Færsluflokkur: Ferðalög

What is a Dalvíkingur

Dalvík is a small village in the north of Iceland. It,s population is around 1500 people. People from Dalvík are called Dalvíkingar.  Because of how few they are it is statistically unlikely that you will run into one, especially if you stick to the beaten path of the Golden Circle and the South Coast, which are the most popular day tours routes for tourists visiting Iceland. 
 
If you have a keen ear you will nevertheless often hear Icelandic tour guides and coach drivers talk about "Dalvíkingur" (singular) and "Dalvíkinga"(plural). 
 
You can catch them on the radio and on the phone often in a quite agitated voice, refer to Dalvíkingur in connection to  people being late or not understanding instructions very well.
 
But they are not talking about people from Dalvík. The term is used to talk about people of Asian descent, mostly Japanese and Chinese,  to avoid them and others realizing that they are being talked about. 
 
Although it probably started out as a joke the term has highly derogatory connotations as it is almost always used to refer to people in a negative way. 
 
I dont think that the real Dalvíkingar appreciate this much. Neither should anyone really.

Má rukka gesti þína fyrir aðgang að stigaganginum?

Þú átt íbúð í blokk. Þú átt einnig hluta af stigaganginum sem er sameign íbúanna í blokkinni. Íbúar blokkarinnar ákveða án þíns samþykkis að krefjast gjalds af gestum sem koma í heimsókn til þín. Þeir stofna með sér innheimtufélag. án þinnar þátttöku vitanlega og ráða til að sjá um innheimtuna tíu þrekvaxna handrukkara.

Gjaldið segja þeir vera fyrir afnot þeirra af stigaganginum og svo ætli þeir líka að gera við íbúðina þína þar sem hún sé farin að láta á sjá eftir allan gestaganginn hjá þér.

Þú leitar ásjár yfirvalda og ferð fram á lögbann á þessum innheimtuaðgerðum. Sýslumaðurinn sem fer með valdið telur óvissuþættina í málinu vera svo marga að hann treystir sér ekki til að veita lögbannið. Efnislega um lögmæti aðgerðanna tekur hann þó ekki afstöðu til.

Innheimtumenn skýla sér á bak við þann úrskurð og segja innheimtuna löglega og jafnvel lögreglan tekur undir það og neitar að aðhafast eitthvað í málinu, jafnvel þótt þú bendir þeim á að innheimtumennirnir séu brjóta bæði skattalög og bókhaldslög.

Til að auðvelda sér innheimtuna fékk innheimtufélagið sjoppuna við hliðina á blokkinni til að selja aðgöngumiðanna að stigaganginum, en þá brá svo við að gestirnir hættu að versla við hana og verslunin hrundi á nokkrum dögum um 70%. - Þetta voru afleiðingar sem innheimtufélagið sá ekki fyrir, en kærði sig samt kollótt um. 

 Þú skýtur málinu til dómstóla en verður á meðan að una því að gestir þínir eru rukkaðir fyrir að koma í heimsókn.

Þannig í hnotskurn er ástandið við Geysi þessa daganna. 


Rukk-kofavæðingin og ábyrgð ríkisins

Dettifoss

Ef fer sem horfir munu á næstunni rísa rukk-kofar við margar helstu náttúruminjar Íslands.

Landeigendur í Reykjahlíð ætla að innheimta gjald af ferðamönnum sem skoða náttúruperlurnar Dettifoss, Námaskarð og Leirhnjúk í sumar.

