Bæ bæ fésbók

Unga fólkið, fyrrum aðalmarkhópur fésbókar, er orðið leitt á að þvælast innan um öll hrukkudýrin þar. Það þolir illa  ömmur og afa, frændur og frænkur sem halda að það sé sjálfsagt að hnýsast þar ofaní mál krakkanna í gegnum fésbók og finnst voðalega sniðugt að setja athugasemdir við myndirnar og dægurhjalið sem er í raun eingöngu ætlað jafnöldrum þeirra. Ungt fólk nennir auk þess ekki lengur að eltihrella fólk, sem það þekkir sama og ekki neitt, út um allt net.

Samskipti unglinga við vini sína og kunningja fara í auknum mæli fram í gegnum smáforrit í símunum þeirra, öpp eins og Whatsapp, WeChatt og KakaoTalk. Þannig fá krakkarnir að vera í friði með einkasamskipti sín. Hið auglýsingalausa Whatsapp er t.d. komið úr Twitter hvað varðar daglegan fjölda skilaboða.

Það þarf því enga sérfræðinga til að sjá hrun fésbókar fyrir. Unga fólkið hefur hingað til leitt markaðinn í þessum efnum. Fólk hangir inni á fésbók af því að allir aðrir eru þar eins og er, ekki vegna þess að hún sé svo handhæg eða skemmtileg. Reyndar viðurkenndu fésbókarmenn þessa þróun sjálfir fyrir nokkru þegar þeir sögðu að notendum vefsvæðisins meðal ungs fólks fækkað daglega. - 

Facebook gæti fjarað út

Brjálaðir borgarstjórar

Rob Ford borgarstjóri í Toronto í Kanada er á góðri leið með að hasla sér sess í stækkandi hópi klikkhausa sem kosnir hafa verið til valda af almenningi. íbúar í Toronto létu glepjast af gylliboðum Robs og lái þeim hver sem vill.

En það er sem sagt ekkert nýtt að borgarstjórar og jafnvel þjóðhöfðingjar hafi misst glóruna ofan í vodkaflösku eða krakkpípu. Marion Barry borgarstjóri í Washington USA og Boris Yeltsin í USSR eru ágæt dæmi um slíkt.

Og það er freistandi að setja alla þá sem haga sér undarlega í virtum valdastöðum í einn hóp, en varla sanngjarnt.

Ef við töku sem dæmi hegðun Arturas Zuokas borgarstóra í Vilnus sem ók sjálfur skriðdreka yfir Mercedes Benz bifreið sem hafði verið ólöglega lagt í reiðhjólastæði í miðborginni. Þetta gerði Arturas til að undirstrika að honum væri full alvara með að gera borgina reiðhjólavænni.

Þá hefur okkar eigin borgarstjóri Jón Gnarr oft gripið til óhefðbundinna leiða til að vekja athygli á einhverjum málum.

Hann hefur opinberlega komið fram í bleikum hjól og geymverubúningi tuldrandi erindi úr söng Pussy Riot.

En það er langur vegur milli ástæðu hegðunar Rob Ford og Gnarrs. Rob hefur ekkert að markmiði með hegðun sinni en að svala eigin fýkn. Gnarr hegðar sér undarlega til að vekja athugli á hugsjónamálum sínum.

Borgarstjórinn fullur og blótandi

Er þetta annars ekki allt í gríni?

Harmleikurinn með grínið í Keflavík heldur áfram og nú birtist enn ein frétt um málið. Sævar Sævarsson grínisti og einn höfunda grínsins sem særði Hannes Friðriksson svo alvarlega að hann telur sér ekki vært lengur í bæjarfélaginu, er afar miður sín yfir því að Hannesi hafi sárnað grínið sem ekki átti að særa neinn.

Allt þetta grín er sem sagt nú orðið svo háalvarlegt að fréttveitur landsins keppast við að flytja af því fréttir og dramatíkin í gríninu er mikil. Þetta er að auki besta auglýsing sem grín-annálinn annálaði gat fengið. Nú vita allir hvað Keflvíkingum finnst hlægilegt eftir að hafa séð annálinn sem aðeins var saminn fyrir nokkra innvígða í Keflvíkinga og er fullur af innhúsbröndurum sem engir skilja nema þeir. 

Sævar segir að það hafi reyndar verið svo djúpt á skopinu að það þurfti "aðeins að vinna með það"  til að fatta það. Það þýðir líklega að í gríninu hafi verið dulið skop sem ekki var á allra færi að meðtaka strax og og þess vegna hafi verið mögulegt að ger þau mistök að taka því í fullri alvöru. Þetta á sérstakalega við ef grínfattarinn er svo langur hjá fólki að hann nær alla leið til Sandgerðis. Þá er einnig mögulegt að í gríninu hafi verið dulin alvarleg skilaboð, sett fram í yfirskini gríns. - Þannig skildi Hannes allavega grínið og sárnaði mikið.

Annáll átti að vera saklaust grín

Fetar í fótspor Rúnars Júl.

Hannes Friðriksson vill ekki eiga heima lengur í Keflavík. Það var gert grín af honum á Þorrablóti og það finnst Hannesi óþolandi. Frúin hans er honum sammála. Báðum finnst óþolandi að búa við skens og grín þorrablótandi Keflvíkinga, fyrir það eitt að skrifa gagnrýnar greinar í bæjarblaðið. Þrátt fyrir að hann viðurkenni að langflestir bæjarbúar séu bestu skinn hefur Hannes hefur ákveðið að feta í fótspor Rúnars heitins Júlíussonar og beita bitrasta vopni Suðurnesjabúans sem aðeins er beitt þegar allt annað hefur brugðist.

Hann hefur hótað að flytja burtu úr bænum.

Rúnar sá samt að sér og sættist við heitið Reykjanesbær sem er eitthvað svo óendanlega ótöff.  En Rúnar átti líka svo stórt hús að engin vildi kaupa það. Þess vegna sat hann fastur. Nú er bara að vona að ekki fari eins fyrir Hannesi, að hann eigi ekki alveg eins stórt hús og Rúnar svo honum takist að selja það og komast burt úr hrekkjusvínabænum sem fyrst.

Ósáttur við þorraannál og flytur úr bænum

Íslendingar bestir miðað við stærð

Þriðjudagurinn 19. nóvember n.k. verður örlagaríkur fyrir íslenska landsliðið í knattspyrnu. Þá ræðst endanlega hvort því tekst að komast til  Brasilíu 2014 og gera Íslendinga þar með fámennustu þjóðina í heiminum til að keppa á heimsmeistaramóti í knattspyrnu. - 

Þann heiður eiga sem stendur Trinidad - Tobago en þeirri þjóð tilheyra 1.3 milljónir manna  og á meðal hennar er þeirri staðreynd að landslið þeirra "The Socca Warriors" komst á heimsmeistaramótið 2006, dyggilega haldið til haga.

Íslendingar sem aldrei hafa náð að vinna sér inn þátttökurétt á stórmóti, eygja nú þann möguleika í fyrsta sinn. Þeir eru komnir í umspil og næstu tveir, mögulega þrír, leikir ráða þar öllu um.

