæða til að staldra við, áður en það er orðið of seint og spyrja að hvers konar ferðamennsku vilja íslenskir ferðaþjónustuaðilar stunda.

Ljóst er að ekki eru allir staðir í heiminum jafn hentugir fyrir massífan ferðamannstraum. Ísland er meðal þeirra fáu landa sem getur boðið upp á tiltölulega ódýrt og auðvelt aðgengi að stórbrotinni og ósnortinni náttúru.

En hversu lengi mun afar viðkvæm náttúra landsins standa af sér sór-aukið ágengi ferðamanna. Þess aukins heldur þegar þeir kjósa í sí auknum mæli að ferðast um á eigin vegum, án leiðsagnar eða eftirlits á einkabifreiðum, frekar en undir stjórn og leiðsögn leiðsögumanna.

Og hversu lengi verður landið vinsælt af þeim sem sækjast eftir gæðaferðamennsku, ef það verður gert að einskonar náttúrulegu Disneylandi þar sem bíða þarf í röðum  til að komast niður að Gullfossi eða inn á Geysissvæðið og hálendið verður iðandi af þúsundum göngugarpa.

Ísland kynnt fyrir Kínverjum

Nú allt er að verða sem áður var

Ímynd Íslands virðist aðeins vera að rétta úr kútnum eftir hrunið, ef marka má erlenda fjölmiðla og auðvitað Steingrím, sem eignar sér og sínum það afrek.

Og það er satt að ósjaldan rekst maður á erlendar greinar um efnagasástandið íheiminum almennt,  þar sem látið er liggja að því að Íslendingar hafi brugðist hárrétt við þrengingunum og séu því á bataleið á meðan önnur lönd viti ekki sitt rjúkandi ráð.

Oftar en ekki er þessi skoðun talin rök fyrir því að þjóðum utan ESB vegni betur að eiga við efnahagsvandann en þeim sem tilheyra sambandinu. -

Athygli almennings beinist þó miklu meira að öðrum og sem betur fer, mun skemmtilegri hlutum sem tengjast landinu. Stepen Fry, grínisti og ljósölduspekingur hefur verið duglegur við að gantast með Ísland, m.a.  í hinum vinæla spurningaþætti IQ. Sjá hér , hér og loks  hér, þar sem allur þátturinn er helgaður Íslandi. -

Kannski er það stóra lexían af hruninu að Íslendingar hafa loks lært að taka sjálfa sig ekki of alvarlega.

Á youtube hafa myndskeiðin af nýliðahrekk og rassaköstum Þórsara ásamt orminum í Lagarfljóti fengið gífurlega athygli og loftmyndirnar sem birtust í Mail on line fyrr í vikunni eru frábærar.

„Björguðum Íslandi“

Svöng og vanfær, dansar hún fyrir ferðamenn

Andamaneyjar heitir eyjaklasi í Bengalflóa og tilheyra flestar eyjarnar Indlandi en nokkrar þeirra Burma. Heiti eyjanna er fornt, komið úr sanskrít og talið tengt indverska guðinum Hanuman sem í goðafræði hindúa er m.a. sagður herforingi frumskógarbúanna vanara.  Í trúarritum hindúa eru Vanar eins og Hanuman sjálfur, oftast sýndir sem uppréttir mannapar.

Í ferðabók Marco Polo lýsir hann frumbyggjum eyjanna sem smáfólki sem hafi hundshöfuð. Talið er víst að Polo hafi lýsingu sína frá Indverjum þar sem hann sjálfur kom aldrei til Andamaneyja.

Vel er mögulegt að tengsl séu á milli nafngiftarinnar og útlits og hátta frumbyggja eyjanna, sem allt frá því að eyjarnar byggðust, (sem kann að hafa verið fyrir allt að 70.000 árum)  og fram á okkar dag,  hafa haldist á menningarlegu frumstigi veiðimennsku og safnara.  Því ástandi viðhéldu eyjaskeggjar sjálfir, með að forðuðust eins og þeir mögulega gátu öll samskipti við umheiminn.

Innfæddir eru af ætt smáblökkumanna (nogrito) sem ekki eru skyldir stærstum hluta Asíubúa, heldur  taldir afkomendur fólks sem hélt í burtu frá upphaflegu heimkynnum sínum Arabíuskaganum, fyrir 100.000 árum.

Íbúafjöldi eyjanna er í dag um 360.000 og hefur sjöfaldast frá því áið 1960. Stöðugur straumur innflytjenda frá Indlandi hefur þrengt mjög að frumbyggjunum sem fækkað hefur mjög undanfarna áratugi.

Fimm ættbálkar byggðu eyjarnar þegar að Bretar gerðu þær að nýlendu sinni og settust þar að seint á 18 öld og starfræktu þar fanganýlendu um hríð. Einn þeirra; Jangil ættbálkurinn,  er nú talinn útdauður en enn má finna fólk af ætt Stór-Andamanía, Jarava, Onge og Sentinelese, alls rétt um 1000 einstaklinga.