Suðurnesjamen hugsa sér til hreyfings með gjaldtöku af "Brúnni milli álfa" og sveitafélög á Suðurlandi kanna möguleikana á gjaldtöku við Seljalandsfoss og Skógarfoss. Ásthildur Sturludóttir, bæjarstjóri í Vesturbyggð, segist hlynnt því að tekið verði gjald af ferðamönnum sem heimsækja Látrabjarg. Eins og komið hefur fram í fréttum fetuðu Landeigendur við Geysi nýlega í fótspor eigenda Kersins í Grímsnesi og hófu gjaldtöku inn á svæðið.


latrabjarg_0Rukk-kofavæðingin er afleiðing seinagangs og slóðaháttar stjórnvalda sem segjast ekki hafa efni á að borga fyrir nauðsynlega aðhlynningu á þeim svæðum sem þeir bera þegar ábyrgð á og skirrast við að friðlýsa aðrar náttúruperlur, eins og Geysi, vitandi að slíkt mundi gera ríkið að fullu og öllu ábyrgt fyrir öllum framkvæmdum a svæðinu.

Vegna þess að stjórnvöld segjast ekki getað fundið fjármuni til eðlilegs viðhalds og nauðsynlegar verndar náttúrumynja af þeim 275 milljörðum sem ferðamenn skilja eftir sig í landinu, eru þau höll undir þá hugmynd að ná fjármunum af ferðamanninum sérstaklega til að fjármagna verkefnin.

Í þeim tilgangi leitast þau að leiða til að innleiða svo kallaðan náttúrupassa sem flestir eru þó sammála um að ekki sé mögulegt að útfæra á skilvirkan hátt. Ráðaleysi stjórnvalda og slæleg forgangsröðun í þessu máli eru farin að valda miklum skaða saman ber Rukk-kofavæðinguna og er einungis hægt að túlka þau sem afneitun á mikilvægi ferðaþjónustunnar fyrir land og þjóð. Það er aðeins tímaspursmál þar til glundroðinn í þessum málum mun valda óafturkræfum spjöllum á ferðaþjónustunni í landinu og festir það í sessi sem land hinna glötuðu tækifæra.

 


Siðleysi á Geysi

Í dag kom fram í samtali við einn starfsmann þeirra sem reka veitingasöluna að Geysi að verslunin hefur minkað þar allt að 70% undafarna daga.

Þetta eru sömu aðilarnir sem taka þátt í hinni ólöglegu starfsemi að innheimta aðgangseyri að eignum ríkisins á Geysisvæðinu, með því að selja aðgangsmiðanna, undir því yfirskyni að vera að veita ferðamönnum þjónustu.

Komið hefur fram að sölulaunin ætli þeir að láta renna í einhverskonar menningarstarfsemi. Að auki finnst þeim sjálfsagt að skjóta skjólshúsi yfir þá sem hafa atvinnu að því að taka þátt í þessum ólöglegu og siðlausu viðskiptum og óttast að annað væri "mannréttindabrot".

Á meðan þeir sem orðið hafa fyrir umtalsverðum skaða af innheimtuaðgerðunum reyna skiljanlega að bera hönd yfir höfuð sér, þótt ekki sé réttlæting þeirra beint sannfærandi, þegir Landeigendafélagið þunnu hljóði, rétt eins og þeir viti upp á sig skömmina. Eflaust bíður það eftir að dómur falli í málinu, en það mun verða tekið fyrir í héraðsdómi n.k. föstudag. 

 


Náttúrupassi er óþarfur

1150336_10151945164681570_1819163470_n

Tekjur af erlendum ferðamönnum námu á síðasta ári 275 milljörðum króna samkvæmt því sem fram kemur á vef Samtaka ferðaþjónustunnar. Ef litið er til vergrar landframleiðslu er talan 389 milljarðar.

Hvernig sem það er reiknað, er ferðaþjónustan að skila mestum tekjum fyrir þjóðina af öllum atvinnugreinum hennar og komin langt fram úr sjávarútvegi,  orku og álframleiðslu.

Hluti af tekjum ríkisins af þessum fjármunum sem ferðaþjónustan skilar, ætti auðvitað að renna til viðhalds og uppbyggingu þeirra staða sem ríkið á eða/og ber ábyrgð á.