Á næstu vikum fáum við eflaust að heyra allar klisjurnar og "máltækin" sem íþróttafréttamenn þjóðarinnar eru svo lagnir við að koma að. Kálið er víst ekki sopið, og það er enn langt í land og við ramman reip að draga og við öflugan andstæðing að etja og og og  .........

Og því miður eru þær allar sannar.

 

Andstæðingar íslenska liðsins, Króatíska landsliðið er í 22. sæti Elo listans en Ísland í því 79.

Íbúar Króatíu telja 4.3 milljónir og frá því að hún hlaut sjálfstæði sitt að nýju árið 1991 hefur landslið þeirra í knattspyrnu komast á öll heimsmeistaramót nema eitt og öll Evrópumeistaramót nema eitt. Á fyrsta heimsmeistaramótinu sem það tók þátt í 1998, endaði liðið í þriðja sæti.

Seinni leikur Íslands og Króatíu mun fara fram á Maksimir leikvanginum í Zagreb, þar sem króatíska landsliðið vann sér það til frægðar að tapa ekki fyrstu 36 heima-leikjum sínum. Sú heimaleikja-sigurruna endaði ekki fyrr en með tapinu gegn Englandi 2008.

Ísland mætir Króatíu í umspilinu

Hvíta ekkjan frá Írlandi

Dagana eftir að eiginmaður hennar sprengdi sjálfan sig upp í lestargöngunum undir King Cross 7. júlí 2005 og drepið í leiðinni 26 manns, sagðist hin írska Samantha Lewthwait "alls ekki skilja" þessa "skelfilegu" gjörð.

Samantha er frá Banbridge, Co Down á Írlandi og gerðist ung múslími. 

Nokkrum vikum eftir dauða eiginmanns hennar Jermaine Lindsay, hvarf hún ásamt  tveimur börnum sínum, annað þeirra aðeins tveggja vikna gamalt. - Lögreglan segir að hætt hafi verið að fylgjast með fjölskyldunni seint árið 2005.

Sex árum seinna, um jólin 2011 var eftirgrennslan af hálfu bresku lögreglunnar hafin aftur. Þá fréttist af Samönthu í hreysa-úthverfi Mombasa á strönd Kenía. Þá 29 ára, komst hún undan klaufalegri tilraun kenísku lögreglunnar til að handsama hana.

Í einni af fjórum íbúðum sem hún hafði á leigu í borginni og hafði borgað fyrir marga mánuði fyrirfram með reiðufé, fundu lögreglumenn samskonar efni og eiginmaður hennar hafði notað í sjálfsmorðárásinni við King Cross. Í annarri íbúð, staðsett nálegt ferðamannasvæðinu, fann lögreglan skotfæri, sprengikveika, hríðskotariffil og reiðufé í svörtum plastpoka.

Lewthwait sem hvarf aftur eftir þetta er talin hafa ferðaðist með falskt Suður-Afrískt vegbréf undir nafninu Natalie Faye Webb, sem var nafn hjúkrunarkonu frá Essex sem aldrei hafði til Suður-Afríku komið. Hún var nú eftirlýst af Scotland Yard og talin ætla að skaða saklausa borgara með sprengiefnum. Hún var sögð á flótta með bresk-kenískum manni af pakkistanískum uppruna að nafni Habib Saleh Gani.

Eftir að þessar ásakanir voru settar fram formlega í janúar 2012 hafa engar upplýsingar borist um ferðir eða verustaði Samönthu.

Hún hefur verið sökuð um að vera helsti fjáröflunaraðili fyrir al-Qa´ida samtökin í Austur-Afríku, stundað fyrir þau mannaráðningar og að smygla ungum múslímum yfir til Sómalíu þar sem þeir voru þjálfaðir til hryðjuverka. Að auki var hún sögð ráða sjálf yfir kvenna-Jihad hópi. 

Samantha Lewthwait sem nú var kölluð "hvíta ekkjan" af lögreglunni og "hin hvíta systir okkar" af samstarfsfólki, var sökuð um að hafa staðið að baki og tekið þátt í árásum á kuffar tilbiðjendur í Kenískum kirkjum og öldurhúsum við að horfa á Evrópumótið í knattspyrnu 2012. Einnig aðrar sprengjuárásir sem hafa verið gerðar í A-Afríku upp á síðkastið.

Ekkert af þessu er þó sannað og er af mörgum talinn uppspuni til þess eins gerður að auka hróður hennar. 

Nú herma sagnir að Samantha hafi hætt sér aftur í gin ljónsins og snúið aftur til Kenía og fari jafnvel fyrir þessum hópi hryðjuverkamanna sem gerðu árásina á verslunarmiðstöðina í Nairóbí.

Sé það satt, vaknar sú spurning hvort allt annað sem sagt er að hún hafi gert sé raunverulega satt. 

„Hvíta ekkjan“ meðal árásarmanna?

Mamma þín gengur í hermannaklossum

Talað er um Jihad Al Nikah (kynferðislegt heilagt stríð) þegar að karlmaður (hermaður) gengur í skammtíma-hjónaband með konu til að geta haft við hana mök. Um er að ræða útfærslu á "Nikah-al Mutáh"  hugtakinu (Hjónaband ánægjunnar vegna) sem á sér veika stoð í Kóraninum en hefur verið stundað af Aröbum frá því fyrir tíð Múhameðs. Um "Nikah-al Mutáh" gilda strangari reglur. T.d. verður hjónabandið að vara a.m.k. þrjá daga og konan má ekki vera hrein mey.

Í tilfelli kvennanna frá Túnis virðist ben Jeddou ráðherra, vera að gera að því skóna að konurnar fari yfir til Sýrlands til að styðja þar við málstað uppreistarmanna. - Sjálfar hafa nokkrar stúlkurnar upplýst í viðtölum að þær þáðu greiðslu fyrir ómakið. Um er því að ræða illa dulbúið vændi. Það sem helst virðist trufla ráðherrann er að þær komu ófrískar til baka.

Kynferðisleg lausung, að ekki sé talað um ofbeldi, er engin nýlunda á stríðssvæðum heimsins, hvort sem stríðin töldust heilög eða ekki. Mikill fjöldi vændiskvenna fylgdi ávalt herjum heimsins, hvert sem þeir fóru. T.d. er til þess tekið hversu margar vændiskonur fylgdu krossförunum sem ætluðu að frelsa Jerúsalem úr höndum múslíma á sínum tíma. 

Þá er það heldur ekki nýlunda að gera vændi opinberlega hluta af stríðsrekstri, einkum þar sem hermenn voru og eru langdvölum fjarri heimilum sínum. 

Í Viet Nam stríðinu voru sem dæmi, fjölmargar vændiskonur á launaskrá bandaríska hersins, sem varð til þess að setningin "Your Mother Wears Combat Boots" varð að háðsyrði.

Stunda kynlífs-jihad í Sýrlandi

Myndbandið sem kostaði níu manns lífið

Það verður eflaust erfitt að sannreyna þessa frétt af aftöku níu fyrrum meðlima Unhasu og  Wangjaesan Light Music Band sem áttu það allir sameiginlegt að hafa leikið með sömu hljómsveitinni sem Ri Sol Ju, eiginkona Kim Jong Un, einræðisherra í Norður Kóreu, söng eitt sinn með.