Af Stór-Andamaníum eru aðeins 52 einstaklingar eftir en þeir töldu áður fyrr 5000 manns og skiptust í 10 ættbálka. Flestir voru drepnir af innflytjendum eða dóu af sjúkdómum sem bárust með innflytjendum til eyjanna, þrátt fyrir þann sið innfæddra, einkum Jarava ættflokksins sem nú telur 250-400 manns, að mæta öllum utanaðkomandi með örvardrífu.

Þannig réðust Jaravar gegn vegavinnumönnum sem byggðu veginn sem sker í sundur skóglendið á eyju þeirra og drápu nokkra þeirra snemma árs 1996. Seinna það sama ár fundu landnemar fótbrotinn Jarava dreng, Emmei að nafni, í nágrenni við borgina Kadamtala. Á sjúkrahúsinu þar sem Emmei hlaut aðhlynningu og gréri fljótt sára sinna, lærði hann nokkur orð í hindí. Eftir nokkra vikna dvöl meðal "siðmenntaðra" manna, snéri Emmei aftur til heimkynna sinna í frumskóginum.

Ári seinna sást meira til Jarava en nokkru sinni fyrr. Bæði einstaklingar og smáir hópar þeirra sáust við veginn sem skar í sundur veiðilendur þeirra. Þeir hættu sér meira að segja inn í bæi í þeim tilgangi einum að stela sér mat. Talið er að lagning vegarins hafi haft afgerandi áhrif á hefðbundna fæðuöflun þeirra og veiðilendur.

Eftir að kvikmynd var gerð um brimi við eyjarnar árið 1998 af amerískum brimbretta-áhugamanni vaknaði mikill áhugi á eyjunum sem áfangastað ferðamanna. Þangað streyma nú ferðamenn í gegnum  Indland og Burma. Ferðaskipuleggjendur gera m.a. beint út á Javara fólkið sem gengur um að mestu nakið og syngur og dansar fyrir ferðamenn sem henda til þess brauðmolum að launum. -

Myndband á borð við það sem er hér að neðan, þar sem svöng og vanfær Javara kona er eggjuð af leiðsögumanni til að halda áfram að dansa fyrir jeppalest af ferðamönnum, hefur vakið mikla  og verðskuldaða reiði mannréttindasamtaka víða um heim.

Myndbandið þykir sýna vel hversu lítil virðing er borin fyrir menningu innfæddra Andmaneyinga og hvernig stolt fólk sem gerði sitt besta til að vernda líf sitt og afkomu, varð að lúta í gras fyrir vestrænni neyslumenningu og vestrænum gildum.

 

Við græðum á Kötlu

Ísland hefur verið valið eftirsóknarverðasti áfangastaður í heiminum á næsta ári af vinsælustu ferðaritum heims. Umfjöllun blaða og ferðasíðna á netinu benda til þess að það stefni í metaðsókn að landinu á næsta sumri, enda undirbúa a.m.k. tvö ný flugfélög áætlunarflug til landsins yfir háannatímann. -

Búast má við að samkeppnisaðilar Íslands bregðist við og greinar eins og þessi um yfirvofandi gos og aðrar hættur,  birtist nokkuð reglulega fram eftir vetri.  Annars er þessi ákveðna grein úrfelli úr umfjöllun víðlesinnar fréttaskýringar um Kötlu á vef BBC. - 

Umfjöllunin um Eyjafjallajökul skilaði mikilli aukningu ferðamanna til landsins á sínum tíma og hætt er við að meint neikvæð umfjöllun um Kötlu nú,  geri það líka. Og jafnvel þótt Katla gjósi, verður það aðeins til góðs fyrir ferðaþjónustuna. Eldgos eru spennandi kostur.

Útlendingar varaðir við Kötlu

Höfum aftur efni á því að spara

Eitt af merkjum þess að kreppan sé liðin hjá á Íslandi er að aftur fjölmenna frónbúar til útlenda í innkaupaferðir. Í fyrra slógu þeir farþega met til Boston og á þessu ári bæta þeir enn í og auka traffíkina þangað um 10%. - Bandaríkjadalur er tiltölulega hagstæður og vörur þar vestra mun ódýrari en gengur og gerist á Íslandi. Svo segir fólk alla vega.

Íslendingar hafa aftur efni á því að spara með því að versla erlendis sem hljóta að vera góð tíðindi fyrir ríkisstjórn sem leitar allra leiða til að hækka skatta í landinu. Peningarnir eru til, það þarf bara að finna þá. "The Skattman cometh"

Sú var samt tíðin að verðlag á Íslandi var svo gott á sumum vörum að fólk flykktist til Reykjavíkur frá Bandaríkjunum og víðar að, til að kaupa sér þessa eða hina merkjavöru. - Það var eitt af þessum dularfullu fyrirbærum gullátsáranna sem aldrei var að fullu skýrt. -

Nýtt met í Boston-ferðum