Enginn hefur komið fram með sanngjarna og skilvísa leið til að innheimta af ferðamönnum og landsmönnum sérstaklega fyrir að njóta náttúru landsins. Lausn þess máls er að gera þá óþarfa.

Að innheimta sérstaklega fyrir einhverja þjónustu eins og víða er gert, er auðvitað sjálfsagt.

Ef ríkið væri með á nótunum mundi það gera ráð fyrir nægilegum fjármunum á fjárlögum sem tryggðu áframhaldandi vöxt og viðgang þessarar mikilvægu tekjulindar þjóðarinnar og ráðstafa þeim samkvæmt skynsamlegum áætlunum. Ríkið hefur tekjurnar en þarf aðeins að forgangsraða rétt.  Slíkt gerir náttúrupassa óþarfa.


mbl.is Störfum í ferðaþjónustu fjölgar ört
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Græðgi Landeigenda mun koma þeim í koll

Það er með ólíkindum hvernig staðið hefur verið að lokun Geysissvæðisins. Svo kallaðir Landeigendur krefjast þess að greiddar séu sex hundruð krónur fyrir aðgang að náttúrgersemum sem ekki eru í þeirra eign. Neikvæðar hliðar þessa máls fyrir landið og ferðamenn sem það heimsækja eru fjölmargar. Hér er tæpt á nokkrum þeirra:

1. Landeigendafélagið sem stendur að gjaldtökunni á ekki nema 65% af landinu sem það selur aðgengi um og nauðsynlegt er að fara um til að komast að svæði sem er að öllu leiti í eigu ríkisins..

2. Landeigendafélagið á ekki neinn hlut í landinu sem aðalaðdráttarafl staðarins, Geysir og Strokkur, heyra til. Sú landsspilda tilheyrir ríkinu að öllu leiti.

3. Megin rök Landeigendafélagsins fyrir því að hefja gjaldtöku er að hlúa þurfi betur að svæðinu. Samt hafnaði það tilboði ríkisins um að 30 milljónum ásamt launum eins starfsmanns verði varið til svæðisins fram til ársloka 2015. Það er því ljóst að fyrir gjaldtökunni liggja aðrar ástæður en vernd náttúrunnar.

4. Ríkið hefur kært gjaldtökuna þar sem hún er talin ólögleg af lögmönnum ríkisins. Höfnun á lögbanni við gjaldtökunni, felur ekki í sér lagalega viðurkenningu á starfseminni.

5. Gjaldtakan hófst án þess að gefa ferðaskipuleggjendum nægan fyrirvara til að koma gjaldinu inn í söluverð ferða á svæðið.

6. Engin starfsleyfi hafa verið veitt til þessarar starfsemi, hvorki að hálfu heilbrigðisyfirvalda eða Umhverfisstofnunnar sem fer með eftirlit náttúrumynjum í eigu ríkisins. Þá hefur Sýslumaðurinn á Selfossi engar umsóknir frá félaginu til meðferðar.

7. Ólöglega er staðið að gjaldtökunni bókhaldslega. Landeigendafélaginu er skylt að skila 25.5% virðisaukaskatti af aðgengi náttúrumynja samkvæmt heimildum frá Ríkisskattstjóra. Aðgöngumiðar, séu þeir yfirleitt afhentir ferðamanninum eru teknir af honum aftur og á þeim kemur ekkert fram um að verið sé að innheimta virðisaukaskatt. Sé beðið um kvittun fæst handskrifaður blokkar-reikningur þar sem ekki kemur fram að neinn virðisaukaskattur sé innifalinn í gjaldinu.

7. Mikil hætta hefur skapast við innheimtuhliðið þegar röð ferðamanna teygir sig út á þjóðveginn fyrir framan það. Efra hliði að svæðinu hefur verið lokað með keðju og það vaktað af starfsmanni Landeigendafélagsins.