Ri varð á sínum tima einkum kunn fyrir nokkra slagara sem hún söng  með hljómsveitinni Unhasu  og urðu afar vinsælir í N-Kóreu,  er sögð hafa tekið þátt í einhverju ósiðlegu athæfi ásamt félögum sínum í hljómsveitinni. Til að koma í veg fyrir að það kæmist i hámæli er Kim Jong Un sagður hafa fyrirskipað aftöku níu tónlistarmanna, allt fyrrum samstarfsfólk Ri. Þeim fyrirmælum var framfylkt  þann 15 Ágúst s.l. í garði Kang Gon herskólans í útjaðri Pyongyang. 

Meðal hinna níu sem þar tíndu lífinu var að sögn  fyrrum ástmey og æskuvinkona Kims, söngkonan Hyon Song-wol.

Myndbandið sem var svo ósiðlegt að murka þurfti lífið úr níu manns með hríðskotabyssum, er hugsanlega þetta myndband. Stórhættulegt eins og allir geta séð. 

Myndbandið sem varð þess valdandi að þessir stórhættulegu músíkkantar í N-Kóreu misstu lífið, er hugsanlega myndbandið af þessum þremur kórísku stúlkum sem dansa stirðlega við fjörlega útgáfu af Aloha Oe. Ein þeirra er sögð vera Ri.

 

 

 

 

Forsetafrúin sögð hafa „leikið sér“

Dozmary Pool

Í sumar ferðaðist ég um lendur Bodmin heiðar í Cornwall þar sem talsvert er um steinaldar minjar. Þar kom ég m.a. að hinni sögufrægu tjörn Dozmary Pool.

Tjörnin tengist meðal annars sögunni af Artúri konungi, en sagt er að hann hafi róið út á tjörnina og þegið þar sverðið Excalubur úr hendi vatna-dísarinnar sem í vatninu býr. Og að þangað hafi Bedivere, einn af riddurum hringborðsins, skilað sverðinu, eftir orrustuna við Camlann, þar sem Artúr hlaut banamein sín. -

Ekki varð ég var við neinar vatnadísir hvað þá sverðið góða, en hins vegar voru út í vatninu nokkrar sækýr, eins og meðfylgjandi mynd sínir. Reyndar var greinilega búið að sprengja nasablöðruna á þeim sem gerði þeim mögulegt að snúa alfarið aftur í vatnið. -

 

Svæðið í kring um tjörnina er einnig þekkt fyrir ókennilegt hljóð, sem þar má heyra. - Þetta hljóð líkist mest væli úr öryggisbúnaði sumra bifreiða. Ég og ferðafélagar mínir heyrðu hljóðið greinilega en ógerlegt var að átta sig á hvaðan það barst. 

Þjóðsaga ein tengist þessu hljóði og segir af Jan Tregeagle, ríkum og harðúðugum óðalsbónda í Cornwall, sem gerði við Skrattann samkomulag í anda Faust. Að loknum lífdögum sínum var honum gert að eyða eilífðinni á botni tjarnarinnar en vofa hans reikar um svæðið vælandi af kvölum.

 

Vissulega var hljóðið ámátlegt og leiddi hugann að öðrum torkennilegum hljóðum sem fólk heyrir en kann ekki skil á. Þekktast þeirra er vafalaust hið svo kallað humm eða suð, sem sagt er að heyrist nú æ víðar í heiminum. Um er að ræða látíðni hljóð sem 2-11% af fólki heyrir og tengist að sögn ekki ofheyrn af nokkru tagi. Þekktustu hummin eru Bristol-hummið, Taos-hummið og Bondi-hummið.

 

Lærisveinninn sem Jesú elskaði

Jón Gnarr hefur staðið sig vel sem borgarstjóri, kannski vegna þess að hann hefur ekki staðið við öll kosningaloforðin sín. En þeim bar vissulega að taka eins og þau voru meint.

Sumir finna honum samt allt til foráttu og íslenskan á greinilega engin orð til að lýsa manni eins og Jóni Gnarr eða gjörðum hans. En það stöðvar ekki mennina sem ekki hafa smekk fyrir gríninu í Jón Gnarr.  Þeir eru nokkuð lunknir við að finna upp orð sem eiga við hann. Þeir tala "hommavæðingu" og "hommaboðskap" og eru sjálfir auðsjáanlega haldnir miklu homma blæti. En þeim er greinilega sama þótt það komi í ljós bara ef þeir halda sig hafa fundið  höggstað á Jóni Gnarr.

Þessir menn er afar uppteknir af homma tali Jóns og segja það sýna vankosti Jóns Gnarr umfram annað, að hann skuli opinberlega hafa minnst á að Jesú gæti hafa verið Hommi. Þeir vitna í Jón sem hafði yfir í einhverju viðtali æva-gamla ruglkenningu sem margir hafa velt upp, og síðan velt sér upp úr,  í gegnum tíðina.

Það sem sagt er styðja þá kenningu er að Jesú hafi verið einhleypur og að minnst er á Guðsspjöllunum "lærisveininn sem Jesú elskaði". Sumir hafa reyndar reynt að leiða líkur að því að þar hafi verið átt við Maríu Magdalenu, en ekki einhvern karlmann.

Ef þetta er það versta sem hægt er að herma upp á Jón Gnarr er fyrirsjáanlegt að hann hljóti glimrandi kosningu í næstu bæjarstjórnarkosningum, ákveði hann að gefa kost á sér.

Besti flokkurinn býður fram að nýju

Stjórnvöld við að drepa gullgæsina

Ef fer sem horfir, verður ferðaþjónusta innan fárra ára mikilvægasta atvinnugreinin á Íslandi. Hún mun afla meiri gjaldeyristekna fyrir landið en sjávarútvegurinn sem nú er í fyrsta sæti en ferðaþjónustan fylgir þar þegar fast á eftir í öðru sæti.

Gjaldeyristekjur í ferðaþjónustu hafa aukist mikið síðustu árin og voru árið 2012 alls 238 milljarðar skv. Hagstofu Íslands en það gerir 23.5% af heildargjaldeyristekjum þjóðarbúsins.

Sjávarútvegur aflar 269 milljarða sem er 26.58% og aflar því stærsta hlutans, ferðaþjónustan er í öðru sæti og álvinnsla aflar 225 milljarða sem er 22.29% sem setur hana í þriðja sæti.

Ferðaþjónustan hefur verið í þriðja sæti í mörg ár þangað til árið 2012 en þá fjölgaði erlendum ferðamönnum um 19% og gjaldeyristekjum um 21%.

Samt eru stjórnvöld komin á fremsta hlunn með að drepa gullgæsina með andvaraleysi sínu.

Þeir staðir sem flestir ferðamenn heimsækja eru annað hvort friðlýst svæði eins og Gullfoss, eign þjóðarinnar eins og Geysir,  Þjóðgarðar eins og Þingvellir og Skaftafell og fl. eða sérstök náttúruverndarsvæði, eins og Mývatn. - Það stendur upp á ríkisvaldið að viðhalda þessum svæðum, stýra aðgenginu að þeim og reka nauðsynlega þjónustu í tengslum við þau. 