8. Algjör óvissa ríkir um réttarstöðu ferðamanna sem keypt hafa sig inn á svæðið, hvernig staðið er að tryggingum á svæðinu og hver er ábyrgur fyrir öryggi þeirra sem um svæðið fara, eftir að hafa greitt fyrir aðgang að svæðinu. 

8. Ómögulegt er að sjá hvernig hægt er að samræma gjaldtöku af þessu tagi hugmyndum um hinn svokallað "Náttúrupassa". Varla er hægt að krefjast margfaldrar gjaldtöku af ferðamönnum fyrir aðgang að sama staðnum.

9.  Æ fleiri ferðaskipuleggjendur beina nú viðskiptum sínum annað og staldra mun skemur við á Geysi en áður. Ferðamenn sem greitt hafa aðgang að svæðinu eyða öllum þeim tíma sem þeir geta inn á svæðinu og vilja auðvitað fá sem mest fyrir sinn snúð. Þar af leiðandi koma þeir mun minna við í verslunum Geysissvæðisins en áður og þeir sem koma þar við gera það einungis til að kaupa sér miða inn á svæðið. Þeir sem leigja aðstöðuna á Geysi geta varla verið hressir með þessa útkomu, en þeir eru samt auðsjáanlega saman í púkki með landeigendum.

Erfitt er að sjá hvernig þessari gjaldtöku verður framhaldið eftir að kærur byrja að berast viðkomandi yfirvöldum vegna þessara margföldu brota á lögum landsins.  

 


mbl.is Ekki rétt að borga fyrir náttúru
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Rörsýn í Reykjanesbæ

Norðurljósaferðir eru langvinsælasta afþreying ferðamannsins á íslandi yfir vetrartímann. Í hvert sinn sem veðurfar og ljósaspár leyfa, fylla tvöþúsund manns rútur og jeppa fyrirtækjanna sem halda úti slíkum ferðum og ekið er út í myrkrið. Þá er einnig boðið upp á norðurljósaferðir á bátum.

Sá mikli fjöldi fólks sem er tilbúið að borga allt frá 5000-25000 kr. fyrir sæti í farartæki sem ekur því á stað þar sem það getur notið norðurljósa án þess að það vera truflað af ljósmengun, hefur laðað fram hjá hugvitsmönnum fjölmargar hugmyndir um hvernig þeir eða jafnvel heilu bæjarfélögin gætu eignast hlutdeild í þessum viðskiptum.

Sumar þessar hugmyndir hafa komist á koppinn eins norðurljósasafnið á Stokkseyri en flestar hafa dagað uppi þegar viðkomandi gera sér grein fyrir því að það sem fólk er fyrst og fremst að sækjast eftir er að sjá ljósin dansa vítt um himinhvolfið í fallegu umhverfi ósnortinnar náttúru Íslands.  Ljósmyndir, myndskeið af ljósunum og fróðleikur um þau, geta ekki komið í stað þeirrar upplifunar og öllu jafna er fróðleik um ljósin miðlað til ferðamanna á meðan ferðinni stendur.

Besta leiðin til að njóta ljósanna er gamla leiðin, sem sagt að finna myrkvaðan stað með sem víðustu útsýni og þar sem skýjafar er hagstæðast hverju sinni.

Hugmyndir Guðmundar Rúnars listamanns um að reisa nokkur átta metra löng rör í Reykjanesbæ, fyrir fólk að skoða norðurljósin í gegn um,  er vissulega frumleg en hefur samt á sér yfirbragð annarra misheppnaðra mannvirkja fyrir ferðamenn sem Reykjanesbær er orðinn þekktur fyrir að eindæmum.

Meðal þeirra er hið vandaða en sílokaða Orkuver Jarðar í Reykjanesvirkjun, "Brúin milli álfa" á Reykjanesskaga sem ekki brúar neinar álfur og Víkingaheimar í Njarðvíkum sem er fullt af minjum frá öðrum löndum en Íslandi. 