Þrátt fyrir umtalsverða tekjuaukningu ríkisins af ferðamennsku, stendur fjársvelti öllum þessum svæðum fyrir þrifum. Vegna fjárskorts er ekki hægt að auka aðgengi að salernum, viðhalda gróðri, bæta gönguleiðir, skipuleggja og stækka bílastæði, auka upplýsingagjöf eða manna nauðsynlega öryggisvörslu.

Almennt er talið að fjöldi ferðamanna á landinu sé þegar nokkuð yfir þolmörkum, miðað við þá aðstöðu sem þessi svæði hafa upp á að bjóða. Einkum er þetta áberandi þegar að farþegar skemmtiferðaskipana fara í dagsferðir. Og enn er búist við mikilli árlegri aukningu ferðamanna næsta áratuginn.

Stjórnvöld hafast samt ekkert að. Þau bera við fjárskorti. Það eina sem þeim dettur í hug er að reyna að finna aðferð til þess að leggja nefskatt á ferðmenn, skatt sem enginn trygging er fyrir að skili sér nokkru sinni þangað sem hann gæti hugsanlega nýst. Að auki mundu slík skattheimta fæla frá okkur ferðamennina. Tekjur ríkisins af ferðamönnum aukast ár frá ári, en þrátt fyrir það sjá þau sér ekki fært að standa undir lágmarks þjónustu við ferðamenn á sviðum sem undir það heyrir.

Hér koma nokkur dæmi um umbætur sem þyrfti að koma starx í verk á Gullna Hringum einum. 

1.Á Hakinu á Þingvöllum þarf að opna leiðina af útsýnispallinum niður í Almannagjá.

2. Þar  þarf að stækka bílastæðin og endurskipuleggja þau.

3.Salerni á neðri bílastæðum mundu létta til muna álaginu á Hakinu á Þingvöllum. Hafa verður í huga að a.m.k. hálf milljón manns kemur á staðinn hvert ár.

4. Við Geysi þarf að bæta aðgengið við efra hliðið. Þar er varanlegur pollur sem þarf að fylla upp í og malbika yfir.

5. Á Gullfossi stendur Sigríðarstofa lokuð og læst þótt hæglega væri hægt að breyta henni í góða almenna salernisaðstöðu. 

6. Enn stendur líkanið af "Þorláksbúð" upp við Skálholtskirkju, staðnum og þjóðinni til skammar. Það þarf að rífa eða flytja.

Landnema söngurinn

Það er erfitt að finna tónlistarviðburð sem haldinn hefur verið á Íslandi sem jafnast á við tónleika Led Zeppelin í Laugardalshöll 22 júní 1970.  Áhrif heimsóknarinnar og bæði beinar og óbeinar afleiðingar hennar, óma enn í rokk og dægurlaga-tónlistinni sem verið er að framleiða nú, rúmum 40 árum seinna.

Þar á stærstan þátt lagið Immigrant Song sem Robert Plant samdi textann við en Jimy Page lagið. Plant hefur oft lýst því í viðtölum hvernig heimsókn hljómsveitarinnar til Íslands var kveikjan að laginu og textanum sem varð eitt vinsælasta lag sveitarinnar og fyrsta lagið á þriðju breiðskífu hennar. Eða eins og Plant orðaði það sjálfur; "We went to Iceland, and it made you think of Vikings and big ships... and John Bonham's stomach... and bang, there it was - Immigrant Song"

 
"We weren't being pompous ... We did come from the land of the ice and snow. We were guests of the Icelandic Government on a cultural mission. We were invited to play a concert in Reykjavik and the day before we arrived all the civil servants went on strike and the gig was going to be cancelled. The university prepared a concert hall for us and it was phenomenal. The response from the kids was remarkable and we had a great time. "Immigrant Song" was about that trip and it was the opening track on the album that was intended to be incredibly different."

Hluti textans varð síðan að goðsögn, einni af mörgum, sem umlék hljómsveitina á sínum tíma. 

The hammer of the gods/will drive our ships to new lands.

Þessar textalínur urðu sem dæmi til þess að aðdáendur Led Zeppelin byrjuðu að tala um hin sérstaka stíl tónlistarinnar sem "hamarshögg guðanna". Stephen Davis notaði einmitt þessa tilvitnun í texta lagsins sem titil á bók sinnu um Led Zeppelin; Hammer of the Gods; The Led Zeppelin Saga.

Textinn við Immigrant song er óvefengjanlega fyrirmyndin að hinni sígildu þungarokks-mýtu um  víkinginn frækna sem leitar að ævintýrum og svaðilförum, sem hljómsveitir á borð við Iron Maiden og Manowar hafa sótt drjúgum í.

Plant var afar hrifinn af norænni goðafræði og sótti innblástur í hana við gerð margra texta sinna. Hann var einnig greinilega undir áhrifum frá Hringadróttinssögu J.R.R. Tolkien og  Hopbitanum eins og heyra má í lögum eins og The Battle of Evermore, Misty Mountain Hop, No Quarter, Rambke On og Over The Hills and Far Away, en Tolkien sótti sínar frumhugmyndir um Miðgarð í Snorra Eddu eins og kunnugt er.

Plant ólst upp ekki langt frá velsku landamærunum og eyddi mörgum sumarleyfum í grennd við fjallið Snowdon. Seinna lagði hann stund á velska tungu og keypti sér velskan búgarð. Áhrif velskra arfsagna er því einnig víða að finna í textum hans. Fyrsti sonur hans Karc, var einmitt nefndur eftir velsku hetjunni Karatakusi. Fyrstu þreifingarnar með hljóma lagsins Stairway to Heaven fóru t.d. fram í Vales, en það lag er öðrum fremur talið sýna áhuga Plant á mystík og heimsspeki, hvað best.

Flestir skilja texta Immigrant Song sem svo að hann sé skrifaður út frá sjónarhóli víkinganna sem komu til Íslands. En í stuttu viðtali við undirritaðan, sagðist hann einnig hafa haft í huga Keltanna, þ.e. Írana, sem víkingarnir tóku með sér til landsins.

En er mögulegt að Robert Plant hafi einnig talað spámannlega í textanum sem virðist eiga ágætlega við Íslendinga sjálfa, eftir hrunið 2008. "So now you'd better stop and rebuild all your ruins,
For peace and trust can win the day despite of all your losing."

Immigrant Song var frumflutt á merkilegri rokktónlistarhátíð í borginni Bath á Bretlandi, aðeins nokkrum dögum eftir að það kom undir hér á Íslandi.  Bath tónlistarhátíðin var haldin 27–28 júní 1970 og voru Led Zeppelin aðalstjörnurnar þar, en fóru samt fyrir fríðum flokki annarra hljómsveita, mörgum hverjum bandarískum.

Led Zeppelin hóf flutning sinn á hinu ný-samda lagi og það er mál margra tónlistarspekinga sem og meðlima hljómsveitarinnar sjálfrar,  að þessi hátíð og frammistaða sveitarinnar þar, fyrir framan 200.000 manns,  hafi verið ein sú mikilvægasta á öllum ferli hennar. Þeim tókst á þessum tónleikum að grundvalla sig sem fremstu og framsæknustu rokk-hljómsveit í heiminum. Í Bath spilaði bandið í þrjá tíma og líkt og hér á Íslandi, voru ítrekað klappaðir upp á sviðið aftur.

Immigrant Song er eitt af fáum lögum Led Zeppelin sem komu út á smáskífu. Það kom út í nóvember 1970 og komst hæst í 16 sæti smáskífulistans í Bretlandi. Á B-hlið skífunnar var lagið Hey Hey, What Can I Do.

Fyrsta útgáfa plötunnar í Bandaríkjunum var með þessa tilvitnun í hinn fræga breska dulfræðing Aleister Craowley sem var grópuð með vaxi í endarákir plötunna; "Do what thou wilt shall be the whole of the Law."

 

Ah, ah,
We come from the land of the ice and snow,
From the midnight sun where the hot springs flow.
The hammer of the gods will drive our ships to new lands,
To fight the horde, singing and crying: Valhalla, I am coming!

On we sweep with threshing oar, Our only goal will be the western shore.

Ah, ah,
We come from the land of the ice and snow,
From the midnight sun where the hot springs blow.
How soft your fields so green, can whisper tales of gore,
Of how we calmed the tides of war. We are your overlords.

On we sweep with threshing oar, Our only goal will be the western shore.

So now you'd better stop and rebuild all your ruins,
For peace and trust can win the day despite of all your losing.

 

Á að þiggja Þjórfé

Um það eru deildar meiningar hvort tilhlýðilegt sé að fólk sem starfar við ferðaþjónustu á Íslandi og aðrir, þiggi þjórfé af viðskiptavinum sínum. Þá eru ferðamenn sjálfir mjög í vafa um hvort sá siður tíðkist á landinu eða ekki. -

Því hefur verið haldið fram, einkum hér áður fyrr, bæði af Íslendingum sjálfum og þeim sem fjallað hafa um landið (dæmi) í ræðu og riti, að Íslendingar séu of stoltir til að taka við þjófé og það sé næstum því móðgandi að bjóða þeim það. - Litið væri á slík boð sem ölmusu.

Auðvitað vita allir Íslendingar að það er ekki til siðs meðal okkar sjálfra að gefa þjórfé á veitingastöðum líkt og gert er í flestum löndum Evrópu og Ameríku. En þá ber líka þess að gæta að þótt orðin þjórfé og drykkjupeningar séu ekki glæný með þjóðinni, eru Íslendingar eru tiltölulega nýfarnir að "borða úti" og hinni svo kallaðri krármenningu var ekki til að dreifa hér á landi fyrr en upp úr 1986, eftir að leyfilegt var að selja bjór á veitingastöðum. - Nú hafa nokkrir veitingastaðir tekið upp þann sið að geta þess á reikningnum að þjórfé sé ekki innifalið.

Í löndum heimsins tíðkast mismunandi siðir varðandi hverjum er gefið þjórfé og hversu mikið. Bandaríkjamenn eru án efa örlátastir og getur fólk í ferðaþjónustu á Íslandi vel vitnað um það.  Þeir gefa sem nemur 20% af því sem þeir versla fyrir og gauka jafnan aurum að flestu þjónustufólki, starfsfólki hótela, bílstjórum og leiðsögumönnum, hárskerum og hárgreiðslufólki og leigubílastjórum. Í Bretlandi er hefð fyrir hinu sama en upphæðin nemur um 10%. Íbúar annarra landa Evrópu virðast taka mið af Bretum í þessum efnum, þótt ríkir Þjóðverjar hafi einnig orð á sér fyrir gjafmildi þegar vel er við þá gert. 

Á Íslandi er því eftir nokkru að slægjast fyrir starfsfólk ferðaþjónustunnar, sem eins og vel er vitað, er margt í láglaunastörfum. Þess vegna þykja t.d. hópferðir með Bandaríkjamenn eftirsóttar af bæði bílstjórum og leiðsögumönnum. Sama gegnir um japanska hópa sem jafnan gefa ákveðna upphæð á dag.

Á mörgum upplýsingasíðum um Ísland á netinu sem fjalla m.a. um hvort gefa eigi þjórfé eða ekki, hefur verið tekinn sá póll í hæðina að það sé í góðu lagi að gefa þjórfé, vilji fólk gefa til kynna að það sé ánægt með þjónustuna, en að við því sé ekki sérstaklega búist af þjónustufólkinu. Alla vega komi það ekki til að krefja gestina um féð, líkt og gert er t.d.  í Bandaríkjunum, sé ekkert eða ekki nóg, skilið eftir.

Þessu viðhorfi er ég nokkuð sammála. Það yrði hinsvegar afleit þróun ef atvinnurekendur færu að taka mið af þjórfénu þegar laun viðkomandi eru ákveðin, líkt og tíðkast reyndar víða um heiminn.  

En athyglisverðar eru rannsóknir Magnúsar Þórs Torfasonar við Harvard Business School um samhengið milli þjórfé og spillangar. Hann segir að "greina megi spillingu í ríkjum eftir því þjórfé sem viðskiptavinir greiða og samkvæmt því er spillingin meiri eftir því sem algengara er að greiða fyrir viðvik og þjónustu með þessum hætti. Ástæðan fyrir því er sú að fólk býst við því að fá eitthvað aukreitis eftir því sem það greiðir meira.

Í rannsókninni skoðuðu Magnús og meðhöfundar hans greiðslu fyrir eitt og annað, allt frá klippingu og leigubílaakstur, í 32 löndum.

Samkvæmt niðurstöðum rannsóknar Magnúsar er lítil spilling hér, á Nýja Sjálandi og á hinum Norðurlöndum en mesta spillingin í löndum á borð við Grikkland, Tyrkland, í Argentínu og í Egyptalandi. Sjá hér

"Og hvað gefið þið lundunum að borða"?

Þeir sem starfa við ferðaþjónustu skemmta sér stundum við að segja sögur af viðskiptavinunum.  Það er t.d. sagt um rútubílstjóra að þeir tali aldrei saman, heldur segi bara hverjum öðrum sögur. Reyndar held ég að þetta eigi við um leiðsögumenn líka. Rútubílstjórar geta þó alla vega talað endalaust um ákveðið efni; rútur og aðra bíla. Þá er eins gott fyrir menn að hafa vit á málunum og þá sem ekki hafa það, að halda sig til hlés. - Það geri ég alla vega.

Sögurnar spinnast oft um ákveðið þema og verða að einskonar pissukeppni um svæsnustu frásögnina. Fáfræði útlendinga um land og þjóð og kjánalegar spurningar þeirra, eru eitt vinsælasta söguefnið.

Á nokkuð löngum starfsferli sem leiðsögumaður hef ég fengið minn skammt af kjánalegum spurningum, jafnvel þótt tekið sé með í reikninginn að viðkomandi viti nánast ekkert um landið.

Hér koma nokkur dæmi.