Rör Guðmundar mundi því vera vel í samræmi við rörsýn yfirvalda í Reykjanesbæ í ferðamálum.

Yfirvöld í Reykjanesbæ mundu gera mun betur til að koma á móts við þarfir ferðamanna um svæðið ef þau huguðu t.d. að salernisaðstöðu við Gunnuhver eða jafnvel veitingarekstri við Reykjanesvita.  


mbl.is Norðurljósin í gegnum rör
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Dozmary Pool

IMG_0018

Í sumar ferðaðist ég um lendur Bodmin heiðar í Cornwall þar sem talsvert er um steinaldar minjar. Þar kom ég m.a. að hinni sögufrægu tjörn Dozmary Pool.

Tjörnin tengist meðal annars sögunni af Artúri konungi, en sagt er að hann hafi róið út á tjörnina og þegið þar sverðið Excalubur úr hendi vatna-dísarinnar sem í vatninu býr. Og að þangað hafi Bedivere, einn af riddurum hringborðsins, skilað sverðinu, eftir orrustuna við Camlann, þar sem Artúr hlaut banamein sín. -

IMG_0017

Ekki varð ég var við neinar vatnadísir hvað þá sverðið góða, en hins vegar voru út í vatninu nokkrar sækýr, eins og meðfylgjandi mynd sínir. Reyndar var greinilega búið að sprengja nasablöðruna á þeim sem gerði þeim mögulegt að snúa alfarið aftur í vatnið. -

 

IMG_0113

Svæðið í kring um tjörnina er einnig þekkt fyrir ókennilegt hljóð, sem þar má heyra. - Þetta hljóð líkist mest væli úr öryggisbúnaði sumra bifreiða. Ég og ferðafélagar mínir heyrðu hljóðið greinilega en ógerlegt var að átta sig á hvaðan það barst. 

Þjóðsaga ein tengist þessu hljóði og segir af Jan Tregeagle, ríkum og harðúðugum óðalsbónda í Cornwall, sem gerði við Skrattann samkomulag í anda Faust. Að loknum lífdögum sínum var honum gert að eyða eilífðinni á botni tjarnarinnar en vofa hans reikar um svæðið vælandi af kvölum.

 

Vissulega var hljóðið ámátlegt og leiddi hugann að öðrum torkennilegum hljóðum sem fólk heyrir en kann ekki skil á. Þekktast þeirra er vafalaust hið svo kallað humm eða suð, sem sagt er að heyrist nú æ víðar í heiminum. Um er að ræða látíðni hljóð sem 2-11% af fólki heyrir og tengist að sögn ekki ofheyrn af nokkru tagi. Þekktustu hummin eru Bristol-hummið, Taos-hummið og Bondi-hummið.

 


Stjórnvöld við að drepa gullgæsina

d_billeder_geysir_fylltur.jpgEf fer sem horfir, verður ferðaþjónusta innan fárra ára mikilvægasta atvinnugreinin á Íslandi. Hún mun afla meiri gjaldeyristekna fyrir landið en sjávarútvegurinn sem nú er í fyrsta sæti en ferðaþjónustan fylgir þar þegar fast á eftir í öðru sæti.

Gjaldeyristekjur í ferðaþjónustu hafa aukist mikið síðustu árin og voru árið 2012 alls 238 milljarðar skv. Hagstofu Íslands en það gerir 23.5% af heildargjaldeyristekjum þjóðarbúsins.

Sjávarútvegur aflar 269 milljarða sem er 26.58% og aflar því stærsta hlutans, ferðaþjónustan er í öðru sæti og álvinnsla aflar 225 milljarða sem er 22.29% sem setur hana í þriðja sæti.

4255331-sigridharstofa_gullfoss.jpgFerðaþjónustan hefur verið í þriðja sæti í mörg ár þangað til árið 2012 en þá fjölgaði erlendum ferðamönnum um 19% og gjaldeyristekjum um 21%.