"Hvaða haf er þetta"? (Spurði farþegi á ferð um Reykjanesskaga um leið og hann benti út á sjóinn. Viðkomandi hafði komið til landsins á skemmtiferðaskipi)

"Og hvað gefið þið lundanum að borða"? (Spurði bandarísk kona um leið og hún horfði upp í lundabyggðina í Heimakletti í Vestmannaeyjum)

"Þessi norðurljós eru ekki eins og ég hef séð á myndum. Geturðu gert þau skærari"? (Spurt í fullri alvöru af ítölskum farþega í norðurljósaferð)

"Eru Íslendingar ekki allir hlynntir hlýnun jarðar, að þurfa að  lifa ætíð við þetta veður."? (Spurt í roki og rigningu á Þingvöllum)

"Það hlýtur að hafa verið rosalega kalt í nótt fyrst það er snjór á veginum. Mér var sagt að allir vegir landsins séu upphitaðir"  (Fullorðin Bandaríkjamaður að leggja upp í Gullna hringinn frá Reykjavík)

"Hvað gerir fólk eiginlega af sér í skammdeginu þegar engin er dagsbirtan"? (Spurt af bandarískum unglingi á ferð um landið að sumarlagi)

"Trúa allir Íslendingar að allir í hljómsveitinni Sigur Rós séu álfar"? (Breskur strákur í skólaferð um Suðurlandið)

"Er það satt að meira en 40% af íslensku þjóðinni sé samkynhneigður"? (Hollensk stúlka sem var að hugsa um að fá sér vinnu á bóndabæ á Íslandi)

"Hvar er Gullni hringurinn"? (Spurði ungur maður staddur á bílastæðinu hjá Geysi í Haukadal)

Selja bollakökur sem múffur

"Hver möffins er seld á 300 krónur" segir í þessari frétt um mæður á Akureyri sem tóku sig til og bökuðu 1500 múffur og gáfu ágóðan af sölu þeirra til góðgerðamála.

Yfirskrift framtaksins var "Mömmur og möffins". 

Líklega hefur mömmunum fyrir norðan fundist hallærislegt að nota íslenska orðið "múffur" sem er ágætt heiti á  dísætu amerísku kökunum sem hafa notið fádæma vinsælda sem kaffibrauð upp á síðkastið beggja megin Atlantsála.

Tilraun norðlenskra mæðra til að íslenska orðið með því að stafa það með ö frekar en u, (muffins), eða eins og enska orðið er borið fram, virkar klaufaleg. Ritari fréttarinnar bætir svo gráu ofan á svart með því að halda að "muffins" sé í eintölu og talar um "Hver möffins".

Samkvæmt myndinni sem fylgir fréttinni voru mömmurnar samt ekki að bjóða upp á bandarískar múffur. Þær eru yfirleitt ekki skreyttar þótt sætar séu. Þær voru heldur ekki að bjóða upp á enskar múffur sem eru einskonar klattar.

Þess vegna passar hvorki fréttin né yfirskrift átaksins við það sem fram fór.

Það sem mömmurnar voru að selja svipar mest til bollakaka. Bollakökur (cup cakes) eru gerðar eftir annarri uppskrift en amerískar múffur og eru ekki eins sætar.

Mömmur baka 1.500 möffins

Drunginn í aðalhlutverki

Það er ákaflega íslensk að hefja viðræðurnar á að tala um veðrið og því er ég ekki hissa á að Ben Stiller og Russel Crowe hafi einmitt gert það. - En mér er sagt að Ben hafi líka hitt Russel þear sá síðarnefndi hélt impromptu tónleika fyrir gesti og gangandi á Kex í fyrrasumar. Kannski hafa þeir talað þar saman um fleira en veðrið.

Kvikmyndir teknar á Íslandi, eiga stóran þátt í mikilli aukningu ferðamanna til landsins. Fólk vill sjá meira af þessari sérstöku náttúru sem skapa bakgrunninn fyrir ævintýri eins og Prometheus, Oblivion, Noah og Thor ll, The dark World og Star Treck, Into Darkness. Svo eru það vitanlega Game of Thrones þættirnir sem notast við íslenska vetrarlandslagið til að koma til skila lífi norðan múrsins mikla.

Um það sem komið er aðeins gott eitt að segja.

En allir leikarar kannast við það vandamál að verða þekktir fyrir ákveðna tegund af hlutverkum,og síðan aðeins boðið að leika slík, jafnvel þótt þeir séu full færir um mjög fjölbreytta tjáningu og mismunandi hlutverk.

Svo virðist sem íslensk náttúra eigi á hættu að vera ætíð sett í svipuð hlutverk, miðað við þær stórmyndir sem hér hafa verið gerðar á undanförnum misserum. Ef þig vantar ójarðneskt landsslag eða auðnir eftir að mannkyninu hefur verið svo til eytt, er Ísland landið.  Auðnir og ís eru í aðalhlutverkum og halda mætti að á Íslandi sé ekki stingandi strá að finna.  Íslensk náttúra býður vitaskuld upp á afar ólík og mismunandi hlutverk. Vonandi kveikja erlendu leikstjórarnir á því áður en ímynd landsins verður föst við drungalegustu hliðar þess.

Stiller hitti Crowe á Reykjavíkurflugvelli

Vandamálið við Jane

Englandsbanki hefur tilkynnt að árið 2017 muni mynd af hinum vinsæla breska skáldsagnahöfundi Jane Austin koma í stað myndarinnar af Charles Darwin, sem í dag prýðir tíu punda seðlinn.

Jane Austin er afar vinsæll rithöfundur og vel að þessum heiðri komin. Gallinn er ef til vill sá að ekki er til nein almennileg mynd af Jane.

Systir hennar Cassandra skissaði reyndar af henni vatnslitamynd, sem lítið hefur verið haldið á lofti, vegna þess hversu viðvaningslega hún er gerð.

Að auki passar sú ímynd sem þar birtist af Jane illa við hugmyndir fólks um skáldið, sem að sjálfsögðu eru afar rómantískar eins og sögur hennar allar voru. Ólíklegt er að Englandsbanki noti  mynd Cassöndru af Jane á tíu punda seðlinum.

Frægasta myndin sem sögð er af Jane Austin, og uppfyllir allar kröfur um hvernig saklaus og ung millistéttarstúlka á að líta út, var máluð Ozias Humphry árið 1788 þegar Jane var aðeins 13 ára.  

Myndin gengur undir nafninu Rice-málverkið eftir Rice fjölskyldunni sem lengst af átti myndina.

Margir hafa orðið til að efast um að myndin sé í raun af Jane. Kemur þar margt til, svo sem eins og að kjóllinn sem hún klæðist passi ekki við tímann sem málverkið á að hafa verið málað á. Verkið er því afar umdeilt.

Spurningin er hvort notast verði við einhverja af mörgum myndum sem gerðar hafa verið að Jane á síðari tímum, þar sem reynt er að bræða saman myndirnar tvær og ímyndun listamannsins um hvernig Jane leit út eftir að hún varð fullorðin.

Hvers vegna er Punk bænin svona hættuleg?

Skilaboðin í Punk bæn Pussy Riots eru rammpólitísk. Þau beinast gegn afskiptum rússnesku Réttrúnaðarkirkjunnar af pólitík, spillingu hennar og einræðistilburðum Putins. Textinn er vissulega dónalegur en jafnframt hárbeittur. Sá hluti bænarinnar sem fjórar af sjö meðlimum hljómsveitarinnar sungu upp við altari Dómkirkju Frelsarans Krists í Moskvu þann 21. febrúar 2012 var á þessa leið í lauslegri þýðingu.

Hreina mey er fæddir Guð, rektu Putin frá!

Rektu Putin frá, rektu Putin frá!

Svartar hempur og gylltir axlaspælar,

safnaðarmeðliminir skríða, krjúpa,

Andi frelsisins er farinn til himna,

Gey Pride skrúðganga hefur verið send til Síberíu í hlekkjum.

 

Erkiengillinn er yfirmaður KGB,

Hann leiðir lest af mótmælendum í fangelsi,

svo hann móðgi ekki hinn heilagasta.

Konur eiga að fæða börn og elska

Saur, saur drottins saur!

Saur, saur, drottins saur!

 

Með "drottins saur" er átt við það sama og þegar sagt er á ensku "Holy Shit". Annað er auðskilið í þessu erindi.

Seinna þegar myndbandið kom út með Punk bæninni, heyrðist seinni erindin í viðlaginu, sem aldrei voru sungin í kirkjunni.

Hreina mey er fæddir Guð, gerstu femínisti!

Gerstu femínisti, gerstu femínisti!

Kirkjan lofar spillta leiðtoga.

Fylking krossins samanstendur af svörtum glæsibílum.

Predikari er á leið í skólann þinn,

Farðu í tíma og gefðu honum peninga.

 

Patríarkinn Gundyay trúir á Putin.

Væri betri, bastarðurinn, (tíkin)  ef hann trúði á Guð!

Belti Guðsmóðurinnar kemur ekki í staðinn fyrir stjórnmálafundi.

Hin eilífa María mey er með okkur í mótmælum okkar!

Hreina mey er fæddir Guð, rektu Putin frá!

Hreina mey er fæddir Guð, rektu Putin frá!

 

"Fylking krossins" á við "krestnyi khod", krossgönguna sem gengin er á páskum og meðlimir hinna ýmsu safnaða bera krossa kirkna sinna í fylkingu um Mosku.

Eftirnafn Krill, patríarkans í Moskvu,  er Gundyayev og með "Belti Guðsmóðurinnar" er átt við helgigrip sem sagður er vera belti Maríu meyjar sem hún bar Jesú undir.  Beltið var flutt frá Athos fjalli í Grikklandi í dómkirkjuna í Mosku, nokkru áður en Pussy Riot tróðu þar upp. Þúsundir manna stóðu þá í löngum biðröðum í miklum frostum til að sjá beltið, margir í þeirri von að við það munu þeir fá bót meina sinna.

Þessi Punk texti endurspeglar djúpan ágreining sem ríkir í rússnesku samfélagi um trúarbrögð, persónufrelsi og um hugtakið réttlæti.

Fangelsun meðlima Pussy Riot fyrir að flytja hluta hans í dómkirkju í Mosku hefur vakið athygli heimsins á þessum skoðanagjám og hversu viðkvæm stjórnvöld og kirkjan eru fyrir gagnrýni.

Þessi viðkvæmni stjórnvalda og harðneskjuleg viðbrögð þeirra, jafnvel við öfgafullum táknrænum aðferðum í mótmælaskyni eins og hér var á ferðinni, ber vott um veikleika. Pussy Riot hefur sýnt að sá veikleiki hjá rússneskum yfirvöldum er miklu meiri enn þau kæra sig um að fólk viti. Þess vegna sitja þrír meðlimir hennar enn í Gúlaginu.

Björk vill frelsa Pussy Riot

THE WAR ON TERROR CONTINUES TO TERRORIZE

Bandaríska  Alríkislögreglan (FBI) reynir hvað hún getur til að hafa hendur í hári Edward Snowden sem er landflótta í Rússlandi og leitar sér að hæli. Uppljóstranir hans sönnuðu að Bandaríska leyniþjónustan (CIA/NSA,FBI & fl.&fl.) njósnar um alla, vini jafnt sem óvini, almenna borgara jafnt sem grunaða afbrotamenn.

FBI heldur því fram að Edward hafi með gagnalekanum skaðað hagsmuni ríkisins veikt stöðu USA í baráttu þeirra gegn hryðjuverkum. (WAR ON TERROR) Sú barátta varð eins og kunnugt er til þess að USA ásamt herjum hollra fylgifiska sinna, m.a. Breta, réðist inn í og hernam tvö þjóðlönd, Írak og Afganistan.

Bandaríkjaforseta tókst meira að segja að véla nafn litla herlausa Íslands inn á lista yfir stuðningsaðila við Íraksstyrjöldina með dyggri aðstoð þeirra kumpána Halldórs Ásgrímssonar og Davíðs Oddsonar. Eða eins og Blair orðaði það, do the right thing. 

War is business and business is good.

Flestir vita nú að hið svo kallaða WAR ON TERROR var og er aðeins yfirskin.  Innrásirnar í Írak og Afganistan eru liður auðlindastríði þar sem markmiðið er fyrst og fremst að tryggja aðgang bandarískra og fjölþjóða auðhringa að verðmætum auðlindum þessara landa. Ekki er lengur hægt að fela ummerkin eða segja þau uppspuna og samsæriskenningar.

Í Írak var það einfaldlega olían er Saddam Husain hafði þjóðnýtt sem Bush og Blair höfðu augastað á.

Þrátt fyrir að skálmöldinni þar sé hvergi lokið hefur breski olíurisinn SHELL ásamt hinu Malíska Petronas olíufélagi þegar tryggt sér vinnsluréttinn á Majnoon olíulindunum og er sá samningur einsamall metinn á  $12 milljarða.  Loks eru Bretar að fá eitthvað fyrir sinn snúð. En þetta er aðeins byrjunin. Olíuauðlindir Íraka eru þær þriðju stærstu í heiminum og ekki taldar vera minni en 150 milljarðar fata. Og hersetunni er hvergi lokið í því landi því olíulindirnar og flutningaleiðir hennar eru varðar af einkaherjum öryggisþjónustufyrirtækja sem allar eru í eigu bandarískra og breskra auðhringa.

Í Afganistan er ekki eftir minna að slægjast.

Árið 1998 var samningar við Talibanana sem voru þá við völd í Afganistan, um lagningu gasleiðslunnar miklu sem kölluð hefur verið Trans-Afghanistan Pipeline, að komast á lokastig þegar að sprengjuárásirnar voru gerðar á sendiráð Bandaríkjanna í Nairobi og Dar es Salaam. Á bak við þær stóð Osama bin Laden. Talibanar lýstu yfir stuðningi við Osama og samningarnir um hina verðmætu gasleiðslu sigldu í strand.

Bandaríska Olíufélagið Unocal með Robert Oakley, ambassador USA í Pakistan í fararbroddi, sem leitt hafði samningaviðræðurnar, á einn stærsta hlutinn í hinni umdeildu Baku–Tbilisi–Ceyhan olíuleiðslu sem flytur hráolíu 1768 km. leið frá olíulindunum við Azeri-Chirag-Guneshli í Kaspíahafi til Miðjarðarhafsins. Þarna voru því engir nýgræðingar á ferð.

Eftir að samningurinn við Talibana datt upp fyrir sameinaðist Unocal olíurisanum CHEVRON og í stjórn þess sat m.a. Condoleezza Rice sem seinna varð öryggisráðgjafi og utanríkisráðherra fyrrum olíubraskarans George W. Bush. Þar til 2001 var hún einnig í stefnumótunarnefnd Chevron og stefnan var tekin á innrás í Afganistan og blóðið flaut.

16. maí 2012 samþykkti Afganska þingið samninginn um lagningu Trans-Afgan leiðslunnar. Fjármögnun og rekstur leiðslunnar verður á hendi Asíska þróunarbankans sem bandarískir fjárfestar eiga stærstan hluta í, CHEVRON þar á meðal.

 Drugs are business and business is good

Árið 2001 hafði talibönum í Afganistan tekist með harkalegum aðferðum að draga svo úr ópíum framleiðslu landsins að hún komst í sögulegt lágmark.

Eftir innrásina tók framleiðslan strax aftur við sér og hefur aldrei verið meiri.

Afganistan framleiðir í dag 70% af því heróíni sem neytt er í heiminum. Verðmæti þess er talið nema milli $400 og $500 milljarða. Stór hluti þessara fjármuna er þveginn af vestrænum bönkum staðsettum í Svisslandi,  Lúxemborg, Ermasundseyjunum, og 50 öðrum löndum. Eftir þvottinn eru þessir peningar notaðir til að fjárfesta í fyrirtækjum víðs vegar um heiminn.  

Fyrir skömmu var tilkynnt um að uppgötvast hefði að mikið væri um hina ýmsu góðmálma, m.a. liþíum í jörðu í Afganistan. Um tilvisst þessara miklu auðlinda var að vísu vitað fyrir mörgum árum, en það hafði ekki farið hátt.

THE WAR ON TERROR CONTINUES TO TERRORIZE THE NATION

Afleiðingarnar af þessu falska varnarstríði USA eru að bæði í Írak og Afganistan geysa nú borgarastyrjaldir og eins og venjulega í öllum styrjöldum, eru það mest almennir borgarar sem liggja eftir á blóðvöllunum.

Edward Snowden ver gjörðir sínar með því að segjast hafa verið að upplýsa fólk um það sem gert er í  þess nafni og þau brot sem framin eru á því. Hann sannaði að stjórnvöld í USA eru óheiðarleg og segja ekki satt frá því sem er að gerast. Hann sannaði líka að stjórnvöld þar í landi treysta engum öðrum EN ER TREYSTANDI TIL ALLS. -

Öllum upplýsingum sem geta orðið til þess að upplýsa fólk frekar um blekkingarnar sem stjórnvöld beita almenning, ber að fagna.

Þó ekki nema til þess að bæta fyrir þá hnekki sem þjóðin varð fyrir á svo margan máta, þegar hún var véluð til fylgilags við þá Bush og Blair í Írakstríðinu, hefðu arftakar Halldórs og Davíðs, Þeir Sigmundur og Bjarni, átt bjóða Edward Snowden að koma til Íslands og eiga heima hér.

Rakalausar fullyrðingar og lítt duldir fordómar

Á Íslandi eru skráð a.m.k. 33 trúfélög. Flest þeirra eru kristin en tvö þeirra eru af íslömskum toga; Félag múslima á Íslandi og Menningarsetur múslima á Íslandi. Bæði félögin tilheyra súnni-armi íslam.

Félag múslíma á Íslandi hefur samastað sem er líka moska í skrifstofu húsnæði á þriðju hæð í Ármúla í Reykjavík þar sem sameiginlegar bænir eru haldnar á bænadögum og vikulega á föstudögum. Þeim söfnuði tilheyra tæplega 400 manns og formaður hans er Sverrir Agnarsson. Árið 1999 sótti Félag múslíma á Íslandi um lóð til að byggja Mosku í Reykjavík og hefur þeim nú loks verið úthlutað skika í Sogamýrinni til þess arna. 

Menningarsetur múslíma á Íslandi hefur hinsvegar aðsetur í Ýmishúsinu við Skógarhlíð, og þeim söfnuði tilheyra rúmalega 200 manns. Menningarsetrið er hluti af Al-Risalah samtökunum sem styrkja og starfrækja slíkar stofnanir í mörgum þjóðlöndum heimsins en sækir stefnu sína og styrki til höfuðstöðvanna í Sádí-Arabíu. Al-Risalah (guðleg skilaboð)  menningarstofnanir þessar hafa oft verið gagnrýndar fyrir það að vera vettvangur fyrir öfgafulla predikara halla undir Salafisma ( Wahhabisma ) og hafa á sínum snærum illa menntaða forsvarsmenn. -  Nýleg ummæli Ahmad Seddeeq, Ímams og  trúarleiðtoga hjá Menningarsetri múslima á Íslandi, um að tengsl séu milli samkynhneigðar og barnsrána, hleypa vissulega stoðum undir þá gagnrýni, þrátt fyrir að hann eigi að teljast menntaður í íslömskum fræðum.

Sem fræðimanni sem er hallur undir hinar mismunandi Al-Risalah sem skrifaðar hafa verið ætti honum að vera kunnugt um að sumir fræðimenn Íslam voru ekki mótfallnir samkynhneigð. T.d má nefna túlkun Maleki, stofnanda Maleki stefnunnar í Súnni Islam sem segir í Hesaam Noqabaí, Hoquqöi Zan bls. 126-127 um "lavaat eða samkynhneigð; "Að stunda kynlíf með ungum manni (skegglausum) er leyfilegt fyrir ógifta menn á ferðalagi."

Í Ástralíu hefur reyndar verið sýnt fram á tengsl milli Al-Risalah menningarstofnana og uppeldi ungra rótækra múslima sem síðan hafa fallið sem stríðsmenn  "fyrir Íslam" á erlendri grundu. Það er því ástæða að rýna vel í það sem frá þessum stofnunum kemur, ekki hvað síst fyrir unga múslimi sem vilja vera trú sinni hollir.  

Þeim fréttum að Félagi múslima á Íslandi hafi verið úthlutað lóð til moskubyggingar hefur verið misjafnlega tekið. Allir þeir sem unna frelsi fólks til trúariðkana eins og það er skilgreint í stjórnarskrá landsins, hljóta að fagna þessum áfanga. Háværastar hafa samt verið raddir þeirra sem eru ósáttir við að trúfrelsi skuli vera við líði í landinu og telja það hina verstu goðgá að leyfa slíka byggingu. Þeirra helstu rök eru að moskur séu uppeldistöðvar fyrir róttæka múslima sem hvattir séu til hryðjuverka og í sérbyggðri mosku geti farið fram innræting sem ekki er möguleg í í skrifstofu húsnæði á þriðju hæð í Ármúlanum í Reykjavík þar sem Félag múslima á Íslandi hefur í áratugi verið með starfsemi sína. 

Fréttum af moskubyggingarleyfinu og ummælum hins ómælska klerks menningarstofnunarinnar er gjarnan ruglað saman og eiga fjölmiðlar þar nokkra sök sem kjósa að fjalla um þessi ólskyldu mál á sama tíma, án nokkurs samhengis. 

Óttinn við öfgar og hryðjuverk er vitaskuld ekki ástæðulaus, en þegar teknar eru saman tölur um hryðjuverk sem unnin hafa verið í vestrænum heimi síðustu áratugi, kemur í ljós að 96% þeirra eru framin af öðrum en múslimum. 

Staðreyndin er sú að þegar ummæli þeirra sem segja sig mótfallna byggingu mosku í Reykjavík eru skoðuð, ber mest á rakalausum fullyrðingum, alhæfingum og lítt duldum fordómum í garð múslima.