Samt eru stjórnvöld komin á fremsta hlunn með að drepa gullgæsina með andvaraleysi sínu.

Þeir staðir sem flestir ferðamenn heimsækja eru annað hvort friðlýst svæði eins og Gullfoss, eign þjóðarinnar eins og Geysir,  Þjóðgarðar eins og Þingvellir og Skaftafell og fl. eða sérstök náttúruverndarsvæði, eins og Mývatn. - Það stendur upp á ríkisvaldið að viðhalda þessum svæðum, stýra aðgenginu að þeim og reka nauðsynlega þjónustu í tengslum við þau. 

_orlaksbu_1209986.jpgÞrátt fyrir umtalsverða tekjuaukningu ríkisins af ferðamennsku, stendur fjársvelti öllum þessum svæðum fyrir þrifum. Vegna fjárskorts er ekki hægt að auka aðgengi að salernum, viðhalda gróðri, bæta gönguleiðir, skipuleggja og stækka bílastæði, auka upplýsingagjöf eða manna nauðsynlega öryggisvörslu.

Almennt er talið að fjöldi ferðamanna á landinu sé þegar nokkuð yfir þolmörkum, miðað við þá aðstöðu sem þessi svæði hafa upp á að bjóða. Einkum er þetta áberandi þegar að farþegar skemmtiferðaskipana fara í dagsferðir. Og enn er búist við mikilli árlegri aukningu ferðamanna næsta áratuginn.

haki.jpgStjórnvöld hafast samt ekkert að. Þau bera við fjárskorti. Það eina sem þeim dettur í hug er að reyna að finna aðferð til þess að leggja nefskatt á ferðmenn, skatt sem enginn trygging er fyrir að skili sér nokkru sinni þangað sem hann gæti hugsanlega nýst. Að auki mundu slík skattheimta fæla frá okkur ferðamennina. Tekjur ríkisins af ferðamönnum aukast ár frá ári, en þrátt fyrir það sjá þau sér ekki fært að standa undir lágmarks þjónustu við ferðamenn á sviðum sem undir það heyrir.

Hér koma nokkur dæmi um umbætur sem þyrfti að koma starx í verk á Gullna Hringum einum. 

endalausa_gongubrautin_a_hakinu.jpg1.Á Hakinu á Þingvöllum þarf að opna leiðina af útsýnispallinum niður í Almannagjá.

2. Þar  þarf að stækka bílastæðin og endurskipuleggja þau.

3.Salerni á neðri bílastæðum mundu létta til muna álaginu á Hakinu á Þingvöllum. Hafa verður í huga að a.m.k. hálf milljón manns kemur á staðinn hvert ár.

4. Við Geysi þarf að bæta aðgengið við efra hliðið. Þar er varanlegur pollur sem þarf að fylla upp í og malbika yfir.

5. Á Gullfossi stendur Sigríðarstofa lokuð og læst þótt hæglega væri hægt að breyta henni í góða almenna salernisaðstöðu. 

6. Enn stendur líkanið af "Þorláksbúð" upp við Skálholtskirkju, staðnum og þjóðinni til skammar. Það þarf að rífa eða flytja.


Á að þiggja Þjórfé

2_usd_gratuity.jpgUm það eru deildar meiningar hvort tilhlýðilegt sé að fólk sem starfar við ferðaþjónustu á Íslandi og aðrir, þiggi þjórfé af viðskiptavinum sínum. Þá eru ferðamenn sjálfir mjög í vafa um hvort sá siður tíðkist á landinu eða ekki. -

Því hefur verið haldið fram, einkum hér áður fyrr, bæði af Íslendingum sjálfum og þeim sem fjallað hafa um landið (dæmi) í ræðu og riti, að Íslendingar séu of stoltir til að taka við þjófé og það sé næstum því móðgandi að bjóða þeim það. - Litið væri á slík boð sem ölmusu.

Auðvitað vita allir Íslendingar að það er ekki til siðs meðal okkar sjálfra að gefa þjórfé á veitingastöðum líkt og gert er í flestum löndum Evrópu og Ameríku. En þá ber líka þess að gæta að þótt orðin þjórfé og drykkjupeningar séu ekki glæný með þjóðinni, eru Íslendingar eru tiltölulega nýfarnir að "borða úti" og hinni svo kallaðri krármenningu var ekki til að dreifa hér á landi fyrr en upp úr 1986, eftir að leyfilegt var að selja bjór á veitingastöðum. - Nú hafa nokkrir veitingastaðir tekið upp þann sið að geta þess á reikningnum að þjórfé sé ekki innifalið.

cwb013.gifÍ löndum heimsins tíðkast mismunandi siðir varðandi hverjum er gefið þjórfé og hversu mikið. Bandaríkjamenn eru án efa örlátastir og getur fólk í ferðaþjónustu á Íslandi vel vitnað um það.  Þeir gefa sem nemur 20% af því sem þeir versla fyrir og gauka jafnan aurum að flestu þjónustufólki, starfsfólki hótela, bílstjórum og leiðsögumönnum, hárskerum og hárgreiðslufólki og leigubílastjórum. Í Bretlandi er hefð fyrir hinu sama en upphæðin nemur um 10%. Íbúar annarra landa Evrópu virðast taka mið af Bretum í þessum efnum, þótt ríkir Þjóðverjar hafi einnig orð á sér fyrir gjafmildi þegar vel er við þá gert. 

Á Íslandi er því eftir nokkru að slægjast fyrir starfsfólk ferðaþjónustunnar, sem eins og vel er vitað, er margt í láglaunastörfum. Þess vegna þykja t.d. hópferðir með Bandaríkjamenn eftirsóttar af bæði bílstjórum og leiðsögumönnum. Sama gegnir um japanska hópa sem jafnan gefa ákveðna upphæð á dag.

Á mörgum upplýsingasíðum um Ísland á netinu sem fjalla m.a. um hvort gefa eigi þjórfé eða ekki, hefur verið tekinn sá póll í hæðina að það sé í góðu lagi að gefa þjórfé, vilji fólk gefa til kynna að það sé ánægt með þjónustuna, en að við því sé ekki sérstaklega búist af þjónustufólkinu. Alla vega komi það ekki til að krefja gestina um féð, líkt og gert er t.d.  í Bandaríkjunum, sé ekkert eða ekki nóg, skilið eftir.

Þessu viðhorfi er ég nokkuð sammála. Það yrði hinsvegar afleit þróun ef atvinnurekendur færu að taka mið af þjórfénu þegar laun viðkomandi eru ákveðin, líkt og tíðkast reyndar víða um heiminn.  

da9e1_self_help_tips_2079905138_113a159c0f.jpgEn athyglisverðar eru rannsóknir Magnúsar Þórs Torfasonar við Harvard Business School um samhengið milli þjórfé og spillangar. Hann segir að "greina megi spillingu í ríkjum eftir því þjórfé sem viðskiptavinir greiða og samkvæmt því er spillingin meiri eftir því sem algengara er að greiða fyrir viðvik og þjónustu með þessum hætti. Ástæðan fyrir því er sú að fólk býst við því að fá eitthvað aukreitis eftir því sem það greiðir meira.

Í rannsókninni skoðuðu Magnús og meðhöfundar hans greiðslu fyrir eitt og annað, allt frá klippingu og leigubílaakstur, í 32 löndum.

Samkvæmt niðurstöðum rannsóknar Magnúsar er lítil spilling hér, á Nýja Sjálandi og á hinum Norðurlöndum en mesta spillingin í löndum á borð við Grikkland, Tyrkland, í Argentínu og í Egyptalandi. Sjá hér


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband